장음표시 사용
311쪽
leone, neqUaquam dicimus. nempe quia sicut neque in iis quae motu omni carent, alterum altero tardius, neque in iis quae uocem non habent, alterum altero exiliori uoce esse praeditum potesti ita neque ignauius, neque segnius, neque incontinentius quicpiam appellatur, ubi non omnibus facultas quoque inest intelligendi quae cum aliis aliter, uel magis uel minus adsit, huiuscemodi differentias quae in animalibus conspiciuntur, esse-cit .Qua in re afferre nobis admirationem nullam illud debet, quod homo tanto interuallo & docilitate,& solertia, &caeteris, quae ad iustitiam & communem societatem spectant,caeteris animalibus antecellat. Nam ex illis quoque multa tum magnitudine corporis, & pernicitate, tum uisus perspicacia,&auditus acumine
longe omnes homines superant. nec propterea tamen homo surdus, aut caecus , aut inualidus censetur. sed & nos quoque currimus,licet tardius quam cerui: nec non videmus, quamuis non ita
12. 'H καθάπrp.J Forte si οὐ καθάπzρ - an tu negabjs veram hanc esse sententiam, Cum aio, quemadmodum in rebus inanimis nulla res sit altera tardior, & in multis nulla sit altera minus voealis , pari modo etiam corum animi & ingenii inperitus , celeritatesque pares esse, quibus nulla sit sentiendi& cogitandi facultas a natura indita. REISK. Lego apud Pluim chum kς ἔλαφον λέοντος , non , ut editur , λέοντες. 3. Μὴ φύσει πασιν.J Reish. legebat παρεπιελαφον λέοντος. δ* η καθαπερ εντρις ακινητοις ἔτερον ετέρου βραδύτερον ουκ εςιν , οὐδὲ μικροφωνότερον εν τοῖς αναύδοις , ου' τως οὐδε δειλοτερον , ρ.JE νω θρότερον' οὐδε ἀκρατέςερον , o που μη φύσει πάσιν η του φρονεῖν δύναμις ' αλλοις δε
ευμαθεία καὶ αγχινοια , καὶ τοῖς περὶ
αλ α καὶ θεομεν, ει καὶ βραδύτερον
Iah. 'Oψεως ρύμη.J Togerolse inepte corre Xerat σώματος ρύμη. MOX Plui. λαι τουτετυφλεῖ, ουδῖ αδύνατος, ουδὰ κωτος o. a. E. PO-stremum illud merito insolens accidebat Reis hio Animadv. l. laud. Mox perperam Mesrm.
312쪽
χεῖρον ἱεράκων' ισχύος τε καὶ μεγέθους η ρύσις ημάρ οὐκ ἀπ-έρησεν , καίτοι το μηδὲν εν τούτοις προς ελέφαντα καὶ κάμηλον οντας. ουκοῖν ομοίως μη δὲ
τα θηρία λέγωμεν , εἰ νωθρότερον φρονεῖ καὶ κάκιον διανοεῖται , μηδιανοεῖσθαι , μηδὲ φρονεῖν ολως , μη δὲ κεκτησθαι λόγον' ασθενη δεκεκτησθαι καὶ θολερὸν , ωσπερ ορος θαλμὸν αμβλυωττοντα καὶ τετα- ρογμένον.
λοῖς συνηγμενα καὶ εἰρημένα , μυρορια αν παρηγάγομεν εις επιδειξιν δ της των ζωων ευφυιας. εκεῖνο δ'
ετι σκεπτέρν' Eοικε γάρ του περο
ς ἰλκότος η μέρους η δυνάμεως κα- σὰ φύσιν - τι δέχεσθαι , του α - του εἶναι καὶ εις τὸ παρὰ φύσιν ἶμπίπτειν , πηρωθὲν η νοσησαν , ωζπερ οφθαλμου μὲν , εις τυφλότητα εμπίπτειν , σκέλους δὴ , εις
χωλότητα , καὶ γλώττης , εις ψελλίττητα , ἄλλου δε μηδέν ο ς. ιυ γάρ egi τυφλότης , μύη πε
φυκότος ἐράν , ουδὲ χωλότης , μη πες υκ πος βαδ ζειν , . ψελλόν
acute ut accipitres: robore etiam &magnitudine non prorsus priuati a natura sumus: quamuis si ad elephantem& camelum comparemur, nihil in his esse uideamur. Simili modo igitur neque bestias quia hebetius intelligunt, peiusque cogitant quam nos, nihil omnino cogitare, & intelligere dicendum est, rationeque nulla esse praeditas: sed eam quidem etiam ipsas, imbecillam tamen& turbidam, perinde atque oculum hebetem ac conturbatum habere.
924. Innumerabilia sunt, quae producere in conprobationem ingenii animalium possem, nisi multa a multis antea & colledia & memoriae tradita in hanc sententiam fuissent. Illud praeterea dignum consideratione est. Eiusdem esse uel partis uel facultatis uidetur, quae aliquid secundum naturam suscipit, ut in id quod praeter naturam est, uel uitiata uel aegrotans incidere etiam possit. Sicut oculi ut in caecitatem, cruris, Ut in claU- dicationem, linguae, ut in balbutiem incurrat , nihil quippe aliud id potest. non enim caecitas est eius quod uidere etiam non posit: neque claudicatio eius quod non ad ingrediendum aptum etiam sit:
I. Tες τοῦ9 ζύωυ ευφυ, . Plutarche a quo deflectit hic Noster, haec non habet. ευφία quid proprie sit, alio in loco diximus. Recte - ειρίαν memorat , uti homo ipse γον. φυ Diot Sic: L. l. e. 3. 2. Τι δεχεσθαι.J Ita reposui quia iubent omnes M scripti & inpressi. Valent. dederat
313쪽
neque balbum, aut blesum, aut mutum est quicpiam, quod linguam etiam non habeat. Simili modo igitur neque delirantem , Πeque amentem, neque insanientem dixeris quenquam, cui non etiam intelligere, & cogitare, & ratiocinari secundum naturam fit. Non enim fieri potest, ut in affectione aliqua constituatur quispiam, nisi facultate praeditus sit, cuius affectio illa uel priuatio, uel deprauatio, uel aliquod aliud uitium
sit. Sed nunquid in rabientes canes Un- quam incidisti Τ quin etiam in equos pnonnulli uero etiam boues & uulpes furere aiunt. Sed satis est, quod de canibus constat, nullam enim controuersiam habet: rationemque & mentem habere non ignobilem animal testatur: cuius sane turbatae ea quae dicitur rabies& insania affectio est: quippe cum neque uisum ipsis, neque auditum immutari uideamus. Quemadmodum igitur qui homini furenti, & deliranti, non exturbatam, corruptamque esse intelli.
gendi, & ratiocinandi, & recordandi
λόν τε καὶ ἄναυδον καὶ τραυλον μη γλωσσαν εχόντων. οὐδ' 29 4 παραταιον τα η παράφρονα ε ἱποις ,
οὐδε μαινόμενον , se μη του φρορο
νεῖν κρα διανοεῖσθαι καὶ λογίζεσθαι
ςιν εν πάθει γενEσθαι , μη κεκτη- μενον δύναμιν , ης το πάθος η
βητητον γάρ Eςι , καὶ μαρτυρεῖ
λόγον και διάνοιαν εχ εἰν οὐ φαυρολην το ζωον , ης ταραττομενης καὶ συγχεομένης η λεγομενη λύσθ
γὰρ οιιν ἀλλοιουμενην αὐτοῖς ρύ- τε α κρην ορωμεν. ἀλλ' ως περ ἀνθρωπου μελιαγχολωντος η παρακόπτοντος , o μη λέγων ε ξεςάναι καὶ
S. 'H' πηρωσιζ. J LIU Cod. πύρωσις , quod an rectum dubitabat Resis ius , quia Gρησις& πηρωσις eadem videtur esse. πόρωσις autem cum auditus a fremitus diuturnitate & magnitudine occalluit. sed paullo ante dixerat πηρωθ v ρ υο σαν. Accedit Fiat. & Meorm. d. auctoritas. Pergit ille αλλα μὴν εντετυ
314쪽
ίς ιν' καὶ γὰρ ἡ συνήθεια ταὐτά
τε κατηγορεῖ των παραφρονουν των , μη εἰναι παρ' αὐτοῖς , ἀλλα εκ-πEπτωκθναι των λογισμων , b ουτως o τοὐς λυττωντας κύνας αλλο τι
πεπονθεναι νομιζων , αλλ' si ουχὶ τού - φρονεῖν πεφυκότος , λογλζεσθαι καὶ μνημονεύειν ἀναπεπληροσμενου ταραχῆς και η παραπεπτα κότος , αγνοεῖν τα φίλτατα πρό σωτα , καὶ φεύγειν η τὰρ διαι- τας , ἡ παροραν τὸ φαινόμενον ἔ-s: κεν , ἡ συνορων ' το γιγνομενον, ἐξ αυτού φιλονεικεῖν προς την αλεροθειαν. τα μεν δη τού IΠλουτάρχουεν πολλοῖς βιβλίοις , προς τοὐς α - πὸ τῆζ ςοάς καὶ τού περιπάτου εἰς ἀπάντησιν εἰρημEνα , EUὶ τοιαύτα. 5 25. y Θεοφραςος δε καὶ τοιούτω κεχρηται λόγω. τοὐς εκ τωναυτων γεννη εντας , λεγω δε πατρὸς Dcultatem asserit, absurdus est: quippe cum in consuetudine sit, ut delirantes non eine apud se , sed ex turbatos meu te ac consilio esse dica mus: ita qui rabientes canes aliud quid pastbs existimat , & non ea parte quae ad intelligendum , & ratiocinandum , & recordandum idonea natura est , eX turbatos ac dimotos carissimas personas ignorare , & solita diuersoria refugere : is uidetur uel quod euidenter apparet , non aduertere : uel si aduertit , contendere aduersus ueritatem uelle. Atque ea quidem quae diuersis in libris Plu tarchus aduersus Stoicos & Pori pateticos conscripsit , huiusmodi
9 et s. Theophrastus uero hac ratione etiam utitur. Eos, inquit, qui ex iisdem geniti sunt, patre uidelicet & ma
tre se a. prius itaque δα post ευιοι Porphyrio reddidi , quod contra Ceterorum erition. &codd. Consensum Valent. eiecerat τα τῶν κυνων Cod. Meerm. Lugd. Editor. 6. Ουχὶ του φρονεῖ υ πεφυκότος.J In Edit. Florent. erat πεφυκότως, sed typothetae errorem quasi de suo correxerat Fogeroll. Apud Chaeronensem est ἄλλ' οὐχὶ τω φρο9εῖυ πεφυκότι και λ. Paullo ante Mgerm. ἁτοπου pro ἄτοπος. male. sed dein melius ταύτα γε
7. Καὶ παραπτωκότος.J Possit quidem de παραπεπαικίτος cogitari, quia παραπαίειν dicitur. ego tam un nil video caussae sat gravis curvulgata deseratur. REISK. Ea tamen VOCO Utitur Auctor, cuius haec suot, sed paulum
8. Τὰς διαίτας.J Solita alversoria dedit Felio: δἱαιτα quippe Graecis & τρόπου του βίου& σόπου notat. Plenius hie Plus. τEς συντρόφους διαίτας. 9. Το γιγνομενον.J Comma tollendum. τογιγνομενον εξ αυτοῖ id est, quod e superioris uinto manat, atque inde consequitur. REI SK. Firmat hanc opinionem interpunctio apud Plut. sed ibi editur μἡ συνορῶν το γιγνομενον,
ubi μὴ u Νostro in si est convertendum. I. Θεό ραςος.J Respici videntur Theophrasti libri περι ζύωv, quos saepe Veteres significant. de illis Menur: ad Diog: Laert. V, 44. &Fabrior Biblioth: Graec: IlI, 9, IJ.
315쪽
tre , cognatos natura inter sese esse dicimus. Igitur etiam eos dicemus , qui ex iisdem auis sunt procreati : eiusdem quoque urbis cives , eo quod & terrae eiusdem ,& mutuae inter se societatis participes sunt non enim hos , quod ex iisdem nati sint inter se habere co. gnationem existimamus : nis1 sciliacet aliqui ex primis progenitoribus iidem ipsis generis auctores , uel ab iisdem extiterint. Ita igitur profecto , & Graecum Graeco , &barbarum barbaro , & Omnes item
homines inter se esse cognatos asse- Ueramus , ex duabus altera de cati. sa : uel quia ex iisdem progenitoribus sint , uel quia alimenti , morum , ae totius uitae instituationis societatem habeant. Atque hoc modo omnes homines este cognatos statuimus. At omnibus ani malibus corporum principia natura eadem sunt. nec de elementis primis intelligendum hoc censeo: nam plantae etiam ex iisdem constant :
sic enim ibi legendum est alterum ρυκ pertinet ad φύυτας vers. p. non enim ellemus arbitraturi cognatos S necessarios esse eos quiaeem qui tales sui, non ex iisdem puta
parentibus orti. REIs C. Pro ετι τότε τοιού-
τρὸς καὶ μητρος , οἰκείους εἶναι φύσει φαμίν ἀλληλων, χιιι το νυν, ac ι τοῖς
τας οἰκείους ἀλληλων εἰναι νομίζομεν, καὶ μεντοι τοῖς Ελυτων πολίτας , τωτης τε γης και πρὸς ἀλληλους οπιλιας κοινωνεῖν. - οὐ γὰρ Eκ των αυτα γετι τότε τοιούτους αλληλοις φύνταροικείους αυτοῖς Et ναι κρ)ομεν , εἰ μη
νων , 3 οἱ αὐτοὶ του γένους ἀργηγοὶ
πεφύκασιν , η απὸ των αυτων. ούτωδε και οἰμαι καὶ τον VEλληνα μὲν τμ
Ἐλληνι, τον δε βάρβαρον τω βαρβα-ρω , πάντας δὲ τοὐς ἡ ἀνθρωπου ζ ἀλληλοie φαμὲν οἰκείους τε καὶ συγγενεῖς εἶναι δυοῖν θάτερον, η τω προγόνων εἴναι των αυτων , ἡ τω τροφηρ καὶ ηθων καὶ ταυτού γEνους κοινωνεῖν. οὐ τως δε καὶ τοῖς πάντας ανθρωπους αλληλοις τίθεμεν καὶ συγγενεῖς. καὶ μην πάσι τοῖς ζωοις αἰτετων σωμάτων αρχίας πεφύκασιν αἱ αὐταί. λεγω δε ρυκ επὶ τα ς οιχεῖα ἀναφερων τα πρωτα. s εκ
τούτου μ ν γὰρ καὶ τα φυτά. ἀλλ
dc sic paullo ante Meerm. τὰ τzς ο 3. Oι αυτοὶ. J Forte ρ aut aut . nam sequitur statim alterum REISK. q. 'Av ρωπους αλληλοις τ.J Videbatur deesse οικείους quod eX coniectura legeram. PAεσις pr6 natura non semel. VALENT. Eam Vocem inseruerat Valent. cui iam praeiverat Toge-rout uterque sine necem pate. S. Ἐκ τούπου μ ν γαρ. 'Eκ τεύτων legebat
316쪽
δί τρις λογισμοῖς , καὶ μάλι-ςα πάντων ταῖς αἰσθησεσιν. οὰλλ' ωςπερ τα σωματα , καὶ τὶς ιυ ας ουτω , τα μεν α- πηκριβωμενας εχ ει των ζωων , τα δε ηττον τριαυτας , π σέ γε μην αὐτοῖς αἱ αυταὶ πεφυκασιν ἀρχαι. δηλοῖ δὴ ητων παθων ρικειότης ' εἰ δε α ληθες εςι το λεγόμενον , ως ητων Z ηθων γενεσίς ες ι τριαύτη , φρονοῖσι μὲν ἄπαντα φυλα , διαφερουσι δε ταῖς ἀγωγαῖς τε καὶ ταῖς των πρωτων κράσε- , παντάπασιν ἁν οἰκεῖον είη καὶ συγγεγρς ημῖν το των λοι
sed de semine , de carnibus , aede eo humorum genere , quod inii tum in animalibus est. multo etiam imagis eo quod animae in ipsis sunt inter se non differentes , cupidi. talibus uidelicet , & iriS , nec . non considerationibus , ac maxime omnium sensibus. Quemadmodum autem corpora , ita etiam animas alia animalia magis , alia minus eXquisitas , atque absolutas habent, Omnibus tamen principia natura eadem sunt. Id quod affectionum similitudo atque assinitas declarat : Quod si uerum est , quod dicitur , morum generationem esse eiusmodi , sapiunt autem & intelligunt omnia animalium genera , sed differunt tamen educationibus , &uariis primorum temperaturis : assine prorsus ac cognatum caeterorum. animalium genus nobis est existimandum. Valent. Cod. L C. εκ τοz μευ γαρ. του semel tantum positum Videtur, cum bis debuisset.& lic Meerm. εκ τούτου. ςοιχεῖου singulare in animo habuit. Paullo post uterque codex λέγω ταῖς οπιθυμίαις, articulo addito. 6. Aλλ' tari/ τα σώματα.J Porte legen
7- γεvεσίς ες. - Nihil hic corruptum est, sed fingendum animo signum coli post τοιαυτη positum, nam apodotis periodi incipit a Verbi S παυτάπασιυ αυ si Vere aiunt animorum quali lineamenta & constantiam morum in animali quoqle hoc modo existere : sapiunt scilicet sic vulgo aiunt omnia eidem generi cognata. illa Verba φρονούσι μῖν απαντα φυλα ad κράσίσι materialiter sunt accipienda, constituunt enim illud το λεγομευον vers. Ult. p. I 3 . REIsΚ. Valent. satis sordide pro more suo ipsi textui ins ruerat post τοιαύτ=1 Ors. γων γευεσίς ἐςiv ἡ αυτρ. 9 cum nihil innoVare necelle sit. φύλα eleganter animalibus tribuit, uti alius φύλαθὸων & φύλα is κρωπωυ, quorum respectu bestiae ζωα αλλόφυλα supra I, IO. ubi vid. demi; scis utitur Immer: Iliad: T, JO.
317쪽
dum. quippe cum alimenta omnia eadem omnibus ipsis sint, & spiritum, ut inquit Euripides, nec non fluorem habeant rubrum Animalia omnia, ut parentes omnibus Sic esse communes polum S terram tu.
g. 26. Quare cum cognata ita sint, si eandem etiam ut Pythagoras putabat, animam sortita esse uideantur, merito Unusquisque iudicari impius posset, quia cognatorum iniuria non abstineat. Neque uero quia quaedam agrestia ex ipsis sunt, cognationis propterea ius abruptum esse censendum est. Nihilo enim minus sed etiam magis ex hominibus aliqui in alios homines malefici reperiuntur, qui quodam quasi spiritu propriae naturae , atque prauitatis ad laesionem occurrentibus inserendam impellantur. quos Lane licet e medio tollendos, atque interficiendos ducamus, non ideo tamen societatem erga mansuetos nobis omnem abrumpimus. Sic igitur si ex animalibus immania ac fera aliqua sunt, illa quia eius
ωα πάντα ' καὶ κοινους - πάντων δείκνυσι γονε I ρυρανὸν καὶ γῆν. g 26. VΩς τε συγγενων ἄντων , εἰ
φαίνοιτο κατὰ Πυθαγόραν καὶ τηγψυχ ν τὴν αυτην εἰληχsτα , δικαίως αν τις ασεβὴς κρίνοιτο , των 1 οἰκείων τῆς αδικίας μὴ απεχορομενος. ρυ μην ρτι τινα ἁγρια αυ- των , δια τουτο τo οικεῖον ἀποκεκοπται . ρυθεν γὰρ ἡττον , αλ- λὰ και μαλλον των ανθρωτων E- νιοι * κακοποιξται των πλησίον έισὶν , καὶ φερονται προς το βλάπτειν τον εντυχόντα , καθάπερ υρο
πό τινος πνοῆς , τῆς ἰδίας φύσεως καὶ μοχθηρίαζ' διὸ καὶ αναιρούμεν
. Tροφαὶ πασαι.J Πασαι videtur delendum. REISΚ.9. Καὶ πνευματα - J In Eurip: ni fallor, est καὶ πνεύμονας. Euripidis non videntur esse, nisi haec pauca verba πνεύμονας et πλεύμονας θ καὶ φοινίους πας. caetera Theophrasti Videntur esse. REISK. Αἰματος φοινίου μας habet Eurip: Suppl. 9O. Eidem in Hel. 9Ia. Κοινος ου πιος πωσι βροτόῖς, καὶ γαια, sed alio quam hic mod0. MOX pro κοινοῖ/ς MeCrm. κοινωνοῖς. I. Oικείων της α ικίας.J Forte οἰκείων υπερβολη
της αδικίας μη απεχόμενος. REISK. 2. Κακοποιηται των πλησίον.J Pro κακοποίητα lego κακοποιοί. VALENT. Saltem κακοποιηται.
sed verum est κακοποιοί τε. saepius in his libris ea voce utitur Noster, nunquam hae. iungit eodem modo, uti hoc in loco, supra II, 22. τοῖς κακοποιοῖς και καθάπερ υπό τινος πνοης ἰδίας φύσεως και μοχθηρίας φερομενους. Fi
mant scripturam Od. Lips. & Meerm.
318쪽
καθάπερ καὶ τους τοιούτους ανθρωπους , της δε προς τα λοιπα καιημερωτερα φ σχ σεως ἀπο ςατεον. ε - κατερως δε ρυδετερα βρωτ ον , ως ob δε τους ἀδηκους των ανθ ρωτων. νυν δε πολύ το αδικον ποιουμεν, αναιρούντες μὲν και τα ημερα , O- τι καὶ τα ἄγρια , καὶ τα ἄδικα , - εσθἱοντες δε τα ημερα. καταμφω γὰρ αδικοι , οτι ημερα οντα ἀναιρούμεν , και οτι ταύτα θοι- νωμεθα' καὶ ψιλως ο τούτων θά- γατος εις την βοράν εχει την α'ναφοράν. Προσθείη δ' ἄν τις τούτοις , και τὰ τοιαύτα ' ο γὰρ λε-γων , οτι ὁ παρεκτείνων το δικαιον ἄχρι των ζωων , φθείρει το δίκαιον , αγνοεῖ ως αυτος ου την δικαιοσύνην διασωζει , αλλ ηδονην επι αυξεῖ , η ες ι β δικαιοσύνη πολε- μιον, ηδονης γούν ουσης τελους , δεικνυται δικ&ιοσύνη αναιρουμEνη. Eπεὶ ιτι το δίκαιον συναύξεται διὰ τηρ
S. Δικαιοσυνη πολέμιου. J Mirabar aliquando unde liud μία. tandem vidi intrusum esse a
modi sunt, non secus atque homines qui tales fuerint , occidi debent : a
iure tamen erga caetera mansuetiora ianimalia desistendum non est : neutra uero sunt comedenda. Siquidem neque homines iniustos ulla leX eden- .dos permittit. At nos longe iniuste nos gerimus, cum &mansueta perinde atque agrestia & iniusta Occidamus ,& eadem in cibum assumamus. dupliciter enim peccamus, primum, quod cum sint mansueta, interficimus: deinde, quod eadem interfecta, epul mur: caedesque eorum non alio, quam ad ingluuiem nostram spectat. Adiu genda etiam his illa sunt. Qui enim dicit, eum qui ad caetera animalia usque ius porrigit, ius ipsum perdere ac corrum. pere, ignorat se non iustitiam seruare, sed uoluptatem augere, quae iustitiae est inimica atque hostis. Cum igitur finis sit uoluptas, iustitiam destrui perspicuum est. Nam ex abstinentia ius au
geri, cui esse dubium potest y Qui enim
Valentino, more haud probando & instituto mali exempli, quo ille per hunc totum libellum sagitiose usus est, quo indicaret sibi videri legendum πολεμία. profecto aut Graeci sermonis hospes sit necesse est , aut valde obliviosus , cui talia in mentem veniant. REisu. Dixi de sinistro illo Editoris consulo in praefatione. μία is per parenthesin textui inseruerat. In cod. Li . eli δικαιοσύνης πe-
λέμιον. notum Utroque modo Vocem construi.
319쪽
ab omnibus animatis abstinet, etiam si ad societatem sibi nihil conferant, multo magis a laesione cognatis inferenda cauebit. neque enim sit amet genus, speciem prosequi odio poterit: sed quanto animalium genus latius patet, tanto magis etiam erga partem eius eodem modo iusseruabit. Qui namque cognationem erga animal sibi facit, is aliquod animal quoque iniuria non assiciet. At qui omne ius in homine tantum sibi circumscribit, is utpote angustis admodum terminis conclusus abiicere a se cautionem ab iniustitia facile potest. Unde etiam Socratico opsonio Pythagoreum est longe suauius. Ille enim cibi opsonium esse famem dicebat , Pythagoras uero si nulli inferretur iniuria, id esse opsonii suauissimum iustitiae condimentum opinabatur. dum enim cibum sumere ab animatis euitam US,
σουτω scilicet μαλλον καὶ προς το μέρος. erga formam Vel partem , Vulgo speciem, humanam puta. REISK. Valentin. , s sed sua auditorritate , dederat προς το γένος το τωυ ζώων. lnepte & sne Causia. In utroque sermone nihil est freqKentius, quam praepostionem Omitti, & in priori membro elegantius fere, quam D posteriori. Feliciani tamen versio superiori bus bene respondet. sententiam ipsam saepe ingerunt Philosophi. Iamblioli: Vit. Pyth. c.
εχόμενος παντος εμιυχου , si κανμη των συμβαλλόντων αὐτω εἰς κοινωνίαν , πολλῶ μαλλον πρὸς το o
μογενες της βλάβης ἀφεξεται. οὐ
ζον το γενος το των ζωων, τοσούτωκαι πρὸς το μερος καὶ το οἰκεῖον ταυτην διασωσει. o τοίνυν την οἰ κείωσιν πεποιημενος προς το ζωον ,δ ουτος καὶ το τὶ ζωον οὐκ αδικησε .
ὀ δε μόνον περιγράψας εν ἀνθρώπω
ηδιον το Πυθαγόρειον. 9 ὁ μεν γάρ
θαγόρας δε , το μηθενα ἀδικεῖν, και Q εφηδυνειν δικαιοσύνην τὸ διον. η
9. 'O μίν γαρ οφου τρο*ῆς J Cicer. . Tusc. Dis p. 3 . Socratem ferunt cum D Uus aes Ne pertim contentius ambularet,
VNastumque esset ex eo , quare tu faceret, respondisse, quo melius coenarcti, Vi
nare a bulando famem. IO. E: Hυγειν δικαιοσυνηυ τ. o. Recte Cod. Lips δικαιοσύνη. sed praeterea quoque tot US locus ita esst Constituendus. ο δου Πυθαγόραζ τῶ
320쪽
φυγη ην των περὶ την τροφηναδικημάτων. οὐ γὰρ δη μη με
σύνης , ο σοι κ της προς ανθρωπους οἰκειωσεως εισάγειν ταύτην
βει κεῖται παντὸς ιτουούν τούμη βλάπτοντος. καὶ ουτως γε νοεῖται ὁ δίκαιος , οὐκ εκείνως' IIως διατείνειν την δικαιοσύνην κAὶ ἄχρι των εμψύχων κειμενην εν
της εν τρ τὸ λογιςικὸν ἄρχειν τού αλόγου , επεσθαι δὲ τὸ ἄλογον, ἄρχοντος γὰρ τούτου , τού δ' ἐπομένου , πάσα ανάγκη ἀβλαβη εἰναι πρὸς πάν ότιούν ἄνθρωπον. συνEς λ μ νων. γὰρ των παθων , καὶ ciendo, NEMINEM LAEDERE scilicet memento , Vel Oportet non modo pani opsonium addidit, sed ipsi quoque condimentum opsonio. REISK. Δικαιοσυνη MEEVm. quoque. II. Ως διατLωειν την J FOrte ος διατείνει.& statim εἰ καὶ αὐτα μέυει ευ πω αβλαβεῖ. sis u0que manent innocentia, ut ita dicam. hoc est, si ipsa quoque a damnis & in
iniurias quoque quae circa cibum con. tingunt, procul dubio evitamus. Neque enim existimandum est deum effecisse , ut tueri salutem nostram sine aliorum contumelia & laesione nullo modo ualea
mus. nam eo modo naturam nobis eam .
tribuisset,quae principium iniustitiae ex.isteret. Adde quod isti etiam iustitiae proaprietatem mihi uidentur ignorare, qui ex cognatione sola erga homines eam statu.endam esse arbitrantur. Ita enim humanitas, & benignitas quaedam erga homines esse diceretur. At iustitia eiusmodi non est: sed in abstinentia a cuiuslibet laesione quod non laedat, consistit. Atque hoc etiam non illo modo iusti notio habetur: ita ut iustitia cum in laesione nulli omnino inferenda consti tuta sit, usque ad caetera quoque animalia protendenda esse uideatur. Vnde etiam essenistia eius in dominio rationis in irrationalem partem, & irrationalis obedientia es. dicitur. dum enim haec imperat, illa obe- ldit, innocentem esse erga omnia hominem necesse est. Cum enim pacatis per
tur iuriis inserendis se abstinent. REIsς. Firmare lconiecturam posset Cod. L f. qui pro κειμέ-
νηυ habet καὶ μένειν. quia autem supra similiter dicitur η δικαιοσύνη εν τω αβλαβεῖ κεῖσθαι , hie nihil tento. ως διατείνειν scilicet δεῖ pro λο- iγιςικὸν Meerm. λογικον. paullo ante idem ταλcilτη in σαν. & dein Omittit V0cem νοεῖται. utrumque male.