장음표시 사용
341쪽
conuenire: nam caeteri eos qui secum non bibebant, ac comedebant diligenter obseruantes quasi incontinentes utpote qui communem conuictum repudiarent, damnare consueuerant. Vnde etiam Phiditia conuiuia ea Duncupabant : siue quia amicitiae mutuae ac benignitatis in causa essent, ut φιλτια
quasi φιλίτια δ pro λ sumpto dicta sint, quasi tu amicabilia possis interpretari: sue quia ad uilitatem & parsimoniam
homines assuefaciebant, φείδιτια quasi parsimonialia appellata. Ire autem simul consueuerant quindeni & paulo his pauciores, aut plures: serebatque unusquisque in singulos menses farinae modium, uini choas octo , casei libras quinque , sicuum heminas quinque ac
praeter haec parum admodum etiam pecuniae ad Opsonia comparanda. f s. Merito igitur eorum qui ita te. nuiter & temperanter coenarent filii quoque ad coepulationes uentitabant, perinde atque ad scholam temperantiae
deducti. Ibi enim & ciuiles sermones
9. Συμπεπληρωμενους. J Flut: πεπληρωμένους.& mOX παραφυλάττοντες. Ρro μαλθακιζόμενον Meerm. μαλθακιζόμενα & τiθια pro φιδίτια.
Plut: απομαλακι μευου. sed quae ibi sequuntur, Noster in sua rura non derivavit. IO. Erτε ίς φιλίας Apud Plut est c ε ως φιλίας καὶ φιλοφροσύνης υπαρχόντων. &aliam praeterea nominis rationem adducit. In Lin. male φιλοσοφροσύνης. Dein pro συνεθι- υτωυ legendum συνσθἱ υτα. Vulgatum inde ortum, quod apud Plate praecederet ὐπαρχόν-
α ' συμπεπληρωμενους , ἀλλ' επιμελως οἱ λοιποὶ φυλάττοντες τον μὴ πίνοντα , μηδε εσθἱοντα μετ' αυτων , ε κάκιζον , ώς ἀκρατῆ καὶ προς τὴν κοινὴν μαλθακιζόμενον δίαιταν. διὸ και Φιδίτια προσηγόρευον ταύτα' XO E 'ἴτε ώe φιλίαο καὶ φιλοφροσύνης υτάρροχοντα αἴτια , αντὶ τού λάμβδατο δελτα λαμβάνοντες , είτε ως προς εὐτελειαν καὶ φειδὼ συνεθιζόντων. συνήρχοντο δε ἀνα πεντεκαὶδεκα καὶ βραχεῖς τούτων ἐθλάττους ἡ πλεἱους. εφερε δε ε -
κας ος κατὰ μῆνα δι των συσσίτωναλφίτων με διμνον , οἴνου χοας o κτω , τυροῖ πεντε μνας , σύκων ἡμίμνεα πεντε , προς δε τούτοις
εἰς οφωνίαν μικρόν τι καὶ κομιδῆ
3 S. Eικότως ἄρα ουτω λιτως καὶ σωφρόνως δειπνούντων , και οἱ παῖ-δθς εφοίτων εἰς τὰ συσσίτια , ωσθπερ εἰς διδασκαλεῖα σωφροσύνης α'γόμενοι , καὶ λόγων ἡκροωντο πο-
των, pro qUO cum Noster scripsisset ὁπαρχό τα αιτια, nihilo minUS FIuto συυεριζίυτων retineretur. Idem dein καὶ βραχῖ. II. Των συσσίτων. J Aucior hortim των σου σιτίων , Ubi tamen alii συσσίτωυ , idque eX- pressi interpres. unusquisque ConViVarum itaque in menseria haec conserebat. adeoque non desinitur, an uno tantum mense, an singulis Phiditia haec celebrata fuerint. Conf: Meur,fMise: Lae: I, IO. MOX μικρόν τι κομ. Corrigebat Reis ius, omisso καὶ & se est apud Plui.
342쪽
καὶ σκωπτειν ανευ βωμολοχέας , και σκωπτωμενοι μη δυσχεραινειν. σφοδρα γαρ εδοκει και τρυτο Aακωνικον εἰναι , σκωμματος ανασχεθ
ραιτεῖσθαι' και ὁ σκωπτων ε πέπαυτο. τοιαυτη μEν η των Λακεδαιμο -
νἱων περὶ την δίαιταν λιτοτης , καλπερ εἰς πλἡθος νενομοθετημένη. διοκαὶ ανδρικωτεροι , και σωφρονέςE' οι , - και του ρρθου μαλλον φροντίζοντες οι εκ ταύτης τῆς πολιτείας αναβαίνοντες παραδέδονται των ε κτων αλλων , 3 διεφθαρμένων καιταις ψυχαῖς και τοῖς σωμασι ' και δῆλον ως τοιαύτη πολιτεία ρικεῖον , το τῆς ατολῆς τῆς παντελους, ταῖς
δῖ διεφθαρμέναις , το τ ξς βρωτε- ως. μEταβάντι δε εἰς τα αλλα ἔθνη, e Ca Esνομίας τε καὶ ἡμεροτητος τῆς
audiebant & liberalem lusum conspiciebant. ipsique & iocari & sales dicere absque scurrilitate assuescebant , &non indignari sit huiuscemodi aliqua dicendi acrimonia fuissent perstricti. Nam salse in se dictum tolerare ualde Laconicum esse uidebatur. Licebat tamen si quis id non ferebat, recusare, &alter a cauillo continuo dessistebat. Ac Lacedaemoniorum quidem in uictu tenuitas, licet ad populum fuisset instituta, huiusmodi erat. Unde etiam fortiores & temperantiores, & recti magis studiosi fuisse memoriae proditi sunt, qui eX hac republica proficiscebantur, quam qui ex aliis, quae tam
animo quam corpore erant Cori Uptae.
Huic autem abstinentiam, caeteris luxuriam uictus fuisse peculiarem perspicuum est. Iam uero si ad alias quoque nationes transmerimus , apud quas iu
stitiae, & mansuetudinis, pietatisque
T. ΠΣιδεία: ελευθερίας. Idom ille παιδευτας ελευθίριους. notum qUid ελeυθίριοι πχιδί ta:. liola male alioqui Valestat. παιδιας. MOX pro ηθί- ζουτο Plui: είθιζου, sed nonnulli coloes s θἱ-fουτο. dein ibid. πέπαυτο , codd. tamen alii Sεπέπαυτο , alii S πίπαυται praeserentibus. Ad vocem βωμολοχίαζ adscribitur in margine
2. Καὶ του ουθου. Nescio quid sibi velit istud ουθου. Forsan legendum κοινου. VALENT. In COI. Lips est ευθρου. Voluisse Videtur ο θου. R L R. 'Oφθου sine dubio volebat quoque Meet . qui dabat ερθρου. idque adeo Verum, ut, ne stercus istud diutius nares Tuas Vllneret, ουθου possesso ne eiecerim, nec secissem,
nisi Felicon etiam invenisset id quod dedimus. Apud Hel ch: quidem in βομβυθυλευ-
dimenti genus suisse. sed id, si vel scripturum
ibi integram esse pertendas , hUC non pertinet. MOX I gemn. Vitios Q μηλον pro δηλου. 3. Ais θαρμένων κόι ταῖς ψυχαῖς. J Supra L. Ill. 3 24. e Plutarcho διεφθορ αι το φρ νουν καὶ το λογιζόμενου. Potuisset etiam accusativo uti, nam utroque modo Graecis construi so let. Cons: V. D. ad illa S. Paulli l. ad Timoth. V l. 5. διεφθαῖμένοι του νουν. & m reus Observ: ad Herou lo c. 9.
343쪽
erga deos habita cura praecipua est , liquido perspiciemus ad saltitem ciuitatum & utilitatem face. re , ut si non ad omnes , ad aliquos certe abstinentiae praeceptum pertineat : qui pro ciuitate sacrificia & reliquum cultum diis of rentes populi peccata eXpiarent. Sicut enim in mysteriis qui a Vesta dicitur puer , eXquisite Omnia quae mandata fuerint , agendo pro Omnibus qui initiantur , DUmen placat : ita in gentibus & ciuitatibus idem faciunt sacerdotes , dum pro omnibus sacrificant , & religione ac
pietate numen ad salutem suorum tu endam implorant. Sacerdotibus igitur , siue Graecorum , siue barbaro. rum morem spectes, aliis ut ab omnium animalium , aliis ut a quorundam csu prorsus abstineant, mandatum est.
φρά κ. ἐπιτρέφεσθαί τινος est curiam fum17. cI- liquo convertere , rei alicuius rationem habere. ACr. apud Longin. Sexti. 3I. ουκέτι si ρηλὰς επιτρέφομαι, ubi Vid. Lollium. Conta Irar Um est ανεπιτρέφει υ, de quo Clar: Bossus Obs. Crit. C. 23. S. Την σωτηρίαν. Non video quid magnum intersit inter την σωτηρίαν & το συμφέρου. silet Vocabulum σωτηρία in codd. insitis exarari sic,
ut etiam in Porphyriano Lipsiensi eli exara-ttim ὀρια. . . Ergone legeiadum est οσίαυ S ad sanctimontana civitatis, S ad relistia eius emolumentes. REIsK. Post πόλεωb & in Edd. prioribus, & in Cod. L f. erat aeu, sine dubio natum e praecedenti syllaba. 6. Εἰ-υπῖρ τ. π. J GI. Lib. οἱ do υπ. τ. π. l
τε προς το θεῖον ευσεβείας ' ἐπε-ςράφη , φανερον εςαι , ώς προς τεο την σωτηρίαν των πόλεων , καὶ το συμφEρον αὐταῖς , ει καὶ μηεπὶ πάντας , ἀλλα γουν εις τινας
ει δε υπερ τῆς πόλεως θυοντες τοῖς θεοῖς καὶ θεραπευοντες η ἀπεμειλίττοντο τὰς των πολλων ἁμαρτίας.
o περ γάρ εν τοῖς μυςηρίοις β ὁ ἀφ' εςίας λεγόμενος παῖς , ἀντὶ
πάντων των μυρυμενων ἀπομειλίσσεται τὸ θεῖον , ακριβως δρων τα
θνη καὶ τὰς πόλεις οι ιερεῖς δύνανται ἀντὶ πάντων θύοντες , καὶ τὸ θεῖον προςαγόμενοι διὰ τῆς εὐσεβείας εἰς την σφων κηδεμονίαν. τοῖς τοίνυν ἱερεύσιν , τοῖς μὲν των ζωων πάντων , τοῖς δε τινων πάντως προς-
τε τακται ἀπεχεσθαι τῆς βοράς, ἄν-
quod merito probabant Reis ius, & per se licem coniecturam ta refobius. ReC secuS
L. li I. c. I 2. VALENT'. Ἀφ' ες ας bene habere videtur. ἀπο hic respondet Latino G , cum curam L ministerium alicuius rei indicat, a pedibuS, a literis , ab argentea fu- pellectiles So. Paullo ante legendum est ω
μενος legendum , sed prius est simplicius &
344쪽
rs 9 Ελληνικὸν εθος σκοπῆς, ἄντε βάρβαρον , καὶ μεντοι παρ' ἄλλοις
ἄλλως. ωςτε τοῖς πανταχοῖ παραληφθεντας φαίνεσθαι πάντων ἀπεχομE-νους , εἴτις τοὐς πάντας ως ενα ὐπο- λάβοι. ει τοίνυν οἱ τῆς σωτηρίας λψ
ευσεβειαν αυτων την προς τοῖς θεοῖς πετιςευμEνοι , των ζωων απεχοντα πως ἄν τις τολμέσειεν, ως ἀσύμφορον ταῖς πόλεσι, την αποχην αἰτιάσθαι;
eλρξαντο εμφιλοσοφῆσαι τα ἱερά. πρίς τε γὰρ την ολην Ορεξιν τῆς
Atque id apud alios aliter : ut si
omnes qui ubique sunt , quasi unum consideret quispiam, ab omnibus abstinere omnes uideantur. Si igitur qui saluti multorum praesident , quibusque pietas Omnis ac religio erga deos commissa est , ab esu animalium abstinent: quis impudens adeo est, ut huiuscemodi abstinentiam quasi inuis . tilem ciuitatibus damnare non uereatur Τ9 6. De sacerdotibus porro Aegy- lptiis scribens Chaeremon Stoicus, quos apud eos existimari etiam philosophos inquit, templa sibi ipsos refert elegisse, in quibus degerent, ac philosopharentur. Quippe cum & ad uniuersam contemplationis deorum appetitionem
9. Ελληυικον ἔθος.J Malim g νος. REIS K. IO. Των πόλεω, προεςω τίς. ' Prorsus uti qui in sacris allorum curam gerunt προiςάμενοι in F. Teli. & προεςωτες antiquis Christianis , Praesidentes apud Tertuli. dicuntur. Vid. Korthou. ad Itis. M. Apol. I. p. 62. FE-liotan: pro πολsis legisse videtur πολλων.
que po postis, semper in templo fuerint,
S rerum naturas caussasque ac ratisnes siderum contemplati sent, nunquam mulieribus Me miscuerint, nunquam cogninoS NpropinJuos , ne liberos quidem viderint,'fo. Sed de Chaeremone iudicia veterum admodum iij 1 crepant. Vid. ad finem f. 8. Philonem Iudaeum illa quae de Therapeutis disputat , sumsisse a Chaeremone , mutatiS quibusdam ac sollerti artificio transpositis, e fragmine hoc colligebat Cel. Iario assti. Vid. Inlustr. La Croetii Thes. Epiti. T. I. p. I 8O. De Sacerdotibus Aegyptiorum , &vitae instituto quod sectabantur , plura lege apud Herodot: L. II, 37. a. 'Tποληφθαι-εξηγεῖται. J Core. Lies dat
ἱπειληφθαι , qUOd merito praeoptabat Reis ius. idem iubet Meerm. dein εξηγεῖται, non εξηγεῖς tiι , Ut antea edebatur , quem errorem & Foterolle L Valent. iam emendaverant. cui . tamen nihil variant.
345쪽
eognatum esse uideretur, ut ad simulacra eorum assiderent: & id tum se. curos ipsos redderet ex diuina ueneratione cum omnes qUali sacra quaedam animalia philo phos honore prosequerentur : tum quietem ipsis asserret: utpote cum in celebritatibus tantummodo uersandum cum aliquibus ipsis esset: reliquo uero fere tempore templorum aliis aditus non pateret: eo quod ad ea accedere aliter non possent, nisi caste se gessissent a multisque aliis abstinuissent. Haec siquidem quasi communis quaedam templorum Aegypti lex est. Omnibus autem hi opificiis, laboribusque humanis repudiatis totam uitam suam deorum &contemplationi & inspectioni dedicarunt : ex in speetione enim honorem , tutelam, & timorem: eX con
εκείνων ἀφιδρύμασι διαιτάσθαι. παρεῖχεν τε αυτοῖς ασφάλειαν μενεκ του θείου σεβασμού , καθάπερ τινὰ ιερα ζωα , πάντων τιμωντων
τους φιλοσόφους. ἡρεμαίους δε εἱ- ναι , ἄτε τῆς επιμιξἱας κατὰ τὰe
πανηγυρεις καὶ τὰς εορτὰς συντελουμένης μόνον. το δὲ λοιπὸν ,δον ἀβατων οντων τοῖς ἄλλοις τωνιερων' - άγνεύσαντας γὰρ εδει προς-
ιέναι , και πολλων αποσπιμένους, και τούτο , ωςπερ κοινὸς των κατ'
ἀπέδοσαν όλον τον βίον τῆ etων θελων ο θεωρια καὶ θεάσει λά μεν
ταύτης τό , τε τίμιον καὶ α σψαλες καὶ ευσεβὸς ποριζόμενοι , διὰ
dotes illos ne quidem cum popularibus suis, nisi purgationes quasdam admisissent, misceri voluisse. Et sic paullo post tradit , eos purifi
cationum tempore, ne inquinarentur , ab amicorum , & sacerdotum etiam non mundorum
se societate segregasse. Mos hodie & olim frequentissimus , ut & alii , & sacerdotes in
primis , cum exteriS Commercium non eXerceant , & ci Ues ab eXternorum Congressu
& convictu cohibeant. Nihil hoc itaque mirum in Aegyptiis, qui gentes alias adeo contemnebant , & cum τοῖς ιυρα ξν non nisi r, irissime versari ae comedere solebant. videtur tale quid natura sepe ipsa homini in culpsisse. Id me ea quae apud Mosem Genes. XLIII, 32. leguntur inlustrat, ct cmeit gentes ante legem datam inmunditias aliquas . & pro'npurgationes ad eas sol Vendas in more talia habuisse Spencer: Leg. Rit. L. 1l I. Diff. 3. De voce ἐσσμός dicitur infra. S. Aπέδοσα9 ολου του β αν J Velis sorte s--δοσαν, qUOd merito placebat is ei reis. Sic βίου επέδωκαν εἰς τῶν Ελλάδωυ σωτκρίαυ. D HI: Sior L. XI, O . ubi plura I es elint. Solent conposita haec saepe confundi. Vid. L. II,
346쪽
γὰρ ἀεὶ συνεῖναι τῆ . θεία γνωτει
σιν τον βίον. λιτότητα δε επετεδευσαν καὶ κατας ολ , Eγκράτειαν τε καὶ καρτερίαν , τί , τE Eν παντὶ δίκαιον καὶ ἀπλεονEκτητον. σερομνους δε αὐτους παρεῖχε και λψ τὸ δυς επίμικτον. οἴγε παρὰ μεν αυρο
ρὸν , οὐδε τοῖς συγγενεςάτοις καὶ ὁμοφύλοις επεμίγνυντο σχεδὸν , δ οὐδε ἀλλον των θεωρούμενοι , o τι
quibus pulcre disputat Cel. Val enare Animadu: ad Ammon: L. JI. C. 3.7. 'Αρχαιοπρεπῆ. J Hanc quoque Vocem ignorat copiolissimus sermonis Graeci thesaurus. Utitur etiam AefcbFl. in Prometh. V. 4O8. 8. Θεία γνωσθι καὶ επιπυοία.J Videtur επινοί huic loco melius convenire. cons grationi, meditationi. RElsK. Potuerunt facillime confundi haec vocabula, uti apud Anton: I, I p. aliosque factum. Hic nihil demutem. Si etίων επιπνοία apud Iamblico: Myst. JIl, 9.ρείας επιπνοίας ibid. cap. 6. & 2Ι. δαιμουίας ἐμπυοίας cap. 7. Sacerdotes illi post rite ac legitime instituta quaedam sacrificia, persuasum habebant, se videre deum adflatumque Dius exeipere, vel sibi ab eo mysteria revelari : qua de re Cel. Iablon hi Panth. Aegypt . L. V, S, I 2.9. Κατατελλει δῖ τα πάθη.J Reprimit, δε- t. bene Voce utitur, quae de tumultuantibus & seditiosis in primis adhibetur , Unde κατε λμνοι sunt Iodati , modest. Vide
templatione scientiam: e X utrisque abditam quandam &quae priscam dignitatem deceret, morum cXercitationem sibi comparabant. Nam semper in diuina cognitione & amatione uersari, ab omni auaritia & insolentia e Xcludit, a Lfectus reprimit, mentemque ad intelligentiam excitat. Parsimoniam item, Uictusque tenuitatem, & continentiam,& tolerantiam eXercebant, iustitiamque in omnibus & aequitatem. Venerabiles
autem eX eo etiam reddebantur, quod parum admodum cum aliis uersarentur.
nam in ipso castimoniae & purificationis
tempore ne cum maxime quidem sibi cognatis , & consortibus fere consuescebant: neque ab alio quopiam conspicie- phium ad Luc. A. A. XX, 36. cui apud S. PauID I ad Timoth. c. II, 9. καταςολη redieest modesta seu collibitio in ve stitu , gestibus , incessu aliisque rebus in sensus cadentibus, ubi plura de hac signi sinatione: atque id apud Nostrum paullo post per κατα λην quam vocum ibi perperam omittit Meerm. Cod. 9 intelligo, non victus tennitatem, ut Felic dedit. Ita Pythagoras se ornasse dicitur εὐ-ςαθεία ψυχῆς καὶ κατας λη σωματος apud Om-blici, in Vit. c. I l. n. IO. de moribus etiam Clem: Atiae: Strona. L . VI. p. 659. εις κα
IO. Τὸ επίμικτον.J Et haec vox Lexico rum diligentiam fugit. Praeter alios habemus apud Sti boue L. XI. p. 3 D. Nομάδες δυσεπίμικτοι τοὶς αλλοις. το μη εὐεπίμικτον id dicitur ibid. p. 3 6. Dixi plura de ad sinibus vocabulis ad L. Ill, 18. II. Oυθε ἁλλωὐ τωυ θεωρ. In Cod. L V. est ουδί αλλων θεωρούμενοι. Videtur Porphyrius dedjsse obos ἄλλως θεωμευοι Vel θεωρούμενοι. hoc est, neque alia in conditione sele conspi
347쪽
ciebantur, nisi cum necessarii simul absti nentium usus requirerent: quippe cum penetralia impuris & impurgatis homi nibus inaccessa, & ad sacrificandum sancta incolerent. Reliquo omni tempore liberius una cum similibus sui degebant: cum caeteris uero religionis expertibus commercium nullum habebant. Semper autem prope deos, deorumque sta tu asuel ferre aliquid, uel praesidere, uel constituere cum modestia & grauitate spectabantur. Idque non fastus alicuius, sed naturalis rationis indicium erat. Nam grauitatem uenerabilem etiam ex habitu ipso prae se ferebant. Incessus enim erat moderatus, aspectus sedatus, ut
iendos dantes , quam aut apud MOX sorte τοῖς συναγνεύουσι χρείας, ἡ προς αγνευτη- ρια. REISK. Vere L f. Cod. ουδου αλλων. MEEVm. ρυδε αλλύντωv. dictum ergo est pro υπ' ἄλλα τινων. Posset alias quoqtie οὐδὲ ἄλλου πω θεωρούμενοι , quod Amico placebat. Paullo post rescribo etiam e Li . & Mee m. καθαρεύ
12. Τωυ δε εξωτικωv. J Tους ἔξω cu voeant alii. οἱ Fξω, proprie qui extra Gmum δε-gunt , eodem loquendi genere S. Paullo 1unt, qui ad Ecclesiam Christi non pertine bant, I ad Corintho V, I 2. ubi multa Inter
I3. 'Eφαωοιτο δs Σεὶ De. Hi nempe sae erdotes θοοσεβέες περισσῶς μ λιτα πάντων ανθρώπω9 Heroi dicuntur L. lI, 37. eaque CX caussa adsidui apud deorum imagines , quas aut gestabant , aut ordine decoro colloca
qui Porphyri lina haec intacta non reliquit. Bene et jam φέροντες. mos notissimus , ut in pompis ac saeris sollemnibus Deos humeris portarent , aliquando curribus inpositos veherent. Vid. Cupere Harpocr: p. IOS. &
μη προς τὰς αναγκαίας συναγνεύουσι χρείας , η ἁγνευτηρια τοῖς μὴ καθαριεύουσιν ἁδυτα καὶ προς ἱερουργὶας αγια κατανεμάμενοι. τονδε αλλον χρόνον , ἁπλούςερον μεγτοῖς ὁμοίοις επεμίγνυντο ' λῖ των δουεξωτικων της θρησκείας ουδενὶ συνεβίουν' εφαίνοντο δε ἀεὶ θεων , ηαγαλμάτων εγγύς , ητοι φεροντες, η προηγούμενοι , λψ καὶ τάσσοντερ
μετὰ κόσμου τε καὶ σεμνότητος ' ωνεκας ον ου τύφος ην , ἀλλα τινο ρῖνδειξις φυσικού λόγου. το δίσεμνὸν κὰκ τού καταςηματος Eωράτο. λβ πορεία τε γὰρ ην ευτα
κτος , καὶ βλεμμα καθες ηκὸς ε -
Iq. Καὶ τάσσουτες. Forte si καὶ τάσσοντο sacile si excidit ob praecedens ι in sine vo-CjS προηγούμενοι. REIS K.
Patili. ad Titum lI, 3. A κατας ματι ι F οπρεπεῖς , cui e Nostro lucem ad pergunt viri Docti. De Graccho Plui. T. I. p. 82 . F. βλομματι καὶ κιν ματι πία ς καὶ καταςηματικος, prorsus uti Noster το κατάςημα statim eXponit. De forma κακ τού Vid. ad I, IS. Ubi ea quae proprie seiungenda sunt , pastina connecti monui. I 6. Πορεἱα εύτακτος - βλέμμα καθίς ος.JIncessus quippe modestus & vultus conposi-
uultua b ore Inces'Pue viro propior. Ubi duo
348쪽
πετ ευετο , se οτε βουληθειροεγ μη σκαρδαμύττειν. δη γέλως os σπάνιος , εἰ δέπου γένοιτο , μέροχρι μειδιάσεως. ἀεὶ δS I9 εντος
του σχηματος χεῖρες. και *ψ σύμ
duo illa iungi etiam vides. Conser ibi V. D. Graeci alias diverso sensu dicunt ςησαι ματαδc πρόσωπον , ut ostendit Cel. D rvilio ad
memor non fuit. I7. 'Ως οτε βουλη Πευ μη σκαρδαμυττειν. J Ως οτε μη βουλ. μη σκαρδ. corrigebat re- Isbius Noster. Est autem σκαρδαμύττειν , α- τευες διόλου βλεπειν καὶ το βλr ρου ου ποτε επιμύειυ, Ut dicam Cum Iiouor: L. III. p. 148. Ita Synef in Calv. laud. p. q8. dieit τους εν Αἰγυπτω θεραπευτας του ρείου μη)ὰ τωὐεπιβλεφαριδίωυ qua Voce augeri possunt H. Steph: copiae) ανεχομένους τριχων. Vocem nostram exponunt Lexicographi & Schol. sopb: Equit. 292. Ubi quae de signis uationeVOCiS ασκαρδαμυκτεῖν addit, belle conveniunt Uro in Vit. Pyth. IO inde ασκαρδαμυκτὶ βλύπειυ inconniventibus oculis tueri , audaciae & fortitudinis signum, quod pulcre exponit Bonile ad Horat: I. Od. 3, 18I8. Γελως δε - μέχρι μειδιάσεως. J Uti Vocrate vetabat ς ργαιν γελωτα προπετη , ad Demon. p. S. μειδιῶν proprie de risu leni. Vid. Cel. Lennep. Anim . ad Coliath. II, q. bene itaque opponitur τω γελῶ . Anaxagoram μητὰ γίλωντά ποτε οφίηναι, μητὰ ι διωντα dicit Aeliano V. H. Vill, 3. VOX μειδίασις, quam absque ullo auctore in Lexicis occurrere scribu Meplian: est apud Polluce VI, 199. I9. 'Eντος του σχηματος χεῖρες. Et hoc modestiae ae pudoris signum. Nec secus Olim apud Graecos & Romanos. Vid. Cafaub ad Dioge Laorte p. 63. de Romanis Senec Contro V. V. 6. sua patres no roS , qui
quandocunque uoluissent, oculis mini me nictarentur: risus admodum rarus, atque eiusmodi, ut non ultra uultus hilaritatem progrederetur: semper autem intra indumentum manus continebantur. Quin nota etiam erat singulis quae ordinem ac statum cuiusque, plures e
nim erant, signita aret, quem in tem plis sortitus unusquisque fuerat. Victa tenui ac simplici utebantur. Vini enim
forensa sipendia auspicabantur , nefas
putabatur briat hium extra togam EXHVerc. quae iam occupata video a V. D. ad Val. Mar. VI, 9. Ext. I, 6. 2O. Συμβολόν γε ηυ-της ταξεως &c. J De Sacerdotibus Aegyptiorum Dio . Sic. I, 83. μετα σημεἱων ἰοίων περιερχονται τας πόλεις καἰτην χωραν. Illae τάξεις conponi possunt cum sacerdotibus Hebraeorum , qui in plureS ClaS-ses seu familias erant descripti , de quibus eadem Voce utitur S. Lucas in Evang. I, 8, 9. quem locum adscripserat Clar. Abrefre. 2I. Δίαιτα δε λιτη καὶ αφ. J Haec etiam cum Iudaeorum institutis contendi possunt. Vid. Marsitam. Can. Chron. Sec. IX. Pro αφελης Meerm. Od. dat ασφαλης. parum recte. 22. οἴνου γαρ οἱ μῖ9 ουγ ολωο-J Uti Regum , quorum plerique e sacerdotibus Cooptabant Ur, οἴνου τκκτόυ τι μέτρου apud Dictae.
L. I, 7O. quod e Nostro explicat I fel ingrnon Vero Aegyptiis proprium ac peculiare id fuit, scd omnibus orientalium sacerdotibus ac Philosophis commune ac familiare Vinum , tanquam in hominum perniciem prO- latum , detestari , unde ea persuasio ad Elios etiam fluxit. Lege Oblous i Panth. Aeg. ll, IO6. Hinc itaque Pythagoreorum quibusdam χρησθαι γε κά. ο'Aω mos erat, aliis& rigidioribus, μητῖ ο,ου ολως πίνειν, sic enim bene conciliantur duo Iamblioθi loca in Vit. Pyth. num. 98. & IO7. Nostra haec cum praecepto Paulli I Tim. V, 23. confert essenius. & cum lege divina Levit. X, 9. In eo in p. GV9l HS.
349쪽
lilii nihil omnino, alii paucissimum adlii
bebant, Ob nemorum laesionem quam inferret, capitisque repletionem, quae contemplationi esset impedimento: tum quiaVenereorum appetitiones incitaret. Vnde etiam in caeteris assumendis caute admodum se gerebant: panem enim in castimoniis nunquam gustabant, quando
uero abstinentiae tempuS non erat, cum hyssopo contusum edere consueuerant: hyssopum enim uim eius maiori ex parte obtundere aiebant. Oleo plerumque omnes, plerique autem semper abstine
bant: quod si quispiam cum oleribus eo
aliquando utebatur, id admodum paU- cum adhibebat, quantum tantummodo sensum mitigare aliquantulum posset. 9 7. Ea porro quae extra Aegyptum nascebantur esculenta & potulenta, attingere ipsis fas non erat: atque ita multum luxui locum eXclusum habebant. ab
οὐδὲ ολως εν ταῖς ἁγνεἱαις χρω μενοι , εἰ δε ποτε μὴ ἁγνεύοιεν ,
τὸ πολὐ γαρ αυτου τῆς δυνάμεως
καθαιρεῖν Eφασαν τον ύσσωπον 'ελαίου δ' ατείχοντο μ, εν ως τοπολύ , οι πλε οι δε , και παν τελώς , εἰ δε που μετα λαχαρονων χρήσαιντο , παντελως oλἱ-γω , ὶ ο σου παρηγορῆσαι τὴν αἴσθησιν. 9 7. μὲν ουν εκτος Αιγύπτου γιγνομ νων βρωματων τε καὶ
dere Hieron. II. AdV. Iovis. I 3. Ubi passim Nosmina exprimit, carnibus S vino semper assinuerint, propter tenuitatem sensus Suertiginem capitis , quam ex parvo cibo satiebantur, G maxime pro Ier appetitus
Abidinis , qui ex his cibis , S ex hac p9tions nascuntur Sc. a . ' άρτοις μεν ουδῖ --J Et cum in casto essent, es in omni graviori luctu mos erat Aegyptiis frumento aliisque abstjnere. Vid. I eling ad Dium Sice L. I. c. 72.2 S. Tὐυ ἱσσωπω κόπτοντες.J Calida quippe haec herba , nec languenti itomacho inutilis , Unde Veteres aquam hyssopo maceraram bibebant. Vide C aube ad AzΘen: I . ea e vetores, & Aegyptics in primis, inter cibum su i se usos saepe V. D. est Observatum. V. Artaclero Hisit: Phit: T. ll. p. 782. Hi nempe ideo praesertim panem cum hyssopo conesum comedebant , quia herbae illi vim mundatricem tribuebant , idque cum Hebraeorum institutis , apud quos hyssopi usos in purificationibus, Contendit Marai ImrCbia: Chron: See: l . es Spencer: Leg: itit: L. II, I S, eius modi panis ὀξίδης, cui hysio-pUS commixta erat, sorte siύn ficatur in ve-Xato Polluc: loco Vl, 73. ubi Aegyptiorum
350쪽
τόπος. των δὲ κατ αυτην την Ar-γυπτον, ἰχθύων τε απείχοντο πάν- των , κα ὶ τετραπόδων , * Da: μω-
πολλοὶ δε καθάπαξ των εμψύχων'
κοφάντητον εποιούντο παραίτησιν '
ab omnibus uero qui in Aegypto erant pisces, abstinebant, ab Omnibus item qua drupedibus, quae solipeda, aut multifida,
aut non cornuta essent: a uolucribus etiam quae carnibus uescerentur. Multi
quoque ab omnibus prorsus animalibus,& in purificationibus omnes abstinebant: quippe cum ne oua quidem tunc ulla sibi esse edenda cens rent. Quin etiam aliorum quoque multa obseruatio apud ipsos erat. Foeminas enim ex bobus in esu repudiabant: mares quoque si erant
cίπω. Acceperunt illi ab Aegyptiis.
Antea quidem Aegyptios omnes piscibus usos fuisse, largam corum copiam subministrante fluvio , colligas e Diodo dic: I, 43. postea
vero alii aliis abstinuerunt. οἱ δύ ἱερεῖς απέ-χουται παντων , Ut di it Plut. T. ll. p. 353.
C. Cons: Iulian: Orat: V. p. 176. & Clem: flere VII. p. 718. D. qui in caussas etiam
inquirunt, quare vel perpetuo, vel saltem Aτ-ς αγνείχις iis esset abstinendum . qua de rect am V. D. ad la ,r. Ap. L. l. c. I S. Hinc itaque derivatum in Pythagoreos. V. feri. VII, 16. & Plui. Sympos . Quaest. 8. Druentire paene videtur Inmblicli: in V. Pyth: n. 98. Cuj ίαλλας ίων οψωυ σπανίως χρῖσθΣι dicunt Ur. ubi vel rescribendum cum Ausero θαλασσίοις οι ις , Vel potius cum Erud: nio ad Grogo : Parae: de Dial: p. I 22 ιαλλασσίων voce illa huc transposita) εφω σ. χ. nili χρys αι ι.ων dies Um sit , Uti εσθίειν κρίων, πλειυ οἴ,ου & limilia , sed Iamblicho eo modo uti non solet. Prius itaque vel ad rigi-ujores pertinet , vel ligni figat , non omni piscium genere usos fuisse, ut j απεχίσοαι οῦδυ θαλλασσίωυ συμπαυτωυ praecipit Philosophus apud Asyn: Vit: Pyth: qS. eodem modo Pythagoras θαλαττίοις σπα9ίως usus dicitur Diog: Laoni: VII, 19. qui ibidem Segna.
, a illo ante πολυς τί τις corrigebat Gresco: pro ουτωζ L C. R Meerm. Cod. οἴτος. a. Oσα μώνυχα ἡ πολυσχ.' id Hebraeis etiarn vetitum dicit infra i 14. nota est lex LCVit. XI. utriusque gentis adfinia illa instituta mere D. E. IV, II, 1. aliique multi dudum notarunt. De Iudaeis & Aegyptiis certis animantibus religionis caussa abstinentibus , sed in iis eligendis ac repudiandi S dissimiles tamen mores legesque ObserVantibus, eruditu disserit Spencer: Leg. Rit. l, S. Veteres Theoloxi haec quo modo eXplicent, lege apud Cotelere ad Barnabo Epili. T. I. P. Apost. p. 36.3. Μὴ δ' ωου προσιευτο. J Similia de sacerdote summo Iudaeorum Magistri narrant. Vid. Spenceno Leg. Rit. lli, S. 4 Ουκ ασυκοφάντητου ἐ. π. J Vellem illud
Aegyptiacorum saeerdotum in delectu victimarum & religionum severitate superbiam , quae intemperantiae ct malitiae nota liberari vix queat, qua vel illa reprobabant ipsa, quae alius nemo vitii unquam notasset. Et in religione sycophantas agebant , etiam sancta
quaeque S in nuxia carpentes atque damnantes, seu voluntatis, seu iudieii quodam errore , quemadmodum calumniatores viros