장음표시 사용
361쪽
De Abstinentia Lib. IV. 325dit, & ignem praemonstrat , quando in limine stans patria Aegyptiorum
uoce deum eXcitat. Haec igitur maxime omnium uenerantur , utpote
quae sacrorum marime participia sunt. Post haec animalia omnia, immo etiam hominem in Anabe uico colunt, ubi ei quoque sacrificia offeruntur , & in aris uictimae concremantur. Non igitur paulo postea comederent , quae eodem in honore quo homo , habentur. Sic ut enim ab homine , ita ab aliis quoque abstinendum est Adde quod eX praecellenti sapientia , & consuetudine
quam cum diis habent , quibus diis
y3. Επὶ τῆς οδού. J Apud Euseb: οἰδού. sane longe melius. Vid. Scal. in Tib: I. El. 3. Kireher: in obelise: Pamphil: Interpr: p. 49 I. VALENT. Νihil verius: quod operarum vitium fuerat in Editiona principe , ridicule in sequentes suit transscriptum , επὶ τῆς οδού. MECVm. ευεςὰς επὶ τού οὐὼου. De re ipsa vid. Cuper: in Harpocr: p. 52. Propria autem est l0cutio εγείρειν του θεου , nec sileris
etiam nostris ignota. Iamhlicho de Mysi: V, 23. ανεγείρει τοὐς θεούς. ubi vid. Galeus. Li Coi dat ἐνι η.Iq. Τα μέτοχα. J Forte τκ π ροχω, καὶ μώλιῆα τα π. T. ἐ. era res Cum Golebant , tum numina colebant, a quibus eae erant prosectae, tantoque illa numina magis, Ut quaeque res vitae fructuosas numero plures in- v eni sient. REISK. Euseb o. σέβονται τ. μ. κ. μ. πλέον τ. ἐ. τα ως. - Sensus satis est
apertus, modo, uti nunc factum est, distinguatur. Colebant ea quae divinae naturae erant participia , quae cum plura essent, maxime Venerabantur ea , quae plurimum divinae naturae sunt participia. IS. Ἀνθρωπον σέβουσι κ. 'Ἀνουβιν.J Apud
οὐν σεβοντες τά μετοχα , καὶ μαλιςα πλειονων τούτων ε σεφθησαν, sin ἐπὶ πλέον των ιερων μετεχοντα μετα ταύτα πάντα τα ζῶα , ετικαὶ . λs ἁνθρωπον σέβουσιν κατὰ 'A-
ναβιν κώμην , εχ η καὶ τούτω θύεται , καὶ ἐπὶ των βωμίν τὰ ιερεῖα κάεται. in β ο δη μετ' ολθον φάγοιEν , τά καὶ αὐτώ ώο ἀνθρώ-
πω παρεσκεύαςαι' ώς οὐν ἀνθρώπου ἀφεκτέον , ουτω καὶ των ἄλλω 'ετι δ' εκ περιττης σοφίας καὶ της περὶ το θριον συντροφίας κατελα-
Euseb: ' Α--9 p. 9 & p. M 7. ἈναμινI VALENT. Nee secus Edit. Victor. cuius hallucinantem typothetam temere secuti fuero posteriores, qua re ego pro 'Ἀνουβιυ restitui
eoptii sane hominem s-i quem colant , eligunt , illum unum propitiant , ill in Momnibus consulunt , illi victimas caedunt, ubi plura. V. D. & ad Clem: apud Cote re
P. A. T. I. p. 67O. Secus se res habebat apud Graecos. quibus non Colebantur Avθρωποι α- γαθοὶ, niti postquam in τους κρείττονας essent transscripti. Mox male apud Euseb: τούτων θύοται. idem delia meliUS εκκαίεται. κάεται
ασμένα. Haee lectio praeserenda. locum siuvertit interpres. Aia Nero paulo pos satanitam come iit . quaE sbi ex privato po-κu tanquam homini , parata S apposita fuerint. Quae habet Porph. ib. de Accipitre & Scarabaeo illustrant causim. ad Horum
362쪽
καὶ ζην μεν ετὶ πλειονα ετη κατειληφότες , *φ μετα δὲ τον
ἰον , ισχύν εχειν μαντικην , καὶ εἶναι λογικώτατον *I ἀπολυθεντα του σώματος π καὶ προγνωῆικώτατον , τελεῖν τε αγάλμα
diis quaenam animalia grata magis quam homines sint, deprehenderunt: ut so. li accipitrem: cuius uniuersam naturam ex sanguine & spiritu constare aiunt. quemque hominis misereri, & desere super eius cadauere, ubi aliquando in id inciderit , terramque in oculos spargere, in quibus solare lumen credunt inhabitare. Ac uiuere quidem eum in multos annos animaduerterunt: ubi uero e uita excessit, uim diuinandi obtinere, esseque cum absolutus e corpore fuerit, maxime rationalem ac futurorum praesagum. Nam & perficere deorum statuas & mouere templa asserunt.
Forte κάεται ολα οσα μη αυτοὶ μεν ολίγα φάγοιεν. τα δ. κ. Victimas Comburunt exceptis
paucis illis particulis, quas ipsi devorant sacrificantes, partim etiam deo Anubi apparatas proponunt. REISc. Ο μη μετ' ὀλίγου φάγοιευ corrigebat Togeroth ἁ δύ μ. h. φαγοι Galeus ad Lambliodi Myst: p. 278. qui Felicianum hunc locum perverti ste djcit. Et e-hii lectio verior videtur, nisi quod 7δια evocula δὴ, Ortum Crediderim. 17. 'Hλ- ἱερακα.J Eufebr ιερα καἰ, qUDde Nostro corrigi debet. Accipitrem Soli fuisse sacram avem jupra iam Vidimus. rei diversas causas Noster & alii in medium proserunt.
Vid. quae disputat Ampliis: Cuper: in Har-
nihil itaque mirum Soli Aegyptios hane a eme secrasse, unde ἰσήαβοσκούς Apollinis Sacerdotes memorat gelian: H. A. Vi I, 9. 2O. Μετα δs του βίου -' Quia Apollinierat sacra , vim fatidicam huic a Vi tribuebant Aegyptii , quam post mortem quoque durare superstitionis licentia voluit. Lege
2I. 'Aπολυθευτα τ. σώματος Eodem loquendi genere ιυχ 9 απολυειν του σωματος infra IO. & I8. ἀπολύειν τού ζ υ, εκ τού σώματος δεσμIM , Vel simpliciter απολυριν alii dicunt. Multa hanc in rem V. D. ad inlustrandum Luc. Euang. ll, 29
lere vi maxima ad parva sigilla vel simul aera Vulgo apoteles mala vel lotalis manes di dia vi te testica instruendi, h.
O. Ca Ui, qUae Caecis modis, arcere a quopiam aut homine aut loco mala quaedam, aut futura praemonstrare potest & movere templa h. e.
aediculas illas, in quibus alias exposita, alias
363쪽
Scarabaeum autem imperitus aliquis, diuinarumque rerum ignarus contem
n et, ac detestabitur: At Aegyptii tan
quam animatam Solis imaginem uenerantur: Scarabaeus enim masculi tantum
sexus cum sit, semen in fimum emittit, atque id cum in globum redegerit, posterioribus pedibus conuoluit, non secus ac sol coelum, & octo & uiginti die. rum circuitum admittit, qui lunaris est. Simili modo de ariete, de crocodilo item, de uulture & ibi, atque omnino de singulis quibusque animalibus philosophantur: ut eX prudentia ac diuina sapientia ad uenerationem & cultum caeterorum etiam animalium processerint.
At imperitus ne illud quidem animaduertit, quo pacto isti non communem homi
num τα sa και ναούς κινεῖν. *ψ κάνθαρον
ὐπαρχων των θειων. Αἰγύπτιοι δῖεσίφθησαν , ώς εἰκόνα ἡλιου εμ- φυχον. *i κανθαρος γὰρ πας ἄρ' ρην , καὶ ἀφιξις τον θορον εν τελματι , καὶ ποιήσας σφαιροειδῆ το οπισθίοις ἀνταναφερει ποσὶν, ώς ἡλιος ουρανόν. καὶ περίοδον ἡμερων ε κδεχε
ται εἰκοσιοκτώ, σεληνιακήν. ουτως δεκαὶ περὶ κριου τι φιλοσοφουσιν, καὶαλλο τι περὶ κροκοδείλου , περί τε γυπὸς , *β καὶ 'ἴβεως καὶ ολως καθ' ε-κας ον των ζώωγ' Iσπερ . εκ φρονήσE- .ωρ , καὶ τῆς ἄγαν θεοσοφίας , επὶ τὸ σεβας ελθεῖν και των ζώων. αμαθhe ὁ Θ ἄνθρωπος οὐδε αυτ ο
abscondita sunt sita deorum simulacra animatavi satidica. REISK. 23. Και ναους κινειν. l Posset quis κοσμί79. lebant accipitris rostro & homines , & tem plorum vestibula Ornari, de quo more Cel.
Vessestingo ad Dio I, 87. sed nihil tento.
24. Κάυθαρου δῖ αμ αθη Et hic quoque lΟ-cUS post eum citatur. prima varietas est in primo Verbo , generandi enim casu illic legitur κα θάρου. perperam tamen. nam scriptus etiam manu Euseb: liber eodem casu quo Porph: id verbum habet. quod ad historiam pertinet & hunc absurdum morem Aegyptiorum , id quoque a Plin: memoriae proditum est XXX, II. quod traditur hie a Porp: eX- cogitatum esse ab Appione a stirmat, ad eX-cusandos gentis suae ritus. ipse enim hoc quoque ab eadem ipsorum stultitia profectum putat , qua huiuscemodi multae superstitiones in animis ipsorum vigebant. quod etiam hieest εικοσιοκτω illine abest, quare existimari po-tcst scholion esse. itemque infra in hoc discrepat , quod illic ως εκ φρων σεως scriptum
Κανθαρος &c J id quod Noster , multi significant , Plutarch: & alii. V. Oblons e Panth: Aeg: IV, 2, 2Ι. de voce τέλμα Stili& TOID ad Longin: IX. p. 68. 26. Και υβεως. J Pro υβίως reposui 'ιβεως. VALENT. Recte. & sic Cod. Lipis atque Meerm.
ideoque ineptum illud υβίως teX tum , quem Vocant, diutius occupare non debuit. beneficam hanc avem multi describunt. Vid.
Vel elinge ad Diod I, 87. Daemoni Θεύθab Aegyptiis fuisse dicatam scribit Plato
Phaedr: p. Ia O. A. Lunae emgies fuit , ut Plut: T. II. p. 38 I. & Clem: A X: Si rom: V. p. 567. Vol tint. MOX praefero Eusebe Q,njs1 Πήτε suerit. 27. Oπως ου τη κοιγη φορῶ -J Forte ουτοι. ne id ipsum vel suspicathir modo hos ipsos Aegyptios, primitus Commi ni erroris impe
tu abreptos -- erravisse. verum superata vul
gi stultitia tandem ea coepisse devenerari , quae
364쪽
κοινη φορα καὶ μηδεν γιγνωσκούροση παρηνεχθησαν δηλον τι και αυτοὶ δι' αμαθίας οδεύσαντες , ὐπερβάντες δε την των πολλύν *. ἄγνοι- γ , η πρώτη πάς εντυγχάνει , τατοῖς πολλοῖς οὐδενος ἄξια αυτοι εις σεβας κατηξίωσαν. g IO. Προγεγονε αὐτοῖς Ουχηττον τίν εἰρημένων , κακεῖνο εις πίςιν τού σεβάσματος. δ καὶ ταζία ' την γὰρ απολυθεῖσαν του σώματος κατελαβον * παντος ζωου λογικην τε οὐ σαν , και rπρογνωςικην του μέλλοντος , καὶ - χρηματιςικην , δραςικην τε πάν- των , ων καὶ ἄνθρωπος απολυ- θείς. λο εικοτως e τίμησαν , και , ές οἱοντε εςιν , ἀπέσχοντο αυ-
τών. quae plerisque Contemnenda & ridenda videantur. RE ISK. De κοι9η φορῶ vide ad L. II, qO.28. μυείαν. J Pro αγνεία9 reposui αγνοιαν. VALENT. Verissime. nec secus interpres , &Cod. Li . ac M enm. merito ergo possessionem amissam recuperat. Videtur autem le-cendum 'rρῶτη , quod dedi , cum nulla sic Auctori vis feret , antea legebat Ur πρωτη, unde possis etiam ἡ πρώτη πασι ευτυγχάνει, Vel - πρωτα πας ἐυτ. illis quae statim sequuntur sἰς σεβας κατηξίωσαν , IV et serae confert Luc. in Evang. XX, 35. I. Καὶ τα ζωα. J Louo και aut πρὸς aut εἰς cum interpretu legendum est. Vel του σεβασμάτος ἐς καὶ τα ζωα. religionis etiam erga linimantia. quod etiam respectum habet ad alia , in quibus religio Aegyptiaca colendis versabatur. REIsK. Vel τωυ ζωων, uti paullo te ἐστὶ τὸ σε ς ελθεῖν - των ζειν. Vel ρις,
num fluxum qui nihil cognoscit, sequuti
in uiam stultitiae etiam ipsi aberrarint: sed uulgi ignorantia in quam UnUsquisque primum incidit, superata, quae plerisque in nulla erant existimatione, ea ipsi digna esse censuerint, quibus cultus diuinus exhiberetur.3 io. Accedit quod ad cultum hunc animalium illud quoque non minusquam caetera quae dicta superius sunt, ipsos inducebat: quod uniuscuiusque animalis animam ubi a corpore fuisset absoluta , ct rationalem esse perspexerant, & futuri praesciam & uaticinatricem, effectricemque omnium, quae etiam homo liber a corpore praestare posset. Vnde merito ea in honore habuerunt , ab ipsorumque esu quatenus si eis
quod insertum erat a Valent. quia statim praecesserat, excidit. Paullo ante recte interpres legebat προσγέγονε.2. Παντος ζώου λογικω 9 De. J Vid. Kirober Ide: Hierogl: p. 3I2. VALENT.3. Προγνωςικην του μέλλοντος. ' Locus est sanissimus , cui frustra stellulam praefixerat Cantabr. Edit. Maximo TDr. I, 5. sic diei tur γνωριςικος του μέλλοντος , quo Cum hoc Malchi contendit Ierem. Mairitan . Plentus itaque dicitur, quam supra i 0. & alibi. Xρηματιςικῆν.J Nescio an de voce adeo nota diei quid debeat. Est proprie χρηματίζειν rem agere, maxime publicam, unde illis tribuitur qui legatis responsa dant, S ite publicum negotium ogunt , atque inde est divinitus declarare , Oraculo aperire. bene ergo ad vaticinandi vim transfert hir hoc in loco. Mox
365쪽
1feri poterat , abstinuerunt. Cum multae autem aliae causae sint, cur per animalia Aegyptii deos coluerint, quia tamen longior euasura esset oratio , si omnes recensendae essent, quam ut propositae rei conuenire uideretur , haec in praesentia sum. ciant. Illud tamen praetermittendum non est : cum nobilium cadaueracondiunt, detractum separatim uentrem in arca imponunt, atque uti acum aliis quae pro intelligibili: eius parte agunt , arca ad solem producta ab uno pro eo qui conditur, protestante oratio habetur : quam ex patria lingua Euphantus in hunc modum interpretatus est : o domi
ne sol , & dii omnes qui uitam hominibus tradidistis , me suscipite ,
-6. Oταυ ταριχευωσιν Notissimi sunt Aegyptiorum ταριχευτῶ re corporum Conditio, ex ipsis etiam 1acris literis. Mos adeo frequens , ut sacra quoque animalia suos ταριχευτωρας haberent : hine Munitae , ut vocantur , quaS nostrae superiorisque aetatis
medici diligentissime examinarunt , L quae curandi condiendique ratio fuerit explicuerunt. V. V est elinge ad Dioi I, 9 I. & ad I rodot: II, 86. 7. Titu κοιλία9 εξελόντες. J PDI: T. II. p.
των. πολλου δε οντος λόγου δι ην αἰτίαν δια των ζώων οἱ Αἰγυπτιοι τους θεούς εσεφθησαν , καὶ μεἱ- ζονος τῆς παρούσης πραγματεἱας, αρκεῖ τα ὁδεδηλ ωμενα περὶ αυτων.
E κεῖνο μεντοι Ου παραπεμπτεον ,ο τι τοὐς αποθανόντας των εὐ γεγονότων si οταν ταριχεύωσιν , ἰδ' tar την κοιλίαν εξελόντες , και εὶς
κιβωτον ενθεντες , μετα των αλ λων , ων διαπράττονται υπEρ του νεκρου , καὶ την κιβωτον κρα- τρυντες προς τον ηλιον μαρτύρονται , ενὸς των ὐπὲρ του νεκρου ποιουμενου λόγον των ταριχευτών. Eςι θε και o λογος , ον ζ Ερμη νευσεν Ε υψαντος εχ της πατρἱου διαλέκτου , τοιουτος. 9 7Ω δεσποτα
ηλιε , καὶ θεοι πάντες , οι την ζω- ην τοῖς ανθρώποις δόντες , προσδου
8. 'Eρμειασευ Eb αὐτος. t Vide de illo Uabrico Bibi: Graec: L. II. c. 13. Cui idem esse Videtur cum Eophanto , Cuius in Catalogo Pythagoreorum meminit IamblicΘ: in Vit. Pyth. 36.9. si δέσποτα ῆλιg. t Morem , ut polli ctorum unus Deos sollemni formula rogaret, magni si eisque laudibus defunctum praedicaret , CX hoc etiam loco pulcre adstruit Vir Clar. ad Dii de I, 02. Cum vero δεσπότης proprie sit , qui sumnao absolutoque inperio uti tur, nihil mirum titulo hoc deos, uti deas δεσποίνας dicebant, fuisse Ornatos. Vide ImtUI r. ad Luc. A. Λ. IV, 2 . Latinis Domini dicuntur centies. Nostra hac formula ω δέσποτα ἱ λιε utitur quoque I elisu. a. p. 518. ηλιε o σποτα καὶ πυρ ἱερον Sopho l. in Polyx. apud Grol. in Exe. I 39. Alia lege a ud
366쪽
ξασθε με , και παρά δότε τοῖς λ* ἀ δἱοις θεοῖς συνοικον. εγω γὰρ τους θρ- ους , ους οἱ γονεῖς μοι παρεδειξαν ,ευσεβων διετελουν , οσον χρόνον εν
δεν ανηκες ον διεπραξάμην. εἰ δε τιαρα κατὰ τον Eμαυτου βίον ημαρτον,
bitationem traducite. ego enim deos quos a parentibus colendos accepi, pietate semper prosequutus sum , quamdiu eo in aeuo uitam traduxi: semperque eos honoraui, qui corpus
meum procrearunt. e X alii S Uero neque
interfeci quempiam , neque deposito defraudaui, neque alio quopiam pernicioso malo affeci. Si quid uero in uita mea uel comedendo , uel bibendo ex iis quae fas non erat, peccaui, id non per me sed per haec peccaui, simul arca in qua Uenter erat commonstrata: atque haec cum dixisset ille arcam in fluuium proiiciebat. tum reliquum corpUsutu Feling: ad Herode L. I. p. IOD. Insulathule sermoni multa de Diis colendis , parentibus honorandis &e. quae Decalogi Tabulam ' Noachidarum praecepta , quae Vocant, spectasse videntUri Alla etiam notatu Migna , adseritur animae inmortalitas , solanimas accipere dicitur , mentio fit εκεωου αἰωνος , qtiae omnia eX Hebraeorum antiquietatibus multa luce circumfundit S. Le Mos ne Diti . in Ierem. XXIII, 6. non tamen Vbi vis aeque solidus , quam ingeniosus. Illa οἱ τλ τ. α. δθυτες desunt Llas Cod. & pro προσδήξασθε Mee m. προσθεξα Dei. sed a & ου. pallim ille confindit. IO. 'Ai, ρις ὐξοῖς. J An ergo salsus Herodot:& multi alii , qui tradunt , voluisse Aegyptios animos hominum in bestias migrare pDicemusne docuisse illos animam e sede suadelapsam aliquamdiu per homines & animalia transre, donec in pristinum locum re-Ueant λ quae est opinio Cel. Iablom i Panth. I, 2, 3. an potius Theologiam Aegyptiacam haud eamdem per totum regnum sui ste eos sacerdotes quos Hero te adiit, circuitus per varia corpora finxj Te, alios bonorum mentes in Deorum sisthim concilium admisiste 3 quam sententiam ornat Praestant. Morbem: ad i deto: Systi T. I. p. 366. Potuit etiam lapsa iltemporis eorum Theologia hae parte esse inmutata. Distingui denique poteli cum Vetu- istissimis Philosophis animus aethereus , ratio- lnis particeps, & spiritus corporeus, seu animus sentiens, quorum ille non lite, in ho- lmines ae bestias migrabat. qua observatione ldissicultatem tolli posJe advertit Vir Eximius ibid. p. IO 2. mihi hie operoso esse haud licet. MOX τούς & ους non habet Lias. II. 'Eκείνω αιωνι.J Monui iam haec ex He- lbraeis antiquitatibus inlustrari , qui αἰωυα ἐ- lκῶνον oppon Uni κιωνι τουτω. Id pallim ab In- i te r. ad Matib. XII, 22. Luc. XX, 35.&c. ad Verti solet. Vide quoque Huet: ad ison: in Matth. p. q97. Pro εκείνω Liu l
Λ. Spectatim diditur de illis qui depositum negant. ipsa hac locutione Picit. Rep. t V.
367쪽
utpote purum condiebant. Atque ita eX-cusatione sibi opus esse apud deos existimabant pro iis quae comederant aut biberant, ac propterea uentrem manifesta hac contumelia assciendum censebant.
g II. At uero Iudaei, antequam ab Antiocho prius instituta eorum labefa. stata fuissent, postea a Romanis propemodum deleta, quando templum in Hie rosolymis captum & conculcatum ab omnibus fuit, quibus erat inaccessum,& urbs penitus euersa : a multorUm aliorum animalium esu abstinebant, sed praecipue, quod ad hunc etiam usque diem seruant, a suillis carnibus: ac tres
philosophantium apud eos sectae habe
bantur: una Pharisaeorum, altera Sadducaeorum , Essaeorum tertia, quae uenerabilis maxime omnium esse ui
nuerunt U. D. Colligas hinc furtum apud Aegyptios non fui Je llelium . qaa in redissentiunt. V. Marsh. Can. See IX. Sed distinctione forte aliqua tolli potest colatro- Versia. ἀυ ρωπων non est in Lib. Od. & dein
J . Eu του ποταμου αφ.' Moris huius Vestigia etiam apud ludaeos inveniuntur. Vide quae ex eorum n gistris hanc in rem disputat Lo Mob ne l. laud. p. 2 6. non Ventrem per quem peccarant , sed peccata ipsa inpi 'fundi stimum maris Deus proiicit apud Micham VII, 19. Θάλασσα κλύζει πάντα τανθρώπω9 κακά. Euripo in sphig. II93. I . 'Υβρίσαι. J Bene habet , aptum enim est eX ει ησα9. existimabant quidquid vivi
pztulantius ei liunt , id peccasse incitatos
σαν προς το θεῖον υτερ ων ε φαγον καὶ επιον, καὶ δια ταυτα δμ υβρἱσαι.
πρότερον τα ἀνεκες α παθεῖν εὶς τανόμιμα τα εαυτων, υπό τε Ῥωμαίων UUEρον , οτε και τὸ ιερὸν τὸ εν Ιεροσολυμοις εάλω, καὶ πασι βατὸν γέγονεν, οἷς αβατον ἡν, αυτε τε η πό
λις διεφθάρη , διετελουν πολλων μὲν α εχόμενοι ζωων , ἰδίως δε ετι καὶ
φιλοσοφιων δ τριτταὶ ἰδ αι ησαν , και τῆς μὲν προιςαντο Φαρισαῖοι ,
rum mjnae ludaeos ab istorrere non potuerjnt ab oracia rituum Observatione , pulcre O
368쪽
εἶναι , 'Tσπαῖοι. οι οὐν τρίτοι τρι-ούτο ε ποιούντο το πολίτευμα , ως πολλαχου Ἱωσηπος των πραγμα
πραγματεύσατο , καὶ ε ν τ 3 δευ- τίρω τφ si προς τους ' Ελληνας , εἰ
σὶ δε δύο τα βιβλία. 7 εἰσὶ τοί
νυν οι Ἐσσαῖοι , Ἱουδαῖοι μεν τογρνος , ψιλαλληλοι δε , καὶ τωναλλων πλεον. ουτοι τας μεν ἡδονάς ως κακίαν ἀποςρεψονται , τὴν δεεγκράτειαν , και τοῖς πάθεσιν μὴυποπίπτειν , αρετὴν ὐπολαμβάνου σι. και γάμου μὲν παρ' αυτοῖς υ -
περοψὶα , τοὐς δε ἀλλοτρίους παλδας
debatur. Tertii hi uitam in hune modum ducebant , ut diuersis in libris Iosephus testatur. Nam & in secundo Iudaicae historiae , quam septem libris absoluit , & in decimo octavo Antiquitatum quas ui
ginti libris persequutus est , & in
secundo adversus Graecos , duo autem libri . hi sunt , mentionem de his facit. Sunt igitur Essaei Iudaei genere , qui mutuo amore amplius quam caeteri se prosequuntur. ii Voluptates tanquam Uitium auersantur, continentiam Uero & affectibus non succumbere uirtutem esse existimant. Coniugium quidem ipsi non admittunt , sed alienos liberos tenellos adhuc ad disciplinas excipientes cognatossu OST G σηυοι. Vid. Spanti: ad Ioseph: Ant. XV, ἹO, S. nihil mirum eos multum laudari a nostro , nam , ut ibi Iof θ: γενος εο διαί
τη χρωμενον τὸ παρ' Eλλησιν υπο Πυθαγόρου κατHεδειγμένη. Ut Sadducaei cum Epicureis
componi solent , & Pharisaei proxime adlectam Stoicorum accedebant, vide I epi, de vita sua c. a. IlliS multa cum Pythagoraeis suille communia data opera a Viris Doctis conmonstratum est. Quod vero praeter alios Grosims putabat, Pythagoram horum principia adoptasse , a vero videtur a lienum , cum poli exsilium Babylonicum illa secta demum nata videatur: illi ergo ab hoc, non hic ab illis aecipere potuit. Sed haec alii satis superque egerunt. U. Habrico Bibi: Graec: ll, la. a & ADucher Histi Phil: T. l I. p. 759. De Essaeis multa quae Nostro Conveniunt Philo in L. Quod om n. prob. liberiit, & de Vit. Contempl. atque ex illo Euseb: P. E. VIII, 379. Dissident quidem in nonnullis capitibus Fbilo & Isepb: verum id
mirabiti r nemo , qui expenderit ea , quae ad L. il. I 26. fuerunt observata. q. Και γαρ εν τω. Pendet haec sententia. postulat εμέμνητο αυτων Vel tale quid. REIsic. S. 'Iουδαι- ς λ ορίας.J Libri illi losephi variis nominibus dicuntur. Eusebi etiam vocat των ἱςcριωυ , Ioseph: i pse των Ιου αικων πολεμων, Vel 'Ιουδαικης πραγματείας Conf. V. D. ad Iosepb: Proem: L. I. 6. Προς τους Ελλ.J Qui Ioseph vocantur κατ' 'Aπίωνος. U. Commenta ad L. I, I. 7. Eισὶ τοίνυν οἱ 'Eσσαῖοι . c. J LXXllI qui sequuntur Vers. adducuntur ab Euseb: L. IX. Varietates scripturae, quae plureS apud eum sunt , adnotabo. γαμου μ. α. ὐπεροψ. sine praepos. παρκ legitur in excuso , inendose tamen , ni fallor. scriptus namque idem in hoc non diserepat a lectione auctoris. infra
369쪽
suos esse censent , ac moribus suis informant. atque id faciunt , non ut in nuptias , & successionem sui in posterum tollant, sed ut mulierum petulantias evitent. Diuitiarum 1 unt contemptores mirabilisque apud ipsos
communicatio bonorum est. neque uidere inter ipsos quempiam est qui diuitiarum possessione excellat: quippe cum lex eiusmodi ipsis sit, ut qui in collegium id ingrediatur, facultates suas in publicum ei proscribat. atque ita fit, ut in omnibus ipsis neque paupertatis
humκηλίδα δῖ adiuncta coniungendi particula , &αλειφθη. non multo post ηκουσι, αἱρετιςαῖς, &seq. Vers. εἰσίασιν ἀσπερ συνηθεις. de ita της μεταiίσεως ἀκολυτως . η μετάληψις. duobus Verbi Sinmutatis. quod ad posteriorem pertinet inmutationem, puto id culpa librarii commissum . nam scriptus ille non discedit a lectione Porph. In primo seq. pag. επιμελητων ἀφεῖυται , sine Verbo indesinito tempore posito. in tertio σκεπάσμασι v ουτω pro , Ut est apud auctorem σκεπασι λινοῖς. in quarto discrimine non variante sententia ευ ω μηδεδ. nec multo post κατεσθέντω9. in seq. V. προκατάρχεται. quod manifeste mendosum est, & refellitur a scripto Eus . exemplari. in nono αρι-ςοποιησάμενος δ' ἀπευχεται μαλλον. quod item
falsum puto. nam quod pertinet ad extremum verbum . πάλιν quoque legitur in eodem mss. initio XI. δειπνουσι δ' ὁποςρέψαντες. in XX.Mος δοκιμάζεται. quod placet. Tertio ab hoc V. και συναδικεῖσθαι δικα ἱοις , quod improbo , quamvis in scripto exemplari eodem pacto legatur. dein ψευδομένους αποβάλλεσθαι. nec tamen, quod est apud auctorem, puto repudiandum , capitur enim quoque id verbum hoc intellectu , ut valeat odio persequi. Ρlui. de Is. ουχ ηατα δε καὶ τον dis Uv απο ταυτης προβάλλουται της αιτίὰς , και το μισειν ἰχ υἰγράφουσιν. XXXV. ἀυsλαβον ικα-ν. XXXVIII. ος μη ταις αυγαῖς ενυβ ἱζειν του θεοῖ . quod
ne εκλαμβάνοντες , απαλοῖς ετιπρος τα μαθηματα , συγγενεῖς η γουνται , καὶ τοῖς η θεσιν εαυτίνEντυπουσιν. τον μεν γάμον καὶ τοεξ αυτ οὐ διαδοχην os κ ἀναιρούντες, τας τίν γυναικῶν ἀσελγείαο φυλαττόμενοι. καταφρονηταὶ πλούτου , καὶ θαυμά ον παρ' αὐτοχτο κοινωνικον , οὐδ' ἐς ν εὐρεῖν κτη- σει τινὰ παρ' αὐτοῖς ὐπερεχοντα , - νόμος γὰρ τοὐς Eiς το αυεσιν εἰσιόντας μεύειν τω τάγματι το οὐσἱαν' ωςε εν ἄπασι μητε πενίας
Verum iudico. Verbum vero quod praecedit haec apud eum Corruptum est. ita enim legi debet unitatis numero dandique casu , non
γιζόμενοι. quod manifesto corruptum est. eius vero verbi in scripto illo vestigium nullum . in seq. οργάνων , ιν ἡ βλασφημησωσι , adverbio adjuncto. In quart. v. seq. pag. & OX tremo positi illic exempli, σπαυιον δε εἰ εν ταῖς
προαγορευσεσιν αςοχουσιν. abest tamen particula
εἰ ab Eusebo illo scripto. Vic 1 RIUs. Hinc ad 6 Ig. verba tim fere transscripta sunt omnia ex Iosepho. Emendationes autem quae in isto Occurrunt intervallo pleraeque losephi ipsius cod. authoritate nituntur. VALENT..i IosepΘ: B. lud. Il, 8. ubi conferri dubent notae' V. D. nullam eius rationem habitam a Victorio mireris. E Nostro hausit Eusebe P. E. t X. p. qO . sed qui Iosephi oblitus videtur, cum p. qO7. D. scribit ταύτα μῖν ὁ Πορφυριος
εκ παλαιων ως εἰκὸς αναγνωσμάτων - εμαρτύ
ρησεν. Quaedam etiam habet Suid. in 'Εσσαῖοι. Statim & Ioseph & Eusebe και το πάθεσιν, quod merito praeserebat Reis iuS. male de iu
8. Nόμος γὰρ &c. J Multum de statu hoc& communione bonorum disputant iuris interpretes. Bene GWol: Iur. B. & P. II, 2. id fieri potuisset, si in magna aliqua simplicitate perstitissent homines , aut eXimia qua dam
370쪽
ταπεινότητα φαίνεσθαι , μητε υτερροοχην πλούτου , των δ εκαςου κτημάτων ἀναμεμιγμενων , μίαν ωσθπερ ἀδελφοῖς άπασιν ρυσίαν εἰναι. κηλῖδα ὐπολάμβανουσιν τούλαιον , 'καν ἀλειφη τις ἄκων , σμηχεταιτο σωμα. δ' το γὰρ αυχμεῖν εν καλώ τίθενται , δὲ λευχειμονεῖν τε διὰ παντός. χειροτονητοὶ δε λῖ
humilitas, neque diuitiarum excellentia ulla conspiciatur : sed ex singulorum
possessionibus commixtis una cunetis perinde ac fratribus facultas suppetat. Oleum maculam corporibus esse opinabantur: etiam si inuitus quispiam unctione eius corpus abstergeret. Squalere enim pulcrum apud ipsos censebatur: indv. mentaque alba semper gestare praecla rum habebatur. Comm Uni Um rertim procuratores ab omnibus indistincte singuli creantur, prout usis requis uerit. Ciui tas ipsis una non est: sed in unaquaque
mul-dain Caritate inter se vixissent. Tales autem iEstenta Pythagoraei, veteres Christiani, &hodie etiam multi. Vide No ene ad Nostr.
Vii. Pyth. 2O. pro τάγματι Me Um. πράγματι. inepte.
Euseb ' Utrum hoc eligas, an illud, electam non interduim. sed male MEE m. τούλεμον
IO. Το γαρ αυχμεῖν -J Cum ab Est enis illis, Iudaeorum ascetis, monachorum Christianorum originem aliqui arcessant, nihil mirum est , huiusmodi quoque sordes illos olim adfectasse, quae res nec dum in desuetudine n abiit. Vide hac de re Salmi r ad Tertullo Pali'. p. 68. II. Asυχε μονεῖν τε. De Thera petitis di putatur, Gentiles ne fuerint, ludaei quod vero proximum est an Christiani ex Alexandrinis Iudaeis facti. Certe Vliam alieti eam . V Cinultum ab Essenis diversam agebant. adscribam ideoque Philonis to eum idem eadem voce dicentis. De Vit. Contempl. p. 69S.
feb: Intelliguntur gnaeso; Es, de quibUS CO- dem modo Philo apud Eu he P. E. p. 38O.
ρώπιυος βἰος χρειώδης.Ι3. 'Aδιαίρετοι προς- J Quid sibi haec velint explieat ad Eusebe V gere eum quo tamen το εἰς expungendum haud putem. Blandiri quidem posset αἱρετοὶ , quod est in Iosepθ. Od. Lugae Bat. sed contra tot aliorum consen-stim nihil movendum. προς construi potest CUm χειροτονητοῖ. dicit quippe communibus suctragiis suisse creatos quaestoreS.
cte Noster & ex illo Euseb: κατοικούσι Io est, sed apud eum quoque sic rescribi velim. di inferunt illa vocabula, ac μετοικειν proprie de incolis dicitur qui iure civitatis non gaudent, & hinc de illis adhibetur, qui per aliquod tempus in urbe quapiam habitant , postea alio migraturi. Vid. PDt. Leg. Vlli. p. 9 I9. E. Hae Observatione tolli poste reor
gravillimam controverita in quae Eruditos exercet, Quo modo Io in concordiam redigi postit cum PDilano, cui in Lib. Q. O.
P. L. p. 678. Essent κωμιηδὸν οὶκου σι, τας π - λεις ἐκτρεπόμενοι. TXum quippe domicilium in un* aliqua urbe non habebant, sed in agris habitare malebant, vel se tamen, cum res ita ferrent , per aliquod tempUS in urbibus conm Urari & peregrinari solebant.