장음표시 사용
41쪽
6 3. Quoniam uero nonnulli uerba
etiam commemorarUnt, quae aduersus abstinentes dicere consueueras , non aegre ferendum tantum, uerum etiam
indignandum ae succensendum mihi esse uidebatur: quod tam ineptis & putidis captiunculis persuasi , & uos ipsos decipere , & uetus ac diis gratum in. stitutum euertere passi fueritis. Vnde me operae pretium facturum esse duxi,
si non modo nostra confirmauero, atque ita sese habere ostendero: uerum etiam aduersariorum rationes , quae
lio apparatu longe sunt ualidiores, collegero, ac confutauero: atque ita ne ab iis quidem quae uidentur esse grauiora, nedum a putidis & levibus nugis ueritatem superari demonstrauero. Contra enim abstinentiam ab animatis, id quod fortasse ignoras, non pauci diXerunt, tum eX philosophis Peripatetici,
Stoici, & Epicurei, qui maiori eX parte
Paulli ij. ad Timoth. 22 I 8. κνατρέπουσιτηυ τιvωυ πίφυ' nostrum ἀυατρέπειν dόγμα praeter alios habet Diog. Laert. in Pyrrh. p. 678. 2. Πολλω ι. τ. b. υ. J Cod. Li . πολλων& ημων. Utrumque male. 3. Ἐττημένου 2εικνύντα. αντειρηκασιν. J Legendum censeo ἀυτειρηκόσι , & sic reddidi locum, quas si ita se haberent verba: λύσαι δεικνυντα ἀντειρηκόσ.9 οτι τὸ ψη ἐς Ουw ηττημένον ην υπὸ των εμβρὶθωυ &e. VALENT. V r-bum ἀντειρηκασιν transferendum in versum Iq.& collocandum post ολίγοι. REISK. ςίγμα τε- λειον antea ponebatur post ἀυτειρηκασιν, eaque interpunctio locum Corrumpebat, quem integerrimum habemus, sive cum Cl. Reis io
6 3. Tπεὶ δE τινες τύν αφικομέ-νων καὶ λόγων ἀπεμνημόνευον , ους κατὰ των ἀπεχομενων ε τοιου , ob σχετλιάζειν μόνον , ἀλλα καὶ νεμε
σάν παρην , εἰ ψυχροῖς καὶ ἄγαν
γμα καὶ θεοῖο ψ ον ἀνατρεπειν Ο
νάμει καὶ ταῖς αλλαις, κατασκEυαῖς , συναγαγεῖν τε και λυσαι 'οὐδ' υπὸ των εμβριθών δοκούντων
εἰναι , οὐχ οτι των ξύλων καὶ ε - πιπολαιων σοφισμάτων , το ἀληθὲ ζ. ηττημενον δεικνυντα. ἀντειρηκασιν
Vocem αυτειρηκασιν paullo serius colloces, si1-ve per traiectionem, Nostro sollemnem, e plices. Pro ηττημένου in edit. Fogeroll. erat ηττημένων, Operarum forte vitio , nam in Florent. erat etiam ηττημενον. MOX pro α- γνοεῖς dat Lipf. α incita' male. q. Καὶ του E. J Forte καὶ τωυ cilicet φίλων 3Ut επιτηοείων aut μαθητων vel tale quid 'Eπικούρου τὸ πλίχου scilicet μέρος Vel πλη- θος θ. REIs L. Intelligit Philosophos Peripateticos , Stoicos & Epicureos. οἱ εκ Vel αποτινος dicuntur , qui alicuius dogmata se uri tur. Infra 7. δ' ἀπὸ του Eπικουριυ. Sedi. I. S. οἱ απὸ Σωκράτους. Plui. T. ll. p. 963. F. οἰ ἀπὸ της ςοας και περιπάτου. & sic millieS.
42쪽
σου Ἐπικουρου τὸ πλεῖχον της ἀντιλογιας προς την IΠυθαγόρου καιἘμπεδοκλεους αποτεινόμενοι φιλο- σος ἷαν , ης ζηλωτης εἶναι Ezπούδακας' των τε φιλολόγων συχνοὶ , καὶ Κλώδιος τὶς Nεαπολίτης , προς τοὐς ἀπεχομενους των σαρκων ε βιβλίον κατεβάλετο. ων τὰς πραγμα τευτικὰς και κοινὰ ς προς το δόγμα ζητησεις παραθησομαι. τας ἰδίως si προς τας του Ἐμπεδοκλεους φερορ ομ νας κατασκευας παραιτησάμενος. g. Βιβλιον κατεβάλετο. J Καταβάλλris est in iis eras referre, ubi ex hoc etiam loco G stendit Reislius ad Polyb. L. IV. p. 3IS. est in genere in medium proferre, prυ Us , Uti καταβάλλει, λόγου & similia, de quibus os b. ad Theophr. C. Eth. p. 2O3. Pro κοινας in Cod. Lips erat κινάς. perquam
contradictionem aduersus Pythagorae& Empedoclis philosophiam intende
rant ζ quorum tu aemulus esse in praesentia studuisti : tum ex oratoribus inter quos Clodius quidam NeapOlitanus contra abstinentes a carne librum etiam conscripsit. E quibus omnibus quaestiones eas adducam, quae ad rem & institutum hoc communiter spectant : caeteraS , quae aduersus Empedoclis confirmationes priuatim feruntur , Omittam.
latJ quae nominatim Empedoclis sita impugnantes circumferuntur , nunc stentis
ἔ- Ex Heraclide Pontico Peripateticorum S Stoicorum rationes.
9 4. * τοινυν φασιν cι αντιλεγοντες την δικαιοσυνην συγχεῖ' σθαι , και τα ακίνητα κινεῖσθαι, ξαντο δίκαιον μη προς το λογικὸν μόνον 3 τείνωμεν , ἀλλα και προς τὸ ἁ- λογον ' ου μόνον τρυς ανθρώπους
και I. Ex Heraclide Pontico. J Haec verba in Gallic: edit: huic f. praefigebantur. Quae ego primum retinenda Censui , quia p. 2I. Heraclides Ponticus inter eOS numeratur , UOrum argumenta contra abstin: Porphyrius hie recenset. Postea tamen deprehendi, multa quae l. f. q, 5 & 6. adducuntur, ipsissima osse Plutarchi verba, eae lib. de solertia animalium desumta , nonnihil tamen alicubi immutata. VALLNT.
g4. Qui igitur instituto huic contradicunt, statim itistitiam confundi, &
immobilia moueri inquiunt: si ius eo usque prouehamus , Ut non solum ad rationalia , sed etiam ad irrai onalia pertinere censeatur: Ut non tam
43쪽
homines & deos ad nos spectare existimemus , quam caetera etiam bruta animalia, quibus nullum commercium
nobiscum est: neque ipsorum aliis ad opus , aliis ad esum utamur , aliena prorsus , atque eXpertia societatis hominis , non secus ac reipublicae humanae esse iudicantes. Qui enim erga ipsa perinde atque erga homines se gerere uoluerit, ut ipsis parcat, & non noceat: dum iustitiae attribuit, quod ferre non potest, illud quod potest, destruit : & alienorum introductione quod proprium est , tollit ac perdit. Effcitur enim ut uel si ipsis non parcamus, iniuste agere nobis necesse sit: uel si parcamus , atque uti ipsis nolimus, uitam traducere non Ualeamus:& demum pecudum quodam modo uitam agamus , si pecudum usum repudiemUS. g s. Ut enim Nomadum & Troglodytarum infinitam multitudinem omittam , qui nullum aliud alimentum agno-1cunt nisi carnes: nobis qui mansuete uiuere & humane videmur, quodnam terrge OPUS, quodnam mariS, quae-
I. Aφίημι γαρ Νομάδων &c.J Legas haec apud Plui. Tom. I l. p. 96 . A. Dicentur de gentium istarum institutis plura ad Lib. IV.
a I. pro μμ μῶν Co . Lias. & Merem. ha- lκαι τους θεους προς ημάς ηγουμενοι , οικείως δε και προς τὰ ἁλλα θηρία , τα μηδὲν ημῖν προσηκοντα , εχοντες. καὶ οὐχὶ τοῖς μὲν , προρεργον χρώμενοι , τοῖς δε , προς ' ρ- δωδην , εκφυλα και ἄτιμα της κοί- νωνίας καθάπερ πολιτείας νομίζοντες.
ὁ γάρ καθάπερ ἀνθρώποις , και τούτοις χρώμενος , φειδόμενος δθ καὶ μη βλάπτων , προσάπτων τη δικαιοσύνη ', ο μη δύναται φερειν ,
και το δυνατον αυτης ἀπόλλυσι ,
και διαφθείρει ψ τῶ ἀλλοτρίω τγοικεῖον. γίγνεται γαρ η το ἀδικεῖν αναγκαῖον ημῖν , ἀφειδού-
πον τινα θηρίων βἱον βιωσόμεθα - τας απὸ των θηρίων προ is μενοι πεί
Τρωγλοδυτών ανεξευρετους αριθμών μυριάδας οι τροφην σάρκας , ἄλλο δὴ ουδεν , ισασιν , αλλὰ και ημῖν τοῖς ημερως και φιλανθρώπως ζην δοκούσιν , ποῖον εργον - απολε τεται γης , a πολ
bent αριθμῆ' quod etiam apud Plui. aliqui praeserunt , eique restituit Dost Reis ius in Animad. ad Plui. Opusc. p. S 8. 2. 'Aπολείπεται γῆς. J γης deest in Lips
44쪽
χνη , τις κόσμος λαίτης , 2νως προς ομόφυλα , τα ρυα λα- κεωμεθα ο αβλαβίς καὶ μετ
ὲυλαβείας αὐτοῖς προσφερωμεθα. si εἰπεῖν γαρ εργον οὐδεν, οὐδε φαρμακον , ΟυMε γαμα της τον βἱοναναιρούσης απορίας , 7 η την δικαιο σύνην εχ ομεν , αν μη τον αρχαῖον
νόμον καὶ ο ρον δ φυλάττωμεν , ως καθ' 'Hσίοδουν ὁ Ζευς τας φύσεις διελων καὶ θεμενος ἰδία των γενων ἐκάτερον a
4 Τίς εναργης τέχνη. J 'Eus γῆς aut ενεργος quaJ EXEUcεbitur cirr. Possit quoque legi τὶς ενέργεια τέχνης ut respondeat proXimo τις κόσμος διαίτης. REISK. 'Εναργης δc ευίργης paS- sim confunduntur , priusque illud S. Paullo a Cor. XVI: 9. reddere aliqui mallent , sed inviijs codicibus. Saepe etiam ενάργεια factum pro ευέργεια. Vid: Bengel ad I ulli epist. ad Philem. 6. avsργου τέχυκυ dieit etiam Iamblii θ. de Myst. Sedi. li: a. Nec tamen vulgatum , quod FelicisnNS quoque legit, proscribere ausim. Statim pro διακεωμεθα Eois ius malebat διακείμενοι. 5. 'Aβλαβως - προσφερωμεθα'J Uti επιει- κως προσφύρεσθαι, de blanda lenique tractatione, apud Dis . Sic. IV. 53. QUjUS Contrarium est προσφέρεσθαι πικρως , βιαίως &C. de quibus ibi magnus interpi S. S. Ῥιπίῖν γαρ F. ου. J Pro ἐιπgis sententia
postulat λοιπὸν aut λειπεται , aut cum in
ne , si fas es dicere opus. REIsic. Apud
Plutari f. quidem haec paullo diverso mOcto leguntur , habemuS tamen εργον ἐς ἰυ δε-
nam insignis ars , quodnam victus
nostri ornamentum relinqueretur, si erga caetera animalia tanquam nobis
cognata ita affecti essemus , ut innoxie & pie erga ipsa nos gereremus ΤProfecto nullum tantae inopiae remedium quae uitam omnem, & iustitiam tollit , comparare poterimus, nisi antiquam legem & praefinitionem seruemus. Quoniam ut inquit Hesiodus , Iupiter cum naturas distinxisset, & utrumque animalium genus
itaque retineri quoque velim. Solet saepius, solent & alii το ἐπὶ omittere, quod si inseraS , plana videtur sententia. Dis linguit tamen Meermann. eodem modo quo L f. Male in Coae. Bodlei: γαρ deerat.
7. 'Eι την δικαιοσύνην s. J Forte ἐι της δικαιοσύνης ἐχόμενοι μη σὸν ἀρχά v νόμον και ορου φυλάτταμεν , ω καθ' HC REIs M. Considera mihi illa Plutaris. οὐδοῦν Ουυ φάρμακον , ουδῖ7αμα της , η του βίον ἀναιρούσης η τηυ δικαιοσύνην απορίας ουδὰς ἔχομυ &c. Scias etiam
antiquissimas editiones sic habere nam Crim labr. editor primum εἰ pro η procudit nee secus in Cossi L f. & Meerm. legi : & recte me corruptam scripturam de gradu depulisse, ac Porpiorio suum η reddidisse fateberi S. 8. Φυλάττωμεν ως καθ' &e. J Apud Plui. ita legitur, φυλάττωμευ, ω χ αθ' 'Hσίοδρου, τας φύσεις διελων και θέμενος ἰδια των γενων ὁ -τξρον, ἰχθύσι μῖν &c. Videtur in Plui. deussu
apud Plui. in ος. Ego non consulto prius Plut . verba verteram, & salsia apud Porph. interpunctio secit . ut non omnino recte interpretatus sim. Tollas periodi noram ad φυλάττωμοῦν & ἐκ τόρου , & Comma tantum ad-jjcias , Ommaque perspicua sient. Versio Cap-minum ex Hes. Grotiana est: de jure bull. I. I: II. Porph. finem versus tertii mutavit. Si eenim apud Hes. legitur ἐργ. 277. η πολλον Δρiςη Γίνεται -- VALENT.
45쪽
Piscibus , S uolucrum generi, pecu
Concesti mutuo se , quod nulla e set in ipsis Iustitia: as homines N iusifecit,&aequi
Participes. g 6. Quibus autem nullum iuste agendi commercium erga noe est: erga ea neque nobis ulla est ratio iniuste a gendi. ut qui rationem hanc respuunt, nullam aliam, ne angustam quidem iustitiae viam relinquant, quam ingredi possit. Nam id quod iam diximus, naturam nostram quae ex se non sussicit, sed indiga multorum est, auXilio a caeteris animalibus arcere, nihil aliud est, quam funditus tollere, & in dissicilem instrua
mentisque omnibus carentem, & necessariarum rerum inopem uitam concludere. Praeterea primos illos homines non fortunate admodum uixisse aiunt: quippe cum non intra naturae animalium terminos sese contineat superstitio, sed in plantas etiam tandem irrumpat.
9. 'Iχθυσι --J Hesiodi istis multi usi sunt. Sext. Empir. adv. Rhet. L. II. p. 295. &plures , quos ibi excitavit Fabricius. Hinc Graecorum proverbium ἰχθύων βίος de quo θn: ad seliano Var. Hist. I, I. illa προς αλλωλους seorsim posui, secus quam antea feri silebat, non enim sunt poetae , & me
trum tUrbant. I. Προεμενοι του λόγον. J Sensus satis commO-dus , Plutarcho haec conveniunt. Auscul- re itaque non audeo Viro Erud: qui naale-
9 'Iχθύσι μεν και θηρσὶ και οἰωνοῖς
'Aνθρωποι ἔδωκε δίκην πρὸς ἀλληλους. 3 6. Oli δε ουκ ἔτι το δ καιοπραγεῖν προς ημάς , ουδε ημῖν πρὶς
εκεῖνα γίνεται το ἀδικεῖν. ως οἶγε τουτον δ προεμενοι τον λόγον , ου- τε εὐρεῖαν αλλην , ο υτε λεπτην τὸ δικαιοσυνη παρεισελθεῖν οδὸν ἀπολελοίπασιν. o γὰρ ηδη εἰρηκαμεν , την φύσιν , αυτάρκη μὲν ουκ οὐ- σαν , ἀλλ' ενδρη πολλων , ειργομενην δὲ της απὸ των ζωων βοηθειαρ ,
di ἄρδην ἀναιρεῖν, και κατακλείειν εις τὸν ἁπο ρ ον και ἀνόργανον καὶ ἀ- κτημονα των αναγκαίων βίον. φασὶ δε ρυκ ευτυχως διαβιωναι τοὐς πρωτους γενο μενους' ουδε γαρ επιτων ζωων ασθαι την δεισιδαιμονίαν , αλλα και επὶ τα φυ
τὰ βιάζεσθαι. τί γὰρ μάλλον ὁ Β βουν
bat προσεμενοι, licet praepositiones illas millies confundi haud ignorem. Pro εὐρεῖαν Li & Meernio vitiose εὐρεῖν.2. ' Aρδην αναιρεῖν.J Ei, δοκεῖ aut simile quid subintelljgi debet, quod utroque in sermone usitatissimum est. Neistius volebat αυαιρῶτε
και κατακλείετε, Vel αυαιρεῖ το κατακλείειν. lo
qui nempe Peripat. Stoicos , EpicureOS , adversus Pythagoricos. Bene βίου dicit ανόργανον. conser Pint. T. I. p. 162. B. ου ταυτὸν θεωρητικου φιλοσόφου καὶ πολιτικου βίος , αλλ' o
46쪽
βουν ἀποσφάττων καὶ πρόβατον α-δικεῖ , 3 του κόπτοντος ελάτην ηδρύν ς εῖγε καὶ τουτοις εμφύεται ψυχη κατὰ την μεταμόρφωσιν. των
μεν ουν ἀπο της ςοάς και του Περιπάτου τὰ κυριώτατα ταύτα.
μῖν αγοργανον καὶ απροσδεα της εκτος υλης επὶ τοῖς καλοῖς κινεῖ τῆν διάνοιαν. Pro του απορον male Meerme το Hr.3. Του κόπτοντος ελάτηυ &c. J Hierone ut
multa alia in illis libris, situ haec etiam respicat , adversi Iovin. I l. 6. Probabo non S3 7. η οἱ δε ἀπο του Ἐπικουρου, ὼς περ γενεαλογίαν μακρὰν διεξιόντες,
φασὶν , ως οι παλαιοὶ νομοθεται , ἀπιδόντες εις την του βίου κοινωνίαν των ανθρώπων , και τὰς προς ἀλληλους πράξεις , * ἀνοσιον επεφημισαν την ανθρώπου σφαγην , και ατιμ ἱας ου τὰς τυχούσας προσηψαν. τάχαμεν και φυσικης τινος ρικειώσεως ὐπ ρχούσης τοις ἀνθρώποις προς ἀν
θρώ- quid enim qui bovem iugulat , aut G.
uem, magis iniuste agit, quam qui abietem aut quercum deiicit 8 cum ex transformatione anima in ipsis quoque stirpibus inseratur. Atque haec praecipua sunt argumenta , quae Stoici &Peripatetici asserre consueuerunt.
'thagorae dogma nos secrari, qui propter
μετεμψύχωσ v, omnes quod movetur S vivit, edendum non putant. N eiusdem criminis reos arbitrantur, qui abietem quercum s
rationes. 3 7. Epicurei autem proli Xam qUaΠ-dam quasi genealogiam commemoranistes , ueteres inquiunt legislatores cum ad uitae societatem , & mutuas inter se hominum actiones respexissent, impiam esse hominis caedem sanXisse: iisque mulctas non quaslibet irrogasse, qui eam commisissent. Quamvis enim naturalis etiam quaedam eX formae &animae similitudine hominibus erga ho
3. Οἱ δs Bro τού 'Eπικ.J PIaee verba usque ad i. 13. Cl. Gassendus in sua Epicuri PΘilosophia olim Latina fecerat. Quod si in mentem mihi Venisset, eum primum huic operi manum admoverem, aliqua laboris mei parte levassem. Quod postea feci a I. 49. Usque ad 54. VALENT. Adscriptum erat in Od. Lipi res Moerme A αι σωυ Ἐπικουρειων Ξτι οὐ At --ψύχων αὐχεσθαu. Paullo post pro α μίας ΓρAhius coniiciebat ζημίας.
2. 'Aυοσιου επεφημισαν. J Sic legendum , licet Codd. aliqui velint επεφήμησαν. statim enim habem VS ανοσιου επιφημισ ναι. Pastim ea voeabula confusa invenias. Vid. Cel. D 'Or-
villius ad Charit. Vt, 7. Nec dubito, quinita rescribendum sit apud Erasib. P. E. p. 69. Λ. ubi editur emφ. M.
47쪽
mines cognatio sit , quae faciat , ne ita prompte hujuscemodi animal,
sicut caetera quae concessa sunt, Occidatur: praecipuam tamen causam, cur hoc ita impium facinus ac detestabile habitum fuerit, esse, quod non conferre id ad totam uitae constitutionem existimarunt. EX hac enim origine qui utilitatem institutionis huius perceperunt, iis nulla alia causia Opus fuisse , qua ab huiuscemodi scelere coercerentur, e OS Uero qui huiusce rei sensum habere non satis possent , magnitudine poenae deterritos a mutua caede abstinuisse. Quorum utrumque , inquiunt , adhuc etiam euenire conspicitur. Nam qui eiusmodi decreti utilitatem considerant , prompte in Officio persistunt : qui percipere eam Tequeunt, minis legum terrefacti idem servant. Quas quidem minas promulgarunt nonnulli eorum causa qui uenire in utilitatis considerationem nequirent : cum plerique eas admisissent. 9 8. Nullum cnim a principio ius neque scriptum, neque non scriptUm,
μορφῆς καὶ τῆς ψυχῆς , εἰς το μὴ προχείρως φθείρειν a τὸ τοιούτον ζω
μὴ συμφέρειν εἰς τὸν ολην του βίου σύςασιν ὐπολαβεῖν. απὸ γαρ τες τοι-
τῆς πραξίως ταύτης. οι δὲ μὴ δυνάμενοι λαβεῖν αἴσθησιν ικανὴν τούτου,
το μέγεθος τῆς ζημίας δεδιότες , α-
πείχοντο τοὐ κτείνειν προχείρως αλ- λελους. ων ἐκάτερον ψαἱνεται και νυνετι συμβαῖνον. και γαρ οι μὲν θεωρούντες το συμφερον τῆς προειρημένης διαταξεως, Ξτοίμως επ' αυτῆς μένουσιν ' οι JS μὴ δεκτικοὶ τούτου , τας απειλὰς φοβούμενοι των νόμων' αρ ἔ-νEκα των ασυλλογίςων τοῖ χρησίμου διωρισάν τινες , παραδεξαμένων αὐ-
i animo consequi de percipere quod docearis.l Eo modo cape apud Paullum l. Timoth. IV, i 6. Strabo L. I. p. S. εφ' λσον και τω πολιτι- κω παρακολουθῶν δυνατό9. Vid. ibi Cafaub &consti uctionis rationem uberrime inlustrantem
Clar: Abrota: Diluc: Thucyd: Audi. p. 36 I.
48쪽
φῆς , ουτε ἄνευ γραφῆς των διαμενόντων νῖν καὶ διαδίδοσθαι πεφυκότων ' ἀλλα συγχωρησάντων αυτω καὶ των
δ χρησαμένων. φρονήσει γωρ ψυχῆς ,
δουλευσει των Οχλων διήνεγκαν οι τατοιαύτα τοῖς πολλοῖς ειςηγούμενοι και τους μεν εἰς επιλογισμὸν του χρησὶμου κατας σαντες ἀλόγως αὐ- του πρότερον αἰσθανομένους καὶ πολλάκις επιλανθανομένους , τούς δὲ τω μεγέθει των ε τιτιμίων καταπλήξαν
τες. οὐ γὰρ ἡν ἐτέρω χρ ἡσθαι φαρ
μάκω προς την τοῖ συμφέροντος α'
μένηe 3 απὸ τού νόμου ζημιας. αύτη γὰρ κατέχει μόνη καὶ νύν
καὶ κωλύει τὸ μήτε κοινῆ , μήτειδία τὸ αλυσιτελὲς πράττειν. ει δὲ παντες ε δύναντο βλέπειν ομοἱως
καὶ μνημονεύειν. τὸ συμφέρον , Α
uiolenter constitutum est ex iis quae nunc usque permanent, & eiusmodi natura sunt , ut distribui late inter homines ualeant: sed consensus etiam illorum accessit, qui usuri ipso essent. Prudentia enim animi, non uiribus corporis , aut dominatu in populos pollebant, qui talia plerisque hominiubus introduXerunt qua essiciebatur, ut alii in animaduersionem utilitatis inducerentur , qui ipsius sine consideratione prius sensum habebant, &saepenumero obliuiscebantur : alii mulctarum magnitudine terrerentur. nullo enim alio remedio ad utilitatis inscitiam uti licebat, quam supplicii legibus instituti terrore : qui quidem solus est, qui nunc quoque uulgares quoslibet homines coerceat, ac Uetet, ne aut publice aut priuatim , quod inutile est, perpetrent. Nam si Om
nes simili modo & perspicere , &
I. Xς αμε v. J Peculiari locutione χρωθαινιμ' dicuntur , qui legem obter Vlint , Vel quibus ad observandum lata est. Pliato in
μενοι. Haee luce circumfundunt illa S. Paulli I. ad Tim. I, O καλὸς ὁ νόμος, εαν τὰς μυτω νομίμως χρηται. Illa Verba νυν καὶ διαδίδο θαι πεφυκότω9 L f. desunt. 2. Δουλευσεi J Δουλωσει. oppressit One. nam δου υσει est fervitute, quae toleratur, non ea , quae imponitur tenuioribus a potentioribus. R Risg. Sic quoque placebat Clar: hresb. & merito. 3. 'Aπὸ του υόμου. J Alibi utitur υπὸ. s nec prius illud damnandum. Centies hoc pro illo ponitur, atque inde alterum alterius locum passim Occupavit. Vide de confusione illa me eling. ad Dio . Sic. t V, 46. D rvile ad Chirrison. Vl: 4. & multos alioS.
Lib. IV. Sedi. I 8. S. Paullus i. ad Timoth. I, I9. δικα ρο νόμος οὐ κεῖται. Ubi aliorum haede re djeta ολ- τ' θυλάκη , quod dici solet, admetientur interpretes. Pulcrum tamen FBL
49쪽
in memoriam reVocare utilitatem pos
sent, nihil opus fuisset legibus : sed ultro homines & quae interdicta sunt,
euitarent , & agerent, quae iubentur. Quippe cum satis utilis & noxii consideratio futura esset, & ad prauorum fugam, & ad bonorum electionem conciliandam. At poenae irrogatio ad eos spectat, qui utilitatem percipere non possunt: quas terror impendens cogit appetitionibus dominari , quae ad inutiles actiones ipsos trahunt atque ita ui in ossicio
g 9. Vnde etiam neque inuoluntariam caedem omni prorsus poena Uacuam esse uoluerunt legislatores, Ut non modo nullam aliquibus occasionem da, rent facta eorum sponte imitandi, qui inviti egissent , sed illud etiam cauerent, ne multa huiusmodi contingerent , οὐ δουν 2ν προοεδέοντο νόμων' ἀλλ' αὐθαιρετως τὰ μεν ευλαβουντο των ἀπειρημενων , τα επραττον των
προςτετ μενων. ικανὴ γὰρ ἡ του χρησὶμου και βλαβερου θεωρὶα , των μὲν φυγην παρασκευάσαι , των δου
τα ς , προς τοὐς μη προορωμενους τὸ λυσιτελουν. αναγκάζει γὰρ δεσπόζειν επικρεμαμενη ταῖς ἀγούσαις επὶ τὰς ἀσυμφόρους πράξεις ορμαῖς , και βἱα συναναγκάζει το
Aemonis locum adscribere debeo, quia nostro est similis. Ita ille in Pragm. p. 29O.
S. Zημίας ἀνάτασις. J Fortu ιπαυάτασις , &dein αυάγκη γὰρ δεσποζει. REI SK. 'Aυάτασις, ημετἁ πικρἱας καὶ θρασύτητος απειλη , Ut Suidas loquitur. Dicitur quippe ανατείνrσθαι proprie de illis, qui baculum attollunt, qui minitantium gestus est. Hinc ανάτασις & επανάτασις, in comminationibus saepe adhibentur. Vid:
I. 'Oπως μηδεμία9 ευδωσι. J Videtur deesse οὐχ ante οπως cui respondeat in lin. 29. ἀλλ' οπως VALENT. Forte ου μ νον , οπως μηδεμίανευδωσι. REIsK. ουκ οπως in margine I geroziam adseripserat, & solet sane apud Nostrum& alios ουά οπως diei pro οὐχ οπως , ου vov. Hoc tamen in loco οὐ μόυου per elli plua mihi supprimi videtur. Sic enim solent scriptores Graeci , sequente ἀλλα. Conuule interp. ad Ioann. Euang. XII, 44. & V. D. ad Xenopi . 'Θω Obs. Mise. Vol. X. p. 2OI. Latini idem loquendi genus sequuntur , qui non pro risu modo ilicunt , sequente fessi Segetem exemplorum conduxit Cori. ad Sallus. in Iug. XlV, 23. Pro εκδωσι, qUOd Operarum Vitio erat in Cantabr. edit. resti ut
a. Aφύλακτον J lta recte Valent. male antea legebatur is, quod erat etiam in Eoiaei. Codice. 3.
50쪽
ωςτε πολλἁ προς αληθειαν συμβαινειν. ου γὰρ συνέφερεν τουτο, δία τας αυτας αἰτιας δἰ ας και το καθ' εκούσιον τρόπον φθείρειν
διαφορας , βουληθεντες κωλυσαι τηνο βλάπτουσαν αυτους πλησίον ραθυμ ἱ- αν , ουκ ἀθωον κατες ησαν ζημἱας ου- δε την ἀκούσιον πράξιν , ἀλλα η τωφόβω των επιτιμiων ἀφεῖλον το πο- λθ της τοιαύτης αμαρτiας. οἶμαιδ rent, quae inuoluntaria reuera essent. Nam neque id conferebat, easdem ob causas, ob quas etiam uetitum esse diximus, ne sponte homines sese mutuo perderent. Qua propter cum CX inuolam tariis alia ex incerta causa committantur, atque eiusmodi, quae ab humana natura cui tari non possit: alia ex nostra negligentia, & incuria, quantum quid referat, non aduertentium: ut prohiberent, ne inertia nostra alii laederentur, neque inuoluntariam actionem impuritam reliqUerunt : sed terrore poenarum huiusce
modi peccati copiam cohibuerunt. Atque
tate praevideri & conjectura quasi divinari
potest. Vereor tamen nihilominu S, ne Vocabulum 1it m jnus idoneum. REIsia. Vocem α-ςαθμητος egregie inlustravit D'ODDill. ad Cha- Uiton. Vt, q. docuitque frequentissime de τύχη , οχλω & - ραπίνη φύσει adhiberi. Nihil illis addi debet. q. 'Aυhωπίυη ρύσοι. J In ra sic Noster saepius , Nunquam Vero αυ ρωπεία φύσις illi dicitur. Hoc tamen dici, non illud, M Tho naspraecipit. Sed quo iure docebunt Te monita
ὶβ ωπω1'. Altera tamen VOX maiorem notam
antiquitatis habere videtur. Cons: Does: Piei son: ad Moeriae p. 26.
διαφορας est incogitantia & cauultas irae iurganti S , eum , qui rixatur, abreptus ab aestu irae , non sati S se colligit, neque providet, quae paret, quid agat, sed temere fertur &inflammatus ardore mentiS saevientis ea perpetrat , quae redditum sibi male habeant. - .REISK. Ingeniosa est coniectura Viri D. qui malebat αυεπι τητον της διαφθορ ες. Editor
Cant re ante αυίπ: addiderat το. Sed nec
priores editiones, nec Coae . M scripti illud agnoscunt. Saepe & apud Nostrum , & apud
alios modo additum , modo neglectum articulum invenias, in quibus ad usum seraptoris attendere debemUS. 6. Βλάπτουσαν αυτούς J Atli pro αυτοῖς legendum est simpliciter τούς , aut illo servato leg. αυτοῖς και τοὐς πλησίου. N VHos , Nreliquos cieses. REIsR. Lug uno & Cansabre ite pro αυτοῖς etiam τοῖς substituerant, quum Vero omnes Codd. conspirent in αυτοὐς, non dubito, quin librariorum Culpa in unam Vocem coaluerint, quae distingui debuerant, αυ τοὐς. Consentientem habeo me Vmari: P0-
dicem. Saeptus id huic voculae apud Nostrum& alios accidit , uti dicetur alias. Vocem αθυμία9 interpres dedit per ius liam. neu illud male. latius tamen patet, ac significat vitium animi dediti rebus nihili, & hinc etiam vitia inde suentia complectitur. Inspice Porizone ad PDl: V. Hist. lX, 9.