장음표시 사용
511쪽
aetatis anno io. Medioinritum Epistolarim Miscellanea varia ac rara cum eruditione , tum rerum scitu dignissimarum explicatione referta. Basileae 1314. in
Hinc desumpta est Epistola Joannis Langit , quae prostat in Collect ione Aloysii Liui sint, Tom. i. In illa agitur paucissimis lineis de Tuberibus Morbi Gallici , sed nullum remedium proponitur. PETRUs sa) H Ascra ΑRDUs , Insulanus , vel b) Η Α s s A R-D IJ s , Armenterius, Flander. Se Medicum Chirurgum dicit in titulo Tractatus de Morbo Gallico , qui Lovanti excusis est anno 13s . & qui extat in Appendice ad Tom. f. Collectionis Venetae de Morbo Gallico. In Tractatu illo , qui brevistimus est, electio , praeparatio , administratio ligni indici explicatur Capitibus ii . nec ullum aliud praesidium proponitur adversus Luem Gallicam. Hic ille Petrus Hassardius Astrologiae maxime addictus fuit, ut liquet ex sequente Historia. Ediderat anno I 1 3I. Aniuei piae Franciscus Rapardus Brugensis Medicus Opus , cui titulum fecerat, Magnum 2 perpetuum Almanach , a consuetis nugis liberum eoque vere Medicum , de Phlebotomia , de Ralneis , de Purgationibus certiora praecepta continens , ut merito dici possit vulgarium prognosticὼn Medicorum , Empiricorum 2 Medicastrorum flagellum. Huic Petrus Hascia ardus respondit sc in Libro, quem inscripsit Clypeum Astrologicum. Extendit vero hanc observationem syderum etiam re adtonsurae tempus, ac memorat quomodo Brugensium Magistratus De- recreta sanxerit, ut tonsores Omnes se componerent juxta Almanach ' MPetri Bruti egit. Hoc Edictum riserat Raspardus. At Hasclaardus recte vi factum ait, atque addit: Utinam ct in aliis id omnibus civitatibus obser- ra
NICOLA Us MACc Aptius, Mutinensis. Tra latus methodicus es: omnibus numeris absolutus de Morbo Gallico , ejusque natura ct causis , ct quae eum sequuntur Omptomatis , nec-nore singulorum curatione. d) Venetiis 1313. in 3. apud Andream
Auctor ille existimat morbum novum non esse , sed ab Antiquis cognitum fuisse ; quod ut probet, Isingula expenditiymptomata, ut haec a Veteribus observata fuisse demonstret. Sed futilissima est ea argumentandi ratio , cum non agatur de symptomatis seorsim sumptis, sed de morbo, cui ea symptomatum syndrome essentialis sit, quem certum est numquam visum fuisse ante annum I ' . Ad curationem vero nulla adhibet remedia quae essicacia sint, praeter decoctam ligni Indici , cujus praeparationem dc administrationem satis perfunctorie explicat.
Meήicori fi Petrus ille Bria herius Medicus fuit Eteonorae Austriacae, Caroli V. soro is , uxoris Francisci L Galliarum Regis, quae post conjugis obitum in Belgio degebat Vid supra pag. 46 c. at antium is O. ubi de Antonio Gallo.
512쪽
Lib. 21 aDe abditis rerum causis , Lib.
RODERICU s D IAZ DE Ist Α , hoc est Rodericus Iacobus de Issa, Medicus Hispalensis, scripsit Hispanice. Traiado contra Ias Bubas. Hispali apud Domini c. Roberti, in . Trachatus ille cum scriptus sit ad Ioannem III. Lusitaniae Regem , Pii fato functus est anno 1337. II. mensis Junii , paulo ante scribi debuit, adeoque circiter anno IJ JJ. J o A N N E s F E R N E L I U S , Ambianus , natus est anno 1 Claro- montii Bellovacorum , quod a Lutetia viginti duntaxat leucis distat, sed Ambianum in operibus idcirco se praedicat, quod patrem ex Ambiano oriundum habuerit. Scriptis & praxi celeberrimus fuit: Ab Henrico IL in Archiatrum electus munus illud gloriose si istinuit. Obiit Lutetiae anno 1337. aetatis suae 72. Proinde erravit Thuanus dum s a) ait Fernelium anno aetatis 32. defunctum fuisse Inter caetera illius opera, sequentia sunt quae ad praesentem tractationem faciunt. I. De abditis rerum causse Libri duo , Parisiis I 36o. Ibi Cap. I . Lib. r. agitur de morbis contagiosis, Jc proinde de lue Venerea, ideoque Caput illud Collectioni Venetae insertum est.. II. Pathologiae Libri VIL ubi agitur etiam de lue venerea Capite ultimo Libri quod ideo eidem quoque Collectioni insertum est. III. De luis venerea curiatione perfectissima in Capita is . . distributus , cum caeteris Fernelii Operibus primum excusius Parisiis anno i 36 .Fernelius docet indubitanter 1 P. Luem Veneream morbum esse novum n. Ab India devectum , b Quo nemo labefactatur inquinati aeris inspiratione nec alimentorum D Aritate aut vitio ; Qui proinde in contagios is haberi tanium debet. Σ'. sc) 'dra 3rum Iuix non sise antidotum , sed Empiricorum inventum, quod tanquam fucum malo adhibent , neque a V iris bonis or Reipublicae sudiosistam fallacem , incertam , atque adeo crudelem curationem umquam tentari debere.
30. Decoctum ligni Guaiaci utiliorem esse & eificaciorem Medicinam, ideoque illius praeparandi & exhibendi methodum d accurate describit; cujus ut fidem faciat addit cit se) exemplum Domini de Mesieres , Prioris
sancti Dion si a Carcere , qui o. annos natus lue correptus venerea duodecies 'daobus annis inunctus fuit, unde siccum adeo ct exangue corpus evasit , ut in eo nihil praeter aridam cutim ct ossa superesset , cum tophis super ossa brachiorum , crurum , tibiarum ct capitis , dirisque cruciatibus , qui impediebant quominus integro biennio somnum inire potuerit: Qtiem tamen ipse methodo, quam describit, sed potissimeim usu Guaiaci de ope aestuarii post exactos menses aliquot pristinae valetudini tandem restituit. φ. Demsim, quod judicium in tanto Viro vix probem , perfectissimum curationis modum eum esse , qui fiat f) Optata ex remediis vulnerariis cona posita, cujus formulam profert , dc quam ntidotum Alexiphar acam vota cat ; vel f) aqua , quam mirificam dicit, & quae ex remediis ejus dena generis distillando prolicitur, in cujus rei confirmationem reseri a Drestitutos , quorum imitationc ait catcros curari posse.
513쪽
LIBER V. SECULUM XVI. 479 Creteruna constat Librum de Luis venerea curatione perfectis a anno I 37. tantum conscriptum fuisse , cum mentionem faciat Capite 7. tum Pi loris cujusdam Andegavensis , qui cinabrio casu degustato anno IJ J7. tum Fabri cujusdam aurarii, pu solius hydra γri vapore anno gravissma
senserunt incommoda. PETRUS DE BΑYRO, Taurinensis , natus circa annum 1 68.
Proto-physici nomen adeptus in patrio Gymnasio Medicinam per plures annos docuit. Archiatrus fuit Caroli III. Sabaudiae Ducis. Obiit Taurini
nonagenariuS anno ISK8- De medendis humani corporis morbis Enchiridion , quod tu o Ven1 mecumetocant, cum adjun Io Tra statu de Pse. Lugduni anno 1s6Ι. In Ia Hinc excerptum est Capus unum De doloribus musculorum ex Morbo Gallico genitis, quod insertum est Collectioni Venetae De Morbo Gallico. Ιbi te ere est doloribus 1stiusmodi sedandis conducere unguentum mer-- curiale : Laudat ibidem ad Morbum Gallicum decoctum Guaiaci, vel pitulas quibus utuntur Moderni contra Morbum Gallicum , quae in aliquibus mirabilem fecerunt operationem. Harum autem formulam reseri, quae cum formula pitularum Barbarossae eadem est , haecque Recepta , inquit, ex T ur
chia apportata fui ct qui primus inter Christianos his usus est pilulis ce
cidit repente mortuus super pontem Avenionis , dum ibidem profugi essemus propter praelia anno 1337. nempe cum Franciscus l. Gallorum Rex , ex o Carolo III. quocum bellum erat, Sabaudiam & Pedemontium occupabat. Io ANNEs SYLvius, Insulensis seu Insulantis in Flandria , Medi cinam primum Valencenis factitavit, postea eamdem Duaci professus est. Habuit anno Iss7. Lovanti declamationem De Morbo Gallico quae edita fuit eodem anno Antuerpiae apud Plantinum , ad calcem 4 ractatus Da Ouratione morbi articiularis in η. c 'Ea declamatio exstat in Tomo IL Collectionis Venetae ; sed nescio quem ad finem , cum in ea nec novum , nec utile quidquam sit. PETRUs LA Rus, Italus, ita lice vertit Librum Aloysi1 Lobera, Abulani, De quatuor aegritudinibus aulicis, de excudendum curavit Venetiis , anno I 138. in 8. apud Joannem Baptistam Sessam. FRANCISCUS FRIZI MELICA , vel FRIGIMEL Ie A, PatavInus , natus anno I 9 I. in Academia Patavina Medicinae Theoreticae Profestar publicus fuit. sa) Persagata eius fama Iulius III. Pontifex Maximus Romam eum vocavit ad Medici Pontificii munus obeundum cur munera optime satisfecit. Mortuo Iulio anno is s. Patavium regrissus est ubi decestu anno Ἀ 9. aetatis 68. Narrat Hieronymus Cap1vaccius sb) excellenti simum Fri elicam , qui solam aquam potabat, dolora colico obnoxium ct aliquando gravislsime asi tum ano excrevisse calculum at magnitudinem ovi gallinacet, Qui a vestica fellea per ductum cysticum admod sim dilatatum prodiei at,
Pontisc. bl Praticis Medic. Libo . CDe dolore intestinoo
514쪽
raele Spa-chio. Joanne Georgio Schenckio. Joanne Vanderitn-
HIERONYMUs MoNΤUUs, dicitur Archiatrus Henrici I L Gauliarum Regis in Glo gario media ct infimae Latinitatis tam Archiatroso in Bibliotheca Medica Joannis Georgii Scheno ii r Sed an satis recte a dubito. Sane ipse anno 1338. idibusque mensis Decembris, hoc est sex mensibus ante Henrici IL decessitim Lugduno, ubi videtur vitam degisse, scribebat ad Franciscum a Lotharingia Guisiae Ducem Epistolam nun cupatoriam , quae Operi praefixa est , de quo infra ; Ac in ipsa operis e)uDdem fronte se quidem dicit Christianissimi Galliarum Regis Con11liaritim,
Medicum vero aut Archiatrum minime.
Huic adscribitur a Bibliographis plerisque s b) De Morbo GH-
tico , Lugduni editus anno I 38. in apud Tornasiam 9 Gareiam , qui mihi nondum venit in manus, nisi serte idem sit cum sequente ; ed quid Auctor ille de luis venereae aetiologia & therapeia senserit, abunde notum habui eY ipso Libello , cui sequentem inscriptionem fecit. Chirurgica Auxilia ad aliquot affectas qui repentinam exigunt curiis Lnem ; Morbi item veneret, ac eorum qui huac vicini sunt , curationest Lugduni apud Joann. Tornaesium 2 Gitillelmum Gareium , in . I sIbi enim disserit Capite as. De Lue Indica sive venere a , paucis quidem sed quae curatorias methodos sila aetate usit receptas complectantur. Scilicet propositis remediis praeparatoriis Therat 'iam triplicem indita cat , Nempe I. Ustim decoctorum hagio xyli sive ligni Guaiaci ; radicum Sinarum , vel si ea deficiant, Cannartim nostratium, Ualam1 aromat1ci Radicis Personaliae dcc. Quod ad Spartam- parillam, radicem hanc a se floccifieri fatetur. II. Usum Enchristorum sive unguentorum ex hydrargyro , quae illi mira videntur; nam , inquit, totus morbus ad os repercutit, , ct qui deplorati fere sint sanantur, modo is qui medetur, hujusemodi rem im parare faciat ad temperaturam ct aetatem aegrotantis oe morbi magnitudia, III. Ustim emplastrorum vel summentorum mercurialium , si tot rue; non possint illitioneS. Demum topica nonnulla praescribit remedia , i . Ad oris ulcera. 10. Ad artuum dolores , duritiesque. 3'. Ad ulcera cava ct putrida. 4'. Ad scabi ruferam in palma manus. 3'. Ad vestigia pustularum delenda . . Ad ulcusi iapudendorum s ac tandem γ'. Ad praecautioHem , ad quam conferre putat inter caetera , si mox post coitum 'nis immittatur in discissam ct adhue oalmutem columbam, qua venena omnia rapit, silve a proprietate, stive a carnis per mactata caliditate virus trahatur 2 hebescat. GABR13L FALLopius, Mutinensis, natΠs c anno 1 sio. Dis
clutus id) Autonii Musia Massavob Ioannis Baptistae Montani, pri
515쪽
L I B E R V. s 3 e u L u M X V L 43i num 1n Pisano Gymnasio Anatomiam docuit , deinde in Patavino , ubi quoque ab anno I 33 I. ad obitum usque Bolanices Professor fuit. Inter celeberrimos sui saeculi Anatomicos recensetur. Mortem obiit Patavii anno 1363. non ut aiunt sa) Thuanus & b) Castellanus, aetatis suae anno 73. non Vero 39. Ut iidem referunt. De M orbo Gallico Tractatus Patavii lues . cum Petri Angeli Agathi , Matherati , Scholiis Marginalibus , Annotationibus Ora tionis contextui insertis, sed quae hac nota distinguuntur. Opus quidem eximium non stilo sed re , in quo Fallopius Capitibus Io 2. quidquid aetate sua de Morbo Gallico notum erat accuratissime explicat. I. De natura, Origine, novitate , ὸausis Jc symptomatis hujus aegritudinis , ac cum caeteris statuit Morbum novum esse : Ab Hispanis ex India occidentali delatum : Plane diversum si ) a Lepra Arabum , in Salia io Avicennae , ab se) Albotim ejusdem sive Terimintho Graecorum , demum ) a variolis & piora. II. Methodos curatorias Morbi Gallici in Regias sive Methodicas, &non Regias sive Empiricas distinguit. Regiarum ea est, quae Obtinetur diaeta, alterantibus, purgantibus , exercitatione , quam credit incipienti morbo susticere. In alterί usus est ligni Gua iaci, cujus eligendi, decoquendi, administrandi methodum multis explicat. Hanc viam dicit fg Regiam , certam ct tutam , qua Gallicus sanatur , ct hac conspulit ut omnes utantur in stis aegrotis. In Tertia adh1betur decoctum radicis Chthae, cujus historiam & praeparationem docet, & cujus usum Gallis, Germanis & Flandris familiarem eme dicit , at vero simul monet in curando Morbo Gallico parum emo acem esse. Expertus sum h in , inquit, ter 2 cluater , ct numquam aliquid potui assequi. Et alibi : Fgo , si) inquit, usus sum 1 to medicamento in infirmitatibus viscerum , in canoris exulceratis , ct in lippitudinibus felici satis successu , sed non in Morbo Gallico. Maria superest via Regia , qua su per salsam par illam , cujus electionem & praeparationem proponit. Censet autem lalsam- parillam eamdem esse cum smilace aspera, aitque si) se ad hoc medicamentum confugere , chm in Gallico a sunt ulcera , tanquam ad certissimum 2 tutissimum auxilium , ct si non facit prima diaeta facere saltem secundam vel tertiam. III. Inter methodos , quae non filiat Regiae, prima est methodus suffumigiorum, quam Auctor describit, fatetur tamen ,s m ) Saepe ac j pius gra-τissima succedere incommoda , nec ita tuto procedere illam curationem. umare
inquit , semper probavi , ut talem quantum sieri potest fugiamus ti aliquibus enim pes a 2 lethalis est.
Via altera, quae non Regia est, ea est quae utitur inunctionibus mer curialibus , snὶ Qtiarum , inquit , ita viget auctoritas, ut iis tota Gal- retia utatur. Tamen , inquit ille , non probo usum earum ; superant qui- dem morbussa, sed si habemus Regias rationes curandi, quae ut pluri- miim 3c certius sanant, sine corporis incommodo, dc si non sanant, mleniunt sine noxa , non proritant affect , cur utemur hydrargyro , ex quo non ita certa, non ita tuta succedit sanitas λ . Iis tamen ,
516쪽
D tum. Ego vidi adolescentem laborantem Gallico , in quo omnia Regia is infeliciter experta sunt ; Empiricus hydrargyro curavit. IV. Sciatis sa in autem , inquit Fallopius , non solism Empirici sanant inunditione ista , sed exhibito argento vivo per os . non quese est , sed pra-cipitato , ct sunt Chimistae , qui profitentur invenisse secreta , ct facere praecipiatatum praestantis um pro Morbo Gallico. Deinde proponit ille processum
conficiendi praecipitatum Mercurium rubrum , quem exhiberi ait ad pondus 7. granorum t, ad summum IO. sed raro. At hujus usum damnat. Incommoda, inquit, subsequi solent non pauca ex assumptione talium ; sol vitur enim alvus copiose , vomitus movetur violenti ismus, dysenteria inducitur , rumpitur in pe tore vena. Medicina haec pro asinis ct rusticis servetur ,
atque a thalamo viventium hominum excludatur.
V. Fallopius postea singula expendit symptomata morbi ex ordine , ac remedia topica proponit, quae singulis medeantur. Porro notandum est hunc Fallopii Tracitatum post Auctoris mortem edutum fuisse Patavit in . anno Is 6 . opera Petri Angeli Agathi, Matheratis, qui de suo addidit non modo Scholia marginalia, sed etiam textui in-1eruit annotationes varias uncinis distino as , quibus sane lucem aliquam Fallopio praefert in nonnullis locis , sed quibus etiam acriter eumdem identidem redarguit. Sic v. g. cum dixisset Fallopius Cap. 23. Hispanos induxisse iurannidem in Italiam , Gallicum , ct barbae longae usum , Agathiis ita reponit in adnotatione margini adjecita : Imo Rex Philippus , atque pater Carolus veram conati sunt inducere Monarchiam : O lepida sane antinadversio l
Illustres de M. de Thou. αὶ In sine Libri.
' GUILLELΜUs RON DELETIus, Monspessulanus , natus est an no Iso7. In Facultate Medica Mons pessulana Doctor anno Is 37. Profesta sor Regius anno is s. Cancellarius fuit anno Obiit anno I 166. aetatis suae 39. in Regali monte , quo nomine non b) Afontreat ut a b multis video , sed Realmoni in Dioecesi Albigensi intelligi debet, qua de re vide Petrum Borellum, Antiquite: de Castres , Liv. a. Chap. 2I. sed de eo plura in Historia Scholae Medicae Mons pessulanae mox edenda. De Morbo Italico Liber unus. Prostat ille Liber in Collectione Veneta , sed Editori placuit Luem veneream, non Italicum , ut ab ipso Rondeletio dicebatur, sed Gallicum Morbum mutato nomine appellare. Ad curationem luis venereae Rondeletius laudat inunctiones varias mercuriales ; decocta varia ligni sancti seu Guaiaci, Chinae , Sarsae parillae , syrupum Sancti Ambrosii ex decocto milio ; pitulas Barbarossieimb ipsa quoque suffumigia ex cinnabrio. Sponte tamen confitetur sc) amgentum Oivum esse antidotum ct maxime accommodatum remedium ad Morbum Italicum, quia quocumque modo administretur , morbum curat.
Porro notandum est a Rondeletio purgationem laudari in ipsa linimentorum administratione. ,, sd) Istis omnibus, inquit , utile erit si non fluatit alvus, syrupum laxativum praescribere , vel Apoetema purgans) quo is initio usi sumus. Haec enim evacuatio impedit effumationem ad Os , a. qua ulcera oris δc dentium sordes proveniunt ; ab effuniatione dc sord
517쪽
LIBER V. spe tr LUM XVI. 483 ulcus ; ab ulcere pituitae fluxus. Raro autem ejusmodi efflamatio sine ul- tacere accidit ; quare ad haec Vel majora vitanda, utile erit purgare. μDo Mi NIC Us LEO, Lunensis de Tuccano. Methodus curandi sumes, tumoresque praeter naturam ex Graecorum placitis deprompta. Bononiae II 62. in η'.
Inde excerptum est Caput unum , in quo agitur De Morbo Gallico , quod prostat in Collectione Veneta. Si huic Auchori fides adhibeatur , nihil deterius est Morbo GaIlico asse iis , quam adhibere sive interius sive exterius sub forma unguenti vel jussumigii inum argentum vivum. Itaque illius loco laudat decocitum ligni sandii. ANTONI Us FRACANΤIANUS, Vicentinus. Vir praecla a eruditione ac singulari judicio dicitur ab Alexandro Massaria , Di put. de purgatione principio morborum , qui eo praeceptore se ulum esse gloriatur. In Scholis Patavina & Bononiensi a J multos annos artem Medicam professus est honorificentissme. Decessit s atavii anno ac successorem sabuit Hieronymum Mercurialem. Excudendum curavit Patavii anno I s6 . Q. Librum De IMorbo GaIlico , in quo docet, Ι. Morbum Gallicum novum esse, & ab Indiis Occidentalibus devectum , qui contagio tantum propagetur : Neque enim , inquit, usus est unquam apud nos aliquis , qui aliter in ipsum inciderit.
II. Morbum Gallicum curari diversis modis. I'. Per evacuationem , qua fit venae seJtione est expurgantibus pharmacis , dc per alterationem. 29. Per continuata exercitia ct vehementiora. ζ'. Per sommigia. 4'. Per inunctiones Ἱdrargyrum recipientes vel per cerata Mercurialia. 3 Per de eo Ium Chinae , sed quod non est multi iuvamenti, ut experimento cognoscitur.
6'. Per deco lum Sparta seu Salsae parilla. 7 . Per decoctum ligni Guaiaci , quod praestantissimum est auxilium ad hunc Morbum Gallicum sanandum. III. Post has methodos diversas singulatim explicatas, remedia profert topica , quae singulis symptomatis Morbi Gallici medeantur , in quia ibus Fallopii & Ant. Musae Brasiavoli vestigia premit. ANTONIUS CHALMETEius, sc) Vergesacus apud Anicienses, Chirurgus fuit suo tempore celeber , quem G mllelmus Rondeletius dj unice amavit , & a quo habemus sequentem Tractatum. Enchiridion Chirur ficum externorum morborum remedia tum universalia ,
tum parricularia brevisime complectens. Ribus Morbi Venerei curandi methodus probat sma accest. Parisiis anno I s64. Ea diatriba De curatione Morbi Veneret , quae Capita Io. continet , prostat in Collectione VenetL Paucis Auctor docet luem Veneream curari posse , D'. Therapeia methodica, quae obtinetur purgantibus & alte tantibus. Σ'. LI su ligni Indici, cui si curando morbo non sussiciat, inunc tiones aliquot addit sub finem. 3 P. Decocto radicis Chinae. 4'. In unctionibus vel ceratis Mercurialibus, quae laudat tanquam praestantissima remedia. e is Assirmare ausim , inquit , eos qui tantopere MercurlI usum 1364. sal Alex
518쪽
1, improbant, aut numquam aut non ut docet, illius periculuna fecisse.. Sed , ut sit , ego tamen confirmo illius ustum me numquam fefellisseis qui quamplurimos ab hac detestanda lue etiam inveterata Dei benefixi cIo liberaverim. Demum proposita curatione per pitulas Mercuriales &per suffumigia , quam ultimam curandi rationem parum probat , properat
ad curationem morborum sive symptomatum venereorum localium. AUGERI irs FERRERIUS, T o solas , natus anno ISI 3. Doctoratus
gradum assecutus est in Academia Mons peliensi anno 1339. Deinde innotuit sa) Cardinati Joanni Bertrandi, Galli Cancellario , quem in Italiam proficiscentem sequutus est , & cujus patrocinio Medicus ordinarius Catharinae Medicaeae, Galliae Reginae electus fuit. In patria obiit anno 1 88. aetatis suae I s. Fuit intimus Iul1o Caesori Scaligero, qui Aginni Medicinam faciebat. Exstat praeter alia opera Tractatus ab illo scriptus δc Collectioni Veneritae insertus, cui titulus De pudendagra , gravi lue Hispanica , Libri duo ,
Horum quidem Lib Lbrum priore ad curationem generalem proponit Diaeram, Purgantia, Alterantia, intinctiones Mercuriales, Cerata δc emplastra, Suffumigia ex Cinnabari, decocta ligni Indici, Chinae, Spartae vel Sargae- pariliae S c. Laudat autem ustum inunctionum Mercurialium, tanqilam esticacem, sed credit b) reprimendam esse misitorum temeritatem ct lasciviam.qui iis utuntur inconsiderantissime. Posteriore vero paucis expendit symptomata localia pudendagrae, affertque methodos, quibus singulis mederi liceat quam essicacissime. Caeterium in illo Tractatu vix reperias quicquam quod novum sit. LEON ARDUs BOTALLus, Astem is, Henrici III. Medicus ordinarius , famosus venae sectionis frequentioris promotor, Tractatum scrip sit, cui titulus est Luis tenere a curanda ratio , qui Lugduni excusias fuit anno 1363. & in Capita 31. distribuitur. Plaud opus esse videtur ea annotare , quae Botallus in Montanum dicit de natura & subjecto luis venereae; Haec enim pertinent ad Galenicam Pa thologiam, quae jam pridem obsolevit. Observasse sussicit, tria curationis genera ab Auctore admitti, decoctum nempe ligni Guaiaci, illitio nes aut emplastra, spleni ave Mercurialia, δί sumtus cinnabarim recipientes. Haec autem duo postrema remedia miris extollit laudibus, utpo- re c) qμε curent mirifice corpora humana hac lue infesta ; multisque inve hitur in Montanum , quod Mercurium damnaverit tanquam Venenum, cum ipse e contrario disertἡ as erat hydrargyrtim d) venenum non esse , neque corporibus humanis nocuum , nisi ubi perperam fuerit admotum Medici cHlpa , vel negligenter receptum aegrotantis incuria. ALEXANDER TRAIANUs PETRONI Us, Cittacastellanus, hoces ex urbe quae dicitur Civita υel Citia Castellana aut di Castello stib Metropoli Romana , Medicus fuit se) Gregorii XIII. summi Pontificis,qin electius annis I 72. mortem obiit anno I 8 .
519쪽
LIBER V. gro ULUM XVI. 48s scripsit a) anno de Morbo Gallico , Collectioni Ve
netae insertum Sc Libros septem complexum. Primum , in quo Auctor probare conatur b) Asorbi Galliei , sout es Elephantia sis , morbillorum s variolarum , causam esse alimentum , quod in matris utero , non sine quadam putredine humanus foetus necessario trahit. Secundum , in quo Auctor , postquam docuit Vitium qi d connaturale est , solo contagio excitari posse , signa diagnostica & prognostica explicat. Tertium in quo agitur de praeparatione aegrotantium ad remedia e scaciora , qualis obtinetur vente sectione , purgantibus & alterantibus
martum , in quo quaestio est de electione , praeparatione administratione ligni Indici sive Glia iaci. umVtum , in quo c in Saree-parilia atque radicis Chinarum decoeta examinantur per easdem rationes quibus ad Guaiaci proxime Auctor usus est. Sextum , in quo diiseritur: d) de unguento ex argento vivo ct suffimento ex cinnabari et, quippe , ait ille , haec quidem curant Morbum Gallicum , non muHus quam singiua praedicta sed sepe cum tanta foeditate , tantoque cum periculo , ut aegri dum curantur malint sese non incepisse , qHam curatos esse. Demum Sep imum , ubi Auctor singula Morbi Gallici symptomata sive ni Orbos venereos locales sigillatim prosequitur , proposita particulari singulo Ium therapeta. A uctor ille in scribendo nimius est ita verbosus, ut nauseam mo
PETRUS TRADO LINUs , Patavinus , fuit ordinarius Theoricae Medicinae Protessior in Academia Patavina ; dc sane Trachattis De Morbo Gallico quem scripsit, & quem in Collectione Veneta reperire est, agittantum de Theoria Morbi Gallici, multas que continet quaestiones plane futiles & nugatorias , quales forsan 1nter disputandum in Academia Pata-Vina tunc temporis agitabantur. Nempe se IV. An Morbus Gallicus sit Epidemialis ' Concludit assirmative. Quo nomine a veteribus Medicis fuerit nominatus i Fatetur 1 Iis 3 P. Utrum comprehendatur inter morbos nominatos ab Hippocrate Aphor. 11. Sectione 3. ubi aestivales moWbos enumerat ' Haeret dubius, sed neganti propior. V. Utrum ab humore me-Iancholico solum , an etiam ab aliis possit causari hi oribus ' Respondet, ab aliis etiam causari posse. Caeterum opus imperfectum est , & multis intersia persis lacunis mutilum , ita ut ex Codice Scholastici Trapolinum audientis exscriptus fuisse videatur. De curatione luis venereae ne unum quIdem verbum additur. MARINUs BRO CARD Us, Venetus. Ignoratur quo tempore scripserit brevem Dissertatiunculam De Morbo Gallico quae sub ejus nomine exstat in Collectione Veneta. Constat tamen scriptam fuisse ad minus ante annum I 367. clim eo armo illa Collectio prodierit. In hac diatriba nec novum nec utile quidqtiam observare est. Censet Bro cardus melsorem morbi causam asserri non posse , quam illam trium tum
520쪽
getus , ita Bibliothec. Medica.
narium t Saturni, Iovis δc Martisi conjun Iionem quae adhuc durat , rc etiam per aliquot annos p rseverabit. Ad curationem vel b proponit diaetani , alterantia & evacuataria universalia Sc particularia : sua methodo assirmat se pro cui dulio sanavisse multos pati es talem morbum. Fatetur tamen , his non con ferentibus , necesse esse devenire ad extrinsecus applicanda , in quem finem proponit unctionem mercurialem , quae , inquit, ct Crustas ct Bothor 9 Apstemata , ac in primis dolores omnino auferte Est enim mirabilis. Profert deinde gargarismata quibus os eluatur , si tempore inunctionis ex vaporibus elevatis ad os appareant ulcera in ore. Demum laudat stuphas , sed nullam suffumigiorum mentionem facit. Cum hic Auctor luem veneream ad syderum influxum referat, Ut vulgare fuit sub primo morbi ingressu , cum de decocto ligni Indici nihil quidquam dicat, cujus usus ab anno I 18. increbuerat, Videtur utroque nomine antiquior essὰ quam vulgo creditur , dc inter primos qui de lue Venerea scripserint forsan numerandus. BER NARDINI Is TOMITAN Us, Patavinus, ad Medicinam sa)accessit, postquam docuisset Patavii Dialecticam annos et . unde minime' mirum esse debet, si Tractatus , quem de Morbo Gallico scripsit, tot futilibus ac nugatoriis quaestionibus plenus sit, quae otiosum Dialecticum sapiunt. Decessit b) anno 1376. fere septuagenarius. Tractatus ille duos Libros complectitur ; Priore Capitibus an disseritur de Origine, natura , & carissis Morbi Gallici, non medice quidem , sed Vere dialectice ; quaerendo scilicet , c) An Morbus Gallicus sit , necne An gallica infectio morbus proprie dici debeat ' Sub quo genere morbi contineatur gallica infesto ' uuales sent hujus disserentia 'Posteriore vero, post propositam diaetam & aegrotantium praeparationem, agitur de curatione Morbi Gallici, quam Tomitanus in uni ver sum quadruplicem esse statuit, d) nempE Exercitatiove corporis , Suo i,gio , Unctione , aut His quae per os ingeruntumi V. Ait se in multos sanitati susse restitutos solsi exercitatione perpetuis moti
2'. Curationem per suffumigia mercurialia sL , utcumque se habeat, passim damnari , uti incertam primum , deinde ct gravem periculosamque. 3'. Inunctionem mercurialem g ) damnari posse per easdem rationes quibus suffus improbantur. Accedit , inquit, quod nemo visus est exacte sanatus hoc genere auxilii , aut saltem diuturno tempore , cum morbUS recrudescat. 4'. Ea quae per os ingeruntur esse triplicis generis , h) alia certa 2 ρο- portuna , ut Palur Guaiaci ct salse-pariliae ; alia incerta nec periculo vacantia , ut praecipitatum vulgo appellatam ; alia media , uti haustus decocti , quod ex ligno Helechen si modo id haberi possit j conficitur , aut radice C nae , aut olivastro S junipero , ct alio domestico Ligno ad hi nc usum adhibito. Denique praeter universalem curationem morbi Gallici profert Cap. H- timo citrationes particulares, quae singulis morbis venereis localibus adhi
Laudat passim Fracastorii tum Poema de Dphilide . tum Librum de agione 2 Morbis contagiosis