장음표시 사용
521쪽
MIC NAEL IOANNEs P Α sc HALIs, Valentinus a in Castellonensis in Hispania, Doctor Medicinae, quam sub Joanne Falcone Mons pessulanae , & Ludo vico Collado Valentinae Hispanorum Academiae Professoribus didicit, scripsit Trachatum De Asorbo Gallico, qui exstat in Collectione Veneta Aloysii Luistini, in quo de morbi aetiologia paucissima, de
therapeia vero pauca. Praemissis diaeta legitima , venae sectione , usu purgantium & alterantium, proponit ad morbi curationem IV. Syrupum ex decocto Guaiaci, cujus formulam affert. Σ'. Aquam sive decoctum Guaiaci. 3'. Aquam sive decoctum smilacis asperae sive sargae- parillae. '. Aquam sive decoctum radicis Chynae. 3'. Vinum sanctum sive vinum cum decocto Guaiaci commixtum.
Quod si morbus fuerit antiquus ct curatu di ilis , fortioremque poscat curationem , censet tunc potentioribus opus esse , inter quae laudat medicamenta ex Mercurio ; neque putat facultatem argenti vivi esse pertimescendam, cum olim saepe multis morbis levioribus admotum sit, ut scabiei. Hinc ordine proponit unguenta & suffumigia multa mercurialia, imbpraecipitatum ipsum rubrum seu pulverem Ioannis de Vigo , sed quem ideo profert ut damnet. Nonnulli, inquit , in curatione hujus morbi antiquissimi & fortissimi, praeter jam dicta utuntur pilutis, addendo gra- na aliquot pulveris Ioannis de Vigo Ego non auderem uti illo pulve- α re , ne in parva quidem quantitate correcto , quia est corrodens medicamentum.
P RosΡER BOR GARU Titis Patavii anno scripsit Capitibus I . Metho iam de Morbo Gallico ad Illusirssimum 2 Colendissimum D D. Franciscum Mariam de Marchionibus Montis, Abbatem Sandiae Crucis , quem sic alloquitur in Epistola :-Jam vel b nihil opus est a me diffusius recommentari quanta dignitas, quantusque sit splendor , non dicam il- ω lustrissimi, sed plane Regii stemmatis tui ; cum illud nihil aliud fo- riret, quam solem, quod aiunt, facibus Velle illustrare : Quis enim hac ritempestate ignorat heroicam Marchionum Montis familiam ex Regia re Borbonum stirpe ortam , originemque habuisse. - Nempe b) ferunt hujus familia Historici Marchiones illos Montis ab antiquiore Regioque Bor-bonio sanguine originem duxisse, ct ab Uguccione Borbonio Collis Marchione anno Christi si . claro descendisss. Sedi haec c j gerrae germanae , atque adepol λῖοῦροι ληοων ; quasi Verb, ut caeteris Gam parcam, sanguis Boibonius Regius fuisset anno 'I7. Dissertatio Borgarutii nec inelegans nec insulsa videtur. In principio disserit de origine, natura, causis δc symptomatis Morbi Gallici , quem novum 3c ab India occidentali traductum esse, atque contagione sola propagari existimat. Deinde ad curationem progreditur, ad quam 1'. Adhibet d) varia 'Medicinae instrumenta , videlicet Evacuationes , Phlebotomiam , Pharmaca , Drupos , Lotiones , Balnea es c. et '. Inunctiones se) mercuriales, sed quae discretis vicibus paulatim admoveantur. 3'. ID Decoctum ligni Gusiaci debita methodo administratum.
conitis, H/s tor summyr. Pontisc. In Sixto v invita Francisci Mariae a Monte , Tom. IV. p.
522쪽
Circa inunctiones mercuriales diserte asserit sa) o nihil obstare cur inunctionibus ex hydrargyro minime uti debeamus in Morbo Gallico , tum praecipue cum reliqua Medicamentorum auxilia prodessb non possunt , sed tamen haec ulterius ab aliis omnibus Auctoribus non perspecta consideranda venire , quod si immodice lue Gallica laborantes inung tur , praeter maxima quae succedunt accidentia , ita testes & reliquae omnes partes, per quas sagax natura semen humanum administrat, sublat-M duntur , ut ulterius non generent ampliUS, ut ego , , innumeros pene novi δc homines Sc mulieres , qui post indebitas unctiones , filios ,, numquam habuerunt. is Quam tamen Observationem ab uno tantum Boris garritio relatam novi, de falsam esse certus scio. sp C p. Circa decoctum vero ligni Guaiaci , putat ) ,, caeteris omnibus Morbiis Gallici curativis intentionibus expeditiorem esse atque securiorem Sc,, minus periculosam illam , quae potu decocti ligni Guaiaci essicitur , is cujus praeparationem & ad asinistrationem satis accurate describit. Mentionem nullam facit neque farsae parillae, neque radicis Chinae, quas tamen constat in usu fuisse tempore quo scribebat. Caeterium reperio c)apud Borgarutium , qui scripsit anno Is 66. eadem de nebulonibus se Medicos mentientibus re in asinion strigosum raptis , ut ex urbe mm scommatis educantur, quae totidem Verbis legere est in Epistola Joannis Liebautii, Parisiensis Medici, ad Marcum Mironem Henrici III. Archiatrum data an no 1381. Se praefixa Commentariis Iacobi Hollerti in Aphorismos Hippo- unde consequens est Borgarutium a Liebautio expilatum videri.
COLLECTIO quarta, sive VENET A secunda. Aloysius Luisinus, Medicus Utinensis, in unum corpus coegit Auctores quotquot ad suam iis . que aetatem 29e Morbis Venereis scripsisse noverat, ac edendos curavit Venetiis apud Jordanum Ziletium. Ea Collectio in duos Tomos m folio divisa est, quorum prior , qui opera complectitur ante impressa, anno Is , , : Posterior vero, quo opera illa continentur, quorum pleraque ante edita non fuerant, anno I 367. prodiit. Prostant in priore Tomo Auctores sequentes, sed promiscue confusi,
nec ordine ullo digesti sive Chronologico , sive Alphabetico , A
Joannes Almenar , Hispanus. Amathis , Lusitanus. Sebastianus AquilanuS.
Bayrus, Taurinensis. Petrus Joannes Bentedictius, Germanus. Antonius Beniventus , Florentinus. Anton. Musa Bra mavolus, Ferrari =ss.
Hieronymus Cardanus , Mediolamnsis. Jacobus Cataneus de Lacu Marcino, Gem ensis.
FJoannes Ferneliu , Ambianu . Consalvus
523쪽
LIBER V. SECUL 1M XVI. Consalvus Fernande Z de , Matritensis.
Femus, Neapolitanius. Fracastorius, Veronensis. Fuchsius , Rhaetus.
Manardus, Ferrariensis. Massa , P enetus. Petr. Andreas Matthiolus , Senensis Petrus Mavnardus, Veronensis. Joann. Baptista Montanus, Veronen ss.
Hieronymus Leonardus Antonius Coradinus Vendetin his
NicolauS IoannCS NicolauS Natalis JoanneS Laurentius NicolauSAntonius Leonardus
Gaspar Georgius AndreaSBenedictus
Joannes de Monte aurus, V eronensis.
Paschalis, Suessanus. Phristus , Germanus.
Vella , Brixiensis. Vestalius, Bruxellens is, Victorius , Faventinus. Vigo di Prostant vero in altero Tomo neque meliore ordine distributi.
Ferrerius , Τ olosas. Fontanonus, a nupessulianus. Fracantianus , Vicent G. Prosperus Leonardus Marinus Antoniu&Gabriel Rugerius Dionysiiis Antonius
524쪽
Francisciis Frizimetica, Patavinus.
Langius, Lembergius. Leo , Lunensis.
Bartholomaeus Maggius, Bononiensis. Bartholomaeus Montagnana, Patavinus.
Petrus Joannes Dominicus Mich. Ioannes Paschalis,Alex. Trajanus Petronius,
Valentinus Castellonensis. Cittacastellanus.
Benedictus Guillelmus Iosephus
Struthius, Polonus Possaniensis. Sylvius, Insulanus.
Bernardinus Tomitanus, Petrus Trapolinus, Patavinus. Huic autem Collectioni, licet Editor in ea concinnanda multa peccK- verit, ut infra videbimus ad annum I 728. acceptum referendum est ,
quod temporis diuturnitate non interciderint opuscula variorum Auctorum , qui de lue venerea primi scripsere ; qui morbi nascentis origini coaetanei vixere ; & ex quibus licet certo cognoscere, quid olim de morbi origine Medici senserint, quae fuerit varia diversarum methodorum curatoriarum successio, quid etiamnum de prima morbi causa, Atutissima therapeia sentiendum sit. VICTOR TR I N C A VEL L I U s , Venetus, natus sa) anno 1 9ς. Doctoris gradum adeptus est in Academia paravina, ac Medicinam aliquandiu fecit in Murano , Insula Venetiis Vicina , unde in Collegium Medicorum Venetorum adscitus est. Anno IS I. successit Joanni Baptistae Montano, primusque Medicinae practi e Professbr electus est in Academia Patavina, ubi decessit anno et iuis 72. i Auctor Historiae Gymnasii Patavini adscribit illi Tractatum De Mορία Gallico , a Bibliographorum nullo memoratum , ne quidem a Petro Castellano, qui vitam Trincavellii scriptis mandavit. GEORGI Us D ORDO NUS, Placentinus. De Morbi G alim cseratione Tractatus quatuor. Papia apud Hieroumgre Bartholum. Is 68. in 8. Testatur hic Auctor Tractat. I. Cap. 6. se Lauream Coronam sumpsisse Placentiae annos 23. natum , ct tunc legere incoepisse in Gymnasia Ticinensi 'b Francisco Rege Francorum s unde liquet haec ad annum I, 22. ineuntem ad minus referenda esse, cum Franciscin I. Ducatu Mediolanensi cedere
525쪽
IIBER V. SECULUM XV I. 91 cpactus fuerit anno 1 22. mense Julio. Certe constat ex Cap. 7. TractatΩ0usdem , Dordonum jam ab aliquot annis Papiae habitasse, cum Rex Franckous Gallorura captus fuit a mu itibus Caesaris in anno IJ2 . Scipsit ille Ticini, dum Chirurgiam publice prosteretur , I 1brum de quo agitur , in quattuor partes sive fractatus divismn , in quorum Primo dat
modum 'curandi moriunn hunc per purgationes ct evacuatione . Secundo , Per Antiliones. Tertio Per sussi menta seiι sussitus. Quarto s ultimo , Per ligni Indici decoctum , necnon es' per radicem Chinam seu onam, ct Salsam paritur1m. I. In Tractatu primo Therapeia illa methodica proponatur , quae ad praeparandOS , ait prandos , evacuandos humores noxios olim adhibebatur , de quae plurimam parum util1um remediorum farraginem admittebat. His itaque omissis, notari tannim velim ab Auctore statui Cap. I. venereum reorbum semper viguisse apud Indos Adaurosque nos enim cum Indis Auctor' confundit errore maximo in ex quorum regionibus vehitur lignum Indicum. . . . Cum ergo morbus iste a Mauris ab Indis originem contraxerit , ob loci distrin-riam , regionisque ignotionem non facile cognitus fuit , adeo ut non mirandum est'
si ab antiquioribus Medicis nulla ficta sit ipsius mentio.
II. In altero Trachata variis variorum lini mentorum formulis, metho 'doque hydrargyroseos quae suo aevo usu valebat, explicatis , addit: o Si aliqua ex causa oris exulceratio evitanda, & per alias vias & regiones omateria ducenda sit . . . . cum materia ascendit ad superna , tunc pro- rapinandum esse pharmacum forte evacuativum, ut materia quae deberet Gad fatices ascendere trans a)ittat ar & ducatur ad inferna. Hoc, inquit observatum est a nobis in mi illis viris mulieribusque, qui pati non pote- rant oris fauciumque exulcerationem. III. Tertio Tractatu paucis exponitur thm suffumigiorum materia , turn
modus suffumigia adhibendi, sed Azictor pluribus in locis indicat methodum luis curandae that inunctionibus, tum suffumigiis a peritis Medicis non
multum probari. . 'I V. In Tractam quarto traditur multis electio , praeparatio , admini iatratio ligni Indici sive Guaiaci, cujus usum Mercurii usui Auctor praeferendum esse censet. lDemum ad operis calcem peculiaribus Capitibus exponit modum decoquendi Guaiaci 1n vino , ac rationem utendi radice tum Chinae, tum Salsa parillae, quam posteriorem non ita pridem notam esse dicit. Hic Auctor dicitur per errorem Dardanus ab Israele Spachio , in Nomenclatore Script. Med. Paschali Gallo , in Biblioth. Medic. Sc Zacuto Lusitano,
Histor. Medic. princip. Histor. 7M Observ. 32.
ANTONI Us SA PORTA, Mons peliensis, patrem habuit Ludovicum Is 7 o. saportam , Doctorem Medicum Mons pessulanum. Ipse in Academia patria 161 .Hofessorio munere fungi coepit anno 1 3 o. ac demum Cancellarius electus est anno I s66. post obitum Guillelmi Rondeletii. De natus est anno I 73.
Sed de illo fusius in Historia Facultatis Medicae Mo peliensis. umoribus praeter natu am Libri quinque , editi studio Henrici Gras Doctoris Medici Monspeliensis , ct Practici Lugdunensis. in I a. Ludi
526쪽
, Constat hunc Traehatum ab Auctore scriptum fuisse post annum cum Ron deletii, ceu jam defuncti, mentio ibidem fiat Lib. 3. Cap. 9.Gιιillelmus Rondeletius, inquit Saporta, Collega olim meus , &c. Sed tamen ante annum Is 73. quo certum est Auctorem fato functum esse. Videtur
ergo circiter ad annum I 37O. referendUS.
Prostant in illo Traci alti quaedam de Rubone venereo de Bubonis vene-- rei Curatione , Capp. 18. 2 ι9. Lib. I. Sed Libro 3. fusius agitur de Lue ve- Iaerea , seu, ut Alictor dicit, Morbo Parthenopaeo sive Hispanica Lue. Itaque Cap. 9. Morbus definitur contagiosus affetus ex vitiosi hominis aut mulierιs contaetu contractus , primum hepar , delude reliquas corporis partes mul-rifariam labefacitans. Cap. JO. afferuntur morbi causae, quales ab omnibus admitti solent nempe usus rei venereae, oscula, laetatio, suctio ; quibus ille addit inspiratum aerem a pessima illa qualitate conspurcati . Ibidem false irridet eos qui carnos panniculum in universo corpore disssum , illudque tegentem constituunt, a quo perniciose hujus labis scaturiginem emanare sommiant Deinde signis luis venereae propositis sequente Capite , Curationem explicat Cap. 32. asseritque post decentem usum rerum non- naturalium , debi
tamque noxii humoris concoctionem . . . . sudores movendos esse linimentis , em
plastris , ceratis , si tibus mercurialibus, aut instituta victus ratione ex Guria- cini Ligni deco lo , Sarrae pariliae vel Chinnae. Praesert usum Mercurii usui Guaiaci , statuitque eos caecutire ct halluo nari, qui hunc pe1 um morbum sine Disa Fro depellere scribunt. . . cum experientia omnium rerum ma strά compertum sit hunc morbum sine 'bargyrisodalitio curari non posse , quamvis ex illius mala administratione multa corpori incommoda suboriantur. Si qui vero mors unguentorum aut si tib usum respuunt .... tunc instituen dam esse suadet eam victus rationem , quae ex lignorum decocto paratur ; quae quamvis in longius tempus curationem protrahat I a tam nefanda pernitie si re cens sit) nihilominus plerosque liberare quotidiana experientia docet. LUDOVIC Us Is LA, Medicus Lusi tanus. Tractatus De Morbo Gallico. Laudatur a Zacrato Lusitano , De Med. princip. or. quaest. dc a
Nicolao Antonio in Biblioth. Hispana.
ANDREAs ALCAc AR, sive A L C A Z A R , Guadalaxarensis innova Castilia , Medicus ac Chirurgus, in Academia Salmanticensi pri mus Chirurgiae Profestar, edidit in fol. Salmanticae anno Is 7s. Libros sex de Chirurgia , quorum Primo , De Vulneribus capitis ; Secundo , De Hulneribus nervorum , aliisque ipsorum lectibus f Tertio , De Vulneribus thoracis ; Quarto , De Vulneribus ventris inferioris a Quinto, De Pudendagra vel Mentura vel Lichenis , vulgo Morbo Gallico ; Sexto demum , De valetudine tuendά tempore pestis. Liber quintus qui De Morbo Gallico inscribitur Capita 18. complectitur , sed brevia & quae in summa paginis JO. comprehenduntur. Horum Primo assirmat incubum hunc antiquum esse in Orbe olim cois
527쪽
L 1 B g R V. s s e u L υ M X V I. gnito , ac testes profert 1'. Plinium Cap. I. Lib. Historiis Naturalis , ubi de Mentagra, quae in Italiam olim adventavit Tiberii Claudii Caesaris
principatu . 2'. Hugonem Senensem Consilio 7 O. ubi de Iuvene quodans viginti annos nato , qui ostreacosas testaceasque pustulas totum corpus ambientes patiebatur , cum intensis doloribus noctiu magis molestantibus , diuque lentescentibus. Avicennam sa) Capite Σ. Canonis, ubi legitur 3 Thus illitum cum zelo conferre dolori qui nominatur compositus , ex quo proveniunt in corpore mcuti verrucae , cum quadam re quae est scut ambulatio formicae. . Demum ipsum Hippocratem Aphor. Seol. 3. Aphor. ro. ubi de Lichenibus. At inde liquet non quidem luem veneream ol1m notam fuisse , sed luem ill am ab Auctore cum herpetibus ac Lichenibus, affectibus olim notis perperam
Secundo vero contendit novam morbi illius in Europa , ut ipse credit, recrudescentis invasionem deducendam esse non a navigationibus in Insulas Indice Occidentalis institutis a Christophoro Columbo ante annum 1 93. sed ab usu humanarum carnium quae militibus clam exhibitae fuerunt circa annum Ι s. cum Ioannes sim; Renati Andegavens ι- Ducis b laret cum Alphonso Neapolis Rege , ac 1n testimonium asteri Historiam
seu potius fabulam a Leonardo Floravanti scriptam , de qua vide suprae Lib. I. Capite 8. Deinde Cap. s. quatuor distinguit morbi species , Primam , cum ipsi aegrotanti pustulae in pudendo vel sede , vel excoriatio in gutture sparere coeperint, vel itidem pustula in fronte ct capite pullulare : Alteram , cum adest
articulorum dolor quem interdum tAbercula comitamur , interdum vero alopecia : Tertiam , cum non solum pustulis atque articulorum doloribus, sed etiam vilceribus corpus a citur , shirrho die tuberculis , modo dolor cis , modo dolore expertibus o Quartam demum , cum corpus non solum ulceribus , aliisque assectionibus dictis assigitur, sed etiam ossium corrossione 2 came atque febricula I. Credit Cay. 7. primam speciem curari possie diaeta, levi decocto l1oni sancti, exercitio , usu fyrupi sancti Ambrosii ex milio decocto in aqua pluviali, addito vino sub decoctionis finem ; topicisque nonnullis medicamentis ad pustulas extirpandas. II. Ad secundae speciei curationem proponit Cap. 9. 2 Io. 1'. Decoo umle ritimum Guaiaci sive ligni sancti, cujus defectum stipplere possunt sarca arilla, vel radix Chinae. Topica varia caustica, in primis pulverem Ioannis de Vigo sive praecipitatum rubrum , quem ait Leonardo de
Bertapallia notum fuisse . II 'I III. Ad curationem tertiae speciei fatetur Cap. II. 2 seqq. adhibendas esse inunctiones mercuriales, cum topicis aliis medicamentis. Multa itaque praefatus de natura , temperatura & usu Mercurii, tandem illitionis methodum explicat Cap.r . Nempe jubet partes ante illisionem foveri calide decocto aromatico forium ror marini , chamaemeli , meliloti , foliorumque lauri, stoechados, lav nduia &c. ari Unguentum adhiberi duos aut tres menses ante confectum , ut iusius argenti vivi malitia aliquatenus corri-σatur. 4'. Vetat eo intingi veniculum , emundioria , spinalem medullam,
ame articulos. nset ab ill Leione abstinendum esse , si quod synae
528쪽
to tria accidat, ut animi deliquium , vel alvi pro iuvium , sed facta aliqua in terpolatione , ct natura consuriata , ad linitionem redeundum esse. sq. Damnat quasi infstissimum quorumdem Medicorum usui an , qui diebus illitionis jam fluxis catharticum selutivum aegrotis extemplo exhibebant hesino enim, inquit
ille , materies morbi , quae oris exspuitione praesertim evacuatur , pharmaco exhibito ad interiora retrahitur. ς'. Dicit, praestare a linitionis Litio ad foemigi que ex spuitionis , calamum vel annulum auri vel a rnti ipsum aegrotum inter dentes retinere ut exhalationes argenti vivi aliquatenus venenosae intra os minime retineantur sed foras evadant.. V. Ai. denaum Cap. 23. ad curandam quartam morbi specieria opus esse post universatiora remedia, bder cur11 undJionibus , sus Itibus vomito
riis ; Unctionibus quidem fortioribus quae plus argenti vivi contineant , suf- , sitibus, qui cinnabarim praecipitatumque Mercurium recipiant ; vomitoriis cuM catapulta minore ad 5 j. Ur pulvere Ioannis de V igo seu praecipitato rubro ad uosm gr. iv. vel cum Stibii seu antimonii optime praeparati gr. iv. quod devoratum vomitionem 2 alvum ciendo miro modo prodesse dicit ; sed quo praesidio nonnisi in robustis habitudinibus vel atrabiliosa pituitosave tem-
p γ δtura utendum esse censer. Tandem postrema operis Capita antidotarium continent, in quo , ut ait Auctor , varia medicamenta admodum huic morbo utilia atque experta inscri
I s73. MBROSIUS P A R E U S , Lavallensis Cenomanus , natus anno IChirurgiae Lutetiae operam dedit, artisque tyrocinia posuit in Nos co- mio Parisitetisse Inde ab anno i si . castra sequutus Chirurgiam ratalicitate & dexteritate mira exercuit. Chirurgus fuit quatuor Rretum Galliarum , Henrici II. Francisci II. Caroli I X. & Henrici III. 'Refertur a Megerat , Abbrege Chronologique ad an. Pareum venisse apud aliquos in sitispicionem veneni instillati in aurem Francisci I Lquae fistuloso ulcere male habebat, unde de medio stibulius ille fuerit. Sed liquet stispicionem de falsam & temerariam fuisse , quandoquidem Pareus primarii Chirurgi munere functus est apud Carolum I X. & Henricum III. Francisci II. fratres germanos. Exstant Parei opera Gallice primum edata in fol. Parisiis anno Is 7 s. Latine dein a Jacobo Gluillelmeau reddita & ibidem typis mandata anno Is 81. Quarta editione Gallica , qtiae prodiit anno Is 8s. Lutetiae apud Gabrielem fluon Libri continentur viginti octo , quorum decimus nonus , in quo agitur de Lue veneres , complectitur Capita o.
. Ibi primum expolita morbi natura & aetiologia Capitibus quinque , novem se luentibiis curationes generales singulatim explicat, Primam , quae Guaiaci decocto ; Alteram, quae inunctionibus mercurialibus ; Tertiam quae ceratis & emplastris ; Ultimam , quae suffumigiis obtinetur. Inde proponit sequentibus capitibus curationes particulares gon Orrhoearum virulentarum ; hyper sarcositum sive caruncularum , quae in urethra excrescunt i, bubonum venereorum , e sto situm, herpetum , surditatis c. quae a latente seminio venereo inducΓ solent.
Ultro fatetur ipse Pareus in Praefatione huic Libro praefixa, se non
529쪽
modi, sequutum esse methodum curatoriam tuis venereae jam ante propositam a Theodorico de Hery Chirurgo Parisiensi, cujus doctrinani laudat impense, dc de quo supra ad annum Issa. sed integrum fere illius Tractatum a se descriptum esse, ut a quo , si ab ullo umquam alio, morborum venereorum aetiologia dc therapeia accuratissime expositae fuissent. Decessit Pareus Lutetiae anno sa) 1392. aetatis proinde 82. LAURENTI Us Io UBERT Us , Valentinus apud Delphinates , matus die, I s. Decembris anno I s 29. ut ipse testatur Liv. q. des Errears populatres , Chap. 8. dc non is 39. ut per errorem dicitur sbὶ a Petro Casia tellano , inter Philiatros nomen dedit in Mons peliensi Academia anno Isso. dc Guillelmum Rondeletium Magistrum habuit. Ad Doctoris gra-- dum evectus est anno ii 38. Docendi munus ibidem adiit circa annum 1339. Cancellarius post obitum Antonii Saportae electus est anno 137 . Obiit anno I, 82. aetatis 3 3 . Lumbariis, non quidem Convenatium, ut s o vulgo dicitur , quae Lombec , sed Albigensium , quae Lombers dicuntur , qua de re vide Petrum Borellum , Antiquiterta de la V ille de Castres, Liv. a. Chap. Σ1. De eo multa in Historia Facultatis Medicae Mons pessulanae. Circiter anno is 7. d) in Schola Monspelitns publice di lavit magno cum Medicinae studiosorum applausu , Tractatum de atrola magna sive Cra Gallis dicta , qui anno ij81. a Marco de la Croix, Segusiano , Doctore Medico Mons peliensi & Jouberti discipulo editus est. Hoc opus imperfectum est, deestque Liber secundus de curatione Vairoia magnae. Liber qui superest Capita sex complectitur , quibus de nomine , causis, contagione dc signis luis venereae, tam vulgaria ac ordine tam Vulgari exponuntur , ut Liber ille Iouberti nomine parum dignus esse videatur. I. Asserit Cap. 3. luem hanc ex India primum ad nos venisse , Lusitanis , qui illue patrum nostrorum memoria primi navigarunt , communicatam. Sed fallitur ddin Lusitanis acceptum refert, quod ad Hispanos vere pertinet.
II. Gravius ibidem hallucinatur dum putat luem veneream sobolem esse V airoiae parvae variolarum in quae apud Indos in coelo fervidiore fastorsis nostra vulgari ; unde cum Lusitani forte ab Indicis mulieribus eo morbo nuper defvn iis vel mox aegrotaturis non abstinuissent , gravissimum inde ma- Ium istud reportarunt. Contra enim liquet certissmis testimoniis ab Europaeis variolas in Indiam utiamque invectas fuisse , ubi prius ignorabantur. III. Rectius videtur sentire , dum ibidem praesagit V airoiam hanc gnam seu grossam ut loquunt ir Galli ab Indis acceptam , finem aliquando habituram esse , Deo volente , et si contradicat Fernelius , quum per varia corpora transitu facto exoticus esehisis jam multo mitior evaserit, ut tandem in
clinans ct consenescens simplicis scabiei quae similiter est contagiosa ) speciem
sit adepturus ; quae eadem totidem fere verbis jam ante dixerat De Em roribus popularibus Lib. 2. Cap. I 2. I u L 1 U s PALMARI Us, Constantiensis Normannus , disc1puinq
Joannis Fernelii, quocum se decennium familiarissimὸ vixisse ce testa
reus Chirudigorum Parisiensium.
pistola nuncupatoria Marci de Ia roix.
530쪽
tur , Doctor Medicus Facultatis Parisiiensis , scriptit Libros septem de Morbis contagiosis, non sine ingenii & doctrinae laude , quorum Primo δc Secundo , de Lue venerea ; Tertio , de 'dra pro i, Quarto , de Elephantiast; into de Misophobia Sexto Septimoque, de Febre pestilenti. Primum editi sunt Lutetiae Parisiorum anno IST 8. In tribus illis Libris, quibus agitur de lue venerea , Inulta exstant egregia de natura, causa, origine morbi , methodisque curatoriis . 1'. Usu Guaiaci, Salsae- parillae , Chinae ; Σ'. Suffumigiis 3 3'. Inunctionibus , dc V. Praeparatis mercurialibus , quae ipse vel invitus cogitur laudare. Caeteroquin Fernelii Praeceptoris sui vestigiis insistens in eo fere totus est , ut elevet Mercurii δc Mercurialium utilitatem , quorum usum crudelem a , periculo sim , ac nihilomimu inconstantem ct prorsus incertum esse ait, cum e contra curatio tuis venereae, quae per Guaiacum de Alexipharmacum fit,s b) certissima , tutissima ac facili a sit. Alexipharmacum autem sive Amu- letum vocat Opia tam , quam ipse concinnabat ex famosa utraque Fernelii optata , majore nempe & minore , quarum ope Fernelius ab hydrargyriusu alienissimus olim ausus est perfectam luis venereae curationem polliceri sine Mercurio, sed quarum ineficacia jam pridem ita explorata fuit, ut dudum a nemine adhibeantur Videtur quidem paulo rectius sentire de Mercurii ui Lib. de H dra gyro , Capy. 7 ct ultimo ) ubi proponu novam ac securam luis venereae per hydrargyrism ct alexipharmacum curationem. At vero suae opinionis nimiiim retinens hoc ipsina Caput concludit asserendo curationem , quae per Guaia- cum oe amuletum D , breviorem , tutionem ac faciliorem existere , quae vero per argentum vivum , longiorem , periculosiorem ct difficiliorem ; ideoque conlisiatius semper esse , si per aegri facultates licuerit , illo potius quam hoc modo
In hoc tamen Palmarium laude dignum censemus, quod ingenus &Vere proponat, quaecumque ad tuis venereae curationem emcacissima cre dit. Sane ipse sancte omnibus pollicetur in Praefatione nullum a se remedium adscribi ac commendari , cujus ipse ante annos viginti in aegris multis poriculun noui fecerit ; nihilque se polliceri quod re ct eventis non comprobetur , si quis descripta remedia laborantium corporum naturis prudenter accommodet. Id adnotatione dignum videtur, nempe juxta Palmavium. I. Intincti Ones mercuriales sc) is Duobus tribusve diluculis repetendas esse , deinde quatriduum saltem ab inunctione supersedendum , ne ea quotidie maneis repetita , maxima humorum fusio ac partium 'colliquatio sequatur , quae,, sputationem aut alvi tormina non facile cohibenda , forte etiam repe
luculis simplici decocto Guaiaci sudores ciere alternis alio decocto pur- ω gatorio alvum ducere , iat quidquid hydrargyrosis resolveru, vel in su-M dores digeratur, vel in alvum. id depulsum expurgetur. III. is Qui facile in sputationem prolapsuri putantur , per biduum tan- istum inungendos esse ; dein facto quatridui intervallo ad unctionem remitti deberie , ne continuata unctione in molestissimam illam sputatio-m nem praecipitra ruanta l.