장음표시 사용
561쪽
L 1 s E R V I. S E c tr L U M X V I I. sa Laicus sibi in visione intellectuali visum jumentium , quod pene divitieret ulcere foetido , qui morbus equinae speciei proprius , Nostrates den rem Orm ; Galli vero te Farcin vocant in unde sensim equi purulenta carie repereunt. Hoc autem jumentum vidit velut canibus in escam deputatum , .. Otum tergus vitiatum habens, etiam circa vas naturae ; nec praeter istam
visionem aliud responsum habuit: Qta apropter se suspicari dixit, quod in obsidione Neapolitana, qua primum dira haec lues emersiti nefando realiquis peccato congressium cum ejusmodi jumento habuisset. μInde conjicit Hel montius luis venereae fermentum eo modo spermittente Deo vindice) in humanam familiam transplantatum , mixtumque contagium equinum infandae libidinis aestu sperinde atque hodie a meretrice sordida usque in testes maris attrahitur ipsa lues) tum gonorrhoeam , carcinoma . ulcuscula cancrosa in atque tabones venereos 2 c. propagans. Absit ut abutar otio in confutandis nugis istiusmodi. Per me licet cuicumque arriserit, cum Helmontio ineptire circa primam tuis originem, neque enim velim cuilbram voluptatem extorquere , ct demere per vim mentis aratissimum errorem.
Refert a idem alibi mulierem quamdam , quae a marito lue Venerea infecta fuerat, & cujus totus eoi poris habitus ulcere exedebatur , exhibito Corallato Paracelsi per albiumen ovi paratum intra 26. dies convaluisse. Qiuod sane ipse facile credo, ut qui sciam Corallatum Paracelisi praeparatum e Mercurio remedium esse, cum praecipitato rubro , si non idem, plane con- gener , quod mitius fit inde pluries distillando aquam albuminum ovorum. THEODORU 8 TU Rc UETUS DE MAYERNE, Genevensis, patrem bj habuit Ludovicum, scriptis editis notum; natus anno I 73. inter Philiatros Mons pelienses nomen dedit anno Is 92. & DOchoris gradum in illa Academia assecutus est anno 1 97. Hinc Lutetiam venit, a Henricum Ducem Rohaniensem , qui a Rege Henrico IV. ad Principes, ordinesque Germaniae legabatur, sequutus est anno Ι6o O. tanquam Medicus. Redux inter Medicos Regis ordinarios locum habuit patrocinio N Ribbiis de la Riviere tunc Archiatri, quo munere functus est ab anno I 6O2. ad annum usque 161 I. Multas cum Facultate Medica Parissiensi rixas habuit, praesertim de Chimicis remediis, quorum strenuus fautor erat. Anno I 61 I. Litteris Iacobi I. in Angliam vocatus est, ut tum suus, tum uxoris suae Annae Archiatrus esset, quo eodem munere apua
Carolum I. Iacobi filium functus est. Mortem oppetiit anno 16, 3. aetatis 81. Fusius de illo in Historia Facultatis Medicae Monspeliensis. Pro diere Londini longo post mortem Auctoris intervallo SIntagmata duo Praxis Moerniane ex adversariis , consiliis, ac Epistolis Theodori de Moerne
summa cura ac diligentia concinnata : Alterum anno I 69o. De Morbis internis , praecipue gravioribus 9 chronicis et Alterum anno 169 . quatuor Tractatus continens, I. De febribus, a. De Morbis externis, M De arthri eide , 4. De Lue venerea. Utrumque acceptum referendum est diligentiae
Theodori Devaux , qui Theodori Turqueti amanuensis apographa a se descripta sibministravit, maxime verbstudio atque operae Gualteri Char
ietoni, qui singula digessit dc edenda curavit.
at In araticulo , qui inscribitur , Cau D
562쪽
Tractatus ultimus posterioris Syntagmatis , in quo agitur de Lue venerea Capita 6. complectitur , cum prooemio , in quo praemittuntur Pro- legomena quaedam , De Mercurio ejusque praeparatis 2 des,livationr. Nempe I Q. Mercurium exhiberi posse vel crudum vel praeparatum , hoc est reductum in pulverem aut per sublimationem aut per praeripitationem. 10. Auctori notas ct millesima experientia felicissime comprobatas Mercurii praeparationes esse Aquilam rubram , Pulverem Calomelanicum , Mercuris Lunarem , Praecipitatum album, Sc quod Auctor inVentum suum esse oloriatur, Clyssum metallorum , quorum singulorum processus explicat. 30. Cathartica cum ex libris Mercurialibus addenda esse , eaque valida quae Quidquid illa moverint, cum ipsis quam citissime educantct averruncent ; neque enim tutam spe Mercurii quantumvis correcti diutur
Q. Demum sequentes modos salivationis provocandae bonos esse , modo sentὸ festinetur. 1'. Per pitulas vel bolis Afer curiales. Per frictionem cum una. guento Mercuriali. 3'. Per emplastra Mercurialia. 4'. Persi umigia ex Mericurio. Per soleas ex Mercurio crudo pasta aliqua excepto plantis pedum suppossitas. 6'. Per oleum Mercuriale carpis a frictum. 7'. Per peditavium in solutione Mercuriali. His in hunc modum praemissis, exponuntur Cap. I. Luis venereae recens conceptae Omplomata , quae tria pracipue recensentur , gonor ora seu potius πυρροια , virulenta caries pudendi , ct Rubo inguina occupans. Cap. a. generalis explicatur curatio Luis venere ae , sed illa tantum quae sudatione obtinetur , ad quam promovendam proponitur multa quidem
sed incondita farrago remediorum , quae jam dud tam apud Medicos nullo
in numero habentur. iCapite 3. jubet Auctor ad gonori liceam adhiberi diluentia & temperantia, quandiu urit ardor urinae, deinde praeparata mercurialia, ac de mum injectiones astringentes , aut boli vel pitulae paris similisque eneroiae Inter caetera multum laudat bolum sequentem , quo solo curari ait gono rhoeam intra paucos dies , sed qui merito suspectae virtutis esse videtur Camphor. 9 si . Sal. Saturnin. 9 j
Terebinth. V enet. 5j- M. F. Bolus.
Qiabd si gonori licea contumacior in habituale stillicidium abeat, tum
aquam ment hae sufrcetani, t Um ma iiDC sequentem pulverem approbat. Caro bubula per fumum indurata , ab externa Uigredine mundata d cerpatur in flamenta , qua multiplici ab utione aquae calentis liberentur a sat edine , Postea mantili optime detersa post exemptum e furrast paV m iterata immissione exsic centur , dum possint reduci in pulverem, de qMo cape partes ij. baccarum maturarum hederae arboreae partem J. misceantur exacte. Hujus pulveris et j. plari bus matutinis consequentibus exhibeatur superhausto Natho dromelitis simplia I decocti radicis Eryngii. Siscit aviem ad corpora pituitosa carnem siccare sine inutione
563쪽
s tum e cinnabari , ct unguentum Diapomphobgos cum Arercurio crudo mixtum: Ad bubones vero emplastrum ex Radicibus B Ionia , Althaea Liliorum alborum , cum farina triticea 6 terebinthina ct axungia suilla. CV S. Ad 'per arcoses sive carunculas in urethra multis therapeiam illam proponit, quae obtinetur usta cathaereticorum fistulae in urethram im
missorum, sed quae jam pridem obsolevit, ceu periculosa S inessicax.
Denique Capite 6. recenset Omplomata graviora luis inveteratae , ut nas , faucium aut palati ulcera , os sum palati cariem , nodos , tinnitus aurium , surditatem oec. & ad singulorum curationem remedia proponit, multa quidem , sed quae praecedentibus probatiora non sunt. Sic inter alia lari dat ad nodos vener eos cataplasma ex aequalibus partibus radicis Sigilli Maria ct axungiae porcinae cum addito croco , quo vernaculo ct euporseo cataplasinate
nihil sicacius inveniri posse putat in venereis θ' aliis frigidis tAmoribus. Sic
proponit ad tinnitum aurium fumum car 'ν Ilorum per infundibulum in amres excipiendum , unde fel , ait ille , ut multa aqua per nares manet. Caeterum, ut libere dicam , videtur Auctor ille , qui fama tamen valuit aetate sua , polypharmaciae aequo amantior fui me , quod in Medico pecca tum numquam leve est, & anilibus fabellis nimium confidens , atque re mediorum undique conquisitorum approbator nimis credulus is quae graviora peccata esse puto. Sed venia danda est ineribus posthumis, quae dubio procul emaculatiora proditura fuissent, u ab ipso Auctore essent
edita. ANTONIUS EVpRA ARDUs, Medioburgensis.
Collatio antiqui Morbi recrudescentis cum Gallico vel Indico. Medi oburgi 166ri in ra.
JOANNEs v I NEI. L , Anglus. Lues venerea , Wherem the N4mes , Natura, Subiect , Causes , Signes , and Cure are handled , D John Wineli M. D. London. I67O. in 8. Libellus ille Anglice scriptus continet tantum Capita undecim , quibus breviter disseritur de origine, nomine , definitione, subjecto , causis, signis diagnosticis & prognosticis , ac curatione luis Venereae, tum communi , tum particulari; atque variae pro Auctoris modulo resolvuntur quaestiones, quae circa propagationis rationem ac diversos morbi illius e
fectus moveri solent. Quaecumque ibi legisse memini, jam prius dicta. fuerant ; quamobrem Tractatus Ille aliorum Tractatuum , qui de re eadem scripti fuerant, mera est Epitonae, nec satis ordinate digesta. Haec ta , men animadversione digna visa surit. Ι. Credi ab Auctore luem veneream olim, cum primum apparuit in Europa , multo saeviorem fuisse; nunc vero suo scilicet tempore, circa a num 167o.) mitiorem esse & minus lethiferam , in cujus mutationis causas inquirit Cap. I. uuaestione. IL Videri eidem luem veneream in Orbe nostro quondam cessatiaram ess . ,
564쪽
II L Circa specialem morbi curationem nihil prorsus afferri Capste II. nisi methodos curatorias distinguendas esse in reprobatas , quibus abstinendum ; probatasque quibus utendum est : Inter reprobatas quidem recenset
Usum 1'. Remediorum vulgarium. 2'. Fonticulorum. Unguentorum mercurialium . . . Sufumigiorum , quorum duo postrema plurimit m improbat. Eas vero tanquam probatissimas commendat , quae curationem moliuntur ope 1 . Theriacae ct Alexipharmacorum Indicorum. U. Magnetis cujusdam ti-venerei. e. Remedii cujusdam quod O atheticum vocat. Haec ultima duo remediorum genera multis extollit laudibus , sed eadem tanquam arcana reticet, unde manifestum est hunc Tractatulum eo tantum fine ab Auctore consarcinatum fuisse, ut remediis suis famam verbis faceret . quam non poterat effectis. FRANCISCUS 'E LE BOE SYLVi Us, Hanoviensis, natus sa anno I , I . Doctoratus gradum Basilleae adeptus est anno 16 Hanoviae
Amstelodanii Medicinam feliciter fecit. Lugdunum Batavorum vocatus est anno I 618. ad professorium munus in locum defuncti Alberti Κyperi, ibique decessit anno 1672. aetatis anno 39. Tractatus de Lue venerea inter caetera ejusdem opera eodem volumine comprehensus est in Appendice Praxeos Medica, quae post Auctoris mortem cura Iusti Schraderi primum prodiit. Sylvius pro more suo quaecumque ad luem veneream tum universalem, tum particularem spectant , in illo Tractam breviter explicat 397. artic lis , quibus aut in Theoria , aut in Praxi continetur nihil, quod novum sit aut a vulgari opinione abludat. Docet Auctor Articulo 36. Venenum venereum in acido, sed suo modo peccante consistere.
Articulo 1 4. Luem veneream produci ab humoribus acidis 2 acrimonia sua tum sanguinem ipsum , caeterosque ex ipso humores ortos , tum pilos , tum glandulas , partesque glandulosas omnes , tum cutim , tum ossa ipsa corrumpentibus ac rodentibus.
Articulo I 7. Primaria luis hujus remedia 6se aut mercurialia , aut ex Iignis radicibusque gummosis atque sudores moventibus petita.
Articulo Ι 8. Optimum certe atque tutissimum luis venerea remedium esse Mercurium crudum cum porcina axungia vel aliis unguentis oleisque mixtum stforinsecus illitum , Sed prudentia opus esse si dorsi spina eo sit illianenda , quod ipse saltem fieri nollet, nisi quando frustra illita fuerunt articul riones aliae : Sed quod tamen nunc quotidie ab omnibus fieri constat sine
damno ullo. Articulo Iso. In eumdem finem exhiberi saepenumero va ta medicamenta ex Mercurio , tum sublimato rium praecipitato parata , Praesertim Praecipitatum corallinum , de quo Artic. 283. Articulo I92. Ad Oenereae luis curationem in frequentiori usu se decocta
ex binis radicibus totidemque lignis parari solita ; radicibus puta China atquo sal -parilia ; lignis vero Guaiaci ct Sassastas. Articulo et 13. Satius certe fore sudoriferis , diureticis , ac per alvum puris
gantibus absolvi curam luti venerea ,si semper istis absolvi posset . licet plus tem,
565쪽
L1BER VI. Sic ULUM. XVII. 63 Iporis desideret, quoniam tutius procedit , quam ejusdem per pyalii ram ct vo-
nutum instituta cura , in qua major vis corpori infertur e Adde quod It minus prudens fuerit Isedicus aut ager , facile in vita phricylum incidat aeger. Articulo a I 6. uuoniam vero semper obtineri non potest luis venereae curatio per sola sudorifica , diuretica , ct purgantia deorsum , idcirco recurrendum esse nonnumquam , imo sepius ad salivationem , tum solam , tum aliis junctam. Demum Articulo 3o . Curationem luis venereae per salivationem institutam caeteris fraeferendam eqse, utpote talem . quae non ficile ullum recidivae metiri
post se relinquat, nisi in lue inveterata oe cum ossium carie conjundi .
The histo aud maste the V enereat Lues , D E. I sayni Paringe Dontor in P sic. London. in 8. I673. Disserit hic Auctor Capitibus sexdecim de nomine, origine , propaSatione , natura , symptomatis, sede , contagione therapeia laus venereae ,
circa quae antiquiorum Auchorum non opiniones modo , sed plerumque verba ipsamet sigillatim refert. Potissimum vero singularem illius diligentiam mirari stibit in recensendis methodis curatoriis , quae apud diversas Europae Nationes usu receptat
I R. Apud Italos Cap. I a. quam exscribit a Sebastiano Aquilano, Gasia pare Torella , & Antonio Musa Brassavolo. 2'. Apud Germanos Cap. 13. quam mutuatur ab Utrico de Hulten &Joanne Benedicto.
3'. Apud Hispanos Cap. I . in quo duces sequitur Ioannem Almenar , Aloysium Loberam 5c potissimum Ludovicum Mercatum. q. Apud Gallos Cap. Is . quam excerpit a Guillelmo Rondeletio Monia peliensi Occitano , dc Josepho Quercetano Armeniaco , hoc est di Arma-gnac in Aquitania tertia , quem Auctor iste Geographiae parum gnarus credit Armenum origine , sed quem tamen dicit in Galliis vitam duxisse inter Regios Medicos locum habuisse. Demum sq. Apud Batavos Cap. 10. qualis prostat apud Petrum Folestum.
Caeterum Auctor curatoriis illis methodis nec hilum quidem de suo addit , sed in operis calce Lectores tantum monet in genere, ne remediis remediorumve formulis , quae ex variis illis Scriptoribus verbis iisdem exscripta sunt , imprudentius confidant, cum inter illa medicamina nota pauca sint inania, fallacia & inessicacia, imb vero nonnulla periculi plena : qua de re vere quidem recte monet ; sed eum tamen ab omni culpa ideo vacare non puto. Praestitisset enim remedia haec dubia, incerta, pericu losa corrigere, supprimere , vel obelo saltem notare, piaesertim in Libro lingua vernacula scripto , quam in negotio tanti mors enti Lectori-biis plerumque imperitis judicium de illis permittere.
Nico LAUs DE BLEGNY, Parisiensis, vir sine litteris, initio Hemiarius Chirurgus S subligaculorum artifex ; Deinde anno 1678. Reginae
birurgus ordinarius , anno Chirurgus ordinarius Serer illimi Pri X x x ii
566쪽
cipis Philippi , Ducis Aurelianensis ; anno 168 . Regis ac Serenissimi Au
relianensis Ducis Medicus ordinarius, dc Director Academiae cujusdam , quae Lutetiae. Parisiorum circa eadem tempora nomen sibi arrogabat aemiae recens exploratorum in re Medica ; Demum anno 1693. Regis
cis Aurelianensis Fratris Regis Medicus, Eques Commendator ac Administrator Generalis Ordinis Hospitalis Sancti Spiritus Mons peliensis, ut seip-stim dicit in fronte Tentaminis cujusdam Historia Generatiis Ordinum Militarium Religiosorum , quod Lutetiae edidit Gallice anno 1693. sed cum suis titulis sive legitimis sive fictis magnus semper ardelio dc veterator. egregie impudens.
In carcerem conjectus fuit anno I 693. 4. mine. Arguebatur enim de Religione male sentire ac opinioneS erroneas
In vulgus spargere : Nos conatum suo jure nec impetrata prius a Rege licentia instituisse, quod privato non licet : Equitis nomen sibi arrogare sine titulo & sine genere : Maxime vero velle se antiquum s a ) Sanistri Spiritus Mon speliensis Ordinem instaurare & regere suo arbitratu contra quam Regia auctoritate sancitum fuerat. Dicitur aliquanto post e carcero traditistus esse Pictavium, unde clam aufugit Avenionem, ubi Medicinam fecit non sine nomine , 8c ubi vitam varie jactatam cum morte commutavit , sed quo anno nondum teneo. Ediderat Gallice Lutetiae Par1siorum anno 16 3. Tractatum de Morbis Venereis , cui titulus est. UArt de guerir Ies Maladies Veneriennes , e Iique par Ies principes dela Nature ct de la Mechanique , cujus prostant aliae edition S. . Ibi reperire es: congesta cumulataque , quaecumque Blegnyus ex Variis Auctoribus , qui Gallice scripserant, corradere potuit, aut ex DisceptatiOnil, is Medico Physicis compilare, quae in sedibus Abbatis Bourdetot stato septimanae cuiusvis die tunc haberi sol ebant ; sed quae pro Auctoris modulo tractantur & explicantur. Qtuatuor sunt Tractatus hujusce partes, in quarum agiturribus undecim de natura, origine, causa , differentiis , di agnosi , prognost& therapeia Luis venereae in genere : In Altera , Capitibus tredecim de Therapeia singulorum affectuum venereorum , ut cariet pudendi, phi moleos, paraphimos eos, vesiculae crystalinae, tumoris testium, buboniS , gonor rhoeae, carunculae in urethra: In Tertia , Capitibus totidem de methodo medendi tui venereae sine Mercurio, usu solo diaphoreticorum δίdiureticorum , qualia Guaiaco , fassi ras, radicibusque Chinae de salsae-parillae suppeditantur : Denique in Quarta, Capitibus septem de natura hydrargyri, methodoque debellandae luis venereae adhibitis illitionibus mercu
I. Censet s b) Auctor ille , si tamen ejus opinio aliquo loco numerari debeat, luem veneream antiquitus notam Hiisse , quod probare conatur , tum adductis seu potius laudatis locis aliquot ex Hippocrate , Tacito Suetonio , imb & ex Deuteronomio, quae ab illo ne quidem intellecta sunt , & qtiae alibi jam explicavimus : Ttim maxime Historia , seu potius fabella, quam narrat de juvenculd quadam , quae sana, sed a sex viris'
qui & ipsi sani erant, sepius intra paucissimos dies compressa luem spon-
567쪽
te contraxit, ex putredine, ut credit ille , seminum, quae aliena 3c intra uterum copiosius admissa fuerant. Qtiali vero scortilio , aut sex Ganeonibus, quorum mentiri proprium est, fides adhibenda foret, se prius ab omni venerea labe immunes fuisse asseverantibus. . II. Usum sa) decocti sudorifici ex lignis Guaiaci & Sassianas, radi- sarpaν .cibusque Chinae & Salsae- parillae, usui mercurialium inunctionum , si non III. O prafert, saltem aequiparat , in quo ab opinione temere dissentire videtur, quae jam sua aetate vulgaris δί pervagata erat, Sc quae Mercurio primas de ferebat in curanda lue venerea confirmata. JOANNEs C AspAR Us SΡARR, Plailiatros. Dissertationes duae Medicae de Lue venerea , quibus additur Disputatio in atlguralis Joannis Conradi Matthis , , Alteraque Marci La rentii Donneri, De Apoplexia. Argentorati 1073. inopinor Dissertationes illas Theses esse , quales in Academiis propugnandae proponi solent. RICHARD Us Vrs EMAN, Anglus, Chirurgus Regius, scripsit Anglice Tractatus octo Chirurgicos, nempe de tumoribus , de ulceribus , de affectibus ani, de strumis, de vulner1bus, de vulneribus ab ictu sclope-
torum, de fracturis ac luxationibus, ac demum de Luci venerea, quos edendos curavit in fol. Lond1ni, anno 1676. cum 1nscriptione sequente. Severat Chirurgical Treatines Richardu seman, Sebeant Chirurgeon. London. I676. in fol. . Horum Tractatuum postremus, ubi agitur de Lue venerea, Capita Complectiti ir, I. De natura contagione Luis venereae. II. De remediis, . io hiae ulgo adhibentur ad ejus curationem. II L De remediis, quae adversus hunc morbum specifice valere creduntur. IV. De cura symptomatum Luis venereae. V. De gonori licea. V L Denique de infortuniis quae go-norrhoeae solent succedere- . a ' C 'Nihil quidem occurrit in ea Dissertatione, quod in praecedentium scriptorum Libris obvium non sit: At vero haud negandum est singula ordinate distribui, & paucis sed enucleate e poni' . . . I. Silet bo Auctor de morbi origine; sed varias recenset contagionis vias, quibus contrahi solet, inter quas vix ac ne vix quidem admittit usum earumdem vestium aut eorumdem lecti linteorum. II. Ad curationem praemissa purgatione; scὶ jubet adhiberi saliva- le Capp. tionem , quae interno Mercurialium usu , si morbus levis sit S re cens: quae externo unguenti mercurialis illitu procuretur , si morbus gravis fuerit aut inveteratus. Post salivationem censet utiles esse sudariones ad exhauriendas morbi reliquias iΙl L Annumerat d j inter remedia ad curandam lueria veneream uli recepta Mercurium sublimatum corrosivum , distblutum In aqua fontana dc ore exhibitum , cujus dosii congrua ait cieri thm vomitionem , tum sali vat1onem ; additque id remedii genus a Practicis quibusdam multum commmendari, ac deinde concludit frigidissime se tamen illo num thiam usum
esse ; in quo certe ossicio defuit suo, quod perniciosum hunc usum nulla
568쪽
graviore nota inusserit , quem tamen debuisset apertissime improbara ceu lethisermo. I I. In explicanda Therapeia variorum symptomatum , quae a Lue Venerea inducuntur, a) affert Historias 6'. aegrorantium a se curatorum, qui diversiis morbis venereis assiciebantur. Nec dispari s b) methodo, propositia breviter gonorrhoeae aeriologia, ut sua fert bant tempOia , aci explicandalara ejus deria Therapeiam pro fert Historias Ιχ. diversarum gonorrhoearum , quas a se curatas dicit. V L Dei Duin s c in inter infortunia, cylte solent gonorria Tae succedere , qt1aestio est de uret tuae carunculis, ac data occasione referuntur Historiae 16. infirmorum , qui ea morbi specie aegrotabant. BERN HARDINUS CHRISTINUS A IUVELLINA, Cymaeus, hoc est , ut opinor , Coi sidensis. Injlitutiones Atidicae ct regulae , consultationes ct observatrones ; quibus cesseratnt Centuriae qmnque curationum morborum. Tracta;us de Lue seu morbo venereo , de febre pestilentiali , cum brevi Romae contagii narria tion ; ct Aprologicus ad Medicinam pertinens. Venetiis I 676- in Liber hic in manus meas nondum pervenit. Auctor , cujus nomen prae
fert, Religiosus erat Observantiae Fratrum Minorum sancti Francisci , sed qui antequam Religiosam vitam iniret , Laetari Riverit in Academia Mons pessiviana Pr 'fessoris discipulus & Medicinae Doctor fuerat. Hic ille est qtii primus edidit Arcana Lagari R1verii, si tamen haec Arcana Riverit sint , de quo plura in vita Riverit , in Historia Scholae Mons pessulanae., ANTONIUS M pNI OTI Us, Parisinus , Doctoratus gradam consecutus est in Facultate Monspessulana anno d) ac deinde Medicinam Lutetiae fecit, ubi mortem oppetiit se ante annum 1697. octogenariis majin Scripsit Dissertationes Pathologicas plurimas , quarum pleraeque seorsim& diversis annis primum prodiere, sed quae una simul collectae & in qua tuor partes distributae Lutetiae Parisiorum editae sunt in '. Prostat ibi in Parte ultima, quae typis excusa fuit anno 2677. iissertam de Lue venere a para. o. comprehensa , ubi Auctor probat I. Luem illam antiquitus ignotam apud Europaeos duo secula nondum implevise , sed vertentranno Doctae Christianae r 9s. Oris Ausoniis primum incubuisse. I I. In Indiis Occidentalibus vernaculam esse . ct ab Hispanis ulna cum expilatis Americanorum opibus convecitam esse. III. In tres gradus distinguendam esse pro intensione , Primum, in quo erasis capillorum radiculis glabrities inducitur; Alterum , in quo cutem
exasperant pustulae pardiuta , rubicundae , duriusulae , ac rorκArdae ; Tertium , in quo malum ad membra solida ut membranas , lenones, imo vero ossa ipsa-met permeat. ιIV. Iam varias fuisse morbi facies, nempe 1'. Vsque a ammm circ-ter sexagesimum a nota lue foedam gonorrhoeam a morbo venereo abfuisse. χ' - grotantes nonnisi quadragesimo anno ε Erae venereae pilorum desuvio coepi Uraedecorari. 3'. In ρλuma Luis origine cutem aegrotorum pustulis ac ulceribu sui P furcissimam , artuum vero dolores vel nullos exiitisse vel mitiores ρ sed in
569쪽
mηοrum sem cutem aegrotantium sesse minus immundam . crueia ηι aut membroru- mr ρχνουο ao intolarabilis supervenisse. 4'. Tandem morbmnvenereum aetate sua modestiorem esse quam initio, multὴmque des vis ejus
V. Redarguendos esse, qui Elephantiasta a lue venerea non sejungunt .chm a) Ddera terra lUt distant ct fumina mari SSic ambae ista affectiones cum causis , tum signis immensum dissileant , quod
ille multis confirmat. Exposita eo modo morbi tetiologia Auctor de Therapeia silet, de qua Verbum ne unum quidem adjicit , quod sane mirari subit in Medico , quem ceu opiferum non tam in describendo morbo , quam in proponenda ejusdem curandi methodo versari decet. Haud equidem nescius sum Menjotium liberationem culpae omissae in Dissertationibus suis The rapeiae quantacumque potuit arte impetrare conatum fuisse in Monitione ad Lectorem Parti 3. praefixa, sed vix puto excusationem ullam ab illorii luctam fuisse , quae sit legitima. Caeteritin Dissertatio illa de Liae venerea, sicut & caetera ejusdem Auctoris opera, licet eruditione multiplici referta sit, locisque undequaque corrasis apte condita, in nimio orationis studio peccare videtur, quae modo vocibus ad ostentationem quaesitis vel Graecis, vel Latinis priscis insolentibus aspera , modo vero per mellitos verborum globulos, dictaque
quasi avere 2 sesamo sparsa exaggerata Philologum vel Rethora magis sapit quam Medicum.
TAEO PHILUS BO NE TUs, Genevensis, natus anno et O. ad Doctoratus gradum promotus est: anno 16 3. Medicus fuit Henrici ab Aureliano Ducis Longavillaei. Obiit anno 1689. aetatiS 69. Sepulchretum , sive Anatomia practica ex Cadaveribus morbo denatis , proponens Historias ct Observationes omnium pene humani corporis assectuum, ipsorumque causas reconditas revelans. Genevae 1679. folio. .
ponetus in hoc Lib. . parte '. ex variis Auctoribus exscripsit observationes aliquot in Cadaveribus syphiliticorum institutas, quas suisodoxnavit scholiis. STEPHANUs BLANC ARDUs, Medicus Batavus, scripsit si fides habeatur b) Ioanni Devaux, Tractatum specialem De Lue venerea, sed quo anno nescio , in quo Helmontio assensus statuit venereos morbos, non ex Indiis Occidentalibus in Europam ab Hispanis advectos fuisse , sed contra ex Europa in Indias Occidentales devectos ab AEthiope quodam , qui Pamphili de Narvaeg in Cortesium civile bellum suscipientis mancipium erat, luemque in obsidione Neapolitana jam ante contraxerat; cui commento ut fidem conetur facere , Auctores profert tum Antonium Herreram egregium rerum Indicarum Historicum , tum ipsum Ferdi-uandum Cortesium celebrem Novae Hispaniae victorem, utrumque tamen
570쪽
nes Jacobus Mangelus, in biblioth.
THOMAs SYDENAAM, Anglus , anno a) 1ς 2. Collegii Maφη--dalena oxonii Socius creatus est , ac in Universitate anno I6 8. Baccalaureatui dico condecoratus est , postea Cantabrigiae Dotitor Agedicus rent inciatuS fuit . Prachicus experienti stimus & celeberrimus , naturae, successionis & vicis situdinis morborum Observator diligens , Londini Medicinam cum laude fecit per annos 23. nempe ab anno 1. ad annum usque I 686. Defunctus dicitur anno I 689.
Exstat inter illius Opera Epistola ad Henricum Paman , Doctorem Medicum & in Collegio Greshamen si apud Londinenses Medicinae Proses
rem sc1ipta anno 168o. De Luis enereae Historia st Curatione , in qua paticissimis quidem verbis, sed satis enucleate de principio , progressu curatione riim gonorrhoeae, tum luis venereae disseritur. Inter caetera tria ibi leguntur , quae potissimum digna sunt ut anno
XV. Luem quidem veneream in Europa novam esse , sed non ex Ame ricanis Insulis , ut vulgo creditur, originem traxisse, verum . regione aliqua Nigritarum Gineae conterminorum , quandoquidem mancipia recens e Guinea allata ad Insulas Caribas di fas , etiam antequam in terram descenderint , . hoc morbo saepe tentantur.
, a P. Nullum experimen tum quod ille sciat, a ferri posse extirpata hujusce luis nisi per Dinationem ab hydra Tmo excitatam , quidquid tam Doctorum nonnulli quam indo torum de aliis sanandi modis satis temere 2 audaster stativerint .. Nonnullos hoc morbo male mulctatos in Galliam commigrare cogi , ut ab eo liberentur cujAs rei rationem non esse credit , quod Pra Iici ibirim degen-res , utut docili quidem , methodum qua hic morbus devinci possit melius calleant quam Medici in Anglia , sed quod aer Galliae , utpote qui salubrior ac magis serenus , spiritus corporis ac vires deperditas instaurare aptior sit. Doleo potuisse Viro caeteroqui docito duo excidere, quae errore non
Experientiam testari nullis evacuationibus aest alio modo infirmator ante hydrargyrosim , saliva ionis impetum mullio melius sustinere quam eos quorum quasi ante presi- incisi sunt ne vi venae sectionibus & purgationi bus praeparatoriis, unde concludit aequum rerum astimatorem haud dubiὶ salius esse duEcturum nihil agere quism ita importune satagendo nocere. 2'. Periculosium esse pyali mi jam abiturientis ct mox evanituri reliquias eathars . . deducere ; a quἄ praxi , quae vulgo obtinet specie vel Alde curii e corpore eliminandi , vel cor, bendae ejus malignitatis , nasci credit frequentes illas recidivas , qua miseris accidunt. P . U L U s D E S O R B A I T.Hispano-Belga , Medicinam in Univei sitate Viennensi in Austria docuit annos et . circ)ter ab anno ad annum usque I 679.. ac eodem tempore Medicus fuit Imperatricis Eleo
Dorae de Gonzagae, viduae Imperatoris Perdinandi III. Videtur ibidem de