장음표시 사용
141쪽
APUD LACTANTIUM OBVIA. 77 versus occurrit in Sibyll. 8. V. 257. inter duos alios mutilos
isti γαρ ἐν δοξ ἄλλως et καὶ φθαμῆς σαρκος μορφῆ etc. delimus locum supra ad 2, 12, 20. Sed ut ex Betuiri et Opso-pae notis RPparet, etiam hic orsus in codice Sibyllinorum mutilus fuit, suppletus o Lactantio, in quo haec sunt praeterea Psopaei Verba, ,,τα-ω uineant membrana a communi lac ne a fert, v eae inιerpretatione addita colligitur, D' ωροῖς ἐυάδα δώ sp, tis miseris spem praebeat ). Atqui editiones jam veteres Laetantii hanc additam habent interpretationem miserabilis, ignominiosus, informis, ut miserabili 3 spem praebeat, ut os quoque non ἐν sed is legisse pateat. Neque aliter cod. Regiom. OiktpocauMocAMopcbociHothinoiccanunatocet, i. e.
hae addita interpretatione, miserabilis, inhonestus, infirmus pro informis ti miseris spem praebeat. Restituendum itaquo D pro ἐν Lactantio, sed retinondum δώσει. mam δώση vix credo Puteant codico dedisse, sed ab Opsopaeo sic correctum est, ut legitimum conjunctivum post ιν inferret Sed is cum indicat. futuri conjunctum quis nescit Neque Sibylla barbarum διά sperat obtrudendum ut Ἀνταποδωσα-- Andronio. Od. Ethic. Nicom. ag 172. ιεταγραφης καὶ θήσει Arist. do LXX interpr. V. D. p. 195.) Similiter atthaei θησο ιεν pro θησορον re
8cripsit in Plantidis interpretatione Graeca loci auctoris ad Heren-m de faculisse memoriae, aris e vitidio perficienda. osquae. ia 1810 odita pag. Sed Husmodi librariorum et editorum
erroribus immorari nunc non Vacat Pergamus. LIB. IV. CAP. 17. g. 4., si enim prior ea, quae per Moysen data esι, non in monte
Sion Syon eod. R. sed in monte reb. Choreb. e. R. dais est, Dum Sibylla fore, a filio Dei solveretur, ostendit:
ait στε ταυτ' - σταντα τελειωθη, περ εἶπον, εἰς αυτον τα λυσεται νομος,
Rhi ἀλλ' Iτε αν A, B, C. ταυτα παντα. A, Hoc a Rutemur in omnibus tribus votoribus editionibus magno mihi est' 8parhius, quod mireris, hoc in loco lectionem codicis Puteani in nota affert.
142쪽
76 ORACULA SIBYLLINAIAddantui . v. 757. 760. Nicet Eugen. 5, 186. 6, 12 9, 42 86. Achae Tat. 6 17. p. 99. Atque sic supra g. 25. ο- dicis scripturam τους νέμους παυσειε λογον defendi posse, jam diximus. f. quoque inha ad 7, 18 7. Ceterum μυστειρα quod Lactantio restituimus in exicis deest; φωστρ , quod antea t. per se non minus bonae notae est; quamqvum eias ipsum in lexica nondum receptum ambo quippe proficiscuntura νευστηρ. Adde praeterea exicis ἀγγελτὴρ Sib. 2. v. 214.
7. v. 33. ubi pro δωγγελτῆρες legendum δὴ ἀγγελτῆρες ἀγγέλ-
αλ- τηρ Sibyll. 1. v. 98. βρυτηρ auerat in epistola, quam servavit in hist literar pag. 438. θηρατηριος Soph. ham. . Athenaeum 13. p. 564. ει ηριος, ionice pro ἰατήριος, Quini Smym. 7, 1. ἰαπορίη i. q. ἰατορία, Euseb. PrRepar. Vang. 314. p. 124 A., ubi primam correptam habet, quod in ionim
forma secus esse solet. Atticos primam corripere notat Draco
Stratonic pag. 51. apposito Aristophanis exemplo. ἰχνευτηρOppian Cyneget. 1, 76. κακοήῆέκτειρα Sibyll. 3. V. 753. sic enim pro κακοήήπτειρα scribendum. κερδαντὴ Sibyll. 7. v. 136. κραυγαστρια Hesych. . . p. 591. s. V. μηκαδες γορ-τήριος Pausan. 8, 42. . . p. 482. Fac κρυ-ηριον Grammat incr. in bibl. Modico apud Ruhinen ad Tim pag. 297. μαιευτωρ Oraeut de Plotin apud Gin pag. . ubi male μαιήτορες scriptum. Respexit sine dubio poeta ad Socratis artem obstetriciam. μαστικτὴρ Sibyll. 2. V. 345. ubi sequenti versu pro ανα δέ πρηαασαν, nisi ita hebetem Sibyllam misse dicas, i, quemadmodum θρήῖκες et θρακες, ἐσδίως et αδίως sic quoque πρη αι et πραξαι dici posso crediderit, facile rescribas αναμ περ πρήξασαν. μηρουτρια Μan Ρhil 5 645. pag. 200. eod. νεωδηγητρια, i. e. νέα οδηγ-ρια, ernsdor ad an Ρ . ag 90. 1. ex Μοntesiaconii palaeographia pag. 396. πολιητωρ Sibyll. 5. V. 4. σκώπτρια Procop. histor arcan pag. 41. Alem. νυχ-ρια Theodor prod. p. 378. Sed χρησμητωρ Sibyll. . . . et χωρογηφη ibid. 7 V. 90. corrupta sunt. 40 LIB. IV. AEAP. 16. I. 17.-Sibylla eodem modo locus est: οἰκτρος, τιμος, αμορφος ἐν ο&τροῖς ἐλπίδα δωσε o τοι pam οἰκτροις. vero perquam multis Vitiis scatei.
143쪽
APUD LACTANTIUM OBVIA. 77Versus occumit in Sibyll. 8. V. 257. inter duos alios mutilos
δὲ γαρ ἐν Mis ἄλλως et καὶ φθαρ- σαμ μιριν etc. dedimus locum supra ad 2, 12, 20. Sed ut o Botviri et Opso-pae notis RPParet, etiam hic Versus in codice Sibyllinorum mutilus fuit, suppletus e Lactantio, sim quo haec sunt praeterea psosne Verba, ,,τα-ω uineant membrana a communi laesione a fert, u eae interpretatione addita collimrur, ν' οἰκτροῖς ἐλσάδα δώση, tis miseris spem praebeat ). Atqui editiones jam veteres Lactantii hanc additam habent interpretationem miserabilis, ignominiosus, informis, uin miserabilibus spem praebeat, ut eos quoque non ἐν sed is legisse pateat. Neque aliter cod. Regiom. OiktpocauMooAMOp ociΗολtooiccassanatocet, i. e. οικτρος αττιιος αμρ νος ιν ικτοοις ελαδα δακνει, hae addita interpretatione, miserabilis, inhonestus, i mus pro informis ti miseris spem praebeat. Rostituondum itaque D pro ἐν Laetantio, sed retinendum διοσει Nam δωση vix credo Puteant codico dedisse, sed ab Opsopae sic correctum est, ut legitimum conjunctivum post D inferret Sed ιν cum indicat.
futuri conjunctum quis nescit Neque Sibylla barbarum δώση erat obtrudesndum ut Ἀνταποδώσωσιν Andronio. Rhod. Ethic. Nicom pag. 172. μεταγραφης καὶ θήσει Arist. de LXX interpr. V. D. p. 195.) Similiter atthaei θήσωμεν pro θήσομεν reseripsit in Plantidis interpretatione Graeca loci auctoris ad Heren- η tum de factilisse memoriae, aris es rudis permienda. Osquae. ia 1810 odita pag. Sod Husmodi librariorum et editorum
erroribus immorari nunc non vacat Pergamus. LIB. IV. CAP. 17. g. 4., si enim prior ea, quae per Moysen data est, non in monte
Sion Syon eod. R. sed in monte reb. Choreb. . . data est, in Sibylla fore, a lio Dei solvererur, ostendu:
ἄλλ' τε ταυτ' - απαντα τελειωθῆ, περ εἶπον, εἰς αυτον - λυσεται νομος,
Rhi u Iτε αν A, B, C. ταλα παντα. A, Hoc αν nte τ πια in omnibus tribus veteribus editionibus magno mihi est' 8parhius, quod mireris, hoc in loco lectionem codicis Puteani
144쪽
78 ORACULA IBYLLINAdomimento, fluxisse Meros editiones e codieibus, qui in λα- cis eandem aeriuendi rationem obsΘrvarent, quam codex ritentii et eoomontanus; quod cur credamus, statim patebit. Apud Laetantium in secundo vorsu motrum Violatur. Sedraibyllina oracula sic locum exhibent . V. 299 sq. otia ' με ταυτά γε παντα τελειωθη, ἄπερ εἶπον,
ubi opsopaeus de codicis Puteani lectione nil memorat. Atqui secundus versus prorsus ita legitur in codice Regiom. sed de priore nova exoritur disputatio. Sic enim scriptum est: Moteaman UaΗtateaoiωeΗHIepeiΠοHelcanoHloteuacuetaiΗοMoc
D secundo itaque versu non dubium esse potest, quin lecti0 Sibyllinorum Laetantio restituenda sit. In primo Vero Versu Vox tertia orat ari, quam δὴ significare credimus. Sed eadem quoque αν legi Oase, non negabo, ut Veteres editiones assida legisse perspicuum est. Cur δὴ praeferri debeat, nomini δε-bium esse potest Sed nondum sic persanatus locus est. Scribo: ὰλλ' oτε δὴ ταδ' παντα τελειωθῆ, περ εἶπον,
εἰς αυτον γε πας λυεται νορος.
Quoties ταῶτα et αδ confusa fuerint, non hujus loci est docere. LIB. IV CAP. 18. g. 5.,,Sibylla quoque eadem futura monstravis demonstrari cod. R. sed praepositionem lineola transversa delovit librarius): εἰς ανομους χειρας καὶ πίστων στερον ἡξει, δώσουσι δε θεω απίσματα χερσὶν ανάγνοις, καὶ στομασιν μιαροῖσι τα πτυσματα φαρμακοεντα, δώσει ὁ εἰς μαστιγας πλως αγνο τοτε νωτο ε ubi Versu tertio μιαροῖσιν misso τα A, B, C; tum νῶτον Omittit C. Tandem νοριων legendum pronunciat D. In Sibyllinorum collectione vorsus in bifariam distraeti leguntur Du priores 8. V. 287 sq. p. 738. ubi nihil variat nisi νομων sed ανομους quoque cod. August. apud Botvirium), στατον, et καὶ δώσουσι. Duo Posteriores Ver pag. 35. statim Post eo Versus, quos supra , 5, 18 attulimus, sic ver leguntur:
145쪽
δαγχει ν εις μαστιγας πλως πνον τοτε νωτον, ubi mira si corruptio ὁ στεσιν pro δωσουσιν, quod pro δω- σουσι, iactantio reddendum. Praeterea Vides μιαροις εν πτυσματα a voictribus oditoribus immutatum esse in μιαροισιν πτυσματα; mihi Voro potius ob notam literarum et, confusionem et auctoritatem collectionis Sibyllinorum versuum legendum Videtur μιαροις ἐκπτυσματα. Vulgata certe, μιαροις τα πτυσματαμ re equit Tandem quamquam νομους noster eum OdeTζ0nfirmat, praefero tamen νομων propter adjectum απιστων.
a , κολαφιζόμενος σιγησει, μή τις se νψ τίς λογος, ἡ τόθεν ηλθεν, - φθιμένοισι λαλησy,
καὶ στεφανον φορ- τον κανθινον. -
dosunt duo prioros vorsus Reliqua lectionis 'arietasn0 magni momenti est, nisi quod τίς τίνος ν ποθεν ηλθεν indiuntinis libris operitur, . v. 293. Augustinus vero Laetantii lentionem expressit; notanto elutrio. odex quoque noster gulam scripturam confirmat, nisi quod λαληση pro λαλησει in edition. Q xhibot Contra φορέση praebet edit. Non sepus est diutius his immorari.
εἰς δ το βρῶμα χολην ς εἰς διηνα οξος ἔδωκαν, της αφιλοξενίης ταυτην δείξουσι τραπεζαν.
146쪽
M ORACULA IBYLLINAiamoque in oditis Lactantii exemplaribus neque in scripto praeter vitia orthographica quicquam reperies, quod operae pretium sit. Sibyllina oracula ipsa ita locum variant . V. 303 sq. εἰς δὲ - βρωμι χολαν - πμῖν ξος ἔδωκαν, τῆς δὲ φιλοξενίης ταυτm τι-- τρα-ζαν, quod saltem non melius est lectione a Lactantii exomplaribus servata. Ceterum o ante μ' operarum tantum incuria inopsopaei ditione excidisse videtur; iam ditio princeps arti
culum agnoscit Gallaeus in more errorem ProΡ--it.
,,e alia Sibylla Iudaeam his verribus increpa iscrepa persurus C. R.): αντη γαρ --φρων τον - θεον ου ἐνοτμας παίζοντ' ἐν θνητοῖσι νοήμασιν, αλλα ς ακανθαις ἔστε μης στεφανω φοβειέν τε χολην ἐκέρασας, in qua lectione Omnos editi conspirant, praeter leviores aber rationes, nisi quod παίζοντα θνητοι. A, B, C. f. Sibyllin. . v. 22 sqq. αυτὰ γαρ δυσφρων τον - θεον - ἐνοπιας
παιω- ἐν θυα οῖσι νοήμασι Ἀλλ' ἐπ κανθης ἔστε νας στεφανι', φοβεραὶ δὲ χολὴ ἐκέρασας, ubi παίζοντ' ἐν πτοῖσι ab psopaeo e Lactantii scriptura re positum videtur; nam editionn. I, II πταίοντα θνητοῖει Ops0paei praeterea haec est nota Lactantius reseri lib. . cap. 18 ubi noster codex γαρ δυσφρων . . . Mox laeei scriptura veteris Lactantii, αλλα κ' ακαν et versu sequenti φοβερην τε χολην ἐκ ψασσας. Ubi quemnam dixerit veterem La ctantium, non ideo, cum iam Omnes editiones hanc loctionem agnoscant: minus ver etiam video, quomodo haec scriptura 4 praeferri possit cum Dillud prorsus absonum sit. Codie, nostri haec est scriptura anΗtapaic -coΗθΗοoeHOHcacnegy
αυτη γαρ δυσφρων σον - - εν- ας πεζοντε - οιο νοημασιν, αλ - ακανθης εστ α - φοβερην .... κερασας χολη 'qua in scriptura, antequam de ceteris dicamus. haec tenend
147쪽
APUD LACTANTIUM OBVIA. 81 sunt librarium, cum codicem describeret, duas postremas lineas Graecas transposuisse. Scripta enim sunt haec una cum interpretatione Latina, ut iam supra diximus, utque ad 1, 15, 15. 3xemplo monstravimus, in duabus angustis columnis, hoc qui-1em loco ita: fel miscu hepacacisti OeHHeabi apertum est, haec transponi debere χολην ἐκέρασας. Minetiuoque intΘlligitur quomodo sacrum sit, ut ibi, ubi Graseis Adjuncta interpretatio Latina reperitur, iussa linea exciderit in Graecis, cum quo Latinarum Vocum linea essent, tot quoque Maocarum isses deberent, rabi Vero, ut libro I. sola Graeca describerentur, cibi laequentius lineae aliquot omissae sint, quod suo loco videbimus Sed redeamus ad locum Sibyllae, qui codice nostr duce, ita scribendus videtur: αυτη γαρ δυσφρων τον - θεον - ἐ-ησας παίζοντ' ἐν θνητοῖο νοημασιν. αλύ π -κα- ἔστε νας στεφανα φοβερήν τε χολὴν ἐκέρασσας. Junge Bro στεφανιν π Ἀκανθης, quemadmodum Herodot. 7, 65 ε ατ απο ξυλων πεποιημένα et Aelian. V. H. 3, 1. τέ- χνος απο - δαφνηo Neque aliter legi debebat, quod vulgaria exempla habebant αλλα κ' κάνθης, nota iam literarum e
LIB. IV. CAP. 19. . . senem HieremiaS: interrita est, quae parit et aeduit animam et subisit et occubuit cod. R. so et, quum adhuc medius dies meι, confusa concussa cod. R. est e maledicis, reliquos eorum m gladium dabo in conspectu inimicorum eorum meorum cod. R.)
ναου ὁ σχισθησεται πέτασμα, καὶ ἡματι μέσσε νυξ εσται σκυτοεσσα πελώριος ἐν τρισὶν ραις.
Sdita Laetantii Oxomplaria nihil variant. In Sibyllinis leguntur hi duo versus β. v. 305. sq. statim post duos illos quos 'Rpr. 4, 18, 19. habuimus, sed hoc modo:
ναου σχισθη καταπέτασμα. . - .
δ' I, II, καταπέτασμα, ubi Betulo haec est nota Scansio' stabit nostra. si in tertio loco proceleusmaticum admiseris. Apud Lactantium sublatus articulus scansionem totam intertur-
148쪽
82 RAGULA IBYLLINAba Sod non solam artieulus sublatus, verum etiam futuriunera θ -- prorsus metram invertit. Cur psopaeus articulam omiserit, neseio, rnosertim cum hano additam notam inveniam: isadite articulum το, ut in tertio loco sit prociae maticus in vulgatis Lactantii libris est ναου δὲ σχισθησεται πέτασμα inscripto opt. notae να- δὲ σχαν το πλασμα. ε Cum Meahieodie noster quoque hic convenit; sed aliter distinguendaε sunt voces, quam ab Opsopaeo factum Videmus: Hvaoxicom0IIolaova te. Nam reliqua adscribere supΘrvacanΘum est, quippe in quibus Odex prorsus cum Vulgata Lactantii et 8i4 byssinorum scriptura conspirot. Illud vero Getasola litteris expressum Valet ναυ δεχι - πετασμα, quod scribendum videtv-- δ' Dχίσθη το πλασμα. Nam coniunctivum 'in pro se tur σχι--- positum solis grammaticis serioribus relinquendum contra eis de primis orissis quorundam σαωμι-ι--. pag. . ubi quae Vir eruditissimus nobisque amicissimus scripsit satis valent, ut Hermania coniectura Sophocl. Aiae. 1006. pag. 122. a Suida nullam auctoritatem sibi potero possit. Simile exemplum infinitivi latur a grammaticis oristo explicati habet Soholiast. Soph. Aiac. 25. Ers. ξυνοισαν, ξυνδραμῖν καὶ --ε- ναι Schol. Lucian. JOV. consul. . . . . p. 98. Stam. καθ μειν, κρεμάσαι Schol. Luc. Q. c. 2. ἐχεμλμειν, σι- σειν, φυλάξαι - μυστηριον.
,,Et ideo Sibylla imposimrum esse morti erminum diae posstridui somnum:
καὶ θανάτου μοῖραν τελέσει μον η - -νώσας καὶ - - φθιμένων ναδείξας εἰς φάος ηξει πρωτος αναστάσειος κλπτοῖς αρχην ποδείξας ρ, ubi primum vorsum omittit A. Φάνατος habent B, C. αναδισας in versu secundo A. Metora errata mitto. Extant in Sibyllin. 8. v. 312. sqq. Sed irimus versus a scriptis Sibyllinorum libris aberat, o Lactantio in Mutrio suppletus. In ocundo Versu omnes legunt: ἀποφθιμένων ἄναλυσας - quem V opso paeus resert Lactantii libros editos habor ἄν--ας vel ἀναδείξας, sed manuscriptum itidem, ut Sibyllam ἀναλυσας. 'A--κυ- mihi in Lactantii libris non so obtulit, sed ἀν-υσας eon firmMur quoque nostro codice a ieao, ubi, est pro Hist
149쪽
APUD LACTANTIUM OBVIA. 83 pro υ, ut saΘPius; nΘque quicquam aliud significat seriptura αναδισας in odit A. Cetera varietates in codice meri errores 48 sunt librarii, quibus xscribendis supersedendum duxi. LIB. IV. CAP. 20. g. 11.,,Sed n , qui adpellamur mi Iudaeorum, quod declaraι hybla eum dicit:
'μυδαίων μακαρων θειον γένος ουρανιώνων.
Idem versus est in carminibus Sibyllinis lib. b. V. 248. in quo tamen neque edita, neque scripta exemplaria quicquam Variant).8ic porventum os ad agmenta Sibyllina, qua libro septimo continentur. Atque haec quidem in codico nostro interpretation Latina carere, statim ab initio jam monuimus. quomodo haec interpretationis Latina omissi simul effecerit, ut librarius plures lineas Graecas omiserit, suprR quoque d , 8, 20. iam explicuimus. Sed tamen Vel sic nonnulla in his pristinae integritati restitui possunt. LIB. Π CAP. 16. g. 11., onis quoque altissimi decidens et planis aequabuntur: mare Murigabile consumetur hae tres voces desunt in cod. R.). ac et c. R. ne quid malis hominum terraeque desit, audietur e se deest in c. R. coela tuba, quod hoc modo Sibylla dentincias σαλπιγξ - νοθεν φαο νην πολυθρηνον φήσει'
σαλπηξ υρανθε φωνον πολυθρηνον αρησει. Videsis pro ιγ positum, finale in ουρανοθεν omissa et ppr φ positum. Minc opsopaeum in suo quoque codice ουρανοθε reperisse sed ουρανοθ' legisse credo.
150쪽
84 ORACULA SIBYLLINA terra, vi eris deformarus orbis vique deseritis, quod in ea imbus Sisylli, a diei uri ἔσται κόσι- ακοσμος απολλυμένων ανθρωτω . Nihil variatur nequo in editis iactantii Oxemplaribus, neque in Sibyllinis carminibus, ubi hic versus exstat T. V. 123. neque in codice nostro, nisi quod duas voces ται σωσμος librarius omisit. LIB. VH CAP. 18. . . . -Sibyllae quoque non aliis fore oriendunt, quam in eis a summo patre ea summa a afre . . muisrur, qui quo e R in et malas liberet de manibus impiorum e iniustos cum Orannis saevientibus deleat, e quibus una si tradidi tradu. c. R.):όκει καὶ μακαρων ἐθέλων στολιν ἐξαλαπαξαι, καὶ μέν τις θεμεν βασιλευς πεμφθεὶς ἐπ άδι- πάντας ολεῖ βασιλεῖς μεγάλους καὶ φωτας αριστους
εἶθ' -τως κρινειται - πιφθίτου ανθρωπομνι, ad quae Verba, pro mirum, Bunemannus Isae notam transeri
psit ,ἀφθίτου Ita log cum Μ Μasuro propter metri rationem, sicut est in Bon et ed. Florent non ἀφθίτοις, ut in aliis editis.'Sed φωτου nostri quidem omnes A, B, C, D. φθιτοις IAE ctanti vero citant etiam Betuirius o opsopaeus ad Sibyllina
Sed ridicula est haec metri cura in viris, 'ut 4 ἰδι- rhionico a minori et κρινειται pro molosso habere potuerunt te ter vitia AEditionum transmitto silentio. Verum καὶ μέν τις 50 solius Bunomanni sphalma videtur am ceteri omnes καὶ xεντις Comparemus iam Sibyllae armina, . V. 106 sqq.ῆξε δ α μακάρων ἐθέλων πολιν ἐξαλαπάξαι,
κακεῖ τις θεοθεν σθεναρος βασιλευς ἐκπεμφθεὶς πάντας ολει βασιλεις μεγάλους καὶ ανδρας αρίστους, εἶθ' ωτιος τέλος ἔσται ἄφθιτο ανθρώποισιν, ubi in secundo versu maxime a scriptura Lactantii disceditur
Sed paulo ante in Sibyllinis hic quoque versus legitur: καὶ Κισσὶ θεοθεν βασιλευς πεμφθεὶς ἐπὶ τομον, ad quem locum ita opsopaeus: Νon est, quod labores de hoc
Cissi rege: Versum est partim vitiosus, partim mal loeam Tolle eum, sententia erit perspicua Sed ubi roponendus sit, non perinde liquet. iubens extororem tertium a fine et hus'