장음표시 사용
171쪽
APUD LACTANTIUM OB v I A. 105Εditio prineops Sibyllinorum ignorat quidem exitum primi et initium secundi Versus, sed, ut videtur, typographi culpa. amnbi in notis Betuirius Lactanti lectionis meminit, eam pleniorem esse non indicat opsopaeus versum postea e duobus scriptis odicibus Sibyllinorum o hoc Lactantii loco supplevit. Ibi d.
-B- paulo qδι:- ολέσει, παυσε δ ὲ πάλιν χόλον, υτ αν απαντες ευσεβέειν περὶ ρι ἐνὶ φρεσὶν ασκήσητε M. in , pro υτ αν A, B, In Sibyllinis occurrit hoc fragmentum lib. 4. V. 164 sq.ουδ ολέσει παυσε δε χόλον παλιν, πτερ παντες
ευσεβίην ἐριτι in ἐνὶ φρεσὶν ασκήσητε, ubi pro ἐρAιριον, quod codex Regius opsopaeo obtulerat, editio
princeps eorrupte περί νιμον legit. Sed pro εἴπερ rectius logi apud Lactantium videtur υτ αν propter sequentem conjunctivum. Interpretatio Latina haec est: Neque perdet irae autemporeet, cum omnes meissem eae animo pr-cipissis.
-Denique disia Sibylla coelestium terrenorumque genitorem diligi oporteri denuncias, me ad perdendos homines indignatim ejus in-
ετ τοτε θυμοθεὶς θεος φθιτος ἐξαπολέσσρπαν γένος ανθρωτων βίοτον καὶ φυλον αναιδές δε στέργειν γενετῆρα θεον σοφον αἰὲν ἐόντα- . Edita exemplaria nihil variant, nisi quod αἰὲν omittunt et Si vulgata lectio retinenda est, βίοτον καὶ πιλο αναιδές
ppositionem continent, ad παν γένος πινθρωτω referendam. Neque aliter recentiores Sibyllinorum editiones hos Versus exhibent, locumque ad hunc sensum sic interpretatus est Castalio: Νe deus aeternus suscensens deleat lim omne genus, Vitamque hominum stirpemque nefandam.
Verum in editione principe longe aliter hi Versus concepti et tonfusi sunt hunc in modum: μηποτε λειωθεὶς θεος φθιτος ἐξαπολέσης, δε στέργειν γενετῆρα θεον σοφον αἰεν ἐόντα, μη γένος ανθρωπαον βιοτον καὶ πάντας ολωσy.
172쪽
106 ORACULA IBYLLINACum opsopaeus de mutata lectione taceat, nihil ofinire possum, unde lectio Lactantii in textum Sibyllinorum venerit. Neque magis mihi patet, unde Betuiri nota, quam Gallaens suae editioni inseruit, excerpta sit. Ex editione enim Sibyllinorum non onit in Lactantii vero editione, quam B tui
curarit, ejusmodi nota locum habere non potuit. Daterpretatio Latina, qua in oditis Lactantii exemplaribus exstat, confusionem hanc etiam auget: Ne foris iratus incorruptibilis aeus omne genus hominum perdat, visum ribuens improbam oportet enim genitorem deum amari, qui plenus es et sapien3. Sed cum pro visum tribuens improbam codex Regiomontanus habeat vitam tributum improbam, vide ne fuerit, visam tribumque improbam, quod vulgatam
ηδὲ θεον βασιλῆα καὶ γεννητῆρα προ παντων,ον τρεμεται καὶ γαῖα καὶ ουρανος ηδὲ θαλασσα, ταρταρεοί τε μυχοὶ καὶ δαίμονες ἐκφρίττουσιν Sio hos versus citat jam elutrius, qui eos nescio mur inter fragmenta Sibyllinorum retulit. In votoribus editionibus deest καὶ ante γαῖα tum legitur ἐκτηδε θαλασσα in C, αποφρίττουσιν in A, φρίττουσιν in Vix in verbis quisquam haerere hiepotest Suspicor tamen citiisse οἶδε θεον Q. relatum ad gentem Judaeorum. Interpretati Latina haec est restem aulam
et genuorem ante omnia quem terra contremisca coelumque e mare: e latebrae artareae e daemones abhorrescunt.
Prooem. v. 44. -υρεά θ' υ νήεντα μναα χευματα πηγων Opsopaeus, qui ληεντα Voluerret, errorem ipse retraxit editum est etiamnum ληεντα cf. 3. V. 777. οὐρεα θ'. ηεντα καὶ γρια κυματα ποντου. v. 46 έρπετα δὲ γαίης κινουμενα νυχοτροφεῖ τε scribendum des Deo summo, omnium aerum creatore. mine
173쪽
ORACULA SIBYLLINA. 07 νυχοτροφον γενετῆρα, θεον μέγαν, αἰὲν Aria. v. 48 1ego: ξ - α λιγυπτε φωνή τ' ἐρέσσοντ' ἀέρα ταρσοις. v. 9 sq. ἄνθρι-οι, τί mra si υ νουμενοι ἐκροιζουσθε; αἰσχυνθῆτε γαλα καὶ κνώδαλα θειοποιουντες. Auratus logi ἐκνυσιουσθε; sed scribe ἐκριζουσθε quod Latinus interpres expressit istis itus peruis Praeterea scribendum est αἰσχυνθητε, quod imperantis est. LIB. v. 50 Aνδρες απιστο κοροι, ρογαλα βεβολημένοι ιστρω.
Vox απαντοκορος mihi prorsus incognita est. Aurati atque psopaei explicationes non placere possunt QR enim explicuit, crede increduli, quasi ab πα1τος et κέαρ, unde Latinorum cordeductum sit. opsopaeus vero rectius verti posse arbitratur
progeniem sis iremem incredulum, et in απιέστος atque κορος,
quod Galeno, Hesychio et Suidae νέον βλάστημα, novellum germen, significat, resolvi Haec sane ad vocem hanc explicandam nihil faciunt; neque quidquam praesidii est in variis lectionibus, nisi quod in secundo loco, quem produximus, Gallae codex praebet παστο υλοι, quomodo in omnibus exemplaribus lib. 8. v. 186. ubi idem versus iterum exstat, legitur. Ego nihil definio. Hoc certum est, in os vocabulum hoc sig
V. 176. αρπασιαιοι τυρα-οι, μαρτωλοι τε βίαιοι. Auratus primum vocabulum in αρπάγιμί τε et umebus in αρ- παλεοί τε mutatum Voluerunt corruptum esse metrum ostendit. 8ed eodex Gallao praebet στασίησι τυρα-οι, quod quum vis non satis mihi intellectum, confirmatur lib. 8. V. 135., ct sino varietate versus ita scriptus reperitur.
V. 217 sqq. συν δ' ἔβαλεν νεφέλας, σιρο ρε δὲ παραυγέα δίσκον, συν δ αστροις μήνην καὶ ουρανιον στεφάνωμα πάντα περισκεπάσας, μεγάλ ἔκτυπε,
in quorum Versuum secundo μηνην τε καὶ scribendum foret, si eum alio scriptore res nobis esset Sic paulo ante, eodemi omisso,
καὶ τοτε δ' - ἄλοχος, καὶ υἱέες ἡδέ γε - ναι
174쪽
v. 222 sqq. ουρανοθεν μεγάλων ναοιγομένων καταρακτωκαὶ μυχέων γαιη καὶ α -- ακαμάτοιουδατα μυριοστα NA , ubi αναοιγομένων dedi pro νεοσμένων, quod editus habet codiet ανοιγομένων, quod in codice regio exstat. Tum Vero ιχέων scripsi pro μέτρον μυχων, ut jam tertiam auctoritat Vocis latet habeamus, quam vix mihi eripi patiar es. S Lexic Schneider. S. V.). V. 287 sqq. sic restituendos esse credo:ω γενεης ἔκτης πρωτον γένος, ω μέγα χάρμώ, ης ἔλαχον μετέπειθ 4 ποτ' ἔπινοον αμυν ολε πολλα κλυδωνισθεῖσα, ποσει συν καὶ δαέρεσσ
v. 324 sqq. In aenigmate numerali, quo nomen Imow Expamitur, aliquid corrigendum se offert: - τοτε καὶ μεγάλοιο θεου παi ἀνθ ρ-ομνινηξε σαρκοφορος, θνπτοῖς μι-μενος ἐν γy. τέσσαρα πονηεντα φέρεν τὸ δυ - ονα ν αυτ οδισσων αγγέλωπι αρι ων δ ολον ἐξονομήνω. Quam codices varient, quam alii conati duerint, dongum est enarrare; ego Aurati quidem doctioneis hactenus probo, ut quae horum verborum esse debeat sententia, perspexisse mihi Videatur; Verum correcti ejus non Graeca est lego: τέσσαρα φωνήεντα φέρει Ῥυ α ονα δ' ἐν αυτωδεισσον ν αγγέλλον , i. e. nomen Iesus habet quatuor vocales , i, ο, υ et duas con sonantes literas, sed haec est eadem, quae bis recurrit, o My -- Duae illae consonantes bis idem significant. V. 351. sqq. καὶ τοτε δὴ νοσερους πιεται, δ' ἐπιμωριους πάντας, σοι τουτω πίστιν ἐν ποιπιονται. βλέ νουσιν δέ τε τυφλοὶ, ατα βαδιουσι τε χωλοὶ, κωφοί τ ερατ σουσι, λαλησουσ' - λαλέοντες. ἐπιμωμοι, α νοσεροῖς diversi, ii esse ridentur, qui extem eor Poris quodam vitio laborant. Respexit Sibylla sin dubio d
175쪽
ORACULA SIBYLLINA. 109Matth. vang. 5, 30 31. Ceterum δέ τε τυφλοί scripsi ex eod. Reg. ubi δέ γε τυφλοί Vulgo legitur missa media voco
LIB. H. v. 13. q. καὶ κασοὶ λείφουσιν, ἐλευθεροπραξία δ' ἔσται πλείστοις ἐν μεροπεσσι, καὶ ἱεροσυλια να-.Fotanda sunt vocabula ἐλευθεροπραξία et ἱεροσυλία ultima correpta contra regulam; cf. piigne de Vers Graece her. p. 30. V. 71 sqq. σπέρματα μη κλέπτειν ἐπαρασιμος, στις ἔληται, εἰς γενεας γενεων σκορπισμον βιοτοιο.
μισθον μοχθήσαντι δίδου μη θλιβε πένη α.8ie hi quatuor versus leguntur inter eos, quo a Xyst Betu-ld ignoratos, opsopaeus e Regio codice primus edidit, sed inealeem pag. 404. rejectos, quia secundus liber, cui codex illo eos inseruit, cum eum e Regia bibliotheca impetrasset, excusus jam eos non amplius admittebat Gallaeus er eos in eum locum restituit, ubi codicem Regium eos serVare opsopaeus indicaverat. Sed quo fato Versus hi omnes sunt Vero numerosa, in armina Sibyllina irrepserint, quibuscum nullo argumenti vinculo .oxi sunt, haud facile dixeris. Sunt enim omnes sententiae ex earum numero, quas γνώμας Grneci Vocant, atque plurimas cum iis convenire ad Verbum, quae Phocylidis nomen prae se serent, jam alii animadverterunt. Sed in Sibyllinis mulios reperios versus, quos Phocyliden non agnoscunt, unde non injuria colligi posse videtur, fuisse quondam collectionem p rvam sententiarum, hocnidis inscriptam, quae postea Vario tempore a variis auctoribus locupletata et immutata sit, ita ut, ni primo auctori adscribendum sit, non facile discernas. L0nge plurima, qua in Sibyllinis addita reperiuntur, serioristemum tompor collectioni inserta esse patet et ex eo, quod Repius metrum violatum est, ut in secundo et tertio eorum yersuum, quos supra exscripsimus, quorum primus et quartus ih 0llectione vulgata ποιήματος νουθετικου V. 16. et 17. m-rimi. Utrum vero asteriscus, quem opsopaeus ante σκορπισθμον posuit, auctoritatem codicis prae se ferat, an ab eo adj30turam vorsus indicandam additus fuerit, nescimus.
176쪽
ii ORACULA SIBYLLINA. v. 156 sq. θλίψεις δ' ἀνθρωτων, λοιμοὶ καὶ μοὶ, πολεμῶ σμαρῶν δ' ἄλλαγίη, πένθημά τε δάκ- πολλά. Priori versu καὶ delendum, posteriori πενθηματα scrib Dduiridotur Ceterum Vox αλλαγίη formata est, ut μηχανίη φορ
v. 62. ἐκστατίης γενεῆς φωτες κακοέργεες, αἰνοί Scribe κακοεργέες, ut etiam a Fabricio litatur Bibl. Graec. 30. p. 247. Hari.
γαστερι φωραθωσιν, σαι δέ τε νηὶ πια τέκνα γαλα δοτουσιν. Γαλαδοτεῖν τέκνα dictum est, ut ιιέσθοδοτεῖν, σιτοδοτεῖν τινα.
Quod prima in γαλαδοτουσιν producitur, id vel Sibyllae coii- donandum dixeris, saepius minus de legitima syllabarum quantitato sollicitas, ut statim versu sequenti, ubi ultimam in ημιραν corripit vel iis defendi poterit, quae Spitetne pag. 43 attulit. Ad rationem compositionis quod attinet, usitatius quidem foret, γαλακτοδοτέα , sive poetarum usum si sequi velis. γλαγοωτέω, etiam γλακτοδοτέω. Sed et haec compositionis ratio proba est, Velut plurima, quae R neutri μέλι, δορυ, cnu γο- μέ , πυρ, νως componuntur, nihil ut intersit, ad accusativum an ad primam positionem referantur. oboch de produci syllab commentat. II. . . Accedunt alectiva γαλοπιος et γαλουργος, et quae hinc deriVantur, qua cur extrinsecus adsciverint, ibidem explicatum leges. am cave credas, haeea genitivo profecta 8SQ. v. 209 sqq. - ζωα νηκτα θάλασσαν λως ἔτι νηχwονται, - ναυς φορτος ἐπὶ κυμασι ποντοπορησει- βοες θυντῆρες αροτρευσουσιν αρουραν, ου ηχος δενδρων ανέμων το ἀλλ αμα παντα.
εἰ Τ χωνευσε καὶ εἰς καθαρον διαλέξει. Λια λήξει mihi legendum videtur sermo enim est de mundi
cant, adhibitum. v. 280 sqq. καὶ πάλιν οἷ την σάρκα-σελγείη μιάναντες ηδ' ὁπόσοι ζωνην την παρθενικὴν ἀπέλυσαν, λάθρη μισγόμενοι οσσαι δ' ἐνὶ γαστέρι φορτoος
ἐκτρώσκουσιν, σοι τοκετους ἐίπτουσιν θέσμως. Correctiones planas uni legebatur ἀσελγίη μιήναντες - ο
177쪽
ORACULA SIBYLLINA. 1lloποσοι - φορτοις matum in primo versu idem poeta admisit, qui μαναντες duobus primis syllabis brevibus dicere potuit. 8ed hoc a hujus seculi consuetudine non abhorret Anthol. Ρlanud. 3, 5, 2. . . p. 59. Jacobs. κουριδίης λοχου λέκτρα θέλων μιαναι. et Sibyll. 3. v. 127: καί ' ἔκριναν βασιλῆα Κρονον παντων βασιλευειν. v 300 μητέρες ηδέ τε τέκν' -ομαω νηπιο εντα. Ultimum vocabulum duo codices pro δακρυοεντα praebent.
φροιοει i. q. νηπιος f. μυριοεις - μυριος ales terminationes Variis vocabulorum generibus additae seriori aetate saepissime sunt obviae.
v. 348 re, μαννοδοτα, βασιλευ μεγαλη βασιλείας Ρrobabilitor hic locus sic constitutus est ab psopaeo. Lege
καὶ δυναμ φλογέουσα δι οἴδματος εἰς γαιαν ηξει. Fortasse scribendum φλογόεσσα ηξε bene se habet; nam am apodosis jam incipit, ut sequentia docent, minus recte connexa ab interpreto. v. 138 sqq. καὶ ἔπειτα Ῥέη τέκεν αρσενα παῖδα, τον ταχέως διέπεμψε λαθρηὶ διην δε τρέφεσθαι
ἐς Φρυγίην, τρεῖς ἄνδρας ἐνοίκους Κρπτας ἔλουσα. Lege λαθρη ἰδίη τε τρέφεσθαι.
v. 227. υδε τα αλδαίων τα προμαντι αστρολογουσιν. τα προμαντία Versu cogente est pro προμαντεῖα. Etenim τὸ προ- μντειον et ἡ προμαντεία sic juncta sunt, ut νεκυομαντεῖον et νε--μαντεία, nisi quod νεκυομαντεῖον ad locum tantum referri videtur. Vetera lexica νεκυομαντεῖον etiam de ipso oraculo dici eontendunt ob asserunt οστιμαντειον. Ulterius inquirendum. V. 38 s. q. ἀλλα Μακηδονίη βαρυ τέξεται Ἀσσιδι πῆμα, Eυρωπη τε μέγιστον ανασταχυεύσεται αλγος. Μακηδονίη pro Μακεδονίη ex edit. Ir. scripsimus, quae praeterea solo, ut videtur, Vitio typographico exhibet νασταχνώσε-- ρι-ης vero vel omnibus libris invitis in Eυρώπη mutandum censuimus.
178쪽
ii ORACULA SIBYLLINA. Sed lib. l. v. 86. ubi versus hic jam legebatur, melius:
v. 454 sq. ἄλοχοι δὲ συν-γλαωφαρέσι κουραις υβριν αειMum ἰδίη αποθωρηξουσιν. Pro ασωθω ξουσιν , quod nullo modo intelligo, legendum videtur αποθρηνήσουσιν, quod expressit interpres Latinus: uxores autem lepidaeque puellae Gamemanis sua tristia damna querctnmur. Ceterum Vox αγλαοφα ς in compositione a φαρος nihil habet, quo nos offendat, quamvis praeter hanc nullum aliud vocabulam compositum hujusmodi novi. quod ab eodem substantivo derivetur Sed accentum mutari. AEdebatur enim ibique πλα λαρεσι. v. 471 τῆμος Λαοδίκεια -ταπρη- ρπουσα. Lego certissima emendatione ἐριπουσα. V 474. Thraces cognominantur κρομμι, sed loco μέτρω et corrupto. Explicat opsopaeus Thraces, Bygiam arcem et Bygantium incolentes.
v. 480 sq. α α παρθενικας ποσας νυμφευσετ αῖδης καὶ κουρους τους α κτερέας μου αμφιπολευσει. υκτερης i. q. ακτέοιοτος, insepultus, inhumatus, recte derivatuma τέρος Sed in Versu praecedente quis non videt legendum: νυμφευσεται αδης' V. 573 sq. ευσεβέι- ανδρων ἱερον γενος ἔσσεται αυθις, βουλαισι δὲ νι οἱ προς κείμενοι 'ρίστοιο. Alteri versus sic corrupte circumfertur Legendum βουλαῖς ηδὲ νόμι προς κείμενον υ νώστοιο νομs jam pSopaeus con
Num se tueri possit λοκαρπευω, nescio, nam Vulgarem formam
Sibylla praefert supra V. 565. V. 753. o λιμος καρπων τε κακοή ἐέκτειρα χάtum.
Emendationem hanc vocis corruptae nemo non amplectetur.
LIB. IV. v. 1 sqq. Ἐλυε λερὸς Λαχὶς μεγαλαυχω, υρώπης τε, ὁσσα μελι μωκτοιο διὰ στοματος μεγάλοιο
μέλλω φ ημετέρου Παναληθέα μαντευεσθαι - ψευδη Φοίβου χρησμηγορου οντε μάταιοι
179쪽
ORACULA SIBYLLINA. 13 ἄνθρα- θεον εἶπον, ἐπεψευσακτο τε -ντιμ αλλ. θεου μεγαλοιο, τον οὐ χέρες ἔπλασαν ανδι εἰδώλοις λαλοισι λι ξέστοισιν μολπιουτε γαρ οἶκον ἔχει, ναον λιθου, ἱδρυθέντακα φότατον νεοδον τε βροτων πολυαλγέα λώβην 8ic totum iunc locum constituo. v. q. legebatur i. ψευδου Φοίβου χρησμη τορος, cod. Reg. dedit νευδῆ, Clem Alexandr.s oh ad gent. qui hunc et tres sequentes versum etiam affert, ρενδος - χρησμηγόρον V. . Vulgo legitur με ρευσαντο δὲ μαν
v. s. q. ἄμετροι sic corrigendi sunt: καὶ Συβαρις πέσεται καὶ Κυζικος, ἡνίκα γαίης βρασσομενης σεμηιοι πολλαὶ πίπτουσι σωληες, ubi noli πεσομαι mirari. Nam qui Philopatrim scripsit misellus auctor, et Luciano, at quanto viro, supposuit, VerSibus elumbibus et orμετροις active adeo πεσω protulit c. 28. T. II. P.
646. d. Schised loco simillimo: πεπτωκεν ὀφρυς ἡ παλαι μωμενη
Περσῶν - καὶ Σουσα κλεινον στυπεσε δ' ἔτι γε πασα χθὼν Ἀραβίας
ubi notes quoque εὐσθεν-ατος. Sod in Sibyll. IV. V. 305. Καρχηδοον καὶ σελ χιιιιιιι α πυργος ἐρείσει sui ἐρείη γε i. e. πεσελαι, nove et hoc dictum V. 09. es ad lib. 5. V. 125 sqq. v. ll6 sqq. καὶ τότ' 'Iταλίης βασιλευς μεγας, οἷα τε δρατης,
φευξετ αφαντος, πιστος, περ πορον φρητοιο,οπιτοτε et μητρων αγος στυγεροῖο φονοιο τλησεται. Ρrimum versum interpretantur: tunc ex Italia rex, tamquam transfusta, magnuS.
Bene, sed legendum, δραστης cf. Hesych. p. '033. δρασται δρῆσται), δραπεται Id. p. 1033. χρῆσται, δραπεται Praeterea
eorrige πυστος et μητρωον. LIB. V. V. . 5 sq. ον κονις αλλοτρίη κρυ νει νεκυν, αλλ' ανεμείης ανθεος υνο ι ἔχουσα. Mortuus Trajanus est Selinunte, urbe Ciliciae, cujus nomen asTRUVE OPUS C. AEEL. I.
180쪽
il ORACULA SIBYLLINA. λινεν, apio, deducit Sibylla. Nugas opsopaei, cur apium
αν ς νεμίης Vocetur, repetere nolo. Sine dubio corrupta est vox. Sed facili, ni fallor, et oleganti emendatione corrupte-1a mederi possumus. Notissimum est, apio coronatos fuisse
vietores in ludis emeis. Scribendum itaque. ἄλλα Νεμείης
Nullum quidem exemplum afferre possum, ubi Λεμεία pro πιμεα occurrat sed huic Sibyllae talia condonanda sunt Quod si quis minus nobis largiri velit, non multo audaciori mutatione legere possit: -λλα Νεμείου ανθεος te. ut ανθος έμων vocetur apium. am ἐμειος pro Λεμεαῖος reperiri apud au saniam aliosque monstrabit Berhel ad Steph. ygant. p. 586 V. 56 sq. ἔσσεται mi ιαπι φει, ταν ποτε Νεῖλος δευσηγαῖαν λην Αἴγυπτον λος πηχων δέκα καὶ d. Legendum est Λειλος δευση. v. l25. sqq. at α σοι Αυκίη, σα σοι κακα μηχανάαται, ποντος απι αυτομα του ἐπιβας χώρης λεγεινῆς, ῶς κλαυσα σεισμε τε κακι καὶ νάμασι πικροψτην Αυκίης ἄμυρον καὶ την μυρίπνουν ποτε χέρσον ἔσται καὶ Φρυγίη δεινος χολος εῖνεκα λυσσης, ης χάριν et Λυος ηλθε Ῥέη, κακεῖ προ μέμηνε. Versu primo μηχανάαται scripsimus pro μηχαναται secundo Guil. Canteri emendationem recepimus pro Vulgata: πάντες πάντος ed. prino. ἐπ -υτο Ἀώτους ἐπιβάς. Tertio malim κλυσαι κλυσσαι Quinto 'di sexto scripsi ἰυσσ1ὶς et προ ιέμηνε pro λυπης et προσέμεινε Versum quartum ita explicat opsopaeus: istota Lycia terrae motu et diluvio vastabitur . tam ea quae floribus et unguentis odoratis abundat, quam quae hisce careb Nam ex Lyciae parte, praesertim montana ob narcissi et croei excellentiam unguenta exportabantur. χε quo etiam supra.' Danni opsopaeus, ni fallor lib. 4. V. 109 sqq.: o Λυκίης μυρα καλα, σε δ α ποτε βρασσομένη χθων πρηνίξει, πρηνης ὁ κλονο πίπτου ἐπὶ γαῖαν εἰς τέρα ευξ προ νυγειν χθονα, οἷα μέτοικος, ubi Αυκίης pro ιβυες ex codice scripsi et αυ ποτε pro inor ex conjectura. tque hi sane Versus μυρος et μυρίπνους de fondere videri possuit. raofero tamen, quod mihi in mentem