장음표시 사용
51쪽
Hate Augustinus, quae si dicere est incertum animi ae varium esse,
minit credis Danare, de quo non incertus animi ac varius sis. Sermone verbillo 37. de tempore, si modo Augustiniis est, tam non modo aperte cius ad inferos descensum, ac reditum, sed magnifice triumphum,ac victoriam praedicat,atq; describit: ut eum pro se afferre non mentiri fuerit, sed insanire. ne,inquit,Domvis noster Iesu Christus illum tenebrarum,e mortis principem colligauit legiones liabusperturbauit, portarum inferni vectesferreos confregit, omnes iustos, qui originalipeccato adstricti tenebantur, absoluit, captiuos in libertatem tristinam reuocauit. Eran cum tenebrarum terminum, quasi quidam depraedator splendidus, ac terribilis artigisset aspicientes eum impiae,ac taratareae legiones, territae,ac trementes inquirere ceperunt, dicentes. Qui hame riste terribilis, σniueosplendore eorustus pere ad finem usque sermonis. Ita non Augustinus incertus, varius, sed Danaeus impius est,& mendaX. . His illa subtexam , quae libro eodem ad caput 3 de eodem argumento pari impudentia , aut mentitur, aut calumniatur non longe a fine,ubi de Bellarmino ita scribit. Fingit, inquit PetrumΝ- mare neficio quos Ombos, animam Christi eosto care post mortem, eamque deducere ad inferos damnatorum, unde nussa est redemptio,pradicarepo nitentiam mortuis, struare plane damnatos quia π Gregorius magnus perprimam missam, quam cantauit, iisorum fabula narrant, saluauit ex inferis animam Traiani Imperatoris Romani 2 contra Dei Patris uumq; ipsius decretum deniq; fuisse in inferis damnatorum, quie σblasthema sunt, e ab Augustino, Hierondimo, finaliis Patribus uersa. Quo loco plura fere mendacia sunt, quam Verba Primd mentitur, quod ait auctore Bellarinino Petrum deducere animam Christi ad inferos damnatorum, 2. quod ait eodem teste praedicasse poenitentiam hominibus mortuis 3 quod ait ex Bellar mini interpretatione aliquos plane damnatos futue tunc a Christo liberatos . quod innuit in huius rei confirmationem afferri a Bellarmino exemplum Grego- rq Papae, qui per primam missam damnatam Traiani Imperatoris animam liberaritas deniq; quod ait ea, quae numerauit euersa, atq; damnata iam olim fuisse a Patribus,in primisq; ab Augustino, atq; Hieronymo Nam etsi multa ex iis damnata reuera sunt a Patribus: tamen lymbus,siue locus subterraneus, in quo iustorum animaranterim detinerentur dum pro iis Christus pretium solueret, Patres non damnant, sed magna consensione concedunt. At Danaeus omnia eri Corale
52쪽
nia ea,quae numerauerat, a Patribus damnatasuisse commemorat,
idque eum sibi volui e,ipsa eius oratio indicat. Quia post enumerationem illam,in qua disertis verbis lymbum,&quidem ut fictilium quippiam comprehendit, absolute4 sine ulla exceptione, ita subiecit Q et blasphema simi, inquit, oe ab Augustino,Hieronymo,
ac reliquis Patribtu uersi. Et quidem, quod ad caetera mendacia a tinet,quia hic eorum reuincendorum locus non est, explicata breuiter Bellarmini sententia detegentur. De Quinto autem,cuius hie proprius locus est, paulo pluribus disputabo. Docet ergo Bellarminus, cum Beatus Petrus epistola prima cap. 3.ita scribit,christussiemelpro peccatis nostris mortum est, iustus pro iniustis, inos offerre Deo,mortificatus quidem carne vriuificatus autet linritu,in quolis, qui in carcere erant spiritib/ώ, veniens praedicauit, mi increduli fuerant aliquando, quando expectabant Dei patientiam in disbus Noe. Docet,inquam,Bellarminus,ciim Beatus Petrus ita scribit. se intelligi oportere. Christum ut nos redimeret corpore mortu-um,uiuum tamen spiritu perstitisse, atque in eo spiritu venisse, ut praedicaret, hoc est redemptionis, liberationis Euangelium ijs spiritibus nunciaret,qui in lymbo,tanquam captiui in carcere, detinebantur,dum soluto redemptionis pretio, luerentur, interque eos, nonnullis id nunciasseexijs, qui increduli fuerant in diebus Noe, dum fabricaretur arca, sed tandem cum eluvione obrui ter ram viderent, quam tanto ante tempore per Noeum comminatus erat Deus,ad se reuersi priusquam quis exstinguerentur poenitentiam egerant, atque ex hac vita Deo reconciliati excesserant. Ha ecst loci illius obscurillimi luculenta admodum,ac maxime fluens Bellarmmi interpretatio,in qua quos descensus ad inferos damnatorum,quas poenitentiae praedicationes, quas liberationes ab inseris somniet Danaeus, non video. Nam quod deprima Gregorii inagni missa commemorat id plane de suo Danaeus addidit. Cum eius rei, ne vestigium quidem ullum, sit apud Bellarminum. Atque haec de primis quatuor mendaciis breuiter. Vltimum non simplex, unum est, sed minimum duplex, duos enim Patres nominatim prosert, a quibus lymbum euersum esse
dicit utrumque falso. Nam praetcreta, quae ex Beato Augustino paulo ante protulimus epist. so.&serm. 37 de temp. exstant duo eiusde lymbo Patrurn insignia testimonia, qua Bellar minus indicauit, licetvcrba non protulerit, quorum alicrum nobis protulisse
53쪽
so Castigationὰ susticiet. Nam in psalm. 8s explicans illa verba Eruisti animam
meam ex inferno inferiori, ait, nomine inferni inferioris, intelligi
commode infernum damnatorum, superioris nomine infernum, in quo detinebantur animae iustorum quia&si Abrahamum tuisse in inferno ante Domini aduentum satis scimus non tamen bene ex cocolligimus,eum fuisse in eodem in serno eum damnatis. Atque ut probet non in eodem inferno Abrahamum cum damnatis tuisse Noniam enim, inquit, Dominus enerat ad infernum, t erueret inde omniumsanctorum praecedentium animas: π tamen Abraham in requie ibi erat. Et quida diues,eum torqueretur apud inferos cum Mid re Abraham, leuauit, las. Non enim posset leuatis oeulis videre, nisi
id esset superius ste inferiin. Et quid ei respondit braham; cum diceret, Pateria braham mitte Lazarum, ut intingat digitum uum, emaistre in linguam meam, quoniam crucior in hacflamma. Fili ait memento, quia recepisti bona in ita tua, Lararus autemsimiliter mala. Nune autem hierectilestituis ero torqueris. Et puper hoc ait, inter vos, e nos magnum chaos firmatum erit M,nec nos posiimis venire ad vos, nec inde aliquis nire ad nos ergo inter ista duo fortasse inferna, quorum in amo quieuerunt anima iustorum, in altero torquentur animae impiorum attendenseri idam,orans,hic iam in corpore Christipositus, erorans in voce Christi, eruisse Deum animamsuam ex inferno inferiore dixit blaec Beatus Augustinus, magnus ille, si Deo placet, euersor lymbi,4 Caluinianae blasphemiae propugnator Nunc Hieronymum audiamus,alterum symbi, si Danaeo credimus,euersorem . sin cap. 3.Ecclcstame, explicans ea verba. Similis est interitus hominum, iumentorum medicit,inquit, non quod animam putet perire cum corpore, et unum bestiis, hominum praeparari locum:sed quod ante aduentum C sti omnia ad inferos pariter ducerentur. nde Iacob ad inferos de cessurum se dicit. Iob pios. π impios in inferno queritur retentari, e Euangelium chaos magnum interpositum apud inferos, braham eum Lazars e diuitem in Auppliciis esse testatur. Et ibi plura in hanc sententiam. Quo lo- eo, vides ex Hieronymo pios,&impios in inferno detentos ita tamen,Vt inter utrosque magnum chaos intercederet, illi cruciarentur,isti cum Abraham requiescerent. Ita hoc, ac superiore capite numerauimus Danaei mendacia ex sacris literis minimum septem, ex conciliis tria, ex Patribus sexdecim, hoc est, omnino sex,&,i-sinti. Quibus si nouem alia addas, quae obiter animaduertimus, erunt quinque supra triginta.
54쪽
Danaipro Haereticis mendacia a.
in mentitur, de traditionibus Apostolicis: quo loco mentiisendi palmam Kemnitio praeripere non eum defendere videtur voluisse. Quem tanquam haereticum ubiquetarium alibi aversatur. Ea mendacia,&ui proriem nitio scribit, omitto tamen quod eo loco non proΚemnitio scribere,sed contra Bellarminum,ac traditiones Apostolicas debacchari videtur, itaque eum locum alibi forta L. se discutiemus. Controuersia a. ad praefationem Bullarmini,Lutherum progenitorem suum , quem accusaucrat Bellarminus, quod vocem oμodαο u improbaret,ita desendit. Procul dubio, inquit, ineptissimus calumnaέstor apparet Iutheri. Nam quodsancte ille dixit, ille homo ignarus perperam maculat,s traducit. Dixit Eutherus stodisse vo
olaoάσio a imperιrisiis ocem eandem esse putat Patres Orthodoxifu-umpatri planὶ μοίσιορ, id est eiusdem ad numerum essentiae esse dixerunt: Ariani autem haeretici o/λοιάσιον tantum, id e i, misis dumtaxat essentiae Eellarminus istagiuersa, tam disiimilia,magno G solo calum niandi Lutherum animo turpisiime confundit. Quo in gotio clauus mihi trudendus est clauo, atque haereticus haeresiarcha testimonio consutandus. VerbaLutheri in consutatione orationis Latomiaianae sunt hares: Nee ea quod mihi Homousion illud obiecIes aduersus Arianos receptum. Non fuit receptum a multis,ijsque praeclarisiimis quod σHieroum optauit aboleri Ideoque non eguerunt periculum, hoe inuent, oeabulo, t Hierondimus queratur,nscire quid veneni lateat in Ostabis, emitteris, adeo ιllud Ariani magis quam scripturas exagitabant. Et infra: Quod si odit anima mea vocem Homousion,πnolim ea uti,non ero haereticus. Quis enim me coget λ quam vocem, ne quis minus eruditus no posset legere,latinis literis exarauit Lutherus, ut nemo ignoraret quid de Trinitate sentiret. Certe hic eam vocem, quae contra Arrianos recepta est,quam Arriani exagitabant odisse se Lutherus affirmat. Idque tam luculenter, tamq; Latine, ut reuocari in controuersiam nulla ratione possit. At eam non μοιάσιον sed olaoἱ- σιορ esse Danaeus ipse fatetur. Ita dum Lutherum reclamantem,ac repugnante recte sentire cogit,& vehementer accusat quem ostendit nisi mendacio no posse destitui, di a sua illa mentiendi consuetudine non discedit. G 1 2. Λd
55쪽
ti Ad eandem prefationem ut est egregius mentiendi artifex
fraude,mendacioque multiplici ita defendit siros,ut etiam praeuaricetur,& Bellarmino causam abiudicet Reprehendit Bellarminus Caluinum, Erasmum, M clanchthonem,Bezam,Bulingerum, Melium, Sarnicium,Scheghium, igandum, Brentium, Schm id clinum, Kemnitium, Stancarum, Tigurinos, quod cum tueri se Mysterium Trinitatis profiteantur, ea tamen dicant, quae cum eo penitus planeque pugncnt Singulorum errores ita profert, ut negari non possint. At Danaeus, quia neque negare poterat, neque graeci nominis a qui uocatione ut pauid ante, ita nunc quoq; rudioribus, atque imperitis imponere manifeste calumniari Bellarminum ait.
Id se porro postia in disputatione ipsa demonstraturum Manifestifisimus nouiti Caluini, Bustingeri,Berbrinaliorum quoslla nomina pio rum Uirorum calumniatores Bellarminus, i exsequenti disputatione apparebit. At cum tam multos nominarit, atque notauerit Bellarminus, eorumque arianitica mutuabor enim hoc a Danaeo vocabulum dicta protuleritriste tam acer eius accusator,ac defensor haereticorum,uix ullum eoru defendit. Ad sex Caluini dicta, quae Arianum olent numerat Bellarminus, iste unum illud defendere audetiquo negat recte, ac proprie dici filium,lumen de lumine, Deum de Deo. Et quidem ita ut non neget dictum a Caluino. Sed bene dictum defindat, atq; ea in re, Arianis victoriam contra orthodoxos concedat. Non enim negat Bellarminus a Caluino concedi filium eiusdem cum Patre substantiae imo ut est vir maxime ingenuus, eum cap. I9. lib. a. defendit ab ijs, qui id eum negare dicebant. Sed id in homine haeretico reprehendit, quod eam loquendi rationem damnat,quam a Concilio Nicaeno acceptam tota Eccles Catholica semper amplcxa est. Quodque ea in re cum Arianis facit. At Danteus ad Cap. illud o. quod, inquit, ad hanc phrasim Deus de Deo vere sentit,&scripsit Caluinus, impropriani esse,ac Barbariem redolere. Quaero ergo quo nomine calumniatorem hic Bellarminum vocet,quia ne id dicere Caluinum asserat at id ita esse ne ipse quidem inficiatur: an quia ea in re sentire eum cum Arianis potius, quam cum orthodoxis Patribus dixit At hoc luce meridiana clarius est,cum omnes ad Caluini usque tempora, qui Trinitatis Mysterium agnouerunt, ea phras libere, si sint, Ariani contra maxime ab ea semper abhorruerint. Sernicisnon nulla dicta defendere nititur: illud plane dissimulati filium ut Pontificem ac Sacerdotem Disjtiro b c Ooste
56쪽
dotem etiam in natura diuina minorem esse Patre Quod consequens quidem est, si Caluini errorem admiseris. Filium secundum naturam diuinam esse Pontificem ac Patri sacrificium obtulisset sed pudet hos homines blasphemiae, atque impietatis suae. Defendere praeterea nititur Tigurinorum, a Geneuensium ministrorum de mediatore sententiam praeterea ex tam magno numero in tota ea controuersia, neminem eorum, qui accusantur a Bellarmino. Adde, quod nullam harum ipsarum sententiarum, quas tueri in ipsa disputatione vult, negat suorum fuisse sententiam, sed veram csse defendit, ut non videas qua ratione calumniatorem Bellarminum,&quidem manifestissimu nominet. Aut enim appinxit eis absurdi aliquid, quod non dixerant, aut eorum verba eum aliis quid aliud significarent, in deteriorem partem interpretatus est, ut absurdi aliquid dicere viderentur; haec enim, aut horum simile quippiam vox calumniandi significat. At Danaeus ea a suis,& dicta fatetur,& cam sententiam tuetur, quam damnat Bellarminus qua igitur ratione calumniatoris ei notam inurit Quanto ipse verius praeuaricator est, qui reliquas suorum assertiones erroris damnat, Mita defensurum se recipit, ut silentio postea inuoluat Denique si vere eos citat Bellarminus calumniator non est. Si verae eLauertiones sunt,mendax fortasse erit, si iis tribuat, qui non dixerunt rcalumniator non erit, qui nihil de ijs improbe mentiatur. Aut si calumniator est, absurdas js sententia falso tribuit, fatetur igitur. eum calumniatorem Bellarminum vocat, absurde ea dici, quae ex eorum scriptis refert Bellarminus. At ea dicta ab ijs fuisse tam certum,ac manifestum est, ut id negare Danaeus non audeat. Praevaricatur igitur,qui suorum assertiones absurditatis, ac falsitatis damnet licet in Bellarminum culpam derivare conetur.3 Illud vero plane ridiculum , quod exstinctam , atque sublatam suorum opera Arianorum, ac Samosatentanorum haeresim glori tur contr. 2. lib.I. ad praefat. ad cap. I. saepe eo lib.imo, quod ridiculum magis est id ipsum testificari Bellarminum ait ad praefationem primae contr. his verbis In praefatione,inquit secundae controuersiae Acribitis fatetur Beliaminiu,nostrorum opera,non forum. Seruetum G Gentilem, Arianos, ramosatmianos, eorumque haeresim esse Abutam Rusd pro se asserit Daneus,suo ipsius testimonio conflatabitur, quod ex Bellar mino, locus ipse Bellarmini mendacii eum conuincet. Ergo Danaeus ipse contr. .lib. I. ad cap.I.4 2. in quo ta- 3 men
57쪽
me de exstinctis suorum opera Arianis gloriatur, ita eoncludis.ssae.', inquit, robusta Bellarmini, inperpetua in toto hoe argumento tractando fraus,quod cum Poloni orian .ijs ,ricini aui.se quoqueeen, istros iiij,qui ipsos refutarunt: iste ad conflandam nostris inuridiam trosque, π Aria nos,s Orthodoxo , hoe est,nostros eodem miniis
Iborumnominet haeresi ista decuranda malaiose inuoluit. Quibus ver- his sitis in dicat, pestem illa m in Pothma,ae finitiis is regionibus ad hue grassari Et vero quis est, qui nesciat quantam Transyl-uantae,in Ungariae, quantam Poloniae partem ea lues depopu-
Iam Bella inus ipse pro se in ea ipsa et contripraefatione R spondeat , Hune ducem, ubi ita scribit. Hune ducem, emprincipem sequutis r Georgius Maiarata, Paulin Alciatin, Laelius Sori in Fran-α eus Daui σοmnis ista ministrorum colluvies, oua nune iuriano se Accedat ad haec alterum,n minus festiuum Danaei mendacium quod est illi in primis secunda controuersiae libris admodum familiare, ut quoniam de Mysteriis Trinitatis, atque incar 'nationis sentire Caluiniani nobiscum volunt, quicquid c tia nouos eorum mysteriorum hostes disputat Bellarminus, haplerumque laudet, ut id e suorum libris sumptum esse glorietur, ita libro I. ad cap q. s. 6. 7 8. i. passim in lis libris, sed ita
plarumque, ut locum unde sumpta ea sint, nullum proferat haad caput. s. libri I eum defensam a suis Diuinitatem Spiritus sancti dixisset: a quib- , inquit, in sua sumpsit , quamuis magno assu disiimulet. Ad caput 4. d. hoc tantum, inquit, in eo reprehendiamus, quod Ptigiariorum more calat ea, si a nonru aecepit. Ad caput G. hoc modo querimur de Beliarmino, inquit, quod ea, quae a no- Iris, tum Gadis, tum Geneum in tum etiam Italis, emPolonis didicis aperte fumpsit, quemadmodum euiuis nostrorum scripta legemrfacile apparebit, ingrato animo caelat, teain se transferat. Atqui eularminus,diuinitatem Sancti Spiritus probat, primo ex scripturis, deinde ex Patribus,terit,ex miraculis, cap.illo. 3. Miracula Danae-us,ut alio loco videbimus,ad probanda fidei dogmata, de nominatim mysterium Trinitatis, afterri non patitur aut ergo ea ex sumis
rum libris desumpta argumenta fatebitur, c reprehendo suos veros, ut ipse ait, Verbi Dei ministros aut hoc argumentorum
58쪽
genus inde sumptum non esse concedet. Quod ad Patres attianet, quam in eorum scriptis versatus sit Bellarminus , reliquacius volumina satis ostendunt,in Danaeus ipse variam eius eruditionem in iis libris non raro predicat Ad caput. s. W6. Hic, inquit,' nos ipsi, aria lectionis, er diligentia hone iam
laudem Bellarmino tribuimus , erem inuidentia praedicamin. Ad cap. o libr. I. diligentiae linquit crimemoriae , 7 Viduae Patrum lectιonis nomine gratias illi agendus esse maximas existimamus,&alibi saepe non dissimilia Eum igitur cui assidua lectionis.
ae variae eruditionis nomine gratias agendas esse existimes: quam verisimile est, cum possit ex ipsis Patrum fontibus testimonia sumere, a turbidis Haereticorum laeunis mutuari voluisse Argumenta porro , quae ex scripturis affert, partim ex Patribus sumpta sunt, quos ibi commemorat Bellarminus, quae si licuit Har- reticis inde sumeres, quare Bellarmino Catholico homini,a Patribus quorum vere filius est , ac fidem veneratur, cimitatur non licuit quaedam ex variorum collatione locorum ducit; ha e vobis videlicet vindicabitis item, ut ea, quae ex simplici ducuntur scripturae loco. At ea, cum non adeo multa sint, primo
cur non redarguit , ac tabulis obsignatis hominem furti conuincit cur aliqua saltem exempli gratia non asteres Deinde, curia scribit, ut non pauca quaedam , sed aut maximam a tem , aut omnia ex suorum translata libris affirmet Nostri inquit, Divinitatem Spiritus Sancti defenderunt, a quibus iste sua sumpsit, quamuis magno astu dissimulet. Hic certe non unum aliquod argumentum suiό sed omnia tribuit. Quoniam
autem eodem utitur , argumentationum , ac probationum gener in capitibus. ζ. 6. 7 8. i. eadem erit ratio conuincenda impudentiae Danaei Tam sterile , scilicet, fuit Bellarmini ingenium, ut qui tam multis seripturarum testimoniis , in reliquis omnibus suis libris , tam docte . atque acute, reliqua fidei Christianae dogmata . contra Haereticos probauit , is in desendenda Filii, ac Spiritus Sancti diuinitate, pro qua tam mu ta Patres olim disputarunt, nihil inuenire per se , aut ab aliis Catholicis . ac sanctissimis Patribus, mutuari notuerit, sed consu-gere ad Haereticos sit coactusci Adde, quocte omnia argumen ta,ad quae respondura aliqua ratione Arianos ait,atque corum solutiones impugnat, cum ante se allata iam ab aliis ea suisse fateatur,
59쪽
quae aduersarii soluere conati sunt,ea sibi Bellarminus non arrogat potuitque in ipsis Arianorum libris vidisse, quare etiam si allata a
Caluinianis ea primo fuissent, potuit non ex eorum libris haurire. At ea cap. . septem sunt, cum undecim tantum attulerit. in consequentibus vero capitibus. .ew6. vix ullum est argumentum ex scriptura ductum, quod non idem Patrum habeat testimonium aut locus ipse lain manifestus sit, ut nullo duce, quilibet videat facere eum ad Diuinitatem Filii demonstrandam. Iam vero illud in hoc genere cachinnis dignum Danaei mendacium quod a se mutuatum ait Bellarminum, quae contra Vbiquetarios scribit; sic enim
in examine,Dcensura sua,ad finem libr.3. contro. 2. Ioanne Caluino, inquit,er Polonis fratribus maximam partem halet,quacumque contra Gentilem,s Pruetum scribit: a Theodoro Bera,s a nobis ipsis,quicquid contra biquerarios, ta Martinum Memnitiumprofert. Non vereor, ne qui scriptum hoc eius,in Bellarminum legerit, tam imperi-te,atque inepte conscriptum,in dubium reuocet, utrum esse in eius libris aliquid potuerit,quod vir doctissimus, atque grauissimus, nomodo suis scriptis dignaretur, sed probaret omnino certe in omnibus eius voluminibus nusquam, ne refutandi quidem causa D
nati nomen inuenies cum tamen nullum, paulo nobiliorem Hae reticum,praetermiserit. Ita aut obscura fuerunt Danaei scripta, ut in manus viri, alioqui admodum accurati, atque ad ebin hoc genere curios, non venerint aut si quae deuenerunt,indigna duxit, quorum ratio cum caeteris Haereticis haberetur. Caeterum, quod ad ea,
quae aduersus Vbiquetarios scripsit Dinaeus, egregie animaduertit Rogerius noster obiectum a Laonico Antagonista suo fuisse Danaeo,quod, quae contra eam haeresim scripserat, exangolstadiensi quodam Iesulta corrasisset. Idque Danarum, qui ad reliqua omnia eius conuitis,acriter admodum responderit, inficiari non ausum, totum eum locum leuiter traducta alid quaestione, transisse pag. sui in Laonicum lib.7 . his verbis. Porro Iesultam quendam Molpa-diensem contrὰ estram ubiquitatem iam pridem 'ipsisse conquereris:
quidni ero id aceret Laonice.πssium errorem Euochianum pro irili euerteret; cuius, insi Satan auctor est psum tamen Satanam tam foedi e roris iam manifestepudet 'Ita cum furtum obiiceretur, quia gestabat in manibus non negauit, sed eius ex quo furatus est, laudat ollicinam; ut intelligas iustam sibi fuisse causam, cur furaretur. Quamo
brem iiihil est quod queratur. Nam, si nihil opus fuit Bella
60쪽
mino,eum suis abundet,stipem corrogar tamen, ex Danae,s idalium suorum bona,quasi ex fabulora illa comicula, plumas repetere voluisset, obmurmuranti iure suo respondere illud potui Tet, non facio tibi iniuriam , tolle quod tuum est,& vade ego, quod
s. Cont. .lib. .ad caput.7. Bellarminus Caluino obiicit, quod&si aperte fatetur hominum animas, non modo lanctorum, sed etiam impiorum, cum e corpore discessierint non interire, tamen ex aliis eius dictis necessario sequitur, eam esse mortalem. Ita ad Mnem capitis eius,nega inquit,id infine libri Caluinus, bi asserit, etiam sevios iuerepost mortem licet inpaenis; at hoc non bene cohaeret eumμ- perioribus. Ita aperte quidem a Caluino immortalitatem concedi, sed eum tamen minus conlequenter loquutum docet: eum ex iis suae supra iam dixerat,mortalitas anime colligatur. Id porro ita sitirmat Bellarminus. Aur, inquit, ipsi non bene probat Christianimam. mansisse immortalem, ex eo, quod Diuinitati coniuncta non estpermissa
ruere in infernum,aut certesquιtur,animas Impiorum. α ruunt in Infernum,plane extingui. Praeterea Sanctus Petrin M. a. non dixit Christi
animam non fuisse in Inferno,sted non ibi longo temporerelictam, crin5mbolo nonne legimus descendit ad Inferos ferrasi deficendere ad Inferos sinterire,etiam Christi amma interitruicetposteafuerit excitata: at hoe ipsium est,quod volum nabaptista uitur Calui sententia , si ipsam destruit, Cr Arhelmo viam aperit, Haec Bellarminus, quae Danaeus iniquissimo passis animo,ita ad caput ilIud scribit. Quydde Caluino calumniandi animo, ex verbis eius manifeste contortis, detortis ueblatera Bella misma id tam putidum est, Leonfutatione non egeat.
Nega eri,aut id,ij verbis, quae ibi protulit Bellarminus, sibi vo-Iuisse Caluinum, quod ij significari Bellarminus existimat, aut ea verba fideIiter esse Bellarmino prolata,aut bene id a Bellarmino colligi, quod is ex Caluini dictis consequens esse contendit. Et quidem liminus fideIiter prolata verba contenderit, ex chirographo conuincetur: si vero verba quidem eme CaIuini concedit, sed ijs aliam vult subesse sententiam,primδ quidem,cur non indieatique nam tandem ea sit, aut quid sibi Caluinus ibin locis voluerit ZDeinde eum eo loco Caluinus disputet, aduersus nonnullos Anaba-ptiltis,qui sensium omnem cum morte extingui, idque ipsi Christi animae euenisse contendebant profecto quae ibi docet, de vera,&erreria animae morte,atque interituitates uenda sunt. Videamus