장음표시 사용
61쪽
verbis multo manifestius colligit Bellarminus, quod Caluinus.
cum redderet rationem, quare ea Petri verba ita intestigi oporteret. Nam anima eius, inquit, diuina Nirtute suffulta A, ne in perditionem rueret Quibus satis indicat, ideo in perditionem animam
illam non ruisse, quia diuina virtute suffulta est ergo nisi fuleiaretur, rueret Natura igitur sua mortalis fuit, sed mortem et Fugit virtutis diuinae, qua fulciebatur, beneficio. Id quod planius etiam fiet ex iis, quae infra scribit de Sacrificio Isaae, ex quo immortalitatem animae Christi ita probat. Quid est, quod Isaae non
moritur, nisi quia, quod proprium si homini, immortale Christuιρρα- stitit, hoe ea animam aries vero animal irrationale, qui me do min mortemsubstituitur, corpus e l. Quibus manifeste declarat, de bullis quidem animam mori, item . vi Isaac, qui immolari iusisus erat. Sed quemadmodum pro eo substitutus est aries, ita pro anima corpus in mortem fuisse substitutum. Id quod ea verba demonstrant, id quod proprium est homini, hoc est an iria, iis moria tale CHRisaeus praestitit. At si natura sua immortalis est , neque moritura erat, ut pro illa aries,hoc est corpus morti supponeretur, immortalis praestari non debuit quae per se ipsa mori non poterat. Ea igitur est eorum verborum lcntentia , quam iis Bellarminus tribuit. Restat, ut videamus, ecquod sit in his rationibus, quibus ex Caluini verbis animorum mortalitatem couligi Bellarminus queat, argumentationis vitium , an verbiecessario id ei Sciatur , quod Bellarminus effici putat. Quanquam
enisi , si id non emceretur , non ideo calumniari Caluinum, aut eius verba detorquere dici posset, cumin verba eius fideliter affcrat , neque alienam iis sententiam supponat, colligere se , ex Caluini dictis, non diserte ab eo asseri profiteatur, Quanquam igitur haec ita sunt,tamen si hoc calumniandi ac detorquendi vocabulis significari Danaeus vuli , nec recte ratiocinari Bellarminum existimat, cur ipse sagacissimus, ut sibi videtur per- uestigator atque indagatori paralogismorum, Bcllarminianarum argumentatio nam vitia non indicauitλCerte si quod eit in iis rationibus vitium, non tam est manifestum, ut confutare velle putidum sit. Sic enim argumentatur, ideb Christi anima perstitit immortalis, quia in perditionem, atque infernum ruere, permissa non est,
Ergo si id permissum fuisset, ea utique interiisset ergo animae, I quae in
62쪽
suae in Infernium ruunt, penitus extinguuntur; Cur enim petissimum Christi an iis interiisset, si ruisset ad inseros, caeterae etiam si ruant non extinguuntur at impiorum animae in Infernum ruunt. ergo penitus pereunt. Haec quidem ratio videtur rem necessarici
concludere neque ullum habet argumentationis vitium , nil siquod de nouo extudit dialectica Caluiniana. Quid altera noem minus necessariam habet consequutionem; Descendere ad Inferos est extingui,atque interire animam sed Christi anima,& si nociderelicta est in Inserno, illuc tame deicendit, ergo interiit illa quidem, sed excitata postea est. Qu9d argumentationis huius vitium. aut quod subterfugium excogitari potest cum propositio ex Caluino deuimpta sit, assumptio ex Apostolorum Symbolo vi actis Apostolicis, neque quicquam desideretur ad perfectam argumentationis formam; At Danaeus,cum harum rerum nihil negare pos-st, calumniandi animo, ex verbis Caluin manifeste detortis, scripsisse hae Bellarminum causatur. Neque alia ratione defendit,
nisi quod immortalitatem animorum Caluinus asseruit quis enim Ῥnquam, ait, christi animae r in niuersum animae cuiusuis humanaimmsrtalitatem uberius, metius,aut acriis contra Atheos, o Monachosso Porcos,defendit,quam D. ille, vir Dei,γ' christiservus eximisis Ioannes Caluinusa legarpius lector ipsius libros, lemochvanuchia, lib. . Instit. Christianae cap. isaeommentarios in p. Tim. u. I 6. Actorum I. u. 32. 23. n. g. At Bellarminus diserte scribit docere quidem animorum
immortalitatem Caluinum, in eo ipso libro de Psychopannychia; sed id parum constare ait,cum ijs,quibus animae Christi immortalitatem probat,quare alia ineunda fuit Danaeo defendendi Caluini ratio, sed is, quando ratione, & veritate non potest, fraude, atque mendacio tueri Caluinum constituit. Secunda item coni.lib.q. ad cap. 6.e in quo capite ad finem Bellarminus reprehendit tanquam blaspheme,&impie dictum,dicere, quod Christus in horto,sine spiritu orauerit, aut correxerit, scii, uocauerit orationem suam Sentit Danaeus, Caluinum suum ijs verbis designari,a quo ea de Christo assirmari non ignorabat sed tam immanis eum blasphemiae puduit. Quare eum strenuus alioqui discipulus aemulari ea in re magistri sui impietatem non auderet,mendacio eum tueri constituit. Negat ergo, cum ea Caluinus
de Christi in horto precatione assereret tam spectasse quid intus in anima Christi ageretur,quam hominum de ea re iudicium. Dixit, inquit,
63쪽
inquit, caluinus spectans hominum de Gristo ista pree te iudicium, Christumst castigas, aereuocasse,cauibus verbis egregie in suum, ac
magistri sui aput mentitus est. Nam mendacium hoc primo aperta confessio est, eam sententiam, quam revera Caluinus asseruit adeo esse non modo ab omni veritatis specie, ac ratione alienam,
sed etiam impiam,ac blasphemam, ut ne ij quidem,quos in Caluini
gratiam,non puduit Diuinam Christi animam inferorum cruciatibus excarnificare,sustinere huius, vel inuidiae pondus, vel blasphemiae immanitatem potuerint. Deinde Caluinum, non sitis defendit denique secum ipse pugnat Danaeus. Et quidem mentiri eum, dum Caluinum hac ratione defendit, hare fidem faciunt. Primb, quia Caluinus diserte , atque aperte admodum, 'uidem saepius haec astirmat,neque ullam facit humani huius iudicii mentionem ;
si non rei ipsius,sed humani iudicii rationem habuisset; aliquid aliquando,sin minus expresie ea de re docuisset, indicasset quidem
certe,nc cum in re lubrica atque ancipiti versaretur fallax illud hominum iudicium eonfirmare videretur, atque alios in errorem inducere qui eius auctoritate permoti, vere iudicasse se crederent, Christum Dominum, vocem emisi e doloris impetu repente extortam,quam,ut non latis meditatam postea reuocarit, atque correxerit. Deinde cum Caluinus aperte,atque perspicue clamet,eam vocem,qua Patrem oravit Dominus,ut calicem a se transferret,u
tum abruptum .subito elapsum castigatum deinde, ac reuocatum Dun; non fuisse eam meditatam Christi orationem, sed vi, atque impetu doloris extortam subito, cui statim addita fuerit correctio, ea doloris vehementia, praesentem caelestis decreti memoriam illi ablatam,& sexcenta similia, quae ad ipsam animi eius affectionem. non ad humanum iudicium reteruntur; quibus, vel auctoribus, vel coniecturis ostendit Danaeus, haec cum Caluinus diceret, non rem ipsam, sed humanum spectash de ea precatione iudicium pHaec certe omnia,quq protulimus,ex Caluini in cap. 26.Matticommentariis attulit, libro illo 4. cap. r. Bellarminus; neque inficiari Danaeus ausus est:cum libri in promptu essent, ea fuisse ijsdem verbis a Caluino conscripta, ex quo Bellarmini loco, libet Caluinianum illud integrum describere, quia sole meridiano clarius mendacium Danaei redarguit Metu perculsus, inquit, ei anxietate con- strictus fuit, nec eforet, inter Bolentos tentationumfluctus, asternis votis quasi racillare. Haec ratio ess,cur mortem deprecatus, sibi faenum
64쪽
ac reuocet. Haec Callainus. Quid autem est, necesse fuisse, intervio. lentos tentationum stuctus, alternis votis, quasi vacillare, nisi nune in hanc, nunc in illam partem, animo inclinare,recursantibus,nunc metu mortis, nunc coelestis decreti memoria; quaero ergo necesse ne fuerit. ita Dominum alternis illis tentationum motibus aestuare si negat necesse fuisse Danaeus, falso ergo id a Caluino assirmari
concedet. Si anarmat, vacillauit ergo animo Dominus; atque in diuersas partes iactatus,optauit aliquid, quod mox corrigere opus suit. Dicet fortasse visum fuisse ita vacillare, atque in diuersa distrahi, sed non fuisse eam in animo cius luctam, quam exterior eius actio praeferebat. At, qui nccesse fuisse asserit, eum ita agitari, non tamen unciat quid actum sit, quam quid agi necesse fuerit si agitatum esse diceret, quadrarchaec responsio, aliqua ratione possc videretur; explicari enim posset, de ea agitatione, quae extrinsecus appareret; at agitationis illitus necessitas, qua ratione videri potuita ut idem significet, necesse fuit eum vacillare, ac si diceret, videbatur neccsse
esse, ut vacillaret, certe ita nemo hominum loquitur; quare ne hanc quidem interpretationem, ea Caluini verba possunt admittere. Prq-terea vel haec votorum Veluti alternatio, ac vacillatio voluntatis causa fuit, cur, cum abreptus doloris impetu, mortem deprecatus esset, mox recurrente Diuini mandati memoria priorem precationem reuocaret, ac votum illud prius paterno imperio subhceret, atque ita non ex ho initium iudicio, sed ex re ipsa, quae intus in animo gerebatur, Caluinus rem explicat. Vel ea non fuit ratio,cur cave
ha Dominus subiiceret, verumtamen non sicut ego olo, sed scuttu,sed cum quippiam spectaret Dominus iis verbis, quam ut pri rem corrigeret orationis suae partem, nobis tamen eo spectare videri solet quod, si dixerit Danaeus,illud etiam concedat neccsse est falsum esse quod Caluinus auarmat,eam fuisse rationem cur mortem deprecatus,mox sibi fraenum iniecerit, Patrisque imperio subiiciens,votum illud subito elapsum,castigarit, ac reuocarit. Denique, quod hominum iudicium Caluinus spectare in ea re potuit. cum nemo unquam ante eum, de ea Christi oratione ita iudicarit Mendax igitur est Danaeus, qui Caluinum,ut defcndat, alienam i Ilisententiam tribuit; idemque praeuaricator, qui dum in aliam se
tentiam Caluinum conatur trahere, causam nobis abiudicat. Iam
verbi ne si id quidem,Caluinum voluiue concessero, quod illi pi
65쪽
uaricator hic eius tribuit, defendi potest Caluini blasphemia.Quod
hac ratione probo; aut enim iustam habuerunt homines, ita iudicandi rationem, aut sine ulla iusta causa, cum aliam in partem ei Christi verba interpretari commode possent, ita tamen iudicare maluerunt Si eorum verborum ea sententia est,atque ita interpretandi animi eius affictum,ansam dedit ea orati non poterit reprehensionem effugere,nam qui orationem estuderit, reprehensione
dignam, dignus ipse est, qui reprehendatur Indigna autem vir
considerato,&graui ea oratio est quae eum animi affectum licet non vere significet, qui a recta virtutis norma,ac ratione sit alienus. Non igitur ea Danaes interpretatione, omni plane culpa, ea Christi oratio liberatur. Sin autem nullus rerum non iniquus aestimator. eam Christi orationem ita unquam interpretatus fuerit inique profecto agit cum Christo, seu Caluinus, seu Caluini interpres. qui,ea,quoad externam etiam speciem Christi actionibus tribuati quae nisi imprudentum, atque imperitorum iudicio cadere in eas non possunt. Pugnantia denique Dan sum loqui, probo. Primo, ex eo quod ipse Catholicorum Patrum interpretationem , qui Luc. r. Christum profecisse sapientia intelligi aiunt, quoad ollensionem, quia secundu aetatis incrementa,ita latentem suam sapientiam ostendebat, ut cum aetate,proficere etiam sapientia videretur. Hanc inquam Patrum interpretationem,libro illo .ad caput 3. his
verbis insectatus est mel spiritum, inquit,m Dei verbo mentitum, probblfhemiis fingunt,qui tam aperte christum profecisse sapientia pronuntiauit, et Christum ipsum dissimulatorem 's' cum id stum nonageret, quod ager Uidebatur,nosfefellisse volunt, quaesuit haeresis Marcionitarum,nu in crure ociferans nimitamenpateretur. Quoniam ergo serio Christum orasse, ae petiisse Danaeus non vult, ut mortem effugeret,moxque eam orationem, quippe quam vis subita doloris extorserat, reuocasse, sed ita egisse,ut reuocare, atque id agere vider tura Spiritus autem Sanctus narrat,eum orasse, ut calix transferr tu moxque correctionem illam subiecisse, quam fingit Caluinus, mendacem facit Spiritum Sanctum Danaeus; pari ratione, quoniam cum vel transferri calicem illum n5 cuperet, vel votu illud non elapsum temere quasi Elapsum temere no reuocaret,ita tame segessit,ut&extortu,atq; abruptu vota illud doloris impetu,&reuocatu
postea videret,dissimulator Christus suisse,& cumo id ageret, quod agere maxime videbat, nos sesellisse dicendus erit,c vereMarcio-H niticum
66쪽
nitieum est. Aliud est enim , non omnia continuo prodere,qu, latent in animo, quod& prudentiae est,& nos in Christogonee dimus; aliud conuernationem,atque aestum animi fluctuantis,sinnu- Iare,eum ita non assciare, quod in Caluinum Danaeus ex Marci ne derivat alterum ergo eligat de duobus, vel ut perperam argumentatum se aduersum nos cap. illo. 3. fateatur, vel ut simulatorem Christum in mentientem in sacris literis spiritum Dei faciat.
. Libro eodem, ad caput. 8. quo capite explicat,& confutat Bellarminus inauditam Caluini blasphemiam de descensu Christi
ad Inseros,postquam docuit ex Caluino, dici Christum ad inferos descendisse, non quia subterranea animarum loca adierit, sed quia ipsas damnatorum poenas,&cruciatus, inanima pertulerit: se dit Bellarminus. g. Notandum terti5,6 quamuis non aperte dicat quandiu fuerit in insem, tamen innuit fuisse usque ad resurre ctionem quibus verbis, ut vides,duo docet. Alter um, nihil a periet scripsisse Caluinum de tempore, quo in sis inserorum doloribus, anima Christi versata est: alterum,innuere eum, ad diem usque re surrectionis, fuisse prodinctos eos Diuinae illius animae cruciatus. At Danaeus in caput illud 8. in ipso initio. B rmin-, inquit, mi-Ferrime fallitur GL o a. infine quiputat ex Caluinoahristum a moment.
pastionis, ad diem,sique usurrectionis in inferno,emus doloribus,restatum esse eum bique doceat Caluinus is ipsa chrissi expiratione cessa se, Gristum in inferno tunc esse desiisse. Quibus verbis duo minimum.
aut tria mendacia,si quis rem attente conlideret, continentur.Pri in mum,quia eam sententiam ita ex Bellarmino refert, ae si is eam a Dseri a Caluino diceret: cum tamen innui tantum doceat, non aperte affirmari. Secundum, quod negat ex Caluini sententia, infero. rum cruciatus Christi animam post mortem esse perpessam: cum
tamen manifeste ex eius scriptis oppositum colligatur. Id quod
breuiter hac ratione demonstro Christi anima, ex CaIuinci, nota
alia ratione descendit ad infe os, nisi quia damnatorum homi numeruciatus perpessa est; at post mortem descendit, ac versata est in inferno, ex eiusdem sententia gitur cruciatus eos, post mortem eius anima pertulit quod ad propositionem spectat, Danaeus non abnuit de assumptione praesens nostra controuersia est, eam ita probo: a certissimum est non solum nobis, sed etiam aduersariis consentientibus.ea verba Petri, Actorum Limpossibile sulti neri Cooste
67쪽
Lib. I. Cap. V. visnet eum ab inferno, intelligi de Christo iam mortuo, nam Beza,
cuius interpretationem defendit Danem , ad caput eius libri Q. eum Actorum,& Psalm II locum, ita interpretatur, ut velit infer num pro sepulchro, animam pro cadauere positam, ut idem siit, non derelinques animam meam in inferno, ac sii diceret, non derelinques cadauer meum in sepulchro; at cadauer insepulchro, nisi post mortem esse non potuit ergo de ijs ibi sermo fit, quae contigere post mortem cum autem eum Psalmi locum Petrus attulerit adprobandum,non potuisse Chri itum ab inferno detineri de eo proiecto inferno loquitur, in quo fuit post mortem, etiam ex Bezar,&Danaei sententia; porro de ijs, quae contigere post mortem, eum locum a Caluino,& quidem minimc haesitanter intelligi probantea, que: ex psycho pannychia supra attulimus mera mors, inquit ille fuit
corporis, inanimaesolutio eaeterum anima itamsuam nunquam perdidit,quae Patri commendata non poterat non salua esse. Vbi de anima,que iam a corpore discesserat, loqui cum certissimum est: pergit porrd,su 1mqRe sententiam, quod anima illa vitam suam etiam separata non perdidit,ita confirmat. Id volunt, inquit, verba ex concione Petri, quibus affirma imposilbiusuisse teneri eum a morte, viscriptura impleretur, quoniam non derelinques animam meam in inferno, nam anima,
diuina Hirtutesi fulta est, ne in perditionem rueret, emcorpus eius in sepulchroseruatum ad resurrectionem. Vbi vides ea verba Petria Calui no intelligi de anima iam corpore separata, cum interim corpus ad resurrectionem in sepulchro seruaretur. Porro eo loco loqui, tum Petrum, tum etiam Prophetam, cuius testimonio Petrus Christi resurrectionem confirmat, de ijs doloribus, quos in anima instar damnati, ac perditi hominis ei Caluinus infligit,ipse docet in Catechismo Geneuensi, cap. de fide, .ai. ubi postquam dixit Christum diros in anima cruciatus damnati, ac perditi hominis pertuis lisse, haec subdit mesiens dixit Petrus Christum resurrexisse bolutis mortis doloribus,a quibus imposiibile erat ipsium teneri, vel superari; vero,
etiam si non diceret, aperte satis ex eius sententia colligercturii quia si in inferno anima Christi interim morata est, dum iterum corpori eius coniungeretur; neque,aut penitus interiit,ut volebant Ana- baptistae, aut damnatorum dolores pertulit, quos in serni nomine Caluiniani intelligunt, alia quaedam ratio excogitanda erit, qua in inferno fuisse eo tempore dicatur nulla autem videtur cise reliqua,nis eam vesit admittere, quae unica vera est, ut ad loca subterranesti cscc
68쪽
descendisse dicatur, ut inde iustorum animas victor eriperet, a ita,
quia vera est, Caluinus vehementer abhorret Denique Danarias ipse ad caput idem in confutatione responsonis Bellarmini, adquiritum Caluini argumentum, causim nobis adiudicat Argum c- tum illud erat Actorum. 2. dicitur Dominus surrexisse solutis in ferni doloribus, iuxta quod impossibile erat teneri eum ab eo, at si non pertulit Christus eos dolores, non potuit iis solutis resiurgererergo inferni dolores pertulit Christus quam rationem neque Caluini esse negat, cum Caluini nominea Bellarmino proferatur: vero etiam ea, rem confici defendit Danaeus. At a Petro ea dici de
iis, quae Christi mortem subsequuta sunt, manifestissimum est, probat enim Petrus Christum solutis in serni doloribus surrcxisse, quia impossibile fuit teneri eum ab in serno. Quod ipsum probat scripturae testimonio, quae praedixerat per os David, fore ut anima eius non derelinqueretur in inferno. Quare haec est eo loco Petri ratiocinatio; anima Christi, derelinqui non potuit in inferno, quia ita praedictum erat, ergo non potuit ab inferno retineri; neque enim tenere eam posset, nili ibi derelinqueretur a Deo; at si non potuit ab eo teneri, resurgere debuit ergo solutis inferni doloribus resurrexit; quae omnia ad id tempus referri quo Christi anima separata erat a corporcio textus ipse demonstrat,& clamat Caluinus, BGeta negare non est ausus,&Danariis confirmat,ut paulo ante dicebamus. iudice ergo atque adstipulatore Danso Christus ex Caluino post mortem dolores inferni pertulit, sic enim argumentor Locus
ille Actorii. r. loquitur de iis, quae post Christi mortem acciderunt, aut ergo probat id, quod Caluinus vult, atque ita post morte Chridius eos dolores sustinuit, aut certe extra rem a Caluino citatur,
cum non loquatur ibi scriptura de veris inferni doloribus, quos Christus auctore Caluino pertulit. Denicine, cum graeci codices legant solutis mortis doloribus: si eo loco sermonem esse vclit Danariis de doloribus, qui cum ipsa Christi mortes ne habuerunt,
profectd nihil probaturus est contra nos; quam facile enim dicere poterimus, eo loco mortis nomen, non tropice, pro ira Dei, atque abalienatione eius ab anima, sed proprie positum csse. At eam lectionem Danaeus ita vehementer probat, ut, quia Bellar minus in ea responsione ad quintum argumentum Caluini, meliorem esse eam dixit, quam in latinis vulgata editionis codicibus habemus, quamqi Ircnxu . tantus, actam vetustus Pater sequitur, licet grae
69쪽
eorum codicum lesstionem non respuerit,ita inquam, eam lectione Danaeus probat, ut eo nomine Bellarminum acerrime reprehendat, imum)cripturae,inquit, C sua ulgari editione eorrigit, quoniam eo opprimitur: sed hoc, in summa Haerctici hominis inconstantia mirum non est. Tertium mendacium,&quidem palmare est, quod ait a Caluino ubique doceri, eos Christi dolores, quorum perpesisione in inferno fuisse dicitur, in ipsa Christi expiratione cessasse: quibus verbis non mendacium modo, sed noua etiam haeresis continetur Mendacium ex eo demonstro, prim quod ne unum quidem ex tam multis Caluini locum, non modo proferre, ac nos verbis eius conuincere,sed neq; designare ausus est sed, cum ubiq; id tradi ab eo dicat nusquam uadicat, ubi hoc dixerit. Deinde, quia cunon paucos Caluini locos Bellar minus attulerit, in quibus de hoe Christi ad inferos descensu verba facit,& quide prolixe, at botiosuin nullo eorum cam rem Caluinus, non mod5 tradit, sed ne indicat quidem. At quo in loco id melius aut aptius explicaret quam in caput. 26. Mati. ex quo scriptura loco,eum Christi descensum colligit paut in libro a. Instit cap. Io . qui proprius est eius disputationis locus Tertio, quia Danaeus, qui,ut Caluinum excuset, sicubi aBel- Iarmino ita reprehenditur, nulla, neque ratione, neque fraude, defendi posse videatur, id Caluino percalumnia, a Bellar mino tribui,causari solet: hoc loco falli hominem ait, qui Caluino eam sententiam tribuat at,si Caluinus passim hoc docet, pi ofecto veris mile est vidisse id Bellar milau, qui eius hominis noscripta modo legit, sed apices quoq; accuratc ad modii obseruauit quod si, cum sentire aliter Caluinu crederet, reprehendendi hominis an iam mendacio quaesitiit, profecto calumniator,& mendax vocari debuit qui enim sciens fallit, calumniatur,no fallitur; neq; vero Daneus, vel ea modestia, vel eo in Bellarminum animo est, vici parcere voluisse videri polJiti quod si tam obscure id Caluinus docuit, ut vir eruditus, grauis, neque mediocriter in eius scriptis versatus, id expiscari ex iis
no potuerit probare Dinaeus rem tota accuratius debuit,ac sontes indicare,exquib. fontibus eius rei probatione peteret. Porro, noua
Danaei haeresis, qua ctia hoc loco Caluino appingit, ea est, u negat Christi anima post morte ulla ratione in interno fuisse. Neq; n. alio
modo vuli ad inferos ea disendisse, nisi eoru cruciatu perpessione, qui b. da nati homines post mortu in aetant: at eoru cruciatu uix Danaeo finis tunc suit, cum Christus cxpirauit in cruce, ergo post illud
70쪽
tempus Chesstus In inferno non fuit Hane haeresim hie indieasses satis,quam suo fortasse loco cum proprias eius ha: reses numerabimus nisi aliarum multitudo hane nobis excutiat e memoria exagitabimus. 8. Resecanda mihi plurima sunt, aut breuiter tantum attingenis da, ne numerandis Danaei in hoc genere mendaciis integrum v lumen insumam. Eodem cap. ad 3. Bellar mini rati nem, eonceditiora damnatorum subterranea, idque non quasi suum, sed quasi eommune Caluinistarum dogma. Confundi ait a Bellarmino ins ros,quos paulis e st Chii sit iis, qui in solis animi doloribus positi fiunt, cum statu damnatorum aeterno,qu est, inquit in loco istosubterraneo, qui inferi, si infernus dicitur bdifferunt tamen Anio; hune infernum
quoque concessimuι sed Christus eum locum nonsubiit. At Caluinus libro. t. inst. c. I 6. 6.9. haec loca animarum subterranea, Fabulam esse dicit, quod notauit Beslarminus libro eodem, cap. . aut ergo Fabulas Caluiniani credunt, aut loca inferorum subterrane non credunt. Atque,ut manifeste intelligas,quam causae suae diffidatDanatus, ad caput illud nonum de Bellarmino vehementer conqueri istur,quod docuerit exCaluino,&Beeta,iustorum animas non esse visuras Deum, nisi post diem Iudicii, eumque impostorem appellatrat de locis subterraneis, quae Fabulosa a Caluino appellari, eo loco
docet Bellarminus, ne mutire quidem ausus est. Quanquam id ipsum, quod in eo capite defendit,&cuius causa de Bellarmino eo nisqueritur, euidens est Danati mendacium, quod ne solum excidere sibi pateretur, noua item haeresi cumulavit. Docet enim,ex Calui iano,&BeZa Sancio non modo nunc viderri sed etiam ante Christum mortuum faciem Dei vidisse,sie enim ad caput illud nonum scribit Danaeus L notet,inquit,' obstruet tamen pim lector,falseans esse,quod imposior iste οι e N. LD.tribuit Caluino. MN eos vel Icribere,iustorum animas ante mortem Christi, aeque in caelo Deum idisse. neque suras ante diem Iudicii eo. Quod Danaei mendacium ex Caluino conuincitur libro I. inst. cap. 2 p . . ubi ait stultum, ac temerarium esse inquirere in quo loco sint animae iustorum,&an gloria fruantur necne. Ac ne sorte id ita interpretere, quod minime dubitandu doceat, cum exploratu sit eos gloria perfrui audi reliqua. nimas piorum, militiae abfrum perfunctas, in beatam quietem concedere bicum beata latitia fruitionem promiss2gloriae expectant, at ue ita omnia tenerisuspens donee Christm appareat Redemptor An potuiriin quit