P. Ovidii Nasonis Opera quæ supersunt. Tomus primus tertius

발행: 1762년

분량: 406페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

211쪽

ao P. OVIDII NASONI s

41 Sed sine laneribus caput hoc , sine honore sepulcri In deploratum harbara terra teget. Ecquid , ut audieris , tota turbabere mente Et series pavida pectora fida manu Ecquid , in has frustra tendens tua brachia partes , Io Clamabis miseri nomen inane viri Parce tamen lacerare genas ; nec scinde capillos. Non tibi nune primum , lux mea , raptus ero. Cum patriam amisi, tum me periisse putato et Et prior, & gravior mors suit illa mihi. 3 3 Nunc, sh sorte potes, sed non potes, optima conjux , Finitis gaude tot mihi morte malis. Quam potes , extenua forti mala eorde ferendo ;Ad quae jam pridem non rude pectus habes. Atque utinam pereant animae cum corpore nostrae l6o Effugiatque avidos pars mihi nulla rogos lNam si, morte carens , vacuam volat altus in auram

Spiritus , & Samii sunt rata dicta senis ;Inter Sarmaticas Romana vagabitur umbras, Perque feros manes hospita semper erit. 63 Ossa tamen facito parma reserantur in urnR. Sic ego non etiam mortuus exsul ero. Nee vetat hoc quisquam : fratrem Thebana peremicra Supposuit tumulo , Rege vetante , soror. Atque ea cum soliis & amomi pulvere misce , Io Inque suburbano condita pone solo. Quosque legat versus oculo properante viator , Grandibus in tumuli marmore caede notis. Hic ego qui jaceo , tenerorum lusor amorum ,

Ingenio perii Naso poeta meo. 73 At tibi qui transis, ne sit grave , quisquis amasti , Dicere , Nasonis molliter ossa cubent. Hoc satis in titulo est : etenim majora libelli ,

Et diuturna magis sunt monumenta mei. Quos ego confido , quamvis nocuere , daturosso Nomen , di auctori tempora longa suo.

212쪽

TRISTIUM LIB. III. IOI

Tu tamen exstincto feralia munera serto ;Deque tuis lacrymis humida serta dato. Quamvis in cinerem corpus mutasterit ignis , Sentiet ossicium maesta favilla pium. Scribere plura libet e sed vox mihi fessa loquendo 81 Dictandi vires , siccaque lingua , negat. Aeeipe supremo dimim mihi forsitan ore ,

Quod , tibi qui mittit, non habet ipse , Vale.

O l Mint eaeo quidem semper , sed tempore duro

Cognite , res post quam procubuere meae III sibus edocto si quidquam credis amico , Vive tibi , & longe nomina magna fuge. Vive tibi ; quantumque potes , praelustria vita. ISaevum praelustri -fulmen ab arce venit.

Nam quamquam soli possunt prodesse potentes ;Non prosit potius , si quis obesse potes .

Effugit hibernas demissa antenna procellas , Lataque plus parvis vela timoris habent. IOAt picis , ut summa cortex levis innatet unda , Cum grave nexa simul retia mergat onus. Haec ego si monitor monitus prius ipse suissem , In qua debueram, forsitan Urhe forem. Dum tecum vixi , dum me levis aura ferebat ἰ Is Haec mea per placidas cymba cucurrit aquas. Qui cadit in plano , vix hoc tamen evenit ipsum , Sic cadit, ut tacta surgere possit humo et At miser Elpenor , tecto delapsus ab alto , occurrit Regi debilis umbra suo. a Quid fuit , ut tutas agitaret Daedalus alas Icarus immensas nomine signet aquas Nempe quod hic alte , demissius ille volabat. Nam pennas ambo nonne habuere suas F

213쪽

ao 6 P. OVIDII NASONIS

23 Crede milii : bene qui latuit, bene vixit; & intra

Fortunam debet quisque manere suam. Non foret Eum es orbus , si filius ejus Stultus Achilleos non adamasset equoS.' Nec natum in flamma vidistet , in arbore natas ,3 o Cepisset genitor si Phaethonta Merops. Tu quoque formida nimium sublimia semper ,

Propositique memor contrahe vela tui.

Nam pede inoffenso spatium decurrere vitae Dignus es : & fato candidiore frui. 3 I Quae pro te ut voveam , miti pietate mereris , Haesuraque mihi tempus in omne fide. Vidi ego te tali vultu mea fata gementem , Qualem credibile est ore futile meo. Nostra tuas vidi lacrymas super ora cadentes ;4o Tempore quas uno , fidaque verba , bihi. Nunc quoque submotum studio defendis amicum ;Et mala , vix ulla parte levanda , levas. Vive sine invidia , mollesque inglorias annos

Exige : amicitias & tibi junge pares.

43 Nasonisque tui, quod adhuc non exsulat , unum Nomen ama : Scythicus cetera Pontus habet. Proxima sideribus tellus Erymanthidos Ursae Me tenet; astricto terra perusta gelu.Bosporos & Tanais superant, Scythicaeque paludes; Io Vixque satis noti nomina pauca loci. Ulterius nihil est , nisi non habitabile frigus. Heu i quam vicina est ultima terra mihi lAt longe patria est , longe carissima conjux Quicquid Sc haec nobis post duo dulce fuit.

II Sic tamen haec absunt, ut, quae contingere non est Corpore , sint animo cuncta videnda meo. Ante oculos errant domus , Urbs, & forma locorum;

Succeduntque suis singula facta locis. Conjugis ante oculos, sicut praesentis , imago est. 6o Illa meos casus ingravat, illa levat.

214쪽

TRISTIUM LIB. III. IOT

Ingravat hoc, quod abest; levat hoc, quod praestat amorem, Impositumque sibi firma tuetur onus. Vos quoque pectoribus nostris haeretis , amici , Dicere quos cupio nomine quemque suo. Sed timor ossicium cautus compescit; & ipsos 63 In nostro poni carmine nolle puto. Ante volebatis , gratique erat instar honoris , Versibus in nostris nomina vestra legi. Quod quoniam est anceps, intra mea pectora quemque Alloquar r & nulli causa timoris ero. 7o

Nec meus indicio latitantes versus amicos Protrahet e Occulte si quis amavit , amet. Scite tamen , quamvis longa regione remotus Absim , vos animo semper adesse meo. Er, quam quisque potest, aliqua mala nostra levate: 73Fidam projecto neve negate manum. Prospera sic vobis maneat Fortuna : nec umquam Contacti simili sorte rogetis opem.

SUs amicitiae tecum mihi parvus , ut illam Non aegre posses dissimulare , fuit ;Ni me complexus vinclis propioribus esses , Νave mea vento forsan eunte suo. Ut cecidi, cunctique metu fugere ruinae , Versaque amicitiae terga dedere meae ;Ausus es igne Iovis percutam tangere.corpus , Et deploratae limen adire domus. Idque recens praestas , nec longo cognitus usu , Quod veterum misero vix duo tresve mihi. Vidi ego confusos vultus , visosque notavi ;Osque madens fletu , pallidiusque meo 2 , Et lacrymas cernens in singula verba cadentes ,

Ore meo lacrymas , auribus illa bibi:

215쪽

i I Brachiaque accepi maesto pendentia collo , Et singultatis oscula mixta sonis. Sum quoque , Care , tuis defensus viribus absens :Scis Carum veri nominis esse loco. Multaque praeterea manifesti signa favoris et o Pectoribus teneo non abitura meis.

Di tibi, posse tuos , tribuant, defendere semper , Quos in materia prosperi Ore juves. Si tamen interea , quid in his ego perditus oris, Quod te credibile est quaerere in quaeris , agam :23 Spe trahor exigua , quam tu mihi demere noli , Tristia leniri numina posse Dei. Seu temere exspecto , sive id contingere fas est e, Tu mihi, quod cupio , fas , precor , eile proba. Quaeque tibi linguae est facundia , confer in illud ,3o Ut doceas votum posse valere meum. Quo quis enim major , magis est placabilis irae ;Et faciles motus mens generosa capit. Corpora magnanimo satis est prostrasse leoni :Pugna suum finem , cum jacet hostis , habet. 3 s At lupus, & turpes instant morientibus ursi ἔEt quaecumque minor nobilitate fera est. Majus apud Trojam forti quid habemus Achille Dardanii lacrymas non tulit ille senis. Quae ducis Emathii fuerit clementia , Poros 4o Praeclarique docent funeris exsequiae. Neve hominum reseram flexas ad mitius iras Iunonis gener est , qui prius hostis erat. Denique non possum nullam sperare salutem ,

Cum poenae non sit causa cruenta meae.

4I Non mihi quaerenti pessum dare cuncta , petitum Caesareum caput est , quod caput orbis erat. Non aliquid dixi , violentaque lingua locuta est Lapsaque sunt nimio verba profana mero. Inscia quod crimen viderunt lumina , plector z Peccatumque oculos est habui sie meum.

216쪽

TRISTIUM LIB. III. 2O9

Non equidem totam possum defendere culpam :Sed partem nostri criminis error habet. Spes igitur superest , facturum ut molliat ipse Mutati poenam conditione loci. Hunc utinam nitidi Solis praenuncius ortum SyΑfferat admisso Lucifer albus equo.

Foe Dus amicitiae nee vis , earissime , nostTae νNec , si forte velis , dissimulare potes. Donec enim licuit, nec te mihi carior alter , Nec tibi me tota junctior Urbe fuit. Isque erat usque adeo populo testatus , ut esset sPaene magis quam tu , quamque ego , notus amor. Quique erat in caris animi tibi candor amicis , Cognitus est illi , quem colis ipse , viro. Nil ita celabas , ut non ego conscius essem ;Pectoribusque dabas multa tegenda meis. IoCuique ego narrabam secreti quicquid habebam , Excepto quod me perdidit, unus eras. Id quoque si scisses , salvo seuerere sodali; Consilioque forem sospes , amice , tuo. Sed mea me in poenam nimirum fata trahebant: IF omne honae claudunt utilitatis iter. Sive malum potui tamen hoc vitare cavendo ἔSeu ratio fatum vincere nulla valet τTu tamen, o l nobis usu junctissime longo, Pars desiderii maxima paene mei, ΣΟ Sis memor e & , si quas fecit tibi gratia vires, Illas pro nobis experiare , rogo. Numinis ut laesi fiat mansuetior ira 3 Mutatoque , minor sit mea poena , loco. Id l te ita , si nullum scelus est in pectore nostro , 2IPrincipiumque mei criminis error habet.

217쪽

IIo P. OVIDII NASONI s

Nec leve, nec tutum est, quo Sint mea, dicere, casu Lumina funesti conscia facta mali. Mensque reformidat , veluti sua vulnera , tempus 3o illud : & admonitu fit novus ipse dolor. Et quaecumque adeo pollunt afferre pudorem, Illa tegi caeca condita nocte decet. Nil igitur referam , nisi me peccasse ; sed illo Praemia peccato nulla petita mihi :3 s Stultitiamque meum erimen debere vocari , Nomina si facto reddere vera velis. Quae si non ita sunt; alium , quo longius absim , Quaere , suburbana haec sit mihi terra , locum.

ELEGIA VII.

U A D E salutatum subito perarata Perillam Litera , sermonis fida ministra mei. Aut illam invenies dulci cum matre sedentem , Aut inter libros Pieridasque suas. I Quidquid aget, cum te scierit venisse , relinquet :Nec mora : Quid venias, quidve , requiret, agam. Vivere me dices ; sed sic , ut vivere nolim zNec mala tam longa nostra levata mora. Et tamen ad Musas , quamvis nocuere , reverti: Io Aptaque in alternos cogere verba pedes.

Tu quoque, dic; Studiis communibus ecquid inhaeres Doctaque non patrio carmina more canis ENam tibi eum fatis mores Natura pudicos , Et raras dotes , ingeniumque , dedit. I I Hoc ego Pegasidas deduxi primus ad undas , Ne male secundae vena periret aquae. Primus id aspexi teneris in virginis annis e Utque pater , venae duxque comesque sui. Ergo , si remanent ignes tibi pectoris idem ,2o Sola tuum vates Lesbia vincet opus.

218쪽

TRISTIUM LIB. III. III

Sed vereor , ne te mea nunc Fortuna retardet ;Perque meos casus sit tibi pectus iners. Dum licuit, tua saepe mihi , tibi nostra legebam et Saepe tui judex , saepe magister eram. Aut ego praebebam factis modo versibus aures , ΣΙ

Aut ubi cessaras , causa ruboris eram.

Forsitan exemplo , quia me laesere libelli , Tu quoque sis poenae fata secuta meae. Pone , Perilla , metum e tantummodo semina non sit Devia, nee scriptis discat amare tuis. 3o Ergo desidiae remove , doctissima , causas et Inque bonas artes & tua sacra redi. Ista decens facies longis vitiabitur annis et Rugaque in antiqua fronte senilis erit. Injicietque manum formae damnosa senectus , 33 Quae strepitum passu non faciente venit.

Cumque aliquis dicet, Fuit haec formosa ; dolebis :Et speculum mendax esse querere tuum.

Sunt tibi opes modicae, cum sis dignissima magnis. Finge sed immensis censibus esse pares. 4 Nempe dat id cuicumque libet Fortuna , rapitque et Irus & est subito , qui modo Croesus erat. Singula quid referam nil non mortale tenemus , Pectoris exceptis ingeniique bonis. En ego , cum patria caream , vobisque , domoque I AI Raptaque sint , adimi quae potuere , mihi ;Ingenio tamen ipse meo comitorque fruorque et Caesar in hoc potuit iuris habere nihil. Qui libet hanc saevo vitam mihi finiat ense ;Me tamen exstincto fama superstes erit. FoDumque suis victrix omnem de montibus orbem Prospiciet domitum Martia Roma , legar. Tu quoque, quam studii maneat felicior usus rLillige venturos, qua potes , usque rogos.

219쪽

IIa P. OVIDII NASONIS

UNC egoΤriptolemi cuperem conscendere currus, Misit in ignotam qui rude semen humum et Nunc ego Medeae vellem frenare dracones , Quos habuit fugiens arce , Corinthe , tua et 3 Nunc ego jactandas optarem sumere pennas , Sive tuas , Perseu a Daedale , sive tuas :Ut, tenera nostris cedente volatibus aura , Aspicerem patriae dulce repente solum e Desertaeque domus vultum , memoresque sodales, Io Caraque praecipue conjugis ora mihi. Stulte , quid o l frustra votis puerilibus optas , Quae non ulla tulit, fertque , feretque dies Si semel optandum est , Augustum numen adora Et quem laesisti, rite precare , Deum.1 1 Ille tibi pennasque potest currusque volucres Tradere e det reditum , protinus ales eris. Si precer haec , neque enim possim majora pzficari , Ne mea sint timeo vota modesta parum. . Forsitan hoc olim , cum se satiaverit ira , zo Tum quoque solicita mente rogandus erit.

Quod minus interea est , instar mihi muneris ampli, Ex his me jubeat quolibet ire locis.

Nec coelum, nec aquae faciunt, nec terra, nec aurae

Et mihi perpetuus corpora languor habet. 2I Seu vitiant artus aegrae contagia mentis; Sive mei causa est in regione mali :Ut tetigi Pontum , vexant insomnia vixque Ossa tegit macies , nec juvat ora cibus. Quique per autumnum percussis frigore primo 3o Est color in foliis , quae nova laesit hiems ;Is mea membra tenet. Nec viribus allevor ullis, Et numquam queruli causa doloris abest.

220쪽

TRISTIUM LIB. III. II 3

Nee melius valeo , quam corpore , mente ; sed aegra est Utraque pars aeque , binaque damna fero. Haeret, & ante oculos, veluti spe stabile corpus , 3 IAstat Fortunae forma legenda meae. Cumque locum, moresque hominum, cultusque, numque,

Cernimus a & quid sim , quid fuerimque , subit ;Τantus amor necis est , querar ut cum Caesaris ira :Quod non offensas vindicet ense suas. 4OAt quoniam semel est odio civiliter usus , Mutato , levior sit fuga nostra , loco.

I sic quoque sunt igitur Grajae, quis crederet urbes,

Inter inhumanae nomina barbariae. Huc quoque Mileto missi venere coloni, Inque Getis Grajas constituεre domos. Sed vetus huic nomen , positaque antiquius urbe , IConstat ab Absyrti caede suisse , loco. Nam rate , quae cura pugnacis facta Minervae , Per non tentatas prima cucurrit aquas ἔImpia oesertum fugiens Medea parentem , Dicitur his remos applicuisse vadis. Io Quem procul ut vidit tumulo speculator ab alto ;Hospes , ait, nosco, Colchide , vela , venit. Dum trepidant Minyae , dum solvitur aggere lanis , Dum sequitur celeres anchora tracta manus ;Conscia percussit meritorum pectora Colchis , II Ausa atque ausura multa nefanda manu. Et , quamquam superest ingens audacia menti, Pallor in attonito virginis ore sedet. Ergo tibi prospexit venientia vela ; Tenemur , Et pater est aliqua fraude morandus , ait. 2 OL iam , quid agat, quaerit, dum versat in omnia vultus ;Ad fratrem casu lumina flexa tulit.

SEARCH

MENU NAVIGATION