장음표시 사용
191쪽
ergo Ioseph sese antequa in bellum Iudaicum Graeco sermone scriberet, eamdem historiam
patria, idest Chaldaica tradidisse lingua in
usum barbarorum Iudaeorum , qui extra Mnes Romani imperii trans-Euphratem vivebant, utpote qui excusso jamdudum Graecorum jugo, avitam sere conservassent linguam. Neque enim in regione trans-Euphratensi tam altas Graecorum principatus egerat radices, ut etiam eorum ibi lingua propagaretur. Aperit Iosephus ipse caulsam, cur id fecerit : scripsit primum historiam illam Chaldaice Iudaeis trans- Euphratensibus , ut nempe cognoscerent , quanta mala Iudaeos Hierosolymitanos oppressissent; eamdem historiam Graece vertit in gratiam Iudaeorum, qui sub Romano imperio degebant, hoc est, qui Palaestinam incolebant. Simonius contra VOcςς το ς ανω pro temporis adverbio sumit, ita ut τοῖς α, βαρβαροις verti debeat iam baris superioris temporis : sed fallitur. Nam licet ανω tam pro temporis adverbio, quod significat ante , retro quam pro adverbio
loci, quod valet superius, sive loci superioris sumi possit ; heic tamen pro loci adverbio
accipiendum necessario est. Ait enim auctor se historiam illam Graece scripsisse pro Imdaeis , qui sub Romanorum imperio degebant, quibus opponit Iudaeos morantes extra im
192쪽
perii fines , in quorum usum historiam primo ediderat Chaldaice . Aliter si ανω pro temporis adverbio sumas, & τῶς ανω βαρ- βccροις Vertes pro Iudaeis retro barbaris, significaret Iosephum scripsisse historiam pro illis Iudasis , qui retro luerunt barbari, ita ut in usum jam defunctorum illam condiderit, quod ridiculum est. Locus igitur ipse nostrae potius, quam Simonianae favet sententiae . E cui lux V. Ac tandem explicandus superest qui Iudaeos alius Iosephi locus libri vi. de ballo Iudai- lloquςn co quem licet nullus adversariorum alle-
s Verit , attamen religio mihi eli praeterire . Ibi ergo expositurus quemadmodum
Titi imperio Ioanni , & Iudatis deditionem suaserit, haec habet ; Καὶ ο Iμητος, ως G
praesertim Ioannes Hudson ἰ Atque Iosephus, quasi non soli Ioanni , etiam pluribus cuni consitisset, exaudiri posset quaeque ipsi in mandatis dederat Caesar Hebraice nunciavix , multisque eos precabatur . Hic interpretes verbum Uigi;αι υ reddiderunt Hebraice , sive Hebraica lingua; omnino, ut mihi videatur, perperam. Etenim Kβραῖ
non solum dicitur , qui Hebraice loquitur, sed
193쪽
sed etiam, qui ab Hebraeorum partibus stat, quique Hebraeos studio exprimit, refert, effingit ; non secus ac Iάδαι - , quod non modo Iudaice loqui indicat , Verum etiam Iudaicam religionem sectari , stare a partibus Iudaeorum est & Graece sedimocinari, & Graecorum modo vivere, Graecum se ostendere ; Pωlaeo Romanam linguam usurpare, eorumque partes sequi; sic quoque Περπίζειν , νίζειν , & alia hujusmodi sexcenta . Nunc illud est a nobis quaerendum, an E βραι is hoc loco pro Hebraice loqui accipiendum sit, an vero pro Hebraeis faυere, Hebraeum resedire . Mihi quidem Iosephi locum accurate expendenti videtur vox illa posteriore signi. ficatione accipienda esse; quod multa persuadent . Iosephus enim, ni ad Romanorum amicitiam sese adjunxit, maximoque in honore esse coepit apud Vespasianum , & Titum, in tantum Hebraeorum odium incidit, qui eum pro patriae proditore habebant; ut ipsemet in ejus vita haec de se scripserit;
ta Alexandria ) una eum Tito missus ad Hierosit morum obsidionem, non semel de vita periclitatus sum ς oe Iudaeis modis omnia
194쪽
bus id agentibus ut me in potestatem suam redigerent , quo me Iupplicio incerent si . obsessa autem Hierosolyma , Titus cum tanta sibi de urbe, ac templo praedicari audiret , putavit gloriosius sibi ad famam futurum, si omne de iis abjiceret solo aequandis, diruendisque consilium . Quapropter ad-
Vocato Iosepho, praecepit ei, ut hortaretur Iudaeos ad deditionem , utque patriae parce rent, ne una secum urbs , & templam caderent . Sed quo pacto suadere Ioseph haec poterat Hebraeis, quibus suspecta erat ejus fides Τ Quique eum proditoris loco habebant8Hinc ad comparandam verbis suis fidem , necesse fuit ut , idest ut Hebraeorum studiosum se ostenderet ; quod in eadem concione palam professus eli Ioanni seditiosorum duci ' At memento quod poputaris qui Ium re moneam , Iudae que i in
promittam Absit enim unquam me ita captivum vivere , ut genus in memoria tenere desinam , aut eorum quae a patria
mea sint, obliviscar, c c. Haec igitur omnia secit Iosephus, quia Titi mandatis nunciandis ab Hebraeis ipsis etiamtum se patriae
amantem , deque ejus incolumitate sollicitum credi volebat , quasi Illa non tam ad Romanorum , quam ad suae gentis utilitatem suaderet . Atque hoc sensu acceptum
195쪽
Uβρά; ιν optime in rem Iosephi cadebat. Neque aliter vocem illam accipiendam esse
VI. Nolo hic silentio praeterire, quae mihi dόό ἡ
ante hos paucos dies Vir doctus contra Christi , & Iudaeorum Hellenismum objiciebat. Innumerabiles prope, ajebat , libri sunt cidiciter Christi aetatem a Rabbinis conscripti ,& quidem in Paliestina , qui non aliter, quam Chaldaice loquuntur; velut sunt paraphrases Ionathan, & Onkelos, Mischna , R Gemara Hierosolymitana, aliique . Qui id tacite dicere videntur, non quidem Graecam, sed Chaldaicam linguam illa aetate in Iudaea viguisse. Fateor ita se rem habere, si Rabbinos audiamus; aut eos, qui a sycophantis istis toti pendent, qui libros hosce velut antiqui Lsimos nobis venditant. Sed diu est , cum Rabbinorum ineptias detexerunt nasuti homines , veluti Ioannes Mart hamus, Paulistus Pesron, Isaacus Vossius , aliique docti simi viri , inter quos eminet eruditissimus Ioannes Morinus, qui in posteriori Exercitationum biblicarum parte singulos hos libros ad examen revocans, fuse probat Rabo hinos nullum procudisse commentarium aut in sacram Scripturam, aut in traditiones
suas , quod primis quinque Christianae aerae saeculis non posterius sit ; nec historicum li-M brum
196쪽
I78 DE CHRISTO HELLENI STAbrum anno Christi millesimo antiquiorem: adeo ut Mischna ipsa Hierosolymitana circiter Iuliiniani aevum digelia fuerit; Gemara item Hierosolymitana post annum DC. a Christi nativitate ; paraphrases vero Chaldaicas, sive Ionathan , sive Onhelos , quas jactant Rabbini ante Christum , aut statim post ipsius mortem editas, Thalmude Hierosolymitano inferiores esse ostendit; neque aliter dicendum est de paraphrasi Hierosolymitana , & anonyma; Seder olam Rabba librum historicum , quem Iudaei antiquissimum faciunt trecentis annis , & ultra Thalmudepolteriorem; Iosippum Hebraicum ante annos circiter sexcentos a Iudaeo compositum evicit . Siquidem nemo hos libros antiquorum scriptorum memorat; non Hebraicae
antiquitatis promus ille condus Iosephus Flavius, non Origenes, non Epiphanius, licet saepe traditionum Iudaicarum varia genera recenseant , & Rabbinorum ; nec de illis quidquam rescivit Hieronymus a Barrabano
Tyberiensii , & Lyddaeo ; quinimo diserte scribit Augustinus nullum ejusmodi librum
apud Iudaeos exstare. Ac praeterea, cum iri praedictis voluminibus saepe Occurrant Vocabula Persica, Arabica, Babylonica, & alia,
quae Gothicam barbariem olent, & mem retur Ccnstantinopolis, & Turcarum n men ; perspicuum est, Rabbinos fumum veridere
197쪽
dere, dum istorum librorum vetustatem praedicant. Iam quis erit , qui hujusmodi Rabbi. norum quisquiliis fidem h bebit , librosque
illos circa Christi tempora fuisse exaratos put hit 8 Contra certo scimus, auctores Machabaeo. rum, Matthaeum, Marcum, Lucam, Ioannem, Paullum, Petrum, Iacobum , Iolephum Flavium , ceterosque Iudaeos , qui Graeco scrLpserunt, & ante, & paullo post Christi tem
pora claruisse; neque de eo adhuc quisquam dubitavit. Sic si sequioris aevi scriptores spectes, qui in Iudaea , ac finitimis locis otti sunt, Graece omnes scripsisse invenies , veluti Iustinum martyrem, Symmachum, E sebium Caesariensem , Cyrillum Hierosollamitanum, Ioannem Climacum , Sophronium, Hesychium , Ioannem Moschum ceterosque alios. Quae cum ita sint, fidenter assirmo, nullum Chaldaicum librum ante septimum Christianum saeculum in lucem prodiisse . Nihil enim ante illud tempus tam singulare accidit in Oriente , quod Graecam limguam ab Alexandro, & succetaribus ejus propagatam , aut Graece scribendi morem immutarit. Primus quidem in Oriente Heblanismum nonnihil turbavit Chosroes r. Periarum Rex vulgo Magnus nuncupatus, quismperante Iustiniano, stimulatus invidia , quod Africae, atque Asim ditionem Romani
198쪽
victorias consecutus est, praesertim in Syria, de quibus plura habes apud Procopium , ΙΤ& Theophil actum et). Tum vero Chola es II. Horisidae filius , qui inito vi I. saeculo A
meniae, Syriae, ac Iudaeae regiones armis in
vasit , Hierosolymam diripuit, vastavitque Palaestinam 3) . Ac demum subsecuti sunt
Arabes , qui circa Christi annum DCxxxv rerumpentes e desertis , Persas, & Graecos ex Asia, atque Africa expulerunt, Iudaeamque , AEgyptum , & Mesopotamiam belli jure occuparunt . Neque vero omittendus est celebris ille Alinalid ebn Abdolmelec Arabum Calipha xm: qui Christianorum scriptores in Syria non Graece, sed Arabice posthac libros exarare iussit, auctor est Gre
gorius Abul-Pharajus 5 ) . Hi ergo , ut supra dictum est , si suam domitis gentibus
linouam omnino non indiderunt ; Graecam tamen linguam , & literaturam in Oriente ita profligarunt, ut nova apud eas orta sintidiomata . Hinc in Syria ex Persicae, Arabicae, & Graecae linguae commixtione tertia nata est , quae Syriaca moderna appellatur, sive Aramea . In AEgypto autem Graeca,
199쪽
PARI TERTIA CAPUT II. g. VI. 181
quae ibi vernacula erat, cum Araba mixta ad Copticum sermonem deflexit . In Iudaea tandem orta est dialectus illa. Rabbinica nuncupata, sive Chaldaico-Syra , quae plurimas
Graecorum , Latinorum, Persarum atque Ar hum voces admixtas habet,qua nempe conscripta suit Gemara Hierosolymitana. Quadere poli illud tempus Rabbi Iudas sanctus nuncupatus Mischnam composuit; Mischnam secutae sunt Gemara Hierosolymitana, & Targumin; inde ingens illa Rabbinorum librorum turba. ADque hinc est , cur in his libris innumerae
offendantur voces Persicae, Arabae, & Graecae . Quae quidem obscurissimos reddiderunt libros illos , & praesertim Gemaram Hierosolymitanam, quae adeo his vocibus scatet, ut nullus post tot saecula sive Hebraeus, sive Christianus vir eam interpretari ausus sit. Sed hic labor , quaeque laborem consecuta est immortalis sane laus manebat clarissimum virum Blasium Ugolinum Venetum, qui nonnullos Gemarae tractatus nunc primum Latina interpretatione donavit, eosque in suo Antiquitatum Hebraicarum numquam interituro Thesauro inseruit. Hae sunt igitur , quas refutatione dignas censui, o,
jectiones . Ceterum si quae sint id genus aliae , doctorum judicium exspectabo.
200쪽
Quo pacto nonnulli facrae philologiae nodi hujus hsematis ope facile dissolῬantur.
E Quidqm , nisi mea me fallit opinio,
videor mihi fatis iam probasse , jam
inde ab Machabaeorum aevo in Iudaea nouHebraicam linguam , Syramue , aut Lat,mam, sed unam Hellentilicam in usu fulta, eamque Christo Domino , Apostolis , ac Iudaeis omnibus fuisse vernaculam. Quae si vera sunt, quod non dubito , iam nullo negotio eorum ope plurimos sacrae criticae modos ditatuere quisque per sese possit. Sp cimen ipse eorum hoc loco exhibebo. ἡ; L primo diu, naultumque ab erudiis M. et 'E..tis Viris super Matthaei Evangelio disput . Soliis. rum est , qua nempe lingua conscriptum primitus fuerit, Chaldaicane, an, quemadmodum ceteri novi Tel amenti libri seripti reperiuntur, Graeca. Receritiores critici, reserio perpensa , Hellenistice illud exaratum his rationibus nisi docuerunt. I. Quod Gra cum opus originalis potius, quam versionis a Chald.eo codice, signa praesert. Nam Chaldaea nonnulla verba , quae ibi inserta sunt,