Ioannis Wieri, ... Opera omnia. Quorum contenta versa pagina exhibet

41쪽

dum Saxoni Grammatico, in similis fidei historia a me eonfutata demonstravi lib. m. cap. Is . Acccdat & testimonium Car-

dani docti re insignis philosophi, qui post enarrationem de Duffo

sis. rege ex Boethio historiographo rcpetitam lib. xv. cap. 8o. de Va- ricrate rerum , suam subjungit sententiam de quibuldam historiarum scriptoribus in haec verba : Quae Boethius refert, condendae historiae haud jucundae non ignavus author, alliciendi lectores causa conscripsit: ut quos Scythica facta , moresque , tum TCgionis doscriptio non delectarent, sabulae saltem taedium minuerent.

Nequc id vitiosum historico: sed ubi historia per se sterilis est, licet eam jocis ac fabulis exornare. inamobrem & jure ab his T. Livius abstinuit, & Herodotus juste damnatur, & Saxo Grammaticus laudatur.

6 as. Caeterum qui in hanc tecum palaestram progredi, &producta haec tuorum mysteriorum arma eripere tibi volet, ad primum concides amplexum, cum anilium fabularum fulcris praeter mentem, mea quidem opinione, nitaris. Hanc prosecto pertinacem contra mea scripta, animi insolentiam non possum non mirari in tam celebri philosopho & viro principe. Quis leviter verae philosophiae rudimentis initiatus, tibi hanc mortui & vivi cum cane & equo contumulationem eo modo peractam consentiat pQuis catechumenus, religionis Christianae clementis saltem perfunctorie imbutus , Asuiti noctibus redivivi mordacem colluctationem, cuin Asmundo fideli amico in specu habitam, assirmare ausit Quis stolidi sensus spiritum Asuiti sic enim habet carmen ) vel ctiam ipsum Asuitum , si ita voles, ab inseris missum, dentibus alipedem canem & equum in sepulchro vorasse , & amicissimi laevam avulsisse aurem , deinde caput Asiuiti in ea monomachia subterranea ablcissum , & corpus ejusdem perfossum crediderit p O quantum cst in rebus in anc quam credula mens hominum , 8c arrcctae sabulis aures p Cur quaeso Scalichi Pausaniae testimonium praeteriisti,quod eodem loco ex Delphorum interpre-M tibus acceptum , intertexuit Agrippa Esse videlicet daemonium, , quoddam infernum , quem Eurynomum dixerunt, qui mortuorum, , carnes absumeret & dcvoraret, ita ut vix nuda relinquercntur, , ossa. Spiritum aliquem terrestri alimento cibari,& propterea carnes devorare,nemo nisi mentis luxatae, Pausaniae, Agrippae,aut tibi concedat. At quis, Deus bone, Delphorum interpretibus fidem de

42쪽

LI AER Apo LOGETICu S. 6C9, 26. Si insuper tu fidem nobis feceris, mortuorum inanes vel animas in corpora putredine & squalore deformata remeasse, &ad uxores haec sic ingressa, cum elidem libidinem exercuisse, iacccssario hos homines veth revixiste sequctur. Nam ad illius actus persectionem necessario requiritur verus singuis , spiritus, caro, nervi , tendines , & rcliqua organa huic aestinata merd viva: quinimo homo te se non modo vivus , sed & cujus valetudo non sit omnino labefactata. Si itaque revixerint , dc matrimonium concubitu coluerint, contra hos ituria sunt latae leges: si non revixerint , quorsum in mortuos statutae leges p quorsum de- functi cor clavo transfigendum p Sed leges ex informatione sinistra promulgatae, nequaquam parem cum bene constitutis merciatur existimationem. Atqui ad historiarum antiquitus credita- .rum praerogativam coniugis. Verum si vetustatis ratione quibusvis narrationibus sit credendum, tibi examinandam non Apuleii metamorphosim , & veras Luciani narrationes , sed Turcarum Alcoranum offero: si & antiquas Christianae religionis historias requisieris, libros Consormitatum D. Francisci evolvendos addam. Non semper quis scripserit, & quo tempore, sed num vera pronunciarit, inquirendum. At mentis oculos iis hominibus, qui id pra enarratas historias pro veris vendicarint, praestigiis obscuratos csse, si rarit profecto quilibet etiam barbarus. Nihilominus ut fidei pondus caedem sortiantur, ex codem capite sc institutum prosequi non desinis. j a . Neque demum, inquit idem Agrippa, a Christiana reli- , ,

gione alienum est, animas multas ante universae carnis resurre- , ,

ctionem suis corporibus restitui possc: quin & multos crcdimus , ,1insulari Dei beneficio cum corporibus in gloriam assumptos, is multos ctiam vivos in infernum deiccndisse: audivimusque non ra- ro mortuorum corpora E sepulchris per daemones sublata , pro- , , cui dubio non in alium usum , quam incarcerandis torquendisque risuis manibus. verum ad hos corporum carceres & vincula acce- ridunt etiam vilissimorum & teterrimorum locorum habita- cula, ubi Rinei ignes, aquarum ingluvies, sulgurum & tonitruo- , ,rum concussus, terrarum voragines , arque ubi regio lucis in- isops , nec radiorum s,lis capax , ignaraque syderiim splando- , ,ris , perpetuis tenebris, & noctis specie caligat. Mirum est, is cur luc Homeri vetustissimi Poetae versusad mysteriorum suo

43쪽

6io Jo Avs Is π I E R I rum certitudinem firmandam non adjunxerit Scalichius, quos ramen Agrippa post verbum illud Caligat, sic annectit: Quo apud Homerum pervenisse sertur Ulysses, utri canit: Ommerior fama est populos hic esse, cavernis,

Perpetua nebula , caecaque caligine messos, suos oriens nunquam, nec cum declinat in undas:

SoI videt, aterna miserisub nom premuntur. sed Poctarum testimonia non tantam fidom in mysteriis astruendis mcrcri, facile noverat Scalichius propterea ex Agrippa sermonem, , ita perficit : Ncque vero omnia illa inanes nugae sunt , quae , , de Patricii antro, Vulcani speluncis, Atiacis crateribus, Nur- , , siae specu , multi momoriae prodiderunt, atque quae inibi vide- is runt & cognoverunt, testati sunt. Narrant si quidem istis majora H Saxo Grammaticus de Geruthi regia & Ogarthi loci cavo,&c. Reliquam Scalichii narrationcm cx Agrippae verbis de rerum monstris, hic pcrsequi nolo, ne lectori taedium parem , & modi limites trans liat propugnatio satis per se omnibus jure cognita& probata. Finita autem verborum Agrippae repetitione, de-'' crctum promulgat hic noster Scalichius: Exempla illa rem vcram testantur. Non certe omnia, quod manifelth demonstravi.

6 28. Verum ut majorem , non mihi , sed Agripta fidem tribuat Scalichius , post consarcinata in suis libris i parsim quam plurima ex Agrippae libris de Occulta philosophia, non etiam semper detecto auctoris nomine, . volui ipsius Agrippae censuram de lui; iisdem libris maturiori aetate editam, cx libro de Vanitate scientiarum , cap. 8. de praestigiis, proponere in haec vcrba : Dαμη de , , magicis scripsi ego juvenis adhuc, libros tres amplo satis volumi- , , ne , quos De occulta philosophia nuncupavi: in quibus quicquid

tum per curiosam adolescentiam erratum est, nunc cautior ha ρω . palinodia recantatum volo: permultum enim temporis & re

H rum in his vanitatibus olim contrivi. Tandem hoc proscci, quod sciam , quibus rationibus oporicat alios ab hac perniciori dchortari. Quicunque enim non in veritate , nec in virtute Dei , , sed in clusione daemonum, secundum operationem malorum spi- , , rituum , divinare & prophetare praesumunt, & per vanitates ma-

44쪽

rari jactitant, omnes hi cum Iannc de Mambre & Simone Magoaeternis ignibus cruciandi destinabuntur. Hactenus Agrippa. Plura in sequenti Apologia.

8 29. Non contentus vero superioribus in me calumniarum aculeis Scalichius, ad Augustinum inde confugit, recitantem , quO- modo Ioannes monachus cuidam religiosissimae mulieri, eundem impatienter videre cupienti, nocte in s omnis apparuerit. Deinde

evelligio insert: Quia ad id Uierus,praestigiam ne dicci Non, inquam. Cur itaq; tu secus ex inani quodam tuae imaginationis praejudicio , quid ego dicturus sim, statuis Sed nimio contradiccndi studio falleris, & a veritate multum aberras. Tam ex angeli ministerio in somniis potest apparere pio homini serma pii, quam impii

species impio , daemonis opera. At decreto praecipiti praecocique nimis, abs te citra causae cognitionem condemnor hil ce verbis: Errat igitur Nicrus: & post denuo gravius. Hactenus me vcl minimi quidem errati a te convictum e1le non agnosco : & me praestigiis tribuere, quod angcli, Dei, &c. tribui debet, quemadmodum &quod hic contra Augustini mcntem sentiam , ut scribere. non te pudet , id totum tibi pernego. Insimulare & probare senapcr diversa silere. Sed quae haec impudentia quae nam philosophiae pars, quodnam juris privilegium eam tibi donavit licentiam , ut & actoris &judicis simul personam sustinere possis Caeterum num a me erroreStui hic sint detecti, & inconditae contrariciates tibi velut digito Ostensae , aliorum esto judicium. Errare quidem me posse non diffitcor: scd quod ullum tu mihi erratum vere adhuc commonstraris, minimE fateor. Fortat fis aequioribus multo rationibus tuos libros erroribus resertissimos csse,quod in me citra demonstrationem malevole effutis, pronunciabunt alii, qui prius editoS tuos ex autΟ- grapho cum posterioribus contulerint. Atqui in tam crudito philosopho adeo protervam residcre calumniandi libidincm, certe dolendum est. Si tam mihi pruriret calamus, suppeteret ocium , dc aliena vitia gravius insectari permittorct conicientia, admodum sand luxuriaret orationis argumentum. Sed frivolis altercationibus

longe praestat modelita. 6 3 o. Porro nec alterius te denud , Scalichi, pudet calumniae, quam falso impingis,dum universale pro particulari,aut genus prospccie mihi inique immutas obtrudisque. Si etenim te hom Hhhh a nem

45쪽

6ΙΣ JOANNIs WIERI ncm impudentem dico , non omnes tum homines impudentiae, insimulo, sed te solum. Scribis me lib. I. cap. 22. dicere, praestigias daemonum c vanuisse , postquam Evangelium neopisti ferventius hominum mentibus insonare coeperunt, ut ne levia quidem ejus xcvigia videantur reliqua,&c. Hic collatis mcis verbis innotCicat veritas. Ubi in hoc capite nomina divola daemonum cx actionis varietate apud Ethnicos , distincta quoque ex ossiciis apud Latinos, daemonum inde Poeticorum nomenclaturas , &daemones familiares explicuissem , tandem argumenti ductu,

diaboli quoddam terriculamentum, nostratibus dictum Sibyllas

albas , annumero , olim mire apud nos samosas,quae tamen ardentiori Evangelii praedicationccvanuisient, iis verbis :M , 3I. Ludibria inlupcr quaedam diaboli ad nostra aetatis cre- νγ pundia, antc doctrinam Evangclii e superstitionurn tenebris minus evolutam repurgatamquc , in Germaniae nostrae locis plurimis obra servabantur , familiaria adeo, ut publicae lem uetum s albas mulie-D res de Sibyllas albas vernaculo 1crmonc appellabamus ) choreae αν hoc vel illo loco celebratae narrarentur. Eratque hoc larvarum geri nil, apprime in sestum puerperis , & infantibus lactentibus , cunisar adhuc inhaerentibus. Quod cisi olim erat frequentissimum , cum σν Satanae praestigiis nimium tribucretur, Christoque ejus supplanta-at tori, ac nostro patrono unico ignavius adhaererent animi ,diabori lo lud ic, ridente, variisquc artibus,quibus ad se imperitam mul-ri titudinem illexerat, impium cultum stabilientc tamen post puriori rem serventiorcmq; Evangelii praedicationem mentibus hominum νγ insonantem , id ulque adeo cvanuisse , est quod Deo gratias aga- mus summas , ut ne levia quidem ejus vestigia vidcantur reliqua. 6 32. Jam me cognitioni, observationi & cventui sisto. Testimonium mihi pcrhibebunt nostrates, quotquot unquam de hoc ludibrioSatanico quicquam vel solo aliorum relatu cognoverunt.Sed octavo capite cjusdem libri vatum diabolicorum authoritatem praecipuam mansisse usque ad CuRIOUM aeterni Dei filium : coque nato, & suae legationis ministerio in terris iungente. desiisse passim in terrarum orbo oracula & quascunque divinationes impias,

ex Athanasio, Justino, Augustino, Eulcbio, Lactantio , Plutarcho de Plinio ostendi.

S 33. Scripsi & lib. I. cap. I. ex Genes. cap. I. Dcum ante Vi

tibilem terre1tris globi creationcm , prius invisibilcm coeli machinam

46쪽

LI aER APOLOGETICUS. 613chinam condidisie, eamque ornasse angelis divinae suae voluntatis suturis ministris. Nullum hac in re meum agnosco errorem , quem tu mihi objicis. Nam in primo secundi capitis 'Genes. membro, quod corollarium esse praeccdentis declarat conjunctio copulativa, habetur, perscctum suil sc coelum & terram ,& omnem. exercitum illorum: sub quo exercitu, vel si veterem malis translationem , ornatu comprchendi etiam angelos sciatio. Idem mecum cen sciat votcres Thcologi , teipso teste : uti Epiphanius Itb. . tomo a I, item Augustinus quaestione ad Oroituma I. Junilius in Gencsim : sic & Isidorus , Rabanus lib. I. de sermon. Proprictate, cap. s. Giselbertus in lib. alter. p. 3. Ansbcr-tus lib. s. cap. I a. Lombardus lib. a. dist. a. Multa in sacris literis ex verborum conlocutione Sc locorum collationc crui debent: Quid enim aliud est, scrutari scripturas p Paedo baptismum tu comprobes tam cxpresso, vel, si potes, clariore testimonio. Quare valeat isthaec tua calumniandi protervia.

6 34. Ut porro insatiabilem hanc concertandi libidinem magis expleas, aliud in me dicis ineptum , & nihil ad rem faciens, nec

verum , & consutatione profecto indignum. His autem uteris verbis : Inquit etiam Merus, magiam diabolicam post diluvium coe- , , pisse : ego autem putarem , quod cum prima diaboli tentatione , , initium habuerit. Ubi vero Magiae originem describo lib. III. is cap. 3. Haec sunt mea in initio verba: Hujus artis originem ab angelis praevaricatoribus deducit apud Clemcntem Petrus lib. I v.

Recogit. Deindc aliorum , puta Plinii de Jiistini sentcntiis adductis , subjungo: Zabulum & Zamolxidem in illicitas artes pro nos , hanc primos excogitasse , vel potius propagasse, ut a patre diabolo haud dubie natam , serunt alii. Inspecto itaque libro &verbis meis, inter Scalichium & me judicet aequus Lector : uti &de exorcismis, ubi me Ualdensitum & Wiclevitarum haeresim imitari , nullo mendacii pudore 1 uffusus, malevole asserit, quanquam secus testentur inca duo integra capita de exorcismis lib.V. cap. 37. & 38. Unde & daemones vaticinari possent, tradidi cap. IO. lib. I. Conserantur in de rationes meae cum Scalichii opinione, atque ut sentcntia liberE pronuncietur, per me licct. Pigri liquidem longioris consutationis advcrsus objectiones adeo futiles,

imo meras calumniaS.

6 3so Nunc ad Siby llas transeat oratio nostra. Nc quaeso in- τυ SI

47쪽

In fine

616 J o A N N I S W IERI . dignanter seras, quod plerasque Sibyllas Pithiis vatibus armum , , Iarim. Verba tua ista sunt: De Sibyllis, quae Christi praeconiari celebrarunt, si dicam quod Nicrus ait, respondebit mihi Chri- stus : Si Satan Satanam ejicit: adversus se divisus est: quomodo

ergo stabit rcgnum ejus p Urbano admodum Laconismo citas adversus me tam sevcram sententiam , quam tamcn te more tuo fatali cum multis aliis dictis retractaturum , si pauxillum sistas gressum , confido. Equidcm cum de impolturis diabolicis commentabar , argumenti assinitate oportuit digito indicare, quomodo Satan, ut sub prophetico praedictionis verae praetextu sua mendacia in doctiores ex insidiis etiam spargeret, nonnullas cxcitarit SibyllaS. 6 36. Quo minus autem Sibyllarum omnium auctoritatem acceptare possim , facit primum dc ipsarum ortu incertitudo. Prophetarum enim de familia & patria sere, ac ubi & quando vaticinati sunt, explicatur ad stabiliendam oraculorum fidem. At non pauca, quae de variis Sibyllis scribuntur, aut apud fabulosos leguntur pocta, , aut etiam ab AEgyptiis tabcntur, qui penitus idololatriae inlccviebant, & vaticinia daemoniaca ad Graecos , Romanos& posteritatem divulgarunt. De ipsarum vero.origine, & poeticorum parentum diversitate& figmentis, non certe libet me hic esse distusiorem longioremque, velut & de incertitudine nom num & patriae. χ, 37. Ut autom Sambethen omnium primam, aliis Noha patre procreatam, aliis Nohae nurum quod mihi non fit verisimile , cum illius sine dubio aliqua in sacris litoris extaret mentio, quemadmodum aliorum liberorum Nohae,) aliis Beroso patre , & Erymante matre natam, ex Babylonc proscctam, teste Justino philolopho & martyre , praeteream : cui quoque s licet Erythraeae ab aliis , a plerisque etiam Cumanae haec asscribatur ) vaticinia de Christo tribuuntur, de regnorum mutationibus ,& aliis,quorum isagmenta in Lactantio de Theophilo extant: quae & Sabbc , Porsica, Hebraea & Chaldaea dicta. 6 38. Sccundo loco Lybica, cognomento Elissa, numeratur,ci ius meminit Euripides in Lamiae prologo : hanc de Graecorum commcntis ex Jovc & Neptuni filia progenitam , a Lybicis gentibus Sibyllam cognominatam, Pausanias tradidit. Alias haud cxi rellis parentibus ortas non recen sc bo.

48쪽

L I U E R ' A D GETICU s. 6rs 6 39. De Erythraea prae aliis celebri nonnihil dicturas sum: eoebra ream nimirum ex regione Erythris, velut Graecis quibusdam placet , Delphis natam , Erythraeis contra de carminum quae rcliquit sententia, in Coryco monte ab Idaea nympha prognatam , patre Theodoro quodam pastore , contendentibus. Sunt qui filiam Apollinis & Lamiae esse assirmant, alii Aristocratis & Hidoles. Proprio nomine Hierophileta dictam narrant: ipsa sibi quoque Artemidis nomen in suis carminibus indidit: quandoque se Apollinis sororem, plerunquc filiam jactitavit: quibusdam versibus ortam sic matre immortali, nimirum una Numpharum , quae Idam montem possidere credebantur , & patr ortali cecinit, inter quos extant hi:

Hanc alii Siculam vocant, alii Dclphicam , alii Sardam , alii Rhodiam, alii Libyssam, alii Samiam, alii Clariam , nominavere. Apollodorus & Suidas temporc belli Trojani vixisse, & Trojae excidium praedixisse scrutat: Homeri ilcm nugas & Abneae errores, donec mensas ambederct. Cyrillus cam 9 Olyna p. floruisse dicit: Augustinus sub Romulo. De hac ita scribit Hermias Platonicus , non Christianus, super Phaedro Platonis : . .

εἰ - σου λααν. Haec ipsa Sibylla Erythraea, de qua nestiloquitur Plato, a principio Erophile vocabatur.

6 O. Ferunt autem eam continuo, ut odita osset, appellasse unumquemque proprio nomine, Versusque numeros Selocutam,

brevique in persectam hominis spcciem evasisse. Adolescentula egit in tomplo Apollinis Smintheos, & somnia quae in templo Hecates excubantibus objicicbantur,cxplicuit. Hujus amore captum Apollincm literarum monumentis proditum cst , & ci poscendi quod vcllet, arbitrium dedisse. Illa haustis pugillo a renulis , tantundem vitae proposcit. Id fieri posse respondit Apollo , si Ery thraeam, in qua habitabat, insulam relinquerct, Candem nunquam revisura. Vcnit igitur Cumas, ubi delecta viribus, vitam

49쪽

Cumana.

616 Jo AMNIs N IERI in sola voce retinuit. Quod ubi cives illius cognovissent, incertum invidia , an commiseratione, ei epistolam creta antiquo more signatam miserunt. Illa autem vita terra patri acin mortem resolutacit. Ita vati suae verba dedit Phoebus. Unde nonnulli hanc esse dicunt, quae Romana facta conscripsit, quod incenso Apollinis templo, inde Romam allati sunt libri, unde haec fuerat. Virgil. 6. AEneid. Oltisic brevιier facta est longaeva sacerdos. Ovidius I . Metam. fabulam paulo aliter recitat, ubi Sibyllam loquentem inducit his vertibus :Lux aeter mi istebi carituraque sine dabatur,

Sι mea virginitas, ctc. '6 i. Si quae hanc siccutae sunt ordine recensere vellem , eas omnos non fuisse imbutas Spiritu S. intelligerent docti & pii, nullius malevolentiae stimulo contra Wierum incitati: sed non est nostri instituti.* a. Subjungam adhuc Cumaeam seu Cumanam ex Cuma, nomine proprio Amaltheam seu Herophilen & δώμω appellatam , Jovis & Lamiae Neptuni filiam,quam Virgilius Deiphoben Glauci filiam facit. Haec novem oraculorum libros dicitur obtulisse certo pretio regi Romanorum Τarquinio prisco , ac pro eis trecentos postulasse, teste Lactantio, philippeos : regemque aspernatum pretii magnitudincm , & derisisse mulieris insaniam : illam in cons pectu regis tres combussisse , ac pro reliquis idem pretium postula1se : Tarquinium multo magis mulierem insanire putasSc:

Quae denuo tribus aliis exustis , cum in eodem pretio perlevera- . , motum csse regem , ac res duos trecentiS aurcis emisse : quorum postea numerus sit auctus , Capitolio resecto , quod ex omnibus civitatibus & Italicis & Graecis , praecipue Erythraeis , coaeti allatique sunt Romam, cujuscunque Sibyllae nomine fuerunt. Et nos , inquit paulo post Lactantius, consule Sibyllam dicemus , ubi testimoniis carum fuerit abutendum. Tres autem illos libros arcae lapideae inclusos, lopositosque in templo Iovis Capitolini loco sub terraneo, magna cura jussisse custodiri Tarquinium, scribitur, ubi& asservatos sunt ad Cornclium Syllam usque : quo tempore , cum inccndio Capitolium conflagrasset, simul perierunt. Suet nius ad Augustum usque mansiise incolumes , &subbasi Palatini Apollinis cum Martiorum vatum 8c Bagoes Nymphae carminibus conditos siclisse, auctor cst. Ad cos quasi ad oraculum, quindecim Dissiligod by Corale

50쪽

cim viros adiisse, cum dii immortales publice considendi essent,

narrat Gellius lib. I. cap. 19., 43. Quis Christianae mentis, hoc Sibyllae factum probaverit ρ Quis eam Spiritus Sancti numine afflatam conscripsisse no-' vem divinorum vaticiniorum libros. & missae divinitus vati licuisse inusitato pretio illa Spiritus Sancti dona vaenundare assirmarit p cum ea redimere cupiens Simon, illud a Petro responsumtulerit: Pecunia tua tecum sit in perditionem , qui donum Dei existimasti pecuniis parari. Cum etiam christus suos discipulos in in t praedicationis ministerium ablegaret, eisque Spiritus Sancti dona cedisset, potestatem nimirum adversus spiritus ampuros , quos Ricerent , & sanarent infirmol , leprosos mundarent, mortuos sus cidarent: illud simul mandatum subjunxit: Grati, accepi liis , gratis date. Prophetiam vero donum esse Spiritus Sancti, docet Paulus x Corinth. xa. Si igitur oraculorum coelestium mysteria continuerunt novem illa volumina , non temore, sed nec uario in mortalium usum divinitus haud dubie promulgata fuere: Quorsum ergo a prophetide ipsa evestigio comburuntur λ ob denegatam postulatae pecuniae summam, OD auri ingentis aucurium. En quanta Spiritui Sancto fit injucia ρ Quam enormis blasphemia Quid commodi ab illorum cxustione accessit λ Si verae prophetiae fuerint , a multis erroribus , peccatis , & potissimum idololatriae contagio dehortari & avertere potuissent. Sed ubi exemplum ' Ubi ab ullo vate auditum p Libri quidem execrationum comportati ex - - 9. Pauli praedicatione exurebantur Ephesi: at hoc quid cum illo facinore λ Conservari poterant debuerantque libri, si tam absconditum divinae voluntatis thesaurum, qualem vere propheticum judico , incluserant. Si itaque haec Sibylla oracula conscripserit, 3e inauditum postularit pro iis pretium, eoque negato tandem ea flammis perdiderit, illam fuisse Dei spiritu ductam, non mihi fit verisimile: divinitatem & quandam coelitam societatem nobilissimam Sibyllae exsceminis cum Plinio tribuat, cuicumque libue- Plio. i. .rit: eandem simul apud Graecos Melampodi, apud Romanos Martio ascribat. 6 ε . Demonstrata primum Sibyllarum ortus inccrtitudine, accedit de vaticinandi ratio rcvera non prophetica, quae prosectO-Sψνι- talis est, ut qui divinam dixerit, hunc Spiritui sancto oraculorum certorum authori unico insultarc cxistimarim. Quaedam etenim