Sophoclis tragoediae Trachiniae

141쪽

phoclem v. 17 . ad Dodonaeum oraculum rettulisse Statuamus. Diversum est enim oraculum a praedictione Herculis. Oraculum exacto duodecim anni labore liberationem ab aerumnis vaticinatum erat: Hercules, quum rachinem relinqueret, annum et tre menses, usque dum spatium illud XII annorum impleretur, relicuum esse sciens, hunc Deianirae laborum suorum terminum lare praedixerat. Vocabulum ἀναδοχὰν male Scholiastes ἀνάπαυσιν ἀνακωχην, νεσιν interpretatur. Recte viderunt alii, Susceptionem intelligendam esse, i. e. finem impositum iri necessitati labores suscipiendi. 826. Grammaticus in Bekkeri Anecd. I. p. 467,

Σοφον λῆς. Sic etiam Hesychius, sed citatione Sophoclis omissa. Credas haec ad alium locum Spectare. Becte Scholiastes, γνησίω παιδέ. Interpp. ad HeSIch. et Arnaldum in Var Coni. p. 417. citavit Sehaeserus. Pro και ταδ' codd. Flor. Hari. κατὰ δ 827. G κατουριζειν Dῆμα τραγικῶς commemorat

829. In edd. veti et codd. Flor. Mari plene scriptum ποτέ. runckius post ἐπίπονον addidit, quod adnotatum video etiam ex cod. Ven. sed is quum sit cum ed Brunckiana collatus, abesse potius a codice illo adnotare voluisse videtur Belikerus. rsurditus ordine verborum parum apte mutato θανὼν seo . 83l. Vulgo φονέα νενέλα sed vett edd. et codd.

142쪽

ψέλαν. Dativum reposuit Brunekius. Et Scholiastes: γριε δε To ἱματιον τι--ματι ἡ ἀνάγκη τῆς Ληῖανειρας,

ni μετα δολυ τεχνησαμένη. ηνάγκαστα γαρ υπο ζήλου τεχνάσασθαι. Mira commenti sunt etiam recentiores

interpretes. Φονέα νετέλα, quod Waheseidius rete, luselthius in Analectis crit p. 139 vestem textilem nimis artificiose interpretabantur, Erlardi ius recte de morte intelligit sumptum id ex Homerico It XVI, 350. Od. IV, 180. θανάτου μέλαν νέφος ἀπινεκάλυψεν. Pindarus Nem. IX, 89 φόνον νεφελαν dixit. Verba sic construenda, εἰ γὰρ δολοποιος ἀνάγκα eis Oipe

πλευρα Κενταυρον φονέα νεφέλα προςτακέν ro ἰου.

Nam si eius latera tingit morti sera Centauri nube dolosa inevitabilis machinatio. Ἀνάγκη vim omnem notat, quae evitari non potest. Atqui satale erat, ut periret, qui veneno illo imbueretur. Si autem δολοποιος ανάγκα non de artificio Deianirae sed de dolo Centauri intelligendum, qui salsa dixerat Deianirae. ρίειν non adducor ut proprie pungere, radere, significare putem, quae Ruhnkenii sententia est ad Tim. p. 104. Est proprie stringere, nobis Strei chen. 833. Vulgo πλευρα Emendavit Ersurditus Male Brunekius commate ante hanc vocem distinxit. 834. Libri ἔτεκε r. ετρεφε 1 emendatio est

835. Edd. πῶ, oir αν ἀέλιον εχερον φ τανυν ἴδοι La. ἄν ἄλιον. B. ἀνήλιον. ari. mittit ἐτερον. Induxit hie versus Sei dierum, ut ἀέλιον aliquando eorrepta, dictum suspicaretur, de verS doelim. p. 103.

Assensi sunt Elmst eius ad Med. 1251. aliique. De Pindaro respondit Seidlero Boeckhius ad Ol. I. init.

143쪽

- Sunt exempla aperte corrupta Sunt, possuntque sa-eile emendari. Quare in hoc solo versu admissam esse correptionem non credibilius est, quam hoprima brevi dictum esse in Electrae v. 87 praesertim

quum nihil impediret quin poeta scriberet, πως ο δ'ετε φάος ἀνέτερον η τανυν ἔδοι Accedunt alia Tantasuit poetarum in elaborandis numeris diligentia, ut non modo sillabarum mensuras, sed etiam formas vocabulorum in antistrophicis repeterent. Ita si hic in praecedente versu vocem monosillabam duo verba trium brevium sillabarum sequuntur quis non verisimillimum existimabit, eo loco quo in stropha est δωδέκατος ooτος, hic posita suisse ἀέλιον τερον ΤDeinde autem valde displicet ἐφ τανυν, ubi exspectabatur 1 τον νυν, si quidem huic inutili additamento Iocus concederetur. Ae profecto vix videtur dubitari posse, quin quum adscriptum ab interprete σῖτον νυν

in textum venisset, metricus aliquis versum pro Suo iudicio refinxerit. Qui versus quum non uno modo scriptus esse potuerit, eum praetuli qui minimum alibris recederet. Nam poterat etiam sic, quoniam pronomine non opus est, ἀέtio ετεδεο δει τίν ν ποτε έδοι, aut sine interrogatione, ἀέαονώεοον ἔτι ποτου ἄν εἰςiμι. 836. Recte quidem in libris haec verba δεινο- τάτεμ ais δοας προσετακὼς uno versu coniuncta sunt, quem tamen quum strophicus logaoedicum esse ostendat, apparet ειας ex interpretatione illatum esse, expulsa alia voce, quam vix dubitari potest cincto fuisse. Quare hoc restitui. 837. Libri φάσματι, nimis audaci metaphora. Seholiastae verba sic corrigenda: προςκεκολλημένος τῶ ἰω τῆς νδρας τουτο δ καμεαυτο ' αἰτιατικὴν γὰo ἐπι τερμ. Ἀλλως προςκεκολλημένος τῶ ἰου, ε τωδλέ-

144쪽

-ατι, ita legisse eum vidit Schneide rus in Lexico

μάκεν τῆς δρας, τουτέστι τῆ χολῆ. Mirabili via ex Hesrchii immeritam laudem serentis glossa νημα, έδωρ, φασμα quae ad Theocriti Adoniaetusas v. 27. pertinet, derivatum νάματι non debebat Wolmus p. 57. probare Levissima mutatione Scripsi ρασματι. Duris apud Athenaeum XII p. 452. C. ρασματά τε μυρων πιπτεν επὶ τὴν γῆν. Dein recte vulgo μελαγχαίτα, . nec debebat Brunckius δ' inserre. B. μελαγ-

839. Libri veteres, αἰκι ζει πέσσου θ' υπo, φοι- τια δολόμυθα cod. Ven Νέσσου θ' υπο ιοἐνια μυ-λόμυθα Tricliniani, πεσσον γ π δολόμυθα, omisso νοένια. Unde Brunckius Νέσσου φονια. omissis θ' ono. Non obscurum est, ad μελαγχαίτα, adscriptum suisse ab interprete πέσσου θ' υπ φονια etc. Μελαγγαέτα omisso essi nomine dixit Sophocles, quia, quum modo praegressa esset mentio Centauri, non erat ambiguum, quem diceret μελαγχαἰ- την Λασι στερνον eum supra vocaverat . 557. et μελαγχαiτην M. αντα apte citavit Waheseidius ex Ηρsiodi Scuto v. 186. Scholiastes τοῖ δασυτριχον. Deinde δολόμυθα, τι το ς δολέοις τον μοσον λογοις ἀπατηθεῖσα τετολμηκεν φοινια δολόμυθα. τὰ δολια φαρμακα κα γαρ reo τινα ἐκελευσεν αντῆσ 'μμιξαε φαῖματι, ως πίσυι ειπεν, scilicet v. 580. ex prava eius interpretatione. Apertum est, πο νονια analogiae repugnare, Giouνθα autem si scribitur, deesse versui fritabam. Quare ποινονα δολιόμυθα scripsi. oriturum dicit Herculem, cuius membris inhaereat dirum virus, quemque subinde pungant

145쪽

servescentes morti seri aculei venenatae dolos Centauri suasu vestiS. 841. Construenda verba sunt hoc modo, ν τὰ μένουσι προοεβαλε, τὰ δε α ἀλλοθρου γνοιμας μολονταολεθριαις συναλλαγαῖς et που oλοὰ στένει. Quam dolosam es si orationem misera illa, non cunctanter magnam aedibus imminere perniciem videns, novo instante connubio,

partim non intellexit, partim aliunde cognitam sun est conciliatione Sane, credo, exitiabiliter assi igitur, sane, credo, uberes lacrimas effundit Nesso enim fidem habens, non intellexit dolum eius ab Hyllo autem quum accepit, quomodo, quod amori Herculis retinendo sore putaverat, in perniciem eiu verterit cruciari eam coniicit chorus et sere, quod perdiderit Herculem, quem se sibi reconciliaturam Spera erat. Cetera in medio posita. Quum enim celerem id est ἄοκνον inflare sibi amictionem ex pellice animadverteret, non habuit tempus ad reputandum, quid exta in ambiguo essi dono periculi immineret. Λομοισι Triclinii recensio Codd. Ven. Flor. Hari et edd. Vett.

δομοις. Deinde νέον cod. Ven et Schol. Rom. in quibus Scriptum, νέον ἀῖσσον των νεωστὶ προς Ταλλοντοιν. 844. υτι προς έβαλεν ου συνῆκεν Sch

liastes, recte vide Dorvili ad Charit p. l95. 318.ed Lips. Libri προςέβαλε, etiam in antistrophi eo cum Scholiasti omittentes. Ἀλλοθωox quod in libris est, in ἀλλοθρου mutandum vidit Ersurditus. 815. Libri veteres o λεθρiαις ξυναλλαγαῖς Tricli-

146쪽

niani ὀλεθριαισι ξυναλλαγαῖς Cod. Ven ξυν ἀλλα- να . Explicationem esse λεθριαισι metrum ostendit. Posui στυγναῖσι. 846. Libri veteres hic et v. seq. ῆπου BrunckiuS cum schol. που. Deinde legebatur loto στένει. C. Fr G. Arndtius in Quaest crit de quibusdam i eis Sophoclis p. 5. editis Brandenburgi novi a. 1844. ὀλό ' ἀσταi, M. Hesychius: ἀσταινεῖ, δυςπαθει, ἁμαρτάνει, μοχθεῖ. tTm M. p. 159 36. ἀσθαίνω, sic

δυςπαθoi, ἀδυνατῶ κακοπαθῶ μοχθω, χαλεπαίνο/, ταλαιπωροι Correxi v. Gaissordium ad trm. M.

l. c. et Lobeck. P ματ p. 237. 847. Cod. Ven hic quoque λοὰ pro ἀμων.

ἰστέον δε or ἐπεὶ τὰ κυρέως θάλλοντα, καὶ ἁπαλά εἰοι, διὰ τουτ καὶ τερεν δάκρυον Λου λέγεται το παλον. ἐπε. δε καὶ χλωρά εἰσι τὰ θάλλοντα καλυγροτητα ἔχει πλειοι, δια τουτο καλυγρὸν δάκρυον καὶ χλωρὀν ὁ Κυριπίδης φησὶ Σοφοκλῆς δε ἐν ραχινίαις, χλωρὰν αχνην

σεται. Et ad δολίαν sic: δόλω γὰρ αντην κα λάθρα ἀναιρησει. Longe alienus ab hac sententia sui poeta. Hoc dicit sed veniens satum patefecit dolο-Sam magnamque noxam i. e. Sed evenit, quod in satis erat, patefactaque est fraus perniciosa Nessi. 85l. Addidi τινα quod non est in libris, motus non solum codicis Veneti scriptura versus antistrophici usitatam catalexin praebente, sed etiam quod

147쪽

quum omnino exspectari haec vocula hic videbatur, tum Seholiastam non nudum μεγάλα legisse credibile est, qui scribat. ἡ προρδοκωμιένη κακομοιρία Tor 'Hρακλέους ἐκφαίνει μεγάλην μεραν ἄτην προcδοκῶσι M oτι ἀπολλυμένου φακλεους αυτοχειρ εαυτῆς γενή

σεται.

852. Recte haec Scholiastes de chori laerimis accipit. Vide ad x. 854.

854. Vulgo οἷον ἀναρσι υν Ουπω ἀγακλειτον ΗρακλέoDe ἀπέμολε B. φακλέα. Inmari. Si ἀγκαλυτον. Edd. urn Steph. μακώ ἐπέμολε πάθος οἰκτίσαι. Ita etiam Canterus, nisi quod hie iacet ante οἰκτίσαι inseruit, quem deinde alii secuti sunt. Mira sunt, quae in scholiis leguntur: ερρωγε παγῶ δακρυων. ἀντὶ του πάρεοτιν ἡμῖν δακρυειν ως ἄπο πηγῆς κρου

ται τὸ γὰρ ου πω ἀντὶ του ot L φοἴτ--ων, κακον, τηνεὶ, ουδέποτε υ- τῶν ἐχθρων συνεβν τῶ Ηρακλεῖ, τοι το ἀπωτων ἰδίων αντο, γεγένηται. pertum est, hoc dicere chorum dis susus est morbus, eheu,

quale ne ab hostibus quidem flebile Herculis malum gemendum venit Patet Sophoclem ἀνάκλαυτον seripsisse. ustathius p. 806, 4. 727 8. και τοίἰκτιυι δε κείμενον παρὰ Σοφοκλει, παθητικως ἡ Ἀτθὶς φράζει. 856. Triclinii recensio του προμάχου Moo

148쪽

I PAX IN IAI. 129

Ignorant articulum libri veteres Κελαινὴν vocat λογ- γ ν propter lanestum belli istius eventum. μομάχου non Si προβεβλημένου, ut uni e Scholiastis vi-Sum, Sed notat hastam, quam primores gestant. Id fortasse volebat alius, qui Sic ScripSit το προμάχου ἐπὶ του μακλέους ληπτέον, οιον του προ πάντων μαχομένου. Verte: ο atra cuspis primoris hastae.

86l. Ἀμν ίπολος recte interpretatur Scholiastes, et υπηρετησαμένη τυ- φακλεῖ προς τον eo τα adde not. 21. ad HesIch. p. 306. Ἀναυδος in scholiis explicatur per οιο/ιDμένη. Quum adiectum Sit φανερα, videtur celatum amorem Herculis in mente habuisse: administra Venus clandestin amore manifesta apparuit horum effectrix. 862. Ven τῶνδε φανεὶ πρακτο o. Ceteri libri omnes τῶνδ' ἐφάνη πρακτωρ. Vide ad x. 85l. 865. dd. veti τῶ νηπι Qui scripserunt τό φημὶ, gravi accentu notare, debebant: non enim quid, sed ecquid significat, idemque est quod λεγ τις in ed. R. 1475. Sic etiam supra v. 629. τὶ δῆ ἀναλλον ἐννέποις; Vulgo v. 863-870 choro tribuuntur. Quae ego inter tres primas chori irgines distribui. Brunckius duobus hemi choriis dederat 1. 863-865.

149쪽

hanc Scenam, quae quadam antistrophica proportione descripta est, ita faetam esse, ut singulae deinceps choricae virgines suas partes habeant quod apprime quadrat in hanc trepidationem, in quam nece Deianirae coniiciuntur. Ac sponte se osserunt quindecim personarum dicta. Ea ergo numeris virginum discernenda putavi. Antistrophica litteris in margine indicavi. Atque observare licet, augescente animi motu perturbari iustas personarum iees. Stetisse autem eliorum κατα ζε γά sacile animadvertet attentus lector. 869. Cod. Hari omittit υς. 870. Cod. Hari. y μαινουσά τι.

150쪽

878. Ald et aliae vett edd. σφιν Iunt. Sec. et Trietiniani σφε. 879. Scholiastes σχετλιωτατα σχετλιμαΤαηλθε προς την ἀναἰρεσιν τουτέστιν, εὐγαν τις ἰδων η ἀκουσας σχετλιάσει την πρῆξιν. Mirum, unde in

istud ἐλθε ποος τῆν ναίρεσιν inciderit, si habuit quod in libris σχετλιon ατα eos ac ἀζιν in quo nihil est quoci reprehendas, praeter anapaestum in

secundo pede . um removi σχετλίω: τά προς γε ποῶ-ξιν scribendo. Respondet huic versus 884. 88l. Libri veteres sub eliori persona τίς θυμος η τίνες νοσοι τανδ' αἰχμὰν βελεος κακοὐ ξυνεῖλε πῶς ἐμήσατο ποος θανάτω θάνατον ἀνυσασα μονα Tricliniani libri, quos Brunckius secutus est, verba τάνδ' αἰχμὰ βέλεος κακου ξυνεῖλε, sic enina habent nutrici tribuunt, male, ut vel pronomen Stendit, quod non recte in principio poni potuit. In quo genere valde negligentes videas criticos Prima lex orationis est, ut regulis grammaticis conveniat; secunda, ut rhetoricis tertia, in poeta quidem, ut poeticis. Poetica dictio non debet repugnare regulis rhetoricis; rhetorica non grammaticis. Sed plerique si quid grammati eae non adiersatur, reclum putant. At hoc

라틴어 텍스트