장음표시 사용
111쪽
'A LIBER PRIMUs, CAP. XII. ploqui , ini enies issico primam Passivi personam ,
aror ab ingratis. . Sic nihil impedimento est , quomianus ver hum Pluit, primam personam habere dicamus , 4i modo loquatuat Deus .: Haec ille. Sic decet aut decene semper in tertiis personis inveniuntur quia res, quae decet , et o ornat . aliam , in tertiam verbi personam sertur neque enim ego possum decere alium , sed coma, vel vestis decet illum : quod Hispani dicunt Estate bien. Si tamen ego aliquo modo orno regem Κςt condecoro , cur non dicam , ego regem deces
quemadmodum de Sacerdote quodam Apollinis ap-.positissime dixit Statius Io. Thebaid. Si non dedectit tua Iussa , tulique Prementem. Plato in Dialogo de
Ente aperte docet, Srne nomine et Verbo nullam con
tare strationem. Si igitur ex nomine et verbo debet constare oratio , ut POStea docebimus , perperam docent Grammatici, verba impersonalia sine supposito inveniri, ut miseret, licet, currituri, egetur. Sed longo falluntur , qui suppositum , aut in verbo latere , aut ἱbidem in oratione esse , non viderunt. Nos Impe sonalia non rejicimus , Sed ea esse , quae vulgus Gram malicorum obtrudit, pernegamus. Nam si Ρersonale Verbum est , quod Personas, et numeros, ac tempora sinit et determinat, ut amabam , legisSem ἰ Imper sonale erit, quod omnibus iis caret, ut amare , legiSse diuxta illud Aristotelis , Contrariorum eadem est disciplina r in iis enim neque perSOnas , nec numeros , neque tempora poteris assignare. At objicit Grani'maticus, in conVenit, licet, curritur , non eSSe tertias personas, sed aliquid simile tertiis personis. Sed quid mirum , si Grammaticus caecutit, quum Quinctilianum habeat ignorantiae suae auctorem : inquit enim lib. I. cap. q. Iam , itur in antiquam silvam , nonne Prurire cujusdam rationis est y Nam quod initium
ejus invectas i 6 cui simile , Fletur, accipimus :
- , 6 Cui simile , ete. I Verba haec Quinctiliani, ut recie intelligi
queant, putem aliter distinguen, ea quam fit et hic, gi. . in ejuscud. Nempe , cui aimile , FIctur. Aeeipimus aliter , ut, Panditur , etc. Voluit Auctor, oppositis inter se Personali locutione et Im- personali , cIarius probare et confir Ie , qdou modo diXcr t.
112쪽
aliter ς ut Ρanditur interea domus omnipotentis Olympi et aliter; ut Totis usque adeo turbatur agris. Haec ille, qui si legisset Aristotelem et Platonem , Saepe
testantes , sine nomine et verbo non posse constare
affirmationem vel negationem , in hac salebra non haesisset: nam itur iter ; et fletur fetus ; et turbatur
turbatio ς id est. fit turba , quid differunt a panditur domus It Sed de hoc latius in principio Ellipseos , et
lib. 3. cap. I. Sed rursus insurgunt Grammatici, RSS Tentes , decet , conMenit , et similia, dici posse Infinita quia nec numeros , nec tempora , finiant et terminent: nam absolute dicitur , Decet nos, decet re , me , illos. Imperite sane illi, qui ex accusativo transitionis judicent verbi naturam , quasi non Cauem Sit ratio. in omnibus verbis ut, somnus capit me , te , illos ,' Virtus oblectat vos , me , te , illos. Sic , cantare decet nos , me , te , illos , id est, cantus. At
quid dicent de temporibus t negabuntne, decet, δε-
cebar, decebit ἰ curritur , currebatur , curretur , eSSediversa tempora λ Illos igitur omittamus , et vera Im- personalia , cum Consentio Romano , credamus esSe, amare , amavisse , amari: nam quemadmodum, amo , ama, i, certae personae , numeri, et temporis esse Cernuntur , unde vere vocantur Personalia et Finita psic in amari et amare , neque personaS , neque nume TOS , nec tempora possis definire ; unde merito impe sonalia et in ita nuncupantur. Ρostremo illas differre . dicuntur, quae natura differnnt sed amat , decet , a tur , curritur, natura non differunt; quia per-SOnas , tempora ac numeros, et nominativum pro supposito habent : sunt igitur Personalia. Amare vero , et amari , et ama isse , neque perSOnRS, neque tempora , neque numeros invenias et accusativum pro supposito habent, qui casus nominativo
esse hane proprias euiusdam rationis et et Impersonalem non habere initium , h. e. non habere veIPtimam V erbi personam , Eor , Fleor r vel Nominativum. unde naturaliter initium ducitur omnis
inque adeo surbatur rotis agris t
at Personalem habere , Veluti. Panditis domus, quod multum di eri ab illis Itur , Fletur , etc. quae per se Iola sensum id neum efficiunt , ut mox .sIllu
113쪽
ma Xime adversatur. Haec igitur procul dubio s7 mera
Mera diei debent Impersonatis. J Putem ego rectius eici
Iagis: ita , quam Impera onalia . quia ipsorum persona , ut dici- ur, et numerus nulla quidem terminationum dimerentia definitur , ipsa vero personae non sunt plane nullius, sed revera .mnis sub una illa terminatione. Nam dicimus, scis me , re , tuum remare in omnibus personis. Α - Cusativus enim ante Infinita praebet per omnia vice In Nomiua- civi et Personae ante Finita :atque adeo sicuti Adjectiva quaedam dicuntur Ornnis Generis, sic omnis Personae sunt Infinita. Certe argumentum , quo unitur Sanctius in id ψ ut ImpersonaIium appellationem neget illa Cons-1ructionibus , quiuias eam tribuerunt veteres Grammatici , et ransferat ad sua infinita , illud Nero aeque validum est Contra ihae Infinita . quae utique Tempora habent, Veluti, Amare , Amavisee , Amasse Vsit Amatiarum me, ut ostendimus contra Sanetium clarissime, ad Caput I . Si ergo Persona Ita sunt quae Per
hent , et ideo Impersonalia iisDmnibus carere debent , ili ait identidem . tum Cerre Infinita mon sunt Imperannalia , quia n nCarent Temporibus. Fateor etiam GrImmaticorurn mpersonalia n Cncarere remporibus et Dicitur enim
constructione Impersonat,a , Fle- rvr , Flebatur , Flebitur, etc. Quid ergo ' Vitiosa est illa Per-aonalium et Iinpersonalium definitio . h qua Temporum mentio abesse debebat, quippe quo reSpe diu nulla est differentia inter Personalia , Impersonalia ket Inf-nita. Omne discrimen inter Fefixonalia et Impersonalia collocandum erat ia. Persona s2u suppo sit O , et Numero, quo ultoque
Infinita non magis earent, quam Finita Perionalia, quum , sicut, haec Nominativum , ita illa Acincusativum pro Supposito Suo
habeant uel requirant . rdquapor omnes Personas .et Numero Suppositi. At vero illa Gramma ticorum Impersonalia, Itur, Cur risur , Fletur , et . quae nullum omnino habere certum Suppositum seu Personam . et directe atque unice ipsam Verbi actionem notare videtur . ut nullam ergore ei piunt varietatem terminationis Personalis , sic neque Nui meralis. Nec enim dicitur conistructione Imper SODal l . Eunrια' , Curruntur, Flentur. Vide omnino , quae notavi infra III. I. 4. et X. a. Quapropter Impersonalium appellationem reliquerim ego
potius certis eorum Cons ructi
nibus . Quas ipsi Veteres ita appellaverunt, vide Voss. de Ano I. III. r. ) quoniam Usus distinxit quodammodo h ceteris Uerbis illas eorum VerborumcGnstructiones , qua Si Proprior iusdam rationis , ut ait Quin i-
Iianus I. a. et absque Ini: m. h. e. vel prima Persona verbali , vel Nominativo. Vide super Notam. Tantum moneaem tirones , Impersonalia dici , non quod nullius sint personae Verbalis . sed quod videantur sine Supposito seu Nominativo, in quo ipsa inest persona , consistere tum quod in invitis duas pse Ores personas , Seu personales terminationes , Vix recipiat usus, quia vix admittit significatio ; denique non omnia esse Veae ImpersGnatia . quae vulgo seruntur . veluti Deeet, Libet. Licet, etc. quippe quae Nominativum h. bent Saepe eri pressum , saepe in infinito Iatentem. Vide me infra ad Lb. III. .ccp. a. nola I. uba agi -
114쪽
mus de Neutris, et caP. 3.αmbulare viam, et cap. O. n.
Inde enim patebit clarius . recte appellata h Grhmmaticis Impera
truetionis . . verba I si quidem usus vulgi , penes quem est arbitrium et norma loquendi , cs qua non sequitur in his Hationem aut Aristotelem , ita haec Saepe adhibuit, eaque in consis inretion , ut vix ullus Nomi-nntivus poss t intelligi, et pro inde sine ulla relatione ad aliquam Nomia is personam dicantiae, illa praesertim , quae a NeutrisCrta passivam habent formam Ised simpliciter actionem, quae fit, significent. Vide ad i. III. cap. 3. Ceterum Ursi s Secl. V.
capite 17. P. Scio. optat, ut acrius aliquanto mentis aciem intendiseemniatu controversia , nec ita perfunctorie in ea essem versaeum scilicet
. non satisfecerunt Viro Docti Simo, nec Veterea, nec Reeen-ciores, et ideo ipse expediendae tandem rei viam tentat , sed re vera inutiis et mim se implicat dimeultati hes. Etenim Imperso- realia censet mori inde diei , quia
illis emtia personin Nominativus 'inponi non possit aut debeat , sed quia duabus primim et rima-νiis personis usitata destituantur.
At vero posteriore haec rarione , non Imperaonalia , sed Defeetira , ut censuit iam Frischlinus , maletitu Vossio reiectus. dici debellent , ut dici solent Verba . quae
non habent omnes ΜΟdos. Tempora, ' Numeros, et Personas : quin ipse Urs. Cap. 36. ad eam Classem refert idcirco etiam hae Impersonalia. Ea Veris si inde ita recte dicerentur, debuissent
etiam illa Verba . quae plerisque
destituunt1 a Temporibus, Intemporalia diei, quod tamen neuti- qnam fuit factum ., Sed neque Nomina. cum Substantiva, tum Adieetiva . quis variis destituuntur Casilius aut Comps rationis Gradibus, idcireo appet Iantur unquam' vocabulo . quod carus illis , aut commκationis 'Gradus
ueget , quae tamen natura est vocabuIi personaIium. Ρrim autem ratio, quam rejicit, si non unice , certe potissimum , Vera est, immo verissima. IpshVeteres simpliciter persoma des tistii aiunt Impersonalia P latrautem persona, quae addi poscit aut debeat aliunde ,' h. e. iPςo Supposito actionis. Certe Priscia nus lib. VIII. p. 8 ra. Impersonale aerum quidem perfectum signiscat
Per omnes modos, Persona vero so a
re fecti viee verbi finditur. Mani festum personam i a qza Impersonalia dicuntur . esse, ex illius sententia . non in ipsis Verbis , sed aliunde addi nosse , qua ad-rita perlaeti Verbi vim illa su -tῖneant: Di medes quoque pag.
a 2 δ personalem verborum signi-
feaeionem ita Aeecm ait. quoa, sine persona pronominis intelliet: non possit. Male quidem ille ita sentit . et eXponit hae per pronomen , Me , Te , IIum ; se Itamen etiam inde liquet, verbis
non inesse personam , a qua nomen acceperunt Impersonalia
Miror vero Ursinum, qui Personas proprie non inesse Verbis . sed ipsis Nominibus vel Pronominibus , Verba autem haber tantum rerminationes diversas ad diversam personam Nominum accommodatas, sicuti ostendi actsup. Caput, Nota. a. qui, inquam, illud admittit . eoque nomine. me Iauda , Vide Το. I. p. 36. extr. et p. 33 a. init. noni perspicere tamen , quod inde sequitur clarissime, Impersonalia ergo esse proprie illa Uerba,
quae construuntur veI adhibentur ita , Ut videantur nuIIam re picere personam, seu a nullo pendere Supposito personae r ut snnt Passiva Neutrorum certe . Statvr , curritur , etc. de quibus adeo hoc verum est . Ur ipse
Ursinus pag. 82ς. de iis serihar .
si vel eo ratione modo Nominati. νυm iis a Liqtiem addiderit , csn
115쪽
Einuo ex Impersonalibus Persona intia feceris Passiva. At de Activis, fateor , res est Valde incerta , quia pleraque etiam Nominati.
um ante se admittunt, et Omnia
fere reguntur a Nominativo ΕΙ- iptico . vel ab locutione Infinita , vel ab integra offatione. . quae Nominativi Vicem , et personam rei sustinent. Vide Sanc-llium III. I. Nam quod Viri Doctissimi, ipse Vossius d. l. Qt Ursinus p. 3o8. in his Iocurionibus , poenitet me Iacti , pudet me Fratris , etc. nescio quam hypa Ilagen fingunt , seu Accusativum istic praestare munia Ν minativi tradunt, ineptissimum xSI , quum phratis haec regatura suppresso Nominativo , Nego-aium , Respectus , Rut simili, ut probavimus liquido ad II. q. Astan Passivis aliter se res habet Dissiculter enim ibi invenias Nornina rivum , qui commode satis intelligi possit, aut per sonam, ad quam illa Iocutio Te feratur, et ideo ea simpliciter ex absolute actionem Verbi ipsam , quae fι , aignifeati dixi hie et infra III, x . 4. Hoc Vero indecorum in modum captat Ursinus pag. 8a7. iubetque dici passionem ; quasi Voluerim Ego , Imrersonalibus Passivis inesse significationem Activam , quod munquam cogitavi; quum id vo-Iuerim tantum , designari hac I inpersonali locutione simpliciter rem ipsam actionis , aut, si malis, significationis, Verbi , non tam Activi. quam totius . sinc relatione ulla ad aliquam Personam : Veluti , quum dico curritur , idem hoc esse , ae si dicerem Fie cursus, Vel το cum rere , caletur, ac si dicerem Eseca Ior , seu, Ca Iere nune invaluit, vel , ut malit Ursinus , Sentitur ealor. Re jecit illud quidem et Vossius, sed male , ac praeive runt nobis , Charisius p. 224. ac Diomedes p. 393. Grammatici
veteres, qui ea forma non demonstrari , qui faciat aliquid ,εεd, quid fat, tradunt. Sed mhina haud dubie Valerius Pr
bus, Grammat. Insti . lib. I. Pis1418. passiva haeo IUnitae declinationis dicit, quia non finiunt aut definiunx, neque support- tum ipsum , quod ametur . quoacurratur , neque agentem , qui amet aut qui currat, sed quia simplicem rei actionem, quae fiat, tantum declarant. Verum ut haec absolvamus , dicendum quod res est, et eκ quo non Observato omnis hallucinatio oritur ; Non tam ipsa Verba esse Impersonalia . sed eorum constructionem 1iω proprie appellandam. Etenim , Stare , currere , Vivere , etc. neu liquam sunt verba Impersonalia , sed Statur , curritur , Vivitur ,
etc. conStruuntur Impersonaliter.
Hine Gellius Noct. At r. X v. 13. Veritum , sicut Puditum et Pigitum , non Personaliter dicrum
L. P. 232. Declinarus Verborum , h. e. Formationes et Constructio ues , memorat , qui tempora habeant sine personis. Negaliter Diomedes lib. I. pag. 392.
mpersonalia Verborum Decιιnatio Persona Tertire formam haber.
Videmus hinc , illos, qui accuratius locuti sunt , non Verbia ipsis , sed eorum Declinationi-hus et Constructioni hus , illam
Impersonalium appellationem tribuere. Et sic sublata erit Dmnis haesitatio , in qua implicitus haeret Ursinus, qui p. 8CI. conNe
niens negat , unum idemque δεν-btim in eadem significatione modo Personale statui , quum n minativum expresse sibi praepositum hari et, modo Impersonale, cum stip- pressus is est. Et p. 8I4. non vi oti re se ait, qui verbum , Liquere, cum ma sit ejus notio, modo Fersonale haberi debeat, modo Impersonale. Et tamen in Passivis non modo idem Verbum , sed et candem Verbi personam , Veluti A matur , modo pro Personali. modo pro Iria personali valet ,. vide pag. 8ao. et say. Unde tau i
116쪽
Modus excluditur a Verbis : enumerantur verbi Finiti
Tempora. Imperandi tempus semper eSt Futurum.
ΜOD Us in verbis , quae Species vocatur ci Varrone. i) non attingit verbi naturam ideo verborum
attributum non est sed explicatur frequentius pen
dem eo delabitur. ut pag. 8a I.
. Ac iνa hoc solo nomine censeat
esse Impersonalia , quia primis
duabus personis careant , Passiva autem atrictiva sibi . hoc nomen
νendicare. Rectius longe dixisset , nulla Verba esse Impersonalia ; sed tantum quasdam eorum Constructiones , maxime Passivas ; Acti Vas autem
forte excipienda sint Verba Pliae , Ningit , et similia , quum reliqua sint revera Personalia , ita ut pro supposito habeant Infinitam . aut aliam integram orationem , vel Nominativum per Ellipsin suppressum , sed relinquere nos hanc Appellationem quibusdam Verbis , Tironum, et facilioris distinctionis gratia , et propter alias rationes paulo
I Non attingit verbi naturam.JΜn Ita sane praeclara docuit , et primus observavit Sanctius in hacce Minerva , in primis in Constructionis ratione. Sed tamen in ipso artis in Systemate , dum nimio novandi et mutandi omnia studio fuit ductus, modum aliquando excessit. abjiciendo temere , quae dudum jam fuere recepta , Ot suum in arte Grammatica habent usum. Iudicio sint vel hi ipsi Modi, quos non attingere verbi naturam , nec verborum esse attributum, ait, et proinde
a Verbis excludit. Atqui eodem plane modo se habent modi in vacbis, quo cauus ia Nominibus. Utrique consistunt in diversis terminationibus pro diversitate contatructionis. Utrique ab illa Terminationum diversa forma nomen suum accepere , ut illi diacantur Terminationum varii Casus , hi Modi. Denique utrorum que terminationes singulares a pellantur a potissimo earum usu
Genitivus, etc. tum radicativus,ete
Neque vero Modarum in Ver his appellatio ad significationem refertur , ut per quos significetur , quo modo quidque , quod singulis verbis denotatur, tactum sit quod sane , ut Vult et incassummonet Sanctius , per adverbia vel etiain per sextuin casum No minum, explicari debet; aed aurationum Variarum terminati num diverso modo diversis elocutionibus et constructionibus aptandarum refertur. Ceterum eX-
cessere sane et Grammatici prio res modum , dum immodice, certe ultra quam debebant, h. e. ultra terminationum di VersitEtem . auxere Nodorum numerum. Recte ramen constituti sunt hi tres in verbis Finitis , Indieativus. perativus . et Subiunctivus, ter
minationibus quippe Variis di intincti. Imperativum , per se patet
ita dictum , quia potissimum quidem imperantis orationi convenit. Usurpatur tamen et in rogando et flagitando. Indieatii ut adhibetur ad indicandam simpliciter rem ipsam; et proinde in absoluta oratione, seu in coma
117쪽
78 LIBER PRIMUs, CAP. XIII.'Casium. SCXtum , ut mea Vonte , tuo iussu feci et non raro per adverbia ut male cumit, bene loquitur. Et
cum Aristoteles de Modis , seu Modalibus, disputat,
Contingenter , necessario , Per accidens currit, Saepe
male cuiusque periodi priore , se-sundum naturalem constructi innis ordinem , Vel etiam in simplici unius commatis periodo , itidem ut imperatiVus . reperitur passim adhibitus. At Suhanetivus ita dictus est, quia ejus terminationes solum in commate , quod priori in construendo subiungitur . Ioeum habent. Nam quod Priscianus lib. XVIII. pag. Ir I. ait. Subjunctivum dici , vel quod subjungisur conjunctioni , vel quod
alteri verbo omnimodo subjungitur ,
vel quod subjungit sibi alterum verbum , in iis solo secunda ratio est 'vera. Nam ceteroquin etiam Indicativus Conjunctiones , dum,
quum , quando , quamquom , si, etc.
sibi praemissas habet, et Vel maxime sibi subjungit alterum Verbum. At Subjunctivi proprium est,
omni modo et semper subIungi Verbo alterius commatis , etiam Participio , licet prius illud verbum
saepe absit, per Ellipsin suppresbum , sicuti abest in illis exemplis , quae Auctor moX adfert, et quae cujus modi sint, rogat. Nam in Livii verbis, Tum vero
ego nequicquam capitoιium servaverim, non est absoluta oratio,
sed Subjunctiva , et Elliptica ,
res ita erit, ut ego neq. Cap. serv.
bic supple Virgiliana , Nec res ita
est , ut Vos arguerim , Teucri. Et Res ita erat , Vel Iicebat , ut tu dietis maneres et Vel potius , fit , quod manerea dicetis . plane ut Liv. I. 28. Si unquam antea fuιe, ouod diis gratias ageretis , hesternum id
fuit proelium. Similiter fuerat,
quod me νυ ares , Vel etiam . estria , ut Velim , ut me T cassea , ut
vit optativae locutionis. Eam vero hoc modo eTpleri posse paret vel en uno Tercusai IMO, Adetr h. IV. I. a. Utinam quidem ita se defatigarit , velim , h. e. cst , quia Ivelim , utinam seu uti ita se defatigarat. Ex his vero liquet adoptativas etiam Iocutiones adhiberi Terminationes illius Modi .
qui a praecipuo ejus Usu Sustino-tivus dicitur e atque adeo , quum istas Locutiones nullam apud Latinos habeant, ut habent aput Graecos , propriam sibi Terminationem . sed semper adhibeant per ambages quasdam circumlo cutionis, sed Ellipticae. Subjunctivi Terminationem, recte ergo ex Latinas Linguae Grammatica ejicitur optativus Modus , quippe cui nullus est istic proprius I erminationum modus , cuiusque omnis usus adscribitur Subjune-tiVo ; plane ut Graecis negatur Ablativus Casus , apud Latinos demum exortus , quia propriam apud illos nullam is habet terminationem ejusque usus reperitur istic divisus in Genitivum et Dativum , ab alio tamen et prα-cipuo sibi usu , aeque ac Accusatios , ita nominatos. Ceterum contra ea, quae de Natura et
Usu Subjunetiui Nodi dixi . et
maxime contra Elliptica ejns Supplementa , quae Scioppius et Ego fecimus, multis per dccem integras fere paginas dispurat Ursinus Sece. U. p. eo . etc. Quid
faciam si pati verborum copia respondere VLllem , plures etiam paginae mihi forent expirneae Et tamen pleraque nullius sunt momenti , militatis , inamo controversiae. Nec enim id agitur: nobis, ut sola nostra SuppIemen ra admittantur . quasi aliis verbis
suppleri non debeant Enepticae
Subiunctivi Nodi locutiones. Certe Ego id volui tantum G, en dere, talibus vectio I OIIe ea, Sup
118쪽
isieis. Viderat hoc Caesar Scaliger lib. s. cap. 22I. quum dixit, Modus in Verbis non fuit necessarius Sed quod bene sensit, male tenuit, Secutus Grammaticorum turbam, qui adeo varii sunt in iis modis
teri . ac sensum earum de elarari. Perinde mihi est, sive ad eas supplendas adtabeat quis, Resita est, sive opto , Oportet, Lic ι,
etc. modo de sensu loeutionis et ratione constructionis nobis constet. Unum vero inter nos controversum puto, et alicujus simul in constituenda re Grammatica atque huius Μodi natura momenti , utrum Subjunctivi Hodiverba. tanquam absolutae constructionis . et absque Ellipsi, possint aliquando ac debeant accipi aeque ac Indicativi verba. ΕΚ. gr. ut Hoe Ithaeus velle , aeque abso- aure et absque Ellipsi sit dictum et iu uobis accipiendum , ae illud, me Ithaeus vult. Assiemat id Ue- sinus, ast Ego nega Verim. qui omnium Artium principia quam simplicissima simul et quam ex editissima statuti debere conSeo. am vero certum puto , Modos , Indicativum et Subiunetivum , non fuisse a Latinis plane confusos, nee debere a nobis confundi , in eundem usum ; sed fuisse in diversum plerumque , quasi
ex natura sua , distinctos; seu Iudicativum adhibitum ad directas et absolutas locutiones, Sub iunctivum vero ad connexas pei tibus , et, ut ita dicam , subjunctas. Haec nisi Vera sint, et linguae ipsius congruant Naturae , tum vero recte Auctor Methodiet maxime Seioppius , Heterea Verbis Indieativi et Subjumelisei Modi sine diserimine usos tradiderunt z sed quo nihil stultius ab Seio opio scriptum iudicat B clerus
in chrestom. Terent. et EN eo repetit ipse Ursinua p. 343. Sed res manifesta in contrarium , ex distincto Modorum usu in pleniori-hus Ρeriodis. De in eX eo . quod etiam tu Subjuacii VO Vel Praesens vel imperfectum ponitur plerumque , prout Vel Praesens Vel PraeteritumIndicativi potissimum princessit et inde enim an non liquo. aliunde pendere Subiunctivi a- sum Valde autem miror . hoanon agnosci liquido ab illis. qua ipsius Indicativi Imperfectum rem pus , quod Vere absolutam. pro non absoluto habent .
seu semper adiud verbum post istante Fe requirere , quo sensus a
soDatur, censent. Vide Ursinum pag. 336. et mOX Sanctium. At vero falsissimum est illud , vel certe nihil hoc pertinet ad rati nem aut constructionem Grammaticam. Ea enim aeque absolute dieitur Legebam heri, ac lego RHnc. Nempe Tempus Praesens declaratur absolute per Lego, iam plane Praeteritum per Lem. Futurum per Legam , at Tempus certi et praeteriti lacri, quo durante aliud quid accidit, per Legebam , Tem pus Vero facti iam plane . Sed paulo ante praeteriti , quam aliua quid accidere: . per Legeram. Uzadeo tria priora Tempora sint Iatius sumpta et minus definita . at duci posteriora ad certu in temp ris praeteriti momentum referati
tur. Pando ergo dic Icur , Ler
ham Epistolam , quum ta advenires, posterius hoc eOmma non refertur
ad Legebam , sed ad Tune , quod intelligitur ; atque adeo aeque illud est absoluti sensus, ac in Futuro , Legam, quum jusseris. Quum ergo imperfectum Indicativi, in
quo vere absolutus inest Sensus . aliud tamen Verbum scmper requiere perperam censeat Ursinus, mirium est, illum in Subiunctivo id non Videre et agnoscere, quum Subjunctivus nulla alia re differat ab Indicativo , quam quod eΣ natura sua ab G -
119쪽
constituendis, ut nihil prorsus certi nobis constituM rint. Alii vocant modos, alii diMisiones , alii qualia rates, alii status. Deinde alii sex modos , alii octo, alii quinque quidam etiam quatuor tantum, infini-
utis huius aut alterius Modi Iocutionibus , sed non Semper eXPressis , per particulas quasdam itidem non semper eXpressas, addatur vel subjungatur. Seo abhorret Vir Doctus a frequenti adeo Ellipsi , et maxime ab Iongis ejus supplementis. Ego vero id valde miror in Grammatico , quum tota fere lingua Latina sit Elliptica. h. e. ViX ulla proferatur major sententia absque aliqua Ellipsi, et passim occurrant, quae Iongis valde supplementis e Xplicari debeant , si a Vera et certa vocabulorum significatione sensum totius locutionis repetere velimus. QuandoΤerentius in Phorm. ait, parvi retulit non Suscepisse , non possumus rectius et hrevius id explere, quam hoc modo, Eum non suscepisse olim filam , retulit se ad illius negotia parvi momenti. Omnia haec nihil aliud significant, quam parum profuit. Si quis nunc rogitet, quis ita loquitur, fatebor lubens, nemi- nem ita nunc reperiri locutum. Et tamen ipse Ursinus Sect. VIII. Pag. I94. et p. a Q. Supplementum
hoc Ellipticae istius phraseos prO-hare debuit. Similiter quando apud Terent. Andr. II. 6. Simoni roganti . Quid Davus narrat 'respondet Davus , aeque quidquam nunc quidem , eo ipso nihil aliud aut plus dicit . quam , Nihil, ut Iiquet ex responso Simonis , Nihiἰne y hem . et ipsius Davi, Ni
hil prorsus. Unde Vero eX torquebimus iam Nihil in verbis Da. vi primis, in quibus nulla negationis species vel minima inestrNempe ipsa Vis responsi non ex illis verbis , sed ex longa Ellipsi
est petenda , quasi dictum esset a Davo , Nunc quidem aeque quicquam narro , ac Darro ιum a quan nihil narro. Praetereo alia I numera similium Ellipseon exempla. Quidni ergo et in subjunc rivis admittimus Ellipsin , licet longe peti et illa saepe debeat. Quin ipse UrsinΗs pax. 369 , ITO, 37 r. in plerisque Subjunctivi l
cutionibus eam ultro agnoscit,l quidni ergo et in paucis reliquis,
ut eadem Μodi istius natura et ratio ubique servetur. Quid ait Vir Doctus pag. 368. in multis EI sin , quae forte primitus fuit,
melior cultus vllusque posterior quo
dammodo abolevit, id vero est indecorum in modum confundere Naturam et Usum locutionum.
Natura earum , de qua potissimum hic agitur . cognosca debet et indagari ex eo maxime . quod primitus fuit. Usus posterior per Ellipsin plerumque omisit, quod ex reliquis intelligi satis poterat . atque adeo abolevit, et elegantiori hrevitate limavit longas i Ias Iocutiones. At de eo nulla est contrOVersia , et largiar insuper Iubens; si hoc quoque postulet , multos Ueterum adhibuisse Elli
ticas Iocutiones , par vi reeutri, amatum iri, et similes, magis ex usu , quam cum scientia aut intellectu ipsius Ellipseos , quae Veejus supplendae sit ratio. Vide meipsum infra ad lib. III. cap. 3. ad Uoces A sitio et Ambulare Viam , et passim alibi. Excipityag. 363. inprimis locum Horatii,
Epist. II. I. Quum tot sustineas et tanta ne Deia Solus . etc. in publica commoda peccem , Si longo sermone morer tua tempora , Cresar.
Hunc ille nullo modo suppleri posse aut debere putar, sed mirifica prorsus ratione, scilicet qtria subjungitur in eo hic Modus coniunctioni Quum . Atqui semper sv
jungitur aliis modis fere per Co I
120쪽
tivo reiecto , tenuerunt. Sunt, qui addant deprecati-xum , ut Musa mihi cauSas memora. Sunt, qui potentialem p ut non eam 8 Alii Permissivum ἰ ut profundat , pereat, perdat. Alii promissii'um p ut dabo ,
iunctiones, unde et nonnulli, sed male , dictum tradiderunt Subiunctivum , quod conjOnetionibus subjuntatur. Sed rogat dein, an
quae vulgo priora habentur commata, Felim natura esle posteriora. Nescio quae vuIgo haberi priora putet , hoc scio , Saepe praemitti,
quae natur1 sunt Vere posteriora , et ita factum in isto Horatii loco, cujus hic est ordo constructionis, peccem in publica commoda , si me rer ιOVO , etc. ejus autem rei haec est ratio iam praemissa , licet natura sua in Constructionis ordine postponi debeat, quum tot sustineas , etc. Sic si dicam , quum id feceris , non mirandum est, Te eum offendisse , naturalis utique totius sententiae ordo erit, non mirandum est, Te eum offfendisse , quum id feeeris. Ellipsis itaque in Horatia Ao Ioco statuenda ante Peccem , eaque explenda hoc modo vel sensu , Res ita est, vel res ita se habet , ut peccem , Vel
denique , si quis ab illo supplemento adeo abhorreat , Neeesse egi , ut peccem. Quid vero in his durius est , quam in aliis ipsius Ursini, quum in illo Virgilii,
ae Tu dietis , Albane , maneres , intelligi iubet, oportebat, fas erat, ut , etc. in bocce , O quam te memorem virgo , Supplet convenit ut. Sic ergo et in illis quae pag. 37I. nobis opponit , Hoc Ithaeus νe-ιit . vel , quod passim dicitur . Velim , Ellipsin statuo, Res itia
est , ut veIim I Vel Est, cur Ithaeus hoc velit. Quando ait Terentius , Si attigisses , ferres in diffunium , sensus est, res iza se tibi habuit , ut ferres infort. si attig. Quum Cicero , plura scripsissem , nisi Tui festinarent, suppleo, Erat gur plura scr. Sic τό non negaverim suppis ri pstest per Asa ι tu σει ,
Vel esse potest , ut non negaverim et Omnium doctissimus , quos esto viderim , per quos , ita factum est, . ut ego viderim , plane ut ipsu .
Ursinus, fac , faxo, etc. ante Sub Iunctivos saepe, et recte , intelligi fatetur p. 364. Eκ his tam facito perSpicitur , quo modo aut sensu suppleri quoque possint, quae p.
366. memorat. Ferreua . essem vnisi te amarem , h. e. res ita SQ
jamdudum habuit , ut fere. essem. Eodem modo interpretor, plura seriberem nisi, etc. h. e. erat, ciar plura scriberem. At haec , si paululum cessassem, domi non offendissem lia jam ornarat fugam e possent ira connectI , Ornarar iam fugam ita , tit domi non ossendissem. Si , etc. vel, hi separauda omnino sunt, tum sen Sus erit, res ita erat , ut
domi, et . atque ita prius illuci comma per Ellipsin omissum einplicatur per sequentia, ita jam ornarat Iugam , quae clarissime videntur probare supplementi illius veritatem. Quando Cicero ait, Tu quid faceres tali in re , manifestum est intelligi ; Dio mihi , cedo. Quando Plinius, nec facile dixerim, eXplendum id puto, nec res ita est , ut fac dix. In primis vero reiicit Vir Doctus pag. 36 . quae Ego in locis ab Sanctio allatia Supplementa supra adhibui. nec larre ulla ratione potest illud , res ita est, ut Velim , ut me vocasses , locumque Terentii, eriquo phramn hanc probatam Uolui , aliter e X Donato distinguit Ego vero istic Faerni distinctionem sequor portus quam Don uti. quae mihi prorsus frigere videtur. Nec ignotum est , ab Donati sententia secedere in alia omnia saepissime Doctissim OS interpretes, quod et nobis licere puto. Quinii se Ursinus agnoscit pag. I 8. .c