장음표시 사용
131쪽
m tum tempus non habet; ut amare , amari , ama
s, pisse.) is Ac de personis et Numeris jam diximus et de Temporibus major est quaestio . de quibus antequam disputem , apponam Consentii Romani praeclara verba, cui hanc pulchram doctrinam de veris Impe sonalibus me fateor debere. Qualitas, inquit, verbo-
alat terminationes, nulla est saris iusta causa, Infinitis negandi Temporum discrimen. Confunduntur aliquando I At idem accidere etiam Subjunctivis et Indicativis sup. cap. ostendimus, sationemque dedimus ejus rei , marime de Praesenti Indicativi . Quod imprimis . et aeque ac Infinitum Prariens, in usum prae teritis vel futurae rei saepe confertur , nec tamen propterea Nullius est certa Temporis in xatione Grammatica. Fateor equidem , aliquauro magis promiscuum videri et contusum apud Auctores in Infinito earum terminationum , quibus Tempoι adistingui solent, usum. Sed ra-llio est , quia saepe Infinitum , mon tanquam Verbum . sed tanquam Nomen verbale Vide infra III. 6. usurpatur a Scripetoribus sine ullo respectu tem poris cujuscunque, maxime in Ioeutionibus , ubi ulla potes esse ambiguitas, nec ulla temporis ratio habetur aut requi- Titur. Quod eodem modo se habet tu Participiis . quibus tamen omnes fere tribuunt Temporis quoque ad significationem, sive distinctionem in varia Tem. Ora. At vero ubi iam diversa Tempora per Infinitum in una Ieriodo exprimi necesse est , ua quoque per varias Infiniti terminationes , aeque ac Finiti , diligenter distinxere Veteres , sicuti hoc ipso capite ipse Sanc- eius agnoscere cogitur. Praeterea nihil foret mirum , si quae Auctorum Ioca in his quoque parum Grammatica proferri queant, quum saepe Usus recesserit ab Analogia , ut supra ad eap. X. pag. 7. Ostendimus, et vel m-xime ex Infiniti Futuri m
tiarum esse , etc. circumlocuti Cnibus patet. Has enim omni Generi et Numero in Nomini-hus applicuisse aliquando Usus ille
deprehenditur, tanquam πQUE HI. . variabiles et in eclinabiles, ac ama. re et amavisse. Veluti, c redo inimre meos hoc drcturum et, non putant Icoeam facturum. Vide omnino Gell. I. 7. Vossium de Anal. III. I et infra Nostrum , ac Ne . III. M. Gellius quidem hasce Iocuintiones soloecismi excusare tentat auctoritate pliari morum eNem
plorum ἱ at Seioppius infra d. I. figurata interpretatione , tan. quam si diceretur, credo inimι-
rum. Sed sine dubio origo quid Em locutionis hinc repetenda, at usus dein hanc formam et pbras in adhibuit etiam ita .
ut satis appareat, non attendisse semper Scriptores ad hanc eius Orig nem et, aualogiam. Velut apud Gellium d. l. Bostium cc-pias ibi oeeupatas futurum. Mani festum enim ex eo , Ditirum 1eu futurum esse poni hic ahsolute et simpliciter pro Iore r manifestum etiam , illud Scioppianum supplere entum plane hinc esse alienum. Nam secundum id diiscendum fuisset Occupatum futurum , non occupatas , qυ o Dul- 'lo modo ad illam accomodat constructionem potest. Quapropter videntur sane prisci iIli repertas hasce locutiones in paraci g- 'mate sibi in pueritia proposito simpliciter habuisse pro Futur Ianniti, et proinde sicut Fruae tin
132쪽
irum, aut finita est, aut in ita et finita est, ς π
nota et certam personam , certum numerum , certum
remstus; ut, lego, scribo. Infinita est . in qua haec MnDersa confusa ; ut, legere : tWere enim et ego , et eu , et ille Potest; item legere et unus , et plures dicuntur; item legere etiam possum hodie , et heri .
potui, et cras potero. Quoniam ergo haec neque Feraonam , neque numerum , neque certum tempus
et Perseetum Infiniti omni con rauctioni convenit, similiter et eas sine ulla variatione diversae constructioui applicuisse. Undente Gellii amicus, qui locutionem hane tuetur, et Sol neislni Purgat , apud Gellium d. I. Verba inde ita haec vocat , ne que Numeris , nstqve Generibus
Praeservientia , sed libera undique et impromiscua . et ab omni Generum necessitate absoluta , Et quae omnia isthaee Numeros et Genera ana eademque terminarione eo leetantur. Ex quibus
Cret, solo eum usu probareane locutionem, quasi eX paradigmate receptam , et aequeae reliqua Infinita . nulli variationi respectu Generis aut Numerimbu Xiam , atque adeo nihil participii retinentem. Nullam ergo neque ille , muIta licet Iee.
Eione exemeituae , cui pIeraque omnia veterum titerastum quasita me- dilataque erant, analogi. ia ea
tuenda rationem indagavit, aut habuit , sed simpliciter, aequeae Seeiptores nonnulli, formulat huic, in paradiἶmate expressa , in declinabilis et invariabiliet infinitinaturam tribuit. Secuti autem sunt, illos Ueteres aliquando etiam posteriores, atque ipse Cicero, ut ex Gellio liquet. Sed tamen secus faciendum. Hi faelle dein animad erterunt . atque eriam fe- gerunt , quum iam ars Gramma ira , et Syntaxeos ratio , magis esset illustrata. Habuit autem Infinitum olim tres proortas , sed latea se diverras terminatioussi pro ratione Temporis triplicis , Praesentis , Praeteriti, et Futuri ,
Postremam hane in usu fuisse veteribns satis probavit Ucissius Ana Iog. III. II. Ei vero deinceps suffecta circumlocutio . et
ipsa quidem primo per Ellipsin .
dein tanquam nulli prorsus Varitiationi obnoxia . ut diximus , postea tamen rectius ei accommodata , quam Genus et Ni merus requirebat. Diversae illis triplicis Temporis terminat Ones formatae sunt omnes a Subjun tivi diversis temporibus , amarae
ab amarem , amavisse ab amari' sem, amassere antiquum ab amargo item antiquo. Rem ita s habere manifestum est ex eo, quod eadem prorsus est formatio secundi Subjunctivi, et primi illius Infiniri, tiam quum ab an aIogia recedunt, veluti a Volo , vellem , Velle ἰ a Fero , ferrem , ferre ; a Fuo , forem .
fore ; a Sum, essem, esse , a Nosco , noscerem , noscere , et 'no sem, nosse. Patet hinc du-plex error Uossit, Drior, quod nal. III. I 6. Fore proprio
Praesentis , non Futuri esse temporis , Augustino Saturnio, alia tamen, et inepta Satis, ratione id suspicanti, negat, cum eo dem utique modo formetur aa reliqua ab Imperfecto. Subiunctivi , ablato tantum Μ : aeoroinde in ratione Grammatica , quum eiusdem sit originis et fornationis , eandem , quam re'iquaia fiat in , iubere naturam et veru-
133쪽
definiunt, et ubique natura rimplici eodem modo respondent, infinita dicuntur. Haec ille . qui, prae
terquam quod egregie naturam infiniti seu impersonalis verbi demonstrat, refellit eorum errorem, a. qui Modum infinitivum vocarunt, quum Sit merum
verbum. Eadem fere Aulus Gellius libro primo , cap. 7. Qui modus dicendi , inquit, neque in modos ,
neque in Perasnas , neque in genera , neque in tempora distrahitur, sed Omnia asthac una eademque
pus debeat. Quod autem maxime ad futuram rem significandam vulgo adhibetur. illud non ex Grammarico hujus vocis Tempore , sed ex ipsius Vecti significatione . quae est, nasci . feri. oritur. Quae et in illo e-in apparet plerumque . Iicet hoc
ipsum etiam in Praesentis ac Praeteriti Temporis sensu re Vera et diserte satis aliquando adhibeatur. Veluti Phaedrus Proest. Li-Hi III. ut dixit Sinon, Ad Regem quum Dardaniin perductus foret. Et sab. 49. Qui quum de puero mutia menti tua foret , Adjecit , etc. ubi manifeste pro esset, vel fuisset, ponitur. Sallust. Ca-tll. I. sicuti I. aicubi, ut in Iug. e. 6o. iurgio lacessitus fuit. Liv. XXVII. 64. Exercisu , cui dein tum foret omne , quod roboris fuerit. Alter error rat , 'uod ibidem asserit, Primam infiniti formam neruiquam continere significationem praeteriri Imperfecti . sed id facere Seeundammodo , quum tamen Prima , ut Ostendamus, sit Orta ab ipso Imperfecto verbi Finiti, sed Subiunctivi , et praeterea' plerumque, certe in omnibus pene exemplis a Sancito hic allatis de Prima illa in significatioue. Praeteriti, si traducatur in locutionem Finitam, per Impellaetum efferri possit et debeat. Veluti . de icaelo laetas meminirradicere que us . h. e. memini, suum ad praedicerent, vel, eius
D mporis , sim id praecebant. Et sie in eeteris . ubi pliquid Praeteriti haec forma Infinita
videtur significare. Isthoc autem pacto evaditur etiam illud , quod ex hoc usu Primae formae tu sensu Praeteriti concludi ad rejiciendam in ea plano Onauem significatiouem et distinctionem Temporum voluit Sanctius. Quae sententia tanto magis est reticula . quod haec Infiniti forma per se , et sola , Vix unquam ad Praeteritum Perfectiam deo tandum adhibetur : Nec enim eX. gr. Scio te illud hahere, et Ai- milia. temere occurrent simpliciter in significatione praeteriri Per f. usurpata , quam praeferrhaec locutio, Scio te illud habuis . Accedit vel maxime . quod et haec et reliquae Infiniti formae deriventur Proximae ab iisdem Finiti Verbi Temporibus , quo rum istae quoque esse Vulgo creduntur , et quorum usui ideo potissimum inserviunt. Aque ae in linpua Graeca, ubi eadem sunt dein pora , eaedemque enaracterifrica: Singulorum Temporum , in Infinito , quae in Finito. Veluti liquet ex Indicativi omnium Tempor: u terriarirsona, a qua . Initalia istici pleraque Videmur formata , ωsentis τυεντίη , persecti .
134쪽
Peclinatione complectitur. Vidit etiam haec Accursius an l. s. Stipulationum. g. stipulatio, verbo: datuci. Pam. D. do verbori oblig. Quia Merba , inquit, in ieimodi etiam ad futurum respiciunt , et ideo dicuntur infinita , quia omne te us resPiciunt et recte enim dicitur , volui legere , volo legere, νο iam legere. Haec
Ille recte, nisi modum Vocasset infinitum. Nune adcipe restimonta de praeterito in tuo illo Praesenti infinitivi: cicero; Eo die hos quoque multa νerbia
fecimus , moimeque Viri sumuS Senatum comino re.
propter amrenum Siccari emulsa pingue palude solum. Mart. lib. 6. Lusus enm sucret connubia fallere rarip Lusus et immeriis exsecuis' mares. Ibidem ς Viae
mirantur. Nempe, qlla, Dein rum , facturum esse, indefinito μα dixerunt , qui Modus neque in . 'Nurnemos , neque in perto S , ne ' die in genera, noΦae in tempora
distrahitae. Viles hie Mosim appellari diserte, et in citan-ulo Gellio eundem hic se rorem eommitium , qui supin . -κω pro Numeros exhibendo. Tum I scito , Phil. Itubentiani in Elee- ris, II. U. uetere' e verba , '. neque in teinpora , in quibus solisi . Consistit, quod ex Gellio prohatum volebat Sanctius, de non atatuenda Infiniti in Tempota distinctione. Modiam tamen neque Ego tribuerim Infinito , quippe quod in nullas utique temni na-: . rionum differentias per causami Μodorum. distrahitur , se a Fi-'niti Modis quibuscunque seu Verbis distinguitur , non m ,
quod alterius sit Μodi . sed, hoe ipso, quod sit Uerbum In-s finitum. Μridi proprii sunt illis
Verbis, quae eorum momi ue. et Causa Varias suscipiunt termina Riones , .h. e. Verbis Finitis : Infinita e contrario nullam habent Μodorum v ietatem , atque udeo nulla sunt Uerba Infiniti
compluribus sequentium Evimplorum . ipso Infiniio nihil Praeturi i, certe non Pe secti . significatur. Viai sumus Sereatum com mouerst , hic illud commovere praesentem rem significat, aed quae praesens fuit tempore praeterit , quod exprimitur non E eommo vere, sed etia visi aumva. Sic vidimus aliquoties re ulcherrime Ierre foreaiuam Vidimus denotat praeteritum ., farra Praesens. Et sic
alia nonnulla, in quibus proinde non utimn 't8mpus, sed dupleT , strameas et praeterirum , coajuactim significatur . sicuti in
illis, subreptum erit, Subrepturus
fuit, preteritum et futurum e vi de norata ad caput superius. Iaceliquis vero Sanctii exemplis Infinitum potest opume 'translatia ἰn Imper erum Finiti r sie ui
ostendimus paulo ante in menti ni praedicere. At i n verbis Horatii Fertur Prometheus addere, etc. videretur sane Praesens addere
directe positum pro addidisse. Sed sanetius negligenter prorsus istic omisit verbum . Gaetus in quo tota Vis Praeteriti Per fecti haeret a vide locnm uui
135쪽
tangente νagos ferro resecare castillas Doctus , et hirsutas excoluisse genas. Ovid. Her. Epist. a. Sia esui mendax pro te mihi , saepe putavi Alba procerulosos νela referre notos. Cicero lib. q. epist. Vidimus aliquoties secundam pulcherrime te ferre fortunam , magnamque eae ea re te laudem adipisci: fac aliquania intelligamus , asiersam quoque te aeque ferre posse. Exemplum hoc de praeterito est, et futuro. Virgil. De caelo tactas memini P Edicere quercus.
Ilorat. Nemini quin plagosum misi parνo Orbilium distare. Plaut. Epidico Non meministi me inaurem ad te adferre natali die λ Terent. Forma bona memini me νidere. At dicent aliqui, verbum memini non posse jungi Praeterito : sed non sunt audiendi ;quos satis arguit Persius , dum ait, Nec in bicipite somniasse Parnasso memini: et Cicero; Memia
ν, nisti me ita distribuisse causam ς ego memini sums, mos in ciMitate nostra fuisse Diros Sed ad institutum. Horat. Dictus et Amphion, Thebanae eonditor arcis , Saxa m Mere sono testudinis , et prece blanda Ducere, quo vellet. Idem . Plaravere suis non respondere faxorem Speratum meritis. Caesar; Cognita Caesar causa, rePerit a Suevis auxilia missa esse. Cicero pro Archia ; Ex hoc esse hunc numero , quem Patres nostri viderunt dixinum hominem Africanum. Horat. Fertur Prometheus addere principi limo Pam. ticulam ; et insani leonis vim stomacho apposuisse nostro. Ιdem. 3. Carm. Arbiter pugna posuisse nudosus pede palmam Fertur , et leni recreare vento Spa sum odoratis humerum capillis. L. unica. D. si tabul. test. nullae eXtab. Licet , inquit, postea interierim , competet bonorum possessio ς quia verum fuit tabulaseatare , pro extitisse.
. Exempla de futuro. Cicero Attic. Lib. I. Caetera spero prolixa esse. Ibidem lib. 7. Spero etiam in prae-
hat reddere, quam extemplo sibi redditum esset. Aulul. I. a. o. nam no gra pia est Magister curi , Dividere argenti dixit nummos imviros. Curcul. I. g. a 3. Tu V neri pervigilare te vovisti; V. r. 7. Nego me dicere. Cistell. II. 3. 41. Imtare usque ades , donec se
136쪽
sentia , pacem nos habere. Idem. Fam. lib. I O. ep. 24. Nee ille intermisit virma e , sine mora Venire. Iiberari intelligerent; omnia ei peragere promiseruar. Idem ; Mihi scito in dies m ori cura esse dignitatem ruam. Idem Hi quum se a tanto squalore Unius morte Idem I. Tuscul. Magna me, inquit Socrates , vel genet, Iudices, bene mihi eVenire, quod mittar ad mortem. Virgil. AEneid. lib. 6. Neque credere quiri . Hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem. Livius; Sciantque, et ita posceris tradant , nullas opes huma-
adiurat anus iam mihi monstraro, sed se aiebat quandam mulierem suam benevolentem convenire etiam
prius. Mosteli. V. a. i I. . TR. promitte , ego Ibo pro te, si tibi non Iibet. ΤΗ. Uerbero, etiam inides TR. qui an ' me pro te Deod coenam autumo TH. Non enim nis. Terent. And. II. a. s. Sed si tu negaris ducere , ibi culpam in te transferet. II 4. 8.ai dices dueere. Eun. Ii I. 3. I 4. Credo ei placere hoc : sperat se lame avestere , scit. hoc praedium. Ovid. Metam. XIV. 23O. Ire ne- Eabamus , vel tecta ignota subire. VII. 7 Ο. Dtim eenetus dare me promitto. Heroid. III. 37. Quines iam fama est quum crastina fulserit Eos , Te dare nubiferis linea vela notis , pro daturum esse. Cic. Famil. III. 6. Qui brevi tempore sibi sueeedi putarent. X. 24. Ex quo tempore ipse mihi professuς est, se venire. Lib. II. 9. Nisi, quantavi eivitates libertatem expeἰant , Onta regna reges defendane , ' aequari summa infimis. Sic enitn. bi distinguendum. XLIV. a . Nunesaret quinque millium operarantum uti Regem. Florus. LU. a.
Nisi dietis staretur' non se remittere exercitum. Locutionum Ru-1em harum . seu Praesentis insignificatione Futuri , usum etiam in verbis Finiris esse frequentem, et nihil praeiudieare Grammatica Temporum distinctioni , superiori capite . reddita rat Oae, ostendimus. Quod verst Noster mox Ρerfecti Temporis formas etiam pro Futum accipit , id alienissimum est. Nam primo , multo minus Futurae est significationis , ne quis host fecisse velit, quam, ne quis Aoc favere ritis Infinitivus autem iunctus verbo GIa notat simplici rer ipsam citiuscunque rei acrionem c quae Futuri Temporis forma non ex primitur. Nam quit unquam di Nit aut scripsit . Volo hoc facturum rase, Si Ve m , sive te, siveiIIum ' Si quid futuri in hae inest locutione , id haeret in ipsqverbo Volo . quod suam cerias acti is voluntatem extendit a praeaanti Temporis momento usque in illud, quo ea actio tandem fit, aut desiderata res sibi obvenite atque adeo Infiniti in his eadem ratio est, ac Na- minis substantivi in hac locutione, qua Tibi roganti , quid pia trespondeo , Volo ruam amicitium. Deinde sola hac Perlaeti Τem poris forma Videtur aliqua eo te Temporis distinctio plerumque notari. Nam Volo te emisse notat . non , Volo te velle et inelnere emptionem , aut eam facere iam re ipsa , sed , te eam mili factam et absolu am praestara. Ceteroqui , si promiscue pro Praesenti ponitur , tunc notat ipsam rem , seu ipsum illud emera sine ulla relatioue ad certum rempus.
137쪽
nas armis Romanis resistere posse. Ρlin. Adjicit miracula , quae indicasse conveniat. Caesar. 6. Gal. Si amplius obsidum velit, dare pollicentur. Valer. Maximus lib. 6. cap. s. IuraVerunt in squalore Se esse, quoad imperator ipsorum reus esset Iuturus. Cato de re rust. cap. s. Ne quid emisse Delit insciente δε- mino , neu quid dominum celaxisse Delit. Et infra; Chaldaeorum ne quem consuluisSe Melit. Horat. 2.Serm. Ne quis humasse Melit Macem , Atrida , Metas eur ' Ρersius; Verum, nec nocte paratum PDrabit, qui me Dolet incurvasse querela. Cicero pro Muram omnes Derebamur nimis iracundam futuram Iuisse νictoriam. Valer. Maxim. lib. q. cap. 3. Sed abunde erit ex iis duo exempla retulisse. Lucan. lib. 2. Liceat scripsisse , Catonis Marcia. Virgil. 6. AEn. Magno si pectore posset ExcusSirae Deum. Mart. lib. I.
epigr. IO8. Condere Victiaras tentem Per Sincula chameas, Et nomen sammis eripuisse meum . . Terent.
Adelph. Act. 3. sc. 2. Ante a deis non fecisse , erit melius , hic conνicium : id est, praestabit, non facere ante aedes turbam , aut vociferationem. Idem Phorm. Cras mane argentiam mihi miles se dare dixit. Et Hecyr. Interdico , ne eaerulisse extra ardes a puerum Melis. Properi. Tu minitare oculas subjecta
ra exurere flamma. J UNon leviter advertendum praecipiunt Grammatici,
) nullum verbum in infinitivo habere proprium futurum , nam lectu um eSSe , Vel fuιsse , non proprium
Fore autem rectissime observat sanctius non esse a sum sed a suo. Est autem Praesentis tem
poris in ratione Grammatica , ut idem iam probavimus contra ossium ; licet ejus significatio, quae ni diu ad Grammaticam , per se inclin t In Futurum.
Est enim idem quod feri; quia ero, quod iam fit. ia brevi
post, ut Speratur, egit faelum . et e X sis et , ideo , quo si redicimus, tu significamus brevi post iu rerum natura utas iturum et tuturum.
s γ Nullum verbum in Infini. tivo , etc. J IIabuere olim in SSERE exeuntia Futura , ut
amassere. Sed et Postea το amaturum ease, etc. li et per cir
cumlocutionem dieta , lamen etiam ut propria In fialti fututa sunt usurpata, uL Palet ex eo, quod olim contra Analogiam construotionis, Accusativis utiam plural:S Numeri, uti et feminini Generis . fuere iuncta , uti supra ostendimus. sine ulla Varilltione . tanquam vere indeclinahalia ,
more veris Infiatris proprio ,
138쪽
DE UERBO INFINITOi 99iuturum dicunt, sed per circumloquutionem : solum enim dicunt Verbum Substantivum habere fit turum, fore. Sed hoc falsum est. Primum enim , fore non est a sum , sed li suo : deinde fore significat omnia
tempora ut, amare, csM , legere, Ac de verbo esse iam aliqua de praeterito et suturo retulimus exempla; restat , ut de fore in Praeterito et Praesenti proferamus, quoniam de Futuro lis non est. Caesar I. Gal. Commissum cum equitatu pratium fore videbat Cicero I. de Inveni. Ex qua conficitur , ut certas animo res teneat auditor , quibus dictis peroratum
fore intelligat. Cicero , ut citatur , in Valerium ;
Marius quam a Senam ex urbe rePulsus esset, ea ,
qua in eum falso conflata fuerant , diluere voluit. Quid ira quia se sine scelere fore intelligebat. Et rursus Quanto robore animi is semper extiterit , qui νιtam sibi integram fore intelligis, discite dictu est. Laurentius Valla contendit duo Futura jungi non posse ; ut si dicas, Fore venturum et faciendum fore. In qno dupliciter fallitur ; nam neque ione , futurum est, nec Dentu tum , aut faciendum , certum aliquod tempus praefiniunt , ut mox dicetur 6) cupire proximo; imo vero duo Futura multo melius cohaerebunt, quam laturum cum praeterito , aut praesenti tquinimo γ) si amaturus esset veri futuri , nunquAm dicere possemus 4 Amatvrus fui ; sed SemPer, amaturus ero pessimeque locutus esset Cicero : Non dubito . quin te legente has literas , confecta jam res futura sit. Sed agamus testimoniis contra Lauren
tium : fvide et Alexandrum ab Alex. I. 8. J Plautus Casina : Lepide dissimulant fore hoc futurum. Cicero Attico ; Deinde addis , si quid secus , te ad ma
men et Notas nostras velim Videas. Si amaturus esset veri , etc. I Et est veri Futuri , errecte dicitur amaturus fui . errem. Cic.famil. V. Io. Supplicium , quo 1Mrua eram in eum , tibi νemitto. aliud utique est , amatu irust fu , cmaturus 1um , aut ero , aliud amans fui , amans sum haut ero. Sed et supra ostendiamus e saepe in una locutione du-Heκ exprimi tempus, quod et fit in amaturus itii. Vide et alcaput sequens , ubi hanc ipsani locutionern , Durnras fui, ex pu sitam dedi.
139쪽
fore venturum. Idem pro Milone ; Nihil horum νος visuros fore. Liv. lib. T. Aut sub pellibus habendos milites fore. Idem . lib. 6. Eo quoque mittendos fore legatos. Idem. lib. 8. Non id Corneliae magis famiatiae , quam urbi Romana fore erubescendum. Sed ut ad rem non negaverim de Infiniti temporibus, cogi nos aliquando propter inopiam temporum , et distinctionis causa, sic distinguere tempora , ut Amare , esse , legere , Sint omnino praesentis et Amavisse ,
fuisse , legisse , praeteriti; et fore futuri. Id contingit fere in verbis famae , aut linguae : ut, hunt, ferunt , fertur: dicunt . dicitur , Uirmo , scribo , et simi
lia : ut , Ulamat non forum venire r*em , sed venisse jam : dico esse Pericutum , atque etiam fore rdixit se dedisse pecunias, et dare , et daturum. Cicero lib. p. epistolarum Scripsit ad me Caesar perhumaniter , nondum te Gibi Satis esse familiarem propter occustationes suas, sed certe forea Idem lib. 3. Sequitur illud, ut re existimare Delim mihi magnin cura fore,
atqxe esse jam , etc. Idem libro 3. de oratore , in ultima pagina , Quem quidem ego confido omnibus istis laudibus excellentem fore ; et Crassus ; Fore
dicis I Esse jam dico , et tunc judicax i , etc. Idem
libro I 3. epistolarum. Sperare tamen Mideor , Casari collegiae nostro fore curae, et esse , ut habeamus alia quam Rempub. Ibidem. ep. 28. Tua sponte amicum
Lacedamoniis , et esse , et fore. Idem pro Balbo in calce : Tum etiam illud cogitatore , Oic vix ere , ac . Mixisse Cornelium , ut, etc. Idem lib. IO. Epistol. Quam et esse jam , et futuram amplissimam intelligo. Caesar 3. Civit. Fo eji summam esse , ac fuisse
Semper x lantatem , ut componerentur. Catuli. Tibi
g In iis omnibus mῖhi videntur, etc. J Non tamen sunt distincta et diversa Verba, sed unius verbidistinata et diversa tempora';
haec , venire et venisse dedisae , dare , et daturum esse . Fivere ut vixisse ἔ qllae etiam in memoraus exemplis appar: nt. Ne loe ergo unius Infiniti diversae teria
minationes idem notant ratione Temporum in arte Grammatica . licet a siquando ; ubi nullum est ambiguitat.s et Obscuritatis periculum , promiscue usurpari videantur , plane sicuti mox in allatis eae Cicerone vel bis ipsum
140쪽
iis omnibus mihi videntur distincta esse verba : ut si dicas ; laudare , et extollere currere , et ridere ς sic esse , et fore et nam fore non est a sum nec fuisse psed a verbo scio, quod semper magis inclinat ad futurum
tempus sua natura : et hoc magis meam opinionem confirmat , tempora infinita indiscreta esse , nisi aliquid accedat , quo discernantur nam Me amare , intelligis esse singularem NOS amare, pluralem. Sic Cicero ad Atticum distinxit duo praesentia personalia ; quasi
unum esset praeteritum , alterum praesens , dum inquit Cupio , et jam Pridem cupro , Alexandriam reliquamque AEn ptum Misere. Sed quid si respondeam,
esse aliquas orationes , quae quum ei Sdem verbis enuntientur, sensu tamen distinguantur t Ut si dicas : Vir honus nulla lacessitus istiria ab amicilla recedit. Wr malus nulla lacessitus injuria ab amicitia recedit.
Hic sisnificat discedere , illic non discedere. Sic in exemplis citatis 9 sunt aliqua , quae distinguant ca
duo tempora , quae absque illis promiscue poterant apponi : ut illud ; Μagna' curar fore , atque eSse jam. In reliquum infiniti verbi tempora confisa sunt , et a verbo personali temporis Significationem mutuamur ;Finitum cupIo promiscue de
Praesenti, et praeterito seu coepto Iamdudum , tempore usurpatur. Quapropter quum tamen id ipsum in ratione Grammatica perseVeret esse et haberi Praesentis proprie Temporis, nulla etiam causa eSt, quin idem statuatur de
ejus infinito Cupere, licet et hoc aliquando promiscue adhibeatur. Ο Sunt aliqua , qua distin- suant , etc. J At cum liquida rem
Porum distinctione opuS est, et cum Scriptores etiam revera distincta ea voluerunt, quae causa Meur in ea distinctione Praesen- is , tum praeteriti Perfecti. ac Futuri , magis propria sit ter minatio una quam altera , eaque in distinctionis necesSi tale nunquam illae occurrant confusae
Ruae causa , inquam , nisi quod lin arte: Grammatica ipsae pet se let in se habeant distinctionem
temporum . cui Semper a tendant scriptores , quum opus est tempora distingui. Ut taceam nisi, Infinitum etiam haberet Sua tempora , non tam constantem fore in omnibus verbis triplicem ejus fornaam, cujus nulla potes3 esse ratio et usus, quam necessitas triplicis temporis , Praesen
iis , Praeteriti, et Futuri , per eas denotandi. Adde quod clarissima utique est temporum di tinctio in infinitis in Graeca lingua , cui Latina suam originem debet: ut et quod Latini in maxime emphatica temporis de ignatione , eodem modo utantur infinito ac Finito et veluti, quum dicebant vix te , fuit, Iro mor tuus est, Unde Plaut. Bacchiil. l.