장음표시 사용
61쪽
citra tertiam : quo mogis naturam ducem ad aurium FOLPtaIem sequatur ιndustria. Vide Quinctilian. lib. I. cap. F. et Erasmum in lib. de pronunciatione; qui tamen mihi in omnibus placere non POSSunt.
gonus deprimitur. Porro productἰo et correptio in pronunc ιando pro . Prie est vocalium, non autem syllabarum aut quantitatis metricae, ut ex Gellio II. Iv. et IV. II. liquet. Denique quando acui- Iur antepenultim A . tunc Sem- Per penultirna nabet Correptam
media Ionila , aut acuta aut sexaerit ; eodem loco brevis utique gravem habebit sonum , ideolite post 2cm an e se , id est, ab ultima teraiam , aetiet. Gellius VII. q. Syllaba natura longior non firme pa- 'ritur acui priorem in vocabulis syllabarum plurium quam duarum. Sequitur ergo in AIiqvando , Ex-σdversum. et C. Si recte aeuitur antepenultima , istic e Sse tonum , et sequentem syllabam ac voca- Ium , ut natura brCvem , Corripiendam fore , seu hreviter quomodocunque pronunciansam :Saepe quidem vocalis natura , et accentus , et quantitas metrica simul concurrunt in unam sylla-ham , Vel potius accentus . et illa quantitas, saepe accommodant sese naturae vocalium. Sed aliter se res habuisse Videtur, qUando in trisyllabi, inedia vocalis est natura brevis, at syllaba pOsitione faeta est longa , cujus longitudinis in vulgari pronunciatione non semper habita tunc videtur ratio, non magis, quam in vernaculis habetur linguis , ubi itidem syllabae tales in pronunciando saepissime corripiuntur. Sed id ipsum videtur tempore Prisciani , et aequalium Grammaticorum , denuo mutatum , siquidem illi omnem rationem
accentus eu toni in pronunciando retulerunt ad quantitatem me-rricam syllabae peniritimae. Quod et Antiquiores Ronianos fecisse, nullus dubito. Certe ex Quinctiliani verbis modo allatis id Iiquere satis videtur. Verum prouePronunciatio , ut ex Gellio pr havimus , fuit varia olim , et saepius tractu temporis mutata , sic Videntur sane Grammatici quid 3m saeculo secundo et tertio Caesarum ab illa recta et antiqua
pronunciatione in quibusdam deseivisse , sed male , et ideo eos rursus reliquit Priscianus , aliique aequales. Neque Vero Video , licet satis norim , quoa ingerunt icientidem Volsius est alii, inter Accentus et Quantitates Vocalium in pronunciando esse distinguendum quomodo audiri potuerit in quotidiani ser
monis pronuntiatione , quae ce terior esse solet, actuus ille et elevatus sonus in antepenultimis Tων Aliquando et Exadversum , a penultimae tractim et produet pronunciarentur. Fateor tamen in pronunciatione Veterum , prout ea nobis traditur a Gellio aliisque , occurrere etiam nonnulla , quae eX eorum scriptis liquido satis peicipi nunc nequeant. Veluti quando ille IX. 6. Το E in
Edn ait breviter diei , h. e. lix paulo ante loquitur , ira pronun clari , ut cGrripiatur, at in Esito . promi h. e. pronunciari Iongnm,
quum utique E in Edo et Edere vix possit ita diversum pronunciari , ut modo corripi . modo produci audiatur, nisi productio
illa statuatur natura Iem SonNm του
E flectere in Graecum H. Quin si maxime discrimen aliquod pro is nunciationis formare possimus , ouod pernegare nolim , inter Edo ac Esito , similiter m ter L xit Ρraesens et Iegit Praeteritum . proserendo illic E simple X hra viter et celeriter, hic quati dum:
62쪽
DE PARTIBVs ORATIONI s. 13Figura dicta est a fingendo , et λ) fingere est
exprimere imitatione rem veram. Ita vocamus fguras
in tabulis et signis : hinc ducta est similitudo in re literaria , quando ex duabus vel pluribus vocibus effingimias unam. Ego Figuram in voce Simplici proprio non invenio : propterea in hac parte hoc mihi nomen
non satis arridet : nam antequam Compositio inventa
esset, Simplicia nullius fuisse Figurae certum est; sed
fortasse per relationem , ut vocant Dialectici , rect
dicemus, quis quid non sit Compositae Figurae, Simplicis debere appellari. Simplιces voces, inquit Fabius lib. I.
cap. s. prima positione , id eSt, notuΓa Scia , constant ἰ composita Aut Prapositionibus Subjunguntur , ut innocens interdum repugnantibus inter se duabus quale est, imperterritus : assequi possunt nilquando continuari duoe , ut incompositus , reconditus, et quo Cicero utitur . subabsurdum : Aut e duobus quasi corporibIs coalescunt , ut maleficus : nam eae tribus
plex lento tractu , at quam moles tum et difficile foret certe nunc nobis. diversitatem pronu iaciandi facere in primis syllabis ver- horum Legetam et Legissim, ut et Legerem et Legerim , Dabit et
Stabit , denique Edo , Edere cibum , et Edo, Edere labrum. Certe talia haec sunt, quae meIius forsan ex continuo pronunciandi auditu et usu cognosci olim potuerunt , quam a nobis nunc eX Grammaticorum praeceptis per
a) ringere est evrἰmere , etc. JIpsa haec sunt Verba . quibus Iul. C. Scaliger in lib. da Catis. L. L. Intere eXposuit , existimans videlicet idem esse , et ejusdem originis fingere et pingere. Sequitur eum Sanctius , et inde Oreum , quod Figii ra Vocem. in Simplici vocabulo non agnoscat , nee admittat. Sed pace utrius.
que dixerim , aliud est fuere , et seque Simplici ac Composito convenire potest Fig-α VOX. Etenim fnti dicitur proprie Omnis res, quae figendo. seu affigendo alterum alteri, cogitur et constringitur in spissum et incertam formam , non solum alterius imitatione expressam , Sed etiam plane novam. Et hinc aves quando nidos suos struunt, apes
quum favos , homines cum ex argilla vel lutes vasa fietilia et statuas cujusque rei conficiunt, proprie finere ea dicuntur, quia omnia haec opera primis temporibus facta sunt affigendo et addendo materiam materiae, eam que in formam quandam redigendo. Hinc porro vasa fetilia cujuscunque Iormae , et fruti, qui ea conficiunt , denique Prometheus . qui homines , eorumque Singula membra, eX luto finxisse primus traditur , Auctor . vulgefctilis vocatur apud Phaedr. fab. 7a. Immo fneere et pingere diversae prorsus fuerunt artes , und
Alexander Μ. ab Appelle pingi, sed a Lysippo fingi volebat, te Ste Cicer. Famia. V. t a. et Nero simuI
63쪽
nostrae utique lingua non concesserim : quamx is capsis Cicero dicat compositum esse ex cape si vis et iΠVeniamur qui Lupercalia aeque tres partes orationis esse contendant, quasi luere per caprum : nam solitaurilia , jam persuaSum est, eSse ex Sue , ΟUe et tauro zer sane ita se habet Sacrum : quale apud Homerum quoque est : Sed haec non tam ex tribus, quam ex particulis trium coeunt. Cateriam etiam ex Pria Osirione et duobus νοcabulis dure Didetur struxisse Pac xius : Nerei repandirostrum , incurvicervicum , PecuS.Iunguntur autem eae duobus Latinis integris , Ut Super
fui , subterfugi : quamquam eae integris an composita
4 int qua ritur ) aut eae integro et corrupto , ut m Ale- VoluS : aut eae corrupto , et integro , ut noctivaguS a aut eae diaObus corrr tis , ut pedisequias : aut ex nostro et peregrino , ut hiclinium : aut contra , ut
epilogium , et Anticato : aut eae duobus peregrinis,
rinpendi fingendique non mediscrestabuisse sitidium dicitur Sueton. e. s . Sed et crediderim ferme, re tingere , ut του Aere esse formatum . Vel potius utrumque Vocabulum fuisse olim unum idemque , et tune τὸ Figere ad illa , quae utroque nunc Verbo significantur , adhibitum, unde etiam a Fitere dixerunt nonnulli Fietus, aeque ac a Fingere. Vide Grono-vium Patrem obse . I. I9. exlr.
Postea vero ad Significationem Operum fictilium ab aliis rebus, quae item figendo fiunt, distinguendam , prolatum esse quasi Novum vocabulum τὸ Fingere , interposita , ut solet , ante G
confirmatur , quod pleraque Vocabula ex eo et hac ejus significatione olim derivata non agno cant hanc literam, Veluti fgura , frutus , fementum , estgtes. Neque mira cuiquam acciuere debet illi unius vocis in duaς distinctio , quum et in aliis simili fere venerit, Velitti in qua So et qΣ ΥΟ , an Da et ara . de quibus vide
infra lib. IV. Cisp. de Analogia
signis tinnum ad vocem Vertex robstare tamen id unum hic nobis
Videtur , quod I in Fingo fueri brevis , ut liquet eκ deri Vatis . Figulus , Figura , Essigies , quum in Figo sit longa. Atque ideo
dubitem . an potius a σφίγγωillud sit derivatum , ut Fallo R
sum et spissum , contineo. Hin
Philo de mundo, designans Delim.
nitem ac liquidam fere materiam in spissum et Solidum Coogunt et compingunt. Ceterum eX paulo ante disputatis satis liquere iam potest . Figuram proprie significare quamcunque formam fingendo fact9m , et proinde non minus Simplicem V cabuli formam posse denotare . quam Compositam , aut aliunde essiciam. Et quidni in ipsis V cabulis duae vel tres statuansia1
Figurae , cum ei tu orationet tot
64쪽
tit epirhedium. Nam cum sit Pria Ositio εἀ Grinca . rheda Gallicum , neque G Ecus tamen neque Gallus
utitur composιto. Romani Siaum ea alieno utroque Lec runt. Frequenter aurem PrasPositiones quoque coPulatio
ista corrumpit : Inde , abstulit, aufugit, amisit: ctim prinpositio sit ab sola ς et, coit, cum sit pr Fositio Con. Sic , ignavi et erecti. Hactenus Fabius. Illud addendum fuit , ubicunque rectus sit, flectetur, obli
quus non flectetur , ut Omnipotens. Neque excipies cum Prisciano hoc nomen alteruter ς nam alter factum Est ex alterus , et 3) alterutrius ex alteri utrius ,
. Species dicitur ab specio antiquo; dicitur et forma , atque etiam figura unde haec nomina confuse aliquando a Grammaticis sunt imposita. Sed dicamus Speciem more Logico dici ; illi enim vocant species partes, generi subjectas : sic in re literaria sexioncs illae, quae ducuntur ab uno capite , dicentur species s ut a lego , legens , lectio , lector. Hanc flexionem seu deri
vationem Varro non uno in loco Declinationem vocat; sed latius extendit nomenclaturam , quam caeteri grammatici opinantur. Varronis verba sunt lib. s. Linguae Latinae. Declinan fium genera Sunt quatuor : Unum nominandi , ut ab equo equite : alterum casuale , ut ab equo equum : tertium augendi , ut ab albo albius: quartum minuendi, ut a cista cistula. Haec ille. ΡΟ
tionem deseendere. Unde Priscianus Tib. VI. init. utroque modo declinat alteruter , addens, utram que decIinationem in usu fuisse Ue rerum. Necue Opus fuit . ut lib. VIII. p. 83I. quem locum res picit Sanctius , ad Vetustissimos relegaret hanc declinationem , quum , ut liquet, Ciceronis etiam tempore fuerit adhuc in usu. Et forte contractior illa eX hacce, ut videtur voluisse Sanctius, per elisionem est orta, ceteroqui recte excepta a Prisciano , quia Servat et O alter sine flexion ς per omnes casus , ct uircinaque nu
a Rhetoribus ponam r. Audi Auet. ad Herenn. IV. 8. Sunt tria
ge era , quae nos Figuras appeIlamus, in quibus omnis oratio non vitiosa consumitur. Unam gravem ,
alteram mediocrem, tertiam extentiatam , vocamuri
3 Alterutrius. J Dicitur tamen
et alterius utrius , et Sic porro. Festus in Papi solet : quo utroque mora propinqua alterius utrius caprari putatur. Uhi male substitutum volunt in margine alterutrius. Nam et Cic. Famil. VI. I. bi mihi alterum utrum de exitu rerum Promittendum esset. Et Coelitis VIII. 8. alteram utram ad eondi-
65쪽
semiis hic verborum Species numerare, ut cursim , sorbilla , calesco , sed quas ego ad Grammaticam nihil pertinere arbitror, cum illorum discrimen a sola significatione pendCat.
De Numero . Dualis Numerus inutilis. POSTQUAM ea, quae dictioni accidunt, enumeravimus , quomodo ipsae voces inter se dividantur . explicemus. Omnes fere grammatici hanc divisionem per Declinationes distinxere , ut partim dicerent declia mori , partim non item. Sed declinatio posterius quid est, et eX Numero , Casu , Tempore , et Genere constat : nam de quolibet nomine prius rogamus Speciem , Figuram , Numerum , et Genus , quam Decli
nationem. Quid quod in rectis , si proprie loqui velis , nulla est Declinatio, sed in obliquis. Adde quod etiam adverbia flecti, seu declinari , possunt, teste Uaz-
Tone , Ut cras , crustinus. Contra vero Numerus
prior est omnibus iis quia caeteras partes per numeros explicamus ut prima persona , primus casus , Prima declinatio, prima conjugatio , etc. Itaque Numerus accidit tribus partibus , nomini, verbo , et participis. Numerus alius Singularis , alius Pluralis ; nequct plures numeri fuerunt necessarii : nihil enim tertium est inter unum et plura quoniam unum et plura ex uno frequentato facta sunt. Neque rationi consonum est, aliquos Graecorum sui Iones) recepisse Numerum Dualem , quem 2Soles non receperunt, quos Latini in multis fuere imitati ; et Latinos, qui contendebant esse numerum dualem, satis exagitat Ouinc
tilianus lib. I. cap. s. I) Non tamen ibo inficias,
i Non tamen ibo injicias , ete. IPraeivit Sanctio Donatus in Ar
tis ed. See. Numeri sunt duo , sin gularis , ut hic sapiens, pluraIιs , ut sapientes. Est et dualis numerus , qui singulariter enunciari non Porest. ue hi amho, hi duo. Verum quidem hoc , quod ad signi ficationem , at minime quod ad rationem Grammaticam, de qua hic agitur , et ad quam , ut infra initio cap. I. traditur , Figni featio non pertinet. Latini pror- stas non agnoscunt in sua lingua Dualem numerum, sicuti neque
66쪽
duo nomina esse apud Latinos in duali numero ambo, et duo. Sed a Graecis haec acceperunt, et tamen eum Verbo plurali conjungunt, ut ambo currunt. Sed jam ad singulas vocis partes accedamus.
De Nomine. Eat mae Numeri Casualis cum Genere. Donatus male Nomen definit. NOMEN dici a Graeco ονομα omnes sentire UIden
momen I I). Est enim imago quaedam mmen . qua
quid noscitur. Haec Scaliger. Ρorro 2 Nominis finitio
suam illi acceperunt linguam , atque idcirco illa ipsa vocabula
iamia et duo a Graecis quidem habent cum terminatione Dua- is apud Eos Numeri, sed tamen declinant et flectunt in casus Pluralis apud in Formae, et cons gruuntur cum plurali non suae lΠΟ-do linguae, sed et Graecae, quae Dualem ceteroquin habet. Μanifestum id ex Gellio Noet Att.
Quod si Duo in arte Grammatica Latinorum Dualis haberetur numeri. debuisset uti que necessario additum sibi hahere etiam Dualem illius Graecivoeabuli , qui est χιλεάδε. non autem Pluralem , Seu PIurativum , ut ibidem Gellius, et alibi saepius , hunc Numerum appellδt. Non magis ergo propter Duo et Ambo peculiaris est et Novus in Grammatica L. Latinae fingendus N umerus , quam propter 2 res ,
i) Est eni,n imago quaedam, etc.JImmo est signum potius, quo Iecto vel audito cognoscitur res illa. quae eo designatur, et ab aliis ejusdem generis distinguitur.
bitatur utrum repetenda sit a Praesenti Nosco , an a supino Notum. Prius tuetur contra Becmanuum Gionovius Pater insere. IV. Posterius contra hunc asserit G. Henr. Ursinus Gramm. Instit. in
Addendis ad pag. ς sed frivolis
plane rationibus , quum nullum plane proferat manifestae derivationis a Supinis exemplum. Nam
a Supinis derivanda amrmat, nullam utique Supini speciem magis praebent , quam Praesentis. Ab
hoc autem multa eius formae originem trahere certum est; sic ab Ago , gimen , agmen , unde examen , Tega teximen , regmen , unde subtegmen. Sio a Fuleio fuI-cimen: , fulcimentum , fu Imentum , Fareio farcimen, aedeo sedimentum , Rego regimen , etc. Non tamen Nomen deduXerim proxime a Nosco , quasi noscimen , quod Grono-vius facit, sed ab antiquo , Seu Graeco , Gnoo Vel Noo , unde Novi , et ipsum Νoseo . sicuti a Gnao Nascor , Natus , etc. a) Porro nominis Initio est, erc. Excidisse hic eκ Edd. Partie Iem , certissimum est ex ipsa
67쪽
est per Vocem Numeri casualis cum Genere, quesdefinitio propria est et persecta : voa enim , Seu dictio , seu pars orationis , genus ProXimum eSt, et casus est specialis differentia. Auctor ille περι ερμπείας , qui circumfertur , indignus perfecto Aristotelis nomine , Nomen definit, vocem significantem ad placitum sine tempore , c usnulla pars significet separata. An nomina significent natura , an fortuito, magna quaeStio est, et tota physica , nihil ad grammaticos : aliqua tamen s3) attigimus cap. I. Cuterum haec pseudo-Aristotelea definitio , aut potius descriptio , etiam conjunctiones et adverbia comprehendit: ut mittam interim pessimam esse definitionem , ubi negatio reperitur. Neque necesse fuit addere , sine tempore , ut differat a participio. Participium enim omnino nomen est, Sed habet
Praeterea aliquid a Verbo , ut Rex Philippus seil. His tinia ) est etiam dux , ct Comes. Sed haec latius, quam de Participiis agemus. Alii dixerunt : Nomen
est , quod corpus aut rem Proprie , communiterνe , signiscat. Quasi corpus non esset res aut quasi haec definitio ipsorum pronominibus non conveniret. Sed de iis nugis hactenus : nunquam enim finis esset, si singula vellemus perSequi. μ
De Casibus. Rectus Casus. Casuum Nomina antia quissima. Causa et origo Sex Casuum Ablativus non recte dicitur. Graeci Sexto sed vide Notam Quartam ) non carent. PRIMA et specialis Nominis disserentia, teste Scaligero , Casus eSt. De cujus natura , Ordine ,
Grammatica , quam hule Μinervae subiecit Sanctius , et cujus Definitionum in hac Minerva rationes reddit. Repone ergo , minit finitio est per vocem Pareteipem Numeri casualie cum c 'enere. Nam in illa Grammatica Sanctius dixit , Nomen est Vox Particeps Numeri , ete. Sed et Verbum eodem modo definit in illa et in hac Min. cap. 22. Ve' btim est Vox Particeps Numeri
3 Auigimus cap. I. J Vide etiam, quae notavimus intra lib. IV. ad initium capitis I 4.
68쪽
ntque nomine deinceps est dicendum. Ac primum solet qiueri , cur Rectus dicatur Casus ἰ si Casus dicuntur a cadendo , quia cadant a Recto Hoc late
disputat Scaliger , tandemque huc tendit , Obliquos
dici Casus, quia cadant a recto. Rectum autem ipSum, voce largius communicata , Casum etiam appellari. Disputat insuper Scaliger, non recte casibus nomina
indita ab ossicio , ut Nominativus, GenitiMUS , etc. Sed haec nomina probat, Primus , Secundus , Tertius,
usque ad Sextum. Ego ut Scaligero non pOSSum non assentiri , ita etiam antiquissimorum vocabula non
audeo convellere. Video M. Varronem squi ad Ciceronem scripsit) iis uti nominibus, quibus nunc utimur: similiterque Asconium in 3. Verrin. Nominatiνum D casum; et in a. Verrin si ). Ablatii iam dicere : is quin etiam Varro lib. I. de Analogia, rationem casuum
iis verbis conatur ostendere : Sunt declinati casus ,
ut is, qui de altero diceret , distinguere posset , quum
vocaret, quum daret, quum accusaret. Sic aha quaedam discrimina, quae nos et Graecos ad declinandum dixerunt. Idem Varro eodem lib. et secundo, Vocatiνum non esse Rectum , quam,'is Recto similis sit. Donatus nominativum et Vocativum rectos appellat, non recte. Ρriscianus late ordinem casuum ostendit, et singulorum reddit rationem , quare ita vocentur ἰ
simulque confutat lib. s. extr. eos sa) , qui Septimum
Sueton. Aug. e. 87. DOmos Genitivo casu singulari , pro domus , Gell. IV. r6. ubi promiscue Ga-nitivum et Patrium casum, Dati. Num et Dandi Casum , secundum et tertium vocitat. Quinctil. I. 4. cum dico, Hasta percussi, non utor Ablativi natura , nec si idem Graece dieam , Dativi.
a Qui septimum casum. J Sic appellabant Ablativum, quando ad instrumentum Vel modum, quo res geSla, denotandum adhibebatur, nec ita manifeste regebatur a Draepositione.
Servius ad Virgil. Eel. II. Mollia ιuteola pingit vaςcinia calma : nisi
Iuteola , inquit, Septimus sit casus , non stat νersus. Et ad AEu.I. Vs. 79. Pulchra faciat te prolaparentern e Qιωd nos per Genitivum sineularem Iicimus, antiqui per Septimum dicebant, ut hoc loco , parentem pulchra prole, id est , pulchrae prolis. Neque hoc satis reginte. Nam pulchra prole non refertur unice ad parentem , sed ad totam Sententiam , faciat te parentem. At quomodo ' Scilicet edendo pulchram prolem . Vel pulchra prole edenda. Recte autem Priscianus Septamum casum
69쪽
casum sunt commenti , in quibus est Quinctilian
tib I c 4. In omni porro nomine natura Sex Partes constituit. Primum ipsam nomenclaturam, cui merito datus est Rectus, qui vere Nomen eSt reliqui enim, ut censet Aristoteles , non sunt Nomina, sed Casus
Nominis. Deinde quid generet, aut possideat. Tertio eui fini vel operi destinetur. Quarto in quem tinem tendat actio. Quinto vocandi officium. Fostremo m
Eum in quo causas et Instrumentum collocamus. Hic
est Seta casus 3 ), qui pessime vocatur Amrαν et
duum sit in illo comparatio ut doctior Cicerone: et modus t ut lento gradu : et cauSa ericlens , ut amore patris : et materia ut DPιde quadrato : et instrumentum; ut lapide ictus. Et vero si Quinctilianus
adverteret , SeXtum caSum Omnino a PraePOSitione pendere quod in constructione Infra II, 3. ostendemus ) et pro natura PraePOSitioniS S gnificationem mutare nunquam in dubium verteret an Septimi casus .
vis apud Latinos reperiretur ). Sed quoniam haec
M Qui pessime voeatur Ablativus. J Nihilo pejus, quam alii
casus receptis appellationibus sunt insigniti , quum et in illis varii usus possint notari, et sae. De contrarii istis appellationibus, veluti in Dati, O , et Accusatινο, uui aeque eripienti ac danti, atque defendenti atque accusant innguntur. Denominationes nae casuum saetae a potissimo Usu .rirc autem in Ablativo , quod regItur a praepositionibus, quae, .un de quid sumitur et proficiscitur, maximam partem significa Ri PD-
alias quoque et diversas unusquiscue casus habet signiscasιones, sed a notioribus et frequentiorabas acinceperunt nominationem.
Sed quoniam hac casuumete. J Falsa et inanis est Omnis haec disputatio , quae sequitur. de Sexto Graecorum casu. Nam primo , quas de paristione naturali easuum , et Sexti m omne idiomate necωritate , traduncur, inepta adeo sunt, ut ipsa eππ- rientia refutentur. Neque Laotini Sextum adhibuere ad mo
dum, instrumentum , causam , pre lium , materiam , locum, per s
denotandum , sed in omni significatione Praepositionibus . quae non requirunt Quartum , lua ηzrunt, SiVe LXpressis sive intellectis. Graeci vero Praeposuionum et Sexti casus usum penes Latinos, divisum habent in Secundum et Tettium , aliquando et Quartum. Immo quoniam Sancistius hele Tertium Graecorum, praecipuum , Vel potius Solum , dispertiri vult in Latinorum duos. Tertium et imprimis Se κtum, quasi cui ille ex Graecis casibus maxime respondeat, sicut ira facit, assi mare tamen vix vereor, huic SeXto, si specte inmus usum et Syntaxin , Genita vum seu Secundum Graecorum aeque conVenire, quippe cullonge pluribus apud istos nec ritur Praepositionibus, quam Da
70쪽
suum pareitio naturalis est, in omni item idiomate
tot casus reperiri, fuerit necesse. Quare Contra unis versum Grammaticorum coetum Criecos Sexto cavi non. Carere contendo. Ρrimo enim in omni idiomate datia
tivus, et maximam partem illis, unde formatae sunt Latinae, Λb- IatiVum requirentes. Nihil magis proprium Ablativo, quam Absoluti, ut dicitur , conStructio. Eam vero ipsam etiam Genuivo dederunt Graeci. In Cassum porro quaeritur , si Graeci
Sextum non halerent, unde La sint eam formasasnt in Graecis νs
cabulis , quum urique , si Graeca haec vocabula in suae linguae formam et constructionem trins ferebant , debuerint iis dare istos Casus , qui in sua lingua erant usitati. et proinde etiam illum; qui in ea destinatus erat praepo
sitionibus seu eXpressis, seu Su pressis. Neque vero ineptias cogitatu est, Praepositiones . , συν etc.
in lingua Graeca jungi, non Abla- ιVO , Sed Dativo . quam istias iungi istic etiam Genitivo, neque
generationem tamen , neque pω- Ressionem significantes , veluti
ed maXime suam sententiam confirmari credit Sanctius eo
quod Graecorum Tertius casus sα- Pe numero cum Latinorum Adjecti- ωis in Sexeo easu . Nel eorum Priamrositionibus Sextvari requirentibus ,
Construitur . tanquam si istis proinde in locis sine controversia sit idem , qui Latinorum Sextus , seu revera iam sit Sextus Grkcorum. Hic vero s iendum , Latinos ipsos Sextum postremo ι o unde Priscianus lib. V.
671. Abἰativus proprius est manorum, et dein , quia No-xus vidatur a Latinis inventus , νetustati reliquorum casuum concas sit. h. e. etiam post Vocati- Num est rejectus. formasse ex Tertio tum suo , tum GraecOxum : et antiquissimis temporibus, quando propino mullo' cedebant ad linguam Graecorum. Sextum non habuisse, sed ad ejus usum adhibuisse, item Et Graecos , Tertium , qui proinde tunc apud Latinos aeque , ac apud Graecus , a Praepositionibus
quoque regebatur et postea Verotractu temporis, et consuetudine diversi usουs, prout Tertius ille a praepositione regebatur, HI non regebatur, ex Uno casu factos Duos . iudem ut eX terra Latinorum: Litera C duae similiter factae sunt, C et G; et ut in his ipsis Casibus ex uno Sext deinceps Veteres Grammatici duos fingere voluerunt , Sexetum et Septimum , prout Vel recipere praepositiones vel recusare ipsis videbatur. Atque hac de causa etiam nunc in plurali numero Omnium declinarionum apud Latinos conveniunt plaudiertius at Sextus. Id quod etiam in singularibus quondam eodem se macio habuit. Nam tu prima Declinatione dictum olim MEN SAI: et hinc deiu formatum in
ΜENSA , A longa , utpote Urra ex diphthongo AI, Cum ceter quin i a Nominibus terminalis Asemper sit brevis. In secunda prorsus etiam nunc convenit uterque Casus. In tertia quoque olim nulla fuit inter eos distin tio , licet terminatio esset in certior per promiscuum usum
literarum E et T. Sic olim dictum Si i. sibe , sibi , Tibe , Tibi, ut
ex inscriptionibus inter eruditos constat. V. et Quinctil. I. v. dem Similiter Festus Me prs
mihi dixisse antiquos refert , quanis Vis Exempla, quae affert, aliter e X poni queant. frustra tuente in Luca Fruterio Verissim. I. ro Re