장음표시 사용
71쪽
vus acquisitioni tantum deservit : per illum igitur;
pretium, materiam , locum , et multa alia , non Significabimus. Deinde si Graecis non esset Sextus CASUS ,
unde Latini Penelope , Pars ceMe , Grammatice , in
er me ires consultum male, mani
feste pro mihi. Fuit ergo olim Dativi et Ablativi. ut unius ejusdemque casu S , una quoque eademque forma et pronunciatio
etiam in Tertia Declinatione. Et proinde istic terminatio hodierni Ablativi manifeste etiam Dari votribuitur in antiquissimo Plauti
Epitaphio , quod est apud Geli.
N Oct. Att. I. 2 . Postquam est morte datus Plautus, comadia luget. Morte pro morti. Adde alia ex Vossio de Analog. II. Io. Contra
Ablativis saepe apud Plautum datur forma Dati Vi, Pseud. I. a. 64.
carnaria tria grandia tergoribus oneri; ubi oneri ponitur μο onere. Men. III. R. 34. Loquitur satur
de me et de parti mea, ubi videTaubm. sed et denuo Vos si urno. I. cap. I x. ac Sanctium nostrum II. I. plura alia adferentes. Postea Vero usu distingui coepit Una forma Tertii casus, in Duas, pristinam Tertii et novam Sexti , atque Iui tunc assignata est Veluti propria , ut et erat antiquior GraeciSque convenientior , terminatio I. Huic vero in nonnullis I. in aliis plerisque E. Iam vero in quartae Declinationis Dativo non modo fruetui, sed et fructu diXisse pris- eos multis eXemplis probat Gellius IV. I 6. Immo C. Cresarem in Analogicis libris omnia istius modi sine I litera dicenda censuisse
tradit. Similiter in quinta olim promiscue modo Diei per diphthongum CX Graeca forma, modo Die per E longum dixere. Plau
tus Hemat. I. I. q. amatores ,
ς ui aut nocti , avt Die , aut Soli,
aut Lunae miserias narrant suas.
norum fuisse primitus eundem Tertio , qui tunc , ut apud Graecos , Praepositiones quoque recepit. Postea vero hunc uSum , seu hanc constructionem cum Praepositionibus, a reliquo istius casus usu distingui coeptum , crin quarundam Declinationum singulari numero paulatim etiam discretum terminatione, atque ita tandem duos videri Casus ex uno factos, seu novum et peculiarem casum ex Dativo ortum reliquis tandem additum r ut adeo nihil mirum sit, Latinos , Si quando Graeca vocabula suis rum Ablativis Adjectivorum , tum Praepositionibus Abintivirm requirentibus , iungere debebant, ea posuisse in Dati VO , ut eX quo ipsorum Ablativus originem suam revera ducebat . et cui apud Graecos , quin etiam olim apua se, usus Ablativi erat inclusus, et qui ideo recte coniungi poterat Latinorum non Tertio modo , sed et Sexto casui , quoea ipsum exemplis a Sanctio allatis probatur , et probari solum deinbebat. Quae hic norata et disputata Vides contra Sextum Graecorum casum, typis in prima mea Sanctianae Minervae editione jam descripta erant, cum inciderem demum in Galli eam illam. Novam methodum Linguae Graeca in qua Iib. VIII. c. a deprehendi magno conatu id agi , ut Sextus ille sus Graeca quoque adferatur . itidem ut Latinis. Rationes itaque ejus praecipuas , nOSIrae sententiae adversas , paulo pressius et intentiris examinabimus. El primo , quod ait de admirabili consensu in erlinguam Graecam et Latina na haequoque in re futuro, si utri cruesexcasus tribuamur i fateor eum
72쪽
sexto casu dicerent, ut Iuvenalis, Penelope melius. melius ιDrquetis Arachne. An quicquam ineptius excogitatum fuit, quam praepositiones Graecas invenire,
dem, magnam et esse, et statui debere . inter illas linguas plerisque in rebus convenientiam, cum Latina vere ex Grae a sit orta. Sed
ista conveuientia non est quaerenda in istis Latinae linguae tem poribus, quibus jam longius re cessi t a sua Origine, verum in iis, quibus propius ad eam accessit. Non itaque ex hujus linguae posteriore usu addendus est Graecae Sextus casus, non magis qua in Septimus , quem tandem quoque Grammatici Latinorum sunt comitenti : sed potius ostendendum , primiq temporibus Latinam itidem ut Graecam , non habuisse
nisi quinque casus , id quod , ni
fallor , clarissime ostendi. Plane sicuti tertia litera Alphabeti apud Hebraeos, Graecos , et Latinos olim revera eadem fuit; sed postea apud Latinos Una illa literaccepit primum diversis protiunctati modis, dein vero etiam nota quadam in duplicem illam pro- nunclationem distingui . et sic tandem in duas diversas dividi iteras Alphabeti Latini, tertiam et septimam , et ita quidem , ut recentior prouunciario pristinum in Alphabeto locum et pristinum figuram C retineret , Vetustior
novum locum, et novam figuram G. acciperet. Hic ergo ut convenientia ostendatur inter utramque linguam , recurrendum est
ad illa tempora, quibus nondum in usu fuit litera septima , seu quibus litera tertia septimae vim et sonum adhuc habuit , sicuti patet ex Inscr. Duiliana , ubi ineistratos, Exfocioni. Puc nando,
cartacinienses , etc. Occurrunt.
Similiter itaque quod ad Casus,
Iingua Latina tunc maXime convenit cum Graeca , quando Sextum casum nondum habuit, et
qua udo uterque et Tertii et Sexti casus usus haesu in uno Τertio. itidem ut apud Graecos. Sed sicuti recessit in tertia litera a Graecis, formando ex una illa duas, sic item in Tertio casu, cum di5tinguendo tandem , pro duplici ejus apud Graecos et primitus etiam apud se usu , in duos diversos casus, peculiari Terminatione, sed exiguae disserentiae . in quorundam tantummodo Singularibus , discretos. Absque eo enim si esset, seu nisi evenisset qualiscunque dissere uria Terminationis pro
diverso Tertii casus usu , mansisset in utroque illo usu apud Latinos atque ac Graecos unus idemquacasus e sicuti forte etiam nunc mansisse censendus est, dicen dumque tantummodo , unum
illum casum pro duplici suo usu, quem utrumque primitus habuit, levi tantum discrepantia fuisse' non Semper, ne plerumque, sed aliquando , distinctum. De quo utcunque Sit, nec certum , ex levi illa Terminationis dimerentia , quae in quibusdam vocabulis invaluit, factum esse, ut aput Latinos pro diversis habeatur casibus , qui olim unus idemque tuerat, Sicuti est. semperque fuit. apud Graecos. Sed dicit Auctor Methodi . diversitatem Terminationum non facere di Terentiam Casuum , quia sic Neutra non haberent nisi tres casus in Singulari et Plurali , et Graecoruin
Dualis tantum duos. Verum eadem ratione negaverit Generis Grammatici numerum esse constitutum e X triplici Terminatione ,
Adjectivorum , quia illa Triplex
Τetminatio rarissime occurrit, nec nisi in Nominativis et Accusativis quorundam Adiectivorum, et Ionge saepius dupleX tantum. modo , immo et unica Terminatio. Niter et ractius ea certe det
73쪽
quae Dativo jungerentur t Sed quod maxime fidem
potest facere , Ciceronis multa sunt, in quibus, Graecis nominibus adjectiva Latina in sexto casu , Vel etiam
re sentium omnes Grammatici, quin et ipse Sanctius, quem in his ille sequitur, cap. seq. Si non
exsent, inquit, nomina Adjectiva,
nemo quαreret Gentis Grammaticum, neque si nomina Adjectiva unam tantum haberent Terminationem. Sicuti ergo in confesso est , ex triplici Terminatione , quae reperitur in quibusdam casibus nominum Adjectivorum, quaeque singulae peculiarem usum habent, et peculiari tantum Generi Substantivorum iungi pzssunt, ortum esse triplex Genus in Irte Gram. matica t et sicuti sulfieit reperiri in quibusdam tantum casibus it. Iam triplicem terminationem, ad constituendum illud triplex Genus et et sicuti denique non recte inferretur, quia Genitivus os Doctus , Docta, Doetum habet tantummodo duplicem terminationem, Doeti et Docere, eum proinde non habere triplex Genus, Seu Usum et constructionem triplicis Generis ; cum potius inde colligendum esset, Μasculinum et Neutrum in eo casu conVenire, in unam Terminationem e Sic pror-Sus ex eo, quod reperitur Nomen
apud Graecos flexum in quinque
summum diversas Terminationes, quae singulae peculiarem etiam
lisum et constructionem habent, recte statuitur et assirmatur numerus Casuum totidem , quot reperiuntur istiusmodi Terminationes : et susscit in quibusdam eas reperiri. Neque eX eo , quod non reperiuntur in omni Nomine , aut in omni Nominis Genere vel Numero, inferendum, Vel non habcre illa Nomina tot Ca-Sus , vel Casuum doctrinam et
dum erc numero diversarum Terra: nationum, in quas nUmen plerumque scetitur, quod male ceu-set Auctor Methodi, ut ita probet, plures etiam dari Casus, quam reperiantur in ullo Nomine Ter
minationes , Seu unam eandemque Dativi terminationem duas tamen apud eosdem constituere casus. Certe apud Graecos quinque tantum reperiuntur Τerminationes diversae , quae singulae peculiarem habent usum , et proinde, nostra quidem Sententia, etiam quinque tantum sunt Casus; quorum Primus quasi ducit oratationem et praemittitur Verbo. Seiscundus pendet ab Aliero Nomine Substantivo. Tertius accedit omni orationi et construczioni. Quartus regitur a Verbo Activo. Quintus adhibetur ad Vocandum. Praepositionibus Graeci nullum peeuliarem tribueru ut Casum, qui inde Praepositionis Casus appellandus es Set, in rectius appellatum iri Latinorum Ablativum censent Sanctius et Auctor M thodi r Sed Pra pnaitiones distribuerunt potius in tres praecipuos obliquos casus, Genitivum. Dativum, AccusatiVum. Iam Vero, quae quaeso est tandem illa rei
natura, quae me subigat, necessario , ut Volunt, in omni lingua sex Casus statuere , vel potius Dativum adimere Praepositionibus . et eandem Terminarionem
Dativi, prout adjungitur vel aliis orationis partibus, vel solis Praepositionibus, pro diversis habere Casibus, magis quam illas Accusativi vel Genitivi Atqui Datii lunicus usus est, inquiunt, ut no
tetur , cui fni et operi quid destinetur. Ego vero similiter Accusati Vum a SSevero proprie notare id . in quod tendit actio. Et tamen recipit ille omnium consensu Praepositiones, quidni ergo et Dativus Τ Nulla itaque ratione justa moti sunt viri Doctis Simi,
74쪽
Latine praepositiones , quae SeXtum caSum regant, junctae reperiuntur. Ad Atticum e lib. 2. Epist. I 3. qua τοποθεσι α , quas vel hisIOrias de Αμαλθεια habes.
cum tanto studio Graecis asserere Voluerunt Ablativum, sed solo praejudicio ex Lingua Latina petito. Ea vero est quidem, ut dixi, eX Graeca orta , nonnulla tamen etiam immutavit , mi CX suo
.ddidit ; et proinde etiam si Latini
tandem formaverint casum Se X- tum , quem a Graecis non accepe rant , non tamen idcirco addendus is est Graecorum quoque Nominibus . non magis, quam septima Latinorum litera , quem itidem Graeci non habent , G cae- Corum Alphabeto. Sed et Latini
Genitivis non praemittunt Praepo- Sitiones : An ergo et ii 3Grmorum Genitivos spoliabimus 3 Immo. vero ipse Sanctius econ rario ,
licet perperam , etiam acti quis Latinorum Genitivis eas ideo tri-huit. Vide infra II. q. Quid ergo
causae ipsi, quare non et Dativis ex ejus sententia praemitti queant Praepositiones, tum a Graecis, tum olim euam a Larinis, quando nondum fuit ex uno eo ca&Uduplex factus , seu nondum uni Dativo pro diverso ejus usu duplex terminatio datar Cerre Oliin fuisse. Hiinc etiam Latinis Unum Casum unius Terminationis, licet duplicis usus, aeqbe ae Accusari um , et apud Graecos etiam Genitivum , abunde jam paulo ante probavimus , quibus adde , quae ipse Sanetius infra lib. I P, c. 7. de promiscna Ablativi tertiae de .clinationis Terminatione in E ct . I disputat. Inde enim patebit, etiam Ablati Uum terminationem habuisse Olim in I , aeque ac Dativum Latinorum et Graecorum Sed et Ea Τerminatio etiam dei nee ps quasi propria mansit quibusdam locutioni hus Nominum Propriorum. sum carehatini, etc. et Similiter sum ruri; quarum ramen nulla alia est coustructio,
quam Elliptica praepositionis cum Ablativo, pro, Sum in Cara hagini , sum in ruri . Pro lais enim dicitur etiam Carthagine et rure.
Vide infra Sanctium d. l. II. T.
CX tr. Et eodem plane Inodo se res
habet in illis, quae Ad verbialiter videntur posita , sed quae veri
sunt Ablativi. Talia sunt verperiet vespere , quae satis Sunt nota. Sic tempori et tempore, pro quibus dicitur etiam in tempore eodem plane sensu. Sall. Iug. 36. in tempore se cum exercitu adfore pro .
tempori, Seu tempestive. Vide et Donatum ad Terent. Andr.
IV, 4, Iς. Denique sic Itiel . Plaut. Amphit. I, 1, D. Nonne idem hoc luci m/ mirecte potulti
Σt Carin. t . , 4 , T. Ut veniamus Indi. . Ne vero dubites esse Ahiati v Um , reperies etiam cum Prae positione . Pl. Stich. II, , OD. cum luci simili me ad portum mi sisti. Lucret. IV , 236. in luci qua poterit res Aee id re ad speciem. De Dativo et Ablativo quartae et quintae Declinationis, quae notavi, iis addi velim , vel animadverti potius; licet prisci etiam in Dativo dixerint Fructu , Die ,
t 1men antiqui Otem et origini Graecae propiorem esse formam fructui , diei , ut quae e X Graecorum jota a Jscripto vel subscripto orta , plane ut mensai in prima declinatione olim fuit in usu es ea sicuti in Ablativis Latini deinceps omiserunt I , sic et prisci aliquando fecerunt etiam in dativo , qui et ipsi vicissim Ah Iativum quoque ista Datiis vi forma aliquando enunciarunt. Uarto lib. I, de re rust. A quo ,
quod in d gent yotui, poma dieta esse possunt. Vide Nonium zap.
IX , n. 2o, ubi hic locus, et alius ex Sisenna , aufertur. Atque adeo inter vativum et Ablati um Ia
75쪽
Ibidem lib. . In πολιτεια. Lib. I O. epist. 8. ξηλοτυπία mea. Lib. I 6. epist. 8. Nunquam in majore άπορία fui. Ibidem , prudentia cum ευαενει α Ibidem epist. Iq.
hae quoque parte nullam fuisse olim discrepantiam, diversamque de in unius Dativi pronunciationem , dum modo apponebatur I, modo demebatur , in diversum tandem casum apud Latinos abiisse , eae his quoque liquet. Adeo
ero haec manifesta et clara arbitror , ut auctoritatibus veterum Grammaticorum nec adstrui desiderent . Nec refutari queant. Possemus ceteroquin illis Grammaticis , quos ex H. Stephani , et P. Rami, vel potius Prisciani, auctoritate memorat Auctor Methodi , alios opponere , quos laudatos videsis apud V ossium de Anaror. I, 4s, nostrae sententiae faventem. Sed et neutiquam n o. his adversatur Priscianus, neque id dicit, quod Voluit vir Doctissimus, sed plane contrarium. Nempe Ablativum esse Romanorum proprium , novum , et a Latinis inventum. Addit tantum , Larinos videri eum a vetustissimis Graeorum Grammaticis accepisse , qui Sextum casum non Ablati-Fum , ut perperam ait Auet. Med. conficiens e X eo , Gracis ergo Grammaticis etiam Nomen Ablativi fuisse usitatum dixerint ουρον τον , et similia , qua Ablativi vim possideant , quia etiam Prapositionem
assumunt, ut κοκνολν. Sed etiam
est ineptia horum Grammaticorum , singentium inter Graecos Sexti casus vim quanda in , quae aliorum in Latio nobis obtrudentium Septimum et Ostivum. Illa, o νο etc. se ni Adverbia locum, unde quid venit aut profi zi Scitur, denotantia, quibus aliquando per pleona Smum praepositi O , quae idem fermε notar, a Podiis praemittitur. Quinctiliani quoque Ructori. as non magis potest Valerepto Sanctio et Auctore Pt ethodi ad dandum Graecis Se fitum c sum , quam contra eos ad Septimum Latinis addendum , quem ipsi tamen rejiciunt contra Illius auctoritatem ; et summo quidem jure, sed non maiore, quam quo nos explodimus Sextum Graeco rum.Nam certe neutiquam magis ei credendum in alienae linguae rationibus , quam in suae. Sed neque ille tamen quidquam decernit et iubet tantum , qu*rere, Grammaticum, sitne apud Gracos, non , Sextud Casus, sed , Vis quadam Sexti easus. EXempla , quae Λuctor Methodi ex Graecis adfert, aliter construi et exponi possunt ac debent. Posterius eκ Thucydide IV. y3. τω δὲ IἈπο-
, manifeste Pleonasmum praefert Graecis frequentem , non Ablativum absolutum. Sic Actor.
Elianus Var. Nisi. IV. q. de impiis, etiamsi iam sepulti sint.
αεi λεγειν. h. e. neces e est, nos , qui semper ea proferimus,
apud Uos quoque illa dicere, licet mitius grata vobis futura. Etenim quant plurimis sane modis Dativus adjungitur Verbis et Nominibus , inprimis apud Graecos. Sed si maxime eadem esa et in illo loco Dativi construct ira et Sensus , qui est Ablativi absoluti aput Latinos, quid tum An idcirco eκ illo rariore Dativi in huno modum usu, conficiemus statim , etiam Graec Is esse Verum que dam Ablativum , quum utiquCceteroquin apud Eos Ablativis absolutis Latinorum perpetuo resi
76쪽
ἰν πολιτικω genere. Lib. 3. ad Q. Fratrem epist. I. ἀποδυτηρίω nihil alsius. Lib. I 6. Famil. Non enim se junctus est a Philologia , et quotidiana συξ, b σει. Itaque εν , in manιbus: σων cum Deo ),
cave credas eSSe septimum cuSum.
De Genere Nominum : Generis apud Graecos magna incertitudo: Arborum nomina Masculina : Neutrum non est Genus : Commune Genus nullum est et Epicoenum Genus. Adjectiνa nomina non habene Genus. Propria Genus non habent. Adjectiva non
conjunguntur cum Nominibus Propriis. NIHIL esse in re Grammatica incertius Genere ,
recte asseruit Vergara in Sua Graeca Grammatica; unde non est mirandum, Si Genus Masculinum esse
diximus , cujus nota est hic ς Femininum , haec pNeutrum , hoc : in quo M. Varronem sumus sequuti qui secundo de Analogia sic ait: Sic itaque ea Mirilia dicimus , non quae ν rum significant, sed quibus Prinponimus , hic et hi : et sic muliebria , in quibus dicere possimus , haec et hae. Eadem est etiam Dio medis doctrina. Et vero ex sententia Varronis qui dicunt nomina virorum esSe masculina , ad significationem confugiunt : sed significatio ex illius sententia non pertinet ad Grammaticam quoniam , inquit,
Grammaticae propositum non est singularum νοcum
significationes e licare, sed usam. Alii dicunt Mas-
τ ondeat Genitivus , quem nemo tamen propterea pro Ablativo habet immo an non potius eNhis omnibus colligemus, Ablativi easum Romanis esse proprium , Graecis ignotum , sed vim et cons ructionem eius reperiri amen apud Graecos , partim in eorum Genitivo , partini in Dativo. Sed satis de hisce non ita magni momenti rebus, eKcutiendis tamen hic , et explicandis paulo uberius , quoniam tanto studio in contrarium nituntur hodie plerique Grammaticorum. 3 me eredas esse septimum easum I Voluit haud dubie Auctor , certe debuit en 'sua sententia , Tertium dixisse. Exhibet tamen illud etiam Salmanticensis editio. ab ipso Auctore profecta, ut et Patavina.
77쪽
culin Um nomen e se . cui ctai potest adjectiνlim ma culinum . Recte quidem : Sed ego quaero , quae sint haec nomina nam prius me cogis scrutari omnia nomina , eorumque Significationes, quam quae in t nomina masculina , quae feminina , perdiscere. Deindo circa Graeca nomina in Os , quibus passim utuntur Latini, tanta est apud Graecos confusio , ut nescias masculina, an seminina , an potius ambigua omnia sint dicenda.
Sed quis Graecos ad normam rediqet, cum Aristoteles dicat i de leaena , ο , et, D ο ρνιθες τικτουσι , id est, hi ai es pariunt ρ quod aptius verteretur Hispane,
ics hcnes paren. Homerus dixit τον αιγια, id est, hunc capram , et xυς Otας, id est, hos oves. Jam Oasinus, ἄρκτο unus , serPias . tum ma Sculina , tum seminina reperiuntur. Apud Graecos multa etiam no
mina arborum vide in fra in Ellipsi V. Arbor, et
Voss. de Anal. I. 13.) reperies masculina; quos imitatus Ennius dixit , Rectosque cupressos. Et Martialis, Palladius latus. Ρlin. I. 16. Arbores , quos Tubialas scant. Idem lib. 24. c. 8. cum de Platanis loquitur; folia eorum tenerrima. Vitruvius lib. 2. cap. 9.D Lariae non est notus nisi his, qui sunt circo ripam
D Padi. F, Hinc in sacris Bibliis legimus; P repara
ribi buros multos. Idem : Quasi Libanus non incisus Magoravi habitationem meam. Itaque Pina Ster , Oleaster , Ρyraster , masculina sunt juxta terminationem. Lucret. 6. Oleaster nectare tinctus. in is Sed si dicas , magna oleaster . deest arbor . ut in Ellipsi dicetur. Ut tandem aliquid certum de Genere Statua -
I De Ierena, ο γεων. I Et demula , ο ὀρευα Lib. VI. Bist. lnim. eap. 24. init. Sic AEtianus Hist. Anim. I. a. de pisce Femina, . et bis . Similiter Φ ελα ιν dicit Var. His t. XIII. 33. intelligens Ceivam: ubi Mervide
et Icuhnium c Sed et promiscue
olim , aeque Varii et incerti ita Genere Vocabulis asSignando , ut docet nos Festus in v. nasci. Iino , Nic et Baec Inpus diκerunt. Similiter Ovidius Arte Aria. 1 , 296 et 3ca, modo in Feminino pro Vacca , modo in Masculino pro Τauro .dhibet Vocem Boiis. Sed haec ad Epic cena per-rinent, de quibus meri NGStex L
78쪽
mus a ) , Genera duo esse dicimus , quae sola novit
ratio naturae; nam quia per mares et sceminas propagarentur genera , genus dictum fuit: et lingua Chaldaea, Hebraea, Syra , Punica, Hispana, Gallica, Ita
lica . et aliae plures , duo tantum agnoscunt genera. Ne trum vero genUS , genus Vere non est, Sed per utriusque negationem, ut Graeci expresSius declarant,: nec enim ex duobus compoSit Um eSt, ut
dicebant imperiti , sed utrumque excludit: Ηoc Genus
Graeci acceperunt, unde Latini sunt mutuati. Commune renus vocabant grammatici, quod ita aequo conveniret mari et sceminae, ut si solum pone
a Genera duo esse dieimvs IGenus in arte Grammatica , usu certe , Significat non tam se Xum, quem duplicem modo n : tura novit , quam diversas variarum terminationum classes , quarum earundem quaeque vocabula in
convenientia Adjectivi et Substanti vi , non item diversarum classium , iungi inter Se queant. Qita: classes proinde in diversisIinguis diversae numero et Sunt, et esse possunt.I Nullum tamen dubium, quin haae Generis Gra In-.ITatici, istarumve classium disturentiae , doctrina originem primam duxerit ab illis vocabulis, quibus animantia significantur. Haec enim quia in duplicem naturam ac sexum discreta sunt omnia , idcireo etiam illa vocabula, vel certe nonnulla eOxum, prout modo ad masculos, modo ad feminas istorum minime animantium, quae Vulgo erant nota , designandos adhibebantur , duplicem accepere t rmi nationem, ut diceretur Iuch Vir,
omnino Substantivis etiam utriusque seXus, iungi possunt , et iunguntur , ut esset convenienistia quaedam terminationum in rere ι, qum sic jungerentur, visum fuit, etiam illam termi Eationum varietatem Adjectivis clare , ut eiceretur Thob , Thosa , Bozur, Bona , et proinde Iischa I iuba ,
is in da a Psset , q.3IAE nc, cetiva junguntur non modo vocabulis, qui hyas Animantia notantur , sed et aliis qMibuscunque , Visi m. deinceps fuit pene necesSario, Omnia Substantiva cuὶuscunque significationis dividere in duas quasi classis , in quot Natura dispertita est gentis Animantium, easque denominationibus a sexu petitis , Masculina Scil. ct Femin Nna I insignire, remque ita ordinare , ut ea um prior reciperet tantum Edjeetiva prioris quoque terminationis seu Μasculιnae, alter posterioris et Femininae Hanc arbitror fuisse rationem et originem Generis Grammatici in linguis primis seu Crientalibus, quae duo tantum Genera , certe Neutrum nullum, agnoscΓnt. Graeci postea auxerunt hunc numcxum istarum classium , qui in prioribus linguis respondebat numero Sexuum rita tamen , ut simul significarent per appe'Ilationes istarum clas sium , ollini in sua. quo u I:u- .gua, Vel certe in iis . unde sua. est derivata , fuisse duas tantum, easque diversitatem sexuum praecipue respeXisse , Vel Originem
79쪽
retur , de utro fiat sermo, non possis distinguere qualia sunt, homo , S cer β , agricola , VateS , Sus , hos. Quae ratio futilis est et manca sic enim necesse semper foret , ut adjectiva illis nominibus copularentur , ut distinctio fieret. Deinde etiam contra Ρhil sophicam rationem aliqua nomina ex aequo duo vel plura significarent , quod est contra Platonem iri Cra D , et contra Aristotelem, qui Homonyma ς quae imperiti vocant oequis ocia , duo quidem significare contendit, Sed unum proprie , caetera per similitudinem quandam : quam male autem hoc intellexerint,
qui se Aristoteleos profitentur , 3) alibi docuimus.
Asserimus igitur nulla esse nomina communia duobus, nulla que esse ambigua ex his, quibus aliqua animalia significamus : error enim fuit Grammaticorum inter ambigua genera , Talpa, dum a , Panthera , bubo ,
Inserer2. Fatemur quidem multa esSe nomina Epicoena , quae mares et feminas significent , sed non ex aequo:
ipsi istas classes appet Iarunt Dνη, Genera , earumque duas priores a sexuum discrimine ἄρ ν
νον υ , masculinum et femininum , tertiam Vero ουπευρον,
victitrum : ipsa illa appellatione quodammodo declarantes, hanc serius acccssi se illis prioribus, primitus solis existentibus , ct sic usum suae linguae in eo recessisse a prima r i origine. Graecos tria irati sunt per rimnia Larani. Germanorum quoque lingua triplex genus recipere Videtur. Dicunt enim , der mann , die fas, das hinae, et sic in Adjectivis, ein
reicher mann , eine reiche Da. , elareiehes Rind. Belgica dialectus, properata loquendi ratione , recidit terminationes adiectivorum, quia duriusculae Sunt, utpote in Consonantem exeuntes. Supersunt tamen etiamnum in Pronominibus , seu Amiculis, Ity , Ο, Ilet , ut apud Germanos Er, Sie , Es. ra Ait,i docuimus. J Uide infra
Ith. rU. cap. 34. init. Ceterum haec disputatio non valde appoIlla vi indetur huic loco , siquidem nihil
impedit, quominus unum Vocabulum, ex gr. Homo, significeteX aequo utrumque , marem et feminam, non quidem una in locutione, sed in diversis, atque adeo morin marem, modo te minam. Atque hinc reVera , si solum ponitur tale Vocabulum , seiri nequit, de masculo an de δε- mina fiat sermo. Nec tamen ideo Sanctius illud tanquam furite prorsus rejicere debuerat. Etenim in cnitur eX. gr. in tenebris Homo infans, idque alteri significatur. Hic vero id unum audiens, di tinguere nequit, utrum puer , an puella sit inventa. Scit tameta inventum Infamum , non aliud quid. Quapropter significat hoc certe Vocabulum , Bomo , Genus Logicum , cuius Species sunt Maset Femina, quae proinde ex aequo significati pos Sunt ea voce, sicuti
Genus ex aequo comple titur suὲ Ε species. In ratione tamen Grammatica Nasculini est Generis
80쪽
nam homo , latro , miles , comes , Sacerdos , S , mi,us , corvus , elephonius , mascula prius intelligimus , ) quasi adjectum esset nomen Mas : ut D Plautus Poen. Tianc contrectare audes , quod mares D homines amant Ois Deinde si de feminis velis facere Sermonem , sacerdotem feminam , vel elephantem feminam, dices. Rursus, Baloena, Dama, Aquila, feminino genere intelliguntur significabis tamen mares , si Aquilam marem , vel Balanam marem , diceS,
ut in Ellipsi latius in Femina. Mitto hic ridiculos
illos, qui Epicoena ad aves tantum et quadrupedes Tetulere satis enim constat illos non intellexisse , quid vox Epicoenum apud Graecos significaret unde pessime Promiscuum Latine verterunt. Verbum hoc Grae-Cum unico Latino verti non potest, significat enim SeXum communem , in quo alterum excellat , quasi dicas , Super commune. Hoc Caes. Scaliger de causisIing. Latin. cap. 79. minime intellexit, unde ut Graecos sugillet, melius Latinos dixisse de hac re contendit. Sed ejus verba subscribam; ut totum negotium melius
antelligatur : At illud , inquit, ferendum non fuit p
quum animalia quadam suis ΠΠeribus non notarent. Hanc negligentiam Graci νocarunt Genus ἐπικοινον Pessime e nam κοινον id , quod duo comprehenderet genera , nominabant : hoc autem alterutrum tantum
quam recipiat, non potuit habere ρrrepositionem ἐπῖ: addit enim quantitatem Mathematicis , ut ἐπίτρίον
Nostri melius , Promiscuum. Haec ille. s) Rectius
i) Quasi adjectum esset Mas. INon id voluit Sanctius . nec Vel Ie debuit. Sed isthaec vocabulavere esse masculina per se , Seu . Per cari Sam suae terminationis; si vero adniheantur in genere feminino , tunc per Ellipsin intelligendum esse , quasi iis appositumioret nomen Femina. Sicuti Aquila, etc. e contrario sine ulla Ellipsi sit semininum , sed si de Mare adhibeas, tunc etiam intelligi per Ellipsin .s mas , cui res pCnceat terminario Maseulina Au,ectivi. 3 Reetius aliquanto Qvinetilianus, etc. I Hic tamen isto loco etiam Promiscua Latine appellat
E ' πιπιινἀ , dum ait, Nec statim diligentem putabo , qui Promiscva , quae et 2 pleaena dicuntur , Oatenderit, in quibus sezus uterque Per alterum apparet. Epicoena autem dicta , quoniam utrumque sexum una non modo terminatione , sed et uno genere Gramiamatico, e X primere valent, ut ol-catur hie passer etiam de femina , hac aquila etiam de masculo. V. VOSs. de Anal. I. I 6. in Adde