장음표시 사용
311쪽
3οo di Antiqua Eccbsa 1 Ueψlina. sub poenis tantum spiritualibus , & Mese
XXXII. Ad tertiam confirmationem re . etspondeo , tolerare Regem haereticum , aut infidelem, non esse exponere religionem evu dentissimo pericula , sed tantum pati resuigionem esse in periculo, quia ei nisi injuste agendo occurri non potest : non sunt autem . facienda mala , ut eveniant bona quippe
cum jure naturali, & divino legitimis Priscipibus vi , & armis resistere nunquam liceat , aut eos de throno dejicere , ne propter bonum . quidem religionis id licebst . At, inquit Bellarminus , quando jus divi. num , & humanum pugnant , debet servari jus d1vinum , omisso humano . De jure autem divino est servare veram fidem , & r
ligionem, quae una tantum est, non
de jure autem humano est , quod hunc, aut illum habeamus Regem . At, inquam ego , non pugnant ista , servare veram fidem, &religionem, & tolerare Regem haereticum ;nam servari potest religio, Sc tolerari Princeps infidelis deinde tam juris est divini Regibus obedire legitimis , quam religionem servare; & quamvis jure huniano hic , aut ille Rex constitutus sit, juris tamen divini est , Regi hoc modo constituto obedire , sicut etsi jure tantum humano hoc, Vel illud tuum sit , vel meum , juris tamen divini est , tuum non furari : sicut ergo non licet ad bonum religionis furari , Pe fide agere , patrare parricidia , ita etiam n6n licet Regem regno spoliare . Denique
ista, omnia Bellarmini argumenta non Pr
bant , Regem a Pontifice posse deponi, sed Ripopulo , quod ab latento Bella ini aIi
312쪽
XXXIII. Instat denique Bella inus, cur, non potest liberari populus fidelis a jugo Regis infidetis, & pertrahentis ad infidet talem : si conjux fidelis Iiber est ab obligatione manendi cum conjuge infideli, quando ille non vult manere cum conjuge Christiana sine injuria fides , ut aperte deduxit ex
Paulo I. Cor. . Iunocent. in cam Gaudemus.
extra de divortiis. XXXIV. Respondeo primo, dupliciter re torqueri possc hoc argumentum in Bellarminum primo enim lices conjugi fideli tolerare. infidelem, si consentiat incidetis: Si in Melis , inquit Apostolus, eo eurix habitare cum, ilia , non dimittat virum .i Ergo etiam licet tolerare Regem inndelem , quod Bellarminus negat . Secundo , non dissolvitur matrimonii vinculum ob apostasiam, bc haeresim ψsed cantum ob infidelitatem; ergo nec solvi-.tur obeclientia Regibus debita ob eorum ast fasim, aut haeresim: itimo argumentum Belia Iarmini ad sumnium de infidelibus tantum Regibus aliquid probaret , de iis vero, qui in haeresim, aut apostasiam lapsi sunt, i com
. XXXV. Respondeo secundo Uxin illotum isententiae; qui dicunt matrimohrum . absilia. ἰdelibue contractum, uno conjugum ad fidemi veniente solvi, , vel indisscdubiis non .esse matrimonium ab infidelibus contractum; vel si dicatur indissolubile in hoc casu dispen. lasse ipsum Dominum lipar Rem a tu diu lo promulgatam aeir iraei publica in com mimi , & d vitia ,ῖ dei obedient i Regibus debitat non dispensa/it Chrastus , squin timis Evangelicam addidit dea illa, praesta da prae reptum; inique . ideosidispargettim triusquἔrm:
tio Denique si quid probareti istud i Eollares
313쪽
sol De Ani'ua Ecclesia DUApiana .anini ratiocinium is Pristaretis hominem ab obedientia Regi infideli debita , .statim aliaque .convuertitur ad fidem , eximi, sicut si tim atque unus Conjugum ad Mem conres titur ., vinculum imavrimonii .dissolvi dici
XXXVI. Quarta ratio Bella ini ejulam di est': Α, Quando Reges , & Principes asti Ecclesiam Mutunc, ut Christiani fiant, ro. n cipiuntur .cum Pacto expressb, Vel tacito,
es, ut regna sua subjicrant Christo, & sollia ueceantur , se Christi Mem servaturos , &o defensuros, etiam sub poena regni perri dendi et ergo quando sunt haeretici , aut se religioni obsunt ,. possimi ab Ecellasia judiis cari, atque etiam deponi a Principatu . XXX VII. Respondeo primo , hujusmodi pactum inauditum prorsus esse , nec in Baptismo, aut inauguratione cujusquam. Megis expresse aut tacite fa m haberi potae Reges equidem' ad Bastismumbaccedentes s Iemni. sacramento , ficut ac ceteri hominesse obstringunt ad Edem Christi servandam , sed Lub meais tantum spiritualibus , si ab ea defecerint et nullo autem pacto sub ro,
alia injufinod.;i deinde eis Reges serte hujusmod i secramentum eminerent in Baptis-ram , veb inlluguratione sua '. se a fida defee
esset vestis in Baptismo , aut inaugurati De , uso propterea . posse dab Ecclesia deponti,4 2 iurat haeretisus A aut Ecelatam desereret , quia haec 'mital Abiud sunt, quam imprecatis, qua Deil sindurum in caput suum armat, non autem potessarem daedaliis , ur
314쪽
Dissenatio VII. Cop. III. II. 3 3XXXVIII. Quinta , & ultima ratio Belia Iarmini haec .est : cum Petro dictum est Joan.
cultas, quae necessaria est Pastori ad gregem tuendam; sed Pastori necessaria est potestas
triplax. Prima circa Iupos , ut eos arceat om ni ratione s. qua poterita, altera circa arietes, ut se quando ornibus iadant possit eos Nelude re a tertia circa -oves Teliquas .. Primo lupi
sunt Baretici , ista ergos Princeps aliquis exove , aut ariete .lvu stat , idest , ax Christiano Ferietis laserit Pastor Ecessa aeum Artere peraexcommunicationam , ct simul jubere populo , nae eum se turis Iroinde privare dominio , quod
XXXIX. . Respondeo, Petrum accepisse tria plicem istam potestatem , quoniam ita placet 'Beliarmino, Nascendi .civium Potestatem distinguere , sed spiritualem , & in ordine ad spir1tuesia et ataque Potuit ipse , possunt di ejus successores Iupos , vel haereticos , &errantes arcere Per .eXcommunicationem, sed ab Ecclesia, non a societate civili : potest itidem eos privare bonis & communione in spiritualibus, non autem bovis tempor
i bus, rebusque jure divino, & naturali debitis , sicut potest oves pascere , sed spisi-ituali tantum pabulo, hoc est , verbo Dei ,& sacramentis et qua pluter hujus argumen' ti negatur Iantum postrema concIusici : Extroinde privari dominis , quod fiabet in fideles nam licet Pontifex possi i Principem haereticum excommunicatione plectere , licet possit Populum admonere , imo S ei dubere , ne hara m Regis sequaturis, non potest tamen Regem privare a oo aut jubere populo sine ipsi in rebus temporalibus Pa eat. H Dccerte potestasem Passendi non a mit an, sei
315쪽
Petrus, qui Neroni Christianos obedire ius
si ; nec agnoverunt eius successores , qui Principibus infidelibus, S haereticis obedien tiam se debere protestati sunt non agnovit denique universa Ecclesia , quae verba haec , pasce oves meas , de spirituali tantum potestate, quae spiritualia sola respiciat, in tellexit . Mitto , quod istud argumentum , sicut & alia omnia , non magis Probant , Pontifici Romano potestatem esse deponendorum Regum , quam cuivis Epi po , quod a Bellarmini Placitis aIlanum max
f. III. Respondetur rationibus ab exemplis , μι a factis ad ius concisianti.-.
Ante omnia observandum est , Theologis omnibus persuasum semper fuisse a facto ad jus raro recte concludi , cum singularia facta singula , sine lege i praecedenti jus facere minime possint . Unus est Christus , cujus asta totidem sunt documenta, & cujus exempla imitari non tantum possumus , sed &debemus. At quantum ad alios qui in cathedra Moysis sedent , monuit idem Christus Matth. 34. Aqui dicunt facite, ax fecunnum racta dorum ne satiatis . Porro si exempla , . &sacta in genere ad jus constituendum raro vim habent, nullius certe sunt auctoritatis Rut ponderis , quando ea tantum sunt illius Partis , cujqs interest jus aisquot constitui , reclamante altera , t cujus litterest non constitu. Ut enim aliquis Jongi temporis poG sessione jus viiquod utii eapiat, necesse est , ut possessori hos ae fidei , talis autem Iesse nom otest', inisi qui sub aIiqtin titulo , sive
316쪽
Dissertatio VII. Cap. III. f. m 3os possidet , neutrum autem in Praetenti negatio contingit; nam Pontifices Romani a Gregorio VII., sine ullo tireso, sive vero, sive apparenti, Restes deponere conati sunt, &sententias in eos tulerunt at semper reclamatum est, tum ab ipsis Regibus, tum ab eorum subditis , tum denique a viris doctrim2 , eruditione , & Pietate praestanti. hus . Atque ideo exempla a Bellarmino , ceterisque a1lata, ad rus Pontificum in temvoralia Regum bona stabiliendum haud ma
gni sunt ponderis et ea tamen nos breviter .
Percurremus, & ex singulis nihil omnino probari docebimus.
De Excommunicatione Theodosii.
Primum , & antiquissimum de excommunicatione Theodosii ad praesens institutum haud pertinere ipse quoque fatetur Benar- minus , agnoscens se illud non in Barcia-ium , sed in quosdam Angloces vinistas attu- Iisse, qui negant Principem excommunicari Posse . Et certe Ambrosius nihil quidquam in regnum Theodosii, aut Regem ejus tentavit , sed eum tantummodo ob caedem Thes- Ialonicensem aditu Ecclesiue prohibuit. Nec
Proprie illum excommunicavit , nam , ut diximus, excommunicatio duplex fuit, mortalis , Sc medicinalis. Patet autem , The dosium neutra proprie excommunicatione
fuisse perculsum di non mortali , quia facti sui eum dolebat, ultroque se poenitentiae subjiciebat : nec proprie medicinali , nam Poenitentiae publicae laboribus subjectus non fuit , & cum ceteris poenitentibus ad fores Ecclesiae non stetit. Quid ergo Theodosium Ambrosius aditu Ecclesiae, & participationem Pin. Tom. II. O sa-
317쪽
3 6 IV Antiqua Ecelsa Disciplina. sacramentorum Per aliquod tempus prohibuit, ut non pauci Christiani tum temporis ob desicta non ita gravia abstinebantur. Sic in Concilio Eliheritano abstineri jubentur per aliquod tempus , qui muneribus publicis fuerint deiuncti , aut qui Per tres misminicas ad Ecclesiam non acceserint , noui autem poenitentiae subjici , & proprie excommunicari , ut ceteri graviorum crim, num rei . Hujusmodi poenae , qua qui plectebantur , dicebantur absenti , nonnui quam aliis etiam in C nonibus aIiquot v
stigia cernere est, ejusqRe non raro mentio.
nem injicit S. Augustinus sed quid qui,
sit , certum est , Theodosium ab Ambrosio limine EccIesiae, precibuὲ , oratione, admo. nitione , non sententia prohibitum , ultro Paruisse, necnon aliquandiu sine communicis ne stetisse, ac deinde si innie , & libere publica respiscentiae signa dedisse, ut restitueretur Ecclesar : sic rem refert Theodoretus Iib. s. hist. c. I 8. is Imperatori Mediola-M num ingresso , ac more solito ad Eccleis fiam venienti obviam processit extra ve-
is stibulum t Ambrosius 2 dc a sacri liminis
is ingressu eum prohibuit, his verbis: ignos, Ss ut Puto, Imperator, Perpetratae abs, , te cadis gravitatem, & furore jam ted Μ to, nondum ratio scelus, quod admissumis est , intellexit quibus oculis tem-M Hum communis Domini aspecturus, qui- ,, bus pedibus sanctum solum calcaturus sis quomodo manus extensurus , injuste caelois rum sanguine stillantes , quomodo lacrO- is sanctum Domini corpus manibus excePtus, rus es λ quomodo pretiosum sangum D admoturus es ori tuo , qui verbo furoris in tui tot homιωm sanavipem injuste tuditis sti.
318쪽
D areaeis VII. p. JIL I. III. 3o is sti. Abscede igitur, nec posterioribus Ω-- ctis prius Peccatum augere velis. Accipeis vinculum , quod Deus omnium Dominus is suffragio sto comprobat , medicabile estis enim, &sanitatis restituendae vim habet. D His verbis obtemperans Imperator, divi-
, , nis quippe innutrituS Oraculis p obe nois D iat, quae Sacerdotum , & quae imperato- ,, rum essent officia, flens ac gemens reve
is sus est in Palatium , Iongo Post temporeis elapso , octo en in menses excesserunt , M Servataris nostra dies advenit . Narrat deinde, quomodo imperator eo die ad E
clesiae aditum venerit, & ab Ambroso sumpliciter sibi vincula relaxari petierit , fueritque Ecclesiae ab illo restitutus ea conditione, ut legem ferret, ut sententiae de caede aut bonorum prostriptione , non ante triginta dierum spatium executioni mand rentur. Itaque Ambioliuinaeque Poenas temporales Imperatori irrogavit , neque necatus est, neque Imperatorem, si admonitioni suae non paruisset , regno Privaturus erat ἐimo cum audisset , eum per vim Ecclesiam ingressurum, eodem reserente Tlu: 0reto Si regnum finis A Urannidem, paratas fum o Hdi. Et lib. s. Ep. 3. ad Theodos. Causam, inquit , contumaria in te nullam habeo , sed haseorimoris , offerre non audeo Ocrifierum , se voluerisu sistere . Itaque hoc unum poterat A br fus , si non paruisset Imperator, sed vi in Eccesiam irrupisset, a divinis cessare sacria
fictis . Sic in alia occasiqne r Rogamus , in-Quit., Auguste Imperator , non pugnamus , rem Fera non possumus , sed Eecusiam tradere non de-
Ii. Ex eo tamen exemplo Bellarmin
319쪽
et si Neos non solum in foro inferno eo eientia , sed etiam in foro externo Ecclesiastud disponoste isto oralibus in ordine ad spiritualia δ μ ω , quia causam caedis ab Imperatore impera- tar, tanquam ad suum tribunal pertinentem judicavit. Secundo, quia Imperatori mandavit, ut legem de civilibus ferret.
III. Respondeo , dubium non esse . citan' Episcopus possit cognoscere de crimine priaiacipis in foro interno Ecesefastico , & illud sunire poena Ecclesiastica , imo& sub poena EccIesastica jubere, ut hoc vel inud eme det, hoc vel ilIo modo de bonis disponato
Ubi enim temporalis res cum manifesto aut facto, aut peccato conjuncta est , tune illa ratione peccati Ecclesiasticae est notionis , non ut absolute de ea disponat Eeclesia , sed ut moneat hanc, aut illam inionem Dei Iere non licere, ut verbi causa decernere duello , usuras exercere : ac praetrae deliquentes Ecclesiasticis poenis coerceat νn On temporalibus e quia hae scilicet in s
lius Magistratus potestate sunt . De temporalibus igitur agi potest in foro Ecclesiae , sed spiritualiter , Ss in ordine ad spiritu, Ita, quatenus adjunctam habent bonitatem , vel malitiam moralem. Itaque potuit Am-hrosus Theodosium ob ckdem Thessalonucensem, quae manifestum at Peccatum , ONJurgare, reprehendere, exdommunicare; potuit etiam ei sub poena excommunicationis,& retentionis peccatorum mandare , ut i gem ferret, quae ejus furori deinceps Obviaret. Non potuit autem aliam poenam Ineum , si parere noluisset, irrogare . Deinde vero Ambrosus causam illam non egit in foro contentioso Ecclesiastico coram Presbyterorum . aut EPilcoporum Concilio , sed ad
320쪽
Bime atu PIL CUL III. β. III. 3o ad lares Ecclesiae oratione potius, di exhoristatione , quam sententia, ev judicio. QuoAvero spectat ad mandatum de lege promulganda, responderi Primo Posset, non omni.no certum videri, utrum lex illa hac occasione facta fuerit , quippe illa data Iegitur , tum apud Cassiodorum , tum in utro. que Codice, ubi extat Antonio Siaerio Cossi octo annis ante caedem Thessalonice iam sub Gratiano , & Valentiniano ; quapropter vel lapsius est Theodoretus , damdixit idam legem hujus caedis occasione lais tam fuisse , vel saltem ea lex prius a Gratiano lata , a Theodosio tantum tunc est renovata : ut ut sit, hoc non arguit in Episcopis supremam notestatem de temporalia bus disponendi , aut cogendi Reges poetis temporalibus ad leges quaslibet ferendas , ut inde inferre vult Bellarminus , sed tantum probat Episcopo , & Presbytero Pot statem esse indicendi etiam Regibus sub Poem retentionis peccatorum, ut remedia , quae ad ea sananda necessaria esse duxe-t irint, adhibeant. Necessariam autem puta--t rimbrosius legem in remedium furoris imperatoris , necnon ad conversonis indi- eium, quapropter potuit ei sub poena absolutionis non consequendae imperare , ut le-igem istam ferret, cum praesertim nova non . et, sed antea promulgata I at imperite inde inferretur licere Pontificibus mandare Regibus omnibus sine ordine ad poenitentiam , ut has, vel illas leges civiles serant,&, nisi paruerint, eos non tantum eScommunicationibus plectere , sed sc regnandi jure privatos decernere. Micio, quod totum
istud exemplum Theodosi, si quid probares Proba s sane , Episcopos omnes id iurisimo a Re-