장음표시 사용
331쪽
3xo De Antiqua Ecelesia DἰρθIisa. ,, bi instituit, & quod superest, quem to D tius populi amabilitas exquisivit. Ecce tres causas , Propter quas regnum ad Erutagium pertinere declaratur, propter divinum judicium, praedec oris electionem , popuIi consensum, non Propter Pontificis Romani, aut Episcoporum judicium. Quid ergo faciunt Episcopi re metum distussa δ declarant Eruigium pro Rege habendum esse , utque illi pareatur sub pena anathematis Praecipiunt. Verum non sibi propterea arrogant Vambae deponendi , aut alicujus ait rius Regis eligendi potestatem . Deinde v To cum Reges Visigothorum electione ad r gnum pervenirent, Episcopi vero in electi rubus hujusmodi magnam haberent auctiir ratem, haud mirum si Eruigius electionem suam a Concilio confirmari voluit et adduquod huic conventui praeter Episcopos , aderant omnes Palatini; ita ut Concilium istud loco Comitiorum regni haberi possit. Nemo. autem dubitat, quin in regnis elactivis , si Rex sponte regno se abdicet, idque in a lium transferat, confirmanda fit ejus electiis a regni primoribus, inter quos Episcopi non ultimum obtinent locum.
De Gregorii seundi exeommunieatione adυδrsu Leonem Isaurum .
Gregorii secundi In Leonem Isaurum mo Iimen ad propositum magis videtur pertininie; se illud nobis objicit Bellarminus: Dimim exemplum Gregorir II. qui Leosi Isauroo Is e communicato prohibuit vectigalia solvi ab Tralis, ct proinde ea parte Lmperii mulctavit mimo γ , s nonnullas credere volumus, universu' usum p . GSerio dejectis.
332쪽
dissenario VII. Cap. III. f. m. 3 2. II. Respondeo, recentiores Graecos seriaptores in odium Romani Pontificis hoc eo, finxisse , cum contrarium constet tum ex Epis Ita ipsius Gregorii II. tum antiquioribusae fide aignioribus Historicis. III. Primo enim in Epistolis Gregorii nuI. um hujus in Leonem judicii vestigium ociscurrit, imo ita eum alloquitar , ut persuadeat se maxime alienum esse ab hujusmodi
.conatur Precibus vanium, exhortationibus,
ac monitis litteras implet, dc diserte tem-tur, se nihil posse in eju, regnum t sic Io.quitur Epist. I. ad eum scripta et is Te o , testamur , ut arrogantiam deponas, & s M perbiam, qua circumstris, multaque eum is humilitate sincere ames nobis accomm
D des: ara post alia: testis est Deus, quascum ,, que ad nos misisti Epistolas, auribus, cor is libusque Regum occidentis obtulimus , is pacem alarum ac benevolentiam tibi eo ,, ciliantes , teque laudantes, ac mirifices, offerentes . . . . . Quod si nobis insultes, is & minas intentes , non est nobis necesse ,, longum in certamen descendere: ad quae
is tuor & viginti stadia secedet in regionem is Campaniae Romanus Pontiis , tu vade ,
is Se ventos persequere μ . Et Ep. 2. testis est , se non magis posse in Palatium introspicere, aut dignitates regiaxdeserre, quam Imperator habeat potestatem introspiciendiis Ecclesiam , & electiones in Clem per gendi. Additque sibi non licere arma movere ita eum , sed tantum tum precibus divinum auxilium. implorare 2 Persequeris nos , inquit, is vrauriise vexos militari, carnali qua
mans , nos Mermes ac nudi, quῶ terremos , o carnales exercituin non. habemus, invocamus Prin-
-πm exercisus ominis creaturo sedentem in catis h
333쪽
νει- ρqua Nelsa Ddisti linabis/ ἐ-Dear si daemonem , bisue ait Apostolusastrariis Ain mori hominem, Satana in iura ,--mis , at spirirus eius salvus fiam. Siccine I queretur Gregorius, si se, aliossis italos ab Imperatoris obedientia subtraxisset , aut vectigalia ea solvi prohibuisset , aut saltem id facere in animo habui stetὸ Αn crea bile est , eum , qui tam clare protestatur sibi non esse potestatem introspiciendi in PaIatium , aut regias dignitales deserendi , mxistimasse sibi potestatem esse privandi Im Peratorem regno , & vectigalibus ipsis a
lU. Secundo , Carolus Magnus in Epist Ia ad Constantium, & Irenem , dissidii inter
Gregorios II., Ac lII. , ae Leonem menti nem faciens, restis est, istos Pontifices m cibus tantum apud Imperatorem imagis defendisse: , Neque , io uis, Quer fictae M in partibus , & regionibus istis , donees, Proavus vester ex imperiorum quorumdams, instructione venerandas imagines abstulit, is ex quo tempore magnus error Graeciams, istam invasit , unde non contemnendum ,, scandalum in mundo factam; qua de camri se in magnam tribulationem uterque Grinis Friua Romani Pontifices per ea temporiso contecti sunt, sepius enim proavum uer ,, nitatis vestrae admonuerat 3 ne sineret v M nerandas imagines de statu suo. dejicit u D rum illorum preces salutiferae nequicquam
,, lata sunt animamque illius haud qui
V. Tertio, Paulus Diae. lib. s. de gestis Longisbard. c. ος. refert Gregor. II. impe pedi visse, ne Itali alium sibi Imperatorem ea ren t, eo rejecto. Tantum abest, ut ei
vectigalia solvi vetuerit, & sic eum imperii
334쪽
D erratio VII. Cap. III. g. ZIL 3M parte inuictarit z Omnes, inquit hic scriptor,
Ravenng exercitus mel Veneriarum eat bas
Imperatoris emctis de subvertendis im ginibus ὶ νεμιννunt , is misi eor prahibuissae
Pontifex , Imparatorem super se eontii risere fuissene aggres. Eadem habet Restino lib. I.
VI Quarto, Anastasius BibΙiothecarius actannis 63 8. fuse narrans ea , quae in dissidio Greg. II. & Leonis Isauri sunt gesta, nihiI
habet de excommunicatione Imperatoria smulto minus de vectigalium subtractione jisa Pontificis Imo diserte ait, Gregorium Italos in officio , Ac Imperatoris obedientia oon iniuste: Ius nibus, inqui , miliis d b, creverat Impei ator, ut nulla imago c ,, 3 libet Sancti, aut Martyris, aut Ange M li ubicumque hisberetur; maledicta emin,, omnia asserebat , & si acquiesceret in Pontifex aratiam imperatoris haberet, &,, fi hoc fieri praepediset, a suo gradu declis ,, deret. Respiciens ergo Pius vir Profanam. ,, Principis prohibitionem , jam contra I D peFatorem quasi contra: hostem se arm is vit, renuens haeresim ejus , scribens Gi- ,, que cavere se Christianos , eo quod orta is fuisset impietas talis . igitur perinde om- ,, nes Ravennae , atque Venetiarum exemiis tus contra Imperatoris Dissionem restirem runt, nunquam se ejus Pontificis conde-
,, scendere neci . . . . . . Cognita Vero Imis
superatoris nequitia, omnis Italia confissumuis iniit , ut sbi eligerent Imperatorem &is Constantinopolim ducerent , sed compe- is scuit tale consilium Pontifex: Et post allax:,, Cumque mitteret hominem proprium Ro- ω mam cum scriptis suis, quibus contineba is tur, ut Pontifex occideretur cum opti-
335쪽
314 De Antiqua Eceles a rase Ina .ri tibus Romae, agnita crudelissima insania, is protinus ipsum Patricium mistum occidereis voluerunt, nisi defensio nimia Pontificis,, praepedisset: & postea blando omnes se is mone , ut in bonis proficerent actibus, Scis in fide persisterent , rogabat, sed ne desi- sterent ab amore , & fide Romani Imperi rii admonebat μ. Narrat deinde Biblio. thecarius , quomodo Gregorius Longobam dorum Regem Luitprandum bellum cum
Exarcho adversus Spoletanum , & Beneventanum molientem, istis ad deditionem compulsis, ad pacis consilia revocarit ; ac que
madmodum deinceps Tiberio cuidam coono. mento Petasio, qui Imperatoris sumplerat insignia, restiterit, & exercitum ad eum capiendum adjuverit: demum addit, D - D ratorem Romani Pontificis obsequiis, &is monitis nihil immutatum, Germanum fan. ,, istae Ecclesiae Constantinopolitanae Antisti- D tem, eo quod ei consentum praebere minis luisset, Pontificatu privaste, sibique com-M plicem Anastasum Presbyterum in eius D Ioco constituisse . Mista Romam Synodica
se dum tali haeres consentientem eum repς,, riret vir sanctus , non censuisse confra- .is trem , & consacerdotem solito vocari .m Sed rescriptis commonitoriis, nisi ad Cainis tholicam fidem converteretur , etiam e is torrem a sacerdotali officio esse mandas, Vit, Imperatori quoque suadens salutaria, D ut a tali execrabili miseria declinaret , D scriptis commonuit M. Haec Anastasius ex quibus patet primo, Gregorium II. Leoni Isauro semper obsequentissimum fuisse , quamvis ab eo insidiis peteretur. Secundo ,
eundem Pontificem illi auxilio fuisse, ut Italiam retineret. Tertio , eum admonipioni
336쪽
Dissertatio VII. Cap. m. q. IV. 3istionibus ac Praeceptis suis cunctos in ossicis continuisse. Quarto , jussisse illum ut Imperatoris equidem Decretis de abolendis imaginibus nod parerent, quia contraria erant reis
Imoni, sed vetasse, ne propterea Imperatoris jugum excuterent. Quinto, eum longe Miter se gessisse erga Anastasium, & aliter erga Leonem Imperatorem, atque illum Iitteris suis sacerdotali Offcio extorrem pro huntlasse , in Imperatorem vero nihil simi- Ie tentasse, sed tantum ei per litteras conissuluisse, ut ab evertendis imaginibus ceti . 1 et . Denique Leonem Isauricum a Gregorio II. non fuisse de throno dejectum , & imperii parte spoliatum, argumento est Gregorii III. ejus successoris vita ab eodem nastasio conscripta i nam Gregorius III. O nem Imperatorem agnovisse, & ad eum humanissimas legitur scripsisse litteras, in quibus Imperatorem inter eos non recenset , quos a communione corporis, & languinis Domini alienos esse pronuntiat, quod fecisset proculdubio i si excommunicatus a praedecessore suo fuisset pronuntiatus . Quid quod ipse Gregorius III. Epitalas suas an, nis imperii Leonis consignat, ut Ep. ad B nisaeium, imperante Domino piissimo Augusto Leone, imperii ejus anno 23. qui clarius poterat, oc disertius ille adversariorum fabulam disjicere λ Huc quoque accedit Da
mascenus, qui Orat. de imaginibus rerum a Leone adversus ima*ines gestarum menti nem faciens, non refert , 'eum aut regno pria vatum fuisse aut excommunicatum a Romano Pontis , quin imo eum pro Rege agnoscit, eique vectigalia solvenda esse OG
firmat: is Paremus, inquit Imperatorem amis
D amni, tibi Re 'in iis, quae ad vitae civi-
337쪽
3- De Ane Mn Ecclesia D sei lina . se lis negotia Pertinent, ut in tributis , ve ,, Eligalibus, & congiariis solvendis, quo- ,, rura tibi quantum ad vos spectat, munia, is est creditum . N demandatum. At in E , clesia is rebus satuendi, habemus Pa is res, qui nobis locuti sunt verbum, & Ie M ges, atque instituta Ecclesiastica tradide
Vn. Opponit Bellarminus Theophanem ,
Cedrenum, Zenonem, Nisephorum, & cum istis recentiores Latinos, qua scribunt, se nem excommunicatum esse a Gregorio II. ,& exactione tributorum Italiae privatum . verum quis non videat, majorem fidem habendam esse ipsi Gregorio, Paulo Diacono, Anastasio, & aliis scriptoribus a nobis la datis, qui & antiquiores sunt , & fide digniores, quam istis, qui ab adversariis laudantur. Nam Graci praeterquam quod citatis a nobis auctoribus recentiores sunt , Screrum m Occidente gestarum non ita mari,
in odium, atque invidiam Romana Ecclesia j cturam Occidentalis Imperia in Esmanum Ponti cem rerorquere soliti suis , ut observat Ramanius, ad commovendos eum Lmperatorum , tum liorem animos in Romanam Ecclesiam. Aemo.
inde illis nuIla, aut modica fides hoc in nego. tio est adhibenda; a Gentiorum vero Latin xum auctoritatem, qui ipsos secuti sunt, ego nihil moror, cum non aliunde quam ab ims, id hauserint.
v I in vero isti scriptores non diiscunt Lm m MD. M regqi parte Privatum suisse, sed tantum 'uctorem thesis ML se, ne ilIi vestisalia Penderent : unde non
equitur, Gregorium xxistimasse Leonem obhaeresim inapetio excida se i sum propter M
338쪽
D erraris VM Cap. III. In. 3λγsertim vero . quia illo opus habebant ad sui desensionem adversus Longobardos . Haud tamen crediderim Gregorium id iecisse, sed potius Irulos ne tributum Imperatori penderent, Gregorium auctorem praetendiue, Ee
excommunicatione generatim ab eo in omnes , qui violarent imagines in Synodo I ta , usos esse, ut jugum Imperatoris excuterirent; atque hinc ama Graecos manasse , Romanum Pontificem Imperatorem anathemati obstrinxisse, atque Italos inhibuisse , ne umetigatia Leoni penderent; nam, ut Proba tum est ex auctoribus fide digitissimis, Gi gorius v. quantum Potuit , Italas in officio costinuit. Nec est, quod Bellarminus dicat, eum Rim m equidem μr multos annos res life populis Dalicis cupientibus ab Imperatore deficere: sed postea ubi vidis Imper rarem deteriorem fieri, zmperatorem σ coetu piorum ejecisse , ac j sisse , u ἰ ei tanquamn impio populi non parerent , nee vectigalia deinceps penderent. Non est, inquam,
quod ita putet Historicos posse conciliari ιnam Theophanes, & Cedrenus desectionem Italorum jussu Pontificis factam narrant a no Leonis i X. quo tempore Anastasius na rat, Pontificem obstitisse, ne rusum Imper
torum excut eat. Deinde Anastasus rem Prosequitur usque ad finem, & tamen istius excommunicataonis, aut interdicti non m minit, sed constantem semper in obedientia Graecorum repraesentat . Denique successor
Gregorii IL Monem usque ad finem vitae imperatorem goo vjr , dc piissimi cognomine
Pria more decorare non dubitavit. Ex dictis jam constat Gregorium nihil tentasse in In Peratoris jura, aut vectigalia, sed etiam siquid tentasset, ejus factum non esset trahenaum in exemPlum, cum si coatra Evange
339쪽
Υ, Da Antἰqua Eeel a disti Ana. Iii legem, quae jubet reddi , qua sunt Caraaris, Casari, O sunt Dei, Deo, adversus
quam veritatem nemo Praescribere Potest , on pri vitigrum temporum, non spatium regionum hon parracinia personarum . QuaPropter quantum volent, usurpata a Pontificibus in Re gum temporalia potestatis eTempla Congm Yant adversarii, quot volent, hujus opini nis patronos proserant, hoc responsum accipient: ,, Quid ergo si Episcopus , si Dia- is conus , s vidua , si Doctor , si etiam se Martyr Iapsus a regula fuerit , ideo h
reses veritatem Poterunt obtinere et ex
D personis probamus fidem, an ex fide pedim sonas IX. Hic vero subjungendum foret factum
Germani , quem Henricus Antisiodorensis Monachus lib. I. de miraculis c. yy. narrat Britannorum Regem deposuisse, 6c ejus loco Bubulcum quemdam in throno constituis
se , si quid in ista fabula verisimilitudiciis
esset: sed cum illa commentum sit omnium rismilitudine destitutum, quod ab omnibus mente sanis statim rejicitur , nihil opus est in eo vel referendo , vel refellendo diutius immorari. Hoc unum observabo, iIIud etiamsi verum esset, nihil nobis obstare, cum Germanus id fecisse dicatur ex revelatione divina. Sed, ut jam dixi, narratio Henrici tota fabulosa est I atque , ut alia mittam , portenti simile est, Regem barbarum adsci-lam Germani ignoti , & peregrini hominis vocem regnum, & palatium Bubulco cessis ses tutamque gentem Britannoruin id ratum
340쪽
D. do rima Chil reici Galliarum raris.
Sexrum, inquit Bellarminus, exemplum est Zacharia, qui rogarus a primoribus Francorum Childericum ripefuit , is in ejus locum Pipimavi Carolἰ magnἰ patrem Regem creari jussit , cujus causa fuit, quia propter socordiam Childeriei , ct religioni, , regno λ Gallia extremas ruina ima
II. Respondeo , Zachariam non deposuis. se Childericum , aut Pipinum Regem Con. stituisse; sed cum jam Pi pinus omnem auctoritatem regiam haberet, & Childericus nihil praeter nomen Regis obtineret , consul. tum a Gallis Zachariam, uter pro Rege ha hendus esset, an is, qui regno invigilabat ,& omnem habebat auctoritatem , an vero is, qui omnem Prorsus regni curam potest itemque regiam socordia sua amiserat , reia.
pondisse Pontificem , satius esse illum, quam hunc pro Rege habere. Quo reisonso accepto, Gallos in comitiis suis Childericum de posuisse , & Pipinum Regem proclamasse , quem postea Bonifacius inunxit. Haec est vera hujus facti narratio, ut constat ex scriptoribus antiquissimis, ac fide dignissimis.
III. Primum autem Merovingios, quorum ultimus fuit Childericus, omnem auctoritatem regiam amisisse, ac' nomine tenus Reges fuisse, constanti scriptorum omnium t
stimonio liquet . Minardus in vita Caroli magni: D Iamdudum, inquit, nullius vigoris ,, erat, nec quidquam in se clarum, praeter D inane Regis vocabulum praeserebat ψ nam D & opes, & potentia regni penes' palatii D Praefectos, qui Majores domus diceban- ,s tur, & ad quos summa imperii pertine-Da Pin. Tom. II. P bati