장음표시 사용
281쪽
myci m Ant*ua me a Disc)Ina . II. Hujus vero PontificiS tum opinio , tum actio totum orbem. novitate sua obstupefis .cit, ut testeS siunt omnes scriptores, qui de ea scripsere, a quibus unanimi consensu proditum est, depositionem Henrici IU. Imperatoris ab eo tentatam omnes homines no uitate sua perculisse. III Ιd testatur Otho, Frisingenta huius temporis scriptor in fragmento, quod extat in fasciculo rerum sciendarum: ,, Gregorius,, septimus , inquit , qui tunc urbis Romaeis Pontificatum tenebat, eundem Imperat ,, rem Henricum quartum tanquam a suisis destitutum , anathemati& gIadio feriendum ,, decernit , cujuS rei novitate eo veheme D tius indignatione motum suscepit impe- ,, rium , quo nunquam ante haec tempora
se hujusmodi sententiam in Principem Ro-- ω manorum promulgatam noverat L Idem D Chronicorum 6. cap. 37. Romanus Pontifex,
is inquit , Regem Henricum sepe vocatum excommunicavit , ejusque , ut dicitur , is consilio, & auctoritate Rudolphus Alle. ,, manorum Dux, a quibusdam Principibus , creatur 1 quo non multo post in pu- ,, blico belIo occiso, atque Hermanno LG-
,, tharingiae Principe sibi substituto,& ipab, no a multo post a fidelibus Regis occidi- ,, turis Lego, & relego Romanorum R ,, gum , & Imperatorum gesta , & nusquam, , inveni quemquam eorum ante hunc a R . ,, mano Pontifice excommunicatum , vel res, Rn privatum s.
IV. Testatur etiam Benno Cardinalis , qui quanquam Imperatoris partes secutuSest, & in aliis forsan nonnulla de Gregorio
eXaggeravit , In hoc tamen cum ceteris tum emporis scriptoribus, &. rei evidentiae con- se
282쪽
statur aruem ita primo & secundo libro dct Hildebrandi , seu Gregorii VII. vita ,. Im- Peratorem Henricum IR ab eodem Pontifice ex improviso sine legitima accusatione ,
sine canonica vocati 2 , sine judiciario ora in , . Pinet voluntatem , & consilium Cardinalium excommunicaetum fuisse , novo ac Pessinis exempta ἀV. Testantur quoque idem Episcopi , α
- Qexici , quorum nomine apologia est cou-
scriptae pro Hemico , quae est apud Aventi- . num Annalium' Boiorum Iibia sia DL I79. ,ν,, In Concit tabulo Romano , ait Aventinus νω Papa Caesarem excommunicat, proscribit, is Caesareae dignitate privat, idque per ordi, bem terrarum atrocissimis bellis dea unis tiat , Omnes Contra. eum religionis praetexta itastigat ,. etiam subditos ejus, quos a
D praestito j amento, omnique obligationae, , solvit. Plerique tum: Privraim , tum p bticoe indignum, facinus clamitant , Prora conciondi Gregorio maledicunt , Hilde- ,, brando mala precantur, ipsum odis , at- ,, que libidine dominandis praecipitem agi
is vociferantur caelestia oraculae adulterat ,.
is divinas litteras falso interpretando sua ' is libidini inservire cogit. M Idem ei objicitur a Conrado Episcopo Trajectensi in ora- tione pro Henricci I Uia in Gonventa Gerstem gens , anno, Domini Io s. habita ..' VI. Ualtramus: Episcopus. Ηamburgensis: anno IO93. Suos Apologiae libros edidit pro Hemico IR. adversus. Gregorium: VII .. ita quibus ex scriptura, ic traeditione docet , injustum esse Gregorii conarum& tibia v. q. exprobad Episcopis qui ab, eo, stabant,
283쪽
2 x ID Anthua Ereti DUM 'nac. sciplinam Ecclesia usurpaverint sibi ordinaturum
UII. Sigebertus Abbas Gemblacensis in Ep. pro Leodegariis suis anno II O3. scripta Hildebrandus, inquit, Papa qui auctor est ,, hujus novelli schismatis, Sc primus leu ,, vit sacerdotalem lanceam contra diadema, , regni: quis Pontificum Romanorum suis ,, unquam Decretis autorizavit , ut debeatis Pontifex gladio belli in peccantes uti λ,, Gregorius primus hujus nominis Papa r Quid omnes ante se Papae super hoc sen- ,, serunt , dc quid omnes post sentire debeant, ,, ostendit scribens Sabinario Diacono: ta est, quod funeras serenissimis Dominis nostris ,
quia se ego servus eorum in morte Longobardorum eo entire voluissem , astrum gens nec Duces s nec Comites haberet sed quia Deum timeo, in momtem eujuslibet hominia me miscere formido. Hoc ,, eXemplo omnes a primo Gregorio Ponti-
,, fices utebantur suo gladio spirituali usque is ad ultimum Gregorium , id est Hildebran- ,, dum , qui primis se & suo exemplo alios
,, Pontifices contra Imperatorem accinxit
,, gladio belli . Idem anno Io88. hanc dicit esse novitatem , seu potius haeresim HiI- debrandinam . Eadem sunt verba Arronici Belgae, & Vincentii Bellovacensis lib. a. c.
8 . speculi hist. VIII. Osbertus Leodiensis Episcopus in
Epistola de vita , 6c obitu Henrici IV. --no 2IU6. scripta , postquam narravit , Gregorium VII. adversariorum Henrici ciau mniis delusum, Sc cupiditate creandi Imm-Tatoris impulsum , Henricum non solum e comunicata , sed Sc absolvisse omnes , quindem et juraverant, haec addit: m Quod ta
m ctum multu displicuit c si cui displicere
284쪽
Dissertatio VII. Cap. II. g. Ultimus.
,, Iicet, quod Apostolicus facit & assereas, hant, tam emcaciter, quam illicite fa
,, ctum , quod factum est , sed non ausis,, assertiones eorum ponere, ne videar cum
m eis Apostolici factum refellere . Haec ilia Ie timidus licet vir & Pontifici plus aequo
lX. Eberhardus Archiepiscopus 'Salibu gensis in oratione de Hildeblandi Antichriastiano imperio, recitata in Comitiis Ratis-bonensibus sub Federico II. is Hildebrandus,M inquit, ante omnes centum, & septuaginis M.ta, primus sub specie religionis Antichri- ,, sti Imperii fundamenta jecit. Hoc bellum D nefandum Primus auspicatus est , quod
,, per ejus successores huc usque continua. M tur X. Ipse etiam Rodolphus Dux Sueviae a Gregorio I. Imperator creatus in locum Henrici IV. moriens veritati testimonium perhiabuit: sic enim locutus fertur, cum vulneratus in praelio morti proximus esset: DUideis D tis manum dextram meam de vulnere sauis ciam; hoc ego juravi Dontino Henrico , B ut non nocerem , nec insidiarer gloriae se ejus: sed jussio Apostolica, Pontificumque is petitio me ad id deduxit, ut iuramenta
M. transgressor honorem mihi indebitum usu 1, parem. Quis igitur finis nos acceperit , B videtis, eum in manu , unde juramentas, violavi, mortale hoc vulnus accepi . UL,, derint ergo ii, qui nos ad hoc instigau D runt, qualiter nos duxerint, ne forte d ,, ducti simus in praecipitium aeternae damna D tionis. Haec ejus ultima verba reserunt Helmoldus Chronici Sclavonici auctor cap. 29. & Albertus Staddensis ad annum 1Ο8o.
XI. Ioannes Trithemius in Chronico ad
285쪽
annum II s. Ipse autem, inquit , Henricus IV iprimus est inter omnes Imperatores per Papam depositus ,
XII. Onufrius Panvinius in vita Gregoria VII. ,, Caesar , & multi alii Principes acri Praelati suerunt, qui Romani Pontificis
anathema tanquam iniquum , & injustum , is & praeter leges factum contemnebant Mis Itosque contemnere persuadebant , & c ,, gebant Nicolaus Trevirensis t. I. coni. Imp. sententiam Gregorii obstupendam abasonem novitatis suae, & inauditum decretum appellat. XIII Venericus UercelIesis , sive auctor:liabri de conservanda Ecclesiae unitate : Nova, inquit , , inaudisa est praulicatio huiusmodi , cune Ecclesia non haber sibi concessum gladium snθν Spiritus, quod est Verbum Dei. XIV. Leodicensis Ep. ad Paschalem ILHildebrandus Papa , qui auctor est hujus novellifehismatis, se primus Leυaυit sacerdotalem Ian
Imperatorem non legimus aliquem a Pontifice ex communicatum , aue imperio prisatum . Idem habet auctor Chronicorum aet. 6- Cuspianus in
Henrico IV. Guillielmus Malmesburiensis de Guillielmo I. lib. 3. & alit -- XVI. Λnonymus Auctor Apologiae pro
Henrico , quam edidit Urstitius inter vel TeS rerum Germanicarum Historicos : B- , inquit , Gregorii nia multIs displicuit , asserebant tam Aessicaeitor , quam illicite factum, quoi factum es.. XVII. Lambertus Scasnaburgensis ait, Henelaum postquam iniquas paeis conditiones cum Gregorio VII. iniisset , omnibus odio , ic e1ecrationi fuisse . Mitto alios . cum hi
286쪽
Dufenatu VIL. Cap. II. O rint usis 1 rabunde sufficiant ad ostendendam opinionem adversariorum novam esse, & a Gregorio VII. primum assertam , & cum summo Re publicae Ecclesiasticae damno defensam ἀ
m quo responiuetur obiectianibus I. L Respondetur auctoritatibus , se exemplis ,
qua ex saeris litteris desumuntur ἀΡRimum argumentum ex veteri testamento petit Bellarminus ab exemplo Oziae Regis, qui Iepra divinitus percussus Sacerdotum judicio separatus est ae coetu populi , ex quo factum supponit, ut regnῖ administrationae privatus fuerit: unde sic argumentatur 1 Si ob Iepram corporalem Poterat
Sacerdos olim Regem iudicarae , & regno dis privare, quare id non poterit novae legis,, Sacerdos nunc ob Iepram spiritualem , i
,, est propter haeresim - . II. Reipondeo primo, non esse idem iudicium ferendum de lepra spirituaIi, ac μCorporali ν quippe corporalis Ieprae in veteri Testamento hominem privabat omnι PromsuS aliorum commercio, Ar societate, tam in civilibus, quam ire ceteris; at vero leprae spiritualis peccati , vel haereseos hominem, tantum privat bonix spiritualibus , Se argumentum recte sic procedit: is Leprae com ,, Talis Privabat hominem commerci 1 civ ,, Ii , ergo spiritalis spirituaIi r non autem sie et ,, lepra corporalis privabat hominem soci ,ν tate Civili , ergo multo magis Iepra spi- ,, ritualis hominem civilibus bonis fraudat is quemadmodum enim ultio Ieprae corPora
287쪽
is lis tantum corporalis erat, ut scilicet quiis ea laborabat, habitaret extra civitatem ,
is ita ultio leprq spiritualis tota debet esseis spiritualis, ita ut qui ea laborat, ab Ec-m clesia ejiciatur. III. Respondeo , Oziam lepra divinitus percussum eo quod incensum adolere vellat super altare thymiamatis, a Sacerdotibus declaratum esse immundum , & templo expuusum , at regno minime privatum . Sic rem narrat Auctor libri Paralipomenon cap. 26.
D Ingressus Templum Domini adolere voluit D incensium super altare thymiamatis sta- δε timque ingressus est post eum Azarias fia. D cerdos, & cum eo Sacerdotes Domini oci se ginta sortissimi : restiterunt Regi, atque ,, dixerunt: non est tui ossicii, Ozia, ut ado-M leas incensum Domino , sed Sacerdotum, M hor est filiorum Aaron, qui consecrati sutates ad hujusmodi ministerium. Egredere des, Sanctuario, ne contempseris , quia non repu- ,, tabitur in gloriam hoc a Domino Deo; iras, tusque Ozias, tenens in manu thuribulum,s, ut adoleret incensum, minabatur Sacerdo-
,, tibus ἱ statimque orta est lepra in Docitedi, ejus , & festinato expulerunt eum : sed &s, ipse perterritus festinavit egredi, eo quod
is sensisset illico plagam Domini i fuit igiturs, Ozias Rex leprosus, & habitavit in domos, separata plenus Iepra , ob quam ejectus,, fuerat de domo Domini. Porro Ioathan filius D ejus habebat domum Regis , & judicabat
B populum terrae. Ex hac narratione liquet. IV. Primo, Sacerdotes, ut observat Chrysostomus , Oziae sacra munia invadenti admonitionibus restitisse , non armis , n.n minis, non sententia depositionis in eum intemtata co-- ejus repressisse .
288쪽
Dssertatio VII. Cop. LII. β. D 277 . Secundo , Sacerdotes eum lepra percussuri juxta legem indignum consortio cetero Iudaeorum declarasse . VL. Tertio, ipsum poenam facinoris sibimet Tepraesentantem , ultro Sacerdotum indicio paruissct , & templo egressum. vII. Quarto , inde etiam liquet , eum reis Πrio Privatum minime , aut de solio deje-Zhiam et id enim tantum dicit scriptura, Saceriactotes videntes lepram in fronte ejus , eum festinato de templo expulisse , ob lepram sici- Iicet , non ob Peccatum ; quare nihil gravius ici Elam statui potuit, quam quod in leprosos omnes Fer Sacerdotem statui Deus jussit ; at nulli bi in Iege vestigium extat , ut de rerum suarum dominio exciderent , sed tantum ut separarentur a coetu filiorum Israel , Levit. 13. mi fuerit leprώ percussius , ct separatus a
arbitrium Sacerdotis , ,abitavit extra eastra .Q- e etiam si postea Ozias regnum penitus
amisisset , non id ex Sacerdotum judicio , aesententia factum fuisset. v ΗΙ. Quinto , diserte scriptura testatur ,
eum nec Tegno , Nec regnandi jure propterea excidisse : nam v. ejusdem capitis ait, eum regnare coepisse anno aetatis Ict & regnasse annos yt. usque ad mortem scilicet r& v. 23. Post bujus mortem regnasse dicitur
inius Ioathan pro eo , ergo huc usque ipse
regnaverat. Nec vero nomen inane Regis retinuit , sed & jus regium , ac praecipuam audiaritatem , quamvis gubernationis onus in filiam rejecisset; quippe cum vi morbi urgeretur , nec Iiceret ei secundum legem ceterorum consortio frui, vi S poterat per seipsum regnum administrare i quare in uomo habi-zans separata , non Privatus in ea vixit ud vult Beuarmimia, imo ut habent 7 P.
289쪽
Σ De Ani ua Eeriem, Discipiana. hoc est , regnavit in ea quandiu vixit , sed administrationem regni sui Glio commisit . ipse vero Regis auctoritatem , & nomen retinuit, unde filius ejus nunquam dicitur Rex, quamdiu pater ejus vi Sit , sed ejus tantum vices egi Ae legitur , & pro eo tum Palatii curam habuisse , tum Myalum terrae judicasse: tunc Iosephus de illo haec ait : ,, Nonis vocabatur ReX , nec sedebat in solio Regis, sed Ozias vocabatur Rex toto tempo. ,, re, quo ViXit , & sub eo computatur te
M pus regni, & ab eo Pendebat eorum pote- stas , quae fiebant in regno , licet per Ioa-
es than filium suum administrarentur. .....
,, Iste Ioathan erat unicus filius ejus, Vel fyl- tem primogenitus, ideo patri morienti lac. D cessit in regno nam Vivente patre ipse ,, Palatium gubernabat , & sustinebat totum is pondus regalis laboris . M Itaque Ozias semper retinuit non modo nomen Regis , sed & jus regnandi, ac auctoritatem regiam. Haec enim duo separari possunt, & saepe fae pius contingit , ut is , qui regnandi jus auctoritatemque regiam possidet , Tegnum ipse non administret , vel quia non potest , ut verbi gratia, si si impubes aut furiosius , vel quia onus gubernationis an aIium transferre satius judicavit. IX. Denique Ozias non est privatus administratione regni per sententiam sacer olum, sed ipse cum senior jam esset , ac vi morbi urgeretur , nec posset in Publicum prodire ,& cum ceteris, qui eum abominati fuissent, versari , satius esse duxit in filium administrationem regni transferre a quare id fecit non aliquo Sacerdotum judicio cisactus , sed sponte ac lubens , morbi cum pudore , tum
gravitate ad id facieadum impulsus: ex inb
290쪽
Dissertatis VII. Cap. IV. β. L. 279bus abunde liquet , hoc eSemplum a Bella mino prolatum , Propositum ejus nullatenus adjuvare. X. Secundum exemplum a Bellarmino petitur ex lib. secundo Paralip. cap. Σ3. qui inquit e es, Cum Athalia tyrannice occupassetis regnum , & foveret cultum Baal , Ioiada se Pontifex vocavit Centuriones & Milites , se & iussit eis , ut Athaliam interficerent , is quod & fecerunt , & Pro ea Joam Regemes creavit . Idem exemplum urgent sande rus , & Becanus, & ex eo probare volunt,
Iicere summo Pont fici in Reges, quod licuit Ioiadae in Athaliam. XI. Hi primum, si quid probaret istud aragumentum s probaret non tantum Reges a
summis Pontificibus deponi posse, sed & eorum jussu interfici , quod dicere non audent ipsi adversarii. XII. Secundo, longe dispar ratio est Athaia 1iae , & Regis legitimi , quippe illa per tvrannidem imperium cinvaserat post mortem Oehogiae, occisis ejus filiis, e quibus unus tu. Deistes selectus fuit Ioas , ad quem morte patris , & fratrum de jure regnum jure sucia cessionis devolutum erat .' itaque Athalia non
erat legitima Regina, Ged usurpatria, du' mpto inde Proceres regni Jud Rici poterant non solum sinouare , sed & occidere : nec est quod dicat BeIIarminus , ejus .regnum initio tyrannicum postea fuisse legitimum, & a oopulo approbatum, Posse autem tyrannica imperia , & violenta consentiente populo ueri legitima : non est, inquam , quod hac utatur exceptione Bellarminus , nam Athalia non potuit Ius regium habere quamdiu legitimus regni stuperstes erat, praesertim cum sexennio ritum regno Potita fuerit ρ nam esto , quod