장음표시 사용
361쪽
4so Da Antisua Ecclesia DUc0llaa. eo prius reconciliari posset. Cum venisset Lotharius, Ludovicum in Basilica Dei petii tricis Mariae, ubi quiescunt SA corpora Me dardi, necnon Sebastiani , prauentibus Esi scopis, Presbyteris, & populo prostratum in terram super cilicium coram altari salam consessum esse, se minasterium sibi commis sum satis indigne tractasse , multis in eodem ossendisse, dc Ecclesiam scandaliaeasse , populum in perturbationem induxisse ac propterea publicam, & Ecclesiasticam se peiatere poenitentiam. Deinde injunctum illi ab
Episcopis, ut aperte confiteretur errata sua,
agnovisse se praecipue deliquide in iis , de
quibus sive scriptis, sive verbis a summis Sacerdotibus admonitus , tum illos ei d disse chartulam confessionis , continentem crimina, quorum ab iis reus putabatur; qua relata secuitur exauctorizatio Ludovici, his
verbis : is Igitur pro his vel in his omni- ,, bus, quae supra memorata sunt , reum ses, coram Deo , & coram Eacerdotibus vel omni populo cum lachrymis confessus est , is & in cunctis se deliquisse Orotestatus να-o, nitentiam publicam expetiit Post hanc
M vero confestionem chartes mi suorum reaias, tuum, Si confessionis ob futuram memo-D riam Sacerdotibus tradidit . quam ipsi suis per altare posuerant, ac deinde cingulum ,, militiae deposuit, & super altare collocais vit, & habitum saecularem exuens habiis tum poenitentis per impositionem manuum is Episcoporum recepit, , ut post tantam, ta- , lemt lue poenitentiam nemo ultra ad mi is litiaein iacuIaiem redeat. Eodem modo
id factum narrat Agobardus in libello de
isto apud Compendium conventu scripto.
362쪽
. Dissertatio VII. Cap. LII. P. IV. sotius Suessionensi Conventu, haec enim e
xauctoratio in Monasterio S. Medardi iu iube Suessponens , quo Conventus Compendiensis migravit , lacta est , omnaa contrajus, ac nefas ad arbitrium Lotharii peralia esse. Ludovicum Pium regno jam ante. spo-i Iiatum per vim ad poenitentiam petendami fuisse adactum, ab eodem extortam crimi, num confessionem, imo quod Oerridiculumi est, ab aliis chartam consessiosis criminum,l quae agnoscere ipsum Volebant, ipfi tradi tam, coactum illum iuSta monem poenitent um: cingulum deponere, & habitum poenitentis induere', ac demum in custodiam re
trusium e dirum sacinus, ct saeculis omnibus detestandum , Episcopos referiri potuisse filiis adversus patrem rebellibus , & naturaei ac aequitatis iura infringentibus, ita addit ictos, ut pietatis , & religionis specie , aei pigmento tantum scelus Velare auderenti Sod non omnium hoc fuit crimen ; nam ple I rosque metu Verborum consensisse , nonnuI- Ios etiam contradixisse referunt scriptores .
unum Ebbonem scelerati hujus consilii acetorem fuisse par est credere, quamquam& Agobardus allud inventum plurimum
u. haverit. Ceterum uamvis Pateat, iniquissumum fuisse istius conventuS conatum , ita ut ex eo nihil prorsus concludi posset , stiamsi sibi deponendi Imperatoris auctoritatem assumpsisset; attamen in ejus actis, aut
apud eos, qui de eo scripserunt , nihil leagitur , quod hanc in sententiam trahi possit. Quid enim tandem illi secerunt ρ Imperatorem l ad agendam si de criminibus poenitentiam adegerunt , eidem crimina exprobra- , Tulit , & imposuerunt Poenitentiam publi- am, petenti coniectionem diotarund coram
363쪽
Dε Antiqua Mesesia Diseξ ἰna . ipsis , & ex eorum judicio Imperator habi tum poenitentis sumPsit, atque, ut moris eis rat poenitentium , cingulum militiae dem .suit. Facta sunt haec, & machinata ab ipsis Episcopis nequiter, & injuste, sed quid ab
iis tantum in auctoritatem Imperatoriam nihil certe . Nam quod cingatum militiae deposuit, id fecit Pro more Poenitentium , qui tum temporis sarcularibus omnibus negotiis nuntium mittebant, & plerumque se in Nonasterio includebant, quin autem istud , Rege ultro faciente , Episcopi Probare po- itui sient, sit revera criminum, quorum acc satus erat, reus fuisset , aut si eorum non
ante poenitentiam egisset quis non fateatur λin eo erat iniquitas , quod Ludovicum id inuitum facere icirent, & criminum, quo
rum accusabatur, Vel reum non esse , vel eorum veniam iam esse consecutum. It autem aliquid in Imperatoriam auctoritatem tentasse eos probaretur, ostendendum esset, illos pronuntiasse Imperatorem regnandi j re ob crimina excidisse, & etiam invitum
de regno pellendum. At nihil simile statuunt, imo supponunt, eum ultro ac libenti animo ob crimina , quae Permirarerat ,
se poeniteutiae addicere, de cingulum militiae ponere , Sed quae secuta sunt , eorum , quae ab istis facta sunt , iniquitatem ostendunt; nam anno sequenti 834. Lotharii se tres, qui prius ex auctorationi patris sui tacite consenserunt , .cum Lotharium post deinpositum, & custodiis traditum patrem , Im. Ferium, omne invadere: gnovissent, coactis copiis adversus Lotharium proficiscuntur ι qui sibi metuens aufugila, atque hinc pater Ecclesiasticae communioni festitutus est , ocImperii ornamenta recepit. Deiade sequente
364쪽
DUertatis UTI. Cap. LII. g. m. 312
Ee anno in Concilio ad Theodorici villam iterum ab Epistopis absolutionis beneficium est consecutus, & Ebbo ibidem sensu Episcoporum seipsum Episcopatu abdicavit; ceteri Episcopi, qui conventui adsuerant, e cusaverunt se eo quod per vim ad conse
tiendum compulti fuissent Agobardus , &alii absentes damnati sunt: notandum porro est, in istis Conciliis non restitui Imperato rem Regno, & Imperio; sed tantum Eccle-
iae, & communioni, ita neque in exau Tatione , neque in restitutione Ludovi ei Pii quidquam est, quod probet Ecclesiae potestatem esse in temporalia. Nec magis eo pertinet judicium Concilii Aquisgranensis anni 84χ. adversius Lotharium , in eo enim Epi. scopi Lotharium auctoritate sua de regno Galliae non dejecerunt, sed tantum a Lud vico, & Carolo in consilium adhibiti, num Iiceret sibi partem Regni Francici a Lothaiario relictam regere, & censuerunt id ab ipsis tuta conscientia fieri posse: rem sic nararat Nithardus lib. q. tom. Conc. 7. Colon. IIII. 6c Iris. De septem Electorum Astitutis .
Post Imperii translationem septem qu que . electorum institutionem a Pontificibus actam esse affirmat Bellarminus , & adprobandam Pontificum in temporalia . pol stateni adducit : is octavum , inquit, exemis pIum est Gregorii P. qui sanctionem ediis dit de Imperatores eligendo per septem
D Germaniae Principes , quae usque ad hancis diem servatur . Quod ita esse probatur M per Blondum Decade I. lib. 3. Naucleas rum generatione 3 . in vita Gregorii V.
365쪽
sso Antiqua Ecclesia vise lina . aliosque multos historicas; asserunt etiam se Magdeburgenses, Respondeo, incertum este iquando , quomodo , & a quo sestem Electores instituti fuerunt: sunt enim stria Ptores , qui hanc Electorum institutionem tribuant Carolo Magno , ut Iordanes in Chronico, quae sentenIta initi videtur auctois
Titate Innocentii JII. e. venerabilem de eleia
Bione, ct electi lotestate; alii ejusdem institutionis , Germaniae Principes autiores faciunt ealii eam Gregorio V. tribuunt, ut Blondus, Nauclerus, Platina; de alii Gregorio X. ut inventinus lib. s. annalium Boiorum, & Ο- , nuphrius in lib. .de Comitiis 1mper. ubi ex professo probat , hos septem Electores non ante fata Friderici institutos ese ; denique nonnulli eam partim Gregorio V. partim Othoni III. partim Principibus Germaniae
tribuunt , quia cum hos omnes diverso modo haec institutio diversimode tangat , ab omnibus approbari debuit. II. Quod spectat ad primam opinionem, quae Carolo institutionem septem EIectorum
tribuit , eam esse falsam eoacedunt omnes , cum successores Caroli non a certis Principiabus Germaniae , sed ab omnibus Principibus Francis electi fuerint i simili ratione probat nuphrius, Gregorium V.inon esse illius au- ctorem , quia diu post ipsum vita functam
Principes omnes Imperii Germaniae tam Eviscopi, quam Laici Imperatores eligebant,& sc Elcctos prohat Eenricum II. Conradum I. & II. Henricum IR &V. Lotharium
II. Fridericum I. & Philippum I. Nec dicas
cum Beliarmino , Principes interfuisse , non elegisse ; nam ut multis testimoniis docet opuphrius , & post eum Baronius tom. ID, AEnnal. ad ann. 996. M. 4. & sequentibus,
366쪽
DIssereat o VTI. cap. III. I. ITA non solam istis electionibus intererant, se de eas ipsi suffragiis promovebant , idque perspicue patet ex Gregorio VI. Epistola ad omnes Episcopos Duces , atque comites Teutonicos de novi Regis electione facienda , si Henricus non resipisceret , Ιib. 4. Erist. Greg. Mist. 3. aterum onuphrii opinio
non videtur esse magis uera nam ut obse
vat Belluminus, septem Electorum fit menistio in Auctoribus , qui ante Gregorium mscripsere, ut est Martinus Polonus , qui sub Innocentio IV. scribebat , Ostiensis, qui sub Gregorio IX. A Concilium generale Lugd nense sub innocentio a V. Hinc Baronius Primam institutionem septem Electorum in hoc Concilio ab isto Pontifice factam fuisse putat,
conjicietque eos , qui Gregorio V. eam tribuerunt , deceptos esse Martini Poloni verbis , qui sic Ioquitur in vita Othonis iIII. dicet si tres Othones per suceinonem generis ae gnaverint -, tamen postea fuit institutum , ut per ODiales Imperii Imperatoν ieligeretur qui sum septem , videlicet primo C Meliarii si Mog-riensis Germania, Trevirensis Gallia Coloniensis
Italia , Marchio Mandela gensis Camerarius est , Palatinus Dapifer ., Dux Saxonia ensem portor 1 Rex Bohemus finemnam vir'. Quae verba Pe
veram intellecta putat causam dedisse Baronitis ris , qui sub Othone III. a Gregorio v. 1eptena Ele tores institutos scripserunt; cum Ma tinus post Othonem suo tempore ad Iactum indicet; verum, ut diximus, non modo D. Thomas, seu potius auctor lib. de regimine Principum , sed Se Ostiensis , Mui ante Concilium Lugdunense, vel eodem tempore 1cribebat Chronicum ejusdem temp xis, & Augustinus Triumphus, qui paulo
Puri scripsit, septem Electorum iastitauonem
367쪽
De Antἰqua Ecelsa DUciplina. ad Gregorium V. reserunt , & de eae ve1ut de veteri institutione loquuntur . Deniques observandum est , septem Electores Luedunensi Concilio recensitos diversos esse ab iis , qui nunc sunt , & olim fuerunt : Hi enim sunt Moguntiensis , Trevirensis , Coloniensis , Palatinus, Saxo, Erandeburgensis, se Bohemus. Qui vero a Concilio Lugdunens recensentur , hi sunt, Duces Austriae , Bavariae, Saxon iae, &Brabantiae , Episcopi vero Coloniensis, M guntinus, & Salsburgens s. III. Itaque incertum omnino est , utruma Pontificibus , & quando institutio ista suerit. IV. Ut autem pateat, electionem Imperatoris ad Electores transferri ab Episcopis Romanis sne injuria non potuisse , nisi ex eorum consensu id factum fuisset , considerandum est, ad quod Imperatoris electio diversis temporibus pertinuerit. Ante translationem Imperii haoc ad Senatum, popuIumque jure pertinuisse nemo ibit inficias: exeI- citus tamen plerumque Imperatores esita bant , qui Senatus, ac populi consent Imperium retinebant λ post Imperii transIatιο-nem Carolus Magnus, ut Probatum it 3 ad universo Populo Romano , auctore Romano Pontifice, eIectus est Imperator . Huius luccetares Imperium sibi jure haereditatis, tum etiam ex praevia Principum , ac Procerum Imperii electione sibi vindicarunt. V. Ultimus e Caroli Magni sanguine imperator fuit Ludovicus III. Arnulphi halus , Qui prole carens a Berengario Verona: IIctus, vitam , & Imperium amisit. Hinc Imperium ruere coepit; nam Itali , ac Romani pro Regibus , ac Imperatoribus victores agnoscebant, ita Berengarius, Ludovicu N-
368쪽
Disertatio VII. Cay. - β. III. 317 sonis, Hugo Arelatensis , Lotharius eius filius, Rodulphus Burgundiae, & alu lubinae
Italiam occuparunt , Imperiumque affectarunt . Ex alia parte Franci Principes , &Germani Conradum a Carolina stirpe Germaniae Regem imperatorem agnoicebant :is morti proximus, ut narrat Nauclerus generat. 3I. an. 937. persuasiti Principibus, ut Henricum Turingiae , & Saxoniae Ducem in Regem ei successorem eligerent : sed isti duo titulum Imperatoris non habuerunt . Post haec otho electas , ut ait Nauclerus , adb omni populo Franeorum, is Saxonum, Italia recuperata , Imperatoris nomen ac dignita
tem consensiu populi Romani accepit , & a Pontifice Romae inunctus est . Qui vero idea inceps istis successere , plerumque hqredita
tis iure, ab universis pariter Germaniae Principibus electi feruntur ; donec ad vitandam confusionem, ac divisiones, ceteri Principes septem Electoribus sua jura cesserunt.
ro non potuit Pontifex istud juris auctorutate sua quibusdam Principibus adimere , quippe jure naturali in regno electivo et chio pertinet ad universum populum , sed
ad vitandas turbas introductum , ut Praeci-Pui proceres ex consensu populi ceteros ci-Ves repraesentantes, Regem , aut Imperat
rem eligant; nec dubium quin possint sibL. invieem ius suum cedere , & electionem
Daucis tantum committere , sed Pontificem Romanum id sine eorum consensu facere posse, absurdum prorsus videtur.
VI. Porro si quid In re dubia coniici pon. sit , verisimile arbitror Othonem III. ceterorum Imperii procerum adhibito consensu,& forte Gregorii V. auctoritate adjecta , numerum Electorum septenarium constituis.
369쪽
3 De Ana Rua. Melesia DUeψma se; cum enim ic Imperator liberis, careret, e& periculum. esset, ne divisiones ob Elect xum multitudinem ornentur ,, huic ma' o viam i re volans remedio isto usus est ζ. Oerans. ab, omnibus. Principibus, id probatum iri . Quan anu ex historia constat ,. id' nocistatim obtinuissae Principibus ordinariis Et istoribus, non: omnino consentientibus, &. ju-Tir suo, cedere- nolentibus M Nam Henricus Othonis successor non a septem Electoribus, sed a1 Principibus . Germaniae electus, dicitur
ae NaucIero generatione' D. anno. I ex tantque exemplae, pilara posteriorum: Imperatorum eodem modo Electorum . . Ita conciliantur invicem ii qui dicunt ,- institutio nem Electorum septem sub Othone: III. factam.& qui eam non ante Gregorium X. . aut Innocentium IV. obtinuisse serunt; isti. enim loquuntur de usu , illi de instituto .. VII. Porro non . id solum, lac isse Imperaritorem. s. aut Pontificem auctoritate sua , se heae consensi eeterorum Principum D tum ex mε Probaetur , quod i facere non i potuerit Drusa etiam ex scriptorum, bene. multorum itestimoniis . Chronicum vetus , cujus auctorem dicunt nonnulli, Albertum Sindensem
ad annum I 24Ο. ex pra laxatione Principum ct consensu aliguut Imperatorem miransis , - 'guntinus ι Sc Augustinus Triumphus lib. de
Potestate- Eccles.. q. 31. a. Gregorima V, tempore Othonia , Imperatoris ,, eonmoratis is requisitis Priseipibus Allemania , septem Electores instituit . Leo idus de jure Imperii cap. 3. - Tempore Othonis III. qui filiis 1 earuit fuit institutum , in par certos, Principes Germania, solus pr Osciarios Im rii , sia. Curia mperialis et
370쪽
n laesi VTT. Cap. IV. --- 33satim id enarret hujus haec sunt verba geonerat. 34. ann. 994. D Hoc tempore Electo.
is res Imperii primum instituti leguntur j dei,, quo aliqui scribunt di quod otiis tertius
is cum haeredes ex se dependentes mares, is non haberet ν constituit ex consilio Prin-- pum Germaniae ν ur Imperatore mortuo . ,, in oppido Francolaru Perpetuo fieret et
,- ctio m electoresque constituit tres Archie- ,, piscopos ς , enumrratis iis septem sie ait ι,, Hi septem Principes eligendi Imperato' is ris jus j dc potestatem sic a ceperunt et O. ,, mox , itaquae aiunt Gregorium Q cognitari Imperii imbecillitate , vaerietateque se sis remae, quo diutiuτ apuae Germanos summae sis potestaS remaneret ν ilIeque ceteris praesiis set, qui virtute& dignitate ceteros prae is staret, retulisse sanetionem de Imperam, tore deligendσα videlicet solis licere Geos, manis Principem deligere , qui Cauaryis Romanorum Rex appellatus, tum demum is Augustus, & Imperator haberetur ,. c- is Romano Pontifice benedietione praemissaeis coronaretur ἔ & quod ordinaverit cumo Procerum Cermaniae consensu Electorexin praedictos V qui vice omnium eligere dem berent. Ex his habes, quae fuerint di tificis , Imperatoris , & Principum hoc laenegotio partes. Imperator septem Electores, delegit ex consilio Principum, Principes ceateri consenserunt , & suo juri cesserunt; Pontifex constitutionem Imperatoriam e consensu Principum factam probavit , R retulit ν non ut Bellarminus Iegit, tulit O Quia, illata fuerat ab Imperatore ν conveniL inter omnes , desectum imperatorem nomen Im: peratoris non assumprurum , nisi prius a Pontificae coronatus fuisset Itaque Elect g sum.