De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicae excerptae e conciliis generalibus, SS. PP. et auctoribus ecclesiasticis

371쪽

- -1 qua Mel a D se lina is Tum institutio non Pontilici, sed poticis Tm-

Peratori, ac maxime ceterorum Principum,

quorum erat de iure suo cedere , consensui tribui debet . Id observat Cardinalis CGanus de concordia Catholiea Ιib. 3. P. A. 5, Electores , inquit , qui communi contens m omnium Allemannorum, & aliorum, quis, Imperio subjecti erant tempore Henricidi, II. constituti sunt, radicalem um habe se ab ipia communi omnium consensu , quιο, tibi naturali iure Imperatorem constitu

dis re poterant, non ab ipso Romano Pontidi, fice , in cuIus potestate non est dare Cuia', cunque Provinciae per mundum Regem , di, Vet Imperatorem , ipsa non consientien ,, te . Et concurrebat ad lim consensus Gregorii V. tanqum unius Pontificis Romani , qui juxta gradum suum in consentienda

in eommunem Imperatorem intereste habeto: Aut in Conciliis generalibus Meurrit imprimo gradu auctorisas issis , mure nihilominus de Dionis non ab ipso primo omnium Pontifices sed ex eommuni ominium ipsius , , adiorum commonsus dependet. 'Itaque quoquo tandem mo

, & quovis tempore facta fuerit ista i Ritutio , quod non est admodum certum mnu ritate solius Pontificis vim non habuit,. sed praesertim ceterorum mincipum , ad num pertinebat electio , fine quorum CO sensu non poterat electio ad hos solas se-Ptem restringi . Quod & ipse Bellarminus cogitur aliquando fateri, cum ait Iib. 3. dae Translat. Imperii C. Papam is non potuisse , nisi praesente Imperatore , Germae Irisque Mineipibus consentientibus - quos idem prorsus est, ac id , quod nos dicimus ex consensu Principum , auctoritate Imperatoris , & Pontificis istud factum Sisse

372쪽

N Hatis VII. Cap. IV. β. m. 36tSea hoc non arguit ullam m Pontifice, protat Pontifex est , potestatem temporalem , nam ut diximus , ad eum Imperatoris electio non pertinet, ut Epitcopus eli, lea ut Romanae civitatis Princeps est. IX. objiciunt primo eos omnes 1cripto Tes , qui dicunt 1eptem Electores a Grego-xio V. aut X. fuisse constitutos. N. Respondeo , ex dictis constare , non esse Certum , utrum ab istis Pontificibus id fuerit statutum . Secundo , certum esse id ab ipsis non esse factum , aut fieri potui ueauctoritate Pontificia . Tertio, certum non

minus esse id ab ipsis non esse factum sino consensu, & auctoritate Principum Imperii, Ze Imperatoris. Quod si qui Scriptores, pra,

sertim recentiores hujus rei non memine-xint , cum ab aliis bene multis memoriae prodita sit, ab iis, qui illam non reserunt,no, tam Praetermissa , quam subintellecta diei debet. XI. objiciunt secundo auctoritatem Ia-

nocentii III. in cap. venerabilem de ele A. v haec an : Rerum inis Principibus , is ius , se potessarem eligendi Regem in Imperatorem postmo- m recognoscamus , ad quos de iure , , aut qua consuetudine noscitur pertisere , prAserrim in ad eos iur , is potestas huiusmodi ab Apostolicin sede pervenerit persona magnifici Carosi , qui a Gracis transtulis Imperium in Germanos is

Quem secutus Iordanes a Carolo Μagno de consensu , & mandato Romani Pontificis

praeceptum ess ait , ve Imperium Romanorum apud electionem eanonisam Principum Germano-rram in perpetuum remaneret . Verum , uti di

ximus, haec opinio defendi non potest, cura constet, septem Electores diu post Caresum Magnum frige iustitutos.

373쪽

nis omnibus. id intelligereturI,, hanc potestatem ipsis a Pontifice ςolI tam , . tam faLsum est,. ac Imperium ejus solius. auctorit te ad: Germanos esse: translatum . Ut enim s. electionis, Imperatoris. Sedes. Apostolica in . Germanos Principes transtulisset , debe

ret illud: prius habuisse sed inauditum est, Romanum Episcopum solum: ullum unquam Romanum Imperatorem: elegisse . Nec vero quemquam, movere debet Innocentii; in sua causa loquentis. judicium quod si quis nollet. Prorsus , rejiceret, . ita Posseti eum explicare,. ut diceret jus. istud LI Romano. Poutufice in . Germanos esse translatum nomine totius Romanaes civitatis , quae, istus jus habebat . Nam, certumi est aute Carolum Gemmanorum rinicipum, noni fuisses Imperato.

rem creare sedi Romanae civitatis . Post

Carolum , vero, PrincipeS. Franci ,. &. Germani in electione praecipuas partes. habuerunt: hoc autem , fierii non, potuit. sine Romanae civitatis consensu. ejusque Episcopi , qui cum Primus Princeps ejus esset , , eum, in ) istis negotiis. remaesentabat. XIII. objiciunt: tertio . Uiennense Conci-vum: Clementina, Romani Principes det iure Jι .rando , . ubir haec. habentur ;'Messis, Romana a

Graecis Imperium, transtulit in Germanos , ct ab eadem ad certos. eorum. Principes , ius , Ο pore seligendi Regem. in Imperatorem, postmodum . promo

vendum ...

. Respondeo ,. dici posse- Romanam aEccIesiam id fecisse , quod' cousilio , adhor

tatione , & sum agio ejus, factum: esset sextum. traudatio: Imperii , . tum septem Elect em institutio, consilio , adhortations , com

mi ,, Qta suffragio Episeopis Romanii facta

374쪽

Indisparsi VII. Cap. LII. β. IV. 363 4 Bli , non tamen ab eo solo , aut ex ejus so- , a Ilias auctoritate . Quod si cui Concilii Vieman, nensis dictumi aliquid amplius asserere. Ui-lia. deatur , respondere poterit, in Conciliis iLm. Iucl. tantum; vim habere , quod de professis, cretum, & determinatum est a. Concilio, lia non autem illud , quod narrando dictis i seritur ; cujusmodi sunt verba in. objecti , ne relata . Demum istius Concilii Decreta a i Pontifice Clemente v. fund concinnata , nOaxae ab ipso ConciIio generali emissa.

RV. Objiciunt quarto instrumentum quod., Sam Principum Germanorum , quod servatur in munitione Castri S. Angeli , in quo sic habetur : Nos Principes Imperii Miversis

p aesentem hanc paginam inspecturis complectens olim Romana Mater Ecclesia , quadam quasi GLrmana charitate Germaniam illam eo terrena . guitatis nomine decoravit quod' est super omnan mere M temporaliur tamum praesidentem super . rerram x plantans in ea Principes tanquam arbori

res praelectas , is rigans illas grati singulari ,, illud ei dedit incrementum miranda potentia , Melasius auctoritate Rufulti velut germen electuminx 'orum, electionem illum , qui frana Romani

tmeret Imperii , Germi r .. Datum anno DomiM: II79. indictio ne 7.. regn ante Domino nostro priamo dicto Rodiano Romanorum Rege regni eius:

ua potestatem eligendi im L peratorem ad Germ

nos perveniri.

X VI. Respondeo inlusium esse' istud' monumentum D & abi aliquo indocto imperite iconfictui , ineptiis scatens in quo qui, sub scribunt Principes anonymi sunt, quale nulta Ium unquam k instrumentumi publicum factum. initae: ost verum esset, possent dici. minoi

375쪽

364 Tu Antiqua Ecclesia Dἰ se; ni pes Germani electionem acceptam referre Ecclesiae Romanae , non prout Ecclesia est , sed Prout Romana civitas est , ad quam juxelectionis Praecipue pertinebat. Forsan etiam ipsi Principes quorumdam historicorum test Honiis delus , aut Pontifici blandientes iis dixerunt . Cum enim id monumentum stria pium sit RoduIpho λ ,. qui primus a septem Electoribus post Fridericum L fuit electus, mirum non esset , si hanc eligendi potestatem nondum satis firmam Pontifici se debere ad Iando faterentur . Sel, ut dixi , monumen tum istud nullus leget qui statim illud, ata homine otioso , & imperito oonfictum sis

non intelligat ... uneata a Gregoria VIL mmisi In Imperareris depositone .. num , inquit Bellarminus , axemplam σGregoriι VIT. qui Henricum m. Imperatorem deri

posuit e, alium equi iust quod' O factum, . II. Respondeo , primum istud' esse exem Plum tentatae a. Pontificibus deposhionis ini Reges , quod velud novum, & inauditumi universus orbis exhorruit, ut a nobi& proba tum est supra . Quare hoc exemplum nomocus in posteriora omniae nihili nobis obsunt, neque adversariis iuveni : semper enim intillis cernere est , inde Romanoς Pontifices, auctoritaetem. sibi deponendorum Regum vi dicantes ,. inde Reges, Principes , POPHos iimo & Episcopos hanc ei auctoritatem den tantes , de sententias depositionis in Reges. Baas , velut illicitas repultantes atque itae inci non potest per ea Romanos Pontifices. μι taliquam Per Posidionem aliquid juris.

376쪽

T Tosta era reta Cap. m. IZLac invisse : -m ut possessio sit Iegitima sciebet nivi Mincio , saltem colorato titulos horiaeque ficiei aebet esse , hava reclamant Vei Domino . Hic vero Romani Pontifices Contis omne jias, sine ullo titulo Reges dein

Ponere tentavrint, xeclamantibus semper nocitarit in ipsis Regibus , sed di universis P P IiS , ac E piscopis totius orbis adversia: istos Conatus protestantibus ergo diei moea Rosiant Per istos conatus amuisivisse sibi μυxessinriem jorix Regum deponendorum. Deinde et in I re divino constituti sint , & asMo Deo tuorum pendeat auctoritas, etiam fit Pontifices eorum deponendorum auctoria

avem , nemine reclamante , usurpassent ,

kmo etiamsi tota Ecclesia per impossibile hujα ochi jus sibi arrogasset, praescribi ps

uterea non posset adversus jus divinum , &MwhMTQo , quod nulla iactae , nulla exemina , ritalla Frassessio , vel mutare ,. vel tollexe Possunt . Itaque possemus haec omnia exempla Gregorio VII. posteriora praeterbia mittoere . sed ad confirmaudam nostram ac xtionem ea referemus , ut i inde pateat ,

Pontificum in Reges conatus illicitos , inuquoes, di temerarios fuisse , seditionum, ea aliam , bellorum , schismatum causas sere

mper extitisse, uno verbo, , multum ex iis mali , tum regnis , tum Ecclesiae accessiisse , nihiI unquam boni. . i. m. Atque ut a Gregorii Vin facto omaiamur , inter ipsum , dc Henricum Impruxatorem dissidii causa ferebatur , quod is Epistopos, & Abbates, partim Pretio, Par

377쪽

76ς Πὰ An qua Meti DUeἰ Ana.& beneficia conserret, alioquin se: in desin quentes poenis Ecclesiasticis ustarum. Sed di

seordia nona erupit ante' annum: IO K. Quoi

Gregorius V & Henricus sese mutuo damnationibus appetivere. Imperator enim superisba legatione Pontificis, exasperatus , Concilium Uormatiae indixi ,, in quo Gregorius variorum flagitionum accusatus depositus: est, missaque Romam legatio' cum contume liosis litteris, , quibus, denuntiabatur , ut se Episcopatu abdicare . E c trae vero Gi mgorius habitae Romae Synodost Episcopos h jus sententiar in res, excommunicat, ipsini Henrico regnum' Teutonum m & Italiae abro gat V omnesque Christianos M vinculo, jura naenti absolvit. Henricus cognita Gregoriii censura , mustas, Epistolas ad Gentes D &Nationes conscripsit, quibus, se contra justasque aἰ Pontifice damnatum; ostendebat .. Nihilominust tamen cum Saxoties hellum contra Henricum pararenz,. Principes; Allemanniae veriti ne regno, spoliarentur, auctores ei fuerunt, ud si Gregorio, in Allemanniam venire ,, cum eo reconciliaretur. Simulavit ille se huc venturum , sed cum VerceIias usque venisset k. Canosiam oppidum agri Regiensis sese recepit . Uenit illuc propere Henricus, rerumque suarum necessitate com-Pulsus veniam: petiit , quam Pontifex ipsi primum denegatam tandem concessit . . Nihilominus: tameni inclementiae sua irritatum CaesMisi cernens; animum , clam Rudolphum Ducem 'ad imperium capessendum sollicitavit : isra Saxonibus electus bellum i ini Henricum movit, ter pranium , aequo ferre Marte ,. multa utrinque caede sedita , commisiium. Interim Gregorius in Concilio, Romamno adm. 1Q8O.. latam in Henricum sentemtiam

378쪽

viarn. renovat , Rudblpho imperium confidi .mat , . mecaturque, ut Henricus in omni con- ressione- vincatur , & Rudol Phus..regnum i Teutonum obtineat : verum hujus vota. non fuerunt exaudita, nam eodem anno, quarto in raelio commisso , RudoIphus est occisus,.in illi penes. suos . relicta victoria.. inerim novemdecim Episcopis Moguntiae , , ac Postea uigintas Brixiae congregati Gregorium deponunt , , & Guibertum, Ravennatem Episco pum', qui . Clemens UI est dictust, in ejus

citus Romam i veniens, eXPulso Gregorio, in sede Episcopali codocavit , . & ab eo coro nam imperialem: accepit . Nec hic fuit dis. sidiorum finis, nam foederati Principes He manno, Lotharingo regnum deserunt anno Io8ν. qui annis posti septem extimaus est':

triennio ante, hoc est anno IO83'. mortuus.

iuerat Giegorius; huic successit Victor III., qui continuis bellis vexatus cum pro ejus defensione ad viginti. hominum millia per Italiam cecidissent , coactus est Cassim in Benedicti antiquam sedem reverti ubi anno x Io88: obiit , designato, succes re Othone

Ostiensi , . quem Cardinales ad Pontificatum Promoverunt . Is senteutiam in Henricum& Guibestum a Gregorio Iatam 1 confirma-Vit sed ipse'varie vexatus ,. coactus est autini Gallia degerae, aut Romae in domo Petria Leonis D. ubi & mortuus est ad vitanis das inimicorum insidias sese continere. Huie anno IO99οῦ. successit Paschalis qui adgersus . Guibertum bellum gessit iised is, paulo

post anno II oo. e vivis abiit, neque tamen

ejus morte factionum studia rescissa sunt inam Richardus, qui Guiberto faverat, Al-henum i quemdami ei Atellanum suffecit ,

379쪽

cem creavere . Tertius Praetereλ MassinM-phus apud Ravennam Pontificatus titia usurpare ausus est . Sed non minus imperium , quam Pontificatus Praedae tunc ex x. . Nam adversus Hen um Pontifices excit vere filium ejus Conradum , & eo mortuo, filium alterum Henricum , a quo patre impexio spoliatus ι captus , & in custodiam conjectus est , ac demum profugus Leoclu

' IV. Violentum Henrici IU. in Romanos Pontifices animum non imitatus est modo , sed & superavit Henricus V. quippe ia taliam veniens, a Paschali per vim exto sit rura investiturarum , de quibus tantum erat certamen exortum , & ab eodem tita solito Imperator inauguratus est. Sed quam. primum die Italia discessit , haec omnia inritas decrevit Paschalis in Concilio Latera.. nensi anu. HI a. inde in Concillio Viennensi investituram Episcopatuum haeresim esse declaratum est. Sub Gelasio II. Paschalis su cessore Romam remit Henrigus , ut ab eis confirmationem eorum, quae a Paschali IL sibi, concessa fuErant , extorqueret; sed cum itiae Roma a gi siet , Burdiam quemdam diruem alii Maa itium, alit Gregorium VIILappellant, Bracarensem Archiepiscopum.Αm,ti papam constituto . Post discessum Henrici Gelasict Romam rediit : hinc intestinum in urbe Roma praelium in quo multii cecid re . Gelasus librum fugere 3ooactus, habitis Capuae, & Viennae Conciliis, Henricum, de Burdinum excommunicavit; cumque i m M nasterium Cluniaeesse sese recepisset, ibidem paulo post obiit. Huic successit Calix

380쪽

Disseriario VII. CN. III. β. III. 3 iis Imperatorem inita est , ac conuoversa de

ri .estituris terminata in Conventu Uvormatiens , in quo Imperator investituram peraci ulum , & baculum remisi , canonicameIectionem, & liberam consecrationem t fieri vermisit , sed ex alia parte Pontifex Impexatori concessit, ut electiones Episcoporum, e Abbatum regni Teutonici coram ipso fierent absque simonia, & violentia, electus autem regalia Per sceptrum acciperet , de ex aliis imperii partibus consecratus infra

sex menses regalia quoque per sceptrum acciperet . Ita investiturarum controversia , quae a Gregorio VI. Ecclesiam innumeris vene malis, & cladibus affecerat, anno DLM amice terminata est. V. - Ex hac autem totius istius Constituti nis narratione liquet, ea quae tum a Roma

nis Imperatoribus hujus dissidii tempore at tentata sunt , in exemplum trahi minime

Posse . Cum utrinque multa praeter aequit

rem omnem crudeliter , & impie fuerint Lem. Quot vero , & quantae, Deus bone lcalamitates e temeraria Gregorii VI. in Henricum IR sententia fluxerunt; in imp Tio seditiones , caedes , rebelliones bella sparricidia ; in Ecclesia Episcoporum Proscriptiones mutuae , Concilia sibi invicem opposta, spoliata templa, violatae arae, deiecti Pontifices , alii in eorum locum suffecti : de Romano Episcopatu vi , & armis decertatum, longo ac diro schismate Eccle.

sa vexata , uno verbo , omnia sive in I

perio , sive in Ecclesia susque deque ver . VI. Quanquam autem varia fuerunt Pro variis affectibus seriptorum de hoc dissidio judicia, nihilominus tamen omnes Grcgorii de Imperatore deponendo conatum novum s