장음표시 사용
411쪽
wo De A, ua Heresia Diseipiana . bani: fiuia nolis- regnum, quantum ex se era , adversus eum ulla ex parte commoveri. Et Epist. 144. jam pro Rege deprecans Paschalem rctuantum, inquit, cum salute ejus condesce-ris, , terram, qua eius anathemate periclitatin, ab hoc periculo eruatis. Denique, inquiunt, iaaennalibus tum temporis conditis a riptima
sunt amplius anni Philippi, sed solum, νε-gnante Christo. Sic in Chronico fratris Nie Iai de Mediavilla anno I 436. condito lit. 8.de Bernardi II. vita haec habentur: Mortuus
in expugnatione Damieta anno 1 98. re ause
Christo. Idem habetur 'in Chronico Sandi nysiano, & aliis. Hae sunt adversariorum objectiones, prima fronte speciosae , sed in quibus nihil est virium, si attentius contab
IV. Nam primo non est adhibenda fides Yvoni accerrimo Philippi adversario , qui
solus in eum Pontifices Romanos exacerbavit, eorumque sententias ad se missas ese. cutioni mandare conatus est. Sed nihil opus est ista responsione, cum ejus verba ab adversariis perperam accipiantur ; Primum enim cum ait Yvo , coronam Use Regi re. stituendam, per coronam non intelligit jus regium, auctoritatem regiam, sed tantum C Ponam auream, caeremoniasque coronationis, quae ab Episcopis Gallis annuente Pontifice Romano fieri 1olebant. Quippe Papa Vetuerat, ne corona imponeretur Philippi capiti
ab Episcopis , & valde indignabatur id a Rodulpho Turonensi factum fuisse . Dum ergo coronam restitui debere Regi scripsit , nihil aliud sibi vult, qaam jus gestandae coronae in Ecclesia vi coronationis , non autem jus regnandi, quod a coronatione minime pendet i quine ante corouationem ,
412쪽
qui mortuo Regi succedit, Rex est ipso j
re . Coronatio vero caeremonia tantum est ,
quae nihil juris tribuit ad Regnum. Deinde
cum ait Yvo, Per excommunicationem periculum esse, ne diminuatur. Reguum, nore
id ita intelligendum, quasi per excommunicationem Regno Rex indignus fieret, & jure regnandi excideret tunc enim non dia minutum , sed plane ablatum Regnum dic/deberet: periculum ergo regno Philippi laurminebat ex odio, & contemptu populi ob excommunic tionem in ipsum latam, vel ex Fulconis, & aliorum malevolentia, qui poterant hoc obte tu regnum commovere, &seditionem excitare. Unde ait Yvo Epist. I 3. se non evulgasse Pantificis diploma , ne Regni pars adversus eum commove
U. Denique formula li , regnante Cortylis a Mediaviua usurpata non denotat Philippum regno privatum. Primo enim. Ustor hujus sermulae scriptor valde indiligens est,& imperitus, quippe qui de Bernardo II. id dicat , quod ei convenire non potest ἡ nec
enim ille vixit anno IO98. nec hoc tempor Damieta capta est . Ea enim, urbs primum capta est amo Izrs. a cruciliis. Deinde sta' tim a Barbaris recuperata , iterum cλpta est ab exercitu sancti Ludovici anno Iz49. &sequenti a Barbaris recepta. Secundo, anno Io99. Philippus reconciliatus erat cum Pontifice. Tertio, nunquam interruptus est tempore Philippi mos consignandorum monumentorum anuis ipsius, ut constat ex Chartis, & aliis monumentis siugulis ejus annis insignitis, quas videre potes collectas a Blo dello in libro de hac formula, regnante Gria
413쪽
ante & post Philippum legitur in multis mssitas, & Conciliis, quae scripta sunt vel hahita Inrperatoribus, & Principibus qui Hisbet, atque etiam Christianis, & piis , quos
iure Regni privatos nemo dixerit. Horum item exempla vide apud eundem Blondes-1um ibidem. Ergo ex hac formula, re ante Clari , usurpata a Mediavilla, Sc Chronici Sandionysani auctore temporibus Philippi colligi minime Potest , eum propterea Iure Tegnandi exeidisse. Et eente regnum Christi terrenorum Regum non tollit Regnum , eo
ip ducente Τ, Regnum meum non s de hoc munis do . Unde nihil vetat, quominus idem mmnumentum inseribatut e regnante Christo, o rernante Rege aliquo; regnante scilicet in cordibus Christo, vel Christo Dei verbo in imsos Reges regnum obtinente, & Rege regni temporalia administrante. VI. Denique in mittam ea , quae a BonLDeio VIII. in Philippum Pulchrum, de pro Philippo a Gallii gesta, aut scripta sunt,
quae modo fusus reseram , Iulius v. Pontunx mitissimam atque optimum princmem Ludovlaum MI. diris devovere , Sc anath mate obstringere conatus est. Sed Clerus Gallicanus in eivitate Turonactum congrinestum aeno Isim timuit, 3c decrevit , Regem non teneri ullam habere rationem e vommunicationum , & censurarum a Iulio II. aut in se , aut in regnum latarum , diat serendarum, eo quod jure ipso serent i
VII. Ceterum ex dicti intelligere datur: Primo, Romanos pontifices non esse auso Reges Galliae directe bonis temporalibus sp tiare , & regnandi jure indignos pronunciare, sed sesam excommunicationem intermi-
414쪽
Matos esse. Secundo, neminem existimasse petexcommunicationem Reges Tegno, aut regnandi jure Privari. Tertio, nullam excomis municationum, quas Pontifices in Reges nostros aut tulerunt , aut intentarunt, ratio
vem hinitam esse , easque non modo a Judicibus saeeularius, sed & a Gallicanis Epia copis tanquam irritas explosas semper fuisse, & nonnunquam ludibrio habitas. VIII. Primus omnium Bonifacius videtur aperte auctoritatem in temporalia Regum Francorum bona Romanis Pontificibus arro. gasse . Sed temeraria hujus presumptio a Gallis nostris rejecta fuit , & ab ipsis ejus successoribus damnata Primum enim cumdata bulla definivisset , nihil tributi a Ge-xicis exigi posse, nec iis licere quidquam Regi solvere , respondit Rex Gallia Philippus
Fulcher, quod antequam essent Clerici, Rex Frauiso a habebat sustodiam regni sui, , Durae face-
νε statuta ἰ ac proinde Clericos teneri 1ubsidia pRebere ad defendendum Regnum, cum praesertim ipsi plusquam ceteri indigeant ab hostili impugnatione defendi. Huic respon soni Regis adjecta est supplicatio Petri Rhemensis, & aliorum Episcoporum petentium , ut Papa sententiam revocaret .lX. Deinde cum Bonifacius inducias sta. tuere vellet inter Regem Franciae , & Angliae, litterasque ea de re misisset. D prote- ,, status est Rex regimen temporalium regni sui ad se solum, & neminem alium Peram tinere, seque in eo neminem superiorem ,, reo noscere, nec habere M. Interim PDPa festur priorem sententiam revocasse Kalendis Augusti, Pontificatus anno 3. X. Verum ejusdem anno I. exas ratus
in Philippum Pulchrum ad eum litteras misS sit
415쪽
o 4 De Antἰqua Erebia D se puenas . sit in hanc sententiam : Scire te volumus , quod spiritualibus , , temporalibus nobis smbes, cN. his ita respondit Philippus et ni Prua maxima fatuitas, in temporalibus nos alisia
non subesse, πc. Tum Bonifacius VIII. emisit constitutionem Unam sanctam , in qua decla-..rat duos esse in EccIesa gladios, & utrumque in ejus potestate , spiritualem, S mare. rialem , oportere autem gladium esse sub gladio, & temporalem auctoritatem spirituali subjici potestati. . XI. At Ecclesiastici totius Regat Franciae
proceres Cernentes auctoritatem regiam in
periculum venire, scripserunt Bonifacio, regnum, & Regem Franciae nulli praeterquam Deo in temporalibus subjici, amrmalites h deesse sententiam omnium Diatorum lupex hac
quaestione consultorum, ac Bonifacium enixe rogarunt , ut constitution n suam revocaret, qua revocatione , inquiunt, obviabit ρε-rieulis , is scandalis. Idem Barones, Comites, & Duces, aliique proceres Franciae Ca dinalibus Ecclesiae Romanae sgnificaver mi per litteras, in quibus primum exponunt , quantum Ecclesiae contulerint Reges Franciae, quamque necessaria sit inter Romanum Pontificem , & Regem Galliae amicitia. Deinde controversiam hanc in frequenti Gallican Tum Proserum conventu expositam omnium animos sua novitate turbavisse scribunt; neque Gallos unquam adduci posse, ut alteri quam Regi pareant, omnesque, si quis sit , Paratos, ad effiindendum pio Regni juribus sanguinem. Denique rogant Cardinales , ut Papam a tam nefario incepto deterreant. XII. Hoc finito Concilio Rex vetuit, me au rum, & argentum Romam a quoquam de-Drre tur . Interea evocati Romam a Pontifi-
416쪽
ce Praeines statuerunt eo non ire, tum ob bellum imminens, tum ob Regis mandatums& ne pecunia extra regni limites ferretur nihilominus ad eum miserunt Legatos dilationis suae causam significantes, & ipse Rex Episcopum Petrum ad eum misit rogans, ut isto negotio supersederet : at ille nihil his motus, Regem, & eos, qui impediebant , quominus Episcopi Romam venirent, excommunicat, & Ioannem Cardinalem Monachum in Galliam misit , qui clam consilium cum
Episcopis *iibusdam Parisiis habuit; sed re
infecta coactus est in Italiam reverti . RAE vero, congregatis In urbe Lutetia Episcopis 28. cum nonnullis Abbatibus, Theologis bene multis , aliisque pluribus Papam coram
iis multorum ac magnorum criminum accusari per misit, & simul ciun iis ad futurum Concilium generale provocavit, eamque Pro vocationem, ac requisitionem Concilii gene-- resis Pontifici denunciari curavit . His ita gestis Papa Roma discedens Anagniae a Nigareto Regis Eranciae Seuescallo , & Secora Coloniensium administro per vim captus est, ac paulo post dolore, aegritudine, & desperatione confectus obiit , cum Romam liberitus reverteretur.
XIII. Successit ei Benedictus XI. ad quem Philippus litteras misit, quibus Bonifacit me moriam insectatur, ac novo Pontifici gratulatur e benigne respondit Pontifex, & praedecessoris sui bullam de reservatione beneficiorum ad Romanum'Pontificem latam revocavit. Denique Clemens V. qui Benedicto post breve tempus vita functo successit, Bonifatii Decretalem Unam onctam revocavit per Decretalem meruit. Vide de his acta im
417쪽
ς entiquo Maesia Diseiplina ter Bonifaciunii , ω Philippumi ann .edita. XIV. Quae cum ita: snt , ex hac integra causa nihil habetur, quo. possit probari paeistificum Rom norum in Regum Franciae in poraliae auctoritas, imo. vero. muIα sun
XV. Primo enim Bonifaciss UlII. primus est , qui aliquam sibi. potestatem in Reges. Franciae ausus fuarit arrogare . XVI. Secundo . ejus sententi m. tota exhorruit Gallia , gravissimisque Decretis con- iv . XVII. Tertio, Cardinales Ecclesia Roma nae ipsias. tempore factam improbarunt diacentes , nunquam, Philippo. Pulchro Botrita-cium scripsisse , quo L Regnum ejus sibi s hessed temporaliter ,. illudque se tenere de
XVIII. Quarto post Bonifacii mortemst
cessores ejus , illius ea. de re Constitution quasi illegitimas remeavarunt XIX. itaque jam cestent adversarii decretalem Unam sanctain nobis: objicere, qus etsi non esset ι avocata , nullius per se ponderis foret imm in eae Bonifacius friviais, surdis adeo nititur rationi ,: nuri S 'tis bene sanae compos posiv. condi Mnem Eius aliquo in pretio habere M Ait. Primo potestatem spirita lem esse suprς nam ac. mo bilissimam : quis. hoc neget λ sed ut di x, muSωψ non omnio potest s, quae alter nobilior est in eam proptorea auctoritate habet .. DXX. Addit: Miquos scripturae t moria di, sta a genuino sensu plane detorta. me est illud :. Eice duo et ii sunt his x, quod, ipsi i
418쪽
Talente Beuarmino, nihil ad proe rum O
Hic enim Christus describens suturam Apostoloram passionis suae tempore dispersi
nam, ait tunc opus sere, ux vestimenta veta.
daac ad .mendos gladios; quod non laxes gentes Apostoli, responderunt: duo ordia sunt hiis , quasi iussisset Christ a ua dissemi. Christus autem additii satis est; confirmand- eorum topiuionem , vii, -- ωadii lassicerent, sed ad abrumpendum 9:ν monem, quasi dicerex, satis est verborq hac de re. Ita Theop lactus , Eutymitia .,& alii Secunio , adducit Bonifacias Jllua Christi dictum ad Petro : Gundo gladium tu 3 in vaginam ; sed istud bene intellectum proposito Bonifacii adversatur: Tertio. iuuaaffert: Quodcunqm II varis, quod ad pol statem spiritualem tautum pertinere probatum est supra is rol. Denique coronidis vice adducit ἁ- Iud Geneseos, in νά-i is , ubi dichim. est inquit, io pumipis , non ἰοπλripsis , unde i seri unam esse potestatem . Ecce in qu rus absurditates necesse sit eos descendere , qui salsam opinionem quocunque modo tueri u
XXII. Denique in 'iIla Decret ii Unat sanctam , S in Epistola sua ad PbiIim et
totus est Baallacias, ut directam in temporalia potestatem astruax . Sed hane opimonem desendi non posse nunc consemiant . S , eat ergo cum sua illa Decretali. XXIII. Nec minus detestanda est illa baLIa, quam anno Isου s. in Henricum Navarrae Regem coia, isse sertur Sixtus U. qua ipsum declaravit axeommunicZtum rela am',
' Rc Propterea privatum regno NMarrae , atasque regius , quae ipsi iure competere Pos
419쪽
'4M M Antia ua Ereti Nniplina .sent, aut successu temporis aeredere. Cuius Bullat obtentu Gregorius XIV. Hispanorum factioni favens in Henricum Franciae μῶmum Regem anno I 19 I. universos tant .m, quam Eeelefiastici ordinis Francos excurare conatus est. Et misso m Galliam La
driano Nuntio cum duabus Bullis, quarum altera EGIesiasticos suspensione, altera Las Eos excommunieatione feriebat si Henrico IX. obedientiam praestarent, & hum pro M. ge agnoscerent. At Galli eonfiliunia Pontifi. cis detestati Bullas istas proscripserunt, &uis non obstantibus , Henricum IR legit mum, & aequum regni haeredem ut Regem
Eoluerunt. Et quidem Clerus Gallicanus II. Septembris anno Carnuti eongregat declaravit illas monitiones , interdictiones , suspensiones, & excommunicati ex Ponti cias nullas esse, & irritas, tam secundum materiam, quam secundum formam vetuitque au in regno promulgari , aut alicujus auctornatis haberi , idque per litteras unia verso regno significavit. In eas pariter fuisDecretis intonuerunt earum , in quibus aic seminabantur, Provinetiarum supremi Senatus, totaque exhorruit Gallia , cum iA te matum audivit. Nihilominus tamen Pontifex
alias litteras misit ad Carianilem Mace tinum , ut Electioni Regis in Gallia, quin' vero regnum vacaret, interesset. Has jacti
are ausi, qui tum Parissis rebelles erant , Verum non obstantibus infaustis hisce con tibus, Henrieus IV. rebellium omnium viactor Galliae Rex legitimus ab omnibus est agnitus, etiam antequam Pontifices illa D Creta risorassent. Sic Universitas Parisiensmanno Xy94. die Aprilis , eum pro legitimo, & vero Rege habeadum diis decre-
420쪽
DUDνtatio m. Cap. III. . III. A vit : ,, Etiamsi, inquit, hostes regni, & Ω- ,, Ehios homines usque hodie obstiterint, , is eum admitti a sanctissima sede, & agno- ,, sci tanquam filium bene meritum : spe. ciatim vero Facultas Theologiae 16. Θ Σα Iannuarii, simul cum Parochis in Archiepiscopali Domo congregata deerevit , cunctos teneri in Missa publice rostare pro Henrico, tanquam pro Rege Gallorum, & nemini licere sub Religionis obtentu ipsi utin infer-xe, aut hujus rei consilium dare. Rogarunt nihilominus Regem, ut mitteret Romam L
gatos, non ut confirmationem regiae auctoriatatis acciperet, sed ad vitandum schisma . Romanae Ecclesiae tum praeerat Clemens VIII. , qui mitem ac benignum in Regem induerat animum. Ad hunc nomine Regis missi sunt Perronius cum ossato, qui postea Cardinales fuere . Ii benigne a Pontifice excepti; & in Cardinalium consessu declaratum est, Regi impertiendum esse absolutiouis beneficium . Verum de absolutionis forma lis non minima fuit , nam inde Perronius , &ossatus in mandatis habebant, ut benedictionem Apostolicam sine ulla honoris, & Μ
jestatis Regis sui , ac regni jurium ja rae'
obtinerent. Papa vero, aut potius ejus n-
filiari in animo habebant a Rege conditiones extorquere , quibus aliquid auctoritatis in Reges, regnumque Gallorum, Pontifici Videretur ascribi. Itaque proposuerunt primo absolutionem in inquisitionis tribunali
fieri . Deinde vero absolutionis hanc con&tionem proposuerunt , ut Regis Procurato-Tes Coronam regiam inter manus Pontificis
dePonerent , quae ab eo post absolutionem alterius e duobus capiti imponeretur in s-