장음표시 사용
181쪽
sandam scia nequiter, ae hominum ludibrio exposita omnia fuisse. Quamquam et proditorum, lac haereticorum Opera potuerunt hunc in finem procudi; quo gratificarentur superstitioni, et simplicitati illuderent. Nec enim fabulosa tantum, et absurda recitant, sed etiam contraria sacrae
historiar; ut possint videri ad elevandam fidem
Evangeliear narrationis comparata. Certe tam gentiles, quam apostatae acta Pilati sincera, quorum meninit JUsT1NUS Martyr , TERTULLIANUS, EU- SEBIUs vel corruperunt impudenter, vel ad ho- Tum imitationem , ac formam alia sunt commenti. Et quidem de ducibus haeresum id refert EPIPHANI US , qui quaedam exemplaria usurpaverat suis oculis De Ethnicis constat ex EusEBII Lbro M. cap. s. ' . Nam homines illi profani, cum imperium teneret Diocletianus, in odium nominis nostri circumtulerunt acta Pilato tributa; quae tandem Maximinus Augustus protulit in lucem ; jusssitque ubivis locorum tam in agris, quam
urbibus proponi palam; quo ipsi magistri prim
rum litterarum haec sumerent pro diHatis , et puerum memoriae infigerent. Hi nempe, quando maxime patent fraudibus, assuescebant a teneris pro commento habere Evangelium, ac in compitis clamabant: en quales scurras protulit novissi
182쪽
cognitio operum veteribuI suppositorum.
ITIPlans spurium es scriptum. quod, his contraria Doctrina docet , qua in opere indubitato tradit i verus Leo auctor. Non enim habet speciem veri . quod vir prudens , gravis, doctus jam probet quid, jam da
net; quia mutando sententiam incurreret notam levitatis, tanto turpiorem, quod caderet in eum securum sui, nec eogitantem: idque in publicae , luce. Hoc argumento Rufinus utitur, ut confiis elat oui GENIS scripta ab haereticis vitiata esse '. Nam virum talem, inquit, quem neque hostes insanum dicant, toties, et iisdem in seriptis sibi latrar1a non fuisse docturum. Non me latet, homines esse nos. qui humani nihil vel a se, vel ab aliis debent alienum putare. Non enim con stamus nobis. Discedimus ab his, quae sensimus, nobiscum ipsi pugnamus: non solum non cohaerentia interdum dicentes, verum maxime disparata. Nempe et aliter assicimur, et priorum non recordamur. Neque raro evenit, ut scriptor a se ipso abiret; quia in litteris processu facto oc latior evasit. Ubi non est dedecori tradere me liora , atque haec evertere, quae olim imprudens construxeris. Nam falsam sententiam nunquam temere, prima Iaus es; secunda mutare; ut habet Augustinus ''. Atque sic ipse fecit, proficiendo scri
183쪽
bens, et scribendo proficiens. Cum enim in Iubris prioribus quaedam diVersa ab his essent, quae docuit senior, retractavit illa, vel refinxit de m-dustria. Quod vides in Libris Retraffationum , quaei erunt perenne monumentum tam candoriS, quam
prudentiae apud doctorem , qui aliunde praeter veritatem propositum non habuit in tanta gloria litterarum. Sed nempe hoc ipso. quod quis repu-idiat priorem mentem , idque scripto facit, jam nihil relinquit dubii, se esse auctorem utriusque seripti, in quo opposita leguntur. Atque in eum modum lex firma consistit, quam tulimus; et quae illi evertendae sunt allata, non possunt homines alios, quam leves eoncernere , aut malos: qui sibi indulgent, vel volunt alios pervertere, quando novae sententiae indicio nullo dato pensi nil habent eodem ore jam frigida proflare jam calida; modo seorsim imaginem veritatis praeferant, fa- . eiantque ad sallendum incautos.
Si alios quis profert VeI polygraphi sunt, Iibrorum multorum parentes, qui licet memoria Valent, tamen hanc onerant genere vario litter
rum e veI ardore disputationis abrepti, qui per spem victoriar, studiumve elabendi assumunt ob-Via , parumque expensa: vel denique qui nolint opusculi auctores haberi, quod scribunt. Nam hoc facit dolose aspergere pugnantia cum libris prioribus; quo alter majore fiducia tribuatur diverso auctori. . Sed
184쪽
cognsese operum veteribus suppos forum. 173
Sed ut sint haec verissima, ae e medio sumantur , in hos non cadunt, de quibus sermo fuit, studiosos sapientiae, deditos virtuti, qui sciunt Veritati pretium ponere: neque habent domesticas rationes fingendi. Ratum sit ergo , contrarias Opi. Diones, aut doctrinas suppositionem arguere; quod
Exempla. S. IusTINUS Martyr in DiaIogo eum Tryphone, quem nemo nestit illius esse, colloquentem Jac bo Angelum statuit Deum ipsum fuisse; contra in Quadisionibus ad Orthodoxos, quasio, e I 2. diserte ait, non aliter, quam ob personam, Vicesque gestas, posse Deum vocari, qui Patriarchae ap. Paruisset. OstiGRNEs Libro IV. Periarcian cap. I. docet, Christum anno unico, mensibus paucis docuisse; at illo Commentario in gyobum, aliunde dubio, rimos. pagina mihi 28. assirmat, annis tribus , cum dimidio id esse factum.
'sola AMBROsIo adscripta, de Inventione ει porum Gemasti et Protasti rem aliter narrat, quam ejus Sermo sincerus de hoe argumento. Ergo habet
S. CYRILLUs ALEXANDRINUS , cui tribuunt mmilias in Levitieum, habet multa de animabus ante existantibus: negatque supplicia impiorum fine carere: quaeque sunt alia ejus generis Origeniana. Tamen post Hieronymum non est alius
185쪽
seriptorum Veterum , qui dogmata Origenis impugnarit acrius, quam hic antistes. Nequeunt ergo ejus esse dictae Homiliae ; sed sunt ex Origene , aut etiam aliis collectae. Rufinus, ut multa
illius, latinas fecit diu ante, quam scribere Cyrillus posset; imo ex septima desumi .potest, in Eeelesia Caesareae ab ipso Origene dictas. In eodem
opere meminit aliorum suorum scriptorum. Compertum est, quam fuerit alienus S. Gga Asius ab haeres Pelagiana ; nam et scripsit contra illam; nihilo secius ejus nomine ferebantur L hei XIV. Expositionum in Disolas Pausinas, quae hodie extant, ac certo sunt Pelagii, etsi purgati a sordibus ejus manu Cassiodori; quod contendit clarissimus Garnerias Appendice ad Dissertationem VT Parte L. Operum Marii Mercatoris pag. 367. Ait autem Cassiodorus ', subtilissimas quidem et brevissenas, sed erroris tamen Pelagiani venenis insectas in eunctorum manibus ita celebres habitas fuisse, ut eas a SGelasio Papa urbis Romae GHssimi viri studio dic/Vent fuisse conseriptas; quod solant facere, qui res vitiosas cupiunt glorios nominis auctoritate defendere. S. THRODORO CANTUARIExs I adscribitur Liabae menitentialis; cujus capite II. apud Petitum; II 6 apud Datherium dicitur: cujus uxor fornieata, liceat
eam dimittere, et alteram accipere ἔ mulieri non licet fornieantem alium accipere. Quod aperte repugnat
Gnoni X. ConeiIio Herefordienses , cui anno 673. prae- 'sedit:
186쪽
Cognstis operum infersius suppositorum. L7s
sedit:. Nulli Ituat nisi initimum habere connubium rnuIIus iηt tum faciat: nullus conjugem propriam , nistit sanctum Evangelium docet, fornicationis causa re linquat. Quod quispiam propriam expulerit conjugem , Iegitimo sibi matrimonio conjun.ctam , si Chrissim imus esse recte voIuerit, nulli alteri copuletur, sed ita
Fermaneat, νει propriae reconcilietur conjugi.
Si in quibusdam munuscriptis eodicibus funt libri. Hinn, .
sequ: tur, inde retera per fraudem aliata Contra si operi ad calcem quid subjicitur, vel ejus initio ponitur, eum hoc minu; connexum, suspectumve; sandum tesimonio vetusorum
librorum, in quibus omittuntur. Ratio prioris est, quia poterant multa accidere , quae has partes a toto abstraherent: et sors, dum reliqua exscribuntur, haec nondum Vulgata
ExempIum. In hanc legem peccat Caveus ProItgomenis assuam moriam litterariam scriptorum Ecelasiasticorum. Nam queritur ibi graviter de numero tractatuum, sermonum , epistolarum GREGORiI MAGNI ; qui esset major in Vaticana editione, quam in prioribus; certe in omnibus codicibus Angliae centum, et quadraginta harum litterarum desiderari. Ut enim peccarint Romani quis enim tum non peccavit in edendo ut inquam peccarint, quod titulos
187쪽
titulos Codicum , unde noVa prosata sunt v non adscripserunt: vix ullam editionem scio, cui nichil accesserit ex codicibus aliis, Quam multa
ATHANAS io, NAZIANZΚΝΟ, CHRYSOSTOMO, AU-ousΥιΝo , LEONI , THEOCORETO , DAΜASCENO, quam multa aliis Vel memoria parentum , vel in oculis nostris addita, quae nemo non sinceris annumerat
Ratio partis alterius est ; quia facile quid assutitur ob cognationem argumenti, vel ad operis complementum. Maxime Vero prooemia, quae libri Dotitiam praebent, Vel subeunt vicem argumenti. Exempla. 'Loro TERT DLLIANI de 'rescriptionibus advem Dis haereticos subjectus index Meroum deest in variis codicibus: neque in persessissimo, ac vel stissimo Agobardi reperitur. Inde factum rectis. sime, ut hunc illi abjudicarent. Librum Testimoniorum adversus Padaeos quidam negant GREGORII NYssENI esse; quod ad finem occurrant quaedam s. Chrysostomi Nempe solum latine emissus ex Si nil interpetatione , appendicem habebat, quem in codice Vaticano non extare Zacagnius ostendit. Cessentio canonum S. ANfELMO LUcENSI ablata; quod laudet Decreta Urbani II. posterioris. Sed in Codire Vaticano hoe non habetur. Unde patet, id operis Anselmo vindicatum a Codice Barberino oeculi tertii et decimi, fuisse a quodam alio continuatum
188쪽
Cognitio operum veteribur fumositorum, II
Si quis veterum ex scripto alterius aliegat Deum.
qui hodie frustra quoeritur, cave putes, hac de vetera m
ea a su postlitium illum esse.
Nam I. ille potuit errore, vel ignorantia nominare alium auctorem. a. Fors liber ille, ut nunc habetur, non est
Exempla. Quod in SogoΜENo videmus; cujus ais νiam, si quis vocaret in suspicionem , quod apud '
Gregorium magnum Lib1 o VI. Registri Epistola 3I. auctor culpetur ob meodorum Mops vestenum celebratum ; eum tamen haec laus nuspiam insit, nae ille vehementer aberratest Ait Gregorius 1 ab Apostolica Sede hunc non recipi; quoniam musta mentiretur , et Theodorum mps sila nimiis laudaret, atque usque ad diem obitus fui magnum doctorem Ecclesia fuisse perhiberet. Ex quo nonnulli eolligunt, non quidem eonfictum Sozomenum, sed Gregorium memoria lapsum , ut THROD 3RΚTo Theodorum substitueret. Uerum hi alienum e torem cantantes, haud paulo graviorem ipsi inacurrerunt. Praeterquam enim, quod librorum Theodoreti fuit magna auctoritas in Ecclesia, So-aomeni Historia lacunam ingentem habet: et se me viginti annos desideramus, qui vitio homianum, Vel temporum injuriis plane exciderant.
Ergo dicendum fuit, Gregorio. magno, qui post
189쪽
Sozomenum duobus saeculis vixit, ad manum fuisse pleniorem librum, in quo periodus tot annorum etiam tum extabat. Non minus . est obvium, quod sequitur, atque ideo diligenter ab editore notatum: S. Augustinus Libro IV. contra duas Epipolas Pelagii cap. II. allegat locum ex ΑΜBRosio de με et Area, qui ibi non reperitur. Itaque mancum habemus illud opustulum , auctoris notas certissimas gerens.
C rea eam Vides e eontrario, eum Iiber suspicione laborat, habet tamen locum a vetere allegatum, qui mox apparet non immissus, sed eohaerens eum ceteris, sincerum debere existimari. ExempIum
Illustre praebent commentarii in Disolas S. Pauli, qui hactenus Ambrosio subjecti fuerunt. Auctor
ferebatur HlLARIUS DIACONus, cui tribui posse plures negarunt; quia in Caput 3. Di Iolae L. ad Timotheum de Damaso Pontifice , ut rectore totius Eeelesiae loquerelar homo schismaticus: et in Caput I. Disola H. ad corinthios iterationem sacrisontis damnaret; eum tamen Hilarius magnopere eontendisset, ut Ariani de integro tingerentur. Verum ex improviso lis illa loco Augustini dirempta est; apud quem Libro IV contra duas Di stolas Pelagianorum cap. 4. legitur: Se sanarias HI rius. Huiligit, quod scriptum est e In quo omnes pec-
190쪽
Cognitio sperum veteribus suppostitorum. 17'caverust Ait enim: in quo, id est, in Adam omne, peccaverunt ete. Cum ergo inspecto libro verbis totidem ad Caput s. Disolae ad Romanos hoc lega. tur: neque si alius Hilarius, qui vixerit curi Dama , praeter P ctaviensem , a quo longissime hie abit '; effectum est sane, Hilarii Diaconi esset quodque habet maius momentum, eundem rvemisisse nuntium Sehisinati, uehaeres. Hoc enim ni fecisset, nunquam ab Augustino nomen sancti
Etsi in quodam vetera laudante alium isse Ionas non extet; modo rituIi, ne argumenta legan- --.tur: haecque eum his eonveniant, qua hodie Ieguntur, talam librum rejicere nequaquam Oportet: quidquid alii eomicentur, et eoniecis
Quid enim tune deest ad iudieii securitatem
TAuRINENSIs reperiunt, quibus offendantur: Ita que sublestas habent, aut prosus omittunt in IMeteibus Ecclesiasticorum Scriptorum. His repoenam ingenti fiducia, esse auctoris hujus eertissimum foetum; quia Gennadius Mespuensis, qui vixit eis M a dena