장음표시 사용
41쪽
καὶ λαβε χοὰς ταω' ἐν χεροιν κόμας τ' ἐ/ιάς
ω φυσις, ἐν ἀνθρωποισιν ως μεγ' εἶ κακον, ira σαπηριον τε Tiala καλῶς κεκονιενοις. εἴδετε ἄκρας ως anεθρισεν τρίχας,
omittunt γε. Matthiae, valde improbans verbum medium, πέμφομεν praeserebat, aed idem totum vereum, qui nihil nisi ieiunam repetitionem praeredentia eontineat, suspectum habuit. Ego eum eieci, ut ex adis aeripta interpretatione eonfretum. Ae geholiasi ea ad milium tragoediae trimetros numerat IM. qui numerua deleto isto versu relinquitur.
III. Aiuenm 1um pro vulgato λάβε restitui iussit Sehaeseras. 13. Idem tollendam esse interpunctionem polli τάφον monuit, quia αφες ἀριφὶ ταφον eoniungenda iant. III. Matthiae Qx Mose. d. Aug. b. e. Guest. Flor. 6. s. II. 8. 21. 34. καὶ στασά f ἐπ' ἄκρου χω εατος. Alienum hic est γε, offendiique et ieius in praepositionem cadens et eorrepta hoc quidem in versus loco prima in si ou. Recta vulgo καὶ - ' in ἄκρον χωματος.
novem eodd. ἐμέ. 127. Vulgo: ειδετε. παρ απας ως απέθρίζε τρίχας. Sebolia. stea Aesia1li ad Agam. 545. Hari. Flor. 2. 25. Flava. ἰδετε. In Flor. 33. Aug. d. Flava. est εἰ δετ vel ἰδα ἀπ' ἄκρας, quod ex ἰ3ote ἄν ἄκρας ortum esse ex hae geholiastae adnotatione apparet:
42쪽
καὶ τὸ ενθ' οὐκ αν βρίζοντα ιδοις. Duporium ἴδετε γωρMκρας eorrigentem seeuii sunt Heathius, Brunckius, Porsonus. Matuitae quum eorrupium putaret παρ', nisi quis iungere vellet ως cincθρισεν τριχας παρ' ακρας τας τρίχας, veram interpretationem indicavit. Sineerissim uin est istud nαρύ, nee quisquam haesisset, si amplum invenisset nαραπωρισεν. Donique απέθρισεν vel ἀπέθρισε praebuerunt scholiastes et multi codd. Apud Hesychium tamen scri- pium est: απέθριξ επι απέκειρεν, ciniso μεν. Si Euripides hietanέθρισεν et non απεθέρισεν seripsit, fecit id, quod haec scrina epi- eorum usu erat stabilita. 128. Plutarebus quum in Alcibiade e. 23. posuit εστιν η παλαεγυνε, ita est his verbis usus, ut non videatur, quod visua est, non I gisse δέ. I 30. Ante εὐ ταλαιν' ἐγώ, ut hare verba eum sequensibus coniungantur, plene interpungendum esse monuit Schaeserus, seceratque iam Matthiae. I 3I. Taur. εἰ δ' αυ. Vulgatum ou δ' reo male Porsonum cum Brunctio in αι δ' citi mutasse viderunt Matthiae et Sehaeseras. De improviso venit chorus non opportunus Electrae. Unde abruptae aenientiae moleste serentis.
43쪽
musicia quibus haee eanantur tradidit Dionysius Hal. de eomp. verb. c. XI. de ii antea et odica musa scribens: τας τε τοῖς φιδεε-
πτὸν ἰλ νος. Item aeriptor argumenti Orestis, et actoliasi ea, cuius haec verba per errorem ad v. 170. reiecta gunt: τουτο το μέλος ἐπὶ ταῖς λεγοιιέναις νῆταις ιιδεται καὶ ἐστιν ὀξυτατον. ἀπέθανον ουν την'I λεκτρυν oζεία φωνὴ κεχρῆσθαι, καὶ ταυτα ἐπιπλήσσουσαν τψρορψ' αλλα κορκῖται μἐν τευ ὀξει ia ναγκαίως, λεπτοτερον δὸ ως ενι μάλιora. Hos Brunckius et Porsonus Valchenario ad Phoen. I 3Tl. duce seeuti sunt. Recte vero Ald. et ceteri credo libri duos primos veraug choro adseripserunt. Nam et Electra iam dixerat quod hia versibus eontinetur et prorsus ineptum esset chorum Moὐ mistos uadicentem introduei, quem decebat ipsum eaute et provide ad Eleetramaeeedere. Pro vulgato σθα, σθα Calitem auctore posuerunt edito. res σιγα, obre, quod habet Dionysii eodex Bodleianus. Sie e tro ae. is in dochmios transilue, quod quum neque usitatum sit, nec dochmio quidquam nisi aeeenius obsiet, restitui dochmium σθα, σθα scribendo. Dein)e λεnrὸν libri, sed memoratum in scholiis λεοκὸν habeat liber P. et Dionysii edd. atque Hevehius Illustr. pag. 24. quamvis exseribens Diogenem, apud quem λεπτον legitur, ut in IISs. Dionysii. Porsono, cui λευκον magia poeti eum videbatur, recte contradixerunt Schaeserua et Malibiae. Crebra est horum vocum eommutatio. Sie v. 2I . in Ven. b. adnotatum γε. λευκή. 140. Vulgo: τιθειτε, μὴ κτυπεῖτε, ιιηδ' εστω κτυπος. Por-gonus et Oezε restituit, quod patet Dionysium legisse, etsi nunc apud
illum quoque τιθεῖτε scriptum est. Codex Leid. apud Valch. ad Phoen. 1371. MS. Collan. seboliastra Nicandri ad Ther. 424. μὴ φοφάγε, quod, ut solebant Vestaenarium sequi, reeeperunt Brunckius et Porsonus. Elmsteius ad Med. 34. aeribi iubebat: τίθετε, ιι η ψοφει τε, μὴ ' στω κτυnoς: in quo etsi serri potest ultima ductinii s3llaba non per posi-
44쪽
tionem producta, quia alius monae verba equuntur, tamen multo eredibilius est μηδ' ἔμω κτυπος a metricia ex v. I 36. integrandi ver- caussa esse additum. uuare reoepi, quod in Elem. doeir. metrip. 246. proposui, non quod cerium, sed tamen probabiliva quam Elin leti coniecturam putarem. I 4 I. codex K. qui Κingio, quod metra a Triclinio in eongruentiam redacta habet, optimux visus est, nescio an recte, quum, quod in ceteris libris omnibus est κοέτας, videri possit interpretia esse. Certe in tanto tragicorum studio metra exaequandi permirum soret, ni opportunitate quam lingua Graeca plurimam praeberet usi non essent. Quamquam hic quidem doctinius per se bonus est. 142. Havn. nείσομαι.
I 43. Libit: δ α συριγγος οπως πνωί, praeter K. in quo est: εα Πυριγγος οπως πνοια. Peius etiam Porsonus scripsit εος πνοιά. Idoneis rationibus Eliusteius ad IIeracl. 431. πνοιὰ a tragicis abiudicavit. 144. Libri omnes μοι. At hic doctiuiua φίλα φωνει μοι non modo parum congruit eum antistrophim, sed etiam, quum ferri aegre quidem posset, si φιλα μοι φώνει scriptum esset, plane serrinequit voce inonosyllaba post longam syllabam terminatus. Certissimum est φώνει interpretationem esse verbi, quod vix aliud esse potuit quam ἄύε. Id igitur reposui. 45. Quod in libria est aτριμα- , idem vitium, quod a Iraec dente versu removi, in hunc intulit. Itaque ἀτρεμαῖον acripsi. 'ri ροφον Hesychias, Suidas, Elymologicum M. interpretantur δποστερον. Videtur Euripidea vocem quasi gub tegmine aliquo, ut veste praetenta, obseurata in dicere. Nonnulli libri contra metrum varioροφον, ut in Electra v. II 66. κλυεις υπωροφον βοάν. Diuiti eo by Cooste
45쪽
46. Vulgo ουτω. codd. fere sinnes ντως.I47. Recte unus scholiasiarunt: τὸ κάταγε Λακταν ἐστὶ τηκατατάσει τῆς βοῆς. Et alius: ταπε6- την σην φωνήν. I49. Xρόνια ad πεσων pertinet: sero tandem in soporem inridiι. 150. Legebatur: πως εχει λογου μεταδος, quod me eis debetur, verba ad σθα σῖγα, quod in strophico legebant, accommodantibus. III. Hune versum libri Electrae tribuunt. 55. Libri χαράν, etiam Ven. b. Superscriptum in membrania χαριν susceperunt Brunckius et Porsonus. Quod si hie secerunt, eurnon se runt v. III 3 Si χάρις iue ditatem, χαρὰ autem gaudium signifieat, utroque loeo aptiua est χάριν. Sed Brunerium eodieis, Pot- sonum Branctii duxit reverentia. Ib7. Ut tu prae dente versu Vea. a. b. eum multis aliis libris Disitig Cooste
46쪽
δ ι Δεος habent, sie in hoe Ven. b. ω ταλας, ω μδεεος. CHieri tantum ω τάλας, aliqui τάλας, sine λ recte. Quae aequuntur verba φευ μόχθων strophae indicio Electrae dedit seidlerus.158. Vulgo: α δ ἄδικος αδικα τότ αρ nακεν εχακεν, απο- φονον oe ἐπὶ τρειοδι Θέμιδος αρ ἐδίκασε φόνον o Λοζιας
ματέρος. Pauci eodd. semel I, duo ω, Flor. 21. autem omittit interiectionem. Nee gane apparet quid hic interiectione opus sit. Etiam ωρ ante ἐλακεν in aliquot eodd. omissum est, quae particula hie tam recte posita est, quam male ante ἐδίκασε. Singulare vocabulum ἀno-qονος, quo hic et v. I 83. usus est Euripides, male scholiastae inte pretantur κακοφονον, μισητον, eomparantes γύριον My ἐον. Nam infausti significatio, quae istis formis adhaeret, eo esset tur, quod nomina quibus ti vel ἀπὸ additur aut bonum quid, ut χήρις παρις, aut non malum, ut νῶες αναες, indieant. Quod si mali notionem eontinent, contrarium malo significatur adiectivis, ut κακον ακακον. Itaque cy- νος α ν ονος vel ἀπόφονος est caedes non pro caede habenda, h. e. iuste perpetrata. Recte aliud ad v. 183. scholion: ἀποφυγῆς α Οὐφοιον. Pro αρ ἐδίκασε reposui ἀπεδίκασε. Dpposita inter se sunt αποδικάζειν et καταδικάζειν. Vide Pollucem VIII. 24. Abresellium in Leet. Aristaenet. pag. 292. Antiphon περὶ του χορευτου φ. 47. p. 79 I. Rei h. καὶ δ αυτοὶ ἐργ o ἀπεδ&-αν, ταῖ9' υιέως κελευ-nνοι καταδικάσαι. Diuota, inquit, pronuntiavit Apolla, quum abso ru eaedem erimine uι non esseι pro eaede habenda. I 62. Libri: συ γάρ νιν, ὼ τάλαινα, θωeξ-' εβαλες υπνου. Male Porsonus et is delevit. Neque enim dubium esse potest Diuitiam by Coosl
47쪽
hare verba trimetrum iambi eum eum dochmio continuisse. Quare ἄγαν addidi, indicium praebente scholiastae interpretatione: αγρίως qωνήσασα, μεγάλως βο γασα. I64. Ald. et aliquot eodd. ευδειν μἐν σιν νιν ἔδοξα. Flor. 33. omittit ουν. Reete vero multi eodires non habent νιν.166. Libri: πάλιν ἀνὰ ποδα σὸν εἱλίζεις μεθεμένα κτυπον. clausulas quas vocat recte transposuit Porgonus, hoc est dochmium subieeit dimetro iambim. 160. Tribuebantur omnia usque ad οἰχόμεθα eboro. At ea ab Electra eani reetissime monuit Spidi erus, non recte tamen ad eam caussam adhibita adnotatione seboliasiae, quae pertinet ad v. I 39. ubi dε ea dixi. Seepssisse aliquantum ab Oreste putanda est Electra, quum haee canit. Vana sunt, quibus Matthiae Seidleri sententiam impugnat. 72. Νon mirum est Pomonuni, cui non notum erat metrum docti. miacum, zὸν delevisse, quamquam idem recte scripsit Ἀγαιε νόνιον pro vulgato Artis ειινονειον r mirum vero, quod qui didicerat istius me. iri rationes Matthiae errasse se scripsit, quum ad scholia syllabas νόνιον ἐπὶ paeonem πενταβραχυν vocari diceret. Ἐπι δόμον pro cre-lieo sunt. Diuiliaso by Coral
48쪽
176. Libri cino λέχεος. Inserui δἐ metri indicio, quod doeh. miaeum est. Ad σῖγα intelligendum εσει. Scholiastes: ου σι υπήσεις, spmis, απὸ του στοματος φυλασσοιιμὶ τὸ ἀνακελαδεῖν, καὶ τὴν ἄπο τῆς κοίτης υπνου εσυχον αυτου παρέξεις; Haec salis recte: non item quod sequitur: h τὸν κέλαδον αποθεν του λέχους ποιον ιένη, quod probans Matthiae ἄπο λέχεος seribi iubebat. III. χαραν. Scholiastea χαριν.IT9. Ald. τἰ δ' αλλο γ' ειnti . Multi med. omittunt γ' εἶ πω. In aliis ει πω tantum abest. In Mose. a. Taur. Flor. 33. Aug. d. Havn. est τί δ' αλλο γ' ε&ας, quod in Flor. 25. τι δ' υλλο γ'
tinοις scriptum. Aperium est ε ω, εἶπας, έιποις supplementa esse interpretia vel correctoris metrorum, eiecitque cum Κingio Porsonus. Ex
49쪽
συ τε γαρ ἐν νεκροῖς, eth δ' ἐμὸν Οιχεrαι I90 βίου τὸ πλέον μερος ἐν στοναχαῖσί τε καὶ γοοισι δάκρυσί et ἐννυχιοις ἰπαμος ἐπεί, ἄτεκνος, ἀτρεμα βίειαν ἄ
perdidiι nos Phoebus, quum miseram eaedem mavis, quae patrem interteeti, erimne ιiberata. 185. Tovis vereus ehoro tribuebatur. Strophieo recte aptavit personas Seidlema. I M. Libri εκαπις, εθανες, nisi quod duo eodd. εκτανες, ἔθανες, Harteianua autem ἔθανες, quod reeepit Pomonua; Brun-evius ex Mishil eoniectura εκανες, ἔκανες et uterque male. commem randa hie et patrata a clutaemnestra caedes erat, ut prima malorum mussa, et allata ei mora a filio, quod is propter eam insanit.
I 89. Ald. ὀλόμεσθ', ὀλόπισθ' ἰσονέκυες. Por nua ὁλόμεθ',
ὀλομεθ' ἰσονέκυε. Recte vero Paris. A. B. Flor. 2. 10. Tauri Mose. a. Ven. a. b. Oλόμεθ' ἰσονέκυες, ὁλομεθα. Isin Branctius ex Paris. A. τὸ δ' ἐμόν, quod etiam Maistiae vulgato τo τ' ἐμὸν praeserendum iudieavit. Praetuli ego quoque, ut opponantur inter se ἐν νεκροῖς et ἐν στοναχαῖσί ga καὶ γοοισι.I9I. Libri: βίου τὸ πλέον μέρος, nisi quod in Ven. b. ad τὸ au. perteriptum est τε. Pomonua aeripaut nλέον βιοτον μέρος, cuius mutationis idoneam caussam vix ullam intelligi dicit Matthiae. Vide. tur Porsonus non serendam putasse duplicationem articuli, quum non cogitaret τὸ πλέον explieandi mussa adiectum esse: τὸ δ' ἐμὸν οἰχεται βίου μέρος τὸ nuον. 193. Ald. Aug. d. ἄγ ιος, ἐπεὶ δ' ἄτεκνος. Flor. 33. ἐπι
3'. Mose. Taur. Guel . Harii. ἐπὶ δ'. Paris. A. B. Florentini omnes praeter 33. επιδ'. Id recepit Pomonua eum Brunctio, qui sie interpretatur: adviee, ut innupis, protia evera, virum misera in perpe Diuili eo by Cooste
50쪽
ιvum traho. Id merito improbat Matthiae, quod ἄτε non quo mo . sed vel quippe vel si ι signifieet. Itaque ipse aie vertit: quippe imnupta, prole earens viιam misera ιraho. At id per posituram veta rum fieri nequit. Seholiastea ἄτε pro ξτε aecepit, quod metro adversatur: quare Triclinius pio καύνα esse voluit. At etiam ἔπιδε in ptum est, quasi chorus intuens Eleetram cernere possit et innuptam esse et liberia carere et vitam semper miseram trahere. Nescio an scripserit Euripides, quod quivis exspectet: αγαμος, ἄτεκνος, τιλος οτε βίοτον - ἔλκω. Sed tamen quum libri alius scripturae vestigia monstrent, sic potius eorrigendum duxi: υγαριος α τεκνος, ἀτρε ιαβιοτον. 'Επεὶ ultima eorrepta in doctinio invenit ir etiam in Soph.
Oed. R. 661. Ἀτρέμα autem est paullatim, gradatim, ut in Bac-ctis 1072. I99. Ald. Flor. 2. 10. 25. 33. et Plutarchua de superstitione c. 3. p. I 65. E. ἐν ὁδεκτί γε. Ceteri mdd. praeter Ven. b. et Sto-baeua C. I. ἐν δ ol τε, quod praeserendum alteri reeepto a Pomono, qui, si quid mutandum sit, malle se ait ἐν δέονra γάρ, ut i a Medea I 2IT. Ven. h. ἐν δέοοί μοι, quod recte ae haberet, si legeretur: ως
202. Porsonus seripsit πόθεν ποτ', vituperans ποθεν ποτ' editionum, quod isto accentu putabat interrogativum ποτε indicari, nec aentiebat retraetum aceentum propter elisionem effie.
204. Vulgo ηυφρανας. Novem dices ευφρανας. Videndus Matthiae ad Ilee. IS. Diuitiaco by Corale