Euripidis Tragoediae recensuit Godofredus Hermannus Orestes

51쪽

21 I. Pro κόραις scholiastes et Ven. a. Flor. 21. γρ. νόσω. 2I2. Mire ae perplexe Schaeserus et Matthiae explicani βοστρυχων πινῶδες. Planissima talium explieatio est βο-ρυχων niνον ἐχον. 2I4. Libri: κλῖνον sa ἐς εἰνην αἶί ς' ὀταν ιι' ανῆ νυσoc μανίας, αναρθρος εἰριε κασθενω μίχη, nisi quod aliquot eodd. δέμας pro μa37. Μανίας an μανιας seripserit Euripides, dubitant scholiasiae. Porsonus Rcripsit Oταν υνῆ νοσος ριανιείς ι'. Vereor ut poeta ιανιας sub ictu in postrenia sullaba posuerit, nee ειε in sine eolloeari debebat. Matthiae ως particulam desiderans, αυθις e v. 2I8. hue retraetum putabat. At hoe adverbium omitti non posse ostendunt versus 205. 206. 2I0. Scribendum erat: ὀταν ἀνῆ νόσος μανιάς, ἄναρθρος εἰ M. 216. Separandum erat ἰδου ab sequentibus verbis, quibuscum con-Diuiti eo by Cooste

52쪽

iunetum ineptum est. Stat illud solum, signifieatque eo Eleetra Dei eae quod orestea iusserat, et reclinasse eum in lectum. Scholiastes riδου, κλίνω σε. Deinde pro vulgato δέμνιον Molle. d. et Stobaeua c. 2. δέμνια. Vide ad v. aeq.2IT. Euripidia libri: ανιαρον ον τὸ κτημα. Apud Stobaeum in M. Trine. omissum δ' pro quo codd. Stobaei A. B. Quid vero sibi vult allieulus3 Verissimum est in praecedente versu δέμνια, ex quo in hoc οντα scribendum. 2Is. Neglexit στι μυθίαν Porsono, qui eum vulgalia hune versum eboro tribuit. Debebat hie dueem suum Branchium aequi, qui eum Oresti dedit, ut secerat Musgravius eum Asti. I. Pari sere eris rore in Flor. s. versus 222. 223. ehoro adseripti sunt. 226. Vulgo τέ καινόν; quod correxit Brunaius. 227. Flor. 33. δυς-χεῖν. Taur. τὸ δν 'ειν. Diuiligod by Corale

53쪽

tunt molestum articulum Flor. 25. Mose. a. Havn. Atque quum lava. et Aug. d. τ' inserant ante εἰς, aperium est τ' et τον ex me orium esse. Id igitur restitui. 238. Libri ei Stobaeus Es. eth. II. 8, 8. atque Eustathius pag. 549, 39. σὐ νυν. Canteri monitu id συ -ν aeriptum. Apud Pluistarchum de rapienda ex inimieis utilitate p. 88. c. - τοι. Egregie Euripidea hae severa admonitione, quam non merita est Electra, ineupientem impetum insaniae expressit.

24I. Libri et Dio Chosostomua or. LXXIV. p. 638. ἄρ τε σωφρονων. Porsonum vituperat Matthiae, quod Diogeni Merito Vll. 182. Disitirco by Corale

54쪽

ω μῆ Τερ, ἱκετευω σε, μη 'πίσειέ μοι τας αἱμοτυπιοῖς καὶ δρακοντωδεις κορας' αυται γαρ αυται πλησίον θρώσκουσί μου.

hontini memoriter etianti, tantum tribuerit, ut ex eo αρτίως φρονων reciperet. Accedit quod lenius est αρτι σωδρονων. 242. Bene etiam hoc a poeta inventum est, quod hic et inlov. 255. acrius effervescente insania distichorum tenor ternia versibus turbatur. Quamquam enim non ineptia argumentis communiri potest sententia viri docti, qui in Diarii et assiet sage. III. versum 244. postu: 257. collocari iussit, tamen praeter eam rationem quam attuli etiam Longinus e. Ib. hos tres versus coniunctos posuit: cuius quidem non

tanta fides est, ut nihil dubitationis admittat, siquidem eum memoriter ista attulisse eo apparet, quod addit: καὶ ore οι κτενει με. ποῖφυγως pro eo quod scriptum est v. 247. ω Φοῖβ', αποκτενουσι μ' αἱ κυνώπιδες. 243 Ρorsonus ad v. 605. quamquam et codices et Longinus

κορας habent, κυνας scriptum suisse auspicatur. Mallem potuisse aieseribere Euripidem dixisset, quam suspicatus esset fecisse, praesertim quum sequatur κυνώπιδες. 244. Flor. 10. μοι. Miro errore H. St phanus in Thesauro v. ἄτη asseri αται-αυται. Nisi ipsius coniectitra est.246. Εisi notionea videndi et sessendi saepe ita commiscentur, ut altera in alteram transeat, quae ipsa caussa est eur apud Graecog eiusdem thematis aliae lamitae de visu, aliae de scientia usurpatae sint, quae sunt Schaeseri verba, tamen non debebat ille dicere non male Bur. gesto εἰδέναι hie idem quod δρυν esse videri. Constantissime enim usus diserevit ἰδεῖν et εἰδέναι. Haesitavit in hoe verbo etiam Mat. thiaε, ita ut σάφ' εἰδέναι vix ganum esse posse censeret, coniiceret

55쪽

255. citatur hie versus et explicatur in Cramin Aueta. Ox. II. p. 452, 26. 256. Vulgatum L αμυνεσθαι servarunt Brunckiua et Porsonus: sed multi eodd. ἐξαμυνασθαι. 257. Cilatur in Crameri Aneta. Ox. II. p. 433, 19. Seholia. sies: -τησιχόρου di ἐπομενος τόξα φησὶν αυτὸν εἰληgέναι nasci Mnoλλωνος. Ibει οἶν et ἄν υποκρπην goςα λαβοντα τοξεύειν. Is quidem valde rudis histrio fuisset, qui vero arcu sagittisque opus habuisset, et non gestu didicisset sagittas ab areu emittentem imitari. 258. Diogenes Laertius 1X. 60. quod Plutarchus in Q. Symp. IX. I, 2. p. 73T. A. scripserat, καὶ 'Amζαρχος tino Ἀλεζάνδρου μήλοις βαλλοφανος παρὰ δεῖπνον, ἐπαναστας καὶ εἰπων, βεβλη- σεται τις θεῶν βροτησέα χερί, sic rettulit: Gnia και αλ-λοτε προπίνοντα αυτω τὸν χναζαρχον δεῖξαι την κυλικα καὶ εἰ- πειν, βλη θήσεται δη τις θεῶν βροτησι ' χερί. Euripidis libri βεβλωεται. Utrumque quum usurpatum Euripidi dixit Porsonus,

nihil differre potestate videtur eredidisse. At quod ex aoristo surinatum est futurum unius iacti notationem continet; quod autem olitii su. turum medium vocabatur, durantis vel eontinuatae aetionis est: id quod fere etiam in sutura ex persecto facta cadit, ut κεκράξομαι. Itaque hic quidem, ubi de sagittis sermo est, quarum non unam mittere in EDRIPIDIS Oresιes. 3Disitirco by Corale

56쪽

Furias volebat Orestes, aeque ut pro Anaxarchi consilio aptiua erat Ceterum libri et geholiastes hune versum Electrae tri. buunt, quae rogei, nuui quem deum homo sit vulneraturus. Non sane turpia haec ratio est. Nam quum ilibus illis qui praecedant versibus aperte Sororem alloquatur Orestes, a qua albi arcum et sagittas porrigi vult, veri simile est ut haἡe, quoniam id non est factura, aliquid respondeat, quo avertat fratrem ab ista cogitatione, initigetque gliscentem insaniam. Et quum Drsestea hoc versu respondet, ii μὴ 'ξαμ. νει χωρὶς οειμάτωρ ἐμῶν, eonaervatur μιχομυθία, quoniam uni Electrao ersui uno et ipse versu respondet, deinde autem duobus distichia Furias appellat. Nd tamen quod Plutaretius atque Diogenes Laertius naris rant, indicare videtur pro comminatione acceptum esse ifilum versum, et proinde non Electrae, sed Oresii suisse adscriptum, cui eum nuper assignavit G. Diadorsius in doetorum adnotationibua Oxonii ab se dilig. 269. Nihil nisi error est, quod in Pomoni edd. seriptum est Oριμα pro κρῶτα, quod omnes libri habent. Pro vulgato εἰσω Flor. 18. 21. selioliastes ad v. 284. εσω, eontra sententiam Euisleii ad Med. 88. qui ut in universum recte aenserit, eerte cogitare debebat esse ubi regulam quam iacit migrari insuavia tonus Euaderet. Ceterum AIL Flor. 10. IT. Idavn. hune versum Electrae tribuentes θώς habent. Scholiastes cum est reis libria ut haee Oresita verba sint, quod confirmatur versu 272. 270. Flor. 2. Io. 25. 33. Taur. αἰσχύνομα σε. Aug. b. Ha n. αἰσχυνομώ σοι μεTia διδους σοι.

57쪽

273. Nilnsa exili et haud salis eonsiderata naetro in eoni paratione Elmst eius in eensura meae Supplieuin editionis ad v. 303. VIII. feriplum fuisse eoniiciebat οὐ stiν ταδ' ἐπένευσας γαρ. 275. Aut εἰς ἔργον eum Ald. inquit Porsonus, aut εργον εἰς vel ἐς) plerique Mas. unde εργ ιι coniicit Musgravius: sed recte εἰς

membr. Mosc. d. otii illunt, ut set sciant. ad Sopliori. D. d. T. I 328. Iaexplieat per ἔπεισε. Euripidis selioliasiae, αναπτερ υσας καὶ πείσας, ei αναπείσας. Maithiae quum id ut mi: ιν τι ita τι dicium ait, videtur in mente habuisse quae in grammatica f. 42 l. adnot. I. variorum generum attulit, in quibus non est nisi hoc unum quod quadret

exemplum Thucyd. II. 21. διὸ δὴ καὶ ἡ αυτ ρ ἐγ ένετο ἐκ

πυρτης δόξαντι χρη/ιασι πεισθῆναι τὴν αναχ γρησιν. quo etsi

defendi potest seriptura εἰς omittenti uina eodicum Par. A. Mosc. d. Flor. 2. 33. II avn. Taur. tam n suspectum haboo hune Iocum. Nescio enim an seripserit Euripidρs: Oςτις ιι ἐπάρας εργον ανοσι υτατον δρασαι, λογοις ευφρανε, τοῖς δ' εργοισιν Ου. Convenit terie eum hae geri plura glossa eod. Aug. d. παρακινήσας Ποιησαι, quamquam ea soli ἐπαρας explicando adscripta videtur.

276. Plurimi eodd. ευφραιε pro vulgal ο ὐφρανε. 278. Vulgo εἰ κτεῖναί ιιε χρη . Liber P. Flor. 21. Viet. εἰκFHνΠι χρειόν, quod praeserendum esse recie iudieavit Matthiap. Videtur etiam scholiastes ita legisse, qui per πρέπει reddidit. 280. Ald. Aug. e. d. Η n. Ven. a. ριηπω τεκoxσης. Flor. 25. ρι Πως. Ven. b. aliique multi eodd. eum geholiasta μήποτε. Pors nus eum solo Harteiano μὴ τῆς τεκουσης, quod τεκουσα numquam absolute pro ιιήτηρ ponatur ab Euripide. Ab Euripide vero quasi hie aliter quam eeteri Graeei loquatur. Assensus est Matthiae. Non est hoe recie iudieatum. Nam ut certa mater euin articulo ἡ τεκουσα sit dieenda, at si omnino aliqua quae mater ait significanda est, omiui artieulum eonvenit. Aesctvlus Eum. 516. ταυτά τις ἄν πα

ογκον γὰρ ἄλλως ὀνόματος τι δεῖ τρέφειν μητρθον, si τις μαμμως τεκουσα δρα; quid igitur impedit quia universa vetetur aliquam Disitirco by Corale

58쪽

quae mater sit occidit quare servandum duxi si ποτε τεκουσης, quum etiam strino τε tali sententiae sit accommodatum. 28 I. Ven. a. κεἶ. Aug. b. εἰ ἐκεΠον. Deinde Mose. a. IIavn. ἐιιελλε. Cui eri 3 λλε, contra usum tragicorum. 282. Porgonus ex Ilari. ἐγώ - Ceteri libri ἐγυι δ'.283. Legobatur: και νῖν ανακαλυπτ', ω κΩπιγνηTOν κυρα. Brunckilis et 'ganter ex coniectitra. καὶ νυν ἀνακάλυπτ', εἶ κασιγνη- τη, κάρα. Vulgatam Porsonus eo tuetur, quod ανακαλυπτειν, ut alia activa, subaudito pronomine dici potuerit. Seholiastes: Tην Oφιν

285. Matilliae propter spquens ἷrαν δὲ hie scribendum putabat οταν γὰρ vel οταν ιιέν. Νon opus, quum prius di ad praegressa

spectet.

quod est in Musgravit Ε. et 27 14. ac Flor. 2. ex quo tamen Vicio-rius ισχαινε enulavit, ut in Taur. et Flor. 33. scriptum. γναι νειν licet non conveniat eum analogia, facilioris pronuntiationis caussa liraelatum ab Atticis putarunt Porsonus, Sehaeserus, Matililae. Ego quidem analogiam sequendam duxi. Vide Blom Iiel dium ad Aeschyli Prom. 277.

292. Alis. ἐπὶ χρεωτὶ βάλε. Codiees ἐπὶ χροὶ βαλε, praeter K.

59쪽

λευ cum gl. Taur. βάλει, mendose scriptum videtur. Iu Ven. a. est σίτων ορῆαι λουτρ ἐπὶ χροὶ βάλλευ. Glossa in Guel f. βάλλευ' Αἰολικον βαλου. Ex his esseitur veram seripturam esse ἐγιιβα- λου χροι quod reposui. 293. Aliquot eodd. προςεδρεία. 296. Vulgo κατθανειν. Pro eo ex aliquot eodd. restituerunt eritiei καὶ θανεῖν.301. Aug. d. Vat. I. καὶ φοβουν, altera lectione in Aug. d. adseripta. Deinde pro vulgato ἐκ Flor. 25. Ilavn. σε, quod recepi.

303. Λ Id. et aliquot eodd. κἄν μὴ νοσῆς γαρ, ἀλλα δοξάζεις

νοσεῖν. Taur. Ven. a. νοσwyς, νοσῆ et νοσῆς eoniunctis faeium videtur. Multi eodd. δοξάζης. Brunckius ex Par. A. νοσο et δοξαζη, quod neque ipse debebat retractare ad Traeli. 2. nec retractantem probare Porsonus. iiiiod seboliastae dicunt, Καλλίστρατος τηνἐκιος του G γραφὴν διδασκει, non videtur sic, ut Matthiae putavit, accipiendum esse, quasi ista eoniectura ait Callistrati, sed ostendisse illum genuinam scripturam esse tertiae personae. Debuit enim ex ipse iragoediae scena siniri generali sententia. In viembro secundario ad pluralem primarii membri τὶς intelligi salis notum est. Euripidi s Suppl.

60쪽

305. In liue catuline non ubique exaequati reperiuntur pedes doch- vitorii m. Ego quidem quo magis scripturas codieum in carminibva mplicis poetarum scenico iuni noscitavi, eo magis adductus sum ut multo maiorem in hoe genere diligentiam quam pulabatur adhibitam esse eredam. Nam quin potuerint omnia inter se paria reddere in tanta linguae et copia et flexibilitate, quis dubitet Quod quum non ubique laetum inveniamus, Poa versus aut eorruptos aut cum certae rationia observatione coiiqiositos putari oportebit. Ae videtur illud rerie curatum esse, ut qui versus non Plane inter se congruerent, tamen colorem sere eundem haberent, tuitismodi est, quum vel locus solutae longar, ui v. 308. 324. vel sed os spondei variatur, ut v. 3II. 327. In pri-itio carminis vel xu Brunc tua et Porsonus IIpathio auctore ter αἰ νο- fuerunt. Hodie confiat interiectionem istam αἰαῖ esse: quarὐ aut libri sequendi sunt, qui hic istam svllabam bis habent, aut iamῖ αἰαῖ, in antistrophico vorsu autem ἰευ κευ, κευ seribendum. 307. De his doabus quid Pausanias IX. S, I. seripserit, loco lacuna taedato non liquot. Hesvclitus: ποτνιάδες, αι βάκχαι, αν τὸ et ου ιαινάδες, λυσσάδες, ιιανίας α ιαι. Sic ποτνιάδες nωχοι in Phoen. II 3I. βάκ ηαι in Bacch. 663. ubi v. Elmsleius. 308. in quibus uss. deesse dieat Porsonus, non repperisse se dicit Matthiae. 30s. Dubitari potest an Poeta θρνίνοις scripserit, quod eongruat

cum versu antistrophico.

3II. Alig. d. alθέρυ πάλλεσθ'. Porsinua ignoratione metri dochiuiaei cum Musgravio υιεπάλλε F. Celerorum librorum seripturati lyψ' αμπύλλεσθ' in IIose. a. Ven. a. b. unum λ habet. 3I2. Musgravit M s. H. φονου. Liber P. gorisν, cuius seri- plurae mentio facta in scholiis. Torsit interpellatio verborum scholia-stan. Recentiores taeent. illud certum est, πινυμεναι non esSe pe soli entes. quia Furiae non necem inserunt, sed punientes. Ex quo