Euripidis Tragoediae recensuit Godofredus Hermannus Orestes

61쪽

consequitur υωματος disti ν diei iudicium interseiendo laetum, quo re spicitur facinus Orestia, qui necanda mine iudicem et vindieem se praebuerit eaedis a Clytaeiuneatra patratae. 3IO. Libri: λυσσας μανιαδος φοιταλέου. φευ μόχθων. o νω ταλας nisi quod multi eodd. κακῶν ante addunt, Mose. a. d. Aug. b. e. Havn. autem o τάλας habent. Paletham eorrupta esse. Matthiae deceptus opinione, quam Seidlerus ex Aractyli Prom. 600. eonoeperat, φοιταλέου Meunda lovga esse pula bat. Illuui Ioeum emendavi in Opuse. vol. IV. p. 334. Nullum in αλέος desinens adicturum produci ci patitur. Apparet excidisse disyllabum vocabulum anta φοιταλέου, quod necesse eat aliud epitheton λυσ- σας fuisse. Itaque quum in antistrophieo versit eo loco δεινων sit, eonsuetudo tragicorum idem vocabulum eodem stropharum loco iterandi suadebat ut δεινῶς ponerem. ωευ interpretum est, quum e1set post φοιταλέου interpunctum. 318. Librorum alii ἀπο φασιν, alii ἀπόφα ιν, uuus uno guIιν, Aug. d. Havn. recte iano φάτιν. Omiliit praepositionem Flor. 2. Con. ira ὁ Φοῖβος omissum in Flor. 33. Ven. a. Versus est ex antispasto et dipodia lavibica hypereas aleela, quod genus metri non rartim est in tragoedia. 319. Duos O mios praebent libri sera omnea: nuκεν, ἐλακε δεξαμενος ανα δάπεδον, pariterque in antistropha, sed numeri ratione diversos: εrερον η τον ἀnὸ θεογονων γυμων. o mi iluut ἐλακεν pauet codices, qua in scriptura quum nακε δεξά/ιενος exacte eongruat

320. Libri omnea μυχοὶ γῶς, praeter K. in quo a prima manu omissum est γῶς, quod eleeerunt critiei. 32I. Libri lcis nu. Eingius d ni . Vide ad v. 305. Diqiligod by Corale

62쪽

325. Porsonus, quod in quibusdam M . συφιβάλει seriptum sis, συμβαλεῖ, nihil eurans sententiam, dum metrum, quale ipsi videbatur,

salvum esset.

320. Libri εἰς δό/ισυς, quod ex Triclinii emendatione in εἰς δηιον mutatum. 327. Libri: ματέρος υ δια σως, O σ' αναβακχευει. Corrupitv rsum Porsoniis, qui ex Musgravit eoniectura ματρος αἷμα σας, δo' a νε βακχιοῖ dedit. Seboli tam metricum ita trosso putabat uatis thiase, non sine errore tamen. Is quum scribai: To χορια/ιβικον τριμετρον καταληκτικὸν ἐκ κορι φιβου, ἐπιτρίτου α', και κρητι- κου διὰ την αδιας ορον. τὸ τῆς ἀντιστροφῆς di κῶλον συντασιλ- λα,'ον ἐχει τον ἐπίτριτον ' potius εἰς a' u νυῖ'a toι Iegasse videatur. Si volebant syllabas syllabis exaequare, seribere debebant oς a ἐκβακχ in L Lo ebant enim quidam, ut ex scholiis cognoscitur, ἴς o'. Sed vide ad v. 305. 331. Libri: κατεκλυσεν δεινων πόνυ ν, ως ποντου λάβροις ὀλεθριοισιν ἐν κνstra σιν : qui sunt quidem quattuor dochmii, sed non

bene congrusent a cum Strophicis. At Deile apparebit eonsideranti ab intorprete indieaiam constructionem verborum fecisse, ut πονων ως πόντου ab suo loco in alium transserretur.

335. Salis desondit Dalrelius in Kiddit viseellaneis p. 200. αλ- λον ετερον, quorum vocabulorum alii codices prius, alii posterius omittunt. Non est credibile domum Pelopidarum τὸν απὸ θεογόν ων γύ- ιων diei hae tantum caussa potuisse, quod Tantalus filius Iovis fust. rit : imino virlimque parentem ab diis ortum signifieari neeesse est. Videtur ergo Euripides Pelopem ex Dione Atlantia sita natum putasse, Diuitiam by Corale

63쪽

τὸν ἀπο Ἀντάλου, σεβεσθαί 1 ε χρής καὶ μην βασιλευς οδε δὴ στείχει, Μενέλαος ἄναξ, πολλὴ δ' ἐστὶν

quam Hvginus eius matrem suisse acribit fab. 83. Alias nominat sebo. liastes ad v. b. et II. 336. Vulgo τῶν, quod Taur. Guelt. Fen. a. etiam in praecedente versu habent. Sed plerique codd. recte τον απὸ Τανταλου.

Deinde Viet. σέβεσθαί μ ἐχρην. 338. Plerique libri et seboliastae: nouit δ' Myροσυνη δηλος

ὁρῶσθαι τῶν Tαντ-λιδῶν ἐξ αματος ων. Alii undecim vel duo- deeim codd. o ραται. Dio Chrysostonius or. II. p. 86. ed. Reish. την δέ γε τοὐ Μενελαου πολυχρηιιατον πολυχρυσον αυλήν, καθάπερ okιαι των Ἀσιαγενῶν τινος βασιλεων ' καὶ γαρ Ουτος ην ου μακρὰν του τε Tαντάλου καὶ IIέλοπος, o λεν ομαι καὶ τον χορὸν Ηριπίδης εἶς τουτο αἰνιττόμενον πιποίηκεν ἐν τῆ προςοδέω του

ται του Tανταλιδων ἐξ α ιματος ων, ubi unus eodex γaddit post πολλῆ . Nescio an Euripidis verba non a Dione, sed ab lectore aliquo adscripta sint. Videtur ὁρῶται correctio esse propter dilaeta. Solus Paris. B. a prima manu Πολυ δ' GDoσυνη, quem ape tum geritae errorem incogitanter a Branehio Di Porsono receptum merito vituperat Matthiae, quod πολὐ nec eum δηλος nec cum ορῶσθαι coniungi possit, gravem tamen ipse in prosodiae errorem illapsus. Re. eiissime libri πολλη δ' . Ad illud enim si attendissent critici, quod paroemiaeo finiri debebat systema antequam chorus Menelaum alloquerintur, vidissent hie quoque, ut v. 33 I. aeq. per adseripios vocabulis in

dicandae construetionis caussa numeros ordinem verborum esse turba

tum, neglecto quod restitui ἐστίν. 344. Gneis. Flor. II. 18. 21. ειχον. 445. 346. Utroque in versu M. Fior. 33. Aug. d. Ven. b. Πῆ. Duiliaco by Coos e

64쪽

347. Flor. 2. Mose. a. ἀθλία ς. Sic etiana ex eorrectione Ven. a. in quo fuerat αθλιος. 3bI. Hoe sumlitum ex Odysa. IV. 514. seqq. Imperitissimus ea. aei liistrio, qui haec sic pronuntiaret, ut προςωχων de Agauiemnoue, non de se dicere videretur Menelaus.

354. Flor. 10. 21. 34. Taur. τόδ' . Flor. 10. 25. 34. Taur.

Ven. a. κατασταθείς.

357. Vulgo δακρυων τ'. Recte plerique libri δακρνων δ'.318. Languidius noλχων non soluta in fine sententiae positum est, sed etiam in alierum versum reieetum. Aptius seripsisset: πολ- λων δ' εnλησεν ἐμέ τε καὶ ναυτας ἐμους δακρυων. ac nescio anne ait quidem πολλων ab Euripide proseelum, sed ille aio seripserit: inhi δε τηςδε Ναυπλώς ψαυω363. quod in Ven. a. adnotatam γρ. λτατρος, Ald. et octo codd. in textu habent. Diuiliaso by Corale

65쪽

370. Pomonus quod in aliquot eodd. est μηνυσω, quia singuisicet ego me ipsum deferam, multo aptius iudieavit vulgato atque in optimis libria aeripto σημαν G. Matthiae nihil interesse putans recte sensisse mihi qui .em videretur, nisi hic ob eam ipsam rationem, quam Porsonus attulit, praeserendum censerem σημανῶ, ut vitaretur verbum Drense. 373. Libri, quod etiam in actolita ad T. 370. legitur, δ' αυτὸς εις κουρον καρυον. quum non appareat, quid αυτος bio sibi velit, ex Schaeseri Gniectura αυτον seripsi. Ae geholiastes adv. 370. ῆτοι εἰς αυτην την ἀκμὴν των κακων, reeie ille etiam καιρὸν κακων coniungens. Impedita est enim oratio in interpunctione a Brunctio ex A. recepta: σωσον εἱ, mpnisa δ' tit ἰατὸς εἰς καιρον, κακῶν. Diuiliaso by Corale

66쪽

37s. Ven. a. b. euiu Ald. ιιοι. Plerique eodd. ιε. 380. Flor. 10. σῆ φανεις tal os τι N. 382. Hoc sapitius in ei norat una Eiislathio qείδου δ' oλιγακις λέγειν id ni esse patet quod gείδου ιζ Πολλακις λέγειν. Eodem inodo v. II 52. dictum est πλησίον κινδύνων. 383. Libri εἰς δειέ. Porsonus eum Barnesio ἐς is L Eluasleius quum ad Iphig. Τ. 64. με scribendulii monuit, non erat, ut Matibiae putabat, immemor praecepit graminaticorum. I id e v. 722.384. Clemens Alex. Strom. VII. p. 844. 'Ορέστα, etsi a ' ianuλλυσιν νοσος; Stobaeus XXIV. o. 'Oρωτα τλῆιιον, τὰ σ' απολ- λυσιν νοσος; An igitur, inquit Porsonus, Clemens et Stobaeus vitio memoriae citaveret an veram lectionem conservavere an excidii quid. dam e vulgatist Dissirilius ad dicendum est quomodo baee qnarri, Disitigeo by Cooste

67쪽

quam quid ad ea responderi possit. Nain nomine appὐIlari orestem hic ineptimi essμt, quia, si 'Oρωτα τλῆιιον dicereiur, prorsus inutile nomen langueret, sin autem 'Oρεοτα sine adiectivo, id aut repentinae admirationis aut incri pationis spoliem haberet. Apud Sio haeum saepius initia diciorum mutata sunt, et hic quidem, ut lector, cognito de quo LPrmo Pssei, rectius vim sententiae perciperet. Eadem caussa etiam Clemens nomen poSuit. 385. Porsonus η ςDιεσις ex Lusiathio p. 22, 4. quod non bene convenit eum συνοιδα. Scripsit ita apud Cl sementem etiam K lotetius. Sed Stobapus et Plutaretius de tranquillitate animi p. 476. F. cum libris Euripidis συνεσις. 386. Seholiastes: πῶς λέγεις : Gogo ν, ηrοι συνουν καὶ ἔρο- νιιιον τυ σατἐς καὶ ε rrisset Oν, οὐ ro cisci Iiς και Τὸ αγνωπιον. 3ουτο εse piam ν ἐγει υτι ιιόνον τὸ συνεσις ἡκουσε Μενέλαος καὶ ου TO OTe συνo εδα τουτο σαφεστατον iaτι, τὸ δε συνεσις μυνον lari ἔνν ianu Iειαν. Et alius: δια τὸ ιιξ προς επος ποι α γαι τὴν αnοκρισιν, τουτου ἶνεκα λέγει αὐτον ασω

68쪽

bros veni ε videatur, loco suo restituendum est. Nam ad illud uenμlai, σοφόν τοι τὸ σατ ες, Ου το μὴ σαysi, respondet orestes μα-

69쪽

ἔδοξ' ἰδεῖν τρεις νυοὶ προσφερεῖς κόρας.

396. Ald. Flor. 2. 25. Mose. a. Von. a. b. ἐκ φασμα rin, quae voces in Flor. 33. in unam eoni unetae sunt. Pro iis Mose. d. Guhis. H. L. Flor. 6. s. 10. IT. I S. 21. 33. Aug. b. e. φαnα-osa MMυν, quod eum Lingio et Brunckio rμcepit Porsonus. Fortasse id legit etiam seboliasti f. qui nihil des dupliei praepositione adnotavit. Sed tamen alterum nee salsum et exquisitius videtur. Comparatur cum eo hoe Sophoelis in Trach. II 60. προς τῶν πνεονrisy ιι ηδενος θανειν vino. Quod ut neget dici potuisse Wundems in Emendationibus Tra. chiniarum p. 29. hoe raptioso utitur argumento, quod numquam dictum fuerit υπο οἰδμος προς Ιων doricoν ἐθανον. Sunt enim haec di. versissima. Nam ubi, ut in hoe quod finxit exemplo, aliquid praecedit, quod amplius definiri non potest, absurda est adipeta nihil desiniens de. finitio: contra reetis aecedit desinitio, ubi rapax desinitionis est, quod praecedit, ut in versu Sophoclis. Eadem ratione ουκ εσυν ουδέν di. citur negatione amplius desinita, non autem oti ὁ ἐν Ουκ ibra, in quo altera negatio alteram tollit. Sie apud Euripidem absurdum esset ἐκ ποίων νοσεῖς ν πο φαομαrων, nisi ad nos ν aliud numen quam να ιμων intelligeretur; non absurdum autem ἐκ φασριύτων nosti νωno νοσεῖς; nam hoc has duas quaestiones continet: ea rumuaeris

aegrotas' ex qualibus' ut dici potuerit ἐκ φασι ατων δἐ νοσίδ'

70쪽

Ου δεινα πάσχειν δεινὰ τους εἰργασμενους.

selioliastamin unus Iegit: ceteri αποτρέπου iniperativum, quem vidpntur posuisse qui απαίδευτα scriptum inveniebant. Non male legeretur ἀπετρέπου. I. Vulgo οἷς f. Recte γ omissum in plerisque codd. 404. Inepte scholiastae mortem patria diei putant. Recta vidit Heathius Orestis mortem signifieari. Ne morιem diseris, ad quam mala tua refreas, h. e. a qua liberationem a malis exspectes. T. Plerique libri o τι ποτ' εἰσὶ θεοι Articulum addunt Mose. a. Flor. 33. Aug. c. Diuitiam by Corale