Leipziger Studien zur classischen Philologie

291쪽

De glossis lexici Hesychiani Italicis.

287 p. 217, 29 et, licet lingua Latina in aula Bosporana sollemnem

quandam et a uulgari Graeco qua8i maiestate seclusam auctoritatem diutius retinuerit, tamen inde a Iustiniano, qui primus iurisconsulta Graece ου τῆ πατρί Noueli. VII, l) emisit, quanta sit multitudo uocabulorum, quae Byzantini e lingua Latina adsumpserunt, Satis omnes scimus. Inducta sunt uel mensium nomina Latina I Weber l. I. IV p. 89). Nec iam stetit illud Choerobosei p. 615, 10: ἐν τουτοι γαρ hcat νετη ἐστιν q

es ad Od. p. 1554, 33), de quibus infra paucis erit dicendum

Iam enim relinquendum hunc locum censeo, praesertim cum ipso Hesychius mox tamquam sit demonstraturus, quam late hic glossarum Latinarum sons ex utriusque linguae quasi mutuo cum altera laeto commercio repetitus per Diogenianeos hortos manauerit i). 5. Priusquam autem a sontibus glossarum ad earum auctores transitum laciam, obseruatum uolo non solum temporum ratione habita diuersitatem non paruam inesse in Itali eisl Ne quis eorum, qui sub Prodromi uexillis militant, uana spe affulgento decipiatur, notatum hic aliquid uelim de eodico Vindobonensi philos .no. 244, quem errore M. Schmidi i quaesit. Ilesych. p. XLIV, cf. Nesseli catalogum IV p. 131ὶ numero 224 signatum dieit et eontinere praeter Cyrillianas saerasque glossas etiam quasdam ἐκ των 'Pωμαὶ κῶν Lξειέ indicat. Iam uero rogatu meo eertior sum laetus inde a sol. 289 nihil legi nisi haec mera, si quid uideo, titi uillicia:

Hoc tamen intellegitur, eiusmodi in fine adseripta uocabula, cum totiusterici aliquod apographum conficeretur, facile suos in serie litterarum locos oecupare potuisse. Quod passim uerisimile est in Hesychio quoque accidisse.

292쪽

Hesychianis, sed discedere hanc materiam aliis quoque digeriminis causis, quarum una posita est in loco atque regione. Reete enim Hieronymus ΙΙ ad Gal. praes): 'et ipsa Latinitas et regionibus cotidie mutatur et tempore'. Nimirum uel per se patet etiam Graecos diuersis regionibus huic perpetuae

mutationi obsecutos in8uper ex suis ipsorum moribus quosdam naeuos Latinis a se receptis uocabulis adspersisse. Sane in Cappadocia, ubi in usu erat ξυγκρουειν τα συιιτωνa Ttυν ITO - χείων, συστέλλειν τα μζκυνοιιενα καὶ 3ιηκυνειν τα βραχμα

Philostrat. uit. soph. II p. 97, 30 Κ. , aliter sonabant Latina atque in Attica. Idem cadit in Iones, qui dιὰ την των syαρβαρ υνπαροίκησιν ἐλυμν ναντο τῆς διαλέκτου τὰ πάτριον, τα stcroci, τοῖς χρονοις Photius u. φαριιακOd. Ex Hesychianis autem ut exemplum proferam, testimoniis lapidum adhibitis moneo Dittenbergerum loco supra laudato docuisse in reddenda Latina littera n Graeeos initio maxime OD, deinde uero posuisse β,

quippe quod abiisset in spirantem Latino sono haud ita dissimilem i). Confirmare hanc in temporis discrimine positam legem Eustathium inuenio, qui ad Dion. Per. u. 378 dieit: οἱ δὲ

οἰκείαν, ας καὶ τὰν 'Oκτωιον 'inraoνων ipse male 'inrtiosioνὶ καὶ osci τοιαDra. Cum his igitur pugnare uidentur Latinorum uerborum in Stellia natae transscriptiones. Siculos enim constat Laconum more sonum, qui est 'va , reddidisse littera m Uaσον αντὶ του ἴασον αλεorcissust του β), συπρουρ σον. ουτέ0ς Συρακούσιοι καὶ Λακωνες Εtym. M. p. 308, 27 Arens l. l. p. 9,

ulli lensiesen diss. Argentorat. VI p. 17 73. Loci igitur et regionis diuersitati debetur, quod Latinum o fit g non minus in

13 Ditisnbergeri lex eum satis ab omni parto firmata uideatur, non adsentior Selluch&rdito III p. 57ὶ uerba Cosentit tGr. L. V p. 395 : 'ν quoque lituram aliqui pinguius esserunt, ut, cum dicunt peni, putes trisIllabum incipere ' de Graecorum pronuntiatione intellegenti. Non facit umquam

syllabam Graecorum οὐ, ubi est Latinum P. Vido pentametri initium, με is κδει περὶ σοῖ παντα γένοιτο μδα iΚaihel no. 548, 43. μεριδαριος Hesychius ut antiquam lexim explicat βεριδάριος. Nec iure Sehmidi exhibet e. g. πρισύατον, debet eSSe πριονώτον.

293쪽

Do glossis terici Hesychlani Italicis.

289 antiqua glossa Sicula ἀο ννηὶ suruina quam in Byzantina recenti prole σιστιαριον suestiarium . Subiungam statim tertiam quandam diuersitatis rationem, quae est et ipsa in indole ac natura eorum, qui locuntur, pendet tamen magis e pronuntiationis legibus aut ad singulorum arbitrium eonstitutis aut inuentis docta quadam arte ac ratione. Missa interim usus uulgaris licentia suerunt sane, qui ad exemplaria Graeca uerba Latina paululum immutarent, ueluti qui risum mouit Luciano; suerunt rursus accuratiores: Καλα ictoD δια της αν διηθογγου, αλλα δια του si γραφουσιν οἱ ἀκορβεὶς. Eustath. ad Dion. Per. u. 378. Inde intellegas, quod Diltenberger I. I. docuit, cum Polybius v semper ου dixisset,

seruasse hunc illius morem contra aequalium usum Cassium. Scribit enim vel ΠακοDorioς, cum iam Strabo e. g. Scripserit 'boυιον. Contra Lucianus semper th numquam ου, 8uae aetatis rationem minime aspernatus. Etiam ex pusillis his rebus elucere uides hominum ingenium. Ptolemaeum porro pro uulgato Ulος Semper Scribere - νσισς obseruauit Nannowski l. . p. 61 not. nec desunt grammaticorum de his rebus praecepta. Sie Theodosius p. 123, 22 G diti ing: τα εἰς ovosιατα εἰ sιεν κυρια εις, ου φυλαrτει το cs Dcὶ τῆς γενικῆς . . ., εἰ ὁὲ ιατικα ὶ υπαρχουσιν, OIον To reatri0ρ καὶ τὰ κυαlσr 9ρ καὶ το 1ιaωτωρ, φυλάσσουσι ete. Ε0dem sere modo etymologi-

In hac autem seripturae utque uidetur pronuntiationis quoque inconstantia iam non mirum erit, quod Latinum v Hesy-ehio est modo υ κυαισειοναριος , modo ου πριουάτον , modosi σιστιάριον). Accedit etiam γ γέντερ, venieri, cuius paulo diuersam rationem insta explicabimus.1 Ilaec plerumque Latina luerunt. Unde in titulo glossarii Graeco-bartari Meursiani l Lugd. Bat. 1614ὶ legitur: 'officia atque dignitates imperii Constantinopolitaui tam in palatio, quam in ecclesia aut militia'. Dissiligod by Cooste

294쪽

Sed etiam illud ex his, quae dixi, apparet, causas illius

diuersitatis non nimis alte esse repetendas nec posse inde certi quidquam elici aut de tempore uel natae uel receptae alicuius glossae, aut de mutatione quadam uniuersa uel Graeeae uel Latinae orthoeptae. Accedit praeterea ad singulorum hominum in hac re licentiam diuersitas artium, unde quasi ἐπι-σrrγιονικαὶ λέξεις fluere solent glossae. Nempe sonant aliter tacticae, aliter nomicae quae dicuntur glossae, iuridicae disciplinae argutiis accommodatae: nam δια τὰ reciντεδεὼς ευδι&γν ὐστον amplexi sunt κοινολεζέαν illam iurisconsulti Attaliatos apud Du Canium p. XIII). Quamquam et harum nonnullae declinauerunt ad Graecam sormationem: αντικεν ωρ anteces-

Omnino in his aduenticiis uerbis non tam certae linguarum leges quaerendae gunt, quam premenda uestigia uulgi uagae

illius ac popularis etymologiae, quam uulgarem appellauit Foerstemann ΚΖ I p. 1sq. ses Schuchardi III p. 344 sq., Weise Beggenb. V p. 68sq.). 'FremdWdrter gehen ilire et en Wege', omni iure doctissimus Curtius p. 537, cui non debebat aduersari Corssen beitr. g. ita l. sprachkunde p. 233 not. Nam uocabula aduenticia in peregrinam linguam depulsa sine sede quodammodo errant, quaeruntque ex indigenis sibi similia, quorum tamquam hospitio excipiantur. Sic Umbros Graeci 'λι ικους δεμβρος , sinum Lucrinum Aoκρῖνον Aoκροί , Antistium 'Aν- στιον ἀνθεστήριoo, Aemilium Ahιυλιον αἱμυλος es. Fest. p. 23). Viriathus fit Πορίανθος, Βεσriros ob bestiae similem

sonum Favorino sunt ελος ἐν 'Ιταλl 3 9 ier ὐdες τὸν τροπον. Sciunt profecto horum nominum inuentores φευδεα πολλὰ λέγειν δεί/ιοισιν ὁ/ιOia. Contraria ratione Ixλtτalsoui στρa Romae uulgari sermone aliquando sonabat Oileministra Schmitet, belu.

p. 105 . Quod enim Anastasius monachus Etym. M. p. 828, 8)optimo iuro monuit, εἰδέναι μέντοι ἐχρῆν, Ore τινα ὀνομαra εἰσιν aλλογλωσσα, απερ Ου δυναται ἐνυμολοqγῆναι, id ipsa lingua per se nusquam durauit. Alterum est genus aberrationis, quo continentur suffixa

uel praefixa salsa similitudinis specie tamquam decepta atque

295쪽

De glossis texiel Hesychiani Italicis. 291 irrotita. Sic in Hesychianis διαπανάριος, λαεντόριος, εἰλη τάριον u. cratior o uocabulis manifesto Subest Latinum -arius, -arium. Novit Du Cange διανενδενειν, es Hesych. αν κένσιορ, a 'τέ πανον, ubi αντι est pro ante. Factum etiam est, ut contra illum canonem, quem modo attuli, uocabula in i Udesinentia sequerentur analogiam Graecam, ueluti inuenitur

larmauerunt o. g. imperutori a Loeme in Woelfflinii areh. I p. 24 aliaque, quae satis prope absunt a uocibus prorsus hybridis, quales sunt holouerus, monoculus, πριυτοaσζωr ις primus a secretis), πρωτοβεσθάριος quasi primiuestiarius), uocabulum sane, ut ait Phrynichus, νεουιὰν καὶ dειν υς βάρβαρον. Videtur omnino uel Marciani codicis uel eius archetypiauctor Latini sermonis ualde peritus fuisse ob eamque ipsam

causam interdum errauisse, ueluti ubi scripsit ἐντιτον' εν-δικτον pro Odικον, ob oculos uersatum est Latinum indictum. V. απρονομευτος genuinum πρυτανενο εω mutauit in αραιθευ-

ρ isti circi detrugit uox barbara, ut uidit Schmidi, genuinam προηιβολάς. Glossam ἐν Tάρασι cum iam corruptam legeret ἐντάραντον, alludere ei uidebatur Latinum intrare: itaque addidit in fine εἰσέρχονται. μῶλος ἄγριος luxauit ita, ut esset iam μευλογάριος, cuius corruptelae culpa praeter Latinae terminationis sonum non carere uidetur Bygantinorum tiωλάριον mutus . In eundem censum uocandum est, quod glossam Sophocleam ιιπιων το καθάρσιον etc., quam integram praebet Hesychius, in Photii libro corruptam in hunc modum legimus

καθαίροντα. Nihil nisi Latinum magnum hunc locum turbauit, cs. Naberi proll. p. 127, qui tamen p. 40l artificiosius conatur corruptelam explicare: uide Schmidtii notam ad Hesychianam, quam laudauimus, gloSSam. Dissiligod by GOoste

296쪽

Cap. III. Auctore S. 6. Grammaticae Graecae ut omnino historia critica desideratur Neleher kl. sehr. II p. 5443, ita etiam glossarum Serip-t0rum. Primas quasi lineas si non historiae, attamen indicis nominum adumbrauerunt Meier op. acad. II p. 22 sq. , Lerschspraehphilosophie der alten III p. 6l sq., Graesenti an I p. 425 sq. Cum autem in omnibus sere cuiusuis generis Scriptis grammaticis Italicae Romanaeque glOSSae latere potuerint, ego nunc in IIesyehii huius notae glossas inquisiturus, qui ipsorum auctorum nomina tam saepe omisit, attulisse ex illorum numero satis habebo quos et disertis testimoniis constat Italicis linguis operam dedisse et simul se imus ab Hesychiano lex leo non alienos esse. Si autem iam Aristarchi temporibus illi stola effuderant copiarum c0rnua, omnes Graeciae angulos ad uoces moresque his u0eibus eX pre8Sos explicandos perreptaverant' Lehrs Arist. p. 44), si ne barbara quidem uerba, Phrygia, Celtica, Iberica colligere detreetauerant, quid omnino admirationis habet, uel in uetustissimis glossariis si fuerunt quaedam siue Italica siue etiam Romana 2 Decursu autem temporumaeeuratiore iam instructi linguae Latinae notitia ueteres grammatiei uel comparativae quae dicitur glotiologiae initia inuenerunt Selimidi Philol. III p. 458. VI p. 666). Sed tamen caue nimium his illorum studiis tribuas. Satis enim constat Latinam linguam nihil eis suisse nisi e Graecis sontibus delapsam aliquam atque deprauatam dialectum. 'P os aloe δὲ cyωνῆν ιιενοιτ' &κρέος βαρβαρον ουτ' aperi ρτισι ἐνέος 'Eλλαδα φθέγγον rat,mκτην δέ τινα εο αιι potν, ζς ἐσειν h πλεέ υν Aloλω etc., Dion. Hal. Ι c. 90. Tyrannionem seripsisse Suidas tradit dicερὶ τῆς 'DωμaΙκνς διαλέκτου, οτι ἐστὶν ἐκ τῆς Ἐλληνικῆς. Vide Koenium ad Gregor. Corinth. p. 606. Seliae s. Sed ne longus sim, statim ad singulos ueniam glossarum

auctores.

si 7. De glossis comicis. Splendent inter uetustissimos auctores Lycophronis et Erathosthenis nomina sueinehe hist. erit. eom. p. 10 sq.). Hesychius u. κατειλυσπιηιένην Aristoph. Dissiligod by Cooste

297쪽

Do glossis texiei Hesyehiant Italicis.

Lys. u. 722): ὁ ι ἐν - τρων . . Ἐρατοσθένης δέ. Italicae autem comoediae λέξεις Lycophronem explicasse nemo negabit. Is enim eum comoediae prouinciam in bibliotheca Alexandrina obtinuit, tum omnino Italicarum rerum. ut iam uidimus, ualde suit peritus. Eratosthenes uero uidetur Lycophroneis commentariis suos ut aduersarius opposuisse Meier l. l. p. 243. Accedit in eo, qua floruit, geographica doctrina. Magis tamen disertis testimoniis ut Italicarum glossarum auctor Apollodorus, Aristarchi auditor, innotuit. Hic et Epicharmum sΗeyne, Apollodorus p. 438 sq.) et Sophronem sAth. VII p. 28l e) commentariis illustrauit Siculasque uoces non paucas exposuit sibi d. p. 309 G. Huic deberi uidentur ex Hesychianis quae ad nummirationem Sieulam spectant. CL schol. Hom. E 576: ὁ δε Aιο-

δὲ ιβ . δυναται δὲ εἶναι τρέα φιμ Ἀλια, ως τοὶς περὶ tiHpρονος Απολλοδωρος. Addit: hκ των Aιογενειανου τῆς ἐμιτοφιῆς 'ειλληνικά ν ονοιιάτων. Unde simul uia patet, qua in Hesychium peruenerint Apollodorea. Do Didymi postremo et Theonis lexicis comicis, quorum ipso Hesychius in epistula ad Eulogium data mentionem iniecit, nihil opus est addere. De Theone adsentior prorsus

Nebero Philol. suppl. III p. 54l, qui Naberi proli. ad Phol. p. 9 sq.ὶ argumenta feliciter mihi uidetur impugnauisse. 8. De glossis ethnieis. Poetae Alexandrini, quibus

aμάρτιρον ουθεν αεέδειν propositum erat, singularum nationum proprias dictiones undique colligere atque tu ordinem redigere solebant, ut inde poemata sua peregrino quodam nitore quaesitoque cultu ornarent. In 'Lycophronis atri latebris', ut

cum Statio loquar, plura id genus Italica inueniri identidem

monuimus. Non minus constat Nicandrum ex obscuris orbis angulis multa in litterarum lucem protraXisse, eodem Sane

eonsilio: uide Sehneideri Niean rea p. 208sq. Italicas quoque λινις nouisse auctorem carminis, quod Σικελια inscriptum

298쪽

esset, uel per se patet ) Schneider p. 3l sq.). Unde Italieniuputo, quod legitur ther. u. 37S. 533, alex. u. 57. 331 s adtin α, ἐαθικας i. q. ramum, ramos. Unde glossa est Hesychiana: θά-δικες ρακῖδες eod., eadem corruptela atque nonnulli libri Ni- eandrei)' Deo dasινοι, κλadot. Nec est ca8u lactum, quod uocabulum praeter Nicandrum nouit unus Diodorus Siculus II c. 53, T. Nescio igitur, an delendum sit ex Graecorum numero, quase praebet Curtius p. 352, praesertim cum uel Tarentinos sciamus ecidaνη dixisse ses Hesych. u. kadανωροι), non prorsus illud Graecis inauditum ἡάδιζ. In ui atque potestate uocabuli Nicandrei ne haeseris: neque enim dissociabiles res uidentur radix et ramus. Sed quoniam Nicandrum singulari quoque libro collegisse ethnicas glossas constat scuius litterarum generis dux et princeps Hellanicus uidetur suisse, es supra p. 280 , redeamus ad glo88aria.

Nihil constat de Leontini Gorgiae onomastico Pollux IX praes), nec certiora sunt tradita de Cumano illo uel Apollodoro uel Autodoro, qui primus scripsit λέιν Classen primordia p. 8), nec porro de Zenodoto'. Laudandus contra est Philetas nido indicem auetorum Schmi illii p. l603, cuius in alaetis Syracusanae dialecti mentionem suisse docet D. 16 Bach, ubi κυ-uελλα dicit Σιρακουσίοις καλεὶν τα τῆς ιιας ς καὶ τ υν aρTων ἐπὶ τῆς. τροπιέ N καταλειιιιιατα. Audeo sidenter comparare glossas Latinas 'con-e putabo: concidam minutatim', Vopulare: scindere, desecare etc.', Loe e prodr. p. 278. Seguntur glossaria Callimachi', cuius praecipue uestigia legisse ΙΙesychianilexi ei conditores Schmidi quaesit. Hesych. p. CLXXVIII docet.

των ἐν Eoo oesi reora1ι ῶν περὶ των ἐν τῆ οἰ κουμένη ποταμων περὶ stero ostasiaς ἰχθυων, denique βαρβαρικἀ νοιιιιι a. Τhuriorum dialecti in his mentionem suisse docet Ath. VII p. 329 a.

1 'Omκα Nicandri, quae Pamphilum explicauisse Suidas docet, sunt potius ἰφιακα, fortasse etiam θυτικα Schneider p. i6I . 23 Meier op. acad. II p. 23.

299쪽

De glossis Iecet Hesychiant Italieis.

295Nicandri quoque, cuius de poematis iam uidimus, glossas i

Siculos maximeque Epicharmum respexisse patet ex Athenaeo VII p. 309 c, ubi una cum Apollodoro assertur. In eundem censum uocauerim D. 139 Schn. Cumque D. 129 τνὶν φιαλην aροκλον Nicander dicat, uel ipso suffixo, quod est -Hο-, Italicam uocabuli fabricam indicat: est enim tamquam ἄρυ-τρο- ν es a ID Ga ν' κοτυλην. ρaντῆνοι Hesych. λ). Neque ignarus

fuit Italiotarum sermonis Aristophanes ByZantinus, cuius λέλις tractauit Naueh Arist. Byz. p. 69 sq. Praesto hunc Pamphilosuisse idem p. 78 demonstrat. Itaque Hesychianae glossae, qua explieatur Siculum adρνα, Aristophanem auctorem suo iure uindieauit collato Ath. III p. 83 a Ranho de lex. Hesych. p. l00. Similiter Tarentinorum σαννορος es. Sannio), quod ut Rhinthonicum praebet Hesychius, Aristophani3 e88e glossam manifestum sit ex Milleri melanges etc. p. 394. Postremo Aristophanis περι βλαστ ηιιι υν respicit glossa λουτ&ρίλια, quam infra emendabimus. Sequitur praetermisso Aristarcho, cuius de glossis minime constat Lehrs Arist. p. 45), Artemidorus, qui utrum sit diuersus ab Ephesio geographo necne, cum Metero loco supra indicato p. 26 in dubio relinquendum esse censeo. Aέξεις illius nouit Erotianus p. 93, 4 Κlein, culinarias glossas assert Ath. I p. 5b. Hesychianum uero et ut eiνος λιτυρ γος cod., Φυρινος male Soping) Artemidori auctoritate confirmat Ranke lex. Hesych. p. 303, apposito loco Ath. IV p. 182d, ubi καλαμDoς αυλος ita appellatus esse traditur παρα τοῖς ἐν 'μαλέρ Aco- ριευσιν et quidem ex libro, qui περὶ Ic0ρέδος inscriptus erat. Vides igitur: quicumque Doricae dialecti praecepta expOSuerint, eos omnes Italicarum glossarum auctores non est cur n0n

Neque fraudandus est sua laude Diodorus, non bibliothecae ille auctor, ut arbitratus est Ranke lex. Hesych. p. 113, sed Aristophanis auditor, quem nouit Athenaeus V p. 180e1 Schmidi quaesit. Hesych. p. CLVIII. Schneider Nic. p. 203 sq. 23 Sonum o in his regionibus prope a sono u luel τὶ abesse docet Boeckh metrol. untersuchungen P. 310.

300쪽

Meier I. l. II p. 28 not. 109ὶ, cuius erant rΛυσσαι 'Dati και a Pamphilo excerptae. CL Ath. XI p. 479 a. 487c, ubi Epicharmi et Sophronis fit mentio. Quoddam poculum osticiκκον dixisse Italicias Hesychius docet: eiusdem rei testem Rhinthonem affert Athenaeus sXI p. 500sὶ: ad Diodori glossarium Italicum utrum. quo iure relegauit Valaenaer ad Adoniag. p. 293, qui omnino sat probabiliter iudicat Diodoro deberi, ut Apollodoro Epichar- mea ac Sophronea, ita et horum quaedam et quae ex Rhinthone, Blaeso, aliis huius familiae poetis Hesychius praebet. Denique ut ethnicas glossas absoluam, assero longo inne interuallo uetustiores hos sequentem Orum, cuius de Othnicis disputauit Ritschi op. I p. 637 sq. Huic tribuo Hesychianum uocabulum vi nisi mauis Di ιηὶ dυνα ιις etc., collato Etym. M. p. 705, 48, ubi nomen Ori adscriptum inuenies k 9. De paradoxographis. Cohaeret litterarum illud genus,

quo res mirabiles enarrantur, artissime cum ethnicis. Utque horum tamquam praecursorem uidimus Bellanicum, ita paradoxographos ducit Theopompus, cuius erat περὶ θαυμασίων scriptum. Occupata tamen est huius disciplinae prouineia paulo post ab Alexandrinis ad inuestiganda inopinata ac mirabilia curiosissimis. Quorum in hoc genere dux et princeps est Calli

των συναγωγή, cuius libri Schneider Call. ΙΙ p. 14 partes sta

Irrigauit Battiadae doctrina hortulos Antigoni i), historiarum mirabilium auctoris, cuius ad res Italicas spectant cap. 134.139.140. 154. 159, haec tamen sumpta ex Timaeo Lycoque Rhegino sπερὶ των ἐν Σικελiv θανιι αγιιένων reor asHυν). Scripsit porro περὶ τευν παραθωων ποταιμὼν Philostephanus scs. D. 5sq. Westem.), cui aduersatum esse Polemonem, Aristophanis By-gantini aequalem, docet Uesterniann parad. p. XLIII. Nymphodorus Syracusanus περὶ πιυν ἐν Σικελia θαυ/ια ομέν ον disputauit Uestermann p. XXXIV). In Nicolai Damasceni 1cαραdo ζων