Leipziger Studien zur classischen Philologie

361쪽

De glossis texiei Hesychiani Italicis.

II εκ ουλιον ' βαλάντιον. ye ullum. Wannowski p. 129: συσέα υστε Ουσέου ξ δουλου. Frequens etiam αε υLα σθαι, peculium colligere. Πρ aέκων' κηρυξ. Ρr Reco. Πρ ιμιλι γ έων' τιμῶν Schm. , τιμέων eod. . priuilegiorum. Vox multisariam detorta occurrit apud Suidam: πριμιπιλέων et ιμων, ῆτοι βασιλικων δωρεῶν, χῆ προνομέων, apud Zonarum p. 1581: πριμμιλογέων τιμων βασιλι-ον. προνομέων, rectius in glossis iuris: πριβιλιγια ' προνομα, cum scholiasta Basil. aDu Cangio laudatus habeat: πριμιλεγιαριος. Η0o in promptu est, iam Latinos uulgari quae dicitur etymologia ludentes ex priuilegium uoce sedisse primilesium. LIρι Ουατον πριουατον Schm. , es. p. 288 not. ' τοπος ἐργαστηρου. Suidas: Ῥωμαία τὶ λέξις. priuatum.

Paulo supra cum sit siέπεις' ὐέφις, ήεντου Schmidi ex Theognosto restituit ἐε που διον, ad quod pertinere uult μεμπτα, quod corruptum in ἐεματά depulsum sit ad ρεφουγια. Rationem probo, malim tamen πεμπτα. Dicebant enim teste Du Cangio

Cf. Phot. et gloss. iur. Index pedaneus uel priuatus. Publici enim iudices cincti appellabantur', Du Cange.

Satis scite glossae iuris: σπορτουλα χρήματα δροιοσια. τα ἐν σαυρέδι διδομενα ξένια. Ibidem oecurrunt σπορτουλα ἐκβιβαστικά ἐκδικαστιακάη et σαλαρια τα διδομενα τοὶς συνηγόροις, quibus quidem sportula profecto est τοκος. Tέτλος' πτυχέον ἐπίγραμμα ἔχον. titulus. Vocabulum Byzantinis frequentissimum. Cf. τιτλαριον, τέτρο

362쪽

wειδ εἱ κομισος - ιῖσος es. p. 3bl) maluit Meursius gloss. Graecobarb. p. 599. Parum scitam dicunt explicationem iuris periti: mihi abstinendum iudicio. De maseulina forma neutrius locum occupante iam dixi p. 354. Q ἐρι' αγριε αγριαι, scriptura tantummodo, opinor, diuersat. seri. Quo iure nomicis glossam tribuerim, docent loci iuris eonsultorum, quos collegit Kalb, Woelfflinii arch. I p. 83. Aliud est νέρι apud Plui. Mareeli. e. 8. Idem quod παM. TO γωρ τυπτει ν

Advocatus si sci', Du Can u. φισκος. C; Notitia dignitatum quaeque similes sunt glossae ad aulam uel occlesiam Byzantinam spectantes.

Erant comites prouinciarum, orientis, oonsistoriani, rerum priuatarum, domesticorum etc., multifaria cuiusuis gradus hominum cohors. Fortasse tamen ex tacticis glossa est. CL gloss.

1ὶ - θήριος fortasse est pro -τι ἔρως significatque in Ribilam uersam una eum i uocali litteram t. Cf. Lat. pre-ti-um, It. e. prezzo.

363쪽

Oυεριδαριο ς' βεριδάριος. veredarius. Veredarius courier, eii te et priscae et infimae Latinitatis est. Veredis antiqui dixerunt, quod ueherent rhedas, i. e. ducerent , Fest. p. 372. Βερaldoυς δὲ 'Iταλοὶς εἶναι δοκεI τους ἱλποζυγέους λαους, οπερ ἐστὶν ελκειν το Oχqua, Lyd. de mens. I c. 28. Πρι ιι ικηρ ιος' ὁ πρῶτος τῆς τυχουσνὶς ταξεως. primicerius ii, qui primus notatur in tabula cerata. Eodem modo dicebatur σεκουνδηκηριος Mannowski p. 7), τερτιοκηριοι sid. p. 18M. Iulianus quidam πριιιικί ριος τῶν νοταρ&υν occurrit apud Phol.

bibl. p. 57 b, 33 B.

Sunt regionum praesecti, quibuscum σεβαστοφορους coniungit Suid. u. -ρουστεων. Alii uicomagistros intellegunt Wan-nowski p. 164).

ἐκ ρετον ' συνέδριον. Secretum.

Longe patet Lat. secretum uaria et forma et significatione apud Bygantinos. Sunt etiam haud alieni ab hodierno usu autensi, cf. Ε m. Gud. p. 83, 3: ασηκρήτης sa secretis, 'geheimrat'

Tέμα λα' τέμαλεν ἐπίσημα. Sat obscura glossa. πιμπλεν omisit Photius. Partem quandam aedium sacrarum, qua excludebantur laici, a Byzantinis ac Neograecis templum uocari uereor, ne nihil nos promoueat. Suberitne Templariorum ordinis aliquod insigne ἐπισημον, γDJ Sermo uulgaris. l. Glossae tactieae. Βανδα Alberti, μανδοτα cod. ' σημεια. banda. οἱ 'μαλοὶ δανδα καλουσι τὰ ἐν τaὶς ταζεσι tiri Ula, α κον-

364쪽

ἔVακοσίων ἐλκοντα ri legio. Nnmerus 6666 plano ineptus est. De forma λπεων pro λεγιαν Diuenberger Herm. VI p. 142. Inde a gi. πρεσβυτης Schmidi exhibet:

aeoti, glachr. s. d. ait. 1854 p. 323).2. Vestimenta. Res familiaris. Supellex.

'bacrionem, genus uasis longioris manubrii', et 'bacar, uas uinarium simile bacrioni' Festus p. 31. Prorsus segregandum Dissiligod by GOoste

365쪽

De glossis lex et Hesychiani Italicis.

puto uocabulum a baeca, βάκκαρις cf. He8ych. s. u. , quamnis condiderint haec recentiores Loe e gloss. nom. p. 181 . Vinarium autem uas quidni ducatur a nomine Baechi γΚst nota scriptio Baeanat. Nec per casum factum est, ut etiam haecharium eratet, licet paulatim obliuione obruta sit proprianis uocabuli: nam 'baccarium: vas aquarium', Isidorus. Plauti quoque deperditam sabulam rectius Baeariam dicemus Baccaria, Loeme prodrom. p. 2923. Infimam antem Hesyctianae glossae aetatem indicat evanescens Romanensium more canina Iittera intervocalis. Cf. Ιt. reo. Heres diretro), earbonais, Pistois etc. Ne Franco-Gallis quidem ignotus est Tufage de prononeer leg r comme des aspirations ou comme des y-greM.

Latinam nocem uidit Salm. ad script. histi Aug. p. 508 e. Contra fuerunt, qui Hesyehiana glossa perducti Lat. ---F-Κ-m es. --λ-H e Graeco 'ἐξοφιαλον iuberent descendere Forcoli. I p. 2193. - Ἐξοιιπλον prosciscitur a Lat. uulg. 'exo lum. Similia sunt, quae Schuehardi II p. 250 affert: solamni, antomnarum scod. Bem. Verg. A. III u. 549). Vetustum condumnari CIL Ι no. 197, 10 eiusdem sere notae est. Ἐζωπυυτος, uariis figuris ornatus, ex Niceta et Eustathio affert Du Cange, idem exhibet etiam ἐξεμαλαριον. Albanensium εδεέντλεα nouit Schuehardi III p. 279. Graecos Ponticos audio usque ad huno diem dieere ἔξομπλον, quo significant sιέτρον τι, quo Hesychii

quoque ισον reserendum eMe cen8eo. Παρατ Ουρ εοπι αντ ι πανον. κρασπεδον. paratura. ante panni. Suidas: ἀντιπαρατουρα ' αντικοσμησις ξ αλλη σαρέμεια. παρορατον γαρ h παρασκευτὶ παρα ' φιαέοις. 'Institas sine lora, quibus ornabantur uestes, ornaturas dixerunt et paraturas', Sal- magi us l. l. p. 478 a. 'Oρνας vocat eagdem Cedrenus. Vocabulum autem Orna, as eiusdem fabricae est, quam quod Cyrillus praebet: 'πω, ἀκτηχω: resona De terminatione -ura gliscente longius in sequiore Latinitate disputauit Thielmann, Dissiligod by Cooste

366쪽

Woelfflinii arch. I p. 69 sq. De αντέπανον uide quae Du Cange Sehmidtio suppeditauit. 'Aκτι pro ante est, ut in αντικένσcὐρ.

τῶν χρημάτων, Du Cange ex schol. Greg. Nazi Rug., ad quem omnino rettulit glossam Saveisberg oechmidi, auctar. emend. p. 433.

ubi nonnulli legunt: ν αποριγὼυσι το μέτρον Salm. l. l. p. 4373,

αποριγλαν, regulis ab8tergere et aequare.

Σερα ενδ ἐβουλουμ βελ αλου μ β ἐνουμ, Ῥωμαrκῶς. Adscriptum est ab interpolatore v. σταθμη, ἐν hi απορθοῖσιν οἱ τέκτονες etc. Bluemner technologie II p. 232). Fuit autem ab initio περπενδ ουλουμ etc. perpendiculum uel plumbinum plumbeuml). Cum uero lexici illa, de qua iamidentidem dixi, diorthosis facta esset, proprium locum obtinuit additamentum tamquam glossa corruptumque est ex ordine litterarum σερπενδ ουλουμ. Ceterum, quod est -βουλουμ interminatione, non ovis A eius rei culpa non carebit adie, tiuum aliquod 'pendibile Σουγλαρ ιον' ἐπαλ-θηκ' ἐργαλειοθηκ', glo88. iur. Sehmidi: theca subulae ahle'3. Rectius Wannowghi I. l. p. 17: suculae, labrilis alicuius instrumenti 'winde'). Subula enim est σουβλα, σουβλέον Du Cange) es stilla CIL IV no. 17 12, 3. 4. Varia. Dubia. Aβέσσει' ἐπιποθει θορυβειJαβήσσει αβησση eod. ' ἐμινοεῖ. auescit, 'auessit. Cf. Schmidi. Rh. u. XI p. 622. Cyrillus Mosqu. αβέσω ' Oρεγι ,

367쪽

is αβέσ σὶω is αθήσω, minus tamen recte. Primum enim simplex σ nihil potest natere in Cyrilli αμσω, quoniam nihil valere uolunt in Uέσω eiusdem auctoris. Deinde vi σσει debebat Hesychius per futurum aliquod explicare. Sed iam de auendi nerbo uideamus, qnodoomponitur cum Graec. 'a'seco Murtius p. 386 . Explicationes Hesychii ἐπιποθεῖ, ἐμινοεὶ nam θορυβεῖ iure ad αρα- βασσει resert Sehmidi, quaesit. Hesych. p. CXLUD suppeditant animaduertendi vim, audiendi simul et cupiendi notiones. 'Eπινοεῖν utrumque est, et animaduertere et cupere Eurip. Phoen. u. 408J. Docet idem Lat. audire, cum auendi necto cognatum. Quin ipsum auere olim uidetur animaduertendi potestatem habuisse, siquidem aliquid saltem neri inest in veriloquio ceteroquin inepto Varronis l. l. VI o 83: 'auris ab aveo, quod his auemus discere semper, quod Ennius uidetur etymon ostendere uelle, in Alexandro cum ait: -Iam dudum ab ludis animus atque aures auent, avide exspectantes nuntinm Ribb. trag. u. 343'. Iam, ut saepe factum est, prisca Latinitas quasi rediuiua fit inferiore aetate. Quibus temporibus fuisse puto: 1. uerbum auire, unde est 'Abita: Desiderata' i Du Cange, gloss. Lat.). De eoniugatione mutata audi Sehueharditum II p. 265 sq. cf. debire, lustre, miscire ete. . 2. uerbum auisare sos favisor, favisio de fauere et iam pridem natum gauisus de gaudeo, Loewe in Woelfflinii arch. I p. 32). Nihil aliud quam uulsat puto Hesychianum e8se αβη - σει' ἐπινοεὶ, quocum olim docti uiri nido notas Alberti)compo8uerunt Franco-Gall. auiser. Dnplex σσ ex analogia uerborum Graecorum se insinuauit, quae terminantur infinito numero in - σω. 3. uerbum auessere. Notum enim est in

transitu linguae Latinae ad Romanensium idiomata laeto quam latum campum obtinuerint uerba incohativa. Irrepsit illud se, quod Dieet docuit, initio quidem, ut seruaretur το ἰσοτονον. Deinde uero eas quoque sormas occupauit, quarum paenultima ab omni principio sub accentu posita erat. Ex quo genere est Franco-Gall. sinissons Muggasia, 'gur praese bildung im roma-

368쪽

Otto Immis ch

Iam haec nouieta incohatiua promisenum paulatim Mum inierunt cum aliis quibusdam uetustissimi8, ut Cayessere, arcessere Situ in Woelfflinii arch. I p. 487. 5153. Unde intellegitur, cur Placidus p. 18, 18 Deueri. praecipiat: 'capessitur non per se Apuleius mei. o. 11, 21: 9lissebat eod. Mur., gliscebat

Graecis sontibus delapgnm uocabulum αγαων . - 'Agaron', Loeκε in Woelfflinii arch. I p. 22. 'Agaso uel uarus: ministerometalis', Du Cange gloss. Lati Area ρευε ις' περιερ . Cum Graeco ἀγρσειν uenari, captare) conserri glossam uetat interpretamentum. Rectius Salmasius attulit Lat. agrare i. q. ambulare Du Cange, CL per--r-inari, sed bonae aetatis iam peragrare Merguet lex. Cic. III p. 58M. Inde glossae: 'peragrat: περινοστεἶ, περιέρχεται Neque tamen emerim pro αγραρεύεις, labentis Graecitatis latu, Cyrillianum lacilius sano intellectu αγρευεις. Vocabulum enim, quale sit agrarare, in infima Latinitate prorsus nihil inauditi habet. 'Agrarabilis' quamquam arandi ni) nouit Du Cange. Dupliciter suffixum est amarari 394 p. Chr. De Rossi I no. 419). 'Auerer, destrer aveo ardeur', rursus Du Cange. It. ree. essere affert Sehuehardi II p. 392, nurexire, tamquam Lat. nigrescisco, Osiriuer, into-romm. Mamm. p. 128 sq. Eo υβηζος ' μηβος cod. ευς). Pro κουβι ς' στιβας. CL Plin. XXIV e. 9, 38: 'soliis sibi ou bitus sternunt'. Λουβl OH κLσια xi καθέδρα, Suidas. De ielisa es supra p. 358 noti Suilixum -ι deminutiuum Grae

corum est.

369쪽

De glossis texiei Hesychiani Italicis.

365 Cf. μνει 'ς Θησέως παιδαγωγος καὶ μαεστωρ, quod deleuit iam Favorinusi. Μαγέστερ Zon. p. 1327, Wannowski l. l. p. 178. In forma μαγι-

στορους uides uocabulum ex secunda in tertiam, deinde rursus ex tertia in secundam declinationem reductum. Παγανος ' ἰδιώτης, αφρων. saganus. Neuratus, gloss. Graecobarb. p. 393: aβαπτιστοι. Os Suid. u.

εργο έ' ἔλαφοι. cerui. Curtius. p. 600. Supra p. 349. Infimam aetatem indicat praeter γ digammatis uim obtinens sibilum σ pro gutturali H. CL Alban. τσέργεα, Franco-Gall. eterge stamquam 'cergia .

Atrium et fanum apposuit Schmidi, qui tamen in epeodosi uidetur sententiam mutasse. Iam suisse soci locum in atrio uel 'fumosae' imagines maiorum in atrio seruatae Iuuen. VIII n. 83 possunt demonstrare. Vide autem, quae Miklogich den chr. d. Wiener ahademie XX alban. sorach gen II p. 4ὶ ex atrio deducat: Alban. τύω-ea socolare), Rum. vatre laeus), Serb.ratra signis). Neque quemquam haec reuera cohaerere puto negaturum esse. Quid autem fiat initiali φ et v, commigeriine hoc ali- cuins uocabuli et sensus et formae nimia similitudo βαθρον B, hoc decernere doctioribus relinquam. Non minus obgcurum manet in explicatione positum ἐρείπιον. Φανα autem non ad Lat. fanum, Sed ad φανη, φανος rettulerim, quorum uis haud

13 a quo toto eaelo distat τρακτα Ath. III p. 113 d, Cato de agriculi. e. 76. 24.

370쪽

XII, 42: καὶ ἐλθοῖσα μία χηρα πτωχη ἔβαλε λεπτα δυο, O

κ Od ραντης το τέταρτον τῆς φO λλεως. To ααν ῆ λεατα δυο explicari puto locum, quem exscrip8i, Mare. XII, 42. Vidua enim cum λεπτα duo dat, το παν i. e. omne suum largitur u. 44: αυτη δὲ - τῆς υστερησειυς αυτῆς παντα ἴσα ευεν εβαλεν, Ouν τον βίον αυτῆς . - 'O εσχατος κοδραντης pertinet ad Luc. XII, 59: εως OD καὶ το εσχατον λεπτον auod ῆς, cuius loco Iegitur Matth. V, 26: τον ἔσχατον κοδρα reqv. Forma autem, quae est κοδραντης clarior fit comparato Lat. uulg. quo arua Schuchardi I p. 173). Λοδρατους αρτους nouit Ath. III p. 114 e. Etiam dodrans facilius opera uocabuli 'dequodrans, quam 'dequadrans explanaveris. - Λε- δράντης forma obscura mihi manet. - Ουμμια nummi recentiorum usu dictum docet Ahrens ΙΙ p. 390.

1 Nota tamen Polybio quoque atrium esse τοπος έπιφανέστατος ivI o. 52 .