장음표시 사용
371쪽
ram autem renuit oriam , OZias autem genuit Ioathan , Joathan autem
renuit Achar Actia Z autem genuit Erechiam et Generatione ergo & na.
tura Egechias filius erat Iosaphat, ac proinde Salomonis , ut Matthaeus ait,& non Davidis edicto in filium deputabatur, ut asserit Philo. Et quis igitur eos ferat , qui contra apertissima scripturae sacrae testimonia, stirpem Salomonis in Ochoata desecisse asseverant λ Sed ne hic quidem ille Philo finem mentiendi
facit . Tradit quippe & idi rursum , quos scriptura filios Josaphat, statresque tran appellavit , eos non vere filiososaphat , permanosque Ioram , sed
Iathanis posteros sivsi C. Quod ut mireris , imo execretiis eiram , verba suta scribenda sunto quae secundi Paralip. libri cap. LI. leguntur : Dormivit , inquit , Josaphat cum patribus suis , leseptilius est cum eis in civitate David, regnavitque Joram filius ejus pro eo, qiu
habuit fratres filios iosaphat AZamam,& Iahiel,& Zachariam, & AZariam,& Michael, & Saphatiam . Omnes hi filii Iosaphat regis Iuda. Deditque eis
pater suus multa munera argenti Nauri , & pensationes cum civitatibus munitissimis in Juda . Regnum autem tradidit Ioram , eo quod ellet prim genitus . Surrexit autem Joran super regnum patris sui . Cumque se confirmasset, occidit omnes fratres suos gladio. Quo in loco quae potest esse tergiver. satio, quae tanta interpretandi licentia, quae tam magna comminiscendi libido, imo vero quae tam insignis impudentia, ut eos filios Iosaphat, verosque germanos Ioram sitisse negemus, quos non sc modo scriptura vocat, sed reddit etiam causam , cur germanos fratres in elligi necesse sit λ Ioram, ait, fratres habuit filios Iosaphat , ne aliunde fratres existimares . Idque etiam ne dubitare postes , iterum atque iterum repetit : Omnes hi filii Josaphat regis Iuda . Deditque eis pater tuus
De Humana Hystoria Auctoris. que etiam fuisse , a desolatione ad ea
ceres Joacium a.. annos interfluxisse, Mardochaeum decem & octo annis ae
talem Isaac superasse, Machabaeos simul cum pontificatu etiam ducatum a domo David subriniuste , unde inimia
citias exortas , multaque alia ejusmodi quae partim commentitia sunt , partim
sacris etiam litteris adversa. Quid ρ quod vel in humana historia Philo iste adeo saepe delirat ut facile dicenti ipsi credas , se in ultimo anno aetatis sus decrepitae libellum illum scripsisse . Scrubit squidem, anno Cyri secundo Aggaeum & Zachariam prophetasse. Item ob mortem Darii Histaspis opus esse impeditum, nec adiri potuisse Cyrum , qui bello Tamyrico erat implicitus . Item Cyro Astiterum Priscum Artaxerxem successisse, qui & plus, qnam
II. annos imperarit, & Holofernem
in Judaeam miserit. Item hunc duos filios habuisse , qui de imperio contenderint , sed cum alter eorum , hoc
est . Darius Longi manus , Victoriam fuisset consecutus,m ejus primo anno Jesum liortantibus iisdem prophetis templi aedificium aggressum . Quae omnia falsa esse , & historicis probatis
mnibus vehementer repugantia, quis non videt Itaque miror quid in men
tem Annio venerit, ut eum librum , qui de temporibus inscribitur, in quo multa false , pleraque absurde, nonnulla contra scripturam etiam dicuntur , Philoni attribuerit viro doctissimoti prudentissimo. Quis enim credat , Philonem Xerxem illum Persarum re gum omnium apud Graecos celcberriamum ignorasse λ Darium Histaspis cum Dario Medo Cyri avunculo contrudisi se Asberum illum, qui opus templi impedivit , patrem Longimani existimasse λ Nempe In eos errores solus
ipse poiset incurrere, qui utri utque i, teraturae 3c sacrael, dc profanae rudis mmnmo, & imperitus esset . Non ergo
Philo Judaeus , cujus ingenium, erum ditionem , facundiam celebravit ant munera multa, regnum autem tradidit quilas , auctor illius libelli fuit: sed soram,. eo quod . esset primogenitus . 'homo quispiam sine ulla bona arte , Quid autem illa commemorem , quae sine omni sacro de profano testimonio , sineque ulla rationis conjectura Philo iste falsus comminiscitur λ Ortam litem
inter filios David ex Bethsabee, Davidis edictum de posteris in regnum quodam ordine successiiris, a rege Ioas
omnes sequentes binomios uino Osi sine eloquentia, sne ingenio , sine Iiteris. Nullo certe loco Philo iste fa sus Platonirat, sed ubique non modo indocte , de indiserte , verum incube etiam, atque inornate loquitur. Sed ut eo , unde digressa est , recurrat oratio, cum monarchiae Graecae,
atque Romanae nulli nunc publica am
372쪽
riae ori Designorant a is jure ut vi detur qui dem quoni. ant Rome
alist. l. Gen . Lib. I. Omnia, quo de antiqui tale optemtiae nostrae. quae eadem ludaeotum sui ,loses his Eole Au . disputa res vana sunt, si haee hel sunt .
nales extent missique omnino auctores, quorum historiae ad illiusmodi annales conveniant , Sc quadrent , nimbrum in his duabus monarchiis , rerulae Annii nulli penitus usui suturae sunt. Sed de in prioribus duabus monarchiis mihi sane videntur otiosae, ad Omnemque usum prorsus ineptae. Nam tametsi Medos, ae Persas publicos annales asi servatos habuiste saerae literae prodiderunt , Babyloniis etiam publicae au
ctoritatis historias suisse, non Iosephus modo testatus est , sed auctores ala nobilissimi ; ejusmodi tamen annalibus
nos hodie caremus, omnique etiam historico , quem hosce annales secutum esse certum , atque exploratum. sit et Berosum fateor , quoniam Valde prinbabile est , auctoritate publica Chal. daeorum historiam edidisse . Metasthenem vero publicum Persarum historicum fuisse cur fatear, non video , quem res Indicas scripsisse de in Plinio , &in Josepho legi , res Persicas non I gi . Sed quoniam non in hoc contentionis summa impendet . demus illud Annio gratis: Sicut Se id quoque, Ct sam Gnidium in Persarum & rebus gestis , 3e temporibus accipiendum esse. Videlicet apud Diodorum in tertio - , Ctesias ipse testimonium perhibet, Graecis se veros, certosque annales Persariun , ac Medorum attulisse . Hoc igitur quoniam Ctesias de se dicit , credamus illi. Nam Lueianus Ctesiam Gnidium ait de rebus Indicis scripsisse ea,
quae nec ipse viderit, nec de alio na rante audierit: Itaque fabulas esse. At donemus haec interim, nec enim de mmnibus certandum. est : illud agamus, quos libros derosi, & Metalthenis nomine inscriptos Annius Drotulit, eos nec Berosi esse, nec Metasthenis . Berosum porro Annianum non verum esse , sed fictum , Raphael Volaterranus libro Anthropologiae decimoquam to animadvertit. Cui Ludovicus Uaves,
pluresque alii viri doctissimi assentiunt.
Quae naihi res argumentis idoneis videtur eonfici posse. Primum, quod B
rosus iste Annianus scribit, Noe praeter tres primores filios, Sem, Cham,& Japhet, plures alios pol diluvium tenuiste: quod sacris literis videtur e L se contrarium . Tres isti , inquit, filii sunt Noe , Se ab his disseminarum est
omne genus hominum super univer sam terram. . Non ergo alii filii Noe
iuerunt , qui colonias orbis terrarum
praecipuas , Noe Iubente , estnstitu rint . Refert deinde, cum Noe obrius jaceret , Chain illius virilia comprehendisse , ac tacite subinurmurando carmine magico patri illudentem, st rilem eum perinde , ac castratum eL fecisse . Scribit praeterea, Noe in Italiam venisse , naturaliumque, & diu norum libros conscriptos Italis res, quisse: eundem quoque Noe Janum ibium extitisse, qui piimus in Italia inseperarit. Item Nemrot magiis studuisse paci , religionique deOTum , quam pulentiae , ideoque translatum a diis
subito non . comparuisse. Que comme
titia esse omnia facile ostenderem, n, si quod plus etiam nimio hujus volumitus magnitudo creΥit. Item ait ,huoci ipsum Nemrot Assyrium , Medum , & Magoptim in Asiam misisse, tui regna condiderint Assyrium , M um , & Magnum . hi hi cum essent filii Iaphet , vel patre , vel avo principiente, credibilius est colonias dedixisse e vel certe , ut Genes eos capite undecimo dicitur , is ipse Deus , . qui divisit linguas eorum in Bahel , inde dispersit. eos super faciem cumstarum
regionum. Praeterea narrat, Semiram
dem Babylonem urbem maximam ex oppido fecisse , & magis illam aedimcasse , quam ampliasse . At verius econtrario Berosus apud Josephum , infrimo contra Appionem Alexandrinumbro , scriptores Graecos reprehendit, qui falso ti adiderint a Semiramide B hylonem aedificatam , & mira opera ab illa circa hanc fuisse constructa . Ad haec Berosus Annianus prodit, Ce chrem AEgypti regem Hebraeorum magica in mari periisse . Quod utique nullo esset modo a Josepho praetermisistim , qui cum Hebraeae gentis antiquutatem adversum Graecos conaretur
stendere, nullum aut prius aut antiquius expressum testimonium potuit Berosi proferre , quam ex tertio libro Chaldaeorum, uia Nahuchodonosorum stria psit templum Judaeorum , civitatemque vastasse. Berosus insuper Annianus nutilam nec aperte, nec obscure Abrahami mentionem facit . At Berosus sse verus , ut Josephus auctor est , Abrahami implicite meminit his verbis r Post diluvium autem de ima aetate , apud Chaldaeos erat quidam justitiae cultor, vir magnus de si eratis scientiae peritus. Praeterea Berosus Sennacherib regis Λssyriorum gelia commemoravit, quem. X admo
373쪽
De Humanae Historiae Auctori ate.
admodum Iosephus, Hic ronymusque testantur . At in Beroso Anuiano nulla Sennach crib commemoratio est . Praeterea , fictus iste verosus in Aleata ledecimo octavo Assyriori im rege finem historiae sitae iecit . Post oliem tamen viginti alii reges usque ad Sardanapalum Babyloniis imperarunt . Sed hos tamen Berosus non omisit, quin eos e. tiam annumeravit', qui Nabuchodon foro Nabulastari filio usque ad Cyrum in imperio Babylonico siiccessere , ut Iosep nus contra Appio. libro primo, Divusque Hieronymus in Dani. s. cap. affirmant Atque metasthenes Annianus , cum trigintaocto Assyriorum reges a Saturno ad Sardanapalum nume- Tasset, tempusque etiam regni cui usque eorum si 1ecisset: in his omnibus se Berosum seqiri , atque adeo ejus se verba ex scribere testatus est.
Nec vero diei potest, libellum istum
de antiquitatibus fragmentum csse Berosi, non intcgrum opus, quoniam vel Annius ipse nobis tanQuam integrum pusculuin venditavit . Manethon quoque
Annianus aperte dicit se inde historiam exordiri , ubi finem si storiae suae
Berosus secit . Ita in supplemento Manethon decem de octo regibus Beros quatuordecim alios adjecit , quos si a Beroso accepisset, nullo pacto inficia retur. Fictus est ergo Berosiis iste An manus , Non mancus . Quid quod apud authores veteres Berosus non syptiorum, non Lybicorum, non Celtiberorum , non Italorum , non Germanorum , sed Chaldaeorum scripsit historiam λ Annianitie vero iste aeque limrum omnium regnoriim historicum se praebet. Nullum certe probatum auctorem inuem es , qui Berosam , nisi in rebus Chaldaicis testem excitet verita sunt: de rebus autem ipsis vel tutissime mentiatur , quia milli testes produci queunt , qui non sint pueri , si contra veterrimos proserantur. Qua in rc cuin Episcopus quidam nostras deprehensus esset saepe peccasse : eos enim auctores citarat interdum , quos nulla una quam habuit aetas, eas res olim gestas scripserat , quas nulli homines ediderunt. respondit, referre nihil, in historia sic an aliter omnino sentias : quod omnia essent ambigua, nisi quae sacris literis continerentur . Indigna quidem Episcopo , eoque Theologo sententia. Nam rusticus homo Sc vanus si haec diacat , non est mirum . Sed ut eo revem
tamur unde discessimus , facilius dico
csse, Berosum istum Annianum contemnere, quam refellere . Nam viris d
dis ipsa libelli lectio satis magna per iliasio est, indoctis persuadere nihil a
tinet . Suo Beroso si uantur licet. Quem solum de temporibus inlcriptionum ma-rundam, per annos quadringentos octoginta ante Ninum , δέ Phoroneum sit putasse , Annius ait Plinium tetigisse e Cum PIinius tamen nihil aliud tradat, quam Berosum usque adeo Astrolopia enituisse, ut Athenienses ei ob divinas praedictiones publico in. yymnasio statuam inaurata lingna statuerint. Fruantur itaque , ut dixi, Beroso suo , sed Plinii auctoritate non fluantur e Tmone probabili testimonio ullo quidem, aut ratione aliqua consentanea . Illa enim ridicula est , Hieronymum Berosi hujus verbis quandoque uti. Quasi vero commento locus esse posset , nisi Berosus iste fictus veri Berosi quaedam verba compilasset,
Sed jam Annii Metasthenem , quam fieri poterit brevissime explodamus.
Non autem persequar errata minutis . Atqui , si auctor gravissimus resita, quae in parvo Volumine plura sunt alias scripsisset , sine dubio in eis ab raliquo vel Hebraeo , Ves Graeco , vel
Latino auctore aliquando citaretur . Sed nescio an Berosum istum satius fuisset nulla argumentatione conficere . Resquippe ita priscas memoria prodit . at
licet falsas lintelligere per tui animi
conjecturam possis, arguere tamen per illarum vetustatem nimiam non possis. In rebus enim ejusmodi quo quisque improbior est , eo majorem habet fingendi lacentiam, adeo ut de libris quidem totis , dc auctoribus, quemadms dum ait Fabius , mentiatur tuto , quia inveniri qui nunquam suere non POL Tantum quae sunt ma ora videamus. Scribit igitur monarch iae Persicae reges , dc ici ora in hunc modum: Baltassare interfecto, re3naverunt simul Cyrus, & Darius annis duobus , inde solus Cyrus duobus de viginti . Filius Darii Priscus Artaxerxes Assuerus annis viginti et ultione interea sumpta de factione Tamyrica , quae per do lum patruum tradiderat Tamyrae , hujus duo filii Cyrus Artabanes . de Darius Longi manus, septem mentibiis Pr imperio dimicaverunt, &septimo mente Longimauo victoria cessit, regnavitque annis septem traginta . Eius
374쪽
Liber Undecimus. Cuont VI. filius Darius Nothus annis decem &novem , masnus Artaxerxes Darius Memnon annis quinquaginta quinque, Artaxerxes Ochus sex & viginti , nostra aetate Aries annis quatuor , Darius ultimus sex . Hos quoque reges,
di tempora , eodem ordine , eisdemque pene verbis Philo Annii notavit, ut cundem suisse ut ruisque fabulae artificem suspiceris , vel potius intelligas. Hoc solum addit Philo , videlicet ex Hebraeorum officina , Asterum istum Nabuchodonosorum esse, cujus res gestas Iudith scribit historia . Illud autem in primis rogo, ecquis iste est Priscus Artaxerxes Assuerus , qui patrem habuit Darium , patruum Cyrum, qui Cyro in imperio ilic cessit , qui viginti annos regnavit , qui &.Nabuchodono- sociis suit , cujus excrcitum , Principemque militiae Holofernem mulier una deturbaverit , qui denique duos filios sortitus est , Cyrum Artabanum, Sc Darium , Loiarimanum p Sane Cambysen respondent esse . Id namque Metasthenes paulo ante scripserat , CDrum re Darium sex annos Prius, quam Babylonem caperent, bellum Tamyrae Teginae allaturos , regnum Persicum
Cambysi filio resignasse . Id etiam historicorum omnium consensione prod tum est, Cambysen statim a Cyro Per-larum imperium tenuisse. Assuerus ergo iste idem , qui de Cambyses fuit. At vero , quae in prisco Assuero sive adjuncta, sive antecedentia, consequem itaque ponuntur, adeo sunt a Cambyse aliena , ut etiam contraria esse vi
Primum enim Darius Cambysis pater non fuit, sed Cyriis. Id quod non Herodotus modo, Iosephus , Hieronymus , sed univers Scriptores Graeci , Latinique testantur. Cujus omnino rei allud quoque argumentum est , quod Cyri parenti Cainbyses nomen erat , ut historici uno ore dixerunt omnes.. Darius autem nullum majorem habuit, qui Cambyses vocaretur. Consentaneum cst ergo , Cambysen filium Cyri fuisse , non Darii. Pi aeterea , si Cambyses Darii filius fuit, certe Dario mo tuo in regnum patris successisset et at Dario mortuo Cyrus solus Persis , ac Medis vigintiduobus annis imperavit, ut etiam Metasthenes , & Philo confessi sunt. Non ergo Darii filius Cain byses fuit , sed Cyri, cui in imperio successit. cum Monarchia a Medis in Persas per Cyrum suerit trans lata , ecquo pacto verisimile fit, filium Darii Medi in Monarchiam successisse filium Cyri Persae non successisse e Sed
quid ego demens, eam rem conor argumentis demonstrare , quae mm ex
historiae fide pendeat, historicis omniabus consentientibus memoriae prodita sit 3 Nihil prostelo necesse est , contra eum ratione pugnare, quem omnium N ecclesiasticorum, ac profanorum authoritas vincit . Simile est , quod deinde subjicit , Cyrum patruum mil- se hujus Asilieri. Fuerunt igitur Cyrus Persa , ac Darius Medus germani fratres, quod cum ratione etiam pugnat. Atque authores universi alios parentes Dario Medo, alios Cyro Persae fi
isse scribunt . Quod rursum tertio I co addit, Assii erum istum viginti annos imperasse , illud historiis item omnibus adversum est . Apparet autem in hoc esse confictum, ut historia libri Iudith sub isto scripta videatur: id quod Eusebius in chronicis maris resert quam sequitur . Traditio quippe Hebraeorum est , quae nec idoneo testimonio , nec probabili ratione consistit. Iosephus sane repugnat, qui libro Judaic. antiqv. undecimo , capite secundo, Cambysen ait septimo anno regni sui mortem oppeti ille. Sed & Eusebius Cambysi ociosolim annos imperii tribuit , Herod
ius vero septem annos di menses qui que . At Nabuchodonosoriis, qui in libro Judith commemoratur, plures edi iam , quam II. annos imperavit , ut cap. 1. habes . Non ergo Cambyses Nabuchodonosorus ille fuit. Praeterea, omnes historiae produnt & Cambysen,& Cyrum, cui ille in regno successit, reges Medorum, Persarumque sitisse.
At Nabuchodonosorus libri Judith nusquam aut Medorum, aut Persarum rex,
sed ubique & Assyriomm fuisse, & regnasse in Ninive civitate magna dicti
Ad haec s Cambyses Mediae rexerat , ut vere erat , quomodo Nabuchodonosorus is fuit , qui Arphaxat regem Medorum obtinuit Nempe quamvis fingere nostro arbitratu libeat id , quod Philo Annius facit , AD phaxat factionis Tamyricae fautorem Asia syrios, Medos, ac Persas ad defectionem compulisse , at non proinde tamen regem eum Medorum scriptura appellaret . Pari etiam ratione Persarum. Assyriorumque rex Λrphaxat iste 3 vocae
375쪽
vocaretur . Quid λ quod Nabuchodonosor tum etiam rex Assyriorum sui si se dicitur , cum Arphaxat rerem Medorum superavit. Quale erro Philonis commentum est , Arphaxat cum Persis ac Medis Astyrios quoque ad defectionem compulisse ὸ Praeterea, Arphaxat ille, contra quem Nabuchodonosorus depugnavit , civitatem Mediae florentissimam condidit, cui nomen Ecbatanis , ut Iudith r. capit. legitur . At civitas haec multis ante Cambysen annis erat aedificata , a Diocle vide. licet , quinto Medorum rege , quemadmodum Eusebitis testatur in chronicis , idemque in primo libro Herod tus . Nec excidit mihi scripsisse in tertio Diodorum, Ecbatana ante Semiramidem condita, in quibus regiam quoque illa aedificarit : Plinio vero in 6 c. I . Seleuci aedificium esse . Verum. quoniam non consulto, sed casu in hu-3us rei mentionem incidi , satisfaciam utrique quasi praeteriens quam brevissisime. Diodorus primum saepe ac multum in historia nugatur. Eandem certe habuit, ut caeteri Graeci, mentiendi libidinem. Quid enim levius in mentiendo, quam Graeciae regio vana , di ad Omnem impulli: in mobilis Nisi iis r- te Diodorum defendit titulus libri ejus, qui nunc unus extat, de antiquΟ-rum sabulosis gestis inscriptus, qui quo niam inscriptioni suae ipse respondet, neminem fallit . Quod enim promis rat, idem exolvit. Nam quod Plinius in prooemio totius operis asserit, Di dorum apud Graecos primum desiisse nugari , id facile ex orationis Pliniana: contextu intelligitur non ad hist riarum falsitatum , sed ad inscripti
num vanitatem pertinere. Graeci enim auctores inanes ventosasque inscripti
nes libris suis passim praeponebant. At Diodorus , ut Plinius ibi refert , librum litum nullo levi vanoque indice invidiosum secit , ut priores , sed bibliothecae historiam inscripsit. Non ergo Diodori nos urpebit auctoritas , si quae de Semiramidis magnificentia,& in Ecbatanis extructa regia Grae cis fabulis decantata sunt, ea ipse vel retulerit , ves etiam fuerit secutus .
Plinius vero iis , qui urbes praeclaraScondiderunt , nobilitandis saepe falli
Sed ad rem . Cum Arphaxat eum, qui Ecbatana aedificavit, ante Cambysem suis e certum exploratumque sit,
fieri non potest , ut Cambysses Nabuchodonosortis ille intelligatur , qui ab
Arphaxat Ecbatanarum conditore victoriam reportavit . Praeterea , Ninuve tempore regni Persarum a Babyloniis vastata fuerat , ut Naum vaticinatio indicat . Nec Persis monarchiam Occupantibus regem proprium haec civitas habuit . At Nabuchodonosorus,
cujus in libro Iudith mentio est , regnabat in Ninive civitate magna. non
igitur quae Iudith historia refert , casub Cambyse , sed ut vere Carioniciatit , ante Persarum imperium stella sunt . Nec, ut ab hac sententia discedam, Achioi is me verba movent, quae cap. s. referuntur . Quoniam ante i
signem illam captivitatem Babylonicam afflixit aliquoties Dominus omne semen Iliaet , dc tradidit eos in manus diripientium nunc AEgyptiorum, nunc Syrorum, nunc Assyriorum , nunc MOabitarum & Ammonitarum, donec tandem projecit eos a facie sua . Ouia
vero in varias regiones captivi acidi
cti sunt, sed brevi tempore reduxit eos
Dominus in terram sua in , idcirco in libris Rerum eJulinodi minus celebres captivitates silentio premuntur . Nam& Iudi c. cap. 18. cujusdam captivitatis mentio fit, quam C ajetanus vere,
ut ego sentio , dicit in libris Regum
praetermissa in . Non enim, ait, omnia scripta sunt . Non itaque Achior de
captivitate illa tinsigni Babylonica loquitur , sed de alia quapiam . Judith
Porro aetate templum Hierosolymitanum non erat eversum, nec civitas ipsa vastata. Iterum, ait, possidem Hierusalem , ubi sunt sancta Sanctorum. At regnante Cambyse, & eversum templum erat , 3c nondum civitas instaurata . Manet igitur , ea , quae ipsius Iudith narrat nistoria , non esse ad Cambysen reserenda. Merito igitur Allii erum istum priscum Artaxerxem mis gant ullum titisse quidam: quoniam revera , qualem Metas lienes Ρhiloque
describunt, nullus sum . Qui etiam si sitisset , si a Cyro 1 atim imperavit, Longi mani profecto parens non mi Dset . Ecquis enim dubitet , post Cyri& Cambysis regnum Darium Histaspis
Persarum dominationem adeptum, cui
Xerxes filius in imperio lii cccsierit pNimirum id Herodotus , Iustinus , Ο-
rosius, caeterique scriptores profani tradiderunt , atque universi etiam veteres eccletiastici Josephus, Clemens ,
376쪽
. Liber Undecimus, Cap. VI, phricanus, Hippolytus, Eusebius, Hi
ronymuS . Hieronymus. Certe eam rem
non tanquam dubiam & incertam, sed tanquam per picuam atque constantem, prodidit in Danielis caput septimum,mquiens : Tres ordines , qui erant in ore bestiae , quidam t. es reges post Cyrum fuisse Persarum autumant , Scquae illis IIunt nomina , reticent . Nos vero cum post Cyrum , qui regnavit annis triginta scia imis apud Persas regnasse Cambysen filium cIus , & fratres Magos, deinceps Darium, cujus secundo anno coeptum est aedificari templum in Hierusalem: quintum, Xerxe m filium Darii et sextum Arth
banum et septimiun , Artaxerxem LOngimanum : octavum, Xerxem: nonum, Sogdianum : decimum , Darium N ilium : undecimum, Artaxerxem M mnonem : duodecimum , Artaxerxem
Ochum : tertiumdecimum , Arsen γchi filium : quartumdecimum, Darium Arsani filium , qui ab Alexandro su- Deratus est z quomodo tres reges Pe sarum fuisse dicemus λ Hactenus Hie
Sane si in Regum Persarum serie, aut fratres Magos , aut Arthaban uin, aut secundum Xerxem , sive Thucydides , seu quisquam alius historicus praeterierit nihil mirum esse debet: quinniam illi vel brevistimo tempore imperarunt . Vel certe eo quoque brevi tempore de imperio cum aliis contenderunt . At Darium Histaspis, de Xerxem filium ejus, qui potentulimus rex atque ditissimus , advextan Graeciam innumerabilem duxit exercitum, & ea gessit , quae Graecorum & Latinorum gentilaum ac fidelium historiae narrant; nos inquam duos tam excellentes ac praeclaros reges silentio trausire , extrema ignorantia, ne dicam impudentia est . Etenim hos in Persis regnasse si quis neget , negare etiam poterit , Constantinum Τheodosiumque Romae imperasse . Non enim plures gravioresque historici hoc, quam illud asi firmant . Atque Herodotus & Thucydides de his videlicet sui seculi regibus ita loquuntur. ut non res auditas, sed visas narrare videantur. Nec si historiae suae Herodotus fabulas miscet, idcirco fides illi abroganda est in rebus sui temporis publicis & manifestis, in quibus nullus crat fictioni locus . Alioqui Plutarch. qui minimos quosque errores Mrodoti Persecutus reprehen-
mus, potissimum insectaretur . Cred mus itaque potius Herodoto , Τhucydidi , Justino , Orosio , Aptui cano, Ex sebio, Hieronymo, Josepho , caeteriΩque auctoribus probati iIimis, quam Metastheni huic , non veteri de erudito, sed recenti, rudi , sine sensu, sine s
pore, ignoranti, atque adeo impude ii : nempe qui polliceatur scripturum 1e regum Persarum tempora, ut in a natibus publicis liquide de vere digesta sunt, Reges quoque , dc nomὲna, quam apud eos splendidissime regnatum est: & tamen cos Reges omittat, qui in Persis magnificentissime atque amplissime regnaVerunt. Nec me sugit , Joannem Carionem operose etiam contendisse , ut inter Eusebium, Hieronymum , ac reliquos auctores graves , di Metasthenem Peristam istum nulla esse repugnantia ubderetur . Ita in summa discordia ac dissensione pacem conciliare nititur , de quae discrepant plurimum , ea fac
re ut consentiant vel maxime . Pr,mum ergo ait Camon, Assucrum illum pri lcum , Darium Histaspis intelligi
portere . Qua una ex re totum disce Carionem. Quid enim stultius dici potuit . , quam Darium Hiliaspis patrem habere Darium Medum , patruum CDrum , silium Longi manum p His enim attributis priscum illum Assuerum M tasthenes cumulavit . Quid autem a Dario Histaspis alienius, quam publico edicto vetare , ne templum Hieros lymis instauraretur , quod Assuero illi prisco Philo Annianus assignat Nam cause a Carione redditae , cur a M ta Rhene Xerxes suerit omissus , usque adeo ridiculae dc ineptae sunt , ut non sint a me in praesentia referetulae . At que eas omnes sigillatim Joan. Verg ra canonicus Toletanus, vir Graecae ac Latinae linguae peritissimus in libello 3. quaest. Hispane edito accuratius ref tavit . Cujus nos opera & diligentia multum hoc loco adiuti sumus . MMIumus enim quod nos Plinius admo- No monuit, mutuum Omnino reddere, quam in stu to deprehendi . Illud enim Basilii praeceptum semper nobis probatum
est , s quid ex alio discitur , minime
celandum s more pravae mulieris , quae partuS nothos clam supponit : Quam obrem sermonis de doctrinae patrem in genue mamaestandum . Quibus rebus demonstratis, omni Iuce esarius appa
377쪽
ret, id quod huius orationis institutum
erat , Annii regulas in historiae ludicio utiles este non posse : Quando ne
ex his quidem posterioribus Chaldae
Tum, ac Persarum monarchiis annales
ulli publici relicti sunt, nec auctoris
cujuspiam monumenta , qui historiam suam ad veram , certamque eorum annalium formulam composuerit . Quincirca Josephum , Eusebium , Hieronymum , caeterosque probae fidei aucto Tes, in Persarum aut rebus gestis, aut remporibus explodere, quod Metas theni huic , & iis , qui praetexuntur , Susanis annalibus non cohaereant , magnum inscitiae , imo vero etiam temeritatis argumentum est . Quo loco I
De Itam ima Historiae Auctoritate. rii Medi in chronicis nusquam meminit,
nec sub eo nomine , nec sub nomine Ciaxaris , quo eum appellat Xenophon. Non ergo Eusebius scripsit, inrum ante intersectum esse , quam Darius M diis Babyloniam cepisset , cum Darium omnino Medum in chronicis praetermiserit. Herodotus autem nihil ejusmo si scripsit, quale illi Annius impingit. Darium Hii talpis filium Eusebius , Her
dotusque commemorant: Ille, ut solet, breviter regni tempora notans, hic latius ejus gesta describens . In quibus illud refert , Darium Histaspis Babylonem, quae a Persarum imperio desec rat, iterum & obsidione cinxisse &'expugnasse . Atque hinc turpis Annii eraanncs Drictionis vehementer erravit, iror Extitit. Cum enim a unitat, Her
homo , quod ad Theologiae diligentiam Odotum scribere , post Cyri mortem Ba- pertinet, plane doctus ; quod ad lusio- l bylonem a Dario captam , existimavitriae humanae cognitionem, valde rudis. t eum de Dario Medo intellexisse; cum Qui cum in haec Annii volumina inci-l Darium Histalpis sine dubio Herodotus disset, de Berosi Chaldaei , Metasthenis
Persiae , Ctesiae Gnidii, Philonis Iudaei, Diodori Siculi, Bibliothecae Stisianae,
Septuaginta seniorum excitatio inani verborum sonitu illius complevissct au.
res ; ad Eusebii , Iosephi, Hieronymi
Vocem oppido quam gravem Obi duit. Quanto prudentius ecclesia, quae, Cum A lam, Enoch , & Noe quidam libelli producerentur, eos noluit recipere . Quoniam, ut Augustinus ait, quo In auctoritate non essent , nimia fecit antiquitas , propter quam videbantur habenda esse suspecta , ne proferrentur falsa pro veris . Nam & proserum tur quaedam, quae ipsorum esse dicuntur , ab eis, qui pro suo sensu passim,
quod volunt, credunt. Hactenus indeclino octavo de Civitate libro cap. 38. Augustinus . Viro igitur prudenti, ut liber quisque sub antiquitatis nomine profertur maxime , ita maxime debet illi esse suspectus . uam nos prudentiam secuti, Beros hos, Methasthenisque libellos, vel nimia vetustate suspectos habercmus, etiam si nihil illi continerent , quod viris gravissimis contra veniret . Ruibus rebus efficitur, ut prima Annii eausa, quamobrem in Persarum monarchia Josephum , Eusebiumque rejici oporteat, futilis & vana sit. Nam altera falsissima est. Non enim aut Eusebius, aut quisquam alius probatus auctor scribit , Cyrum ante dedisse licentiam Hebraeis in Babylone captivis, di mortuum, quam Babylonia Darius ille Medus potiretur. Eusebius porro Da- expresserit. Nam a Cyro semel expugnatam Babylonem primo libro dixerat.
Deinde in tertio ea iterum capta Darium Histat pis pqtitum affirmat , muroscius circumcidisse , & portas omnes amolitum esse, quorum neutrum Cyrus fecerat prius eidem a se captae. Abeat ergo nunc Annius, 3c dicat , Herodotum , dc Eusebium somniasse . Annius ipse revera potius somniat, qui e dum bus hominibus Dario Medo , dc Dario Persa unum facit , exque duabus Babylonis expugnationibus item unam.
Id quod proprie dormientium , & somniantium est.
Sed ais, Daniel cap. II post Darium
Medum quatuor sbium Persarum reges usque ad Alexandrum futuros vaticinatus est. Non ergo quatuordecim fuere, quemadmodum nos Eusebium , Hieronymumque secuti siuisse diximus . Hu-Jus argumenti ratio Tertullianum in eo libro, quem contra Judaeos scripsit, videtur impulisse , ut inter Darium Medum , de Alexandrum , quatuor duntaxat Persarum reges intermedios poneret , Artaxerxem, Ochum, qui & CPrus , Argum denique , ac Darium ultimum , qui dc Melas nominatus est . In quem errorem Nicolaus Lirantis, liceta Hieronymo admonitus , videns prudensque incurrit, Hcbraeorum somnia sequens, qui historiae humanae penitus sunt ignari. Quoniam nulla externi re gni monumenta in lingua sua habent:
nec alios aut Persarum , aut Graecorum
reges agnoscunt , nisi quos scriptura
378쪽
Liber Undecimus . Cap. VI. ommemorat. Quod qui parum perspiciunt, hi Judaeos in earum etiam scrI-pturarum explicatione sequuntur, quarum intelligentia, si Gentilaum ignorentur historiae, aut vix, aut certe nullo modo haberi potest. Ita Hebraei rati nes saepe historiarum vertunt, & id, quod probare non postunt, fingere cinnantur . Quorum error eripiendus est, omni strue opinio ad eam 1 peciem traducenda , ut scriptura sacra tuterpretanda , in iis praeiertam locis, quae reSexternas gentium attingunt, gentium monumenta sequamur . Rectius igitur veriusque Hieronymus quartum illum reicin , quem Propheta commemorat,
Xerxem Darii Histaspis filium suille imiciligit : talem enim hunc Ethnicorumh storiae narrant, qualem Propheta d scribit . Quod autem Daniel quatuor Persarum regibus enumeratis , novem, qui sucre post Xerxem, Praetern lserit, hoc non solum contra nos, χd contra Metasthenein Annii , Plutonemque etiam facit . Non autem curae sult, ut
Hieronymus ait, spiritui prophetali libstoriae ordinem inqui, sed prae lara quaeque perstringere. Ac si quis prophetarum transitiones diligenter animadvertet , inveniet multa intermedia frequen.
tissime pertransri: quae si ex vatum si lentio nunquam suisse judicabit, in magno eum errore necesse est , & multarum rerum ignoratione versari. Hoc vero loco peculiaris causa fuit, cur in rege Persarum Xerxe spiritus prophetae subsisteret . In eo si quidem Persarum monarchia maxime adversum Graecos eminuit : adeo ut ab innumerabili exercitus multitudine Graecia vel bre vi momento vastanda atque exinanicnda videretur . Itaque repente Danieli
Alexander Graecus ostensus est , qui non solum Graecos pollet a Persis er pere . sed de Petas etiam triumphare. Sed de regulis Annii, earumque regu- Iarum exemplis , ac de tota demum Annii censura latis, ut arbitror , dii
genter disputatum cst . Quid igitur Nam hoc dicet fortasse aliquis nulla
via ratioque crit, qua veraces nistoricos a fallacibus distinguere atque internoscere valeamus ὸ Erit nempe, multiplex ctiam erit. Prima lex ex hominum probitate imtcgi itateque sumetur. Quae omnino res
locum habet, cum quae narrant hi storici , ea vel ipsi se vidiste tellantur
lia sunt pleraque in epistolis Ambrosii, Cypriani , Hieronymi . Augustini , iuibris quoque hujus de civitate Dei, in dialogis Gregorii , breviter in o
mnibus iere doctorum ecclesiae probatissimorum scriptis r in quibus mendacium suspicari , quod ad memoriam sempiternam transferre illi scribendo voluerint, piaculum est. Magnis quidipe praeclaratque virtutibus viri sanctis. sinu atque optimi ad conicquI metu runt, ut in rebus ejusmodi , quas vel
spectasse se , vel ab aliis fide dignis,
qui spectarint , se audisse testati lunt, ides omnino illis habeatur. Qua in re Erasmus Roterodamus , aliique juni es quidam s aepe ac licenter errarunt. Quid enim liberius, licentius , imm ieratius dici potuit , quam Hieronymum asserentem, Matthaei evangelium ebraicum describendi sibi copiam fui s. se , an eo virum gravissimum sanctissimumque mentiri λ Jure itaque piis ii minibus nimia haec quorundam j lorum liberiorque licentia displicuit, j
re etiam in crimen vocata est. Haec autem prima lex in profanis quoque a ctoribus locum habet . Quaedam enimi ullus Caesar, quaedam Suetonius, quindam Cornelius Tacitus , quaedam Pl tarchus, quaedam Pl:nius narrant, quae auctores ipsi partim oculis aspexerunt, artim acceperunt ab lus, qui ea praesentes aspexerant. In hisce vero auet
ribus lainetsi pietatem , absolutaque virtutis ossicia spectare non licet , licet
tamen probitatem quandam bonitate que naturae. Quidam enim eorum aut veritatis amore inducta, aut ingenui γροdoris verecundia, usque adeo a menda
cio abhorruerunt , ut jam pudendum fortasse sit, historicos gentium quosdam veraciores Hisse, quam nostros . -- lenter hoc dico potius , quam contu meliose, multo a Laertio severius vitas Philosophorum scriptas, quam a Chriathianis vitas Sanctorum : longeque incorruptius & integrius Suetonium res Caesarum exposuiste, quam exposuerint Calliolici, non res dico Imperatorum, sed Martyrum , Viminum , dc Consessor ri . Illi enim in probis aut Phialosophis , aut Principibus , nec vitia, nec suspiciones vitiorum tacent. in improbis vero etiam colores virtutum Pr
dunt . Nostri autem plerique vel affectibus inserviunt, vel de industria qu
que ita multa confingunt, ut eorum me
in Iluu uon solum pudeat, sed etiam
379쪽
erem . yrus ille inquit Xenoption te . non ad
De Humana Historia Auctoritate.
Hos enim intelligo ecclesiaelnon sint, quoniam inutilia sunt tamen,
a s -- . : milites oneri sint m
taedeat H iisti cum nihil utilitatis attulisse, tum i ncommodationis plurimum . Nominibus parco, quoniam huIus loci j dicium morum etiam est, & non eruditionis tantum, in qua liberior potest esse censura. Nam quae morum est , hec debet profecto esse & in vivos cautior,& in mortuos reverentior. Certum est
autem, qui ficte Se fallacitet historiam ecclesiasticam scribunt, eos viros bonos
atque synceros esse non posse, totamque eorum narrationem inventam esie aut ad quaestum, aut ad errorem, qu rum alterum sci dum est, alterum pePniciosum . Justusma est Ludovici querela de historiis quibusdam in ecclesia
confictis . Prudenter ille sane ac gra-Viter eos arguit, qui pietatis loco duxerint mendacia pro religione fingere. Id quod & maxime periculosum est,& minime necessarium. Mendaci quimpe homini ne venim quidem credere solemus. Quamobrem qui falsis atque
mendacibus scriptis mentes mortalium Concitare ad Divorum cultum voluere, hi nihil mihi aliud videntur egi
se, quam ut veris propter falsa adimatur fides, & quae severe ab auctoribus plane veracibus edita sunt , ea etiam revocentur in dubium.
In Herodoti lucubratione rebus fictis & adumbratis quidem loci plurimum fuit. Verum inscriptione ipsa ille praemonitit, non esse in eo libro historiae rationem ad vivum resecandam.
Musas videlicet insi ripsi, quibus fabulae interdum concessae sunt, ut audientium animos jucundius Ze suavius allectent, quod severitate narrationis non perinde assequerentur. Xenophon, qui, ut Fabius ait, magis inter Philosophos, quam inter historicos reddendus est optimi de absolutissimi Principis formam in Cyro perfectam conatur effngere. Itaque non est ab eo expectandum , qualisnam Cyrus re vera fuerit , Rex licet excelleris 3c eximius , sed qualis suturus sit in Republica Imperator, si ad normam exemplaris exactissimi componatur . At in historia Christiana ,
quae tota, ut diximus, non Voluptate, sed veritate perpenditur, quorsum attinet historiae nomen commentis fabuli sique praetendere ρ Quasi vero sancti Dei
homines nostris mendaciis egeant, qui tam multa vera pro Christo Refferunt, ut fessa quamlumvis licet eruditae simulationis artificio compost in , ut noxia
tanquam ignaussis, quam auxilio . Heroum Porro n strorum res vere gestae, sicuti ego mxistimo, non solum amplae magnificaeque fuerunt, verum multo etiam maj res quam fama feruntur. Neque eorum qui secere, virtus tanta habenda est , quantum eam verbis extollere potuerunt nostri: sed tanta potius , ut & pre-
clara ingenia rebus ipsis , & inrcniis praeclaris verba quoque desuerint. Seddunt quidam affectui suo nimium indu
gent, dceat cribunt, quae animus scribentis dictat, non verita S, tales Divos quandoque nobis exhibent, quales Divi ipsi , etsi possent, esse tamen noluis-lent . Ecquis enim credat , Divum Franciscum pediculos semel excussos, in se ipsum solitum esse immittere pQuod ad sanctitatem viri scriptor per tinere putavit, equidem non puto, qui paupertatem sciam viro sanctissimo placuiste semper, sordes nunquam. Illud item quam ridiculum p Diabolum Dominico patri nostro semel obstrepentem , a Divo esse coactum , ut lucem nam haberet in manibus, quoad illa a sumpta non molestiam solum , sed i credibilem dolorem etiam afferret. Non possunt hujusmodi exempla numero
comprehendi , sed in his paucis pleraque alia intelligenriar, quae Divorum clariis morum historias obscurarunt is Non autem decebat, veras sanctorum
res gestas falsis fle commentitiis fabulis contaminari. Quae causa Gelasio fuit, ut hujus generis historias multas in concilio septuaginta Episcoporum reprobaret . Ejus Pontificis verba sunt,
legi cognoscique dignissimae idcirco adscribenda sunt. Gesta, inquit, Samelorum martyrum , qui multiplicibus tormentorum cruciatibus , & mirabilibus confessionum triumphis irradiant,
quis ita esse Catholicorum dubitet, Acma Jora eos in agonibus esse perpessos, nec suis viribus, sed Dei pratia Sc a, jutorio universa tolerasse a Sed ideo secundum auctoritatem antiquam , Vesconsuetudinem singulari cautela in sancta Romana ecclesia non leguntur quia eorum, qui scripsere, nomina penitus
ignorantur: & ab infidelibux aut dicta
luperflue, aut minus apte, quam res o
do fuerit, scripta esse putantur : sicut cujusdam Quiricι 3c Iulitae matris injus , sicut Georgii, aliorumque passiones h usmodi, quae ab haereticis probam
380쪽
Lil est Undeciniustiir conscriptae: propter quod ut dicium est) ne vel levius subsannandi oriretur occasio, in sancta Romana ecclesia non leguntur. Nos tamen cum praedicta ecclesia omnes martyres &eorum glorio: Os agones, qui Deo magis , quam hominibus noti sunt , cum
omni devotione veneramur . Item vitas patrum Antonii, Pauli, Hilarionis,
de omnium Cremitarum , quas tamen
vir beatissimus scripsit Hieronymus ,
cum omni honore suscipimus. Item actus beati Sil est ri Apostolicae sedis
praesulis, licet ejus, quis cripsit, nomen
ignoremuS, a multis tamen In urbe Roma catholictis legi cognovimus, de pro antiquo usu multae hoc imitantur ecclosiae . Item scripta de inventione sanctae Crucis dominicae, de alia scripta deinventione capitis beati Joannis Baptistae, novellae quidem revelationes sunt, &nonnulli eas Catholici legunt, sed cum hoc ad Catholicorum manus pervenerit , beati Pauli apostoli sententia praecedat: Omnia probate , quod bonum est tenete. Hae tenus Gelasius .
Quod si prophetias, quae numinis a Lflatu edi solent, Paulus docet non spernendas quidem , sed explorandas tamen recquis nos accusare jam audebit, si historias humano sensu editas exploremus 3 Gelasius sane auctor est cum Comellio gravissimus , quod de prophetia ab Apostolo dictum est , hoc apte etiam in historiam quadrare. Jubet e go imprimis Pontifex, ut eas historias
nullo modo amplectamur, quae sne certo auctoris nomine proferuntur. Olent enim aut quaestuosorum hominum Impo-
sturam , aut, quod Gelasius ipse ait,
haereticorum scetum . Quae eadem
mnino causa subest , ut histoliae illae valde etiamsiispiciosae sint, quae tame si auctoris cujuspiam nomen 'prae se serunt, sed quis ille qualisve ut, obscurum Zc incertum est : Cujusmodi ante hos paucos dies, quaedam fabulae pro. diere , quarum & auctores , de loca adeo longo intervallo distant, ut an mentiantur illi, non possit inveniri, an haec sint, addubitari etiam possit . Sed bene habet, quod totum narrationis corpus commentitium apparet , ut quod Hispanorum 1ermone teritur, id quoque in hac re facile probes , De luengas vias, luengas menti ras. Sed ad Gela. 1ium redeamus. Qui illius demde erroris nos admonuit , in quo olim non
bus crederet, Omnia, quae Hieronymi Se Augustini nominibus mscripta erant, Hieronymi Augustinique vere etiam esse. Sic librum , qui de vitis patrum inscriptus est, Hieronymi nomule vulgus circumferebat, quum paucissimas tamen patrum vitas ille scripserit, quae& hoc loco fere a Pontifice reserui tur . Gelasii itaque testimonio eorum impudentiam retundemus, qui harum
rerum auctorem Hieronymum pervulgarunt . quas nemo nisi rudis atque eli ruis ederet. HuIus generis fabula o iam illa est instilla aeque ac barbara de Nativitate sanctae Mariae, ad Chromatium , di Heliodorum episcopos. Hu-Jus generis sunt alia multa , quae de diligentissime de rectissime .Eratinus re
sutavit . Illud etiam in his Gelasi verbis
equidem animadverto, novellas revela'
tiones sic enim vocat nos admirari& ni spicere minime oportere.. am e nim passim non pro ecclesiae necesstate, sed pro hominum affectu expromuntur, adeo ut in Conceptionis causa utrinque, si superis placet, revelationes vel contrariae proferantur. Quae res implis qui
dem non levem subsannandi occasio nem praebet , piis vero lachrymandi. Contemnantur profecto necesse est Dei de dona de miracula, Γ nostris aut opinionibus , aut affectibus intervIerint.
Ecclesiae igitur Christi hi vehementer
incommodant , qui res Divorum princlare restas Non te sinant egregie e posituros , nisi eas fustis &revelati Lbus & miraculis adornarint 4 Uva in re nec sanctae virgini, nec Christo
domino hominum impudentia pepercit, quin quod in altis Divis iactitavit, i- dein quoque in christi de inatris hiastoria scribenda faceret, & pro humani ingenii levitate multa vana & ridiacula comminisceretur.Cum superioribus annis Tridentino concilio interessem,
e quibusdam audivi, Noysium Lipp
manum episcopum Veronensem huic malo mederi, historia de vitis sanct rum constanti ac gravI .ratione cita.
Sed hanc mihi actuc vadere non liacuit, nec aliam quamvis , quae mihi quia dem probari possit de his, quae venerunt in manus. Spissum sane erit opus&- operosinn, sed is menter ouuubus
Christianis utile , si quis praestrarit dignum modo Divis , Ecclesia , mr, sto . Io quod haud aubie praestabit nemo , nisi vir probus, integer, inc - .