장음표시 사용
591쪽
Τertia conc Iuno e Non satis est ad aeternam salutem consequendam peccatoribus bapti Zatis votum implicitum hujus sacramenti, scd explicitum S sor- male requiritur. Quoniam ad eundem
modum poenitentia: sacramentum est necestarium peccatoribus bapti alis eo,
quod per utrunque virtus passionis N sanguinis Christi in peccatorum remissonem applicatur , sine qua quidem
applicatione ne unum quidem mortale peccatum remitti potest . Ac sine voto explicito baptismi nullus salvatur, Marci ultimo : Praedicate Euangelium omni creat Irae , qui crediderit , dc ha- Pti Zatus fuerit , salvus erit , qui vero non crediderit , condemnabitur : Unde Primum colligitur, baptismum in voto satis esse , cum re ipsa suscipi non potest. Idcirco enim non dixit: Qui non fuerit bapti Ea lux, condemnabitur , sed, Qui non crediderit. Colligitur deinde , fidem hujus sacramenti , hoc est haptismi, est e ad salutem neces ariam, id est qliod per baptismum in nomine
Christi priae statur remistio peccatorum omnibus gentibus . Id enim est Euangelium , quod qui non crediderit, condemnabitur, ut Marci ult. declaratur .
Nec hanc hujus loci nos intelligentiam comminiscimur , sed etiam nobis sancti Patres tradidere. Uvaldens in lib.
de sacramentis , cap. Iro. Hugo de saneto Victore , lib. 2. de sacramentis ,
Parte 6. cap. 7. D. Bernardus epistola 77. ad Hugonem. D. Augustinus lib. r. de baptis in. contra Donatist. cap. 8. dclib. 4. cap. 2 r. & 2. libro contra Crescon. cap. Ir. Si igitur citra baptismi otum explicitum nullus omnino salvari potest , cum non adest facultas baptismum re ipsa suscipiendi , nec sine
Voto quidem poenitentiae explicito sal- abitur, qui peccatum mortale post baptismum perpetravi . Noluit enim Deus sine Christo , & Ecclesia sua cuiquam patere salutem ac remistionem peccatorum . Cum igitur peccatores possunt Christo de Ecclesiae suae uniri de recon ciliari, cxterius etiam, susceptis lacramentis , id Deus requisivit . At cum non adest facultas exterioris unionis& conciliationis , voluntas pro facto
cedit, suppleturque per Interiorem exterior unio. Confirmat etiam hanc conclusionem id , quod usu venire videmus , ut quantumcunque mors subito occurrat , poenitentiae remedia fideles efflagitent, . nec l ane sentiant det sest Re e p. de Peniten. Pars M.te ejus, qui moriens, nee re, nec v to hoc sacramentum acceperit. Ex his colligere licet , quae sunt ad salutem necessaria , ea csie ita duplici differentia . Nam qumdam sunt necesse laria solum, quia praecepta, ut eruere
innocentem a morte , vota reddere,
iuramenta servare , quorum necessitas videtur cfle praescripta ibi : Si vis ad vitam ingredi, serva mandata . Alia vcro sunt ad salutem necessaria , ut media , & inde ita praecepto, quia mcdia necessaria r ut credere ita Christum , suscipere Baptismum , poenitentiam agere. Inter haec autela haud mediocre discrimen est:. Nam quae nunt tantum, quia praecepta, ad salutem necellaria, non est opus , in voto habeantur explicito ad lalutem consequendam , sed latis est implicite de in genere propositum habituale tenere implendi Divina mandata. At quae sunt ad finem sallitis media necellaria, si in rc haberi
nequeunt, oportet teneantur in voto, ut sacramentum Baptismi & poenitentiae, quod paulo ante docebamus. Sed est tamen qii aestio non parva , an exigatur votum explicitum huius sacramenti ad retrastionem peccatorum,
quae post Baptismum adinista sunt. Nam
ad aeternam salutem consequendam, Jam diximus , huiusmodi votum explicitum este necessarium . Et quidcm de hac re inter viros doctos magna dil- sensio cit. Sunt enim, qui credant, V tum explicitum hujus sacramenti non esse opus ad rem iij ionem peccatorum:
ut si quis commisit adulterium post Baptismum , per sola in contritionem c aiunt) quae cst actus virtutis, conseqtii poterit veniam sine proposito explicito suscipicndi hoc sacramentum . Id tenet Adrianus qliaest. r. de confessione ad secundum principale . Est autem aris umentum huJus, quod Baptismus non
est necessariti S in re , vel in voto ex-phcito ad Justificationem , ut parte
quaest. 68. art. q. ad secundum D. Th
nias assemit. Cornelius si quidem de Eunuchus ante fidem explicitam Euangelii , justificationem quidem consequi potuerunt, licet aeternam salutem non potuerint adipisci. Item , quilibet se potest convertere ad Deum in momento, de tamen noti
tiam Bapti lini habere in quolibet momento non potest: quomodo enim amdici sine praedicante ρ aut quomodo credet , nisi audierit ρ Igitur nec sacramcnti Eorimu quae ad salutem
592쪽
V vicies De nec litate Sacraments 'nitentia. menti poenitentiae votum explicitum ad peccatorum remissionem necessaritim est . Nec ab hac scia dentia abhorret D.
Si quis tamen contrariam sententiam tenerc voluerit, habebit pro se, quantum con jectili a colligere licet, Maristrum lenient. 4. d. II. cap. 2. & DIV. I homam cadem dist. quaest. 3. arti c. s. q. I. de apertius art. I. quaest. I. &d.I8. q. I. art. 3. q. I. dc lib. . contra gentes, cap. 72. & tertia parte, q. 8 . art. s.
Sunt quoque argumenta non levia ad hanc opinionem confirmandam e Primum ex Concilio Complutensi sub Alphonio Carrillo Archiepiscopo Toletano, quod probatum est a Sixto IU. in Bulla, qua condemnavit Petrum Oxonicialem, cu tus prima Conclusio ibi damnata est, in hanc formam : Peccata mortalia , quantum ad culpam N poenam alterius sectili , delentur per siniam cor dis contritioncm sine ordine ad claves . At si per poenitentiam , quaec si actus Virtutis , peccata remittuntur sine explicito voto hujus sacramenti revcra delentur peccata sine ordine ad claves . Rursu in in Concilio Trident. sesi. 6. cap. i . definitur , quod panaaeterna cum culpa vel iacramento , Vel Sacramenti voto remittitur . Item Joan ars ult. Quorum retinueritis, retenta sunt. Ergo quando quis nec re, nec voto accepit hoc sacramentum , cum
sacerdotes ejusmodi peccata retineant,
Praeterea , nulli liae retico vel in hic malico remittitur culpa , nisi formaliter & cxplicito proponat Ecclesiae uniri, atque ab ca vcniam peccati implorare e crgo sola contritici , quae cis actus virilitis, non satis cit ad temissi nem peccatorum sine ordine ad claves T cclesiae. Antecedens asterit D. Augii
stinus lib. de vera & falsa panitentia,
Sacramentum igitur pinnitentiae esse ad salutem necessarium , in hunc modum sit definitum .
Sed cnim cum hoc sacramentum quatuor habeat partes, ncque omnes sinta que necessariae ad hujus sacramenti constitutionem, merito poterit in quaestionem revocari , an singulae hujus sacramenti partes sint ad salutem nec cIsariae . Et quoniam de Absolutione &Contritione post ea, quae diximus, aut Parva, aut nulla controversia est , de Contellione primum quaeritur et An sit ad salutem aeternam necessaria . Nam Uvicleisus impudenti sit me docuit, eam esse superfluam de inutilem , ut Thomas V valdensis refert lib. de sacramentis , cap. II S. & in Concilio Constantiensi , sellione R. inter illius errores septimus ponitur in hanc formam .homo debite fuerit contritus , omnis Contestio exterior est ei supernua , Ninutilis. Massiliani etiam negaverunt nece istatem confestionis , ut autor eli Damascenus libro de haeresibus. Deinde Jacobitae , reserente G done Carmel ita in lib. etiam haeretiim. Hos sequuntur nostro tempore Lutherani, atque adeo
Eratinus , in libro de ratione verae Theologiae circa finem , & in colloquio, cui index , Pictas puerilis : in siimma
Omnes , qui tenuerunt Conscitionem ia
vitiam cise , di institutionis Ecclesiae.
In quibus fuit Beatus Rhenanus m a Giercnda Consessionc parum profecto beatus & pius r Advcrsum quos Conclusionem statuimus rConfestionem exteriorem , quae Sace
doti fit, esse ad salutem necetiariain ex Chr:sti institutione , Conse ilionem inquam) omnium mortalium, tam pubi corum , quam Occultorum . Probatur emcaciter . Quia peccata Occulta Ilon remittuntur nisi rcinittentibus Sacerdotibus , ut patet ex testimonio Ioannis citator Quorum retinueritis , id est noli remiseritis, retenta sunt.Ex eo enim,quod dixit, Quorum remiteriti S, remisia crUnt, latis ostenditur, verbum e regione additum , scilicet , Retinueritis, perinde cl- se, ac si dixisset Christus , Non remias eritis : Sed remittere facerdotes non possunt , nisi cognoscant, ut ostensum est. Cognoscere autem nequeunt, nasi peccatores confiteantur: crgo Confessio etiam occultarum culparum, ex divina institutionc est ad salutem necessaria . Qui enim instititit finc in necessisamum, inedia etiam iniit tuit , quaecialent ad eundem finem neccslaria , m silcgislatorem velimus in nec citariis deruille . Nam canis cm rationem cisdem quoque verbis resumere non Piget.
Praeterea, in Concilio Constantiensi Martinus Quintus in Bulla condemnationis Articulorum Uvicte fit , Joannis Hus, & Hieronymi Pragensis , condemnans errores V vicicili ac rel: tuorum di; cipulorum , ait: Inica torandum es.se , qui de istorum haeres titerit sulpectus , utrum crςdat , quod ciuisti amis
593쪽
ultra contritionem cordis , habita copia Sacerdotis idonei , soli Sacerdotide necessitate salutis confiteri teneatur. Ubi licet non explicetur , an ex institutione Divina , an ex humana sit illa necessitas, sine dubio tamen est intelligenda ex divino jure . Id enim Vvi-ese F negabat . . Praeterca, hoc manifeste determinatum cst in Concilio illo Complutensi, di in illa Extra vas. Sixti Quarti contra Petrum Oxonicialem : Nam post illam
primam damnatam conclusonem, quam ante retulimus, hoc est, peccata mortalia deleri per solam cordis contritionem sine ordine ad claves , damnatur secunda in hanc formam: Consessio de peccatis in specie fuit ex aliquo statuto universalis Ecclesiae , non de jure Divino . Deinde damnatur tertia in haec verba : Pravae cogitationes confiteri
non debent , sed sola displicentia delentur sine ordine ad claves. Praeterea, in Concilio Florentino definitum est , idque nos adeo firmiter constituimus , materiam hujus Sacramenti praecipuam esse Confessionem: Si igitur Sacramentum poenitentiae est
ad salutem necessarium, certe non forma solum & Absolutio Sacerdotis, sed& materia, hoc est, Conseisio peccatorum ad salutem necesiaria cst . nec enim sacramentum sola forma subsistit. Cujus ctiam rei definitio habetur in Concilio Τridentino , session .6. cap. I ubi cum Concilium docuisset, hoc sacramentum esse secundam tabulam post naufragium, per quam fieret lapsi hominis post Baptismum reparatio , Lub dit : Docendum est, Christiani nominis poenitentiam nullio aliam este a Baptismali , eaque contineri non modo cellationem a peccatis, & eorum detestationem , verum etiam eorundem sacramentalem Consellionem , saltem in voto . & suo tempore faciendam,di Sacerdotalem Absolutionem. Quibus ita constitutis , manifestiss- me colligitur , hanc secretam confel-sionem de peccatis secretis quam quidem alia auricularem vocant, alii clanculariam) institutionis Divinae este, non humanae , hoc est , Christum instituissise , peccata secreto esse confitenda Nam publicorum publice fieri confesso potest . Nec id Cajetanus inficiatur . nam licet in commentariis super caput JOan. 2 o. advertari videatur, at apte tamen mentem suam explicuit, respondens ad censuras Parisienses sed
Probatur hoc corollarium in primis, quia consesso de peccatis Occultis est necessaria , ut ex sundamentis jactis constare facile potest. Constituit enim sacerdotes Dominus judices , non solum publicorum , verum etiam occultorum . Sed rationis naturalis est, ut occulta peccata occulta correctione
purgentur: er o cum Christus instituerit hoc iudicium fieri secundum rectam rationcm , constituit ex consequenti, Occulta peccata occulte esse 1udicanda. Praeterea , si modus confitendi ad aurem de peccatis occultis ex Ecclesiae institutione esset, in arbitrio Ecclesiae etiam esset oppositum constituere , quemadmodum potest de immersione, vel aspersone, vel infusione in Baptismo legem pro suo arbitratu bc ferre, Sctollere. At non est in facultate Ecclesiae praescribere , ut cordis occulta peccata peccatores publice confiteantur. Praeterea , Leo Papa in Epistola ad into. C--
universos Episcopos Campaniae , nume- Isin die oro 37. & refertur de poenitentia , di- O'
stinet. I. cap. Quamvis plenitudo, Il- tum Leiaa.
lam, inquit, contra Apostolicam regula in praesumptionem , quam nuper a
gnovi a quibusdam allicita ustirpatione committi , modis omnibus constituolii binoveri , de poenitentia videlicet , quae a fidelibus postulatur , ut scripta
professio publice recitetur . Cum reaiatus conscientiarum sufficiat solis Sacerdotibus indicare Confessione secreta. Et infra et Removeatur ergo improbabilis consuetudo , ne multi a poenitentiae remediis arceantur. Hactenus Leo . Id ergo, quod adversatur remedio a Christo instituto adremissionem peccatorum, nimirum contra Divinam institutionem est, cum contra Apostolicam regulam id fieri summus Pontifex asierat. Ex Apostolorum certe traditione secreta peccata in aurem sunt confitenda , quod vcl ex eo liquet , quod in
Ecclesia non habetur memoria , unde inceperit secreta confessio. Nam de Origenes e Ius meminit Homilia prima
di secunda in Psalm. 37. , & ΗOmi lia decima super Numeros. Div. Basi lius item in libello de institutione M
nachorum cap. a I. & 98. Dionysius e
iam in Epistola ad Demophilum 8. dc,oZoinenus lib. s. Histor. triparti cap. 3 . Quoniam, inquit, qui confiteri r iuriunt , madus peccatorum onus ac
594쪽
De nece sitate Sacrquirunt , propterea visum est antiquis Pontificibus, ut, velut in theatro , sub
testimonio Ecclesiastici populi delicta
pandantur , & ad hanc causa n presbyterum bonae convertationis , servanienaque secrettim, ac sapientem virum statiiciliat, ad qucm accedentcsu, qui deliquerunt, deliet a propria fateantur. Nota, ser vantem sec rctum: nam si non essent occulte confitenda peccata, non oporteret servare secretii in .
Postremo, Sigillum Confessionis non est ex humana institutione, sed ex Divina : ergo ex Divina est, quod aliqua peccata , scilicet occulta , judicentur
occulte . Et confirmatur : Quia Magister Oxoniens in concilio illo Complut. damnatus est, quod assereret, Confessionem non debere cile secretam. dc a Sixto Quarto in illa Extravag. cujus Lmtium: Ad perpetuam rei memoriam, dic. definitur contra eundem, necessa rio exigi , ut Consessio secreta sit . Quam ob rem ex revelatione , de in-nmitione Dei est , quod coniesIio fit tecreta, alloqui non esset haeresis, ab
Euangelica veritate penitus aliena , a sertio contraria: cum tamen alienaesi
se ibidem decernatur. Sed oritur circa ea , quae diximus, dubium: Si enim peccata oportet confiteri , ut innotescant sacerdoti : ergo peccata publica , quae alias sunt illi manifesta, non erit necessarium confiteri: quippe ob hanc causam, si circunstat tia manifesta est, non est opus eam explicare coniellari; ut si quis sit Sacerdos , vel maritatus , idque consessori
liqueat, non est necesse, ut cum Confitetur fornicationem , exponat se esicvcl sacerdotem, vel maritatum. At erron cum est credere , sine consessione publicorum etiam peccatorum cuiquam patere salutem: Primum, quia
deliinum judicandum in aliquo laro , debet esse notum in illo Qro: sed, e iamsi pcccata sint publica , non sunt
consessori nota in kro sacramenti : e go opus est, ut peccator illa sacerdoti confiteatur . Et hoc est, quod Div. I homas dist. II. q. 3. ar. A. qu. I. ad I.
docet , inquiens et Quamvis Sacerdos aliquando sciat peccatum ut homo, non tamen scit ut Christi Vicarius ; sicut etiam judex aliquando scit peccatum ut homo , quod nescit ut judex. Praeterea, Consessio est materia praecipua huius sacramenti: ergo etiam ad abiolutionem publicorum peccatorum amenti P nitenIiae . I sest necessaria : nam sacramentum sine praecipua materia esse non potest. Denique, si peccator publicum peccatum non confitetur , non potest innotescere judici, an poeniteat, necne, an proponat emendationem , an non : Quare non valet discernere, an solvere debeat, an ligare. Necessarium cst igitur , ut non modo secreta peccata, verum etiam publica peccator se lacerdoti sub)iciens confiteatur.
Jam vero posterior illa quaestio re. linquitur: An satis saetio ad Sacerdotis arbitrium sit ad salutem necessaria . Sunt enim authores , qui negant , in
quibus D. Thoma S 4. drit. II. q. R. a. I. q. I. ad I. argum. Videtur esse. Dicendum, inquit, quod post remissam cul- pam , adhuc est peccator debitor po l nae temporalis : sed gratiae tamen in si i sio lusticit ad culpae remissionem : ad
gratiae vero infusionem consequendam ordinata sunt sacramenta , ante quorumliisceptionem vel actu, vel proposito peccator gratiam non consequitur. Sed tamen ex hoc , quod operatur consesso ad poenae remissionem, non habet, quod sit de necesseate salutis, quia pena ista est temporalis , ad quam post culpae remissionem remanet homo l1gatus . Unde sine hoc, quod in praesenti vita expiaretur, esset via salutis a sed habet, quod sit de necessitate salutis, ex hoc , quod ad remi Isionena culpae ordinatur . Hactenus D. Thomas. At vel fallor ego , vel contrarium probabilius est. Nam, sicut ante docti
muS , exterior poenitentia est ad salutem necessaria o ergo quemadmodum contritio in lege naturae , & scrspturae habebat annexum propositum confiten
di , & satisfaciendi Deo , juxta illud:
Dixi, Confitebor injustitiam meam D mino , dcc. ita Se in lege nova habet annexum p positum confitendi face doli , de satisfaciendi ad arbitrium ejus: hoc est enim subjicere se clavibus, &3udicio ecclesiastico, quod est ad sal tem sine dubio necessarium.
Praeterea , Concilium Tridentinum sess . 6. cap. I . posteaquam definivit, sacramentum poenitentiae ad lapsi reparationem . velut secundam post na fragium tabulam , necessarium esse, de
cernit protinus, hoc sacramento coni,neri non modo cessationem peccat rum , dc eorundem sacramentalem consessionem , de sacerdotalem absoluti nem , verum etiam satisfactionem perbi in ID
satisfad sacer i. arbitriusit ad sa
595쪽
jejunia, eleemosynas, orationes , R , Ita pia spiritualis vitae exercitia , non quidem pro poena aeterna, sed pro poena temporali: &de hac, inquit, poenitentia scriptum est: Memor esto, unde excideris, dc age penitentiam , & prima opera fac. Et iterum: Quae secum dum Deum tristitia est, poenitentiam in Diutem stabilem operatur . Et rursiis: Poenitentiam agite , & sacite fructus dignos poenitentiae . Quae omnia loca de poenitentia exteriori esse intelligenda , per quam scilicet exterior pro peccatis fit, superius certis argumentis commonstravimus.
Praeterea, Leo Papa Epistola 69. ad Theod. Episc. Mediator , inquit, Dei, Ac hominum hunc prie positis Eccles aetradidit potestatem , ut Sc poenitentibus
satisfactionem poenitentiae darent, & salubri satisfactione purgatos ad communionem sacramentorum per januam reconciliationis admitterent. Igitur, nisi proponant poenitentes, te Ecclesiae potestati subpcere , ut juxta eJus arbitritim peccata compensent, servari non possunt . Iam enim docuerat Summus Pontifex , hanc Sacerdotalem authoritatem , dc Judicium esse ad salutem ne
Denique, cum de Satisfactione ad ar. hi trium Sacerdotis praeceptum sit ut nos proxime definiemus o certe Satisfactio est ad salutem necessaria e nam si non esset, non esset in praecepto. Acrevera frustra fuissent Sacerdotes Judices constituti, si eorum scientiae parere non esset necessarium . . Inanis enim
est autoritas judicandi , quae impune rejici potest , idque eo magis , quod judicium hoc non est ad dirimendas lites , sed ad vindicanda scelera . Et quod judicibus necessarium est, scilicet poenam indicere reis, ne sint judices iniqui , id nos exequi necessario debemus, ne salsi penitentes, & inobedientes tum
videamur , tum etiam simus . Nec argumentum , quod an contrarium insinuamus , operae pretium est nunc di-hlcre, partim quod facile est , partim quod postea diluere debemus. Quapropter ea jam algumenta consutanda sunt, quae a principio hujus controversiae se
Ac primum quidem argumentum a plerisque Sanctorum facile diluitur ;nam utrumque Apostoli Pauli locum interpretamur, non de penitentia, quae post Baptismum fit, sed de panitentia, niten. Pars V
quae fit in Baptismo : Qui videlicet so
mel duntaxat percipi potest. Nam poenitentiam Baptismum appellari , habes apud Lucam capitulo ultimo kOportebat, inquit, praedicari in nomine ejus poenitentiam , x remissionem peccatorum in omnes gentes. Ubi , quae Ma thaeus de Baptismo dixit, Lucas nomine poenitentiae, ac remissionis peccatorem tradidit. Hanc expositior em Chrysostomus , dc Τheophylactus sequuntur in eadem Ioca. Item Div. Ambrosius, libro secundo de penitentia , cap. 2. dc Divus Augustinus libro de vera, &falsa poenitentia , cap. 3. Colligunt autem ex multis coniecturis , hanc esse eorum testimoniorum intelligentiam . Quas ego conjecturas reserrem , nisi. ad metam hu)us Disputationis festinaret oratio.
Potest tamen uterqtie locus intellisi etiam de penitentiae Sacramento, ur VH
delicet intelligamus, impossibile esse per
poetinentiae Sacramentum Turiirm renovari , id est, priorem novitatem, quam per Baptismum accepimus, iterum accipere . Unde Gregorius di a Zian Z. Orat.
3. in sanctum lavacrum, Non se perest, inquit, regeneratio secunda , nec resor matto , sed in pristinum statum res mitio , etiamsi perquam vehementer illam lachrymis, & multis quaeramis lit- spiriis . ex quibus vix quidem cicatricum obductio venit. Nec te moveat, quod Apostolus ait, esse impossibile: nam per excessum i quitur , atque hyperbolice ingentem rcidissicultatem impossibile vocat, non ut desperent audientes , sed ut terreantur.
Idcirco enim subdit Apostolus: Confidimus tamen de vobis . dilectissimi, meliora , & viciniora saluti , tametsi ita loquimur a quasi dicat Apostolus : L
quutus sum ita, ut vos a peccatiS retraherem , R desperationis metu facerem cautiores: Caeterum confido de v bis ; dc reliqua, quae se liuintur Quae quidem hu)us loci interpretatio m canon est, sed D. Hieronymi , libro adversus Iovinianii in lecundo , refertur que a Gratiano de poenitentia, dist. d. cap. Si enim. Nec modiis hic loquendi alacris literis alienus est. Nam Matth. I s. quod ante Dominus dixerat, dam-cile este divitem intrare in regnum c lorum, evestigio dixit, esse Mnpossibile, quemadmodum exposuit D. Hlcro nymus super caput Esaiae sexagesimum.
Sed de Aristoteles primo libro de c*
596쪽
IO , eap. II. inter reliquas significationes hujus vocabuli, impossibiliri , eam
annumeravit , ut quod non facile, neque cito, nec bene fieri yotest, impos-sbile dicatur . Et ad eandem sermam, per hyperbolem, cap. Io. ejusdem epistolae Apostolus locutus est , ut ostenderet, qua animadversione peccata n
stra dipna sint, post acceptam notitiam veritatis , si ad justitiae rigorem examinentur . Sed aliud tamen est, quod justitia postulat , aliud quod clementia, de misericordia suggerit.
Ad secundum argumentum certe possemus respondere, negando majorem: sentilint enim plures viri docti, licitum esse , ab haereti eo recipere poenitent am in articulo mortis , ut Petrus Paludai us 4. dist. 2 s. quaest. I. Sylvester in verbo Consessor, I. g. de Ioan . Major. dist. I . & Glossa extra. de Sponsalib. cap. Non est vobis. Quia licet recipere Baptismum ab ejusmodi praecisis, cum extrema necessitas cogit , ut D. Augustinus tradit, cap. Si quem sorte , 24. dist. I. Ergo & poenitentiae sacra meu- tum licet ab exciso suscipere. Huic vero loco solent alii occurrere negando Consequentiam . Quia minister Baptismi est institutus quilibet de jure Divino , quamobrem Ecclesia id tollere non potest. At poenitentiae minister non est
quilibet Sacerdos Divino jure, sed cui
Ecclesia demandaverit. Quocirca scutpotest committere cui voluerit , ita de potest auferre. Sed haec responsio non facit satis argumento . Primum , quia probabilissimum est , quemlibet Sace
dotem in mortis articulo habere authoritatem absbivendi jure Divino. Idque asseruit Paludanus dist. 2o. quaest. I. art. a. Durandus distinet. I9. quaest. a. Capreolus eadem distinct. art. 3. ad
. Id quoque D. Thomas sentire videtur, distimst. I9. quaest. I. art. . quaest. I. dc dist. 2 o. art. I. quaest. 2. Atque est praeterea rationi consentaneum , quia
Deus non deficit in necessariis: nullus enim providus gubernator in necessariis deficit : ergo quemadmodum providit, ut in articulo mortis qui cunque posset licite baptizare, non obstante quacunque Ecclesiastica censura , de prohibitione e ita etiam cavit , ut in eodem articulo quilibet Sacerdos licite ab lolveret : cum utrunque sit sacramentum
necessitatis, utrunque jure Divino praeceptum. Est in stiper alia ratio , qua id
confirmari possit: Quod authore Divo De neces tate Sacramenti Prnitentiae.
Augustino quarto libro de Baptismo conistra Donatistas, capite vigesimoquarto, quod universa tenet Ecclesia, s emperisque retentum est, nec a Pontificibus,
aut Conciliis tempore aliquo post Α-postolos definitum, traditione Christi, dc Apostolorum remissime creditur constitutum . At quod quilibet Sacerdos in mortis articulo quemlibet possit absolvere , semper in Ecclesia observatum est, nec nova aliqua hominum constia tutione sancitum: a Christo igitur, de Apostolis est institutum. Praeterea , Ecclesia non posset hoc rescindere , de abrogare, serendo scialicet contrariam legem : ergo est de jure Divino . Antecedens suadetur et
Quia seclusa quacunque Ecclesiae lege,
talis abrogatio esset contra rectam rationem , si ut verum est poenite tia est sacramentum ad salutem necessarium . Sic igitur rationi maxime
consentaneum est, quemcunque Sace
dotem in articulo mortis poenitentiae ministrum Divino jure esse constitutum. Quo etiam fit, per Ecclesiae ce stiram talem authoritatem abrogari non
Quod si Christus Dominus non consulmsset in mortis articulo periclitantibus , ministrum absolutionis necessarium exhibendo , Ecclesia tamen , cujus prudentiae dicitur esse commisitim, cum pia mater sit , non est credenda filiis suis in articulo mortis deesse v luisse , idque eo magis , quo exemplo
Christi sponsi sui facere & potuit , &debuit , quem constat in Sacramento Baptismi quod necessarium esse ad salutem voluit nulli in articulo mortis destiisse.
Praeterea , Necessitas non habet I gem , ut habes in cap. Quod non est, de regulis juris e non ergo existima da est Ecclesia, Iegem , qua praecisum
amovet a sacramentorum ministerio, ad extremum necessitatis articulum exte
dere voluisse. Praeterea, odia restringi, favores eo
venit ampliari , ut etiam iuris retula tradit . Quod autem quilibet Sacerdos in articulo mortis quemlibet possit a solvere , gratia est , Se favor populi Christiani. Quocirca ampliare potius ,
quam stringere debemus . Quoa autem praecisi Sacramentorum ministerio privantur , in odium est e restringena itaque esse videtur : nam poenae legum interpretatione molliendae sunt, non Μm a ras.
597쪽
xasperandae, de Pisitentia dist. I. capPαnar. Probabile igitur est, a praeciso Sacerdote fideles poste Sacramentum absolutionis in mortis articulo recipere, videlicet , si abs lite periculo fidei recipi potest.
Ac profecto non ambigo , quin a Catholico excommunicato etiam nominatim , in mortis articulo poenitentiae possimus suscipere lacramentum , si alius desit: Quippe non video causam, qua re fideles in articulo mortis, praesente Sacerdote Catholico priventur Sacramento ex Divina institutione ad salutem necessario. Quod utique esset minus tolerabile, quam in mortis articulo easus relervare , praesertim cum homines sere , non contritionem, sed attritionem habeant : quapropter, durum
esset hominibus . majori ex parte imbecillibus , in tali periculo uclle deesse. Quod si haec exceptio Ministri Ca tholici etiam per excommunicationem praecisi, jure optimo defenditur , non
est absiti dum & alios praecisos excipere, tantum In mortis articulo: quoniam extrema necessitas, sive corporalis,
seu spiritualis sit , ab omni Ecclesiae
Id vero, quod objici in contrarium solet ex 24. quaest. I. cap. Audivimus, per haec facile diluitur. Cui simile est, quod D. Ambrosius ait, de poenitentia, dis. I. cap. Verbum, & cap. Potest fieri : Ob idque simili ratione solvitur. Illud autem . quod opponitur ex capite ultimo ejusdem causae, & quaestionin adversus hanc sententiam nihil penitus facit . Primum, quod ibi sermo est de Eucharistiae Sacramento, quod non est Sa cramentum necessitatis . Deinde , quia id fecit Hermogildus, ne Arriano EPl-
Relem de Peniten. Pars Vrem . Nec est simile de Baptismo , de
Poenitentia , quoniam Baptiimus multom.rgis est necessarius , quam Poenitentiae sacramentum , eo quod non solum opus est, quatenus remedium peccati , sed quatenum professio est Christianae fidei , de in Christum incorporatio. Unde ad tertium argumentum, juxta duas has differentes opiniones dupliciter ilcm resnon deri potest . Nam difficile est de Getisti morum virorum judicare sententiis , & in medio leni rum iuvenes scdere arbitros. Itaque ex
his duabus utra sit opinio deligenda , prudentiorum ego , & doctiorum arbitrio derelinquo. Ad quartum, ubi dissicultas est, a quω nam habeat jurisdictionem, qui summum
Pontificem absolvit , communis opinio rei pondet , quod summus Pontium elugendo Consessorem , consert ei potestatem, quam tamen ipse exercere non potest , ut Diaconus electus Episcopus potest δemandare absolutionem a peccatis , cum ipse tamen peccatores a solvere non queat. Quae est solutio Cardinalis Turrecremata libro primo luiminae Ecclesiasticae , cap. 98. N D. Bou, Venturae 4. distinct. is. & D. Thomae distinct. I 6. quaest. I. art. 3. quaest. 3. AvPaludanus eadem distinct. quaest. Σ. dc Capreo iis eadem distinct. quaest. unica, art. 3. melius sentire videntur , jurisdictionem , qua sacerdos electus a Pont, fice eum absolvit, a Christo esse, & non ab ipso Pontifice , quia Deus, non deficit in necessariis: quare summo Pontia fici de ministro sacramenti ad salutem necessarii providit. Item summus Pontifex post peccatum mortale factus est iubditus in foro interiore : nam obligatur confiteri sacerdoti, sicut & qui- Unde jurisdic.
absolvita PCcc. nem destinaverat. In quo eventu ne Sacramentum quidem Bapti sint ab hae' retico recipiendum esset. Nam , quod In extra v. Unam sanctam , de maJoritate, & obedientia , Bonifacius docet, extra Ecclesialn non esse remissionem Peccatorum , ex dictis modo explicari facile potest ι & quemadmodum intelligendum esset , in superioris anni relectione docuimus. At si quis communem opinionem s qui velit, cujus etiam D. Thomas suisse videtur, η. dist. I 6. art. 2. quaest. I. ad 3. & dist. 19. quaest. 3. an. 3. quaest. I. ad a. & 3. p. quaest. 8a. an. 7. ad 1. respondere aliter potest , negando min scopo faveret , quem rex ob eum fi-llibet alius , qui mortaliter peccavit, judicio hujus fori sacramentalis obnoxius fit : ergo sine commissione ipsius est in Ecclesia judex, cui scilicet co
Praeterea , Iicet Episcopus diaconus committere alteri absolutioncm possit; led non tamen , nisi eorum , quorum est pastor, committere potest, hoc est suorum subditorum. At summus Pont sex non est pastor sin ipsius , nec judex, quamobrem sui ipsius absolutionem committere alteri non potest . Nec me sugiunt , quae Cardinalis Caietanus , vir
alioqui doctiis mus , scripsit quaestione unica de ministro hujus sacramenti , quae mihi non placent omnia, sed shu
598쪽
De necessitas e Sacramenti Poenis entia
manorum ingeniorum ea vel sors , vel conditio est aliis non placebunt nostra . Equidem , quandiu ratio melior non succurrit , non auderem asse rete, Confestorem iiimmi Pontificis nullam
habere iurisdictionis potestatem super Ipsuin nec a Christo, nec ab Ecclesia, nec ab ipso summo Pontifice, quod Caietanus videtur admittere . An admi tendum si, viderint alii; nam ego principium absolutionis lacramentalis existimo non solam vile potestatem ordinis , verum etiam jurisdictionis. Quippe cum qiinaster hujus sacramenti Iuxta Concilium Florentinum sit sacerdos habens autoritatem vel ordinariam , vel ex comini ilione superioris , cumque etiam sacramentum hoc judiciale sit, ministrum e iis , nisi judicem intelli ere non valeo et Iudicem autem sine juris ii-ctione, ne cogitatione quidem nilbrinare possum , eo vel maxime , quod minaster hujus sacramenti solvit, dc ligat, ac proinde jurisdictionis potestatem habet. Igitur, sicut summus Pont ilex propter crimen haeresis subditus fit eccleste in loro exteriore , idque ex divina institutione ; sic per quodlibet mort lς peccatum ecclesiae subjicitur in λω interiori, Christo instituente, & obligante Pontificem summum, ut coram lacerdote compareat , tametsi hanc illi dederit facultatem , ut eligat, quem maluerit . Quam traditionem, sicut Ze cae-teias Christi, licet scriptas non habeamus, ab Apostolis accepimus . Itaque sacerdos smplex , cum initiatur, non modo ordinis potestatem, sed Jilrisdictionis etiam accipit , non sim-Pliciter, dc quantum ad omnes, sed primuna quantum ad venialia peccata . D. ιhom. dist. I 8. art. 3. qu. I. ad 3.& est communis opinio: Deinde quantum ad
mortalia, quibus est 3am peccator a proprio sacerdote solutus , quoniam illud audicium est penitus ῆrbitrarium , cum nulli tenear me subdere : neque apparet unde proprius sacerdos habeat 1, Ius potestatem in illa peccata , cum non sit materia subjecta proprio sacerdoti:
Praeterea , quantum ad Omnia in ari
culo mortis: Denique ad summum Pomtificem absolvendum Atque horum omnium radix eadem est. Etenim sui Capreolus, de Durandus dist. I9j 4. Qiligenter annotaverunt in universum Apostolis dictum est: Accipite Spiritum sanctum, quorum remiserius peccata , dcc. Itastrictio autem sa-
cta est speciali commissione Divo Petro et cui, quoniam claves tanquam priamo clavigero collatae sunt , id coni quenter. est demandatum , ut ejus auctoritate quicunque alius aperit, aperiat, &c. Nam illa commissio de aliis a D. Petro facta est. Ideoque D. Petrus, de ejus succes res non subjacent illi restrictioni, quin possint absolvi a quolibet sacerdote .
Ad quin una vero argumeptum nonnulli respondent , illud verbum Ddmi ni, non de corporali, seu sacramentali manducatione corporas Domini, sed dei pirituali esse intelligendum . Qui autemper fidem Christum habet in sc manentem , is spiritualiter manducat corpuS, de bibit languinem, quia Christi me
brum efficitur, ac proinde particeps ipsius de carnis. & sanguinis . Id autem
necessariuin est ad 1 alutem non solum
adultis, verum etiam parvulis . Λtque hujus sententiae videtur esse D. Thomas
3. p. qu. 6s. art. ad 1. & qu. 8O. art. s. ad 3. Et D. Hieronymus in I. cap. pist. ad Ephes. De consecr. dist. 2. cap.
Dupliciter . Imo Oripenes homil. 7. in Levit. de Augustinus lib. 3. de doctrina Climst. cap. Iε. manifeste docent, hunc locum figurate esse accipiendum, ut per metaphoram , qui credit in Christum, eique incorporatur , Christum dicatur manducare . Eandemque expositionem ubique locorum D. Augustinus probat
ut tract. in Ioann. 26. di 27. Et lib. I. contra duas epistolas Pelag. cap. 11. Sclib. 2. caR. 4. de consecr. dist. 4. cap. In Ecclesia , dc cap. consequenti, ubi dc re fert , Innocentium hujus sententiae suisse, ac revera fuit, ut patet in epistola
ejusdem Innocentii ad Concilium Camthaginense . Et ratio quoque illis sus fragatur, quia si de sacramentali ma ducatione Dominus loqueretur, falsiunesset illud : Qui manducat meam casenem , de bibit meum sanguinem, in me manet, de ego in illo . Constat enim, multos carnem christi, atque ejus sanguinem in lacramento accipere, Ec non
eosdeui in Christo manere. Item, etiam cum sermo universalis si si de sacramentali manducatione intelligeretur , jam parvulis esIet Eucharistia necessaria, ut vitam haberent in semetipsis , quod est: erroneum. Ac laicis praeterea lumptio hujus sacramenti sub utraque specie es.set ad vitam necessaria, quae est liuer sis Lutherana.
Λt vero , licet Dominus ibi de sp Μ m a ritualii
599쪽
rituali manducatione sermonem faciat non tamen excluditur sacramentalis, ut patet ex D. Augustino in Joan. tract.
11. Unde ex ejusdem parti S q. 6ς. ar. q. ad 2. ait, illud verbum Domini intellipendii in esie de spirituali manducati ne, & non de sola sacramentali . Non dixit: Et non de sacramentali . Quod autem de sumptione etiam sacramentali verba fiant, mihi facile persuadeo. Primum , quia de futuro loquitur Dominus dicens : Panis quem ego dabo , caro mea est. nondum enim institueratyucharistiae lac ramentum . Deinde, quia discemit manducationem & potatio. nem , inquiens : Nisi manducaveritis carnem, & biberitis, &c. ubi integrum sacramentum carnis & sangit inis, quod in cibum & potum daturus erat, aperte distinxit. Λccedit ad hoc, quod finani res Euangelista, si eo capim de Et charistiae sacramento non cisset mentionem, omnino nullam altis limi Sacrumenti rationem habuisset , cum in reliquis sui Euangelii partibus ne verbum quidem ullum de Eucharistia sce erit. Adde, quod plerique Sancti de Eucharistiae Sacramento illum locum interpretantur, ut D. Chrysostomus in Joannem, homil. s. & lib. 3. de dignitare Sacerdotali, cap. . & D. Augustinus
lib. i. de baptismo parvul. cap.2o. Ambrosius lib. 4. de sacram. D. Bemardus in sermone de restirrectione , cujus Initium. Vicit Leo . Cyrillus quoque atque Theophylactus in commentariis super Ioan . atque alii, quos refert Gratianus de consecrat lone, dist. 2. Certe Eeclesia , cum adversus haereticos de Eucharistiae sacramento disputat, ex cocapite vel maxime testimonia sumit .R8le'. de Poeniten. Pars V. nos late persecuti sumus, ut vim meminenti conservaremus , scilicet , quod dissicilius est, quam ut per illa in pri rem intelligentiam eludi possit. Igitur , ut ex locis citatis apud D. Thomam colligere licet , testimonium illud , licet disjimiliter , utramque tamen expositionem complectitur , & spiritualis , S: sacramentalis manducati nis. Non enim, qui corporaliter den. tibus terit Eucharistiae nacramentum, habet vitam aeternam, nisi & spiritu
liter manducet , hoc est , credat in Christum viva fide ; de Ecclesiastici corporis , cujus Christus caput est ,
membrum fiat . Ergo spiritualis manducatio per fidem, medium est neces.sarium ad salutem & adultis , & pamvulis. Suscipitur quoque hoc medium,
cum baptismus suscipit ir, ut Diν. Almgtistinus exponit , lib. I. de baptismo parvulorum , cap. 2 o. dc bocis quoque paulo ante citatis, ac D. Thomas 3 p. q. 73. art. 3. Sacramentalis autem manducatio non hoc modo est de necessitate salutis, sicut baptismus, videlicet quia baptismus est necessarius, non solum necessitate praecepit, verum etiam ut inedium , sine quo salus non con stat. At sacramentalis Eucharistiat manducatio soluin est necessaria . ut Praeceptum , ac proinde solis adultis , quibus duntaxat praeceptum imponitur . Quod autem haec sit mens Divi Thomae, cquigere postumus ex s. Par. qu.6s. artic. II. Quid autem in causa sit, quamobrem sim stibus verbis non similis necessitas praescribatur , non facile dicitur , nisi ad ecclesiae sensium nostras intelligentias , reseramus , quae sacramentalem Eucharistiar sumptionem nunquam intellexit esse medium ad salit In concilio praeterea Constantiensi, ses t tem necestarium, poenitentiam esse in-Iy. cum haereticorum argumento Obiterrebonderetur , qui ex hoc testimonio sumebant , Laicis sub utraque specie
hoc sacramentum esse conserendum, non confugerunt Patres ad spiritualem man ducationem , sed crediderunt id quod Dominus dicit, Nisi manducaveritis , &c. etiam a Laicis sub specie panis se
vari : cum firmisti me inquiunt) credendum sit, sub utraque specic integrum
Christi corpus & sanguinem contineri.'Et ne longum faciam ) concilium Ephesinum in epistola ad Nestorium, hunc ipsum locum , de quo disserimus , des umptione Sacramenti Morporis & sanguinis Domini interpretatur tellexit. Vel utrimque quidem sacramentum necessarium est in re, vel in voto , sed aliter tamen utrumlibet: nam votum Eucharistiar in baptismo continetur, votum autem poenitentiae in nullo alio sacramento . Quo sit, ut VO tum Eucharistiae satis sit implicitum . Atque id forsitan est ad Divi Thomae
Ad sextum argumentum respondetur, quod Nectarius antecellor Divi Chry- loliomi consessionem secretam de in dio sustulerat , ut illo capite Sogom nus tradit. Quamobrem Chrysostomus Nectario succedens, de consessione hac Atque idi auriculari populo verba facere noluit. quia
600쪽
quia enim nondum scanii lum sedatum
erat; quod in Ecclesia Constantinopolitana per occasioncm secretae consessionis fuerat cxortum , non est ausus eam restituere, quam lcilicet vir probata: fidei apud Constantinopolitanosa hJecerat . Nec apud Graecos conse so , quae sacerdotibus in aurcin fit, tam est recepta , quam apud Latinos: Unde So omentis loco illo citato , apud Occidentales ccclesias ritum confessionis asserit maxime &.traditum, tiretentum. Sed de poenitentia , dist. I. cap. finali Theodorus dicit , Graecoso istimare , soli Deo esse confitenda peccata. Quemadmodum itaque baptismus non statim a passione Christi coe pit esse medium omnibus necessarium ad salutem , sed post susticientem Euangelii , & Bapti lini evulgationem ιν ita de confestionis sacramentum ex eo tempore coepit omnibus hominibus esse necessarium , etiam de peccatis s cretis , quo sufficicnter promulgatum est . Quo fit , ut Graeci ante plenam invulgationem sine peccatorum confessis one occultorum salvari potuerint. Jurisconsultis vcro , ac nonnullis etiam Theoloris sane parcendum est , quod in quaestione perobscura , & quae cotempore nondum erat satis explicata , ac definita, ignoranter erraverint.
SEd quoniam pIus nimio Ionga facta
est disputatio , jam ad partem relectionis postremam pergamus , in qua illud quaerebatur : An de poenitentiae sacramentum divinum praeceptum tit. Et quoniam primam hujus sacramenti partem, hoc est, contritionem cordis, quemadmodum in praecepto divino cl- siet , ostendimus reliquae sunt duae, de quibus nobis instituenda est disputatio , consessio videlicet oris , de satisfactio operis . ham sterius praec plum haeretici negant , alternis etiam a tholsci -
. Ad illud igitur explicandum prius
aggrediamur : An consessio , quae sacerdotibus inaurem fit, Euangelico jurest praeceptao Suadetur enim non este:
Primum , quia tale Praeceptum divini De Praecepto Sacramenti Poenitentiae. juris nullo sacrarum literarum loco rc- Arg. properituri. Quod si ita est , ut certe v, negati v. dctur cile , non est cur divini juris parte. praeceptum csse filaramus . Deinde , si conlesso divinae institi
tionis esset, cjus quoque antegritas ab Euangelico jure proficisceretur . Unde fieret, ut & paenitens omnium peccatorum de species , & numeros dic ret, & ConsesIor solicite u iamque interrogare deberet, quod esset revera. molesti Iimuin. Ac praeterea non liceret Ecclesiae ulla ex causa consessi nem partiri. At partitur, ut cum sunt casius icservati, absolvit Romanus Pontifex ab illis , pro aliis Vero non reservatis remittuntur Panatentes ad pro prios sacerdotes , Non igitur divinae se institutionis est , omnia simul peccata sacerdoti confiteri. Praeterea , si hoc praeceptum Eua gelicum fuisIet, tunc non obstante damno vel proprio, vel alieno, confiteri teneremur , sicut & baptigari . Et asserunt Doctores, jacturam aut meam, aut alterius idoneam esse causam, cur ego non debeam confiteri: non est e
Praeterea, si Christus Dominus confessionem jussit, certe eam jussit, quae mcdium cst necessarium ad salutein , Icilicet formatam . Quamobrem qui praestaret consessionem informcm , eam isterum facere teneretur, quod esset profecto durissimulΠ. Praeterea , si praeceptum de coalesisione divinum estet, mutus hac etiam lege constringerctur . Id vero tam cst absurdum , quam csici absurda conscGsio, quae a muto proficisceretur. Item 3c abicias per epistolam confiteri deberet absenti sacerdoti, atque adeo pe cator ignotae linguae praesenti per interpretem o
Ad haec, eadem ratione Dei praecoptum esset, solis propriis sacerdotibus confiteri, cum soli sint a Deo judices constatuti ; unde dc in cap. Firmiter, de sutrima Trinitate , claves lotis postolis , & eorum succcstoribus dicum
Postremo , si mandatum hoc ex mutat gelio posset haberi , id vel max me ex illo Dairilis 2 o. capo Quorum
remis critis mccata , remittuntur eis;& quorum retinueritis , retenta sunt. At inde non habctur : pari enim xaqtione oporteret venialia confiteri, citissct illis ctiam ibidem ferino sit , aliu