장음표시 사용
201쪽
bantur , sed quotidie in eccIesi s r quirun ur . Quae si visionem, Iegem . consiliumqu perdiderint, frustra Pr
chetas, re sacerdotes, & seniores haere se iactant. Adde huc illud Hie
remiae testimonium , Sacerdotes nori . .
dixerunt; tibi est Dominus , Ac tenentes legem meam nescierunt me; depastores praevaricati sunt in me , &Prophetae prophetaverunt in Baal. Quibus verbis utendum esse adversus nostri ordinis inagistros , Hieron. in commentariis auctor est . Adde illud etiam , Speculatores elus caeci omnes, nescierunt universi a canes muti , non valentes latrare, videntes vani , dormientes , bc amantes somnia. Ipsi past res ignoraverunt intelligentiam , Omnes
in viam suam declinaverunt. Quibus cx rebus facile intelligitiir , non esse fi dendum pastorum facerdcitumque u-d .ciis, Praesertim si illis Dominuς ir tus est . Si ergo illi solii in in concia
Praeterea , conciliorum alictoritas tu Io P tissimum testimonio probari iblet; Si duo ex vobis consenserint tu Per terram , de omni re , qtiamcunque I eti rint, fiet illis a Patre meo. Ubi enim 1lint duo vel tres congregati in nomine meo, ibi fiun in medὶoeomm. At hoc testimonium Probaret aeque , Pro vincialium synodorum certa esse iudicia : quod a recta fide alienum elle ' in ex aliis, tum vero magis ex concilio Carthaginensi sita Cypriano cor sui, n quo non duo vel tres, sed octoginta episcopi congregati , contra orthodoxam de unico baptismo docti inam erravere. Synodorum ergo veritas anfirmo , aut nullo potius fundamento
nititur . Atque in eo testimonio his tantum conciliis se affuturum promist Christus, quae in nomine ipsius convenirent . Primum. ergo fidem faciant
se coire in Christi nomine:. nam fieri potest , ut improbi episcopi adversus Christum . conspirent . Deinde nihil verbo Dei addant, aut detrahant, illis enim haec lex praescripta est. Ad haec, concilium Ariminense sexcentorum episcoporum erravit cum Α-rio , Ephesini in secundum etiam lae-quciatissimum cum Dioscoro , Consta tinopolitanum vero trecentorum pontificum cum Leons Imi eratote is Concilia igitur quamlit et generalia nullum argumentum firmum Theologis subministrant.
Sexta item is diis apud Tri illum celebrata non unum , sed multa pec-
cavit , ut videre est canone secli do, tertio, decimotertio , qui liage
fimo quinto , de sexagesimo teptimo . Errare igitur in fide & moribus co cilia pomini. AIbertus insuper Pighitis vir doctus 7. Argu.& pius multis argumentis ostendit , acta, quae nomine textae, Ac septimat svnodi circunsmintur, Varios errores continere . Non igitur conciliorum etiam generalibi in fides adeo certa est, ut in dubium vocari non debeat. Praeterea , Concilium Constantiense s. Arm. definiit, concilium esse siupra ripam , Florentinum autem sub Engenio IV. MLiteranense sub Leone X. contrarium ser est. a. dogma finierunt: conciliorum ergo avia α/., M.
ctoritas infirma est. Riirsum Concilium Basiliense definit, Q. Argu.
esse haereticum qui negaverit, Conci-- xx. lium elle supra Papam , aut asseruerit Papam tran terre in a Iium locum Diale Concilium, aut in aliud reminis prorogare . Et tamen nemo tam insaniis post ea tempora su it, ut sententiae Co trariae auctores haeriticos existimaverit: conciliorum ergo iudicia incertior . sunt, quam ut certam fidem lacere possint
Praeterea, Rupistituis lib. 2. deba- Ioartu. Hi lino contra Donatistas , cap. 3. PI naria concilia , inquit , saepe priora aposterioribus emendari. Id quod certe non fieret ii semper veritatem altequerentur . Sed 3c Isidorus quinquagesima dia
stinctione, capite , Domino P Quoue
cumile, inquit , in gestis concssiorum discors sententia invenitur , illius se tentia concilii magis teneatur , cuius antiquior Q potior extat auctoritas . Non igitur conciliorum decreta Certa sunt omnia , sed interdum varia sunt, atque adeo inter se pugnantia. . Praeterea, cum concilium dicitii rer- Π.Arm. rare non posse , aut intelligimr nauti- Ium sine capite , ant integrum interveniente etiam capitis auctoritate . Si mutilum, erravit aliquando, ut cath
Iici ultro ipsi satentur : sin inte*rum, frustra ad fidei quaestionem finiendam
Congregabitur , cum Romanus Pontifex sine generali concilici rite de fide prorinunc lCt, quemadmodum loco proximo numns demonstraturi. Aut igitur conciliorum dogmata incerta sunt, aut Vane Prosecto congregantur . Id quod Cregorius Naesanaetius in epistola ad , Procopium, quae est numero centesimo sectini O, Plane testatur in haec verba τQuodcunque episcopornm concilium fugio, propterea qliod hacteniis nullius Oimino Synodi finem aliqua uillitate
202쪽
praeditum , unde res male habentes non magis exacerbatae , quam curatae fuerint, videre licuit. n.Αr . Postremo, Oecolampaditis arvi mentatri r ex Concilio Romano sub Nic Meon. dist. Iao, ubi Berengarius, lit inquit , coa-
.hiii. η etiis est adiurare in verba falsissima ,
qtiae nec Roffenfis libro tertio contra incolampadium cap. I2. nec Caietantis in libello de Coena Domini ab errore liberare mulerunt. His atque aliis at gumentis contra hujus loci aiictoritarra labra tem haeretici pugnare solent. Lutheriuautem more stio , rem nulla argumentatione , sed sola assertione conficit quiens : Saepilis erraverunt concilia , pratertim Colutantien e , qtiod omnium implissime erravit . Et in quadam ad populum concione concilium primum,
terfuerunt , errasse ait , eo quod senierint, legem & opera necessaria esse aa lalutem. Sed enim hunc nos locu in confirmare , 3e tueri semper oportet, nec ex vera ecclesiae lententia falsa ulu
Doeet, quidnam nomen aut senis
odi , aut Concilii Me sane Iora si fret. N Ihil dubium erat , quin svnodi
vel concilii nomine, eadem qui dipe res est, Patres semper nostri intellexerint sacerdotes, praesertim epist 'pos, an lacum unum congregatos , latcausas eas scilicet definirent , quae ad ecclesiae sue fidem , seu mores Pertinerent . At Luthermi novum concilium Volant omnibus retro seculis i auditum , ubi de fidei quaestione iudicent, non episcopa bc iacerdotes , sed rhetores, & laicorum turba, qui non via & ratione, sed verbis 8e clamore N rint . Verum hi usmodi errorem facillimum est erilere. Tota enim fidelium ecclesia com
controversiae rei erantur . Qiiod fi ad
la e manendam stultum esset, concia quoque est, ac multo
velis, ut in gravissmis de Me quaestiollabus populi constnsonem
aNue Judicium remi ramus. Ac si lη Pulus In rediis temporariis tuto Ae Prudenter magistrantum curae , diligentiae, consilio sese tradit , nec larendis legibus quicquam sibi aut consilii aut auctoritatis veridicat 3 cur plebem hi Christianam incitant , ut suis nolit rectoribus se committere , sed pergat in consessum. illum admitti, ubi causis omnino publicae, non a privatis hominibus, sed a publicis ecclesiae magi-Itratibus transigendae sint λ Non sumuς, Inquiunt, adeo rudes 8e tardi , ut velimus aut totam plebem in concilium cogi, quod esset amentiae, aut doctrinae qitaruiones ad indoctum vulgus re- serri quod esset stultitiae. Sed Id cupimus , quod dic merito optimo iure is Cupimus, ut nec sacerdotes imperiti in Concilium veniant, Ad si qui j iei sacrarum Iiterarum periti stat , sunt a tem plurimi , hi ad sisnodum evocentur: die sive sacerdotes, sive laici, de- Iigantur iri prudentia ac sapientia celebres , quorlim consilio res omnes ecclesiae, publicaq, negotia Serantur. Ru niam non decet, tit in his, quae religi nis stini, iri eligioliis epit copiis inico pia antelaratum aut in hisclitae sunt doctrinae, laico docto antestet sacerdos indoctiis.
calumniantur , id in consutatione argumentorum explicabimus : nm . N hoc primo iam capite inter caetera obiectum est . Quod vero dicunt, selectos e plebe viros in synodum cc gel dos esse, errant in eo Nirpissime . nec
inteIligunt, qualis sit reipublicae Christianae facies Ze forma a Christo instinita. Qua de re fatis abundanter multis voluminibus ab Alberto Pighio , aliisque Catholicis disiputatum est. Nunc
vero cum Lutheranis ego non Pugnos utrum omnes fideles sacerdotes hiat et non, utrum faeminae a Christo sint ad ecclesiae munia be sacronim administrationem admissae : quoniam huiu modi quaeuiones non sunt praesentis operis Ze instituta. Τantum dico , non
minas, non laicos , sed solos sacerdotes ἰ oportere in concilium cogi. yemam, inquit Dominus Mous, Exod tu. aa in caIagine nubis , ut an diat me popuIus loquentem ad te , se credat tibi In perpetuum. Descende, & co testire populum , ne forte velit ira 1cendere terminos, de pereat ex eis Pi rima mnltitudo . Sacerdotes quoque , qui accedunt ad Dominum , lanctificentiir: 8e ascendes in Ae Aaron te Clim , dcc. In hane ergo formam Christus per Episcopos & Sacerdotes Dom- lum
203쪽
him Christianum institi est: nec plebeii
alcendere ad consultandum cum sacerdoti litis debent, sed praescriptis termin s contineri. Sed ais, Moves sacerdos non erat,& t men ille docebdit populum , religioni.que quaestiones sitiebat . At primum , nino Mov. en sacerdotem non futile . Movses, inquit , de Aaron in sacerdotibus eius , Psilmo nonag simo. t vo . 1 ean non modo obtulit Duo munera Ac immolavit : verum elim Aaron fle filios eius consecravit . Sacerdos igitur erat . Illud Levitaci octavo dilerte explicatum est . Deinde dato mihi legislatorem alium , dato ducem tu prophetam a Deo constitutum, dato hominem, cuius verbis Deus tantum anctoritatis dederit , de tunc ego fortasse dicam, zjulinodi virum , etiam si laicus sit , cum lacerdotibus coniu-landum . Sed illud uni Moysi concelsum est. Transferri itaque passm in alios non debet. Nam Quid proprie in controversi ς finiendis legislator ipse praescrip erit , Planum in lege & ex-ueditum est. Si dissicile, ait, & ambiguum apud te iudicium esse pospexeris , venies ad sacerdotes Levitici eneris, dic. tequerisque sententiam e sum : nec declinabis ad dextram nec
ad finivaru . In ambiguis ergo quaesti linis ad sacerdotes populus habet currere, in eorumque iudicio requiescere . Adde huc illud Aggaei, Inter
. ret , qua nulla pernicies maior Christianorum vitae potuit afforri. Apostoliis autem Penes Episcopos ut regendi, ita quoque pascendi ae docendi auctoritatem esse voluit. Attendite, inquit, vobis de univerib fregi , in quo vos Spiri vis sanctus polliit epit copos regere ecclasi .m Dei. Et ruri iam ad Timo- . Tu ' theum , Ae Titum , non alios episcopos, alios doctores, sed eundem episcopis doctoremque praescripsit. Ac per Hie-rtiea sacerdo es Iegem . Adde etiam illud Malachiae r Labia sacerdotis curem iam Dominias, Dabo, inquit, pa- P. I. Q do
stodient scientiam, Se legem requirent ex ore eius: quia anselus Domini exercituum est . Nec in veteri Τest mento ibium ea prael cripta forma citin controversiis finiendis P sapienda- qtie doctrina : sed in novo etiam asiatervatur, ut in utraque iuxta re POP lus ab episcoporum sacerdotumque labiis de xi dicio pendeat . Nam, qu04 ab epi copis percipietida evangelii dor irma st , testis est. paulus ad Ephei. . inquiens i Et ipse dedat quosdam viii idem Apostolin, quosdam autem Pr phetas , alios vero Eu.ngelistas , aliosai tem pastores, 4 doctores, dic. Qtio loco Paulus, cum Apostolos, Prophetas, Evangelistas, quas in tres et vie distr iouisset, pastores tamen de doctores levere sane atque Piudanter re ipsa consulos, lota itatione distinxu, liti idem este in ecclesia , qui di pes cerent , docerent, intelligerentur. Sed in his verbis lapsa consuetudo dellexu de via , lensim te eo doducta est , ut
stores, qui pascent vos scientia trina . Dotirim igitur evangelica a pastoribus ecclesiae expedianda est, quos euec eplicopos esse , ne doctore tradidit Paulus At vero , quod episcoporum ac .Sacerdotum etiam si de fidei controversiis decernere, Aet. Is . cap. tradit cas. Cum enim venissent Paulus hel arnabas quidam alii Hierosolymam, suscepti quidem lunt ab ecclesia , quae erat Hierololymis , sed cum proposita esset quaestio , convenerunt , ali , non Reminae, non iuvenes , non Iaici , sed apostoli Ze presbyteri videre de verbo hoc. Quod si Petrus , ut mentes A tiochenotum dubitantium Synodi an inctoritate frmarentur , non fideles Omnes, sed solos presbyteros cum Apostolis congregandos existimavit , quid est . quod pos in ecclesiae gr-vstatim Cc tum mulierculas , lanios, co Os . sa tores convenire cupiamus t Scimus enim, a d Lutheranox huiusmodi multos sacrarum sibi literarum. scientiam assu uaere. Praeterea , cum in dubium
venit, quaenam pascua sint ovibus Permittenda, quae contra vitanda , rast riam ea conlii itatio est , non ovium .
Ecclesiae igitur pastoribus humfmodi causas Dom/nus demandavit. Praetcrea, claves reani oebestri Christus non vulgo passim, ted Apostolis , eorumque successorii iis concessit, ut in cap. Firm - 4er. de stan. trin. dicitur : nec enim quae alterius & Ioci & temporis sunt, ea nunc Probare debemus : in clavium autem potestate eaedem Ies sunt. , aPerire fle solvere, & clandere te ligare quemadmodum vel ipleChritas Matti s. p. explicuit. Solvere ergo quaesti nes circa fidem exortas , iis .ireque deles expleto iam iudicio ad credendum, non quorumlibet est , sed eornm tantum , Mi iit claudendi & aperiendi, ha ligandi solvendiettie auctor Ita a habent C nfirmat autem hoc vel maxime smod ea impedimenta tollere, quibus anara regni coelorum Claud Itur, claviam munus est proprium . Ignora
204쪽
tiam Ititve fidei , quae sine dubio in elusi di impedimentis est, ii proprie
tollent, quibus ci Ues concelsae sunt.
Aecedit ad haee, quod Apostolus ad
Rom. Ita caeris esse intellexit Apostolos, cum eis illud aptavit, In omnem terram, Iec. Apostolornm er-
eo , & eorum . qui Apostolis succe sere, proprium erit illii strire caeterox, ac vi sua Populum continere. Quod si caeli illustrationes tollis, quibus omnia,
quae terra Parit , maturata pubescunt: iniscunda haec maneat necesse est, ac vere iuxta nomen i tam arida. Αωque etiam si tenebrae operient terram
de caligo populos, non has alii discutient, quam quibus a Christo dictum est: vos estis lux mundi. Qui veros quod sin eriorum est munium , inferi Tibus in ecclesia tribuunt , hi similes sunt, ut si qui ave in terra vim ill Itranda Ponant, aut in pedibus vim cernendi. Sed quoniam de his fusus re accuratius ab aliis disputatum est,
hierit haec nos . pauca breviter
attigisse. Nec est prosecto cur maj rem in hac re lacem desideremus, quam non ratio modo , sed periettulis etiam ecclesiae ullis fecit esse perspicuam . Non enim Patrum memori , nua episcopi & presbyteri in concilium vocantur. Nec hi omnes, sed qui Pa- Itores ecclesiae, & rectores sunt. Epia 1 Pl enim, quos anulares nostri v Cant , Me caula aliquando in synodum
siuit admus. Sed nihil mirum . Νam L cautii in Ecclesia sunt. Verum
haec alias.. Nunc complectar quod proposui brevi . Sine, nisi me opinio fallit, si ef S aimplices presbyteri , ita nec anulares isti Epycopi quidem in syn E . Totum quippe Ecclesiastici conci lii negocium non ordinas, sed surisdictionis potestate
transigitur: Ferre namque sententiam, inruere aut ligare, abique jurisdicti ne nemo potest. Constat autem , Patres an- synodo aut Ieges de moribus dare P
pula, aut de fidei quaestionibus iudica- quaestionibus iudica,
Ist: quorum neutrum sine ligandi, solvendaque aure sacerdos facit. Sed ii cunque haec habeant, errant certe in
media luce Lutherani, qui synodum
aliter quam epit pomin & sacerd uim collectione definiunt. Errat quoque turpiter pueriliterque Bucerus, cum ait, in synodum ecclesiae non debere
cogi, nisi Dei filios. Primum enim ,si. solum Dei filii si odum ecclesiae faciunt, quaero an convenire deserat ul-uo non vocati, an potius suturus sit
aliquis, cuius evocemur Imperio: Spvocati in concilium veniant , eemiiqrogo. ille suturus est, qui veros De I filios intermo cat' Sit n- venient, uitisaue ergo de se udicium seret, heluae bonitatis opinione fretus in concilium sele ingeret ' Sed ur debeta con esturam habeat, quomodo reliquos 1ustos esse & sanctos intelliget f Atque
ut huiusmodi hominum nataniam a Pertius deprehendas, finete in repub. uria- qualibet cives , qui sua Ac sponte de auctoritate se congrexent ad rensendi ' de legibus, de magistratibu , de re-Iιςaone , Idque eo quisque audacius, quo magis virtuti suae . studiis fidit. Num talis Reiptib. forma re species , non a Solone dico, aut Lucurgo, sed an ullo omnino cordato homine probaretur ρ Non igitur ea confufio ac per turbatio in ecclesiae sisnodum insere da est, quam ne in vicis quidem fle oppidulis homo sanae mentis admire
rei. Nisi sorte in illam insaniam recidamus, ut putemus, hominem, simul atque Der filius esse desiit, potestate quoque regendi, pascendi, iudicandi, lixandi, solvendi esse destia tutum . . Quod miidem quale sit, non'
est huius operis ostendere, sed in . Repub. Propham animadverti potest, ubi civium tamen vel probitas, vel im probitas non adeo obscura est, ut non 'queat aliquando facile deυrehendi. d 'duod in Christiana repta. non Ierinde facile est , in iis scilicet praecipua virtus, qua filii Dei 3e nominantur & sunt, occultissima est. Non enim qui in manifesto Iudaeus est, nee quae in manifesto in carne est circuncisio, sed qui in abscondito Judaeus est, δe circuncisio cordis in spirim, non litera, cuius latis non ex hominibus, sed ex Deo est. Ogamobrem si charitate
amissa. potestas item publica amitteretur , dici non potest, quantis tenebris ecclesia esset circumfusa. De quo a
gumento & nos superiore libro disse ruimus, he alii plerique differtierant
mulio copiosus: nos quasi praetereuntes haec diximus, ut lectores intelli gant, quod ad presentem locum sati est, episcopos etiam malos in sui di imcongregandos, ut qui Potestatem pa
scendi, indicandi , ligandi , solvendi
non amiserint. Lutheranos i aque ab hoc quidem sermone removeamus et ipsi autem intelligamus, sisnodi eceIesiasticae nomeni non quos vis, sed Pastoret , & ivntifices eccleIrae compis 'cti in ianum Ioctim Congregatos, ut
de causis ecclestisticis , hoc est de
205쪽
odiis ecclesiastica prae serat, s lis explicatum arbitror capite superiore. Nunc vocabulum partiendum est , hi singula conciliorum genera quidnam veritatis Ae auctoritatis habeant, videamus. Et quidem Gratianus q. dist. c. Regula, Synodos bifariam Partitur , in generales & provinciales. Hac antem divisione, cum praeterire aliquid, maximum vitium in dividendo sit ,
unum praetermissim est. Nec enim a
solum generales di provinciales is di sunt, sed etiam epit copale . Ita si placet nominemus, fabricemurque si opus
erit, verba. Sunt enim rebus novis, ut Cicero tradit, nova Ponenda n mina. Ouamvis hoc recens quidem illud , sed perceptum tamen usu a n stris, tritumque non a barbaris modo, verum etiam a Latinis. Concilia e-ini idem generalia voco , quae omnium christianorum pontificum convocati ne celebrantur. Inter multos autem saepe disceptatum est, an generalis co
vocatio satis sit, an etiam sit necessaria congregatio generalis . Si enim Summus pontifex concilium generale
indiceret, non congregarentur tamennis soli decem ex Italia pontifices. huiusmodi prosecto synodus non est
cur generalis videatur. At contra , si necesse est , episcopos omnes congregari, primum nullum sorte in Eccletia tale adhuc concilium fuit, in quod Episcopi universi convenerint. Deinde, pessimus qui que Episcopus, dum non tollim per negligentiam, sed hermalitiam synodo adesse contempserit,
generalem non esse calumniabitur . Et
Princeps in republIc. quilibet, si illiisnodiis displicuerit, interturbare eam minimo negotio poterit, causariqlie Episcopos suos vel morborum, vel tu Linum causa concilio intereste non posse. Verum, quoniam omnes huiuim di controversas persequi non est operis instituti , huic quaestioni breviter
respondemus. Non satis est quidem ad concilium generale, si evocatio generalis est , quando adeo pauci congregantur, ut major meliorque provirisciarum pars relicta esse vIdeatur: Dra
sertim si causia legitima sit, cur Epiis scopi Synodo non affuerint. At si per
malitiam hominum pessimorum una Mitem altera provincia desit, non propterea concilii generalis nomen amittitur . Sed ne si per ne3ligentiai quidem aut aliam occasionem quamlibet episcopi aliquot desint, nominis sui iacturam generale concilium faciet: nisi in dubium vertimus , an Concilia
illa quatuor, Nicaenum, Ephesinum. Constantinopolitanum , Chalcedonense, generalia sint . Quamobrem , ut fideles, ita nos hoc loco loquimur , ut synodum generalem omnium episco Porum evocatione legitima finiamus, licet non sit omnium congregatio . Communi enim fidelium sensu a Se dum est, cum de rebus vocibulque ecclesiae loquimur. Idque eodem modo secerunt sapientes. Nec satis est tamen ad generale concilium evocatio generalis, nisi sit etiam generalis congr gatio. Sed ad generalem congregati nem omnium Episcoportim. congre alio non requiritur. Neque hic definimus
nisi id , quod freqnens in ecclesia est .
Scimus enim concilia peneralia sne evocatione celebrari aIlquando posse, sed id perrarum atque adeo praeter artem est. Verum de his postea diligentius Nunc ad reliquas Irartes Pr positae divisionis revertamur. Provincialia concilia sunt, cum a Metropolitano , vel Primate omnes unius pro vinciae aut etiam regni Pontifices eu
cantur. Episcopalia simi, sisnodi lacerdotum, quae ab episcopis singulis in sua dioecesi haberi modo solent , ob privatas singularum ecclesiarum causas. Nam synodi huiusmodi, praeseriatim in Hispania , non erant in usu Olim , nisi ob eam causam , quae decima octava distinct. cap.postremo expri
Hac divisione posita & omnium asisensu approbata, altera assumitur , Coninciliorum sive generalium , sve Provi cialium , seu episcoiralium, quaedam esse congregata Romani Pontificis auctoritate, alia vero non item . Rum sum alii confirmata ab eodem Romano Pontifice, alia vero non ab eo com firmata . Nam concilium Ephesinum secundum, alictore Leon e coactum est quidem , sed non est a Leone, alit alio quovis summo Pontifice comprob .mm . Basiliense quoque Eugenius quartus i di x it, nec tamen confirmavit. At Gn-
stant iente , quamvis a principio nullius Romani episcopi auctoritate congre
206쪽
gnsim si ierit, confirmavit illud tamen Martiniis quinnis, Pontifex maximus. Concilium item Mileuitanum, quod di Innocentius se Celestinus probaverunt , sine auctoritate summi Pontificis coactum filii. Cum ergo, quam Gratianus duplicem pii vit esse rationem, in tres partes distribui debere reperiatur, & sngulae trium bis distribuuntur in duas: primum est de generali concilio, sea dupliciter: tum pari ratione de provinciali, irast de epilc pali disserendum.
HIs sumptis, prima conclasio sit.
Concilium senerale, quod auctoritate Romani Pontificis nec comgrVatum , nec confirmatum est, erra
re in fide potest. Hanc conclusonem manifeste probat error concilii Ariminensis , fle Constantinopolitani sub Leone Imperatore : quem huius loci auctoritati in qninis argumento capitis primi objiciebamus. Id ipsum qu qtie ostendit Gratianus decima septima distinet. capit. Regula , 3 capite,
Multis, Iulii fle Pelagii clarissimist simoniis . Idem definit Damasus in
epistola ad Stephanum Archiepiscopum , Ac tria Concilia Africam , quae in epistola ad eundem Damasum hoc ipsum consessa fuerant. Non est quip-Pe verum ratamque concilium, quod auctoritate Episcopi Romani caret : . quemadmodum non ii solum Pontifices, sed concilia etiam illis tradiderunt. Tradidit septima smodus , acti. sexta tomo primo, Ec octava synodus, acti. prima Ae septima , re synodus Romana sub Symmacho, q6. distinctione, capite Bene, de synodus ςα Episcoporum tib Damaso: histor. tripari. Itiro quinto, capite vigesimo nono, Ac concilium Lateranente sub Leone decimo, sessione undecim is, ubi eadem res dicitur in Synodo Alexandrina definita : Ita Socrates libro quarto historiae triparti. capite nono tradit, regulam ecclesiasticam iubere, ut concilia eiusmodi praeter sententiam Romani Pontificis non celebrentur. Id
Iod Iulius in epistola ad Orientales ixit fuisse a Nicaena svnodo defini
tum , de Marcellus in epistola ad Λ
tiochenos, hoc ait Amstolos statuisse. videlicet. eiusmodi concilia non solum infirma in eccles a fuere semper ad fidem veritatis faciendam, sed conventicula propemodum fuere iniquita tis , & tristes atque adeo exitiale exitus habuerunt. Mentiri vero ait cerus eos, qui affirmant, non scere sine Romani Pontificis assense, concilium corire. Id autem primum Eusebii Be historiae tripartitae testimoniis confirmat. Deinde est Canon, inquit. Niceni concilii de synodis habendis. Sunt quoque Canones Apostolici , qui quotannis binas synodos in Provincia qualibet Praescribunt . Asperit autem firmum ac ratum esse quicquid in huiusmodi conciliis statuitur pro
veritate contra mendacium , ita ut ne a
summo quidem Pontifice rescindi possit. Sed huius hominis impudentiae, quis poterit sine stomacho restrandere Principio nanque illud impudentia quantum est, quod historiam Eusebii e Tripartitam nobis obiicit , in quibus contra nos refertur nihil, pro nobis multa f Quid illud alterum p quod
Nicaenum concilium 8e Canones Α-postolicos opponit , in quibus de Synodis provinciarum sermo est, quas summi Pontifices pro recta ecclesiarum institutione & administratione praescri erunt. Nos autem de synodis 3en ratibus loquimur, quas sine summi Pontificis assensu cogere Mn aliter accupiendum est , ac si regni primarii sine principis assensu, at e adeo illo repugnante cogerentur . Illud vero anale est firmum esse velle quicquid in his synodis statuitur δ Pro veritate, ait, contra mendacium, Scilicet, si pro veritate est, ubicunque statuatur, accipiendum est. Sed quis nos certiores reddet, pro veritate esse quaecunque aisnodis provinciarum decreta sunt lVerum de his hactenus. Nam in quarta conclusione fusius isthaec expli
Secunda concIusio. Concilium gene- - .rale , etiam congregatum Romani Pontificis auctoritate , errare in fide potest. Haec demonstratur aperte exemplo Concilii Ephesini semindi, ubi legatis Leonis repugnantibus Episcopi ferine omnes Dioscori haeresi subscri erunt . Confirmat hanc luculentius Leo Papa , in epistolis retro citatis, ad quintum argumenoem, EV synodus octava actione septima, de Nicolans ad Michaelem Imperatorem, & Eugenius quartus, in decreto super una ne Jacobinoruin , in quo PosteaquMu
207쪽
x46 De Auctaritate Coralliorum
Ephcsinam secundam synodum stib Les mea contii geret ἰ omni ε omnIncine congregatam condemnavit, quae vi- modis exploderetur. Sed de his bedelicet Eutychiano errori consensit: diximus multa alias , bc multa is Suscepit, est , catusta Romana ecclesia dicemus . Nunc ad proposinun re- omnes universalas ivnodos , auctorit, vertamur . . Sane conciliorum fide te Romani Pontificis legitime congre- reiecta, scripturae quoque bonam pargatas ac celabratas & confirmatas. Non tem amittemus. Nam si suis epist Gixit cog regatas ibitim,sed celebratas 3e tam Jacobi cum Luthero a literis Cano-ccnfirmatas. Eadem res osteditur exem- nicis expunxerit, per scripturam haec Plo quoque Basiliensis synodi, cuius er- certe quaestio definiri non potest. Via rorem in nono argumento capitis primi vi ergo iudices constituantur oportet opponebamus. .Sed de hac re in re- Ouod si pastorum det tectuo D dicio
sponsone ad hoc argumentiam latius ad aliud tribunal provoces, nihil aliud Pi aeterea nullum concilium ratum est,. profecto facies, quam Christi be ec- aut suit, quod Romani Pontificis non, clesiae declinare iudices, & pro divi-
fuerit fulcitum auctoritate, ut Iulius, nis humanos .subsit utere. Quoicunque Damasus, Pelagius, aliique patres in nimirum praeter Pastores ecclesae de-Prioris conclusionis confirmationem al- l exis, humana illi incertaque auci legati , non obscure tradiderunt: at ritate nollebunt. Ad haec, vel eo quamvis concilium sit edicente Pon- . ius fidelis 1 tenetur stare definitionitifice silmmo coastum, si tamen non concilii, vel potest etiam rei ignare . stat ab eo concilii dogmata confirma- Si tenetur, iam errante concilio P ra, sed potius vel is, vel ejus legati rutis in eodem errore veri abitur. Sin tignarunt , tum certe svnodus non repugnare Potest , ubinam illud est, Lue o.
est suscita Apossolica auctoritate: non Qui vos audit, me audit ρ tibi illud. amth. I. igitur rata Fe firma erit , ac proinde rurium, Super Cathedram Movsi se ne idonea quidem, iit ex ea fidem: deriint scribae & Pharilaei, quaecunque iaciamus. Sed haec concluso capite dixerint vobis, facite Alunt, Si quae
Proximo ius iis explicabitur . cunque dixerint nobis, ea facere iube t. Cone. Tertia conclusio. Concilium gene- mur: cur alio laco Christus cavere vo--gr. δἰ .is. eam rate confirmatum alictoritate Romani hiit a sermento Pharisaeorum δ Nam
Pontificis certam fidem facit Catholi- illud . Matthaeus Pharisaeorum doctri--α . corum dogmatum. Quam Quidem conia nam interprotatur . Cur ruritim eorum
chisonem ita exploratam habere opus traditiones exemplo etiam Proprio con- est, ut eius contrariam, haereticam esia temnere docuit λ Aliquid ergo doctri- se credamus. Primum, quoniam redi- nae Propriae puritati Euangelii admi Gbunt alias haereses universae concilio- re Postunt: in quo non iolam mi rum generalium auctoritate damnatae: sunt audiendi , sed etiam fiunt refutania St symbolum quoque Nicaenum erit di. Id er o Praecavit Christus , ne ambiguum, concilii generalis auctori- Plebs malis docentium exemplis altate sublata. De incle , si concilium contemptionem verae doctrinae induca-huai simodi errare in fide posset, nulla tur . . Tunc ergo quae dixerint nobis Profecto cem via esset reliqua, ut in Pharisaei , eadem tacere ii et Chri-
fidei controversis Catholicum dogma stiis: cum super cathedram Movsi seia exploraremiis. Qui enim summi pon- derint, hoc est, Iegem Dei enarratificis ac reliquorum omnium ecclesae veri , docuerint, proposuerint. Nam
pastorum iudicium detrectat, is nullum si sua doceant, eos negligere non si vivum iudicem inventurus est, a cu- tum possumus, sed debemus. Que dius tribunali non liceat discedere . modum Augustinus δn Joannem et a in Volunt Lutherani iudicem in concilio obscure interpretatus eli. Nihil ergo scripturam esse, quae nec sentit, nec Pastores Eliangelicae Illae sententiae iu- inmitigit, nec eloqui ipse iudicium . vant. Quin cum de tuo loqui possint, Valet. Lumerus ipse clamat illa verba , Possunt a nobis vel spem i. Unde Hie-Hoc est corpus meum, proprie acci- ronymus in Matthaei decimo leptimo Pienda, Zivnglius contra figurate : capite , super illis verbis, Non omnis iis sententiam dicet Num scri patra qui dicit mihI, Occ. Sicut supra , in-ipiat an potius iudex eccles aetiimmus quit, dixerat, eos, qui haberent ve- Cum concilio sacerdotum : quemadmo- stem vitae bonaea non recipiendos Pr dum Deuteron. r . cap. scriptum est i Pter dogmatum. n quitiam : Ita nunc Quod si in iudiciis humanis vivos iu- econtrario asserit, ne his suidem a dices quis reclis aret in Republ. con- commodandam fidem, qua cum missitatos, di ad literas mutas , dc inani- leant intellritate ficet, turpiter vivunt,
208쪽
& dciminae Integritatem malis operi bux destritiint. Sed isti quod de meria ceriariis ab Augustino dicitur, id ad
veros ecclesiae pastores vafre malitiois seque traducunt. Nec intelligunt, i ter mercenarios veros semper in e clesia pastores esse , quorum vocem audire oves oportet, prosertim si omnium eadem sit. Tunc enim Pastoriam vox , Ecclesiae quoque vox. atque adeo Chri
sti est. Alioqui , quidnam illud sibi
vii It, obsecro vos, ut id ipsum dicatis omnes, & non sint in vobis schismata e divisus est Christit se Absit . Non Est dissensionis Drus, sed pacis. Acre Tra , ut hoc argumentum Conferamus in pauca , fi oves omnium Past rrm unam eandemqlie doctrinam sequantur, nihil culpae in ovibus erit. SequantΠr ergo; fac ita , & erranti bus pastoribus universis oves item a omnes errabunt. Quod superiore libro fiet i non posse demonstratum est . Iam vero Hieronymus quid sibi velit, st tim indicat . Docet enim utrumque Dei servis necessaritim esse , quo eis fides accommodetur ut & opus sermone , 3e sermo operitiis comprobetur. . aeterea Martinus quintus in comcilio Constantienfi inter reliquas i terrogationes, quibus suspecti in fide sint examinandi, eam etiam proponit. Utrum credant, quod quodlibet concilium generale unive salem ecclesiam repraesentet. Si iginir concilium generale nniversalis ecclesiae habet auctoritatem ; qui illam de medio tollit, totius ecclesiae auctoritatem eadem
pera dissolvit. Praeclarum igitur illud Augustini est libro primo de Bapti iamo contra Donatistas cap. decimo o-etivo , plenarii concilii sententiam , totius ecclesiae consenfionem esse . Praeterea, Paulo non alia vita commodior visa est ad veritatem in quaestione e XOrta vesti andam , quam si ad concilium Hierosolumitanum controversa refer
rem r. Eam igitur viam, quam Paliliis ad fidei quaestionem terminandam a missimam existimavit, nos ingredi Aetenere debemus : eamque modestiam imitari, duae &in Judstis, 'e in Gen tibus a Luea actorum quintodecimo capite describim r. Poterant enim Gemtes cum concilio illo Hietosolymitano expostulare , quod libellarem sibi a Christo datam eriperent quodque Cae- temonias nonnullas humeris discipui
tum tanquὶm necessarias imponerent. quae minus necessariae esse videbantur,
elim Christi fides esset ad salutem iis donea. Sed ne Iudaei quidem repti a
Vere , qui tamen conellii definitioni scripturam postent opponere dicentem e Homo cuius caro praeputii, m. Tan-ram itaque honoris concilio deferen tes , formam futuris servandam seculis exhibuere, ut is dis Petri, silccessiatumque eius auctoritate firmatis certa
fides haberethr. Visum est, inquiunt, Spiritui Sancto, & nobis. Concilii er-xo sententia , spiri us Sancti sente tia ipsissima est. Accedit illa quoque
talia, quod ecclesia catholica conciliorum generalium decreta semper a depit, ab ipsisque habitos haereticos, tales etiam esse sine dubio existimavit. Necessarium est iginir conciliorum te nere fidem, si ecclesiae fidem tenere volumus. Quae res libro etiam superi re magnis argnmentis confirmata est . Quarta conclusio . Concilium Pr - 4. Core. vinctile non confirmatum a Summo Pontifice errare in fide potest. Cuius rei exemptim habes in concilio Mediolanensi lioro ro. histor. eccles. Car. i. N in Concilio Antioche no m. g- pii coporum lib. 4. hist. trip. mP. 9. Min Seleuciano lib. I. triparti m P. 34.& in Carthaginensi, cu iis inter arguenὸum mentionem fecimui . Haee quoque conclusio non exemplis modo , sed testimonii, etiam Symmachi Com-Probatur, insi lentis, Concilia sacerdotum ecclesiasticis legibus per Provi eias decreta, quia praesentiam Papaeton habent, valetudinem perdidem nt. Ita hetes aut nimis duras, aut Parum rationi consentaneas a conciliis Provi cialibus interdum editas non est ri
gandum . in alis illa sortasse suit apud
Aquis ranum, quae refertur tri sima sexta quaestione secunda , cap. Placuit. Illa rursiam non imprudenter modo, verum etiam impie a Concilio Eliberatino lata est de tollendis imaginibus. Quod si generale concilium, cui au-etoritas epilcopi Romani deest, erra4re in fide potest, errabit aliquando, ac niuito etiam magis synodus provineislis . Quinta e nchisio. Concilium provinciale Summi Pontificis auctoritate firmatum, in fide nequit errare . Multorum autem haereticorum damnatio eiacit incerta , s haec concluso certa non esset. Plerique enim haeretici non herconcilia generalia , sed per provincialia sunt damnati.
Ut, Priscilllanti In concilio Tolatano primo , Helvidius in Concilio Theleta, Pelagius in Conciliis Mile- vitano Ac Carthaginensi . Quanqliam PGlagium in synodo etiam Ephesina --
209쪽
de haere. c. Fraternitatis , hoc non genera Ie , sed provIncia concilium suit. At non minor fides
m natum sGregorius tradit. Sed haec sententia hodie apud Ephesinum concilium non lat. Deinde nec expediti nec tot rabile est , singulis haereticis condemnandis singulas generales synodos c gere . Cum ergo ecclasae suae Deus prospexerit in necessariis, nimirum adhaereses privatas in provinciis resinandas , concilia provincialia satis erunt, si erunt modo summi pontificis
auctoritate roborata. Praeterea , quoscunque eiusmodi concilia damnavere , ecclesia eos semper explosit: errare
igitur illa in fide nequeunt. Qiod si
Possent, vel unum certe exemplum Pr ferremr. At nullum omnino est. Nam quod incolampadius adfert e Romana synodo sub Gelasio, ubi definitum esse ait, sebstantiam panis in Euch
rissiae Sacramento manere , id c mentitium eme loco proximo demo
straturi sumus. Nullius enim synodi illa sententia est, sed ne Gelasi quiadem.
ἀ redi. Praeterea, Symmachus Papa tradit oncilia, concilia provincialia quotannis per e clesiae leges decreta, quia praesentiam Papae non habent, valetudinem perdi dille : ergo si praesentiam habent, valida erunt. In T. item syn O, ctione 3. cum Theodorus concilia generalia recepisset , statim subdit: -- . . . cales synodos non aversamur, sed ma- . oe,ntur sis amamus, amplectimur re recipi- , vinci mus. Earum etiam divinitus inspuratas canonicas constitutiones, corre-
citiones, d legislationes siumma obse vantia colimus. Hanc autem epistolam Theodori & orientalium probat ipsa τ . synodus. Atque g. ivnodus sessione postrema Canone I. Regulas, inquit, quae ecclefiat sanctae , tam a sanctis Apostolis, quam ab orthodoxornm universe Iibus, nec non he localibus co ciliis traditae sitnt, servare ac custodiare profitemiir . Sed & omnes , qui Christiano censentur vocabulo , damnationi 1 8e iustificationibus, quae Perillas prolatae sunt, canonice stibiici decernimus . Hactenus 8. Synodus. Cuius verba in iis maxime conciliis locum habere intellisenda sunt, quae a sun mo Pontifice sunt confirmata . Summus enim Pontifex, ut sequenti Loco demonstrabitur , in fidei iudicio errare non potest . Conciliorum ergo Pr vincialium decreta ad fidem Perimes tia firma & certa sium, si a Romano Pontifice confirmentur . Id quod ctoriam Is. capite explicatum est .
Quod enim ibi congregatum legitur ,
habita est Petro praesidenti, quam si
esset Synodus generalis. Otia ex re Erasimi calumnia retunditur. Cum enim in annotat. super epistolam ad Romanos capite s. dixisset, se non usque adeo astrin i synodo Mi Ievitana , a Ilisique similibus conciliis provinci Iibus , subdidit: Alioqui si quis urgeat, esse servanda quaecunque. in illis d
Creta sunt, proferam ex illis dogmata quaedam , quae nunc ecclesia damnat pro haereticis. Hactenus illa. sed, ut diximus, Mileuitanum concilium Confirmatum est , ideo illo Christianus urgemr . Illa vero , e quibus dogmata haeretica piaerentur , confirmata non sunt . Ac de his aliam comclusionem adiicimus Sexta Concluso. Ex conciliis provincialibus, licet eis auctoritas episcopi Romani dest, probabile quidem argumentum sumitur ad fidei dogmata si radenda . Hii ius rei vel illud abunde
magnum argumentum est, quod ex imnumeris conciliis eiusmodi vix quis uve ani sex reperiunnix, Quae a recta definiendi ratione ac via declinarint . Si ergo humsimodi concilia rectam ut plurimum fidem tenent, raro deficiunt
probabilissimum sine dubio est , quod
ex id genus conciliis ar umentum proin mimr . At e certe , nisi sint peculi riter reprobata, communi ecclesiae vel flentio , vel etiam implicito consensu commendantur, si ad ecclesiae com
munem notatiam Pervenerant. Non enam
fit aliquo pacto vero simile , ut Concia si provincialiis toto orbe unlgati haeresim ecclesia diu dissimulaverit. Error enim. cui non resistitur , approbatur, 33. dist. c. Error. Nec mini comcilinm Elibertinum obiicias. Nam in
ea Parte , qna erravit , semper a C tholicis explosium est. Haec ergo causa est vel maxima , cur Toletana sArelatensia, Hispalensia , die aIta similia antinua concilia, Iicet non expresese, implicite tamen probata ab eccla-sia videantur . Nam Ancuritanum sNeocaesariense, Gangrense, Sardice se, Africanum , & Carthaginensia a Leone 4. confirmata sunt, Zo. dist. C p. de libellis. Trullam quoque synodus quaedam Concilia provincialia probavit: sed quantum haec Trullana approbatio valeat, postea sumus suae disputaturi. Nunc illnd soliam asserimns, concilia , sitae a snmmo Pontifice comprobata non lint, non certum quidem illud, sed probabile tamen argumentum se
210쪽
Dὁ tare ad figet dogma cortia oram sis est mantista Sed m hi semper
dum. Id quod ex Innocentio colligi- Ionge probabilior illorum sententia vi tur , 2o. dist. c. de quibus . . si est, qui putant, eos plane & sm-r. Cones. Septima concluso . Concilia Episco- Pliciter anathematis vinculo per hanc patia, si a Romano Pontifice in de- Lucii decretalem alligari, quos vel
cretis fidei confirmentur, certum argu- Romana ecclesia. vel synodus provi mentum veritatis exhibent. Si enim cialis, aut etiam episcopalis, haereti- Toletana svnodus, praesidente &con- cos iudicaverint, quamvis non sit hae- firmante Petri silccmbre, in fide errat, resis omnibus manifesta. Primum enim non videtur causa esse , cur Romana non dixit textus , Quos haereticos d isnodus errare non polst. Item conis claraverint, sedi inclicaverint. Alio-cilium provinciale a Summo Pontifice qui , s declaratio illa rei manifestaec firmanim, certae a lictoritatis est: erat, non verum in causa fidei iudi- ergo Ac synodus episcopalis. Sed non cium, quorsium eam rem ad episc venit in mentem, alia episcopalis syn- pum cum concilio clericorum, Zc non odus in indicio fidei a Romano epi- magis ad Theologos Lucius retulit, ut scopo confirmata, Praeter Complutem scilicet mc anathemate percelleret ssem sub Alphonso Car illo Archiepi- qui a Theologis eruallis haeretici dest po Toletano, ubi damnatus est ma- clararentur Deinde , si Lucius non xister quidam Oxomensis, qui salso de proprie verbum illud , Iudicaverint, clavibus ecclesiae, & penitentiae sacra- usurpavit, sed improprie , Pro eo
- mento sentiret . quod est, rem manifestam exponere et
Potirem. Postrema Conclusio. Synodus esia cum idem omnino verbum simul&ad QBς storalis per se quiὸem in iuὸicio hae- eccles m Romanam, & ad episco trarens Probabilem fidem facere potest , cum clericis suis reseratur, consequens certam non potest: Illud prius ex peia fieret, ut etiam pari modo Per eccle-dire debemus , nam hoc posterius sa- sam Romanam non haereticos ludicatis expedivim est . Illud ergo osten- tos, sed declaratos excommunicari aditur ex cap. Ad abolendam, de hae- Lucio intelligeremus. At constat, VO- reticis, ubi a Lucio tertio, vinculo cem illam de ecclesia Romana proPr IePer mi anathematis innodantur ii , Ec simplicitet intelligi r non est agi quos Vel Romana ece Iesia, vel singuia tur , cum ad isnodum episcopa reserti episcopi per dioecesies suas cum com tur, in alium senstim detorquenda .cilio. clericorum , vel etiam , si oporis Adde, quod multifariam causa elus , merit, Vicinorum episcoporiam, haere- qui haeret eos insimulabatur, ad id geticos iudicaverint. Non ergo levis con- rius synodos reserri poterat. Primo exiectura accipietur ex hujusmodi sunm sedis Apostolicae commissione Peculiadorum iudiciis , qtiae tactus tanti se- ri , ut de causa Priscilliani cognovit ἱζ.
cit, ut pro excommunicatis habendos concilium Τoletanum Primum: oc de si, is, , esse decreverit, quos eaedem synodi causa Magistri cuiusdam Οxomensis co- eommisie. haereticos definierint. Nec me clam movit is dus Complatensis, sub D
est, quod quidam viri docti hanc Lu- mino Alphon si Carillo Archiepiscopocii decretalem de deprehensis in ma- Toletano . Mox sine commissione pon- nilasta haeres interpretantur. Alioqui tificis speciali, id quod inquisitores ius negant concilio episcopali, atque modo faciunt, in haeresi quidem ma- adeo provinciali de haeresi iudicandi. Id ni festa , sed ubi non erat inanitein
probant, quod fides res est omnibus com- stum . an.reus esset haereticus, vel munis, quare potestas censendi de fide quia inon erat probatum & notum, haeresque contraria, non penes priva- cum propositionem haereticam asseras ecclesas , sed penes univert, lem ni isse , vel certe quia, etsi asseretia ecclesiam erit . Item suadent id ex set , nondum erat comperta pertina-
cap. Maiores, de baptis. & ex capita cis , sine qua haereticus nuthis est. Quoties , 2 . quaest. r. libi eiusmodi Postremo in haeresi non perinde ma- causae ad solam sedem Apostolicam nilam , ut omnibus passim esset expo- dicuntur esse reserendae, cum illi speis sita , sed tali tamen , ut non e et neciali privilagio a Domino reservatae cesse, aut ad concilium generale, aut sint. Ac post verba citata idem LM ad Apostolicam ecclesam relarre eam: cius hoc videriir confirmare. inquiens: quod periti Theologi haeresim esse Praesenti nihilominus ordinatisne sim consentirent. Et in his omnibus cascimus , ut quicunque manifeste sum bus ius & olim habebat Sunodus, flexis in haeresi deprehensus, in. Loquia nune habent ii, quibus fidei cognitio cur ergo Pontilax in casu, qu0hnc- in maadata , pronunc di ac judica