장음표시 사용
561쪽
- , tus mutetur: sicut quendam adoIescen- art. & Alexand. q. parte , qtiaest. rem fabulae serunt post amores mere- 6o. membr. ς. dc Adrian. Quod lib. s. reicios peregre profectum, & amore art. 3. Caietanus in Addisoni b. I. parta abolito re3ressiam, veteri postea O q. r. art. r. N D. Τhomas 3. pari. eurrisse dilectae, mi ae tibi non inter- q. 8 s. an. 3. de M. ari. 2. 8e 3. conis
pellatam mirata, Imraverit non reco- tra Gent. cam 8. 8c 4. coni. Genti nitam , rursus occurrens dixerit, ego c. 72. Quae D dem probatur ex Apo-
sum, responderit ille: sed ego non sum stolo ad Ephes. 4. Deponite inquit
ego. Hanc mihi cogitationem atque vos veterem hominem, qui ccirrumpi- animi transformat onem si praestiteris, tur secundum desideria erroris: reno is iam ego de nomine nihil morore illa vamini autem spiritu mentis vestrae, revera Poenitentia est, de qua nos in de induite novum hominem , &c. Eris , Praetentia disputamus. go non satis est veterem exuer , , Uxx - Sed illaci tamen Catholici quidam, nisi novus homo Induatur, quod cer-adrδxiQΠς contrario penitus sensu amne ratione, te voluntate fit, non manibus corP in dubium vocant έ an ad veram Poe- ris. - nitentiam, Praeter dolorem de peccato Hoc Praeterea insinuatur Genes. 6.reitatioΠς 1,reterito , propositum exigatur dein- Penituit eum, quod hominem fecisset, vitae V e ceps sutura ' vitandi, ita ut quemad- praecavens in futurum, & tamis d ris. Decei .m 'nin i caenitentem vitam veterem . lare cordis intrinsecus , M. Ambo rario re .etestati, se re novam animo conci- igitur illa in eo, quem vere poenitet quir lux pere ac proponere, necessiim sit. reperismI.
P omittu Et quidem iuniores nonnulli existi- . Ezechiel. item Is. Si autem inmiti
Illae n. mant, hoc propositum non esse in . impius egerit Poenitentiam ab omnibus poenitentia necessarium . Tum peccatis suis, de custodierit omnia . niam, ut vox ipsa prae se fert, P ni- Praecepta mea, omnium illiquitatum e- Sententia rentia culpas Praeteritas respicit, non jus non recordabor. Custodire autem moder- prospicit futuras : quod 3e D. Tho- omnia praecepta ad animi pro filumnorum. mas animad ertit, 4. dist. I . quast. I. sne dubio reserendum est, quoniamari. 2. quaest. tibi asserit, Poeniten- non omnia simul praecepta cnstodientiae proprium obiectum esse peccatum da occurrunt , cum homo Poenit --, .la L comminum et quare , ait, secundum tiam agit . Utrimque poenitens smii l
Mia ibit suam speciem respicit tantum Pecca- praestat , & quod dolet de omnibustum praeteritum: Tum etiam quoniam peccatis suis, de quod omnia praec ventura mala cavere, prudentiae actius pia custodire proponit. Et infra eo- est , non Poenitentiae. Non iginir ani- clem cap. Convertimini s ait) de agi-mlis futura vitandi ad veram Poenitem te Poenitentiam: Proiicite a vobis
. tiam necessarius est. mnes praevaricationes vestras , 8c faciabe irentia Nos vero , recentem hanc Theolo- te vobis cor novum fle spiritnm no
V Ierum, Uam millisper facessat rogemus , dc vum , &c. Quod est novam vitam ani- Desputationis nostrae perturoatricem mo he concipere, & velle. mianu . ex Oremus , ut sileat, veterumque au- Praeterea ut recte D. Augustiniis thorum sententiam amplectentes, i Iib. de vera & salsa Poenitentia , cap. telligamus, mutationem mentis, quam in ratiocinatur non solum petitur a nomen Graecum design. re certum est, peccatore, ni gemat , sed etiam, titin Poenitentia quoque Latina voce com conteriatur . Convertimini , hisula prehendi. Nisi enim mutetur totus Propheta Eaech. Eraxite Poenitentiam, ut paulo ante referebamus ex Da &c. Et Ioel. 2. Convertimini ad me vo Ambroso vere poenitens esse non in toto corde vestro, in jejinro, de potest: at haec poenitentis mutatio in fletu, Bec. Conversio antem ad bonum eo sita est, fi non vitam modo Pri est: non ergo satis est , ma Iam vitam
rem respuat, sed be novam animo com antecedentem aversari, nisi ad bonum plectatur , seseque informet atque ani- poenitens animo convertatur.
met ad recte iusteque vixendum . Sit Id missi per annotavit D. Ambrosius ergo ut a more Scholastico non di- In illud 2. ad Corinth. v. Ecce enim scedamus prima Conclusio. hoc imum , secundum Deum contri Iconc . . In P nitente semper haec duo com stari vos , quantam operatnr in vobis meta sui it, detestatio vitae veteris, sollicitudinem re desiderium: defide re Propositum vitae novae. Hanc Ma- rat enim t inquit resormari, qui Persister Sententiarum Distinctione 14. peccatum scit se factum esse defor-α as. tenet, di Albertus I q. dist. ar. memo
562쪽
David quoque in Wal. o. postquam veniam petivit inquiens: inoniam inl-quitatem meam ego C nosco, Acc. cor
mundum ait crea in me Deusi Aespiritim rectum innova in visceribus
Praeterea , primum , quod ab eo qui fecit iniuriam , postilamus , est huiusmodi propositum . Cum ergo finis proprius 'nitentiae sit emendare Deo
inittriam, Certe vere Penitens omnia exhibet, per quae in Arria Compensatur.
Inter haec autem cui diximus illud
unum est, ut homo habeat animum alias deinceps iniurias non faciendi. Ad haec, quemadmodum Parentes aeum liberos punianti emendationem propositumque melioris vitae in fui tum ab illis per penas extorquent: ita& hoc a nobis vel maxime Deus exi. xit in hac vindicta voluntaria , ut velimus in melius corrdere, quae Pec
Praeterea, in omni motu non est recessiis a termino aliquo, sine accessu ad oppostum I Ergo nec averito a Pe cato erit sine conversione ad iustitiam. inare sicut poenitens detestatur vitam injustam antecedentem, ita voluntate complectitur sv .uram justam conse
Praeterea, vera Poenitentia non est
sine actu Charitatis, ut mox definiemus ; sed per actum Charitatis voluismus Deo In omnibus placere, & in nullis displicere : Igitur animus in futurum sene vivendi vere poenitenti, qui ad Deum convertitur . deesse non potest . Quod de nune in Concilio Trident. sessione 6. cap. c. Ac c. deinfinitur, & in Concilio Florentinosii rat ante declaratum , videlicet ad comtritionem c quae Poenitentiae primus actus est laeninere, ut doleat de Pec
cato Commissio , cum Proposito non peccandi de emero . Nec potest dici, coaecilium loqui de proposito implicito: Parienim ratione statueret, ad contritionem
cordis spectare proposivim ieiunandi
tempore Quadragesimae: Praeterquam quod vana esset talis terminatio , &explicatio contritionIs, fi de implicito propasto intelligeretur . Et simili quoque ratione interpretaremtir, ad contritionem cordis pertinere , implicite dolere de peccato commisto. Secunda eo lusio: Huiusmodi pr posivim est de ratione Poenitentiae. Hanc tenet D. Thomas ex prelse, feram persuadere nititur 3. P. quaest. ψO. art. 4. Et A. coni. gent. c. 27. quia
actua morales ex fine recipiunt speciem .
Paenite ι At finis Poenitentiae. 8e doloris de Peccato est nova vita: ergo illum finem intendere, est de ratione P-itentiae r iniemadmodiim enim expiasis dispositionis contrariae suapte nanira paratur ad convenientem sormam inducendam , fle propuliatio humoris coris rapti ab arte naturaque instimitur, ut nova sapitatis forma proveniat: ita flepeccata antecedentia destruere atque avertari, ad vitam novam instituendam ordinatur. Praeterea, ad Poenitentiam id p tissimum pertinet, ut Deo veteris vitae compensatio fiat. Id autem vel maxime a nobis Deus exigit, Pro Compensando delicto veteri, ut ei dein Ceps placere velimus , iuste recteque vivendo: Id igitur est de ratione Poenitentiae. Hoc item probat magister Sente tiarum , dist. I . ex definitione Poenitentiae, quam nobis D. D. Ambro- in Mi sius, de Gregorius tradidere in hane re masormam , Poenitentia est, Praeterita mala Plangere, bc plansenda iterum non committere, De Poenitentia, d. 3. cap. Poenitentia , 3e cap. Poenitentiam. Nec ego aliud intelligo Florentinum Concilium indicare voluisse. Cum astruit, ad contritionem cordis perti nere, ut doleat de peccato committo, cum proposito non Peccandi de cri
Ad argumentum vero in contrarium is erespondet D. Thomas dist. 14. quaest. Reii' d. . art. I. quest. 6. ad 4. quoὸ quam- Ra -rgu- vis ad Poenitentiam iuxta primam no- ment. minis originem, non pertineat resipe- cernoru .ctus ad futurum : at quatenus habet pro fine praecipuo, emendare Deo culpam
commissam , fle illi pro ea satisfacere , hujusmodi propositi im est de ratione Poenitentiae . nee hne illo Deus me
Placatur , aut conciliatur , cum id,
t quod saepe iam diximus a nobis maxime remirat.
Haec de priore definitionis Particu- Utrum lux satis sunt dicta. Nunc circa Poste- dolor 1 euriorem ea quaestio est a nobis pertra- de emticictanda: an dolor detestatioque Peccam p-ecati stti, quia est contra Deum, sit de ra- ae rationetione Mitentiae . Cui breviter quae .P-nit ite, stioni eodem omnes ore respondenti qtiarentii id de ratione Poenitentiae esse. Di precatum res Thomas 3. parte, quaest. M'. ar est coni raticulo tertio. Deain.
Quippe s quem pEccata contristini, vel quod turpia sunt, et quod ins mi ae notam inusserunt , aut aliud dam num dedere peccanti s hv jus dolor id neus non eri , nec . delicto adversus
563쪽
. Deum commisso pensando, nec insense tiae: at consequi Deo plicando be conciliando . Nam net detur : Primo . homo quidem iustus placaretur, cum dii gratiam hauis, qui laesit, millam ipsu haberet in dispolitio : ergo
dolore rationem , nec redintegraretur gratia prior est
amicitia , dum qui eam violavit , ia4 habet gratia, uleturam propriam sentit, non amiti oia suas: . Nam dat sensionem . 2. ad Cori in h. r. Gaudeo, Charitat operati tiae: at consequens est seisiunx, uini detur : Primo. quia contritio praecudit gratiam habitualem , cum sit e usdispositio : ergo de Charitatem , quia tralia prior est Cliaritate . ad quam se habet gratia, ut antina ad potentiassensionem . 2. ad Cori in h. . Gaud O,
non quia comi stati estis ; sed quia contristati estis ad Poenitentiam . G e istaci enim estis secundum Deum: quae enim secundum Deum tristitia est ,
secundum Deum, quia dolet, quod fecit, quod odit Deus. Idem docet D. Chrysostomus Homil. I s. in hanc fecundam Epistolain , sed expressus Homis. 4. in eandem. Item nis hM . ratione Ae fine peccator Poenitentiam ageret, ad Deum minime per suam Penitentiam Converreretur , cum tamen Christiani ν enitentem , fle conversum ad Deum , eundem pronus intellig mus. Quoniam Aearcanae literae Pr nitentiam sine I eccatoris ad Deum comersione penitus 4gnorant . Ioel. 2. Convertimini ad me in toto corde vestro, &c. EZech. 8. Coniertimini & agite rinitentiam . Esai. s . Derelinquat impius viam suam, Ze revertatur ad Dominum. Et Psal.
a18. Exitus aquarum deduxerunt Ocinii mei, quia non custodierunt letem, , tuam . Ubique igitur ratio finiique Utrum de Poenitentiae Deus apse describitat . . Sed existit hoc loco quaestio non atomπΠtK parva, an illa ratio formalis be motilat cete ua Poenitentiae sine dilectione volstat alio Pe haberi . Quod m hanc mimam alii Catii qua' qiiaerunt, an in rinitentie finitione tenus eii O;,orteat contineri, quod sit dolor de
Peccatis, quia sunt contra Deum sit
VJ suadetur non oportere . quia di
tu on F'-si. 1sciens ad remisit L ιτς ιγ peccatorum: quare si semper cum Πς Innitentia interveniret, aut neutra es , set idonea, aut altera i uperflueret. Deinde: si actis Charitatis necessario in peccatoris conversone inveniretur , tunc Charitas diceretur secunda tabula post naufragium Potius, quam. Penitentia i quod tamen inauditum est.
Praeterea , puer iusit ignem, tanquaIn malum, etiamsi oppositum bonum actu non ivelit: ergo de homo. 2 Potest sugere Peccata, quamvis Deum
- Quarto, quia si dilectio esset Paenitentiae coniuncta , dilectio Poenitentiam antecederet, quoniam attingit finem rationemque sit ii lem 1 .ineia suas: Nain dat gratia esse & vivere . Charitas operationem . Secundo, qu iasi dilectio contritionem praecederet. iam prima Prenitentis contritio esset meritoria , cum a Charitate proficisceremr , referreturque ab eadem Charitate in Deum super omnia dilectum rAt contritio Prima meritoria esse non potest, quia vel meretur gratiam . vel gloriam: Non gratiam, quia prima gratia lilb merito non cadit 3 gratiam
vero simul fieri & augeri impossibile
est: Quare Prima contritio nec Primam gratiam , rim augmentum. e usrromeretur : Sed ne gloriam quidem ;quia et meretur glariam, quae respondet primae Fratiae , puta ut quatuor. si gratia prima erat, ut quatuor , vel meretur augmentum illius gloriae: Si primum, iam gloria quae respondet primae gratiae , non daretur gratis. contra A postolum ad Rom. 6. inquiem rem: Gratia Dei vita aeterna: Et con tra rationem, quae dictat, gratiam nihil aliud elle , quam acceptationem ad gloriam: Unde simus accepit gratiam primam sine meritist ergo & ac ceptatus est ad ηloriam correspondentem sine meritis . Augmentum vero gloriae, si prima contritio meretur, pariter quoque & augmentum gratiae , quod iam reprobatum est . De nique consequentiae sal fitas ostenditur
cuius verba sunt: Quandoque aliquis suxit malum Prupter desiderimn boni, quandoque autem e dixerio: Fe hiem is est frequentior in reversione peccatoris ad Deum per Penitentiam:
unde Poenitentia est prior Charitate t& eum motus amoris Poenitentiam praecedit, non est amor Charitatis, quia Charitas aurilla non recuperauir, nisi
per actum Poenitentiae virtutis: Hactenus ille .. In contrarium est, quod omnis dolor in amore fundaturo enim quod aliquid amamus, de ejus amissione dolemus. Hinc fit prima pro stlo2 Primus a- - ctus Poenitentiae nunquam est siue actu ' Charitatis . Magist. dist. II. A. item , Gratianus de Poenit. d. s. c. idt. dc cap. Fugerat. & dist. a. cap. Charitas est .
Et D. Thomas 1. 2. q. 1Iq. n. 4. ad I. e ar. q. de 8. do veritate , qu. 28. ar. q. Durandus d. II. q. q.. I. de 4. Capreia.
564쪽
stimonio D. Augiistini r4. de civi. Dei, cap. ultimo , tibi asserit , nemi-fiem pertinere ad Civ atem Dei , nisi
fer amorem Dei , iisque ad contem pium sui: Sed omnem vere Poenite rem ad Dei civitatem pertinere , nemini dubium est: Ergo flec. Et Iib.
de ver. Ec falia poenit. cap. q. Pro alia
stardo habet, quod sine amore Dei quinquam consequatur indulgentiam , fine suo nullus invenit gratiam. Et cap. Iriidem ait , bc lib. contra Crescon. L. P. 12. cum dixisset, Et eleemosynis N verbo veritatis , Se contritione r mitti peccata , subdit: Mundantur etiam ipta, quae stipereminet omnibus, charitate, quae una si adsit, omnia illa recte fiunt; s autem dest , illa omni astustra fiunt. Praeterea. I. Joan. 3. Qui non diligit, manet in morte. . Praeterea . Conversio ad Delim requiritur ad habendam grati m Dei, Zach. I. EZech. 18. be 33. Convertimini ad
me , Ac ego convertar ad vos. Sed comversio ad Deum non fit, nisi per achimeliaritatis. Nam si aliter conversio fiat svana est ad eastificationem e cum in Christo Iesu sola fides valeat, quae me dilectionem operatur, ad Gal. q. Hoc autem notavit D. Augustinns ὁe xerare falsa Poenitentia, cap. 17. dum seriis bit, non converti , qui habet attriti
nem , 8c timet Deum iudicem , nisi de iustum diligat.
Praeterea , fidus animae in conversione ad Ddiim consistit. Hier. 3. CO vertimini filii revertentes, Ar fanabo M
ersones vestras. Ela. s. Et convert
tur, de sanem eum , & 43. Convertimini ad me, & salvi eritis. At pinnitentia est meὸ ieina seruas . Erto , 8cc.' Item, omne agens aSit propter Ε bem: anima ergos cum movet se, ad
finem se movet. At velle efficaciter fi nem , pertinet ad eliaritatem: Namques per spem solam finem appeteremus nec spes illa moritia ad iustificationem sufficeret, nec de peccato dolaremus, qua ratione offensa Dei est, sed qua malum nostrum est.. Id tandem modo in concit. Triadent. sess. 6. cap. 6. de r. definimmest. Ae revera quidem : Id enim Dominus Luc. 7. i sinuasse videtiir, inquiens : Remittuntur ei peccata mul ta, quoniam dilexit multum . Quae λgnificant dolorem δε lachrymas nullas PoenisenIiae.
esse , nisi cum charitate essent. 'Secianda propositio: Prior nauira est 2. Conc actis Chiritatis, quam actus me, i enti aer Imo radix, unde maenitenti' ha-ιbet remi tere Peccata , dilectio est, iuxta Domini sententiam , Luc. γ. Quoiatniam dilexit multum, ait D. Thomas
Probatur item haec conclusio : Quia poeniten detestatia peccatum , ut os sensim Dei: Ergo prius rianira amat Deum . Nam nisi quem amore Prosen timur , eius mala exhorre cere non
Primus quoque voluntatis actus circa proprium obiectum est , scilicet circa num . Deinde sequimrodium op sti mali . Prior ergo actus est , qu
Deo volumus bonum , quam actus, quo
Praeterea , velle mihi conciliare Deum , est prius, quam velle emenda. te in hirram commissam , cum illud sit finis huius. At illud ad charitatem peratinet. hoc ad paenitentiam , ut dictum est . Ergo , bee. 'Praeterea , ut D. Thomas argume
tatur loco citato ad secundum , in actibus animae primis motus est circa finem. Unde prior est natura intentio finis , quam electio mediorum r At d Iere de peccatis, 3t illa destruere, meis dium est ad placandum 8c conciliandum Deum, die ad rectam electionem Pertinet. Ergo Aec. Sed se Hier. 33. huius rei testin nium habemus : Postquam convertisti me , inquit , egi poenitentiam . Pri zest igitur eonverso ad Deum , quam penitentia detestatioque peccati. Id postremo concilium Trident. sess. F. cap. 6. definivit his verbis : Peccatores ad iustificarionem se disponunt , incipientes diligere Derim , tanquam
omni histitiae sentem; ac proptraea in ventur adversus peccata per odium alia
quod Se detestationem , hoc est . pere nitentiam 4Υertia propositio : De ratione very 3. Conchpoenitentiae est, quod disi lineat peccatum , quia est contra Delim super omnia d i Emim . D. Thomas expresse D P. q. M. a. 3. patetque ex Prioribus conchisionibus. Ad primum autem eorum , quae in Resp. ad
contrariam partem adduximus , re- Argao spondet D. Thomas 3. P. qu. M. ar. s. tra. ad 2. de qu. 86. ar. 6. ad a. Ac de ver.
q. 28. ar. f. in cor P. & in sotitione Primi, negando consequentiam. Aliud enim requiritur ad iustification a
565쪽
qui mortaPer petravit , in quo requi- Titur Ec aversio a malo , &converso in bonum , ut iniuria quam secit , cOPensetur Per aequam satisfactionem. Ad secundum respondetur, quod nitentia dicitur secunda tabula post naufragium , de non charitas: Himo , quia charitas necessaria est in omni iustificatione, communisque 3e integra navi solventitas, & naufragis . Poenitemia autem proprium est remedium naufra
. Item etiam In poenitentia Eliaritas
Intelligitur 1, non autem e diverso in Charitate poenitentia . amitam & his duobus argumentis brevius respondere tura multos actus hominis in iustininistione sinitI coniungi, quitas tamen si
gulis iustificationem ipsam sicrae litem
tribuunt. Fides enim purificat corda nostra. Act. I s. Spe quoque salvi facta simus, ad Rom. g. Universa etiam dein ficta operit charitas . Prov. Io. Et scri- Pnim quoque est, sine timore neminem Posse iustificari . Eccle. I. Et cum Pe
cator ingemuerit,ac renitentiam egerit, peccata ii rus oblivioni tradentur . Erech. IS. &33. Erraret autem vehementer. qui vel remissionem peccati lina
cuilibet ex illis inibas denegaret , vel
unum ex iis quemlibet superfluere arbitramur.
Ad tertium , nihil vetat , cum quis semeI habuit actum amoris , edis habere malum sine. amore pratisnti, ex itamen praecedentis: ut post primum aD sensum conciusonis, quem sine astensii antecedenti principiorum habere n quivimus , nihil prohibet eidem cη clusioni iterum atque itertim assentis sine principioium assensu . Sic di priamam Poenuentiam sine dilectione habere impossibile fuit . Secundam veros et tertiam habere poterimus ex effc cia solum prioris dilectionis . Ita quo
que puer vi de pinentia amoris naturatis, quem dubio procul ali ando Priamum habuit, pos rea malum s it minis contrarium, etiamsi amor ille actu non perduret. Qiin etiam non oportet duas semper Operationes ditarentes h
bere amoris oc poenitentiae, sed potest iis & idem actus a charitate & poeis nitentia proficisci : nt interim mediate finem unico actu complectimur, NPrincipiis & conchisoni unico actu ase
Ad quartum . concessa consequenti quod Insertur m ad primam confutatio
nem, nego consequentiam . Non enim
valet: Α est prius B , he B erius C ; ergo A est Prius C: praesertim cum
Rela f. de Paenitemia . Pars L
in diverso genere causarum alle ordo confideratur. Quemadmodum & haee
collectio inutilis est: A est causa B .ia B est causa C : ergo A est causa C . iod ut exemplo manifestum esciam, ponamus illad , quod Philosophi negare
non Possunt, primas sua litates 3c secun das, utrasque essedit positiones ad eandem sormam substantialem , ut calor &color, humiditas & mollities ad animam rationalem; ubi certum est , secundas qualitates priores esse anima in genere causae dii nemu& materialis, animam rursum Priorem esse primis qualitatibus in genere causae sormalis . Prior est enim sorma , quae dat esse smpliciter, quam forma. quae dat esse tale. Ex quo ramen si quis colligeret, secundas quaIitates esse Priores Primis. certe a philosopho non toleraretur, sed ne a Dialectico quidem, cum In nutila genere causae Primas qualitates secunda
Item , ContrItio prior est habituat. gratia in tenere dispostionis; gratia
etiam prior est habitu poenitentiae m-futae in genere causae Hrmalis . Sed contritio nullo pacto prior est habitus nitentiae. Quoniam actu rila ab halitu Producitur in genere causae eff- cientis . Effecta autem causarum effincientium sitis causis essicientibus pri xa este non possunt , nisi larte in genere causae tinalis a de quo Caularum genere in praesentia non differi tui. Circa id vero , quod in eodem argumento additur , gratiam se habere ad charitatem di poenitentiam , ut Iutria ad dontias suas, non in omnianibus smilitudo est . Quoniam pote tiae animae, intellectus de Uuntas, nuGla ratione Praecedunt animam . habituavero charitatis N poenitento, quoniam in genere causae essicientis producuntatius , qui sunt dis hostiones ad gratiam, ex consequenti ipsam gratiam antecedunt . Charitas I. atur & Pcenitentia habent se ad gratiam, ut calor ad Ermam ignis . Idem enim calor si confideretur , ut disponens materiam ad recipiendam formam , prsor larma est 3 s autem ut Potentia calefactiva , eadem tarma posterior est . . Ad secundam vero confutationem a In qua dissicultas est maxima , siunt qui
negant Primam contritionem merit
riam esse I qnam ego sententiam olim iuvenis tenere solebam: Nec enim P teram eam persuasonem induere , ut gratia habitualis, qua iustificamur, Prima contritione prior esset, quod tamenvrat necessariam , ut illa contritio esset
566쪽
sit merItoria, quippe cum gratia Ac
micitia Dei totius meriti radix de oorigo st: Atque id etiam D. Thomas
mihi sentire videbatur, I. r. q. 62. r. .
ad in haec verba: Triplex est comversio in Deum , una quidem per dialectionem perfectam . quae est creatum iam Deo libentis . Et ad hanc converis sonem requiritur gratia Consummata .
Alia conversio est , quae est meritum beatitudinis: & ad hanc requiritur Miabitualis gratia, quae est merendi primcipium . Graia converso est, per iniam aliquis praeparat se ad gratiam habendam : & ad hanc non exigitur aliqua habitualis gratia, sed operatio Dei ad
se animam convertentis , secundum i hid i Converte nos Domine , & Coninvertemur. Et 3. P. q. 89.ar. I. ad 2.
ctus, inquit, primus poenitentis se ha bet . ut ultima dispositio ad gratiam consequendam, scilicet Contritia. Alii vero sequentes actus Poenitentiae re cedunt iam ex gratia fle virtutibus. Sed quoniam D. Thomas quem auiactorem libentissime semiar I. a. q. M
ari 2. ad I. contrariam sententiam tenet, concedo, contritionem primam
esse meritoriam h loriae L Primo , quia est operatio amici Dei ordinata in finem summaturalem 3 imo , ut ostensum est, in finem charitatis ab ipsa char tate ordinata: ergo est meritoria. Praeterea , ultima dispositio ad sormam , in senere canis formalis . P serior ipia forma est : Igitur secuniadum ordinem causae scirinalis , C tritio a gratia processit: erit ergo me
Praeterea , fingamus hominem post primam illam contritionem ei ita discedere: Tum ouaero , an isti dabitur aliqua noris . Quod quia negari non potest , quaero rursum , an illam gloriam talm homo meruerit. Si meruit, habetur intentum di si non meruit, erg. adulto se sis sacramentis datur gloria, absque metito Pr rio, reclamante Pastinis I. ad Cor. 3. Unusquisque pro priam mercedem accipiet , secvndix suum laborem . Et Matth. 2D. nemo
diurnum accepit denarium , nisi qui in vinea laboravit. Praeterea, Nunus actus charitatis est. meritorius , cum sine dubio sit opus amici Dei, maxime placens Deo. Manis 34. Qui diligit me , epo manifestabo meipsum. Sed actus primus Poenitentiae sequitur primum actum charitatissa quo proficiscitur : erso est merit
rius. Quod D. Augustinus assi at deven ia fals pinnitent. cap. 17. ubi de
i is, qui in fine poenitentiam agunt, sieloquitur : Cum fructifera poenitentia mpus sit non hominis, sed Dei: inspirare eam potest, quoniam vult sua misericordia , 8e ex misericorὸia remunerare mos damnare potest ex iustitia . Et cap. tili. ait , Poenitentiam non solum indulsentiam promittere, seὸ certa praemia. Gratianus etiam id habet de rin. d. r. c. Converi imini. Igitur ad argumentum sive confirmistionem lectandae illius impugnationis sco edo libenter, Primam gratiam gratis dari, nego tamen exinde primam gloriam dari fine merito. Eadem enim Contritio ut quatuor, & dispositio est ad gratiam ut quatuor , & meritoria gloriae ut quatuor I qua ratione ordine naturae gratiam sequitur. Et ad imp gnationem , quia gratia est acceptatio ad vitam aeternam, hec. Id scilicet ego
nego , si sermo formalis sit i sed est
serma, per quam aliquis est amicus Deo, perquam homini grato .ra accepto, ad missoque in divinae naturae Consortium fac illas datur ad aeterna bona , per perationem viruunm promerenda. Nec
oportet formaliter Iomendo, ut quis sit amicus Deo, Deus Per talem michiam , seclusa quacunque Ore rati ne, velit illi vitam aeternam 3 Sed --tis est, quod velit illam admittere ad participationem bonorum . supernaturalitim , quae smplicher faciunt homines bonos, qualis est char has , & emerae virtutes infisae, per quas admissus homo ad Dei amicitiam be gratiam, aeternam gloriam propriis actibus demeretur . Deianitis loquimur : nam parvulis gratia Moer per operationem alienam , sim liter Se gloria. . . . 'Cuius rei exemplum habes in anaisma , quae quoniam actus primus est, daeesse & vivere Hanc consequumur potentiae naturales, hoc est , intellectus re voluntas, per quas operatur ad Co secutionem finis . Sic de 'raria a. vita quaedam animae est, quae illi & vivere est esse divinum praestat, quam charitas& re Iiquae virtutes conlequuntur, qua Tum operationibus finem suum homo conseqlieuir. Nec deerit Praeter naturale, morale quoque exemplum in huius rei expositione. Cum enim homo quis gratus incipit esse Principi , non est opust ut per talem gratiam acceptus sit ad ultima praemia atque praecidia squae videlicet Princeps fideliter terii-entibus praeturavit: Sed per talem Pr mam gratiam intelligitur admitti in domum 1 consorthimque eiusdem pri
cipis, darique facultas intelligitur ad
567쪽
ptamia mure4mile fidelium amicorum irridere esperunt eos, qui de peccatie Promerenda . Cum autem A postolus ait, Gratia Dei vitam aeternam donari certa: sentit , quod D. Augustinus di seriissinae docet, 3. Hypomost. & de
xilium Dei gratuitum . eam homines conicqui :..ci in tamen simul dicatur e rona vis litiae , quia nobis cooperantibus gratia Dei respondet', tanquam pra Mutin murcetque operis nostri . Atque de prima contro, ersia satis summite luerit diu ita n . Ubi constiumn . nobis est Poenitenti m esse voluntariam Pinna in , pro peccatis assumis mam, Pruricr Deum ex esuritate dulectum.
De Faenitentia ut υinure. - - T N secunda vero inrt batur in qua I. Quaest. I stionem: An P nitentia sit virtus.
principz- Cujus quidem Quaestionis pars n lis . . sativa ex eo suadetur in primis. quod Rationes nulla virnis . vitium in eodem suia libitandi Icto necessirio supponit : at Oportet Pro parte , Ominem fuisse vitiosum, prius iam in negativa. homina e vitentia sit , non igiti r est
poenitentia irtus. Nam Ae absurdum est virtutes te habere non posse, nis ante
Peccaveris, & Christo Domino aliquam
Deinde philosophi nullam de poeniatent ia secet e mentionem t non Ari stoteles , n- Cicero , non Seneca , non denique Macrobius, qui tamen copio. it. nie de virtutibus disseruere : riori . ergo est pinni .entia virtus.1 raeterea a cujulque viruitis primus
retus est elcctio boni , secundiis vero fuga mali . Est enim virtus tabitus ele-ciivtis, in mediocritate consistens. Aa
poenitere detestationem fugamqtie peceati notati non ergo potest esse praecin iis cujusque virtutis acius, cum tamen Frimus actus poenitentiae sit. Quare non est Panitentia virtus. In contrarium est , quod compensare
iniurias adieris homines saetas , virtus est : ergo & divinas ostensas vindicare virius sine dubio est. r. ConcI. Ad huius controversiae pleniorem explicationem si Prima propositior PPinitentia est virtus. inae quidem concluso indubitata apud Catholicos se
per fuit: Nisi quod nostra hac tem pestate mulam apud Hispanos haeretiei
commissis tristarentur . Cuius erroris,uctor creditur esse Lutheriis, qu i novam l.lummodo vitam a pinnitentisus exigit, poenas non exigit. At hie error ne aures vestras Sam
totum testimoniis obmndam ) ex Sactis
literis revincetur. Baruch. 2. Anima,
quae tristis est super magnitudine mali. de incedit curva & infirma , de oculi deficientes, de anima esuriens, dat tibi gloriam & iustitiam Domino. 2. ad Corinthi a. Gaudeo, non quia contri stati estis. sed quia contristata estis ad renitentiam . Quae enim iCMindimn Deum , Δ c. Et Psalm. 6. Laboravi in minurram, lavabo per singulas noctes testium meum , lachrymi meis stratum meum rigabo. Ecce Propheta lamctiis & rex laborat, gemit, lachryma mi: Ubi λ in lectar inantum rigat imamdiu p per sngulas noctes: Ob i
nam scilicet noctem , quam in iniquitate traduxerat, vitae totius t borem, gemitum , lachrumasque designat . Et
post tam clarum & illustre Dayidis exemplum, sunt qui in luce meridianna Caecutiam λ Quorum mittitiam facile
caiae erit rectiguere , vel narurali r tiocinatione , quae ostendit , dolorem de Peccatis moderatum , ob debitum finem , esse laudabilem. Nam quem α'
rati piget, quique castigat seipsum, idque maxIme ca et , ne rursus in eolrdem, laqueos inducatur, is laude dignit.
smus est . . .: Praeterea, si cuius rei prolecutio turmpis est, fuga bona erit uiapte natura Ipoenitentia eryo, cum fuga peccati sit,
Praeterea , aliorum punire peccata iure naturae studiosum est : quemque igitur sva vendicare facinora , aeqnum Ec m-sti m est . .
ε Tandem , hominem in quem iniuste
Peccaris, placare virtus est : Deo ergo, quem offenderis , satiataeere virtus
est - Sed quid nos audaces de bono Divini praerepti disinuami Nam Ter miliani verbis libenter utimur ) bonum
est Poenitere, an non quid revolvis 3 Deus precepit, Deus hortatur , Deu invitat: poenitenti.im , inquit, agite . Poenitentia igitur petiis virtutis est . Secunda Concluso : Po nitentia est 2. Concl. vi tui specialis. O rarium huius tenuerant quidam ame D. Thomam , ut ipse D. Thomas: tithor est distinct.14. q. I. Er. I. q. 3. Hos Scotus secutus videtur, dist. 14. q. 2. . Mara esum
q. a. Sed hac conclusione explicanda primum intelligamus , desere E . Pe
568쪽
catis, eo quod conela rationem rectam iacta sunt , non pertinere ad aliquam specialem virtutem . Qim enim omnis vrrms fit consorinis restae rationi, eadem sufficit, di ut Placeat a quicquid rationi consentanetim est , de ut displiceat quod a recta ratione discordat . Unde te erantia satis est , ut d testemur actus intemperantiae , justitia, ut iniustitiam a minemur. Illud etiam compertim hibemus, tristitiam de peccato , quatenus es enia Dei est, non renuirere specialem vir-eutem , prarier Cnaritatem , D. Tho. mas 3. parto , '. 8 .ar. 2. ad 1. deir. 3. Et latio est an prompnt . Nam Pereandem amicitiam bonum amicis mahimus , &mala amicorum averti inus . Praeterea 3e id accipiamus, quod ex- Morallim quoque est , dolere de peccato , ut languenti antino medeamur . non indigere alia virtute Prxter Chanritatem. Nam scu t ex amore naturali medicitum oppono morbis corporis ita ex Charitates qua nieipliun diligapmpigr inruu , medicinam adiero aea
vitiidinibus animi . Atque ab eadem omnino Charitate est tristari de cubpa, tit mihi conciliem Deum . Etenim
quaecunque humaria actio . ob vi para ta, ut comparem amicitiam hominis anullam exis re specialem virtutem humanam , sed ex quodam desiderio micitiae consequendae proficiscitur, quod inchoatio' quaedam est , se veluti amicitiae semen. Tristari ergo de peccato, ut hi gratiam Dei redeamus, inchoatio quaedam est Divinae amicitiae, nec ad aliam vi tutem pertinere I)otest. Ima
adeo virtutis nomen non meretur , cum
in genere amicitiae actus ille impersectissim lis sit, virtus autem fit disitositio perfecti ad ol timum , ut ex Arist. 7.Phvs. lib. colisi: tr. Tristari ergo de culpa eo fine , ut
compentetur Oeensa. quae adversi in
Deum e minissa est , id nos asserimus exigere ProPriam specialemque virtutem . Nam , ut dare Petro pecunias,
fi in se quidem abici, ite consideretur snullam habet laudem , sed si do , ut rei vem miseriam eius , actus est misericordi e I ς, ut bene illi faciam . scilicet , q ia bonum ipsus est, ad beneis volentiam M amicitiam pertinet: sn v
ro, tanquam donum gramitum, Pecu
nias consuro , nempe , ut suo loco &tempore, quibus decet, distribuatitur, ad virtutem liberalitatis spectat: Ita tristitiam assumere, ut iniuriae Deoructae compensatio fat, a virtute speciali
oriatur necesse est, cum finis i laetam
i Durandi. specialis sit . ut Pertinere.ad duas virtutes nequeat, nedum ad plures. I ,- versa quippe in alia motiva volun iis, divenae sunt formales rationeς Uliaiecti, atque cons uenter dixerios hahi. tus & virtutes efficiunt.
Praeterea, si quem haeresis suae peni teat, ut emendetur inensa Ddo facta, actus virtutis sine dubio est : Nec ta men potest elici a fide, quae est iis . intellectu, sed ne ab aliis quidem virtutibus generaliter. Dabitur ergo alia qua specialis virtus, unde ille actus xistat, quam nos Poenitentiam appella
Postremo, velle Compensare Iniuriam iactam proximo , requirit specialem vir intem : ergo Ac velle compensare ac vi dicare iniuriam factam Deo.
Sed ex his oritur dubium , s Poeni- Dubium . tcntia virtus specialis est, an incidat in
virtutem aliquam Particularem. earum νquas Philalbphi Pollierunt. Videtur e nim esse eadem cum Iustitia . Quod
Durandus di. Iq. q. 2. assentit, qui .i Per eandem virtutem reddimus unicuique
debitum, & illi satisfacimus, si intulimus innitiam. Sed per iustitiam uni cuique reddimus debita: ergo, &c. Et
confirmatur, quia injuriam factam ad jus aequalitatemque reducere, δctu, stitiae est . . .. Praeterea, vindicatio siecies'istitiae est: ergo &-nitentia. Quod & D.
Falluntur tamen , qui hoc sentiunt i Primo, quia inter Deum α. homines non est iustum simpliciter, sed secundum quid , ut Divus Thonras ari. niam citato ex Arist. Ethic. manifestati ergo cum ire nitentia sit virtus inter hominem de Deum, non reddit iustum , nisi secundum quid. Non est igitur virtus iustitiae, quae videlicet a quale reddit . Deinde Religio debi tum Deo reddit, bc tamen non est iustitia: Non ergo quaecunque virtus de bitum Deo reddit , virtus iustitiae est .
Quibus argumentis Ca letantra commovitus tenuit , Penitentiam esse virtutem Religionis. iaetulciem praeterea vim tutis est reddere debitum Deo benefactori N essent i sed per Reli onem reddimus debitum Deo benefactori.
Maior Probatur, quia ratio debiti non variatur ex eo, quod sit Pro beneficiis , vel Otiensis, ut debitum ex accepto naimo, vel ex furto eiusdem rationis est. Cum ergo sola Religio reddat debitum, eo ratione accepti benetic t i, sola debitum Deo reddit ratione faciae onedlae. Iten
569쪽
Item Banich 2. Anima , quae tristis est super magnitudine mali , dat tibi gloriam & iustitiam Domino : Prmum gloriam , deinde institiam. Et confirmatur hoc ex Hal. So. Sacrificium Deo spiritus contribulatus, cor Contritum flehumiliatum Deus non despicies. Primus ergo actus penitentiae , hoc est co
tritio , est sacrificium opusque Religionis. Sed haec quoque opinio primum D.
Thomae adversatur , 4. dist. 24.q. I. ar. I. q. s. & dist. I s. q. q. arti. 7. q. I. ad 2.
Praeterea & salla est , qtiis Religio non reddit Deo quodcunque debitum. sed honorem : At penitentia per se quidem intendit compens re iniuriam Dei . Assumit tamen ad hunc finem ea, Per quae compensatur iniuria, quaecunque illa sint. Unde primum assiimititistitiam de vita veteri ι deinde proin
Positum vitae novae; mox exteriorem ν
nam de satissectionem; denique in his omnibus subiectionem se humilitatem
erga Deum. His enim homines hum nas in nri .is solemus compensare. Cum igitur finis penitentiae proximus atque Praecipuus non sit , honorem Deo redindere 1 certe Religio esse non potest, cuius proximus finis est, reddere Deo
Praeterea , non est eiusdem vire:tis reddere debitum honorem Principi.& ipsius offensam compensare . Illud enim ad observantiam pertinet, hoc ad Iustitiam: ergo non est eiusdem vim tutis Deum colere, & ejus ossensis latisfacere SententIa Dicendum ergo , 'nitentiam esse Auctoris Oecialem a cararis virtutibus disti
de propo--, quas Philosophi cognoverunt, cuis
fila dub m proprius actus est , compensare OLFensam Dei. Quae quidem viniis iustitia quaedam est, qualis inter homines ad Deum esse potest. EZech. I 8. Si autem impius egerit penitentiam , Ee fecerit iudicium Se iustitiam . Psal. H8. Feci udicium 8e iustitiam . Ad Rom. 6. Sicut exhibuistis membra vestra servire iniquitati, ita nunc exhibete servire i stitiae. Respon. Ad Primum vero argumentum , quoad artu. suadebatur esse Iustitia , jam videiurLuran. esse responsum . Nam Iustitia, quae proprie de fimpliciter Iustitia vocatur a Philalaphis, non nis inter eos est, i ter quos aequale reddi potest. te in definitione Iustitiae , sicutius pro aequali iustoque sumitur, ita particula , unicuique , pro iis solis distribuit, inter quos iustum de aeqtiale est r& per hoc patet ad .confirmationem aquae de injuria facta homInI praeesse
Nam pro injuria facta Deo aequale reddere , impossibile est. Ad secundum , vindicatio non poni- Respomtur proprie species Iustitiae a D. Tho- ad argvima, sed pars quatilam adiuncta, &vio Caiet. tus illi propinqua . Has D. Thomas
partes potestativas appellat virtutum,
ut Relisionem partem Justitiae, M
destiam Temperantiae. Cum vero asse
rit, renitentiam esse speciem Iustitiae. latius usurpat speciei vocabulum Pro in seriori , quod se habet per motam spe. Hei Dixerat enim art. 3. iustum diavidi in iussum simpliciter , & iustum secundum quid . Quae non est divisio generis in species.
Ad primum autem eorum, quae faciebamus pro Caietani sententia , re
spondeuir, quod Religio non debitum Deo pro beneficiis acceptis. si formaliter de per se loquimur , sed gratit do est, quae refert Deo debitam gratiam pro acceptis beneficiis . Reddit autem Religio debitum cultum in sisnum dominii universalis, ratione Cu- iris Latriam , cultumque debemus pecu liarissimae semirutis . Ad quam virtutem nullo modo pertinere potest debitum compensare , quod oritur ex delicto commisso. Fateor tamen, quod si quae virtus enset inter Deum Be homines commut liva, qua redderemus debitum ratione Culusquam commutationis, ad eandem quoque spectaret compensare iniuriam factam Deo, quemadmodum inter homines accidit. Sed obiicis: Si primus actus virtutis hujus est satisfacere pro dei icto comis misso , ad satisfactionem vero iniuriae factae per accidens dolor intervenit, e go potissimns hunis virtutis actus, non est ri nitere: quocirca pentantia ex a cidenti vocabitur.
Ad hoc dubium facile est respondere , si teneamus, ret nitent iam esse actum publicae Justitiae , cunis scilicet Deus iudex est, penitens minister : Sed fiteneamus, elle privatam iustitiam atque
vindictain, ut antea diximus, difficile est. Nam cum haec vindicatio de inflictio penas accidentaria si satisfactioni
voluntariae , quam proximo facimus,
profecto re accidentalia videtur esse compensationi, quam facimus Deo.
Hoc autem movere nos nulla ratione
debet: est enim inigne discrimen inter homines orensos ne Deum , quod ostentus homo ab offendente id primum
exigit, .non ut te torqueat per Penas ,
sed ut reddat honorem ablatum Peg i
570쪽
De Poenitentia ut virtute. 489 l
icitiam ἰ tametsi & illud quoque in par- philosophis penitentiam commendasse --:
rem compensationis accipiat, si is qui Senecam in Tragcediis: Mu . M. ostendit, de offensa praeterita contriste- Quem Penitet Peccasse, pene est in- χαας .mr. At vero Delas e contrario Primum nocens . . ita e die id exigit , ut cum volamus peccatum . Periandrum Corinthium : Cuin admissum compensare, tristemur , tu, Peccaveris, siubeat te Penitentia . Ati
musque prnas delicti commissi , id ve- stotelem 7. Ethi. ubi asserit, intempe
ro secundarici requirit, ut honorem be rantem ab incontinente hoc distare, reverentiam Atiae Peccando detraximus, quod intemperans non penitet, Ideoque penitendo rependamus . Cur ita Nem- est incurabilis; at incontinens penitet,pe non suam , sed nostram quaerit uti- ob idque morbus ejus medicabilis est . a ala pinis litatem, quae videlicet in penis vovin- Sed & Ovidius de superis ita canititarie pro peccatis ata tis maxὲma est. SYpe levant irenas, ereptaque lumi Nam , ut D. Chrys. Homil. 1. 6. oc 7. na reddunt.
ad populum Antioch. elexantissime tra- Cum bene peccati penim isse vi dit , nulla medietna appositior, nullum dent,
remedium praesentius adversus Peccata At vero non posuerunt specialem vir- est, quam tristitia dolorque Pro Pecca tutem penitentiae, . et quia non consitis: A quemadmodum vermis lignum , deraveratnt virtutem , nisi in or)ine adtinea vestem, e quibus Prodiere , com bonum humantini: pynitentia autem sumunt; ita letna matrem , e qua nata non est virtus specialis, nisi in ordine est , hoc est culpam , interimit. Meria ad Divinam providentiam; quae est re-to Uitur ea virtus , per quam octi fas sponsi D. rhomae dist. Ia. q. t. art. I. Dei compensamus, renitentia nuncu- q. φ. ad quartum: vel quod finis huius patur, quae videlicet renas voluntarias virtutis superat omnem hominis rati infligit, quibus utique Deus vel maxi- nem. Quod enim Dens concilietur, eme placatur, quoniam iis vel maxime tuique ostensa compensetur per Poenas homo sanatur. voluntarie assia mptas, ratio natura lis non
Relaon. Ad primum argumentum eorum, quae assequitur. Certe Tullius id fieri posse ad ratim a principio opponebamus , ad suaden- non putaVit, Cuius 3. Acad. lib. verba cutarii tanes dubia dum rinitentiam non este virtutem, haec sunt: Quod si liceret, ut iis, quitandi ini- respondeo facillime nisi ego caeculi' γ in itinere deerrassent, sic vitam deviam tio quaest. Unicuique statui& conditioni suas vir- secutis, corrigere errorem renitendo , ψς rerita, principa- nites esse tribuendas, rectoribus iusti- sacilior esset emendatio temeritatis . IVLI I is proi tiam, pauperibus patientiam, Peccat Quod s liceret, inquit: at licet plane i hodie μύsitas. ribus renitentiam. Certe virtus medi- apud quos Nempe aptid fideles, qui cae artis morbum supiMnit in lubTcto, lumine fidei solum intelligunt clemen cui debet applicari . Quod si per hanc tiam Dei patris pςnitendo posse placa artem misique sibi solum mederetur , id- ri, indulgentiam peccatorum penitendoque optune Posset, laus hvsus artis non Posse comparari, compensitionem inii exinde minueretur . . riae Deo factae Penitendo i osse aboleri: Eadem quoque ratione sunt quaedam ea ratio naturalis non tenet, tenet fides. virtutes ad tuendam bonam valetudinem Ad tertium respondet Hlud. in .dist. animi : de varius quoque est ad rem- I . quaest. 2. quod omnis virtus, & c randam , si quando fuerit amissa: unde tuique virtutis primus actus sit de b nego antecedens . Nam licet absolute no formaliter & finaliter, etiam fisor- virtus hominis non exigit prius homi- te sit de malo materialiter: sc & iu-nem vitiolum, sed ex suppositione ; ta- nitra vindicativa seu punitiva primo cir-men si incidat in peccatum, nihil vG ca peccati vertatur, & tamen hera vi tat , ut fit virtus ad medendum .illi. tus est, imo Ae attributum Divinum. Nam & hominis natiira integra non . Amplius, Psn itentia euentia liter non exigebat vindicationem , at si malis ni modo detestationem ieccati, sed fit -- α praevaricatores, virtus necessaria est: vitae propostum continet. Potesti- non enim vindicamus nisi malefacta. gitur vel hoc quoque nomine eliis actus
Itaque ficiit vindicatio sceleris alieni soni electivus rectissime dici. supponit vitinm in alio, sic vindicatio Unde postremam hujus controVersis 3. Concl. sceleris proprii stipponit vitium pro- Conclusionem constituimus: Penitentia prium. Atque ob id haec virtus in Chri- est virtus insula . Pro cuius conclusi sto non suit , sciit nec fides, aut spes, nis confirmatione, quaedam mihi sunt quoniam impersectionem in subjecto iacienda iundamenta . notant, cui adhaerent. Primum , dupliciter aliquam Urtu- ,