장음표시 사용
571쪽
' inra ilia, quia videlis et per actus D stros acquiri u generari non poest: Unde necesse in , a Deo nobis i pernaturaliter infundatur, quales a The losis assentianir virtutes Theologicae, Fides , Spes , Chasitas. Aut virtus discitur infusa per accidens, quia licet Peractus noli ros naturales acquiri possit, miracii Iose tamen alicui infunditur , ut Scientia retiim naturalium Adae colla-- i B, & usiis linguarum collatus Apost Iis. Hic igitur de virtute insula loqui-2.Fiidam muVs mxta priorem modum.
Secundum fund amentum, ex I. 2. q. sti arti q. mra est alia mina neces artaranendi habitus infusos a Deo, nisi ut
omo bene se h. beat ad producendos actus supernatui iles. Probatur uranis ste, quoniam aci a rus naturales , quos potentia cum auxilio Dei generali producere Potest, non est opus habitu infuso supernam rati, cum per actus nostros possit habitus acquiri 3 quo bene potentia se habeat ad similes actus. Quare uinc vel virtus acquista inpertit
ret , vel f ut dicamus verius ) superflueret ipsa virtus infusa, quae nihil aliud
Praestaret, quam q. d Praestaret amitiis
Et Praeterea , latis virtus infit a non esset primi teneris, de qua nos laqnimur, sed si et potius per accidens in suis a
3.Fudam. Tertium fundamentum, Actus 'nitentiis , qui suificit ad iustificatiostem quem Theologi contritionem appellant 2 non potest esse in thomine sine γctii fidei in pernaturalis: quod primum
ostenditiir ex Divo Augustino, ut Isb. de vera 3e talia Mnitent. cap. 2. tibi inquit: Si fides fit amentum est Pentia tentiae, constat. Penitentiam , quae excide non procedit, inutilem eiis. Nemo Item l Utest bene agere penitentiam, nasi mii speraverit indulgentiam de Pen itentia . dist. I. mP. nem potest , ex D. Ambr. Sperare autem Indulgentiam non potest sine actu fidei:
Est quo se testimonium Hierem i ae
tissi me, egi penitentiam; de postquam ostendisti mihi, percussi femur meum . Nata , t Ostquam ostentiisti mihi. Idem aperte ostenditiir ex eo, quod . i ad rustiscataonem impii requiritur fides , ut anno superiori copiosllime demonstr-yimus multis testimoniis ire fragabilibus, e quibus illud is praeua tisiimum: bine fule impollinile est pla-
Pet liasi minis quam icilicet e num Dei de caelo delapsim ante di x tat sanati sunt, quicunque Piacuerunt tibi, Domine , a Principio . Ex hoc
vos colligite , omnes siderationes cisaea peccatum, quas ex naturalibus habere poli timus , esse penitus iniuricremtes ad Penirentiam , qua homo iust ificatur. Contra Scotum dist. I4. quast. ιecunda.
adium fundamentum, Actus Peni- a Ti distentiae, qui est tufficien ad reinisti 'nem Peccatorum , non Producitur a vo-Iuntate cum solo concursu Dei generali, sed eget auxilio supernamnali Dei, quo ipse moveat voluntatem nostram ad eram Penitentiam . Id quod die certa ratio docet, de confirmat authoritas, ut ait Bernar . sem. 1. in lastum Petr. Divus quoqae August. de fide ad Petrum. cap. tr. Firminime, inquit, tene, neminem hic posis Ponitentiam agere, his quem Deus illuminaverit , ne gratuita sua miseratione converterit. Et l. s. contra Iulianum Pelagianum . cap.
3. 5e multis aliis locis id probat ex Apostola ad Rom. M ubi ait: Bonitas Dei ad renitentiam te adducit . Et ex illa 2. ad Timoth. 2. Ne forte Deus det illis Penitentiam, de resipiscant a Diaboli laqueis.
Praeterea, hoc init determinatum . Et est . Iacontra Pelagium , ut patet in Epist. Amrelii Carthag. Episcopi , de erroribus editariau n. ne condemnatione Pelatii. Decimo ,
inquiunt Catholici, populindus scilicet Pelagius Τ ut fateatur , immidum gratiam de misericordiam Dei veniam
penitentibus dari, non secundum m ritum eorum , quando nidem ipsi m Pt-
nitentiam donum Dei dixit Apostolus , tibi ait de quibusdam : Ne forte det illic Deus Penitentiam. Idem definit Leo Papa Epistola ad Theodorum epis pum . Ipsam ει- nitentiam Dei credimus inspiratione conceJam , dicente Apostolo. Ne sorte dit illis Deus Pinitentiam, Eec. Est quiaque definitum a Caelestino Impa, in Epist. ad omnes Galliarum E-PilcoPos , cap. . . Neminem de ruina peccati per liberum arbitrim posse conIiirgere, nisi eum gratia Dei miserentis erexit. Et cap. 8. acv. Pra Noratur holuntas a Domino , ne ut aliquid agat , paternis inspirationibus tuorumiple tangit corda fidelium. Qui enim spiritu Dei aguntur, ii iunt filii Dei. od & a C. incit. Trid. seli. te cap. s. 7. definatum est, de cano. 3. Si quis
572쪽
De necessitate Paeniteatiae in Virtutis. 4qI
ue et iustificationis gratia conlaratur, lit imus ad Divinas in trias in nobis anathema sit . . ipsis vindicandas. Atque hactenus de Cuius rei mantisiunn testimonium secunda controversia dictum sit.
habes apud H ierem. cap. yr. Cometaeuie , Domine , Ac convertur , quia tu sDomine , Detri meus. Postmum enim
convertisti me, egi ila nitentiam . In quae verba D. Hieronum us, Vide, inquit , quzntum fit ali xilium Dei , de quam fragilis rimana conditio, in hoc
I um, mi Penitenti.an agimus, nisi nos Dominus ante converterit, de nisi Dei nitamur auxilio, nequaquam im
Ratione quoque id probat D. ΤΙ -
mas 4. contra xent. Cap. 72. quia mens
debite ad Deum converti non potest ,sne auxilio speciali . Quod licet Gabr. neget s. dist. 2 T. q. unica, art. φ.
dist. i . q.& a. sed apud fideles certum elle debet. Hierem. 33. Plas. 79.
Domine Deus virtutum , converte nos.
Vide D. Augustinum in illud Plat. 84.
Deus, tu convertiis vivificibis nos. lib. 2. de mccat. lneritis, de remissione
cap. 18. Male igitur be periculose Caicianus q. 1. de contritione dicit, quod potest quis diligere Delim silii Ur omnias etiarn ut est beatiuido Sanctorum , Gne Charitate in uia, & hoe fine etiam mira esse. dolorem acquisitum de Peccato , quatenus in ossenta Dei. Quibus iactis fundamentis , tertia conclusio firma persistit: Actum Penitentiae necessarunn esse habitum virtutis insusum . Quoniam hac sola rati uno ponimus virtutes Theologicis intulas, quod actus earum excedunt naturae cidialem. Sed actiis Ps nitentiae est si mini supernauiralis: ctgo ad eum necessu his est habitus virtutis infuli. . . Confirmauit: Pen itentia dit ponit an mam hominis , ut bene se habebit in ordine ad finem stipernaturalem: ergo est habitus supernaturalis. Consequentia Patet , quia habitus est dispositio animi in ordine ad operationem : Ergasi operatio est naturalis . habitus erit
Confirmamr z. quia Deus suaviter disponat omnia : ergo cum uitan Per- laetiim virtutis naniralis risu Producat sine habitu naturali . neque achium e tiau stipernaturalem persectae virtutis producet, sine habitu luperrinil rati.
i Et praeterea , cum agem naturale non te extendat ultra finem naturae, non
poterit Producere habiliana senitentiae, quae videlicet perficit hominem in ordine ad finem excedenim naturae facultatem. Est ergo Ρ nitentia habitus infiniis a Deo. Per quem penas
PARS TERTIA. 'De necessitate Poementiae ut VirtuIis . TErtio Beo id quaerebanir : An
Penitentiae virtus sit ad salutem 3. Qiaest. 8e iustificationem necessaria e principa-Nam pars ne etativa vera esse vide- lis. . t ir ex Origene Homil. 2. in Levit. Rationes ubi septem media enumerat idonea ad pro parte eonsequendam remillionem peccat negat.
Primum est baptismus. ad Titum I.
Salvos nos fecit per lavacrum regenerationis .. Secundum est Charitas, Luc. T. . Remittuntur ei peccata multa. quoniam di laxit multum. 1. Petr. 4. Charitas operit multitudinem peccat rum . Tertium est Marturium. Joan. IsoMi rem Charit item nemo habet sq.aam ut animam tuam Ponat pro amicis litis. Et Matth. ro. omnis, confitetur me coram hominibus, con fitebor di ego eum eoram Patre meo Icte Qui perduerit animam suam Pro mer me , inveniet eam . inartum est Eleemosylia, iuxta illud Lucae II. D te eleemosvnam , & ecce omnia munis da fiunt vobis. Et Tobiae 4. Εkem inna ab omni peccato 3e a morte lissi inrat . Quintum est remittere in hariam.
Matth. s. Si dimiseriti, hominibus
Peccata eorum , & riter vester Cel stis dimittet vobis delicta vestra . Sex-mm est convertere pec atorem ab errore viae suae , Jacobi t. Qui e verti fecerit peccatorem ab errore viae suae, operit multitudinem Precatorum . Septimum tandem est Penitentia, cum laxat prccator in lacrumis stratum suum. Erech. a F. Si impius egerit Pgmtentia in ab Omnibus peccatis tui somnium iniquitatum eius non res.
dabor. Eadem fere Augustinus lio. a. contra Cresconium Grammaticum, caP. n. Eadem quoque D. Chrvibstomusio Epistolam 2. ad Corinth. innuis . Gun ergo Penitentiam distinxi uot D. D. Origenes de Augustinus a caeteris remediis, quae aci remissionem heccatorum singula liint idonea , fit co linitens, ad remissionem peccatorum Punitentiam non requiri. Et confirmatur ex eodem Divo rarusiostomo Hom. s. ad Antiochenos, ubi docet.
573쪽
Re trallitiam S mortem de peccato utranque natam esse , utranque Peccatum aestruere, ut in renitentibiis &martyribus. Et Homil. 22. ad eosdem ,raim dixisset, compunctione atque Eleemosynis regnum celorum emi, subdit: Non habes pecunias non C punctionem p Ecce clamat Pronheta dicens: Quis est homo qui vult vitam λ Prohibe linguam tuam a. meso. Iabia tua ne loquantur dolum, he in sthitem tibi suificiet. . Secundo principaliter pro eadem
Parie argumentor: Si cui non occuris xant memoriae peceata, rrat autem Divina bonitas, Poterit ex eiusmo
di confideratione in actuni dilectionis exire, quem si habeat , procii ldubio iustifieabitur . Per solam igitur dilectionem , cum peccata in mentem non veniunt, potest homo iustificari: qu circa non est Poenitentia ad instificationem necessaria.. Confirmat autem hoc veI maxime, quod peccata commissa nonnunquam e memoria penitus excidunt, ita ut revocari non possint, idqtie vel per morbum , veI etiam Per angustiam temporis , quemadmodum si os citantem Christianum de improviso tyrannus opprimat, nec spatium sit ad cogitanda he deflenda peccata. Quare nori oportet m omni eventu penitere , sed
in hujusmodi poterit homo fine Pqnitentia servari. Ultimo, contingit aliquem esse mutitis criminibus perplexum atque inu Iuliam: Si ergo poenitentia esset adretnimonem peccatorum necessaria , Θ Pus esset, fingulorum Peccatorum mnia tere, cum par sit ratio de singulis: quo fieret, ut non posset huiusmodi in momento justificari. Pro parte vero affirmativa thema nostrum apertis fime facit : Nisi penitentiam habueritis. Necessaris eri igi- 'tur rinitentia , ne pereamus. Him quaestioni Priusquam ego re spondeam. illud suppono: Cim duplex I cena sit, altera interior, hoc est, dolor animi; altera exterior , hoc est, afflictio eorporis, Oplicem ex consequenti penitentiam esse r Al eram inisteriorem, de qua z. ad Tim. 2. Nequando det illis Deus penitentiam. Et ach. 2. Poenitentiam agite: Ne ba-WiZetur lanniquitque vestraim. Alteram vero exteriorem , do qua 2. ad Corint.
T. Prae secundum Deum tristitia est , penitentiam in salutem stabilem Tatur. Et Matth. H. olim in ciliciore cinere rinitemiam egissent.
Tune sit prima conelusor P henistia interior est necessarium remedium ad remissionem mortalium pematorum . Actor 3. Penitemini & convertimini, ut de antur peccata vestra . EZech. a 3. Si impius egerit penitentiam ab omnibus Peccatis ibis, vim vivet Mnon morietur. Nullum enim aliud proponitur penhenti rus medium. unὸ ei e cap. Firmiter. de si imm . trinit. definitur, quod si quis post haptismum
prolapsus fuerit in Peccatum, Per ve ram temper potest penitentiam reparari . Item Ame. 2. Memor esto, unde excideris, Ee age poenitentiam , Sc prima opera fac. Sin autem, veniam tibi cito, Ae movebo candelabrum tulim de loco sito, nisi p itentiam egeris. Praeterea, ad Ephes. 4. Se ad Coialos. 3. Vos non ita didicistis Christum, sed sicut est veritas in Iesu,
exuite vos veterem hominem, Se induite novum . At induitur novus per amorem boni: exuitur ergo Vetus per odium vitae prioris.
Praeterea. Eccles. 2r. Fili peccasti 'non adiicias iterum, sed de pristinis deprecare, ni tibi dimittantur. Quae verba tractans D. Augustinvs lib. I.
de nuri. de concupi. cap. 26. inquit:
Si a peccando desistere hoe esset, non habere peccatum, sussceret , ni hoc nos scriptnra moneret, Fili, peccasti , non adiicias iterum: Non autem QE-
cit, sed addidit, Et de pristinis de-
Precare , tit tibi dimittantur . D. Th mas de ver. r. q. 23. arta s. de r. a. qu.
. Praeterea, qui novam vitam, Celia
tionemque a Peccato solummodo ad insti fieationem remissionemque prefiniunt , hi Dominicam Precationem de medio tollunt, qua dicimus, Dimitte nobis debita nostra, &C. Imo
memoriam peccatorum antecedentium
conamur abolere, qua nihil peccatorisahinritis est. Psalmis cs. Ioniam iniquitatem meam , dcc. Vide Chrysin mum homil. q. in epist. ad Hebratos . Praeterea, Luc. s. Non egent, qui sani sunt, medico, sed qui male habent. Non enim veni 'ocare iustos , sed peccatores ad poenitentiam. Et
cap. Is. Gaudium erit m caelo lupertino I maiore penitentiam agente, quam
sis Per nonaginta novem iustis , qui non iudi m penitentia . Quod de in concishoc Trident. sess. 6. cap. 14. m Odem imm est. Nam sanctorum te str-monia hoc loco congerere , fuerit mre non dubia testibus uti non necessa-
574쪽
De meelsitate Poenitentia ut Virtutis. 493
II . Si quis tamen ea nosse cupit, concinsione est testimonium concit. multa colligit Gratianus, de penitem Trident. sessi s. cap. 74. Docendum
tia, dist. I. 5e Rofiensis articula qui est, inquiunt Patres, Christiani homito. nis penitentiam squam secundam post Neque post tam firma sacrarum tu naufragium tabulam sancti Patres apteterarum argumenta, rationibus hanc nuncupaverunt a multo aliam esse a baia conclusionem confirmare necessarium ptismali , eaque contineri non modo est. Nam rationes ferme, quae a The cessationem a peccatis, & eorum dete logo in fidei Catholice confirmatio- stationem , ant cor contritum & hi ne reseruntur, ex coniectura pendent, miliatum , verum etiam eorundem se nullam vim atterunt in docendo . Nos cramentalem consessionem , fallem ilia . vero, cum adversus haereticos dispu- voto: Itemque satisfactionem per ieiit ramus , argumenta quaerimus , quae nia, eleemosynas , orationes, & alia
non persua eam modo , sed cogante pia spirinalis vitae exereitia . De qua Et tamen in hac parte si quis Theo- paenitentia scriptum est: Memor esto,
Iogus asserat rationem, non asperner; unde excideris, age. Poenitentiam, de
si non habeat , non admodum fligi- prima opera fac. Et iterum 2. Cor. . tem. Nos certe congruentissimam m- Quae secundum Deum tristitia est, sinuavimus , quod penae medicinae sunt penitentiam in salutem stabilem op
adversus peccata appositissimae t eoque ratur . Et rursus Luc. cap. Penite
praesertim, quod tristitia atoue dolor tiam agite , 8e facite frachis dignos humilitatem inducunt, superbiam ex- penitentiae. Hactenus Concilium .
cludunt, quae morborum humani ge- Atque haec sere lacrarum literarimneris prima caula est. Contritam ma- testimonia ma na ex parte Conclusi mim vel brachium levare non possu- nis huius veritatem ostendant. Nam ibo.
mus , se meror in corde viri humilia- Ae illud Apostoli I. ad Corin. F. TH- a. Coc. 7.bit illum. Prov. 12. Vide Chrysosto- stitia quae secundum Deum est, penimum, homil. 3. in Matth. & homil. tentiam . &c. de exteriore intellige n. ad Pop. Antioch. . diuri esse superius. admonuimus. Tri-Praeterea. nihil est , quod ita anu stitia enim interior, quae secundummum humanum contineat & fraenet, Deum est, e nitentiam videlicet ex- quam pena . Ut igitur homines pec- teriorem in salutem stabilem opscata vitarent diligentius, in quae se- ratur. Vera enim penitentia interior mel decidissent , pena ac timore co- intelligi non potest . quam non exte hiberi debuerunt. Atque ut D. Au- rior consequitur. Baruch. Σ. Anima , gustinus ait, Ad habetur de penitenta quae tristis est , be incedit curva, &dist. r. cap. nulluet , Ita impartini v infirma s &c. David Psel. s. Laboravi Deus misericordiae larsitatem , ut non in gemim meo, lavabo per tingulas no- relinquatur iussitiae disciplina : Siqui- cies lectum meum, lammis meis stra- quem naturalis ratio postulat, ut legum nim menm rigabo. Et Luc. 7. Mulier Praevaricatores iusta vindicta puniam illa peccatrix lacrymis rigavit pedes tur . . Domini. Illiud quoque Matth. q. R-2. ConcI. Secunda conclusio: Exterior pentia cite Dii tum dignum penitentiae, iam tentia est quoque ad salutem necelsa- enim securis ad radicem arboris pos-ria. Hanc mox equidem demonstra- ra est : Omnis ergo arbor, quae non facit , si prius uniim illud admoneam, Ductum bonum, excideturi Ae in ignem, 'actus exteriores ad salutem necessarios mittetur, de exteriori satisfactione ae- esse an hunc sensium, ut si facultas adis ci pie dum esse, & communis sensus se, habeantur in re, si non adsit, ha- catholicorum manifestat, qui hunc I beantur in voto. Verbi causa, baptis- cum maxime referunt advers. Luth mus dicitur esse ad salutem necessarius, rum ad asserendam satisfactionem ex- quoniam si haberi pota, sine illo ne- teriorem penitentiae : Tum&D. ChrVmo salvarur a s haberi non possit, si- sostomus docet, lii per cap. 3. Matth. ne voto illius salus constare non va- hom. Io. his verbis: Maxime rndige- . let. In hunc igitur sensum nos asseri- mus compunctione penitentie, multamus, Penuentiam exteriorem esse ad rumque lacrymarum . Penitentiam vero
salutem necessariam , quoniam nemo dico, non solum ut a malis prioribus unquam , qui eam agere potuit, sine desistamus, verum etiam ut bonorum ea salutem consecutus est; nec qui a- operum fructibus impleamur: Facitegere non potuit, fine illius voto MM- inquit Christuso fructus dignos peni-nderio . . tentiae. Quo autem modo fructificare Priarum ergo argumentum pro hac poterimus si utique Peccatis adversa
575쪽
sec lainus. Aliena rapuisti incipe donare iam propria: Iongo es te mi ore fornicatus - a legitimo quoque tisii
suspendere coniugii: iniuriam secisti
reser benedictionis verba conviciis et neque enim ulnerato liisscit ad salutem, tantummodo spicula de corpore evellere, sed etiam remedia adhibere vulneribus: Deliciis ante &temulentia
Denique sic illum locum esse i impretandunt, Euangelicus stultis ipse
declarat, tibi fructiis arboris OPer exteriora, quae a bona voluntate tan-miam radice Procedunt , afferuntur . Matth. 7. A fructibus eortim Cognoscetis eos. Praetera de Apostolus ad Rom. 6.hanc conclusionem docet, inmitens triti manum dico Propter infirmitatem
carnis vestrae: Qui exhibuistis membra vestra siti vire iniquitati, ita nunc exhibete membra vestra servire iustitiae a
Nec id solum procedit in lege Euangeliea , sed in lege omni, sive nati irae, sive scripturae : hoc enim Peculiare habuit lex nova , ut D. Thomas M. ctor est, quod determinat in paria, tisulari ea. quae in lege naturae erant
indeterminata. De iure inquit naturali est, ut aliquis reniteat de malis, quae fecit, quantum ad hoc, quod doleat se secisse , & doloris remedium qiraerat per aliquem modum, & aliqua etiam lana doloris ostendat, sicut N inibitae Pereunt; sed ea penitentia determinationem accepit ex institutione di inae lagis. Sicut ergo in nova legenis: staria est ad salutem utraque is nitervia , di interior & exterior, ita etiam in lege naturae atque scripturae
Praeterea Icel. 2. Convertimini ad me in toto corde vestro , in te innio , Meelu, & plar Oi. Quo testimonio ad hoc corroborandum utitur D. Ambrosius ad virginem lapsam. c. 8. Penit ndo Inia quiti neces laria est , sicut vulneratis sunt necessaria medicamina: Sed quanta putas, & qualis necessaria p nitentia λ Secundum conscierniat molem exhibenda est irenitentis magnitudo; non enam verbis agenda est, sed & acti. Haec autem sic agitur, si tibi ante uios ponas, non aliud remedium post baptismum constitutum esse, quam renitentiae solatium . Tum in primis pmprii facti tu ipse nidex esto crud stor , & quasi mortuam te existimans,
Quomodo possis reviviscere , cogitardeinde mens , ae membra singula , digna castigatione punienda: ozum corpus crucietur. Dicit enim Dominus: Convertimini in to o corde vestro, in
infra : Qui futuras penas in hoc parvovi ae sitatio compensi erit, te ipsum ab aetemo indicio liberat : grandi plagae alta & prolixa opiis est medicina igrande scelus grandem habet necessariam fatisfactionem . Idem eii im elegansissime docet D. Chrulost iis in epistolam ad Hebr.
mi L a. ubi nec veretur dicere , medicamentsim forἔius, quod maxime o pereur in penitentia , extorrorem sati factionem esse i quemadmodum in medicamentis compositis una herba est dominantusma . Et homil. s. de rinitentia dicit , eam esse mortuam sine
Idem quoque docet D. Cyprianus
sermon. s. de lapsis , circa finem : rare oportet impensius& rogare, diem
hictu transgere, vigiliis noctes duce
Praeterea s ut in relect one anni superioris monstratum est eum ambarum partium , & spiritus & amis
peccatum ccimmune sit , necessarium erat, ut esset remedium quoque con mune , totusque homo interior re exterior renas lueret peccatorum . Praeterea , cum ex misericordia Dei pena aeterna penitenti in temporalem commutetur aeterna autem futura erat , non solum anime, sed e iam cori oris 3 consequens ne, ut PeCCator lunae tem Urali, non lotum animae , ve um etiam cori ris, relinquatur obnoxius. Sic enim Deus in par
titur mi sericordiae largitatem , ut non relinquatur iustitiae di Iciplina. De penitent. dist. I. cap. nullus, ex Di Augustino. Ad mimum argumentum iam ante eae D. Tnoma responsiim est : omnia illa remedia Post , peccatum mortale nulla esse, si penitentia desit, quemadmodum &D. Aligustinus lib. 2. Contra Cresconium dixit, Sine charitate, quaecunque alia remedia qum multa erin-merarat γ non prodesse : verbi gratia , fidei remissio peccatorum tril hur :item v eleemosunt : At Apostilus inquit: Si charitatena non habuero , &C. Sed quoniam haec generalis responsio non videtur idonea, livetaim resi'
de ur ad singula . Et quidem prim. de bapti. mo. Nam umim bap. ii unis sine rini-
576쪽
dultis ba-tentia peces a remittat, scholastici a ptismus ctores in duas factiones extremas a sine peni- que adversistimas distrahuntur . Nam
tentia re- quidam contendum Omnes nervos, ut
mittat suadeant, baptuintim , nisi contrito adlineccata. mini sermur , prodesse nihil. Cui opi-Prior nioni adhaerent Gabriel dist. 14. q. a. pinio . N Adrianus qu. a. de penitentia Qiiodlibeto 3. art. 3. Quibus ex D. Tlis aras saxere videtur 3. P. q. M. arti 2. bc 3. de qu. 68. art. 6. aa 3. Ubi
asser ii, quod ad effectum baptismi percipiendum , licet non requiratur amniten in ex eritur , requiritur tamen later oris irini eritie virtus: Virtus autem rem enine con riclo est, cum sine a charitatis non reperiatur . ergo, &c.
Item sui er epistolam ad Romam dea. 4. dicit, quod contritio cordis requiritur ante baptismum; alioqMn ficte sta bautismum acceditur. Atque habini, qui sic opinantur , ea
Pro se argumenta maxime , quae nos retro focimus, Di Ostenderemus tui i-ficat Uiκ in peccatoris siue actu chari.
Habent & illud ex D. Augustino
c si D. Augustino tamen hoc opusculinntribuendum est Is ergo seu quil- quis alius eius libri fuerit auctor ad
ctio , inquit, sine qua infructuosa est
omnis contosio , manis satisfactio inanis , sine qua adultis non valet baptissimus. Sed eximile Minen lib. . contam milli. cap. Perinit. & habetur de Consec. dist. 4. cap. Solet. Bapti l mum
asserit non prudesse iis, qui non habent cilaritatem; probatque ex illo Α-Postoli , I. Corinth. II. Si tradidero
C Pus meum . ita ut ardeam , Sec. Praeterea Aes. . Pamitemini, Se confitemini , ut deleantur Peccata vestra. Ergo conversio requiritur , quae non est Me charitate , ut aure Ostensum est. Loquebatur autem , antequam bapti
Posterior Haec re multa alia dicuntur ab iis
opinio. -theologis, qui priorem opinionem de baptismo tuentur. Sed moriuntur ex alia parte advertarii , qui ut mere vi-- dentur, non requiri contritionem, antattritionem, ita fatis esse poenitentiam virtualem , line est velle si incipere baiaptis inum institutum ad remittenda petacata , di id fine complacentia in peciacatum. Quem in modum loquitur D. Ambrosus lib. 3. de sacramentis, in λriit. Quod etiamsi non OOnfixatur να- catum , qui venit ad baimimum, ta-
. , 49smen hoc ipso implet come quinem Omnium peccam rum, quo haut ruari velit , ut iustificetur : oe ita facran ennim baptismi, ilina Communem ex 'esiti nem , vocatur Paenitentia . ad Hebr. 6. Impossibile est renovari ad poeniteritiam.
Et Luc. ut . Oportebat praedicari is
nomine eius imitemiam, de reiniit; nem ietccatorum in omnes xentes. Llbi quae Matthaeus de baptisno dixit ,
Iucas refert de pinitentia. Idem via tur nonnullis Scottis lenti ne , dist. M. q. & Caiet. 3. p.q. 86. art. 2. ω Π
batur ex D. Ambrosio in illud epiti is ad Rom. M. c Sine paenitentia iurudona Dei in Gratia Dei in biviii te
non quaerit gemitum ant planctum, sed Glam ex corde prosessionem . Et quia quae graviter peccantur, nonnis fieture gemitu ad veniam pertinent, id eune illos mi non posse accipue veniam Putarent, quia dolere illos non videbant , ostentiit id inter primordia fidei
At vero Divus Thomas, Ac Coi munis Theologorum sententia inter has extremas media est, in cuxis dix-Positionem sit prima conclusio , de qua ego non dubito: Ante baptismum requiritur in eo, Qui Peccavit mortaliter γ aliqua 'πniomtia interior. ιcilicet displicentia λ alis, detestatioque peccati. D.Thomas 3.P. q. 36. art. 2. ad i. silai ord. in illud Matth. 3. Poenicentiam agite, dcc. D. Austis inlis de ver. Λ tali'. poenit. cap. 8. de de lid. ad Peta. c. Io. exPresse , de lib. de fid. M per. c. 6. Sc 84. lib. so. Homi. m. 27. Oijus verba habentur de consecrat. d. 4. c. omnis. Nemo Potest notam vitam inchoare, nisi eum veteris Poenituerit. Probat autem D. Augustinus id duobus testimoniis sacrartim literarum . Primum est ad Collat s. r. Exuite vos veterem hominem . Ac induiterimum , qui fecundum Deum creatus est . In baptismo enim proprie novus homo induitur: ergo pruis det Ut exui vetus homo . quam novus induatur . Sed novum induit homo per hoc, quod eligit novam 1 iram , ergo ac veterem exuit per hoc . quod detestatur antia
Secundum testimonisu liabetur Αα2. Poenitenti m agite . re bapti aeturiamii quisque vestruin . Et Diaminiis e iam non bai inlatis som .itur , inquia ens: Nisi poeniteritiam egeritis , omnes
D. Grylostomus hora. t . 1.1 Matth. hoc colligit ex eo , qu ad tuae limus Oanuis tuli praeraratorius Baptismi
577쪽
rentiae. Luc. 3. Matth. δ. ergo in reis missionem Peccatorum erat Bapti Imus Ioannis, non quod peccata remitteret, sed quod per P nitentiam, quam prae
dicabat , disponebat ad Baptis uim Christi . .
Hoe etiam definitum est nunc in
Concit. Tridenti sessi6. cap. 6. quod videlicet ante Baptismum oportet esse poenitentiam . id est, odium de detestationem peccatorum , ex eo, quod Actor. 2. dicitur: Poenitentiam agite, & baptiretur unusquilque vestrum in nomine Jesu Christi,in remissionem --
Nec hane Conchisionem aut Scotus, aut Caietanus negarent quantum ego sentio ) niis quam enim afferunt, Omni displirentia, etiam impe secta remota, Baptismum recte a peccatore suscipi. Nee Divus Ambrosus etiam unquam
somniavit ut patet legenti eaput illud
ultimum de Sacramentis peccata in Baptismo remitti sine quocunque dol te interiori. - Conet. Secunda propositio : Non requiritur' actus petistius pcmitentiae virtutis, ut peccator sit dispositus ad suscipiendum edictum Baptilmi , sed satis erit imia Perfectus dolor, quem Theologi attritionem appellant. D. Thomas m dist. 6. q. I. ar.3. q. r. ad 3. & super cap. D. I annis , lact. Haec vero propositio non aliter a me probatur , quam in re lectione annis perioris Probatum est , omnia qujdem novae lesis sacramenta gratiam , vitam que conferre , sed potissimum Bapti Lma, quod nisi vitam peccatoribus comserat , non video, cur sacramentum re-aenerationis appellatur . Ac si contritio semper Praecederet tanquam dis p stio, nunquam Baptismus culpam mortalem remaneret , sed solum poenam . aro gratiam in eo conserri adultis
non Oporteret, quae videlicet ad remit -sionem Poenae non requiritur.
Quodnam Exoritur tamen hoe loco quaestio UL discrimen de dissicilis, he ad hane propositionem
sit . Inter explicandam necessaria , qua quaeritur attritione, discrimen inter attritionem , re com ἐκ contra- tritionem , unde liqueat, quidnam τι em. attritio. sit, quaeque sit illa , per quam virtute Sacramenti fiat homo ex attrito contritus. Nam D. Thomas . dist. 37.9lI. 2. ar. 3. qu. 2. ad 3. solum asserit
attritionem esse displicentiam imperfectam , contritionem vero . esse dit plicentiam Perfectam . At hinc revera non habetur, quid attritio sit, qu evesit illa impersectio , qua a contritione
distinguitur . Variis ergo aliorum haede re opinionibus Praetermissis, supponendum in primis est , displicentiam ideo persectam dici, quia nihil illi deest eorum , quae ad finem displicentiae consequendum sunt necessaria . Est autem finis displicentiae , seu doloris de
peccato multiplex, ut a principio huius Disputationis constituimus. Primus, vindicare iniuriam factam Persecta Deo : AIter eiusdem Dei amorem displice
conciliare: Tertius, Peccatum , ut ma- tia Pecc
tum , & inimicum animae , destruereti quae. atque abolere . Erit igitur ea perfecta poenitentia , & disiplicentia de peccato, quae habebit hos tres fines, & eia sectus . Qui quidem Omnes mutuo haerent, nec quisqtiam illorum sine reii quis invenitur. Qui enim dolor initi riam Dei emendat, idem & conciliat nobis Deum , & peccatum commis
Ruibus iactis iundamentis , patet ma- Am niselle, displicentiam imperistiam eam
esse . quae nec sussiciens est ad emem ceriae tria dandam Dei injuriam, nec ad gratiam genera. ipsus sarciendam , nec ad Peccamindestniendum. Unde colligitur , hanc impet inam displicentiam multipliciter homini contingere : multis enim modis contingit a perfecto declinari. Primum itaque genus imperfectae displicentiae est, cum quis dolet de re cato propter humana , natura lIaque motiva , ut quia turpe est , & contra rationem, vel quia induxit infamiam, vel etiam quia contrarium Deo est, quatenus finis est he principium naturae . Hoc autem displicentiae genus, quod , idelicet sola ratione naturali nititur , an Theologi appellaverint a tritionem , me prosecto latet. Sed quum
sit quidam impersectus dolor, qui i
terim frangere , te atterere animum potest, licet non persecte , nos attritionem eam nuncupemus . vide D. Augustinum, de vera , & salua poenite
tia , cat'. a. nc s. . Secundum genus Imperfectae displiaeentiae est , quae oritur a timore menarum . penas vero intelligo se irituales , vel aeternas, quae lumine fidei cognoscuntiir : & nanc Doctores Sch
lastici omnes attritionem Vocant, atque inde ea D. Augustiniis de vera di falsa
poenitentia, cap. 1 . loquitur , tractans illa verba Ezech. Quacunque hora Pe cator ingemuerit, & conversius suerit, vita vivet. Conversum ait, non tantum versum, vita vivere. Vertitur a peccato , qui iam in It dimittere peccatum:
Convertitur, qui iam totus re omnino
578쪽
De necestate Poenitentiae ut rirtutis
sertitur: quἱ iam non solum Penas timet , sed ad bonum Domini conte dere sestinat . Dixerat autem , Penitentiam , quae impetrat vitam , non a solo timore, sed a charitate Proficisci.
Hanc etiam attritionem tanquam in-
sussicientem rejicit D. Ambrosius lib.
Tertium imperfectae displicentiae geniis invenitur, cum quis dolet quidem de peccato , qua ratione Mensa Dei est . sed ex velle itate , non ex volitione absoluta , & eficaci: habet enim desiderium ita perfectum placendi Ceo, dimittendi peccatum &c. sicut & di- Iectio Dei impellam potest api,ellari volitio, qua Deo vellem bonum Ac gloriam , ipsique placere in omnibus; d siderio tamen imperfector sic & nolle Dei inensem . est imperseeta displi centiar nam Perfecta , essicax , & aia soluta est , quae ex dilectione Dei es ficaci, fit absoli ita nasci lir . Hunc u ro imperiectum dolorem Caietanus q. T. de contritione cac iure ille quidem Oliadru atyritionem vocat. dii: Si ham nobis fiterint diligenter me im/Λ incta, facile coniiciemus dii crimet
inter com inter attritionem . At con ritionem. trit&at Primum ab effectu . quia contritio peccati remissionem facit, attritio non facita Alterum a principio , quod contritio ab amore insulae charitatis Proceis dit, attritio vero non, ted et a tim re Penarum , vel ab amore proprio &naturali, vel a ἡilectione imperistia conditionata & ineficaci, qui nonsumactus charitatis , cum pollini esse in
Inde rursum discrimen tertium seis qui riir , quod conti itio elicitur ab habitu poenitentiae infuso , attritio vero ab habitu eodem non elicitur . Postremum discrimen est quod ad Contritionem requiritur auxilium Dei speciale , cum hi actus si pernaturalis. Attritio vero solis naturae viribus haberi potest, nis attritio secundi generis, quae tam ex parte intellectus, quam ex Parte voluntatis auxilio speciali opus habet: timor siquidem servilis, ut m do Pro comperto supponimns ἡonum Dei est. Et quemadmodum ad credendas rinas supernaturales necessarium est auxilium Dei , quo mo eatur in tellectus ; sic ad timendum eiusmodimias necessarium est, ut excitetur arufectus, & consequenter ad dolenὸum de peccato prorier hunc finem sum naturalem. Credimus enim , nullam renitentiam efficaciter attingere est
ctum lupernaturalem , cum solo auxilio Dei tenerali. Ad alias vero attriti nes ex Parte voluntatis . nullum auxilium speeiaIe requiritur. Nam illa primi generis, cum naturale obiectum habeat, solis nam rae viribus nititur. Illa autem postremi generis. supposita fide beatitudinis supernaniralis, haberi potest sne auxilio Dei speciali, sicut Ela desiderium inessicax de imperfectum Beatirudinis. Sed enim haee nobis dicta suerint de
contritione Re attratione secundum v cabulorum & usum & significationem. Nam quod D. Thomas de veritate, mas. art. 8. dixit, omnem dolorem de peccato in habente grariam esse contriistionem . improprium est . Nee abusus vocabuli trahendus est In hanc nostram Disputationem, ubi de contritione Aeattritione prorite loquimur. - .
Quo significavi manifestum est , nul-IIam attritionem cantritionem aIiquando t Ima fieri posse , contra Scottim in Φ. d. I . tiae iuq. 2. de Caietanum, q. de contritione , qu muro asserentes , contritionem amiti sitam in contrat. c. formem, qnae ab aliis Theologis appet attra .nui latur attritio, contritionem neri posse g rmatam . Existimat vero Cateranus, ἰ conti hanc esse opinionem D. Thomae r. p. xiv q. 80. art. r. ad 2. ubi asserit , quod priamus poenitentis actus habet se, ut uutima dispositio ad gratiam conseque dam, scilicet contritio : alii vero sequentes actus maenitentiae procedunt iam ex gratia Ac virtutibus. At rexera haec. opinio primum D. Thomae repugnat in4 d. I . q. a. q. 3 tibi Se manifeste asserit, contritionem esse actum elicitum ab habitu poenite tiae infiisae. Est autem certum, Quod
actus elicitus ab habitu infuso, distinguitur omnino a quocurque alio , qui ex puris naturalibus haberi potest , ut actus elicitus a Charitate insula , a quocunque alio amore, qui citra charitatem elicitur. Et ratio est in promptu . quia actus, qui habetur ex puris naturalibus , non attin3it nis Obiec um m turale : talis est enim , quale obie n , ut ante docuimus. Cum ergo omnis a tritio acnuista naturalis si , naturale
Quoque obectum habet, sicut & dii cito acquisita . Quare itnpossibile est RQ lem attritionem fieri contritionem: sicis ut nec dilectio suidem acquista dii ctio Charitatis infusae fieri potest, cuius videIicet obiectum sit pernaturala sit
Quod si actus nostri acqiiisiti supernaturalia obecta essicaciter attingerent s
579쪽
retro docebam essent upervacanei. Prae et ea, actus contritionis ut maiani aestis argumentis linurius ostendzb
mus ) auxilio ege speciali. Acilis autem attritionis, de quo Scotus Ne Caicianus loquuntur , si int ex puris naturalibus , ut etiam ies fatentur : ergo
impossibile est esse idem , quia principia sum: prorsus diverta: nec fieri ira est , ut achis , qui solo auxilio Dei generali a potentia producitur, idem
numero a potentia cum auxilio speciali producatur. Et quod de hoc he te attritionis dictum est , patet etiam, ac multo videm magi1 in reliquis.
Hoc vero idem nobiscum tenet Paluda- , , nus, distri. I . . I. & Gabr. dist. I6.q. I.
Utrum ad i quaeri tamen a pleritque soleta
con riti an ad paenitentiae actum , quem contrine requi- tionem appellamus, totus animi conar tur to- tu, necessarius sit, ita videlicet, litatus animi ctus habeat omnem intentionem, quam conatus, eo tempore vollantas potest illi praestaque tunc re , flec.
P tens Et quidem Adrianus q. r. de poeni Praestare tentia , arti c. 2. de. Quod lib. s. art. 3, Potest. existimat ad contritionem exigi , ut opinio homo omnem conatum adhibeat. Pr
batque in primis ex Denteronom. .lla stirma vi; quaesieris Moyses ait in Domiti num Deum tuum, invenies illum, si t ' men toto corde quaesieris, bc tota tribulatione animae tuae.
Secundo id suadet ex eo , χliod Ε-sai. ultimo Dominus ait: Ad qii diri aspiciam, nisi ad pauperculum , comtritum spiritu, bc trementem sermones meos Nora , contritum spiritu : U Ior enim remissus spirinim non conte rit . Nora rursum, trementem: Tremor enim est magnus dc manifestus timor,
ut dicit glossa super illud ad Phili p.
2. Cum timore de tremore, dcc. Tertio argumentatur ex illo Ioelis 2. Comertimini ad me in toto corde vestro, in ieiunio, de fletu . & vlanctu , de scindite corda vestra. At dolor remissis nec ex toto corde est, nec fletum & planctum essicit , nec scindit
maris Sanctarum testimoniis id conis firmat . Div. Augustimis lib. de vera &fals Poenit.cap. 7. Convertitur, inquit, cui iam totus de omnino vertitur . Et serm. M. ad fratres in Eremo, Gravia Peccata , ait, gravistimis lamentis indigent . Item civiis Ambrosius libro 2. de Poenitentia, cap. Io. Facilius inveni
qui innocentiam terva erint, &c. quae ante Iunt a nobis recitata. Et ad virginem lapsam , cap. s. posteaquam interroSa eIat , quanta ellet de qualis PD nitentia necessaria, Ie deseripserat exteriorem ingentem, subiicit: Cor vero
se liquescens, fictit cera , dc tonim . corpus m ceretur. Talis vita, talis cito poenitentiae si suerit , perseverans audebit sperare, eis non gloriam , certe poenae evacuationem. Insiste ergo misera sortiter , inhaere tanquam naufragus tabulae: nam grandi plagae alia 3c prolixa opus est meὸ icina. Quod ostendit divus. Ambrosius de testimonio J lis iam citato, At quia omnes, qui in
Sacris literis veniam poenitendo reis-runtur consequiiti , huiusimodi cordis compunctionem habuere , non levem de remissam , non parvam, sed maximam , ut Ninivitae & David, qui explicans Poenitentiam suam, ait: La - νω- ravi in gemini meo, lavabo per sing las noctes lectit m meum, &c. Atque iterum i Quoniam sumbi mei impleti ris . 37 sunt illusioniblis, 3e non est sanitas in carne mea amictus 8e humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei. Cuprianus demum Serm. s. de lapsis, Quam magna , inquit, deliquimus, tam granditer defleamus: alto vulneri diligens Ac longa medicina non desit, P nitentia crimine minor non sit. Putal ne Dominum cito posse placari , cuius templum sacrilega contagione violasti Orare oportet impensius, diem Itictu transigere , vigiliis noctes ac fletibus
ducere , temptis omne Iachrymosis lamentationibus occupare, stratostola adhaerere cineri , in cilicio volutari de sordibiis, hec. Et paulo post 1 Si precem toto corde quis faciat, s veris Poenitentiae lamentationibus de lachrum is
in emiscat, si ad veniam delicti siti D minum iustis & continuis operibus inflectri, misereri talium potest. Est etiam ratio pro hac lententia , quod non habemus nos, Deum conlar- re gratiam , nisi facienti totum quod in se est: sed qui non convertitur toto conatu , non facit totum , quod in se est rContritus igitur , cui scilicet infallibiliter Deus gratiam confert, tota vi amnimi comertitur. Altera quoque ratio est , quod non
est con ritio, nisi ex amore charitatis proficiscatur : sed amor Charitatis non habetur , nisi toto nixu Deus diligatur . Delit. 6. Diliges Dominum Deum
tuum ex tota sortitudine tua . quod Ma cus dixit, ex tota virtute tua. EU Lucas, ex Omnibus viribus tuis. Quibus de testimoniis de rationibus adductus, non dubitat omni asseveratione confir mare , contritionem nullam esse . nisi ex toto conatu voluntatis doleatur.
580쪽
Adriatii. Duo ex- Aralii duo hic extrema fugienda trema in sunt : alterum eorum , qui facile qui- hac quest. biislibet poenitentibus veniam & secv- cavenda. ritatem pollicentur , adversum quos I doriis 2. lib. de summo bono, cap. II. illud Hieremiae inducit: Curabant contritionem filiae Ivpuli mei, cum iugnominia dicentes: pax , pax , & non
erat pax . Alterum extremum hoc est, quod tenet Adrianus. Contra cuius o
pinionem Choc in libet. de repara tione Iaps s Et refertur de dimit.d. q. c. talis inquit: Mihi crede . tali, est erga homines pietas Dei: nunquam sternit Poenitentiam, si ei sincere &simpliciter Meratur et etiam s non potuerit quis explere in presenti satisfaciendi ordinem, quantulam unque tamen , be quamlibet brevi tempore gestam penitentiam suscipit etiam ipsam ,
nec patitur quamvis exigue conversi nis perire mercedem.
Deinde , actus Charitatis etiam siron habeat totam intensonem , quam potest , nec ex toto conatu Procedat a sui scit ad remissionem peccatorum: ergo & contritio . Antecedens patet, quia ad talem actum , cum sit supernaniralis,
requiritur habitus Charitatis infusae ,
cum qua nullum mortale peccatum est . Nisi huic argumento respondere velis, habitum charitatis nunquam in actum exire, nisi voluntas omnem vim ad mPeranisum intendat: quod absurdissimum est. . Praxerea, praeceptiim de actu fidei, Se de actu spei homo implet, etiamsi
non agat ex toto conatu: ergo & praeceptum de Charitate & contritione :Non ergo contritio totum animi conatum exigit. .
Referri etiam solent in hoc Sacrarum literarum testimonia, ut illud J annis x 4. Qui diligit me , dili etur a Patre meo. Et Jacobi 4. Appropinquate Deo, & appropinquabit vobis . Quod si dicas, esse Iimitanda eiusmodi testimonia , ut subintelligatur ex toto C natu I eadem ratione Iimitabimus & quae loquuntur de Fide , Spe , atque Iustitia. Quod quoniam probabile non est , ne illud quidem probare debemus , unde hoc proficiscitur. Refellitur quibus eisdem argumentis Scoti o- alia Scota pinici reseIlenda est , qui in 4. d. I
OPlmo . quaest. 2. tenet, ad contritionem requiri certum intensionas gradum: qui quidem error falso nititur fundamento. Credit enim Scotus, attritionem acquisitam ex Puris naturalibus dispositionem esse ad gratiam . Et quoniam vidit non quamlibet naturae displicentiam, puta remis-
De necessitate 'nitentia ut Virtutis .
sam, idoneam esse ad iustificationem, eoactus fuit asserere, contritionem exigere certam intensionem masnam soli Deci Cognjtam. Verum imasinatio hec sive Scoti fuerit, sue non fiterit: n1 s quis eum voluerit hoc errore liberare , cum hoc ego non magnopere Pu
gn. bo ) imaginatio haec , inquam , non modo falsa est , sed etiam periculosa& erronea, ne quod ,erbum atrocius dicam. Ultima namque ad gratiam dispositio ut nobis demonstrarum est auxilio Dei indiget speciali. Quo a
xilio posito, sive Deus moveat ad magnum dolorem, sive aὸ parvum inte Due , talis dolor contritio erit: sicut ad amorem Charitatis , sive Deus auxilio gratuito intense moreat voluntatem , sive remisse, sive ut duo , sive ut d cem , actus Charitatis erit . Iustus siquidem habens Charitatem infusam ut decem , potest actum amoris habere ut ulla tuor . Et cum de tali gradu r ruisto nulla possit esse probabilitas, ancilicet habeamus illum, nec nes certe de contritione nussum praeceptum esset: Quod ne ipse quidem Scotus ad mittit . Quod autem nullum eiusmodi esset Praeceptum , natet: esset enim stubitim Praeceptum , quod semper invincibiliter ignoratur : Quin imo teneretur
homo ex toto conatu Poenitentiam agere, ne exponeret se periculo talem gradum omittendi. Ex eodem quoque sonte eiusdem Sc Resitan irti alter error emanavit, Certum tem alia Scotipus necessarium elle ut actus noster opinio eucontritio sit. Cui sententiae adversatur error.
manifeste D. Chrysostomus in oratione de B. Philogonio, Ne in libello de r
paratione lapsi, cuius ante verba rei limus. Adversatur etiam Leo Papa in Epistola ad Theodorum, inquiens ζSi periculum urgeat , Cuique Petenti statim est absollitio danda, quia mis ricqrdiae Dei non possiimus tempora definire , nec mensuras ponere , apud
quem nullas patitur leniae moras comversio , dicente spiritu Dei per Pr phetam : Cum convertiis ingemueris .mnc salius eris . Est autem hic Pr pheta Faechiel cap. 18. inquiens: Cum averterit se impius ab impietate si is, animam suam vitificabiti Et c. 33. iusti tia iusti non liberabit eum, in quacunque die peccaverit, & impietas impii non
nocebit et , in quacumque die comversus fuerit . Nam utroque loco in quacunque die, pro Quacunque hora , vel momento accipiendum est. si enim