장음표시 사용
591쪽
sto Rele t. de Poenitentia . Pars Iri
t Iae igitur actu praeceptum est . Quod in hoe secula. nec in laturo , genera Ie
eo magis mihi persuadeo , qtroo Joa nes Baptista statim a principio Pol is proponit: Foenitentiam ae ire , appropinquavit enim regnum calorii m. Eandem quoque legems eisdemque verbis
Christus primitus invulgavit , Arost tisque invulgandam itissit. Nullo autem pacto verisimile fit , consita legis statim in initio a mpulis exigi . Quinimo illud vel osmilius est , a turba precepta, de ea quidem maxime necessaria cum primis requiri: Unde & Marc. a. Prenitemini, inquit , dc credite Euangelio: ut utrumque tamquam necesia seri una praeceptum Pro Ponat, penitere,
Ee suangelio credere.. Nee illud laxe testimonium est, quod habetur Apocalyp. 2. Age i ςnitentiam :sin autem , veniam tilia cito, dii movebo candelabrum tuum de loco tuo, nisi rinitentiam egeris. Hue illud adde Proverbiorum I. Quia tocavi , dc renuistis , ego qu siue in interitu vestro ridebo. vocanti ergo ad Poenitentiam renuere, speciala peccatum est, cui specialis poena respondet , risiis & si ibsannatio Divinae potes alis . Huic & aliud simile est Hieremiae τ . uti a vocavi, & non re
stondistis, faciam domui huic, &c. Et
Esaiae fis. Omnes in caede corruetis spro eo quod Vocavi, di non respond istis. Certe ii ad Poenitentiam vocanti r spondere construm esset , non Praecertum, nusquam Dominus pro huius omissione tam gravem Poenam minare tur . Item Hieremiae s. Deus conqueritur , quod luccatores Poenitensi. m. non agunt. Res est igitur debita, ac proinde praecetria, siquidem Deus ex postulat, s non reddam t. 1 . Respon. Ad argumentum vero primum, quod ad areum . ex D. Thomae autoritate sumitur. D-Pro parte cile respondetur : Impoenitentiam ibi negat. accipi pro quocunque peccato, de quo renitentia non fit. In qua significati ne generale PeccatLm eii , cum forni alio durans ut ire ad morti m , homicidii quoque reatus, de qiodlibet aliud sinite mali mi, de quo homo poenitentiam non agit, Imprenitentia sit , e iamsi nulla culpa specialis intervenerit: et bi gratia, Si fornicator , aut avarus subito interiret, correptus aliquo ful
tiae exculari potuit . nec enim habuit svatnim cogitandi, lit de peccatis poeniteret: tunc juxta sententiam D. Augustini & D. Thtimae et iis modi homo habuit finalem Impoenitentiam, peccatum scilicet, quod non remittitur nesi quid , non speciale Peccatum .
Ad secundum , fateor eam esse cali- Medium iam . unde vel maxime liqueat Poeni- ad salute tentiae peculiare fraecerium . Sed ut necessar. obiectionem repellamus , advertendum duplici est , medium ad salutem necessarilam generis. esse in duplici differentia . Alterum quod non est actus virtutis , sed vel mentia vel hobitus , quos Deus in
nobis fine nobis o ratur . vel etiam gratia ερ auxilium Dei, quod non nostrum, sed Divinum opus est & de hujusmodi mediis legis Praecepta . non sunt . ΑIterum medium actus virtutis est, atque in nostra Positum pote state , ut credere in Christum, confiteri fidem , suscipere Raptismum , diligere Deum; de de hil Iusmodi. Praecepta legislatoris sunt. Ruae quoniam non de fine, sed de mediis feruntur ad finem legis necessariis, recte colligimus, in omni lege, si e naturali, sive scri-Pta a tim humana, tum divina, ea media virtutis, qllae nullo modo sunt ad finem legis necessaria , in consito esse, quae vero omnino necessaria , ea esse In Praecepto. Unde patet , qti id ad tertium argumentum respondendum sit . . Sed illud tamen urget vehementer a Utru pre-2ode iidem argumentis, quibus osten- ceptum sitimus esse praeceptum ostendi atque penitere
potest, homines obligari ad consestim statim de
poenitent Iam rigendam,ut peccati m mor- peccato tale commiserint . Primum enim D. mortali. Thomas 2.2. qinest. 62. ar. ii it. utrum Ratione
que pariter affirmat, & teneri homines Pro parte ex praecepto peccatum deserere, & sta- assimate. tim id quidem : Ut qui rem . alienam hirto suscepit, restiniere protinus sne mora aliqua debet . In 4. etiam dist. I7. quaest. 8e articulis retro citatis expreste tradit, hominem obligari adpl-
nitendum , cum Peccata memoriae Occurrerint; quod est dicere, preceptiim poeni tendi nullas moras in peccatore permittere , mi Peccati memoriam ,&conicientiam habet. Et ratio id vide tur suadere. Nam cum peccauim m moriae occurrit, s homo non detest tur, ex consequenti contentit. Deinde, homo tenetur Illico me dicinam corporalem corpori necessis ri: m adhibere Ergo dc quam Primum debet animae necessariam med IcInam
Praeterea , prox I ostenta iniuriam
teneor, ubi primum commode Possum, compensare; ergo & Dei . Antecedens notissimum est . Non enim celerius ,
qui damnum in proenia dedit , Lur satisfacere , quam qui dedit in Ἀ-
592쪽
De Praeeepto Paenitentia ut Viriatis.
ma vel honore . Sed qui in Pecunia dedit, restituere Pentareque damnum e vestigio debet ; ergo & qui aliter quoquo modo pro imum laesi. Eteonis firmatur : Nam si frater meus habet ais liquid adversum me, teneor illi tatem-Plo reconciliari , ut Patet Mati. s. Igitur & teneor conciliare me Deo statim , quam eius amicitiam per iniuriam violavi.
Praeterea, simul atque commode polis sumus fratrem nostrum a morte animi
liberare , id facere sine dubio tenemur terso & nolineti plbs a peccato mortali illico tenemur eripere . Idque magis squod peccatum , quod mox Per Poenitentiam non deletur, suo pondere ad aliud trahit, ut Gregorius docuit ho- mil. rr. in EZechiel. 3. At qui Pericuis se exponit, peribit in eo, in in Ecclesiastico legitur. Confirmat autem hoc vel maxime Leo Papa epist. 60. ad Theodorum Eph inquiens : Oportet unumquemque Christianum conscientis suae habere iudienim . ne converti ad
Dominum de die in diem disserati nec satisfactionis sibi tempus in finem vitae
siuae constituat, quem periculose ign rantia humana concludit, ut ad Paue rum horarum se reservet incertum . Ρericulosum igitur est poenitentiam in aliud tempus reservare . Nam & h Ecclesiasticus cap. s. prohibet, inquiens: Non tardes converti ad Dominum ,
hec diritas de die in diem i subito enim
venit. ira eius . Peccatum igitur est , de die in diem poenitentiam Protr here, nempe cui divinam iram Ecclesiasticus interminatur.
. Item , si in aliud tempus poenitentiam differre liceret, ergo & velle disis ferre licitum est: Quod enim facere , idem & velle quoque licet. At qui existens in peccato mortali , interiorem paenitentiani in aliud tempus reservare vult, eo iplo interpretative Ae implicite vult esse in peccato mortali , in quoliandiu non poenitet , perdurare ne cessum est. Non licet igitur converinsonem rinitentiamque dirarre .
Praeterea , negativo praecepto astrintimur, ne smus Dei inimici: nam eiate Deo inimicum , usque adeo intri fece malum est, ut nul lo eventu id verule sine gravi culpa valeamus : ergo quamdiu homo est in peccato mortali, cum si Dei inimicus, tamdiu praece leto negativo adversatur, quamlibet ratum in statu peccati mortat is perseveret. Aut igitur hoc monstrum probandum
est , videlicet , hominem obligari ad enitentiam statim agendam, aut primum illud tollendum , hoc est , homianem ad poenitentiam agendam Oblig.rri. Illae enim serpit hoc praecep uin , M semel admittitur. Denique sim detur . quod saliem si guli, diebus festis teneatur peccator Reis nitentiam habere, quia finis legis est .
ut requiescamus in Deo: ad hanc enim requiem cor ratis sestorum quies o di natur . At in legem facit, qui verba legis amplexus, contra legis nititur u luntatem. L. non dubium . C. de le- otibus, te regula , Certum est, de reg. r. in 6. Et confirmatur . Levi . I 6. Sabbatum requietionis est i affligetis animas vestras , ab Omnibus peccatis vestris mundabimini. Et c. Asdigetis
animas vestras, Omne opus servile nou
facietis in die hac: omnis anima, quae afflicta non fuerit in die hac , peribit de dipulosito :&causa subditur: Ut propitietur vobis Deus. In huius argumenti explicatione ad- Resoli di eo multae sunt doctorum lententiae, ut Quest.
eas enumerares. dum expendere, mo
Iestissimum suerit : he cum tam variae sint, tamque inter se dis identes . v
niam mihi dabitis, Viri humanissim i , si aliorum opinionibus praetermissis .
meam ego s utinam tam vere , quam breviter explicuero. Primum ergo ut mea fert, &c-- I.Cones. munis opinio non Protinus tenetur homo penitentiam agere. Atque haec quidem assertio non alia ratione tritiore ostendi potest, quam quod fidelium mmnium consensus facile admittit , non esse peccatum mortale novum , si quis non statim , atque in Peccatum incidit, penitentiam agat δ nec aut Poenitenteam confessione huius. criminis se accusant, aut sacerdotes id curant, quandagnitentes examinant, Cum tamen nul-s peccator sere sit, qui huius eraec pii reus non haberetur . Imo, qui diem
unum in peccato mortali duraret, non modo multa, sed innumera pectata mortalia hoc praecepto tranis tediendo
Praeterea, cum praeceptum de poenitentia afirmativum sit , in quo virtutis actus positivus praecipi ur, non videtur .ia, ligare , nisi pro tempore necessistis, quemadmodum de reliqua Praecepta aisDmativa .
Item , cum caetera media ad salutem
necessiaria , scilicet fidem, baptismum,
confessionem illico Praestare minime teneamur, non est , cur unicam poenia tentiam mox debeamus exhibere. Praeterea, cum vera penitentia ut
ante jam diximus a dilectione Dei
593쪽
prisciscatur , si homo simu Iatque moravit, veram poenitentiam habere t neretur , quae videIicet necessaria est, ut Deo concilietur, fieret Consequens, ut homo post peccatum statim ad diligendum Deum obli aretur. Praeterea , cum nulla ratio idonea sit, nullave auctoritas, qua praeceptum adeo durum afferatur, certe qua facilitate Induceretur ab aliquo , eadem quoque ab aliis reiiceretur. 2. nci. Secunda propositio: Non tenetur homo penitentiam agere, quoties peccata memoriae occurrerint, sive speculative. sve practice occurrerint. Etenim mulum aliud nos praeceptum obligat ex eo, quod in mentem veniat, 'ec Peccat mortaliter, mii non diligit Deum, quantumcunque divina bonitas proP natur, omni dilectione dignissima. ni si neeessitatis articulus intercedat . ndem de praecepto fidei, Se spei videre
Quare nee s peceata sese offerant m eatori digna , quae homo detestetur , Protinus obligatur in aetum contriti nis exire: lUterit etenim libere nullum habere actum, si nullus instet necessia
Et confirmatur, quia obligatio reth
quorum Praeceptorum ex necessitate rei sumitur, non ex memoria, aut intelligentia nostra: quippe, non quia nos itytelligimus, aut memoria tenemus. Obli-xant , se) quia obligant, debemus nos
dare operam, ut memoria teneamus. .
Illud etiam quam inconsiderate diciis tur , memoriam practicam oblisare , speculativam non obligare t quasi m moria conscientia fit, cuius iudicio h
mo teneatur obnoxius . Premam enim
angustiiu Ac urrebo, quodnam sit illud iudicium practicum , vel quae memoria, quae post cmplicem peccati commem rationem novam Praecepti obligationem inducit. Cumque nihil constanter, I eleve dici ponit, nimirum non est , cur amplius in opinione contraria r sellenda moremur I nulla enim rati ne nititur , sed solo Herentium arbitratu .c i Atque eisdem omnino argumentis 3. - . a ven uideri potest tertia propositio, hoc est, In diebus festis non obligari h
mines ad agendam Poenitentiam , aut divino praecep:o , aut humano . Praeceptum enim de colendo Deo, quo se uis diebus astringimur , opera religi nis praetcribit. At poenitentia quod a te docuimus religionis opus non est, sed vindicationis. Item, lus humanum nullum est, adt
Evangelicum, quo hoc rmemsim afferatur . Proferant,& tacebimus . Lex auiatem antiqua cessiavit: lege vero naturae nihil eiusmodi praecipi, notius est. quam ut probandum sit . Et profecto
errores alienos reprehendere , non Perinde difficile est . Facilius namquec ut Cicero tradit in mentem cuiuiaque venire solet, quid fessum, quam
quid verum sit. Sed veram dc consenistaneam opinionem ingerere , eamque idoneis argumentis confirmare, hoc Pus, hic sabor est. Sit igitur quarta proeositio: Praece- a te pium de poenitentia obligat in articulo necessitatis, ut reliqua omnia praecepta affirmativa: Ac primus quidem neces statis articulus sacile ab omnitias admi titur , periculum mortis . Cum enim Praeceptum pro aliquo tempore obliget, si in periculo mortis praeteritur, mulum iam restat tempus, quo possit im-
heri . Sed notandum est, quod cum
iptismus & sacramentum absolutionis attrito conferant gratiam, institutaque fuerint directe hari duo sacramenta in remissionem omnium peccatorum , qu suscipit alterum ex his sive contritus asve attritus . vere implet praeceptum de Paenitentia . quoniam Deus nihil amplius exigit in compensationem injuriae & deIichi commissi, quam vel contritionem uene secramento, HI a tritionem cum sacramento per se in stimis in remissionem peccatorum . Atque hinc colliges , praeceptum diavinum de poenitentia, per se loque do , obligare solum in duobus: Prius, cum obligat divinum praeceptum de baptismo vel confessione: . & tunc satis est irinitentia interior imperfecti, si exterius sacramentum reipsa suscipi mr . Posterius, cum deest minister uintriusque sacramenti : Ubi scut homo tenetur habere votum suscipiendi ve Ibaptismum, vel absolutionem , si lacuutas adesset ; ita elaam tenetur habere persectim poenitentiam , di contriti
nem , ut quae necossaria tunc sit ad remissionem Peccatorum.
At vero articulus alius , qui addi s Iet , Cum videlicet quis administrare
voluerit aliquod sacramentum, ve I quemcunque alium actum exercere, qui requirat hominem existentem an gratia, accidentariam obligationem habet, nec a Praecepto Poenitentiet oritur , sed a precepto alio de ἡigna sic ramentorum vel susceptione , vel administratione. Unde peccatur quidem peccato lacrilegii , si ab Oroeni eme lacramentum aut ministretur. , aut ius cipiatur, non
594쪽
De Praeee o Psiuuentiae ut inrtutis.
alitem peccata Omiuionis advertus p nitent in praecerium . Unum excipio
Eucharistiae Sacramentum , quod qui in mortali si ina it , duplex peccatum peccat r Alterum iacrilegii in Elich ristiam , alterum omissionis in praeceptum peculiare divinum de praemitte da poenitentia Eucharistiae sacramento , de quo in fine huius relectionis .
Ad primum itaque argumentum re spondetur , illam D. Thomae lim i litii-ai nem inter praecepti im restituendi, he praeceptum Θeserendi peccatum, non Per omnia quadrare . Qua in re Caietanus videtur filisse deceptus : primum enim rei alienae restitutio revera iundatur in Praeceirio negatim , quo ve tamur rem alienam invito domino retinere : neque enim minus rei alienae
detrectator est , qui eam apud se i ventam invito domino detrectat , ac detinet , quam si furto si. cepisset. Ruo fit, ut ad obligationem restimendi inis ivssa acceptio impertinens st : sive nim acceperim injuste per surtum, sive juste per commodatum , simulatque invito domino rem alienam lusurPO,
furti reus habeor, atque ex consequen ii violator Praecepti negativi. Rursiis etiam , quotiel cumque adest commoditas rem alienam domino suo
restituendi , toties denuo Pecco non restituendo: etiamsi nullum actum P sitivum habeam , quo rem alienam iniuste velim apud me tenere. Satis enim est ad peccarum novum usurpatio ipsa libera exterior rei alienae, eo tem-Pore , quo oportebat eam domino reddere. At praeceptum poenitentiae, per quam homo peccatum rugit, Ac deserit, si ut & eliaritas, quae radix, 3c fundamentum poenitentiae est , revera
c quicquid Caietanus intelligat o praeceptum est athrmativum, nee includit sativum, nisi quemadmodum omnia affrmativa dicuntur includere de actu
contrario; ut praeceptum eliaritati; secum habet annexum praeceptum odii negativum I praeceptum temperantiae negationem intemperantiae , t pes quoque desierationem, fides infidelitatem negat se prohibet: Sic praeceptum Parn Itenis tig ex consequenti vetat, ne quis im- renitens sit impetnitentia lusi ive contraria . Quo fit, ut non Im itere Pro prie contra Praeceptum a firmativum sit, non contra negativum. irca tum , solum peccatum erit, cum Praecepto asinfirmativo fuerit adversum: adversatur
tiam non agit. quo ex praecepto agere tenebatur , hoc est, In articulo necessitatis , quemadmodum superius explicatum est circa conclusonem quar tam huius qtiaestionis.
Sed est tamen similivido utriusque praecepti Se restituendi , 3e rini tendi
proportioni lis duplex : Prius , quod quemadmodum non dimittitur . Peccatum, nisi restimatur ablatum; ita qu que non dimittitur , nisi agatur Peniatentia. Posterius etiam haec duo praecepta in hoc assimilantur, quod scutnon restimere rem alienam injuste dein tentam habet malum si cum peccat ris annexum, ita 8e non poenitere de Peccato commisso . Quo fit, ut sive
nic, sive ille, hoc est vel qui non resti uit, vel qui non rinitet, in actum
positivum exeat, alter quo vult non restimere , alter quo vult non reniter a semper peccet novo peccato. Et qui
dem frequenter loquendo ut Theol os decet in promptu patet id, quodix imus . Avarus enim prave affectrix aliena re detinenda , cum in mentem illi venit aliena res , si in actum v luntatis positivum prodeat , quo vid Iicet vult non redὸere, ex conseque ii, ut experimento constat , statum iulum Probat , de eligit in quo est; de qui non penitet, simili ratione, si peccata quae fecit, illi occurrant, habea que actum voluntatis positivum , ple rumque nihil aliud , quam consentit, de probat statum peccati , quod ante commisit. od si volumus etiam rem hanc magis premere , sine di bio peccator, cui Peccata memorig occurrunt , nec Poenitet , si quem actum eliciat prot Pore , quo non tenetur Poenitentiam agere . semper peccat peccatumno um . Illud siquidem obiectum y
litionis, qua volo non Poenitere , etiam dum non teneor , nulla ratione hon stari potest, cum actus oppositus , hoc est poenitentia, de contritio omni rem Pore usq1 e adeo bona , & honesta sit, ut contrarius actus, quo rinitere nolo, nullo unquam tempore honesti rati nem habeat . Non assero tamen , esse
Peccatum mortale , velle non Poenitere tempore , quo non teneor , Peccauim
inquam mortale ex genere suo : est tamen eniale , quia non habet obiectum honestum: actus vero indissereniates schola nostra penitus reiicit. Hunc
igitur in sentiim D. Thomas intelligendus est , ut scilicet homo statim
teneatur. imo semper is poenitere de
595쪽
lando , sed negative , non complacendo: quo etiam sensu ipue idem loqnitur 3. P. q. M. ar. 8. ubi secutus Diium Angustinum lib. de Poeniten. cap. II.&habetur de poenita dist. 3. cap. penitentia est: & Hugonem de S. Victor. dicentem , quod Deus absolvens hO. nunem a vinculo culpae, de pocnar aeternas , ligat tamen vinculo perpetuae dein testationis peccati , asserit , Poenice tiam etiam post remissum peccatum debere durare usque ad finem vitae . Quod egregie annotavit Ca trianus in Com-Sup. et .ar 2. ment. supra eundem D. Thomae arti-q 34 3 P, culum . Nam quod post impetratam veniam per primam contritionem, li mo iterum atque iterum dolere tenea tur , nulla ratione nititur , nisi cum homo dubitat , an vere suerit contritus . Tum enim locum habet , quod
Isidorus tradit lib. 2. de sum. bono: Propitiatio Dei occulta est , sine intermissione flere necesse est . Qiem etiam in modum mitemus explicare , quod in sent. dist. dixit , Hominein praecepto Penitentiae obligari , cum peccata memoriae O currunt : Tenetur enim non sibi ipsi Placere in peccato commisso , quod occurrit. Quare nisi actum suspendaec quod tamen rarum , & dissicile est si non reniteat, semper peccabit. Scio Caietanum huic ipsi loco ex 4. Se tentiarum deprompto aliter currere. Logat qui olet: nec enim eius inteuligentia omnino pessima est. Pro secundi vero argumenti soluti ne notandum est, di crimen esse inter bona corporis , scilicet salutem de vi tam corporalem, be bona animae, hoc est , salutem, dil vitam spiritualem: quod illorum non magis sumus domini, quam vitae, de silutis proximorum nostrorum.
Nam vitae , & mortis solus Deus sibi
dominium reservavit , posteriorum Vero bonorum unusquilque dominus est , habetque eandem liberam potestatem squam pecuniae, & reliquae rei familiaris. Hoc autem discrimen primum ratione Constat. Sumus enim domini e rum bonorum , qtiae nostra alligentia , Iabore , atque indit stria comparavimus. Cum ergo bona spiritualia , hoc est, virtutes , quibus salus , de vita animae continetur, nostra libertate , & industria interveniente nobis Obveniant a nostro ea nobis iure vendicamus : nam& hoc titi is opifex quilq .e sui operis dominus est e vita autem cor Poris naturae conum est , non ing nio nostro, aut industria partum . V ocirca nihil
mirum , fi naturae auth I huius rei dOminium sibi assumpsit. Quod etiam bonorum spiritualium domini simus , testimonium illud Eecli. cap. rs. Confirmat : Deus ab initio
constituit hominem, & reliquit illum in manu consilii sui, posuit ante illum
vitam , & mortem , hec. Sigi quoque manifesto hoc discri-. men innotet cit. Nam si mortem mihi conscisco, non a liter contra Praeceptum illud , Non occides , pecco, quam si o proximum interficerem . Item , si exsula cibum aliquem sumo vitae corporali noxium, duplex Peccatum pecco,
alterum contra temperantiae legem , alterum contra illud , quo teneor vitam corporalem servare , de meam , de alienam , non taniniam dominus , sed
tanquam dispensa'r , & custos . At vero si mortis spiritua lis mihi caiisa sum , iactura mihi in putatur. Quin siem fornicationem gratiam , virtutem, salutem , vitamque animi perdam, unici im fornicat onis Peccatum agnoscatur.
Quo uno argumento satis Iiquet , b norum spiriuialium nos esse vere dominos , non dispensatores, quando h rum dissipatio nobis non imputatur ad specialem culpam. Ex hoc etiam discrimine ratio P
tet , cur volenti se occiuere corpora liter qliisque privatus vina possit Inferre, cogereque vel invitum , ne se oscidat : quam tamen vim volenti se spiritualiter interficere , non licet infe re, nisi is qui inseri, superior auth ritate , & potestate si . Cui iet differentiae s ut reor ego non alia caiisa est , nisi quod vitae suae corporalis nemo est dominus . Unde sicut volentialium occidere , vim inferre quilibet potest , ut impediat 3 ita 'e seipsum interimere volenti . At eum vitae spiritualis unul quisque sit dominus, iniuriam illi feceris , si vim attuleris, non aliter ac si domino pecuniarca pecunias sitas , etiam prodige consit menti, manus ad impediendum iniicias violentas. 2Hisce igitur explicatis , facile P tet , consequentiam illam non valere: non enim, si statim vitae corporali sive proximi , sive meae teneor succumrere , statim quoque teneor vitae spirituali mederi, Praelertim meae , cujus sum dominus . Certe si salutis cor maralis liberum dominium haberemus . qui quartanam febrim , quum plotinus sanare pollet , ad duos usque annos
d. erret , mortaliter non peccaret .
Nunc autem si quis vel in ie , vel inuio gra era aliquem morbum , ut ira
596쪽
De Praecepto Paenitentiae ut Virtutis.
pus protraheret , nescirem equidem excusare a peccato mortali. Ad tertium negatur item Tonseqllemtia: nec enm ego anteceden quod
nonnulli faciunt 3 negare postlim . Scio quidem, latitudinem quandam esse in ea temtrari Celeritate , quam hominiud compensandam iniuriam proximo illatam praeli iniimus. Sed qua proximum lami in honore , vel fama , si habens opporninillimam opportunitatem
iniuriam compensendi negli3it, & ad
finem vitae reservat ἀ non existimo tam temerarium & incon illium Theolo. gum esse futurum, ut illum per qui que etiam annos cessantem & torpentem exculet. Certe Christus non exiscularet: an Theologi debeant, ipsi via
derint . Con equent am igitur ego nego , quia Compensationem injuriae factae proximo, non solum Propter no stras utilitates, verum ac multo etiam magis, propter titilitatem ejus, cui inis
iuria facta est, legislator exigit. At
compensatio iniuriae, quae Deo Per Peccatum fit, non propter De I comm
ditates, sed propter nostras exigitur, quippe Cum compensationis nostrae De non indigeat, nos egeamus. Quo sit, ut bona sua Deus in hac parte Pro n stri; habeat. Unde ad eandem legem .postulat, quae illi debemus, & quae debemus nobis ipsis ἱ nec arctiore vinculo satisfactionem efflagitat iniuriae suae, quam remedium salutis nostrae. Tam ergo tenebimur Dei compensare. iniuriam, cum bona nostra spiritualia dialigere tenemur, inque necessitatis artiis culo Procurare.
Ad quartum quoniam praece.lenti argumenti confirmatio ex dictis f ellesbhitur non deliint , qui anteced minficientur , eo quod apud D. Au stinum , lib. r. de Civit Dei , cap. 9.correctionem fraternam in aliud te Pus commodius reservare licet. At hi bona venia me audietis D. Augu-st in i intelligentiam non assequuntur an usquam enim D. Augustinus credidit , ubi se ofert magna commoditas Corripiendi fratrem , hoc est, cum id fieri potest nulla mea iactura , multaseatris commoditate , licitum esse pro
meo arbura tu , correctionem fraternam iri alium annum remittere , ubi expectettir vel aqua commoditas , vel e
iam maior . Sed id sentit prudentissimus author : Cum correctia sne is
ctura mea fieri non potest , disterrinoia nunquam' posse in tempus, ubi commodius sine iactura mea fiat . Cum i-
gitur interior poenitentia ubique gemtium , & omni tempore fieri comm
disiime possit , s non licet liberati nem proximi differre, fi fieri commmd illime potest, ergo nee nostram . Sed nego tamen consequentiam , qui a b norum spiritualium proximi mei custos sum , non dominus : idcirco iulum mox eripere teneor , fle vivificare , si possiim ; meipli im non mox t neor , etiamsi possim. Commoditas pra terea ad corripiendum fratrem. , non
semper, Ac ubique parata est .: idcirco quando sese offert , lex praecipit , ut arripiatur. Commoditas antem eripis di nos omni tempore , se loco est in Promptu . Plare noluit nos suavis Iumiis legislator temper obligare s qu
tiescunque opportunitas adesset, ne nos innumeris peccatis Involveret. Ac r
vera utcunque opinemur negare non possumus, inter bona proximi. den stra longum esse intervallum. Nam b rem proximi , aut ovem iacentem l vare teneor , & servare , s possim,
bovem meum, aut ovem non item, nisi tes esset ad vitam meam Conserva dam necessaria: tunc enim , sicut nec
vitae, ita nec illius rei , sine qua vita non degitur , liberam habeo faculta tem . Sic ergo & bona spiritualia proximi mei , etiam extra mortis aeternae
Periculum , Curare teneor, mea non
Perinde , nisi cum articulus necessitatis propriae spiritualis occurrit, hoc est
Ad testimonium vero D. Gregorii, quod ibi subiungitiir, fateor equidem , quod si quis periculam proximum Aecertum in se videret incidendi in novum peccatvm mortale , nisi antiquum aboleret, tenerenir tunc temporis que-
nitentiam adere. Quemadmodum enim, qui ex allidua conluetudine iurandi intellisit, se in eo periculo constitui im , ut facile exeat in periurium, obligatur consuetudinem illam retractare , Perquam in periculo deierandi constituinir; sic qui ex assiletudine precandi cognoscit, se ad aliud atque aliud peccatum trahi., nec tentationibus quotidianis sine ingenti periculo posse resistere , , idetur proculdubio teneri ad illum statum de erendum . Et hinc Patet , qn id ad Leonis Papae verba dicen dum sit. Id vero quod ex Ecclesiastico additur , consilium saluberrimum est, non praecepti im. Consilii autem ratio redditur, Ne sorte si ibito Praeoccupati hora mortis, quaeramus spatii ma pocunitendi, 3c. invenire non possimus. Iam quinti argnmenti concedo mi. Tit 2 mum
597쪽
mum consequeris, si nihil aliiid ibi s- tum in verbo , Fer , NIder. In suagnificetur, quam non e1I. Peccatum P Praecepi. Florentin. Parte a. tit. s. asi enitentiam disterre: sc enim interdum ruisse, in diebus iustis, maxime D solemus appellare Iicitum , quod Pecca- minicis , teneri homines ad diliseir nim non est . Sed cum rursum colli- dum Deum super omnia , ac proinderis, ergo vella disserre licitum est, ne- si in peccato sint, ad habendam ω go consequentiam . Nam talis volitio tritionem: sed quoniam ignoro , unde non habet bonum obiectum, ut ante dia ad hanc opinionem Doctores illi ven ximus: non enim ii sumus, qui admist rint, libere pessiim, quod non satis extimus , aliquem actum esse licitum, qui plorate perceptum sit 3e cognitum , mmeritorius esse nequeat, imo ne bonus ne ulla dubitatione negare . Nam sicut quidem moraliter, quod nonnulli libe- esse plures mundos naturalis ratio Dera fronte concedunt. Ergo cum tandem gat, quoniam plures esse , ratio nulla objicis, Chilod licet sacere, licet vela naturalis probat λ sic peccati mortalis te, bene dicas, si Quae dicis , attendis: obligationem rationabilissime ubique n At poenitentiam differre non est iace- gabimus , quoties idoneis argumentis re , sed non facere: non autem statim non asseritur . Nam illud imbecillam licet velle non facere, quae non facere est , quos subjungitur, cum ex D. Th licitum est, id est, quae si non sece- mae , graviorum authorum sententia ad Tis, non peccas Verbi gratia, non i finem legislatoris minime teneamur , sed levare festucam, illicitum non est: at ad media, quae lex finis gratia colas velle non levare, si nnitum finem ho- quendi praescribit. Non enim , si finis messiim apponas, otiosum ac proinde tu praecepti Charitas est. tenemur proti licitum est. Item, non facere bonum nus omnia praecepta segis implere ex interdum licet, videlicet cum non te- Charitate: nec si lex iubet Quadrage reor: at velle non facere quod retro fimae ierinium , ut mens elevetur in etiam diximus nulla ratione honesta- Deum, astringimur proinde ex hujus ri potest . . praecepti vigore, mentem in Deum e-Ad hextum argumentum: LIcet praeis levare. Quod vero dicitur. tenendam ceptum negati um generale si, ne fia- esse mentem Iegis, non verba , si itamus inimici Dei per actum, quo inu iane : siensium enim legis amplectimur , micitia contrahitur ; at ne simus inimia non sonum verborum. Credimus nam ei Dei secundum reatum, nulla nega- que legem in eo sensiu accipiendam, tivo praecepto sumus astricti. Sicut eis quem per verba legislator efficere v
nim Θe amicitia habituali Dei nullum luit. praeceptum assirmativum est, sic de L Iam illud, mod ex Levit lao asseris
nimicitia, quae secundum reatum est , tur, nullius est momenti : Primum, quasi habitualis, nullum est negati um: quoniam lex vetiis abolita est, nec nos omnes siquidem leges praecipiunt, vel Obligat nisi ea parte , qua legis naturae prohibent actus, non habitus. Et cum praecepta continebat. Deinde, quoniam obiicitur: Velle esse Dei inimicum lex de certo quodam die is aiebatur. Cundum reatum , etiam est intrinsece quod istam propitiationis erat, ubI s malam .fateor id quidem , quia ut volitio cerdos semel in anno peculiariter pro mala sitiatis est obiectiim esse malit, sive peccatis populi orationem fundebat ad secundu achim,sive secundum reatum: na Deum , atque hostias offerebat , ut quod qui positive init habitum habere vitii, nune Ecclesia facit semel in anno obli- vel etiam esse reatu malus , consentu sana ad poenitentiae sacramentum , tum In rem, quae rectae rationi adversatur, in vetere illo pomis praesenaretur. Non imo adeo implicite consentit in culpam , erat autem Iex , quae singulis festis iasne qua nec habitum vitii habere, nec Sabbathis hanc animi afflictionem praereatu malus esse Potest: non tamen . scriberet.
proinde semitur, mod sit praeceptum Ae mihi videor satis de poenitentiae de non Perseverando in peccato, sed virtute disseruisse: proximum est , ut
solam ne velimus malum , quod cum de poenitentiae sacramento disseramus svecta ratione pugnat. Atque ut uno viὸ eam usque iam ea , quae sequuntur. verbo dicamus velle Dei inimicitiam, Primum, an Poenitentiae Sacramentum directe Charitati adversatur; at non vel- sit ad salutem necessarium t deinde, an is amicitiam , eo scilicet tempore , quo de Poenitentiae Sacramento praeceptum non teneor velle, Charitati non repuis sit. Haec enim ex mea partitione remat . Quare negatur consequentia. stant duo, de quibus accuratius disse-Ad ultimum et Quamvis sciam ego , rendiim puto, quoniam utraque Disru
598쪽
De meestate Saeramenti Poenisemia.
nendas multas Scholasticas conceriatio. nes necessaria.
De necessitate Sacramenti Paenitentiae.
Uod igitur Poenitentiae Sacramenianim non sit fidelibus ad salutem
necessarium , Primum suadetur ex eo,
Ratione. quod PQq Baritimum , qui in pecca dubitandi nim .inciderit s. non Potest per poentia
pro neωa tent Iam reparari, ut Apostoliis ad Heb. is 6. Videtur assimare , cum ait: Imposiativa Parte. - Est --semel sunt illii inti, & participes facti sunt spiritus se cti, & prolapsi sunt, rursum renovaritia Poenitentiam. Et cap. Io. Voluntarie peccantibus nobis post acceptam n litiam veritatis, iam non relinquitur pro
peccatis hostia terribilis autem qua dam expectatio iudicii, & ignis at miselatio , quae consumptura est adversarios. Praeterea s a praeciso Sacerdote non possimus etiam in mortis articulo hoc εο ῖ4' Sacramentum sumere, ut D. Thomasia L , d L autor est . Liceret autem, si esset ad salutem necessarium , cum ob id ab H retico & Schismatico Sacramentum Baismismi licite suscipiamus.
Praeterea , Deus non deficit in superis 3M ,nima. naturalibus necessariis / sciat nec natueri.M. ra in necessariis deficit: si ergo Sao mentum hoc ex divina infinitione esset medium ad salutem necessarium, certe providisset Deus de ministro in articulo mortis . Quare iure divino quia libet Sacerdos quemlibet innc temporis posset absolvere, scut Se baptirare tunc quilibet quemlibet potest . Quoci ca talem Ecclesia Potestitem Sacerdotibus fimplicibus aὰimere non valeret a quod absurdum est. Praeterea, si sine hoc sacramento non constaret salus , ergo summo Pontifici via fallitis non pateret, cum nrillum habeat in terra superiorem & indicem. At minister hnius sacramenti iudex &ssperior est, poenitens inserior ac iudicatus : non igitur est hoc sacramentum de necessitate salutis. Praeterea , si hoc sacramentum necessarium esset, id maxime ex verbis thematis r Nissi poenitentiam habueritis, Me. Sed inde non probatiir: pari enim ratione ostendetur, sacramentum charistiae esse ad salutem nocessarium ,
nus : Nisi manducaveritis carnem filii
hominis, bcc. Praeterea, D. Chrvsostomus Homulia. secunda in Hal. so. Peccata tua inquit , dicito, ut deleas illa: si coniunderis alicui dicere, quia Ieccassi, ducito ea quotidie in anima tua: non dico , ut confitearis conservo tuo, dicito Deo , qui curat ea . Et in oratione de beato Philogonio , Ego testificora vv L . ait, ut si quilque nostrum recedens a i ta
pristinas malis ex animo vereque Pro- ;α - , mittit Deo, se postea nunquam adiu N Us la rediturum , nihil aliud Deus rem . ' ' Vrat ad satisfactionem uberiorem . Idem in sermone de Poenitentia & Conseia sone, Ac Homil. D. in Genesim , dc super Epistolam ad Hebraeos Homil.
V. relarturque a Gratiano de Poenite tia, dist. I. cap. iniis aliquando : &la Magistro in η. dist in. r . Igitur Sao mentum Consessionis & Alaolutionis Sacerdotalis non est ad salutem necessarium.. Et confirmatur . quia Nectaritu tapli copiis Constantinopolitanus Chrys iro ni antecelsor . abrogavit Consessi nem quae Sacerdotibus fit, ut lib.9.H-storiae tripartitae cap. 3s. SOZomenus r
seri : Non autem vir lancius abrogaret, si Sacramentum Consessionis esset ad salutem necessarium . Et confirma tur rursum, quia apud Graecos post illa tempora confessio, quae sacerdoti fit, reiecta est atque abolita: non erat ergo medium necessarium ad salutem, alias exinde nullus Graecorum salutem
suisset consecutas: quippe ut ante do euimus in mediis ad salutem necet sariis nemini ignorantia patrocinatur sui sine illis aeternam salutem possit dipisci: quae est ratio glossae de Poenitentia , d. s. statim a princieto , ubi
tenet, Confess,onem esse institutam ex Ecclesiae traditione potius , quam ex novi testamenti autoritate. Idem tenet Panorm. super caput, Omnis utriusque sextis, de Poenitentiis de Remissionibus. D. quoque Bonaventura dia. In
. Sententiarum, q. 3. art. φ. asserit s
Confessionem non esse institutam a Christo, sed ab Apostolis : Non ergo ita
gratis est error. negare, Confestionem Sacramentalem apud Sacerdotes esse ex Divino iure ad salutem necessariam . In contrarium est D. Thoma 3. p. q. u. art. s. tibi ex verbis Them iis colligit , Penitentiae Sacramentum esse ad salutem necessarium . Quemadmodum enim de Baptismo instituendo Dominus loquitur, clim ait: Nisi quis renatus fuerit ex aqua de Spiritu San-
599쪽
eb, , tec. ita de rimientiae Sacramen- les, cum peccata sua sacerdotEuxeomto , quod erat instituturus, videtur lo- stentur, & ab eis percipiunt Absoluia1. h. i. qui , cum dicit: Nisi 'nitentiam ha- tionis sormam, remissionem quoque , bueritis,&C. . . Peccatorum simul Perciseere . Marito vethlutio In hujus controversae explicatione igitur, Coneilio Gustantiensi praesiden quaest. ponenda mihi sunt fundamenta quae- Martinus V. m Bi illa condemnationi dam ad suturam fabricam constitiem Ioannis Vulctesdefinit, quod Sacerdosdam necet saria. . . . Potest tmcatorem cor.sessum a reccatisse , Primum est , Penitentiam exteri absolvere, & quod Sacerdos, etiam h -hi, rem , m qua Sacerdos Pinnitentem a mal: s , cum intentione faciendi quia ςR Deccatis abiolvit , essio lacrameimim. facit Ecclesia , vere conficit, vere ab Hoc fundamentum primi Novatiani e- Blxit, hec. vertere voluerunt: negarunt enim , M- Suppetunt etiam Sacrarum literarum cerdotes per Ablolutionem peccata re- testimonia ad huius rei confirmatio- mittere , atque ex consequenti nega- nem, ut Illud quod D. Ambrosius ad-runt Poenitentiae Sacramentum, quod ducit Matth. as. Tibi dabo claves re-
utique mittam est, si remisito iecca- gni caelorum, ela qMMunque soli eristorum in eo non est. Adversiis quos luper terram , erit listilum ru in celis. disputat D. Ambrosus lib. I. de Poe- Item illud 2. ad Corinth. 2. Si quid nitentia, cap. 2. M Hos Uvi- donastis, & ego: nam re quod ego xlei suae postea secuti sunt autor est donavi, propter in persona Chri- Thomas Vualdensis lib. de Sacra mom sti. Et cum Sacerdotes in Baptismo sis, cap. δ3s.) nega erunt enim etiam absolvant a peccatis, eo quod Bapti ipsi, Sacerdotes vere absolvere Penia mi ministerium illis commissi an est xentes. inae tamen est aperta haeresis . pari ratione & in Ρε nitentia . uti id e- Primum , ex cap. Ad abolendam. Ex- nim interest ait D. Ambrosius tra, de Haereti c. ubi Innocentius III. trum per Pennentiam , an per la acrum inquit: Univerita qui de Sacramento hoc uis sibi datum vendicent Sacer corporis rQ sanguinis Domini nostri. dotes λ Nempe unum in utroque minia et napta simate , seii de peccatorum sterium est. Nam ut illis dictum est Confessone , ve I reliquis Ecclesiasticis Matth. ultimo, Bap iEat ouvies gentes,
Sacramentis aliter sentire, aut doce- dic. ita Joannis D. Dominus ait: Sicut re non metuunt, quam sacrolanista . misit me Pater, & eςo mitto Vos: a Romana Ecclesia praedicat Q obser- cipite Spiritum sanctim , quorum T vat, vinculo perpetui anathematis io miseritis peccata, remittuntur eis , renodamus. . quorum retinueritis, retenta sunt. SI
Deinde, ex Concilio Florentino sub ergo acceperunt Sacerdotes Potestatem Eugenio IV. in decreto lii per unione remittendi peccata , & eam exercent inrmenorum , ubi Penitentia numer absolvendo confitentes peccata sua , Rur inter reliqua novae legis Sacra- ne dubio signa illa sensibilia sunt S
menta . Item ex Concilio Trident. cramentum. Seis. 7. can. l. de Sacramentis in ge- Δectandum fundamentum : Haeresis , mre. est, negire, Sacramentum Penitentiae runa a
Praeterea, ex c. Firmiter, ubi defi- elle iudicium qifoddam ex Chri ui inia mentum. nitur , quod .lesus Christus claves Ec- stitutione , hoc est , Sacerdotes remi Clesiae comuri sit Apostolis . eorumque rentes raccata esse veros iudices a Chri-iuccessoribu ,. Clavix autem a Catholi- sto Domino constinitos. Decipiuntur O intelligiti ir potestas aperiendi re- enim nonnulli existimantes, conteii Riuim ccxlorum , ac proinde abcolvendi res esse radices arbitros , habentes Vim a iocciatis, Per quae regniim caelorum delicet pinei item ex clectione ludι- recratoribus clauditur. Nec hi ut o- candorum . Qii profecto errant in m d i intelligentiam aliunde , quam a Chri- dia luce. Nam potestas remittendi Pe sto Domino accepimus. qui Matth. i . cata Sacerdoti a peccatorious conterri um claves Petro iMiliti u esiet, ex- non ivtuit. sed a solo Christo , cuius
plicans evestigio, quidnam ipsi polli- simi iudices delegati . ,
retur, Quodam que, inquit, solveris Praeterea. Claxes non conferunt Salvi er terram, erit solutum iu in cr- cerdotibiis ipsi peccatores , sed aptelis. Dominiis Jesiis Christus contulit eas Communis quoque Ecclesiae consen- Apostolis , eorumque succcnoribus , ut ius id confirmat, quae est columna es in eap. Firmiter, de summa trinita a firmamentum veritatis, ut dicitur 3. ad definitur. Potestas ergo i vendi amne Timoth. 3. Credunt enim omnes fide- ligandi peccatares a Christo Domino
600쪽
Sacerdotibus collata est . Praeterea , Manifestissime hase res ostenditur ex illis verbis iam citatis: Sicut misit me Pater. & ego mitto
vos, quorum rem tueritis Peccata, remittuntii r eis, dic. Sunt ergo iudices
a Christo constitiati Φ a quo acceperunt potestatem peccatores judicandi. Quod ii ptinceps, qui haberet a Caesare potestatem delegandi, diceret, citi piim :Sicut misit uin Pater, & ego mitto te,
rarum remiseris delicti, &c. non iaitaremus , eiusmodi homine n edea Principe filio Cariaris iudicem dei natum . Cum igitur filius Dei, homo C Aristus Iesius, cui omne udicitur datum est, oinnilque potestas in caelo de in terra , dixerit Apostolis, Sicut
mist me Pater, dec. ambigi nulla ratione potest, eos esse iudices peccatorum a Christo Domino constit
Praeterea, Ecclesiae constetit do ape
t istime indicat penitentiae Sacrame tum exerceri iugicialiter : est enim ibi reus & accul a tor, est lententia, est pena iniuncti : Sed saec potestas, quam
exercent Sacerdotes in Sacramento, est
a Christo, ut probatum est: .ergo ab . eodem instituti iisnt iudices. Ad haec , in Concilio Florentino definitur, quod minisser hujus Sacramenti est Sacerdos habens autoritate nabsolvendi , vel ordinariam, vel ex commissione superioris: Ergo si inrisiadiationis potestas in ministro huius
Sacramenti requiritur, iam Palam fit, Sacramentum hoc esse iudiciale ex Institutione Christi. Navi scut pastores ovium Christi non liint pastores vibiis, sed a Christo : Joan. 21. Pasce Oies meas: Ad Ephel . Ipse dedit qui dam quidem Alristolos, alios Pastores: die. Ita non itini iudices ovium ab ovibus, ted a Christo: nam quibus
Commisit ut Oxes Pascerent, commisit
simul ut de ovibus iudicarent.. Tertium fundamentum. Non possime, iudices constituti a Christo iudicare de peccatis, nis ea cognoscant. HOC Iumine naturali mani sinum esti nisi mim innotet cane delicta iudicanti, ignorare necesse est, utrum solvete de-iaeat an Iimre, remittere an retinere is a re sive ablolvat, sive retineat , utraque lententia erit imprudens.
Item, quia vel iudex delegatus alia quam rinam in ringit m delicto, vel nullam: fi nullam, iniquus est mini ster iustitiae: fi aliquam , imprudentil- simus est ouamlibet injungendo sine
cognitione delicti. Nam &.xquali peius Io
inaequalia erimina vinditabit, Fc aequa lia. inaequaIi. Cum igitur Christus non in .stituerit iudicium absiurdum , dc imprudentia plenum , certe instituendo iudices pariter instituit, ut delictorum
haberent cognationem, ne turpicer in iudiciis aberrarent..iartum iundamentum . Omnium
Funda peccatorum , tam publicorum , quam Dccultorum, tam exteriorum , quam metii tam .
interiorum Sacerdotes constituti lumiudices. Patet ex univeriali Ierinone:
Quorum remiseritis i eccata , rem irtuntur eis . &c. Ioannis M. Matth. 16.Τibi dabo claves regni cellar in . Et, Quodcunqite solveris. &c. Ali H t ta Ecclesia ieduceremr , quae putat se
accli re etiam remissionem clelictorum Occultorum, quae Sacerdotibus confitetur : leducere. iir , inquam, si non accepit lent potestatem remittendi cum Publicis etiam occulta peccata.
Praeterea, s Christus de solis exterioribus loqueretur , ergo Per Absolationem Sacerdos remitteret Ium exteriora peccata, di non interiora: qu te dimidiatam veniam praeibitet: ait enim: .iorum renuleritis, rem issa iunt, tu quorum retinueritis, re enta lunt. i Quintum funὸamentum , Penitentiae s. Pinda-Sac ramentum tres Partes habere, G mentum . tritionem cordis, Coniailionem oris ,
Satisfactionem operis . inae videlicet quasi materia lunt huius bacramentis iaNam verba Absolutionis Sacerdotalisso a simi, qua hoc Sacramentum per ficitur . Nec me clam est, Scottiat in. . d. δε. qu. q. ω d. I 6. quaest. i. io Argum. negare, quod nos tanquam iundamen . Em tum iacimus: credit enim , solam Aia. Qxis sollitionem Sacerdotis esse integrumi Uur Ποι. Bnitentii Sacramentum , quia 1Ola
inquit ea fignificat gratiam , totiquo
proinde gratiam praestat . Durandus etiam in A. dist. I; qu. I. in eadem
erroris navi versatias, quatuor de C in
se dixit Contritionem 3e Satisfactionem non esse huius Sacramenti part so
Primam posuit , quod forma , id est Abi Olutio, non applicatur nisi Contes sioni: ergo sola Conisilio est materia. cui scilicet soli forma tota adiungitur:
nam Fe rei artificialis materia ea est integra, cui tam integra artis admo etur. Alteram , qtiod Contritio non in signum lensibile , res aurem sensi bises Sacramentorum materiae tune Tertiam, quod attriti e sola verum at que . HIegrum conficitiir Sacramen tum: quod si Contritio citet hnius Sacramenti Pars, non posset alia Ioco iulius subrogui. Qua viam cautam esses