장음표시 사용
81쪽
e . Argum. Eodem quoque pertinet illud Joannis , Charissimi nolite omni spiritui credere , sed probate spiritus si ex Deo
sunt : qtioniam multi pseudoprophetae ex terunt in mundum . In hoc cognoscia . I tu ε. tur spiritus Dei &ς. . Argum Confirmant praeterea idem ex illo Apostoli testimonio : Animalis homo non percipi ea , qtiae sitnt spiritus Dei , spiritualis alitem iudicat omnia. Rurium ex eo: Prophetae duo aut tres loquam x. Cor. t. tur, caeteri dijudicent paulo post Si quis videtur esse spi ritualis, cogno-1. Cor. I scat quae scribo vobis , quod Domini sunt mandata . Quicunque iSitur , in quo est spiritus Dei, cognoic re verba domini, eaque discernere iure tuo potest . Proserunt etiam alia testimo. n ia, quae quoniam eodem sirectant, eo demque modo reselluntur, non est ri cesse ea hoc loco proferret sed rati nes illas addere, quibus etiam uulntur in sui erroris confirmationem .i Ratio . Si Ecclesia, in niunt, de divini, scri-
' pluris iudicium ferret, tum inferior insis perioris legem auctoritatem usurP ret. Id quod absurdum plane est : Nam,
ut Augiist. inquit, non licet iudici de legibus iudicare , 'd secundum ipsas,
dist.. 4. mi'. in istis . . a.Ratio . Praeterea , quae iecuritas aiunt n bis erit aeternae vitae, si quaecunque de ea in sacris literis extant promissi nes . solo hominum iudicio fultae consistant Rursum fides nostra quantum apud homines in susipicionem vocabititur , si credatur hominum beneficio non secus, ac precariam habere auctoritatem p Et cum Aposto 'us asserat,sundamentum Ecclesiae esse catholicam die Ai,ostolicam doctrinam, sitam huic
certitudinem ante constare oportet,
quam illa extare incipiat . Nam si Christiana Ecclesia Prophetarum scriptis , & Apostolorum praedicatione fundata suit, ubicunque reperiatur ea doctrina, Ecclesiam certe praecessit eius approbatio, lin qua nunquam Ecclesia ipsa extitisset. Vanissimum ergo commentum est I. cap. jnstitnt Calvinus ait scripturae iudicandae pol statem esse penes Ecclesiam , quasi ab
huius nutu illius certitudo pendeat. 3 Ratio Praeterea, si scriptarae sacrae veritas ab hominum testimonio penderet, ex eoque comprobaretur, tunc ultima Gdei resolutio in Ecelefiae arctoritatem fieret. Credimus. enim Chri sumsilit se filium David 1 quoniam Deus Prophetis ira Aposto is revelavit . QDodsi iniim revelalie, ex Iccies x ait et Iitate teneremus, jam tales nostra non in Deum eandem , sed in homInes re
vocaretur . Quocirca ratio fidei sormalis non divina, sed humana veritas esset. Postremo, iit Aristoteles d nil I. v, 4. Iib. Post. cap. 2. Propter quod unumquodque tale, illud maetis. Si igitur scripuira canonica Ecclesiae auctoritate comprobaretur, plus hominibus, quam Deo crederemus. Constat vero nullam auctoritatem maiorem esse divina : qua videlicet sacrae literae pollent . Non ergo scriptura secra her Ecclesiam confirmabitur, Ae ab illius approbatione pendebit. His, atque aliis argumentis errorem suum Haere lici suadere possunt, persuadere non ivssunt. Errant enim vehementer, Cum in asserenais scripturdi Ecclefiae auctoritatem labefactare conantur. Qila de re nunc breviter. 8e ad hanc lo-lum de librix canonicis causiam disputabimus: propterea quod & a pleritaue viris catholicis contra haereticose Ecclesiae auctoritate accuratissime disputatum est; se hanc nos quoqn in ii niversim postea asserere te co firmare debemus.
Docet ad cujus auctoritatem spectat de libris canonicis j
dicare ἀSIt igitur . quod ad Praesentem y - r. Conclis
cum attinet , Psima Pro Positio Judicium de scripturis per scripturas ipsas nullo tracto idoneum esse maest. Nam , ut de pluribus aliis taceamus, morum similli omnino causa est , certe libros Ruth. Ester, Job, esse canonicos nullo modo ex itas scripturis comprobabitur. Ergo si res haec in controversiam veniat, aliunde , quam ex sacris literis petenda probatio est. Deinde , quoniam hoc idem amplius urgere volumus, si in controversia sit, an ambo Testimenta novum ni vetus Deo auctore sint edita, per nullam alterutrius Testamenti . anctoritatem haec disceptatio componi potest . Qii ienim ratione de toto volumine dubi tabitur , eadem mmite de qualibet particu Ia Voluminis ambigetur. Necesse igitur est . huius ora aestionis aliquem praeter sacras literas iudicem consti more. Praeterea Basilides Prophetas nescio quos produxit , Barchabam ,
Barchob, aliome id genus, qui re
82쪽
vera prIoribus saeculis nunquam extiis rerint, ut auctor est Eusebius lib. a.
Eecl. histor. cap. 8. At huiusmodi prophetarum libri per scripmrat ipsas
refelli non possunt . Diceret namque Basilides, praeter mi altior maiores . de quatuordecim minores , alios item
Prophetas in veteri Testamento misse , idque eiusdem testamenti testimoniis confirmaret. Nec his rationibus alia exempla desunt. Nam quidam haeretici reiecerunt Evangelia, quod Christus Dominus nec scripserit aliquid, nec scribendiim praeceperit: ut August.
. retract. cap. I6. refert . Alii omnes
epistolas Pauli respueriint, apud Eusebium, lib. I. hist. Eccles. cap. 27.
Iren. lib. I. cap. 26. Ac Origen. in 82. Psal. relarente eodem Euseb. lib. s. cap. 28. vide Iren. cap. illo 26. 2 . Alii universiam Movsi legem, atque adeo omnes instrumenti veteris scripturas abnegarunt, ut August. cum alias saepe, tum in lib. coni. Falistum, he Eulta. s. lib. eap. ult. auctores sunt. Nos vero hos libros in universum recepimus. Item , qtiae Nicodemi& Bartholomaei nomine ab Haereticis
proseruntur, evangelia contemnimus: Marci evangelium veneramur. Ac nos quidem harum rerum causam reddimus: Isi vero e us, quod univerta tenet i tenuitque semper Ecclesia, rati nem reddere nullo pacto queunt. Imo vivorum .idicum auctoritate sublata,
nihil illis superest, ni fi ut totum sacrorum Biblionim codicem de medio tollant. Adde, quod scriptura Iudex est mortuus, qui nec litigantium utrinque rationes audire , nec lententiam ipse eloqui valet. Accedit, quod si in humana aliqua repub L talis iudiciorum esset forma praescripta, ut nulli essent judices vivi, sed lotis exaratis literis
controversia quaecunque de Illius reis i. scripturis exorta, liniretur praeterquam quod forma iudicandi stultissima esset, nullus etiam elset litigandi finis. Ei enim , qui neget in sinimeruum,
nulla vis inlarri queat, s vivi judices
nulli habeantur. Ita muta I . non adscripturam dissidentes homines reseruntur , sed ad vivorum examen iudiciumque . Et Malach. . 2. mP. Labias inquit , lacerdotis custodiunt icte tiam, de legem requirent de ore eius. De ore eius, ait, non de lege ipsa. Et Act. Is . non ad scripturam appellaverunt Antiocheni, ut intelligerent, an verba Pauli divina essent:
sed ad Apostolos 3c seniores , qu j Grant Hierosolymis. Nec Apostoli de
seniores scripturam iudIem , sed semetipsos de Spirimm sanctum posuerunt. Visum est , inquiunt, non scripturae, sed spiritui sancto, ne nobis. Sanctus quippe spiritus non habitat in litera, sed in spirim: non in syllabis,
sed in cordibus. Quod si ii qui Paulo adversabannir, scripturae in causa
illa iudicium peterent, quaestio hodie
Secunda propositio . Iudicium de scitia 2. ConcI.
pluris Canonicis ad privatas reipub. Christianae cives non Pertinet. Primo,
quia in humana repub. eiusmodi iudicia non permitterentur privatis homuni b. nisi legislatores desipuissent. Uterque enim eorum, qui dissidium habent , hanc sibi iudicandi pari rati ne vindicaret auctoritatem: sicque nullus esset dissidiorum finis. Privataser o cujusque vel revelationes , vel opinationes velle sequi, idque in quae stione fidei necessaria , stultum erit. Pro sua etenim factione quisque definiet, he quae ipse existimaverit, ea sibi asseret a Deo revelata . Quid ρ quod nullus homo privatus certam habet in Ecclesia auctoritatem, nullus apud reliquos fideles exploratam Aesolidam veritatem p ita judicium quod cunque ab eiusdem privato cive Pr sectum infirmum erit: 8c scriptura
rum proinde fides incerto & imbecillo sundamento nitetur. id λ quod
Deuter. r . qRaestiones .graves non ad
privatos iubennar deserri, sed ad eos,
Ili habent publicam in Ecclesia Pote-atem. Quid λ Num Antiocheni pri
vati homines iudicium sibi assiim e-
re in illa controversia, qua dubium erat , Pauline verba Dei essent, an non Minime vero. Sed miserunt ad Apostolos 3e seniores, qui erant in Hierusalem . . Actor. rs. Adde huc , quod cum quidam viri doctissimi negarint epistolam ad Hebraeos esse canonicam , alii auctores quoque ipsi nonisnobiles Apocalypsim Ioannis excluserint, non posset ex iniusque privat rhominis sensu ea doctissimorum vir rum controversia componi. vide Oriis genem, homil. r. in Elech. Gregor. NaaeianZemim in Apolog. Hieron. in Eaech. cap. II. Se in Hiere. cap. 23. ut intelligas, quam parum sit deferen
dum in hiis usinodi rebus privatorum hominum praeiudiciis . Sed de his
multa posterius. Nunc . reliqua pers
Tertia propositio. Ab Ecclesia est a. Conet.
83쪽
gula est, ad libros vel in cacrorum mus , EVc. Alioeui, quorsiim illa nitianiimerum recipiendos, vel etiam ex meri tam subita & inopinata mutatio peo numero rejiciendos. Hanc tenuit Apostolus quoque Paulus id mamlaste Irenanis, lib. 3. adversus Haereses. docet in epistola ad Calat. cap. 2. . cap. 2. r. Eu 4. & August. lib. con- Nam cum accepisset Euangelium pertra Faustum II. cap. 4. & lib. 28. revelationem desiit Christi, fle mansis- cap. 2. EV 4. & secundo libro de do- set cum Petro & Iacobo diebus quin-ctrina Christiana , cap. s. Denique in decim , alcendit rursiis Hierosolvinam libro contra epistolam Manichaei , secundum revelationem: te contulit cap. s. ubi illa est omnium sermone cum Apostolis te fidelibus Euange- trita sententia: Euangelio non crederem, lium , quod praedicabat in gentibus: nisi me Ecclesiae moveret auctoritas. seorsum autem iis, qui videbantur ali-Haec eadem definitur a Concilio quid esse: ne forte in vanum cnrreret Toletano primo , in haec verba . Si aut cucurrisset. Quod si Ecclesiae pr quis dixerit, vel crediderit alias scri- batio non esset necessaria , certe non uturas esse canonicas, praeter eas, quas stilitet sollicitus Paulus, ut ascenderet Ecclesia catholica recipit, . anathema ad conserendum Euangelium, ne sorsit. Ecclesiae igirur catholicae aucto- te, Scc. Atque ut Augustinus Con- ... ritas certum argumentum exhibet ad tra Falisium ait si Apostolux Paulus libros sacros vel recipiendos , vel non inveniret in carne Apostolos, cumtejiciendos , id quod multis magnil- quibus conferret Euangelium, Eccle-que rationibus comprobatur . . sia illi omnino non crederet. Et Hie-
Primum enim , si hugis modi res in ronymus in Epistola ad Augi istinum ,
contentionem veniat , cum nec ex haec Apostoli verba pertractans , Exscriptiiris ipsis, nec ex privata cuiuia his inquit ostendit se non habuisse iis opinatione fit censera serenda, ex securitatem Euangelii Praedicandi . aliquo hanc loco petere necesse est. nisi Petri, & qui cum eo erant, fuis-
Non est autem unde commoditis atque set sententia roboratum . Est autem constantilis eiusmodi iudicium centu- haec epist. etiam in tomo operum ramque petere debeamus , quam ab Au Sust. secundo, num . rr. Et Ter Ecclesa, quae est columna te firma- tullianiis lib. 4. adversus Marcionem ,
mentum veritatis. Ad Ecclesiae igitur Propterea, inquit, Paulus Hierosolv- tribunal est haec quaestio referenda οῦ ω mam ascendit . ad Apostolos coneliis decremm Ludius lapis erit ad' sultandos, ne sorte in vacuum cucur- Iim ib I. expIorandum , qui liber canonicus risset. Non enim susticeret ad fidem sit. singularitas instrumenti destinita pa-
Llt. ii. eri Item , ut D. Aldust Iniis contra Fau- trocinio anteeetarum. Denique ut cum stum Manichaeum argumentatur , in auctoristis contulit, bc convenit de reis libris Ethnicorum non alia ratione gilla fidei, dexteras mi lcuere. Iginita magis veros auctores exploramus , si ipse illuminator Lucae auctoritatem quam ex communi consensu tk testi- anaecesibriim Q fidei, & praedicationi in Onici eorum, qui fuerunt ante nos. suae optavit, quanto magis eam Euan- Inde enim Platonis, Arist. Ciceror gelio Lucae expostulem , quae Euan Gnis libros novimus, nisi ex eorum, qui Ilo magistri eius fuit necellaria ρ Hanos aetate antecesserunt continuis testi- ctenus ille.
montis λ Si ergo in caeteris omnibus Idem quoque habetur Adtonim tr. hme via tutissima, de certissma est Cum enim apud Antiochiam dubit
ad cognoscendum cirrusque libri au- retur , an Paulus, te Barnabas verectorem, citr haec eadem non erit cer- sentirent & docerent de cessatione leta re explorata viro catholico ad in- galium , stanterunt fideles, ut ascende-tellisendum hunc librum esse Mat- rent Pauli is de Barnabas, tu quidam thaei , illum non esse Thomae , hanc alii ad Apostolos tk presbuteros in episto Iam esse scriptam a Paula, i Hieriisalem . Non ergo uniisquilini telam a Paulo scriptam non fuisse λ EG per se cognoscit, an doctrina ex Deoclesiae itaque testificatione libri sacri sit, necne . aut ipsa statim doctrinaidis.. siunt admittendi. Qitia videtur Joam cuivis sese esse divinam manifestat: ' nes Euangelista significasse, cum ait: t sed Ecclesiae opus est approbatione. Hic est discipuliis ille, qui testim Quod Lutherani tandem in comitiis nium i erhibet de his: & icimus quia Augustanis consessi simi , . habere sciverum est testimonium eius. Joannes licet Ecclesiam aliaetoritatori ad discer- ergo testimonium perhibet Evangelii, nendum verba Dei a verbis hominum.
84쪽
Babylon. Hi de ordinis Sacramento agit , confitetur quidem Ecclesiam ha sere potestatem discernendi verbum Dei a verbis hominum, sed non proinde tamen iudicem esse verbi Dei. Quemadmodum stinus ait, quod
veritate ipsia .sc capitur anima, ut Peream de omnibus certi isme iudicare possit, lia veritatem iudicare non possit a dicere nitem cogatur infallibili certitudine . hanc esse veritatem iudic ea magis , quam iudicans: Ita Ar in Ecclesita talis, inquit, est sensus , illustrante spiritii , in iudicandis, 3c
approbandis doctrinis, quem demon-ilrare non Potest, bc tamen certiss-mum habet. Sicut enim apud Phil lophos de communibus conceptionibus nemo iudicat, sed omnes per eas iudicantur: ita apud nos de sensti spirinis, qui iudicat omnes, Ac a nemine ludicatur . Sed nos hoc lane loco de
therani vel inviti concedunt, ex Ecclesiae auctoritate certum argumentum sumi, vel ad libros sacros admittendos, vel ad eos repellendos , qui lacri non sunt. At vero non parva mi ustio se offert, an nomine Ecclesiae significemus hoc Ioco EccIesiam , quae fuit tempore Α-Postolorum , an fidelium congregati nem, qui modo sunt: an potius linia versam collectionem Christianorum,
a baptismo Christi per Apostolos 3e
Caeteros successores eorum , iisque ad haec tempora propagatam . Durandus
enim in L Sententiarum , distinctione vigesimaquarta, quaestione prima , de Gerson de vita spirituali animae, lectione 2. corollario 7. hujusmodi at e oritatem sacros libros approbandi, vel etiam non sacros reprobandi ad Ecclesiam referunt fidelium , qui cu nApostolis extiterunt. AtJoannes inie- donis libro primo de Ecclesiasticis scripti iris de dogmatib. capitulo I. dc Thomas Uvaldensis libro 2. doctrinal. iid. antiquae capitulo I Ac 2o. hanc auctoriIatem existimant referendam ad seriem patrum omnium, δe fidelium ab Apostolis succedentium. Quae ea dem profecto videtur fuisse sententia Irenaei lib. I. cap. r. N lib. 4. ca Piuilis 63. adverἱiis haereses, de Tertulliani libro . adversus Marcionem , dc Αugustini libro 33. contra Faustum Manichaemn, re in lib. 2. capitulo 6. conintra Julianum Pelagi ainim, de libro 2.
ctoritatem huius etiam temporis Ecclesiae tribuunt: quae videlicet eadem est clim antiqua . habetque eundem veritatis spiritum assiste naem. Ego vero primum sentio ad A p los pertinuisse libros secros probare,
non sacros reiicere . Nec enim alios libros canonicos habemus sive veteris, sive novi testamenti, quam quos AP stoli probaverunt, atque Ecclesae tradiderunt .
. Existimo deinde hiiiusmodi traditionem Apostolicam non alia ratione melius innotescere, quam per Patres ne doctores Ecclesiae post Apostolossiiccedentes et quemadmodum non alia via certior atque expeditior est, 'ad Christi Ar Apostolorum reliquas traditiones cognoscendas: quod silo postea loco demonstrabimus. Atque horum quidem neutrum oris est exquisitis rationibus confirmare : tantum satis est
Illud vero demonstrandum est, Ecclesiam fidelium nunc virentium, non quidem scribere canonicum librum posse, sed definire, an hiber, de quo
disputatio est, canonicus sit, an non. Quia definitio dubiorum, mae circa ficlem modo exoriuntur , ad praesentem Ecclesiam pertinet. Oportet enim iudicem vivum in Ecesesia esse, qui fidei controversias decidere possit. Siquidem Dens .in necessariis Ecclesiae suae non defuit. At Iibrim esse canonicum necne, fidem maxime tangit.
Ad Ecclesiam igi uir huius temporis huius rei iudicium pertinebit. Nam si
errores, aut sanae Goctrinae adversantur, Ecclesia , quae nunc est , condemnare nequit, profecto iudicibus de medio sublatis, huius Iaeculi haeretici
impune vivere, atque adeo regnare polsint.
Rursum , tempore Hieronymi dubitare catholico licuit, an ApocaIvpsis Ioannis sacra de canonica esset. Nur Cautem, ut suo loco ostendemus, id non licet in dubium vertere. Ergo post tempora Hieronum i Ecclesia auctoritatem habuit illam quaestionem Pr
Qiamobrem cum nostro tempore quidam i in dubium vocent, an B ruch Ie Machabaeoritin libri, ac cae teri, de quibus quaestio in manibus est, canonici sint i necne, hanc certe ambiguitatem praetentis Ecclesiae judicium explanare Poterit. Praeterea. Ecclesia quae nunc est, in fide errare non potest. Ergo si crediderit aliquem librim eue can
85쪽
nictim, ex eius testiinonio idonemn huc pertinere . Sed ideo ad eos non firmumque sumetur a Theologis arbu- esse opus recurrere , quia nescierunt, mentum . Nam Ac Ecclesia praesens inquit, fidem itam congruis vocabulis, docere eos , qui fidem susceperint, atque ab omni intricatione liberis se suo iure potest, quaecunque fidei liint, cessorum consignare memoriis . Nam& sacros libros, quos per traditionem quae ad fidem spectant, sunt in dupli- veterum accepit, posteris suis ipsa tra- ci differentia. Altera , quae omnes fidere . Qui quidem posteri fidem ris deles explicite credunt: ut filium mixtine habeant Ecclesiae praesenti ne- humanam naturam suscepisse . Altera cesse est : ut praesentes credidimus vero sunt, quae videlicet soli maiores proxime antecedentibus, bc illi se Pe- Credere enentur explicite, populus a uintioribus, serae quadam de ordine usque rem implicite in maiorum fide : ut misad Apostolos : quibus fideles tunc vi- trem dic fili im esse unum principium Spuvi proximius crediderimi. ritus lancti . A populo is itur riidi in Sicut enim in disciplinis duo prin- rebus fidei, quae sub priori genere concipiorum genera cernimus, unum re- tinentur, iure forsitan testimonium p motum , alterum Proximum, hoc P stulaveris: quod earum re. um fides stremi im , ilIud Primum, nec conclu- que ad maiores ac minores pertinet .siones ad prima initia, nis per postre- At in his, quae ad alterum genus is
m, referuntur: sic nec fides .succeden- ctant , si qua quaestio exoriatur , inetium ad eos, qui nos aetate antecesse- Pti illinum erit , ut imperitum vulgus,
nint, nisi per nos referri potest, do- delirus senex, garrula anus, sutor imnee ad Apostolos, & inde ad Chri- doctus consulatur : idque maxime sistum perveni uir, ubi tanquam in pri- non ad ecclesiam praesentem , sed ad .mo fundamenis catholica fides consi- eam, quae superiorum fuit temporum , stit. Quemadmodum etiam utraque di- huiusmodi quaestiones sint referendae .sciplinarum principi . firma sunt, utra- Quod fieri oportere, Thomas ipse Uva que item conclusiones certo probant, densis asseruit. Cum igitur fides de nu- licet altera mediata, altera immediata mero canonicorum librorum explicita, sint: ita re Ecclesia, quae nunc est, non popularium si, sed maiorum , ad certum argumentum dogmatis Christia- quos utique spectat , quinam sint sacrini exhibet, quamvis ipsius demum fi- libri , S scere , fateamur necesse est,
dej ad Christi & Apostolorum sit do- in huiusmodi quaestione , uuam modoctrinam referenda . . . versamus, teitimonium a plebe non es-Qua in re videtur mihi falsus Tho- se requirendum, sed a doctoribus e mas uvaldensis . Etenim, ut Paulo. clesiae, Quibus Ac Plebs rudis debet crete indicavimus , aliud est quaerere, dere, ad quosque smilium rerum ju- quid Ecclesia praetens definire possit, dicium Pertinere, ut justum, ita quoiade quousqiae habeat controversias de- que Certum est. Quo fit, ut si omnes cernendi amstoritatem, aliud vero in- lancti oc doctores Ecclesiae asseruerintvc si reare , quanam via fle ratione ad aliquem librum esse canonicum, id pro rectam Ae firmam harum rerum de- certo habendum sit, perinde ac si to finitionem valeat perveniri . Ac nos in ecclesia asseritasset. Qilod uberius a quidem ingenue fatemur , non esse lao locia Oxplicandum est. De tertia i-mine novas revetitiones expectandas, Zimr P Positione satis est dictum. s ve a si immo Ρontifice, sue a Con- . λrta PropositIo. Ad concilium u- - .cilio . sive etiam ab Ecclesia tota: sed naveriale Praecipue pertinet definire , inquirenda potius maiorum documen- qui liber sit canonicus . Quam quidemia ae fanctorum scripta , Apostolicas Propositionem aequo animo paterer ab rursum traditiones, lacras etiam lite- haereticis non adinitti . Sed illud triras constulendas, atque Per hujul modi men doleo vehementer , quod eam no
conquisita media quaestionem de fide nulli fideles inficiantur, in quibus Tho- propositam decernendam. Nam Ac Α- mas Uyaldensis esse videtur, lib. 2. d postoli de seniores congregati in Con- ctrinalis fidei antiq. cap. 3 .cilium Hierosolymitanum , magna fa- Probamr tamen illa manifeste , quia
et ain conquisitione . tum ex rebus an- P Nnere fidelibus ea , quae itini divite actis , uim ex scri Patris Propheta- nitus revelata, ad ecclesiae pastores marum , lententiam de re proposita at- xime spectat : vim quia tota ecclesiaque in quaestionem vocata , tulerunt. hululi di revelata proponere & doc Fallitur ne in alia re, nisi fallor e- re non valet: tum quoniam ut posset,po , Thomas Uvaldensis, cum asterit non deceret tamen, ut tota ecclesia d
testimonium hicorum fidelium etiam cendi ossicium assumeret: tum quia pa-
86쪽
stere oves in scientia Ae doctrina , pr prium muniis pastorum est, ut Hiere miae a. dicitur. inm quoniam aliqua do inter ipsos catholicos concertatio est, an hic , aut ille liber eanonicus st.
Ad dirimendam igitur hi sus modi di
sceptationem, oportet in ecclesia judi-cts esse, quorum sententiam fideles debeant sequi. Indices autem in doctrina fidei non alios convenientius accipimus , atque Episcopos 8e Doctores, quibus fidelium instriictio demandata est; quosque si de medio tollas , Ecclesiae liniversalis indicia protinus aufers . cum tota ipsa Ecclesia, hoc est. fideles omnes , convenire ad iudicandum de proposita quaestione nec debeant, nec vero possint ἀPraeterea, concilium est certa reguisti in his, quae fidei itini, ut posterius ostendemus . Cum iginir haec qiiaest. de libris secris atque canonicis ad fidem attineat, concilii testimonio aia de poterit definiri. Id quod Anti chenos intellexisse constat. Non enim
quaestionem de Iegalibus ad fidelium plebem, sed ad Apostolariim de seni
rum ivnodum retulere. Nec Post comcilii sententiam illius relictus est dubi- . tandi lacus . Acto. Is.. Conel . inta Propositio . Ad summum Pom
. . UM pertinet definire, quinam liber sit canonicus . Primo , quia maiores
Ecclasiae causae aci Summum Pontificem referendae sunt, ut Innocentius probatd e baptismo cap. ma ores: nosque idem etiam sumus demonstrati iri . At haec de libris canonicis causa maxima est: ad summum itaque Pontificem est referenda . Deinde qnia contingit esse dissidium inter Patres in concilio confregatos . Qiod si non esset iudex incesina , qui hanc contentionem lite rae dirimeret, certe non esset Eccleae a Deo provisum in rebus necessariis αPraeterea, is Summus Potilax qnoties de fide pronuntiat. errare neqvit: quod suo postea loco etiam commonstrandum est . Ipsitis ergo Pontificis testimonio tanquam certo indice Probare poterimus , qtiis liber sit canonicus, quis contra non si iae.R Roma- 'stremo , id ostendimr argumento ruriam. as. Nicolai Papae . Nam quod vere sedes Apostolica probavit , hodie tenetur a ceptum : bc quod illa repulit , hactentis ineficax prorsus habetur : Ita opiissicula doctoriim , quae approbavit, L elesia probat : qtiae contra reprobavit, Ecclesia reprobat Summorum ergo Pomtificum de hisce rebus testimonium,
ipso etiam perpetuo rerum experimen is firmnm ac certum habere compe
limur. Nam Ac EuangeIium, quod Paulus praedicabat in gentibus, ut ante ex Tertulliano, Hieronymo , 9 Augustino monstravimus , non misset ab Ecclesia receprem , nisi Petri auctoritatefitisset roboratum: At iit idem Hier. in lib. de viris illustribus ex Gemente in s. υπιτυπωροων scribit,Marci Euangelium , cum Petrus audisset , probavit:& Ecclesiae legendnm sta auctoritate edidit . Idem vero Eusebius libro r. Ecclesiasticae historiae, cap. v. nons tum Clementis, sed ex Papiae testim nio confirmat . Constat autem , qui Petro succedit, hunc eandem potestatem habere in illis sane, quae sunt Ecclesiae necessaria. Ad summum ergo Pont Meem hibiismodi de libris canonicis :udicium pertinet. Nam de si qua similis quaestio in veteri lege exoriretur, ad pontificem ehis definatio pertineret, ni Detit. t . legimus. Hacterius quanta fieri potuit brevitate a nobis ea dicta fit ne, iniae praesenti J O satis erant, ut pius Iector intelligeret , quibus authoribus, in libris canonicis constituendis, fidem habere oporteret. Nam si quae
horum n ors vi argumentis indirent , ist in universem probentur omnl-bus , ea suis postea locis confirmabunis inr . Nunc vero illud agendum esse
nito, ut argumentationes nostitim verae religionis , quam brevissime etiam possiimus, resellamus - '
AD primum igitur artiimentum sic
resipondeo : Si Christiis ab homine testimonium non accirit , tibianam illud est . Fuit homo missiis a Deo , tit testimonitim perhiberet de Iumine λ Ubi rursus illud , Vos testimonium perhibebitis de me , quia ab initio mecum estis p ubi denique i 'lud ne omnia repetamus Eritis mihi testes in Hierusalem Ate. Sensus igitur est: Ego hominis testimonio non eam quidem: sed assero tamen testimonium Joannis propter vos. Iduoque sit ibin; it. Sed haec dico, ut vos salvi sitis. Quod
autem ipse humanum testim nium non quaerat . quo videlicet ipse minime eis fere credendus est, probat sit bungensi. go habeo testimonium ma us Ioa
87쪽
nisi . c. Et revera convincit, ut qui divinum testimonium liuo, ipse qui dem propter se non accipiat ab homine testimini tum , sed oblatum tamen Propter aliorum utilitatem non repudiet. Iciam ula. In eundem quoque sensum deinde sub-
inseri, Claritatem ab hominibus non accipio ; cinn tamen Petrus dictus sit sita morte Deum glorificalle . Ac de primo qii idem argumento citis iaRespon. Ad secundum vero facile responde- ad a. tur, Apostolum ibi non cum imperitis , sed cum doctis habere sermonem. Ait enim , Non scripsi' vobis quasi i- norantibus veritatem, sed quasi scientibus tam . Sapientibus ergo Ecclesiae magistris. unctio interior si scit ad ea , suae fidei adversantur , refutanda : at
ignorantibus opus est etiam externa dO- trina , Corum maxime , quos Diu ficonstituit in Ecclesia pastores c d etores . Intelligendum est etiam, d ctrinam fidei singulis hominibus necessariam , unicuique per se sorte innotescere , si spiritum manentem in se habet. At vero quae sitnt in fide, non singulis quidem necessaria , sed ad Ecclenae communem utilitatem I ertinentia, non ea statim a bonis viris cran
sciantur , quamlibet spiritum Dua de unctionem habentibus . Si enim sim-lici mulierculae proponatur, an accientia in Sacramento altariis sne suta
iecto sint, quamvis saneta sit 'e justa,
non est opus ea de re ab unctione d ceatur . Sed si illud ab ea inquiras , num Christus pro peccatis nostris san-gii inem fuderit . id protecto ab unctione docebitui . quoniam Praestanti quod in se est , Deus fidem ad salutem necelsariam non laedat. Porro autem cum quaestio haec de numero librorum Canonicorum non spectet ad sngulos , sed ad doctos in Ecclesia viros referenda fit, fit consequens, ut ad cognoscendum an hic liber, an ille sit Canonicus, non fit satis unctionem habere . Non enim unctio quemcumque simpliciter docet de omnibus , sed quemque de his , quae sunt ei propriade necessaria . Atque haec satis abunde
erant , ut secundum argumentum eluderetur. Sed ut 1is morem Seramus,
qui aliud praeterea quicquam in illius
testimoni: explicatione desiderant, tertia adhuc responso adiicienda est . Noas quidam in Ecclesia primitiva tantos habuere fle in virnite de in doctrina
progressi is , ut nullo doctore externo Indiaerent, quippe qui spiritu docente nossent omnia , idcirco gratiam illam
Spiritus Sancti nos re ad omnes , M
ad hoc etiam temptis reseremus. Alii qui si quis aut linguarum donum , aut alia multa, quae spiritus a principio m delibus impertiebatur , modo non habeat, non te arbitretur spiritum accepisse . nec nn him sese existimet, nisi cum Antonio Monacho AEguptio streulla scientia literarum divinas str patras intellexerit. Quod si etiam num unctio docet sine externo doctore de I .
Omnibus, non. doceant Parentes Parvu- ciuitl-
Ios suos doctrinam Christi; sed ne adipitiin uuidem Euangelium audiendum atque discendum eat populus in E clesias; quin etiam codices nullos legat , nec legentem explicantemque homunem audiat : expectet vero rapi se uiaque ad tertium coelum , Ac ibi omnia Christianae doctrinae musteria perci--re: Caveamns, Augustinus ait, tales tentationes stuperbissimas, magisqtie
cogitemus Ze ipsi im Apostolum Paulam , licet divinis & voce Ee spiritu instructum , ad hominem tamen mi ialam esse, ut ab eo disceret , quid se
oporteret facere . Actor. q. Et Cornelium cogitemus , quamvis N exauditas orationes eius , eleem ima que
respectas ei Angulus nunciaris, Petra tamen traditum imbuendtim , a quo quid
Cred dum, qn id sperandum , qu id diligendum andiret. Aet. ita Ac de secundo argumento h ictenus.
Tertium vero eludi primum poterat RG o. eo rerum discrimine repetito, quod in ad 3 superioris argumenti consutatione posui miis. Concedimus enim liberaliter, doctrinam cuique in sua vita 'e statu necessariam , illi fore peri peltam de cognitam , qui fecerit voluntatem Dei.
Sicut enim gustiis bene aste itis diis rentias saporum facile discernit ; sic animi optima affectio facit , ut homo doctrinam Dei ad salutem necessariam
discernat ab errore contrario , qui ex Deo non est. Qiae vero Ecclesiae sitne communia , nec ad iudicium 8e fia spectant sin illorum , en non a quovis discerni he iudicari possunt , quantumcunque is Dei faciat voluntatem . Hntismodi anteum sunt , quae versantur in hac controversia de librorum divinorum numero . Nec illarum etiam re
a judicium adeo perspicuum est cuia vis, ut statim, ac sine doctore in Promptu sit . Erant enim quidam verbum Panti cum aviditate inscipientes , de quotidie tamen scriitabantur scripturas, si haec ita se haberent, Actor. II. Et cum quidam docuissent sine circumcisone neminem poli e salvari , non protinus cuilibet exploratum suis, num ea
88쪽
Resp . ad 4. nonnuIlii Praemissis
Liber Secundus. Caput VIIII a s
vox ac doctrina ex Deo esset , an non: mana incitamenta necessaria esse, quῖ
sed relata est potitis ad Apostolat Aesertiores quaestio, fle adhibito concilio. gmqtie priris sacta disquisitione, finita , Act. v. quod, si quae in hibiis
argumenti refiitatione dicta sunt., cuipiam adhuc non esse illa satis videam tur: habeat & hoc responsum: Christiim non dixisse nitidem , uili iscerit voluntatem Dei, hunc per se Ae sine
magistro veram omnem prophetarum s
Euangelistartim , A postolorumque doctrinam posse a falsa discemere , aut oves sine doctore externo vocem Christi internoscere , contrariamque alieni refutare: Sed id docuit, cum adest fidei magister idoneus, qui rem credendam aptis loco & tempore, solido pondere , ac Certa Mictoritate Proponat smnc auditorem , si bonus est , Dei doctrinam accepturum , sin malus, repudiaturum. De se quippe Christus tua que doctrina peculiariter loquebatur I uem quoniam pater signaverat Dens, gucem ac praeceptorem mundo dederat, omnique testimoniorum genere com-Probarati ei tot, tantisque ar mentis Euangelium an nuncianti, ei vitie, do ctrinae, miraculorum gloria praestanti, et humana atque adeo divina ait toritate inllenti, fidem non habere nemo fine peccato poterat. Αbeat nunc Dr-therus , Ae quas Ecclesiae fidem vali-d issimis arietibus concusserit , vanissima exultatione bacchetiar. Nos Vero
intelligimus potius illum, quem diximus eme verborum Christi sensium, cum ex aliis Evangelistae testimoniis, tum vero Praecipue ex ipso eodem , quod
ex Cap. Io. Lutheriis adversus nos citat.
opera, inquit Dominns, quae ego s cio in nomine patris mei , haec testimonium perhibent de me . Sed vos
non credatis, Mia non estis ex ovibus meis . Et statim . Oves meae vocem meam audiimi. Nam certe si non audirent, eae oves Christi non essent, ut quae ad vocem proprii pastoris tam exploratam Be certam, cultas auribus o virdeicerent. Qua ex re Patet , quam
inepte a Luthero illa Domini testimonia in hac causa, de qua nunc disserimus , relaramur. De tertio igitur
Quarto prius quam respondeo, OP rae pretium misi facturus videor . si strictim quaedam attigero, quo facilius non hoc solum argumentum diluatur, ' verum etiam ea, quae,inceps dissere da si int, explicari queant. Primum ergo id statuo, iuxta communem riem, aliqua exteriora he h bus ad Eua nulli fidem inducamur . Quomodo enim credent ei, quem non audierunt . Quomodo autem audient si ne praedicante Item , si non ventia sem , 3e locutus eis non filissem , pe catum non haberent: 8e Si opera non fecissem, quae nemo alius fecit, ex cusationem haberent de peccam seo . Non igitur solum necessarium est, ut credituro ea, quae sium fidei simpse iter ab homine Proponantur , quasi Drima principia discipulo : verum etiam opus est exteriorem aliquam persuasi nem , & humanum incitamentum adhiberi : quomodo principia Geometriae nonnulla a magistro Ae explicantur , M
dentur. Hinc illud est, quod cum dixisset. Movins Domino , Non credunt mihi , Dominus ei δedit potestatem signa faciendi . Hinc rursim illud , Praedicaverunt ubique, μ' .ino ae x
cooperante, dic sermonem confirmante
sequentitiis fignis. Huc illa pertinent, Hic venit in testimonium , &C. ut O- Iom. 1.mnes crederent per illum. Et Sergius Paulus vir prudens crim vidisset Bactum , credidit , admirans super doctrina Domini. Actor. rg. Et Centurio videns quod factum hierat, glorificavit Deum, dicens: Vere filius Dei erat iste . Lucae 23. Et cognovit pater, quod illa hora esset , in qua dixit ei Iesius, Filius mus vivit, Ac cre didit ipse die domus eius tota. Ac Paullo ante: Ex civitate autem illa multi crediderunt in eum. Samaritanoriim , propter verbum mulieris testimonium
perhibentis; quia dixit. mihi omnia quaecunqtie seci: 3e multi venerunt ad Iesum , Ae dicebant: Quia Ioannes quidem signum lacit nulldm . Omnia au- Io-I . tem , qliaecunque dixit Joannes de hoc, Vera erant . de Ioan. D. Introivit ille discipulus, qui venerat primus ad monumentum : & vidit, Ae credidit. No dum enim sciebant scripturam , quia Moe. 1. Murtuit eum a mortuis resurgere. Philippus denique Ac Petrus non utcumque fidem Eunucho , Cornelioque prom- actor. 1 siete i sed die causas etiam adhibuerunt, Ac Caet.
Deinde id quoque statuendum est, auctoritatem humanam Ae incitamen ta omnia illa praedicta, sive alia quae cunque adhibita ab eo , qui Proponit
fidem , non esse sirificientes causas ad credendum , ut credere tenemur : sed praeterea opus esse interiori canis efficiente , id est , Dei specilli auxilio
moventis ad credendum . Docem id Divus Thomas , ad Roman. I . L D cum
89쪽
ction. 2. ae Divus Augustinus libr. r. r trac. cap. 2I. 8e alias sxIM . Quin sacrae literae id quoque docent: Quam specios , inqtiit . laedes euangeli Eantium Pacem , euangeliZantium bona: sed non omnes obediunt Euangelio. Esaias enim dicit, Domine, quis credidit audiminostro , se brachium Domini cui reis velatum est Item, Nolite murmurare invicem : nemo Potest venire ad me , niti pater , qui misit me , traxerit eum . Est scriptrum in Prophetis , Et erum omnes docibiles Der . . Omnis , qui audivit a patre, de didicit, venit ad me .
Et inserius , quibusdam discipulis dicentibus . Durus est hic sermo , 'equis potest eum audire λ Propterea imquit Dominus y dixi vobis, quod nemo potest venare ad me , nisi fuerit ei datum a patre meo. Et alio loco, Cum autem tanta signa secisset coram eis , non credebant in eum, ut sermo Esiliae impleretur, Domine quis credidit auditui nostro λ de brachium Domini cui revelatum est &c. Externar igitur mnes se humanae icrsuasiones non sunt satis ad credendum, quantumcunque ab hominibus competenter ea . quae sunt fidei, proponantur . Sed necessaria est insuper causis interior, hoc est, divianum quoddam lumen incitans ad credendum , & oculi quid im interni Dei beneficio ad videndum dati. Viderunt
inquit Moyses oculi tui signa illa
portentaque ingentia , he non dedit tubi Dominus cor ad intelligendum ,&aures ad audiendum , nec oculos ad videndum . Hoc quoque sua voce dilucide confirmavit Christus Petro i quiens, Beatus es Simon Ba Tona , quia caro & sanguis non reucavit tibi, sed pater meus qui in coelis est. Certe P trus audierat Ioannis Baptistae testim
nium ς quo aperta Voce clamaverat ,
Christum esse filium Dei . Multa insuper Christi miracula viderat, &ta men post haec omnia non aut testimq-nio, aut alictoritati Ioann Is, non miraculis visis, fidei confessionem Chiussus assgn.it , sed divinae revelationi. Et ad Thessalonicenses , Gratias a3imus Deo, quoniam clim accepissetis a nobis versum auditns fidei, accepistis illud non ut verbum hominum , sed scut est verea verbum Dei, qui op xatur in vobis, qui credidistis . Sunt de alia. Pleraqne sacrarum literarum t stillionia tn: huius rei confirmationem. Ut ad Corinth. Nemo potest dicere , Dominiis Iesiis, nisi in Spiritu sancto, Ze caetera quae sequunt ir . Et rursum , inter spiratus esurismata Paulus enu'
merat fidem. N alibi: Non siimus sus- 1. Coe. t. ficientes, Acc. Et apud Lucam: Quae . dam mulier colens Deum , audivit 1 Paulum , culus Dominus aperuit cor intendere his, qtiae dicebantur a Pa lo . Et illud, Erigit mane , mane erigit mihi aurem . Dominus Deus a petitit mihi aurem , ut audiam quasi Lis. ro. magistrum . Dies me deficiet , si
mnia velim commemorare, quibus lectandum hoc sundamentum stabiliti tr. Cui & tertium sub iciendum est , rationem sormalem nostrae fidei non esse ecelesiae auctoritatem , hoc est, fidei ultimam resolutionem non fieri in e clesiae testimonium . Ipsae scholista cae . res formas dicendi scholasticas rapiunt, e quae vocabula scholarum consuetudo diuturna trivit , ea Latini nobis com
donare debent. Nec enim tam serm nis ornatum , quam disputationis lucem sequimur . Sed ad rem , Eorum hic eris Viae Mo rorem dissimulare non possum, qui aiserunt, fidem nostram eo, tanquam In st 10. 1 a. a.
iiltimam credendi causam , reducen--:
dam essie , ut credamus ecclesiam esse υ. q.2. arive racem, cui prius inquiuno assentimiit
per fidem acquistam , quam per Ins hoe m .sam . duod si verum esset, prima ratio formalis infusae fidei non esset veritas increata , sed creata . . iare fides nostra non inniteretur: tanquam suo sundamento divinae veritati , sed humanae: Deinde cum assensus conclusonis non sit certior principiorum al- sensu , ut Aristoteles T. Post. lib. d
monstrat ; si fides infusa fide acquisita
niteretur, tum Deum esse trinum, cui assentimur per infiniam fidem , non e set nobis aut firmius, aut certius, quam Ecclesiam esse veracem , cui luxta horum sensium assentimur per fidem acqui-stam , de per humanarum causarum i
Praeterea ,ntamquam hominem quemvis ita per fidem acquisitam existimamus esse veracem . quin is idemns,
eum posse vel falli, vel fallere. Quapropter si assensus catholicae fidei ex acquisita fide penderet, rumus omnino
esse non posset. Ad haec, si omnes ira, qui me docuerunt , imo adeo angeli coelorum mi hi astruerent oppositiim ens, quod fide teneo, non ex eo fides mea labefactaretur : Iuxta Pauli Apostoli praeseriptum illud , Licet nos , aut Angelus de a. caelo evan e litet nobis , hec. Nostrae igitur fide; assensio hnmanis causis . beincitamentis non innitivir, quae scilicet fides acquisita sectitur . inare ne ment stra vacillet , altius Nicnda , quam ab
90쪽
tib homIn Is vel ratione, vel anctoritate , scri liturae divinae auctoritas est . Praeterea , Apos oli , de Prophetae resolvebant ultimo fidem suam in divunam & auctoritatem dc veritatem . Ergo nos in humanam Ecclesiae auctoritatem fidem nostram non resolutinus . Eadem enim fides est, idemque iri inde habet oblectam, rationemque tor
Confirmat aurem hoc vel maxime, quod ea , quae Per accidens contingunt obiecto alicuius habinis , non variant
. illius obiecti formalem rationem: Sed articulas credendos proponi per hos, aut illas homines, per accidens omnino contingit. Cum ergo Prophetae de Apostoli assentirentur articulis fidei , quia Deus revelavit i eandem quoque nos credendi rationem habebimus. Nisi sorte fides nostra non est virtus Theologica , cuius videlicet prima de so malis ratio, si his credimus, non divina , sed humana veritas est . Nec desiunt lacrarum testimonia literarum in huius rei confirmationem.
ut illud , Crmiderunt Domino , 8c
Emd. N. Movsi servo eius. Non dixit, Movside Domino, sed, Domino de Movsi. Item, Qui credit in me , non crediti. Theae a. λβ me, ted in eum qui misit me , Aecaetera quae sequunme r 8e ad Thessalon. Gratias agimus Deo, quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus fidei , accepistis illud non ut verbum hominum, sed c sicut est vere verbum Dei. His vero tribus certis stabilibusque
sententus illa etiam conitincta est , uutimam fidei nostrae resolutionem fieri In caulam Interiorem elficientem, hoc est , in Deum moventem ad crede
dum . Uerbi gratia , huic articulo , Deus est trinus, bc huic, Ecclesia non potest errare, de caeteris universis doctrinae Christianae principiis astentio per infusam fidem: non quod Joannes dixerit , aut quivis alius homo , sed quod Deus revelaverit: huic autem, Deus revelavit , immediate credo a Deo motus per instinctum specialem . Itaque ex parte objecti ratio formalis
vens est divina veritas revelans
sed illa tamen non sufficit ad movet cum, rusi adsit causa interior, hoc est ,
Deus etiam movens Per gratuitum specialemque concursum . Divus Thomas, 2. 2. quaestion. 2. art. s. ad 3. Au Distin. II. conses. cap. q. Et licet fun-
clamento in hoc secundo iam iacto firmiter haereat, subsistit tamen eo etiam testimonis, quod in argumento reser
tur. Hunc enim sensium habet , quod Ioannes Apostoliis dicit , Si testim nium hominum accipimus, testimonium Dei maius est . Atqui , unde crede mus, Apostole , id esse Dei testim
nium p Qui credit , inquit , in filium
Dei, habet testimonium Dei in se . Quod si rem hanc a capite arcessere sia unde omnia manant , videre volumus : illud tandem intelligamus oportet. habitum fidei in ordine ad Theologiae disciplinam se habere . ut habitus i tellectas te habet ad humanax scientias Ac facultates. Quemadmodum itaque intellectus noster in discursu disciplinarum naturalium , Primo cum principiis cons reditur , deinde ad reliqua cognolcenda proficiscitur , quae videlicet a principiis positis derivantur e sic in cognitione supernaniralium rerum quaedam sent principia supernaturalia , ex quorum fide fidelis animux ad caetera inVestigaΠda-κ b. t
procedit : Accedentem inquit ad
Deum oportet credere quia est , de quod inquirentibus se remunerator sit . dc iterum i Cum deberetis magistri es--ας D se Propter tempus , Nirsiim indigetis,
ut doceamini, quae sint elementa exordii' sermonum Dei. Et statim docet, quaenam sint ejusmodi elementa , in quiens , Intermittentes inchoationis Christi sermonem ad persectionem χ- ad Eebr. iramur: Non rursus iacientes iundame
tum P itentiae, fidei ad Deum, b ietismarum doctiinae, impositionis quoque manuum, resurrectionis mortu
nam , bc judicii aeterni. Quibus rebus expositis, sacile ut opinor ) intelligi
Potest, vera esse, quae paullo ante fiunt di ista, hoc est , oportere humana quae dam de exteriora adminicula interve ni re ad credendum: nec tamen ea eia se idonea per se, nec fidei nostrae r
solutionem in elusimodi fieri , sed in
interiorem causam divinam . quae ex citet , Sc moveat , ut credamus . In
assenuim siquidem principiorum Ge metriae , vel Arithmeticae milla veniunt quasi praeamblita ne antecedentia , ut cognitio sensitiva, explicatio , Sc sua sio praeceptoris , qui eadem principia non utcumque Proponit . ted explicat etiam vel per exempla sensibiis inani festa , vel per effecta notissima. Atr rio assentiendi formalis non est qui
quam illarum, sed sunt iija quasi d
terminationes, bc veluti conditiones,
sine quibus eiu simodi principia a discipulo non intelligerentur. Ratio autem malis, lumen naturale est inexistens,