장음표시 사용
91쪽
dam recentiores critici, Iustinum caeterosque Patres hallucinari potuisse suspicati sunt ex statua quadam erecta Semoni Sauco vel
Saugo Paganorum Numini. Huic suspicioni occasio fuit, quia Gregorio XIII. Pontifice in insula Tyberina inter duos pontes e ruderibus extracta fuit epigraphe , seu lapis tali inscriptione
Semoni Sango Deo fidio Derum Sex. Pomptias S. P. E. Col. Mussanus I uinquennalis Decur. Eidentalis
Sed , ut bene notat Baronius ad ann. 44. num. 3 s. haec omnino diversa est ab ea, quam subtus statuam Simoni Mago positam dicunt Iustinus & caeteri veteres. Primo, quia haec adeo exiguae latitudinis est, ut capax non sit sustentandi simulacrum humanae staturae simile . Secundo , quia ista est dicata non Simoni, sed Semoni , non Saucto , sed Sango , vel Sauco 3 Semotius autem apud Romanos erant Dii, quos nee coelo dignos ob meritorum inopiam reputabant, sicut Priapus , 'ertunnus, nec terrenos volebant ob reverentiam. Sangus vero, vel Sancus Sabina lingua
Hercules dicebatur teste Varrone L. 4. de lingua Latina. Tertio, Justinus Martyr temporibus Apostolorum vicinus in Apol gia a. pro Christianis ad Antoninum Imperatorem & Romanos data hac de statua Simoni Mago erecta cum epigrape Simoui Deo Saucio eis de Simone Mago praeter alia objicit: Et Raιμα apude os veluti Deus honoratus t est j qua sutua is amue oberi inter duos pontes est erecta, latinam hauc habens ivscriptiovem , Simoni Deo Sancto : π Samaritatii prope omnes, ex aliis autem uationibus etiam perpauci illum quasi primum 'Deum esse confitentes adoravi
quoque. Num ergo si Iustinus in hoc deceptus suis let, Gentiles tacuissent, non potius de sua decepti inieredarguinente Num Irenaeus L. I. cap. ao. modo a 3. ejusdem secul Lauctor, & Tertullianus sequentis seculi scriptor Apologet. adv. Gentes , idem impune exprobrare potuissent, si vana deceptio esset , & deωου , non Simoni erecta statua fuisset ... VI. His ergo honoribus auctus Simon Romanos praestigiis suis ad se trahebat: Sed baee non diis spergit Eusebius citato loco cap. 14. ex voto illi fluxerunt: eonfestis exim ipsi Claudiι -ugusi ιemporibus benigua re clementi ma Dιi promidentia forti
mum, oe maximum inter a Volos Petrum principem, ae Patrouum Romam adversus ilium humaui generis labem ae pesem perduc t. tauquam frenuus divinae militiae ductor coelesibus armis muυι-
92쪽
qui mersi s Oceasam babitabant, detulit : Iucem ipsam ct salutarem mentibus doctrinam, regnum sciliceι CHorum eis annuntians. Et cap. x s. subdit: Igitur eum Dei doctriπά Romanos a eutu suo iliu-srasset, Simouis quidem vis ac potentia cum ipse simul auctore bretia
exilucta , ac deleta est. Hi, posterioribus Eusebii verbis moti putarunt aliqui, Simonis per aera volatum, & ad Petri vocem lapsum , & interitum in primo adventu & sub Claudio contigi sese, sed communius & verius existimatur, hoc in secundo Petri accessu Romam & sub Nerone evenisse, de quo infra. Interea dete a Petri praedicatione Simonis fraude, publico honore impostor excidit, qui vel Romam ad tempus deseruit, vel Romae
apud suos discipulos occultus mansit. VII. Hoc intervallo temporis, nempe Petro morante Romaestib Claudio,scriptum creditur a Marco Evangelium. Cum enim audissent Romani Petrum praedicantem, S parum haberent semel audisse, nec contenti essent coelestis verbi doctrinam viva voce nullis traditam scriptis accepisse, rogarunt Marcum, qui
Petro comes Romam venerat, ut eam scripto eis traderet. Quot Marcus secit, & Petrus auctoritate sua comprobavit. Hoc ex Eusebio L. a. hist. cap. 14. vel I s. S. Hieronymo L. de Script. Eccl. in Marco.& Irenaeo L.3. cap. I. ostendi to. I. de Uer. Relig. Christ. traei. de Lib. cap. I. de Evangeliis s. s. num. l7. &c. qua
videri possu ut . Eodem etiam tempore scripta creditur Petri prima Epistolat, de qua supra, & quidem Romae sub Babylonis nomiue . Illi scribendae uti & phrasibus suFgerendis operam Marcus praestiti sese creditur. Tabellionem fuisse constat Silvanum , eundem sor lasse ac Silam in Actibus Apost. celebrem. Inscripta autem fuit ad Fideles Bithyniae Ponti Galatiae Asiae & Cappadociae , potissimum ex Judaeis, Fideles tamen etiam ex Ethnicis comprehendit. Graeco sermone, bc energia Principe Apostoloruin digna
VIII. Anno a Christi nativitate 46. Clavdsi vero 4. putat
Baronius ad dictum annum, quod Petrus stabilita jam Romae Ecclesia, ut universi gregis sui Pastor a Christo delegatus, cogitarit muneris sui partes esse, ut ad caeteras Occidentalis Orbis partes oculos admovens, illas discipulis, qui cum ipso erant,
partiretur, 3c quisque sibi concreditam evangelica luce persun di ret. Ab hoc enim fonte ad Occidentis Ecclesias Evangelicam fidem manasses gnificavit anno oo. Innocentius l. epist. I. ad Decentium Episcopum Eugubinum his verbis: emm ne mat, aut non advertat, id quos a Priucipe Asopolorum Petro Romanae
93쪽
Eeelesia traditum es, se sane usque eusoditur , ab omnibas debere fereari, nec superiuduci, aut introduci aliquia, quod auι auHorit
tem non habeat, aut aliaπde aecipere videatur exemptam e Praeferiatim eum fit manifestum, in omnem Italiam, Gallias,l Hispanias, Osfrieam, atque Siciliam, issutosque interjaeentes, uallum iusseruisse Gelasias, nisi eos, quor venerabilis Apsolus Petras , aut uas restarer eonstituerint Saeerdote18 Aus legant, fisu his Provinetis alius εμρosolarum ivvenitur , ast Iegitar doeuim. 26d si non I guns, quia nusquam iuveniιar, oportet eos hoc sequi, quod Eecisa Romana effodit, is qua eor principium accepisse non dubium est et nadum peregrinis sinertionibus sta est, eaput insitationum videastaromittere. Haec Innocentius.
IX. Quinam autem fuerint, quos S. Petrus misit, ex Mart rologio Romano colligi potest. Pro Sicilia ad Tauromenii ur- hem missum fuisse Pancratium. Ita ad diem s. Aprilis: Tauro manii in Sicilia Sancti Paseratii Discopi, qui Cisristi Eoangelium, quod is S. μινο ε θωοιο iliae missus praeditaverat, mar rii sanguine consignavit: de quo eadem die Beda , Usuardus, dc Ado. Graeci etiam in Menolog. ad diem s. Febr. ubi addunt, quod Pancratius patria Antiochenus Petro amicitia junctus: Secutus es eum , ct ab ipso ordiηatus es Taurυmeuii Episcopas , ct es m iu Christi nomine doceret, cum ab in delibus interfectus es. Eadem etiam die mentionem faciunt alterius S. Petri discipuli in Siciliam missi Marciani nomine, de quo Martyr. Rom. haec habet 34. Junii: Θraeusis S. Marciani Episcopi, qui d Beato Petro ordinatus Episcopus, pin Evangelia praedicationem d Iudeis Oeeifur es. Catanam quoque misisse Beryllum testantur tum Martyrol. Rom. ad diem a t. Martii: Gaianae Sancti Beolli, qui u Beato
'Petro ordinatus Episcopus, enm multos Gentilium eoavertisseς os
Fidem, in ultima senectute quievit in pace: Tum Menolog. Graecorum ad eandem diem his verbis: Sanctus Pater uostir Neosinsex Antiochia Syriae oriundus Sancti Petri Aposου discipulas factas, ab eo Episcopus Catanae in Sicilia ordinatus es. vii eum pr eiarὸ gregem rexisset, σis pascua salutaria dedaxisset, mu/ι ρηεex infidelibus ad Christi Fidem adduxisset, douo ρIurimorum mir
eularum dignas essectar est, ex quibus unum hie commemorari oportet . Fons erat circa ilium Deum amarissimam babeus aquam , quam
fusis ad 'Deum precibus in duleem potum transmutavit. Iuod cis vidisset quidam Graeas idololatriae acerrimὰ addictas, Corso cresdidit , ct eum eo plures alii. Cum vier3 alia eaque uos pauco mi raculo perpetrisι ,σ ad profundam fenectutem peruenisset, οπ DO
i minum migravis, aternam ab eo vitam consecuιβι.
94쪽
X. Neapolim in Campania misit Aspren, qui, ut in Martyrol. 3. Augusti ,-Saucto Petro Apostola assi in mitate earaia, Ierriitida bapti tus , ejusdem Civisatis Episcopus ordinatus fuit. Tarracinam misit Epaphroditum, de quo ad diem a a. Martii Romulum ad varia Italiae loca misit, qui Fesulis in Tuscia maria
tyr occubuit c ad diem 6. Iulii Paulinum Lucam cia. Julii
Ravennam Apollinarem , de quo a 3. Augusti: me ab Ap ο o Petro Romae ordinatur, S' Raveuuam minus, pro Fide orsi diatessas π muhiplices petuar perpessus est ι posea is G ilia Ga
aeuum praedicans plurimos ob idolorum cultu revocavit: tandem Ru- .enuam reversus sub Vespasiano Caesare gloriosum maroriam eonis
summavit . De hoc Menol. ad eundem diem, Ado, c& alii omnes . Veronam Eupreptum cin notis Baron. ad die a Augusti ) Patavium Prossi imum Martyr. ad diem 7. Novembris Trevirim Maternum, qui sui in Martyr. ad diem 14. Septemb. Taurenses, Colatile es, er Trevirenges , aliosque itimos popu- ιοι ad Chrisei Fidem perduxit. Ad Rhemenses Xystum, de quos I. Septemb. dicitur: Rhemis in Gallia Sancti xasi diseipisti Beati μι ri Apostili, qui ab eo primur ejusdem Civitatis Episcopus
consecratus sub Neroue maristria coronam accepit. Ad Cenomanos
Iulianum, de quoa .dan. dicitur: Apud Cenomaos depinuior Puliani primi ejusdem urbis Episcopi, quem Sanctus Fetrus iliae ad praedicandum Evangelium misi. Catalaunum in Gallia misit Memmium, de quo s. Augusti legitur: Catalauni tu Gallia SasisHi Memmιi eiviis Romani, qui is S. Petro illius Civitatis Episeopateosseratus, populum sibi commissum ad Evavetii veritatem perduxit. Alios in Hispaniam , caeterasque Occidentis Provincias a S. Petro missos praetereo, ne molestus sim s ex his enim abutidhpatet, quanta sollicitudine Princeps Apostolorum Evangelio Christi per occidentem promulgando incumberet. Haec ab eos sta existimo ab anno Claudii secundo, quo Romanam erexit Ecclesiam usque ad annum ejusdem nonum, quo Judaeis Roma exulare jussis, eam Petrus quoque ad tempus, ut dicetur, reliquit .
Ω'Baronius ad ann. s r. num. 3. ex Metaphraste ad diem as. Junii, Petrum cum Roma recelsisset, in Afri- 'navigaue, & Carthaginensem erexilis Ecclesiam, ac ib, dem Dissiligod by Coos e
95쪽
dem reliquisse Crescentem discipulum, qui illam administraret, indeque Alexandriam profectum et Alexandrina fundata Ecclesia ibique Marco constituto Episcopo, ac Thebis Rufo, Hiero solumam prosectum esse. Sed, ut bene notat Baronius, cum de itinere Petri in Africam, Thebas, & Alexandriam, & fundati
ne Ecclesiarum ibi majorum auctoritatem non asserat Metaphra stes, res in incerto est. Marcum, scripto Evangelio , Alexandriam perrexisse, R sorte etiam a S. Petro , cu)us discipulus erat, missus, certum est , sed quod Petrus Alexandriam se contulerit , ibi Ecclesiam ipse erexerit, & ad eam regendam Marcum reliquerit, desint probata documenta . II. Hierosolymam jam advenerat Petrus , cum ut reaert S.Lucas Act. i s. . descendentes ex docebant fratres enuia nisi circumcidamian fecundum morem Mosi, non potestis furari . Fact ergo seditisne non minima, PauIo ct Barnabae adversus illas. statuerunt, ut ascenderent Paulus o Barnabas , o quidum alis ex aliis ad PDUODi ct presbteros in Yerusalem superbae quaestio ue. Cum enim Ecclesia non ex solis Judaeis , sed etiam ex Gentibus coalescere coepisset, ac Iudaeistere ad salutem omnes circumcidi, Paulo vero & Barnaba ex adverso nefrantibus, ad hoc dissiditim tollendum impletum est, quod praeceperat Driis Deuter. I 8. R ex utraque parte missi sunt Ierosolymam, ubi erant Ecclesiae praesides, ab eis expectantes iudicium, quod ad partes deserretur, cuique omnes parerent. Quem mori in rebus dubiis praesertim Fidem tangentibus se
Iu . Hujus seditionis incentorem fuisse haeresiarcham Eerinthum , scribunt Epiphanius haeres. 28. asserens, eam movine antequam suam in Asia liceresim spargeret: seriet quidem Hierosolymis, cum Petrus a Cornelio baptigato illuc esset Act. II. v. 283. Deinde perturbatis Antiochenis, ad Apostoli ex Concilio Hierosolymitano rescri pserunt Act. 1 f. V. 24. Tertio Hierosolymis adversus Paulum Act. I i. v. 28. Philastrius item haeres. 36. Hie , inquit Iuba DUotis quam ovem fedii ouis
commovit, dicens, debere cire meidi homines: cuIus causa cou ra
tiam non debere jam homiουes Pudaismo , ides cireum cisoni, alii)quo salibus supersitiovis vanae parere carnalibus, qu3 degentibus Utes credebant in Christum Dominum nosrum Salvatorem.
IV. ergo nempe Paulus Barnabas & alii missi v. a. deducti ab Eeelem , pertransibant Pisaeuicem L
96쪽
CONCIL. JEROS LYM. 8 Iomnibus fratribus. Cum autem vem eno Hierosoldimam suscepti fusa ab Eeelesia ab ApogutiGI' Seuioribus, ouuuusiantes quavia Deus De et eum illis. Ibi autem excitata rursus seditione a quibusdam de haeresi Phari orum, Cerintho duce, dicentibus oporteraeircumcidi eos , praecipere quoque servare Legem Moysi , conis venerunt Apostoli 3c Seniores videre de Verbo hoc . Ecce convocatum Concilium. An huic omnes omnino Apostoli interfuerint, incertum. Scriptura de solis Petro , Paulo, Joanne ,
Jacobo, & Barnaba commemorat. Imo nec Paulus ad Galat. a. v. s. qui hac occasione Hierosolymam venerat, ullum alium nominat s ait enim Pacobus, ET CVbas, π yoannes, qui videbantur columna esse, dexteram dederunt mihi cy' Barnabae foetetatis. Et hoc mihi quasi certum videtur. Tum quia cum dissensio non esset de hac re inter Apostolos, non oportebat, ut Omnes convestrent. Tum quia cum essent iam per totum Orbem dispersi caeteri , non poterant sine miraculo nec vocati adeo distantes simul Hierosolymis adesse : nisi sorte diceretur, quod sicut
Paulus Galat. a. v. a. revelatione praemonitus Hierosolymam stato tempore ascendit, autem fecundum revelatiouem ζita alii spiritu Dei praemoniti illuc accesserint. Agebatur enim de re gravillima, & totius Christianae Fidei fundamento . Aderant impugnatores acerrimi, unde videbatur pleno Apostol rum coetu definienda, & omnium consensu firmanda sententias S hoc Epistola decretoria omnium Apostolorum nomine data
testari videtur Act. 1 s. v. aa. Tuue placuit aspostilis cir Seniori- fas eum omni Ecclesia eligere viros ex eis, Er mittere ae trochiam
eam Malo er Baruaba, Iudam, qui cognominatur Barsabas ct Silam , vires primor tu fratribas, ct scribenter per manus eorum e V oti Seniores fratres his qui sunt Antiochiae 3cc. Titulus autem iste Aposin plenum Apostolorum collegium , sicut titulus praepositus alicui Edicio plenum Senatum indicare videtur. Haec probabiliter dici possunts sed cum Scriptura nonnisi quatuor recenseat, res in ambiguo est relinquenda. Concilio, dicit Lucas v. .: Cism magnauqu/stio fleret , furgeus Petras dixit ad eot'. Viri fratret, voraudire os meums
tentatis Deum impavere jugum supereem
tu/mas per gratiam Domiui Iesu Grisi eredimus salvari,
97쪽
quemadmodum oe illi. Ac si diceret: Si Deus testimonio suo hoe ostendit, dans Gentibus ilicircumcisis Spiritum Sanctiim sicut Scnobis, & nillil discrevit inter nos & illos, fide purificans cordaeorum, quid ultra tentatis, addendo circumcisionem alia onera Legis importabilia, cum sine istis nos & illos ad gratiam suam per fidem acceptet Deus t Haec Petri Sententia fuit, quam primus & Princeps Apostolorum dixit , R in quam, veluti praerogativa sui sussragii rem definitam, Iacobus δυο Ius ciromites s Gul Presisteri travsierunt linquit Hieronymus Epist. s. modo 7 . ad Augustinum Unde hac audita iubdit Lucas v. IM euit autem omuis multitudo. Quod si lacobus postea locutus est, hoc non fecit, nisi Sententiam Petri sustipiens, eamque Pr phetis conformem este demonstrans. VI. Ut ergo statuta sententia omnibus nota fieret, placuit
Apostolis 8c Senioribus per Paulum Barnabam & alios selectos viros litteras dare ad Fideles Antiochenos, inter quos praecipuo
Orta erat contentio, tenoris sequentis Apostoli s Seuiores fratres: Bis qui sunt a gutioebiae σ oriae O' Cilinae fratribus ex Gentibus falutem. . . . Visum es Spiritui Sancto S' nobis vibit ultra imponere vobis oneris , quam Me necessuria: Us abstineatis vos ab immo- Iutis simulacrorum re fanguiue oe fuscato π fornieatioue et dexibur eusoLeuter vos, beve agetis. Valete. His clausum est Co cilium.
VII. Dissicultas est de illis ultimas verbis: Ut abstiueatis ab immolatissimulacrorum , ct sanguine oe fuscato σ formicatioπe , quae Iacobo suggerente decreto addita sunt. Nani abstineutia, sanguine & sui locato praeceptum legale est, abstinentia verbab immolatis A fornicatione naturale est aeque obligans Gei tiles ac Iudaeos. In hac difficultate est S. Th. I. a. q. ro3. a. 4. ad 3. - ἀixeruut , quod illa prohibitio Aposolorum non est istestigeudo adiitteram , sed secundum spirituaIem intellectam: uiscitieet tu pro b bitione sanguinis intelligatur prohibitio δο eidit: in probibiti ονσI Ubeati intelligarur probibitio Cioleutiae S' ropinae: in probib
rioue immolatorum istelligatur probibitio idololatriae,forvic i*autem prohibetuν tauquam per se malum. . . . Sed quia homicidiumer rapiua etiam apud GentiIes reputabantur illicita , non oportuisse super hoc speciale mandatum dari his, qui erant ex gentilitate
versi ad Christum. Rejecta insit per aliorum opinione dicentium spraefata comestibilia fuisse prohibita ad gulam comprimendam squia sunt alia cibaria delicatiora , 3c gulam magis provocantia suum sanguis&fulsocauim, ideo QDi itiros bu GOogi
98쪽
VIII. Respondet S. D. Nicendum fecundum tertiam spini sem, qu)d ad litteram isa fuσι probibita , non ad observiandum C remonias Legis 3 sed ad hoc, quod posset eoadeseere unio Gentitium σIudaeorum simuι Θabitantium . Pudais enim propter antiquam eo suetudinem fanguis ct fuscatum erant abominabilia . Comestia autem immolatorum simulacris poterat in Iudaeis araeuerare circa GetitiIes suspieiovem reditus ad Idololatriam : π i eis ista fuernua probibita pro tempore illo, is quo de fovo oportebat convenire is unum Gentiles edi' Ddaeos. Procedeute aatem tempore , cessavi eouia e buit π essectus , manifestatε Gangelieae Noctrinae Ceria sate , in qua Dominus doces , quod ,, nihil quod per os intrat, coi quinat Itominem, , ut dicuar Matib. 1 f. 8c quo , nihil est rejiciendum, quod cum gratiarum actione percipitur,, ut I. ad Timotis. dicitur. Fornieatio autem prohibetur Decialiter, quia Gentiles non reputabanι eam esse peccatum. Ita S. Thomas. Decretum ergo
quoad labstantiam controversat, nimirum Legalia de rigore praecepti iisn esse amplius observanda, fuit a D. Petro prolatum ,
N a Jacobo & Concilio solum quoad circumstantias & modum
quadam oeconomia pro illo tempore explicatum.
IX. Superesset quaestio de anno, quo hoc Concilium ceI hratum fuit. J uxta communiorem sententiam jam dixi celebr tum fuisse annos. Claudii &Christis r. de eodem enim anno. quo celebratum est Concilium Hierosolymis , loquitur Paulus
ad Galat. a. cum ait : Deinde post annos quatuordeeim item ascendi Hierosobmam elim Barnaba assumto Tito. Defendi autem secariai m revelationem, θ' eontuli eum iliis Gaugetium, quod praedico is Gentibus , sorsum autem ab illis qui videbautur ahqκid esse.
Causam adventus siti fuisse controversiam de Legalibus, ostendit ipse ibi v. 4. & ς. , ubi ait, se venisse proptersubintrodueZos fulsor
fratres , qui subrutroierunt explorare libertatem, quam habemus tu Christo Iesu, ut nos iu fervitutem redigerent. Cum autem de
controversia Legalium nullus alius legatur habitus Conventus , nisi ille , de quo Lucas ut supra Acst. I, fit ut de eodem loquatur Paulus ad Galat. a. . Verum est laic examinandum, a quo tempore numerandi sint illi quatuordecim anni, post quos Paulus dicit se ascendisse iterum Hierosolymam', an a tempore suae
Conversionis, de qua cap. i. meminerat, an post triennium suae Vocationis , quando, ut ait eodem c. r. v. 18., Post tres auuos vcni Hierositumam. Communius creditur, illos quatuordecim annos
numerandos esse ab anno suae conversionis, & in illis includi tres annos, de quibus supra dixerat. Aliter tamen sentit S. Hi ronymur in cap. a. Ep. ad Galat. nimirum quatuordecim illos L a annos Diuitiam by GOoste
99쪽
annos numerandos esse ab illis tribus f ita ut decimoseptimo a sua conversione anno Ierusalem iterum venerit ad Concilium, quod propterea celebratum fuerit anno Christi s4.& Claudii 1 a.
In hoc aliquas difficultates elevat Baronius ad ann. I. num. 8., quas Lectoris judicio relinquit. Probabiliorem tamen censeo primam opinionem, qua & salvatur, Petrum a s. annis Romanam Cathedram tenuisse, Nanno Christi 69. ineuiate , qui 13. Neronis fuit, martyrium consummasse. X. Dissoluto concilio Hierosolymis habito, S. Petrus Antiochiam se contulit, ubi consuetudine inita cum Fidelibus ex Gentibus ad Curistum conversis nullam in cibis discretionem obseivabat: mox vero supervenientibus e Judaea ex Hebrae is Fidelibus , veritus, ne illis scandalo esset, a Gentilium consortio& mensis se subducebat. Porro cum eo venisset eaulus, hoc animadvertens, metuensque ne eo exemplo Ethnici ad legalia observanda crederent se teneri contra recentem Concilii Hierosolymitani definitionem, liberioribus verbis Petrum objurgavit. LIoc Paulus ipse ad Gal. a. v. I i. 3cc. his verbis ex pre ait:
Cum autem .eu et Cephas Autioebiam, tu faciem ii resili , quia reprehensibilis erat. Prius enim quam venirent quidam a Myacoboeism Gentibus edebat: Cum autem veni eut, fabs rabebat o star gabat se, ii neus eos , qui ex circumcisione erant. Et ulationi ejus cous erunt eaeteri yudat, ita ut Baruabas duceretur ab eis in illam Dulationem . Sed ehm vidissem , quod nou rectὰ umbularens ad veritatem Evangelii, dixi Cepba coram omnibus: Si tu est Iud.euν sis Geutiliter vivis O' Monys icὰ, quomodo Gentes cogis
judaizare rXI. Non desuerunt , qui existimarint, hunc Cepham a S. Paulo reprehensum, non ruisse S. Petrum si incipem Apost lorum , sed unum ex so. Discipulis. Ita Eusebius L. I. Hist. c. r a. refert ex Clemente Alexandrino L. 3. Hypotyposeon bis verbi CVbam 3uum , eui Intiochiam ogresso palam se mutas resitisse
dicit, quoniam reprehensione dignus erat , unum, ait, fuisse enfeptuagivia Difcipulis Petro Apostolo eognominem. OmneS tamentum Veteres tum novi Interpretes Cepham illum suisse Petrum P postolum consentiunt. S. Hieronymus in cap. a. ad Galat. con
Irarium opinantes rejicit,dicens,in Evangeliis & Epistolis alium Cepham non legi nisi Petrum, quem nos Latine & Graece PLtru D PIebraice vero & Syriace . Imo Porphyrius ipse Christianoriim hostis infensissimus ex hoc facto Paulum proca citatis arguit, quod Principem ApostoIorum ausus sit in faciem arguere, ut ex Hieronymo Ep. 89. modo 7 . ad Augustinum.
100쪽
Pετ Rus A PAULO REPREHENfug. 8s Porphyrio tamen pejor fuit Julianus Apostata, nam ubi ille, ut Petri servet dignitatem, objurgat Paulum , hic ex praesenti facto
invehitur in Petrum. De eo S.Cyrillus L.9. contraJulian. prope finem Ad bae, inquit, audax ille oe' coindem, Putrum Apo lorum praeeipuum cavillatur , π Dpocriιam esse dicit, atque is mulo r prebensum, quod modis Graecorum modu Pudaeorum ritu vivere mellei . Juliani spiritus haeredes Novatores hoc factum extollunt, ut a Petro principatum inter Apostolos eripiant . Num enim,ajunt, ausus fuisset inferior arguere superiorem, & quidem
XII. Sed haec non obstant. Licet enim inferiori publice arguere etiam superiorem , si publice deficiat, & talis desectus vergat in offensionem & periculum multitudinis i arguere, inquam, non auctoritate sed caritate & Zelo Dei : quae enim Deum & veritatem Evangelii tangunt libere sunt facienda, &imprudens saltem est omnis simulatio, maxime si bonum multitudinis periclitetur , ut erat in casu: nam ex facto Petri Ecclesiae Pastoris Sc Capitis,a mensis Gentilium se subducentis Judaeis
supervenientibus , arguebant qui hoc resciebant, Legalia de necessitate esse adhuc observanda : quem errorem auferre volens Paulus, palam Petrum increpuit, quia, ut ait S.Th. in cap. a. ad Galat. Leet. 3., Paulus su exocutione auctoritatis par erat Petro, esto non in aurioritate Regiminis. Petrus autem modesto & humili silentio reprehensionem suscipiens periculo erroris tollendo & ipse cooperatus est . Quare Chrysostomus in c. a. ad Galat. Unde, inquit, or Paulus objurgat, Petrus fustiuet s ut dum magister objurgatus couticescit, facillimὰ Discipuli mutarent fen-revtiam. Et S. Thomas in idem caput Lect. 3. concludit: Expr dieiis ergo habemus exemplum s Praιati quidem bumilitatis, ut non dedignentur a minoribus σ subditis corrigi ι Subditi verὸ exemplum geli oe Iibertatis , ut non vereantur Prautos eorrigere s pro sertim si crimen est publicum, σ iu periculum multitudinis vergat. De hoc S. August. Ep.r9. modo 8a. ad Hieron. cap. a. ait. Ipse veris Petrus , quod a Paulo fiebat utiliter libertate caritatis , Ducta ae benignae pietate humilitatis aecepit s atque ita rarius a fovesius exemplum posteris praebuit, quo non dedignarentur, sic bifort. recti tramitem reliquissest, etiam a poseriori us eorrigi, quum Pu lus , quo coindeuter auderent etiam miuores majoribus, pro de Dudenda Evangelica veritate, falla fraterna eam tale resistere. Nam cism fatius sit, is tes endo iιisere in nullo quam tu aliquo declinare ἡmulto est tumes mirabilius es' laudabilius libenter accipere corri Icutem , quam audacter corrigere deviantem . M laus utique justae liber