De trium, quae Graeci coluerunt, comoediae generum ratione ac proprietatibus disputatio

발행: 1831년

분량: 209페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

non alieniim putamus. Quanta autem illius quidem poetica indoles fuerit, quae talis esset, ut ad ipsam eschyli sublimitatem prope accederet,

nymus in his diserte tradidit i. γων δ nοιητικωτοιτος, κατασκευάζων si τον Αἰσχυλου χαρακrῆοα. Quid Pori tribuendum sit, 'is, qua M inckius in hunc modum disputavit, a declaratur: Beatam ingenii venum, quaerat sui considontia, ipse praedic ut in nobilissimo fragmento apud Schol. Λrist. Equ. 23. t Suidam s. v. εἰ φέλο Servato:

Quibuscum optimc conferri Possunt, qua Aristophanes ullo loco praecIare dixit, J. ita locutus, quasi torruns ille Piidem Hiberio OsSet, omnia secum

Recte ad haec annotat Lucas: . Est ii locus valdo ad intrabilis et confercndus cum illo Iloratii Carm. IV. 2.

Monio decurrens velut amnis, nil, res Qvcm super notas luere ripas, Fervet inmensusque ruit rotando Pilularus ore.

Sed quid Aristophanes valuerit, in quo inesse eandem virtutem dicimus, nonnulli loci comparandi docebunt. rimo loco Omm morandi sunt Achar notisos, quorum uno in loco Die; COPO lis Dionysum an pia in cum prooson tem invocat. . et nil oro, ubi idem ια V. αγῆν niloquitur. i. omnino autem mecum laudaveris . qui tum subulam, in qua, quoniam urgum Dii narura ita serebat, saepius pocta altior spiritu servi voluit quod ut intelligatur, coti

72쪽

serantur verba, quibus patrum laudes celebrantur, propterea quod in omni proelio victores exstiterint 7.

et quae reliqua sun His adde ea, quibus Cleo de sorte sua conqueritur atque etiam coronae valedicit: β.

In Nubibus vero Socrates nubes implorat, ut sacTisicium benigne accipere velint; . eadem in sabula Strepsiades silio laetatur, qui talis sit, ut patriasgritudinem adimere atque salutem parare potueri 1'. Sed etiam in V spis inveniuntur, quibus ad altius dicendi genus poeta assurgat reserenda autem huc sunt Philocleonis verba, quae judicandi in judiciis felicitatem praedicant tanquam regalem eumque, quae vitae dignitatem ac splendorem praebere possit. ii Proponitur deinde Trygaeus inluce equum cohortans, ut magnifice incedat atque pennis sublime seratur; λ altero loco chorus sponsam domo educi iubet, populumque gaudium exprimere, quod in

omnium congratulatione cernatur: λευφηνιεῖν χρὴ καὶ τὴν uti puν ζω τινὰ δευρο otiiζειν διεδας τε τέοειν, καἰ παντα λεών ξυγχαιρειν κἀπιχορευειν, καὶ τα σκευο αλιν εἰς τὸν ἀγρον reri χρο πάντα κοιιιζειν ὀρχησαι ενον κα σπείσαντας καὶ 'Tπερβολον Ιελασαντως.

Ex Avibus plures loci memorandi sunt, qui ad spiritus altitud nem sese attollant praeter alios Vide, ubi upupa lusciniam evocat sociam, ut initium faciat canendi sonos solennes, quos divinum os flere soleat: 14.7 Equiti v. 565 seqq. R ibid. v. 1248 seqq. s. Nub. v. 269 seqq. 10.est,idv. li54 seqq. H. Vesp. v. 560 seqq. 12. Pax. v. 154. seqq. 13. Ibid. v. 1316. seqq. i. Av. v. 211 seqq.

73쪽

deinde illa sabulae pars conseratur, ubi nuntius ter elicem Praedicat avium populum atquc optat, ut is dominum aedibus excipiat, qui cum ni agni sicentia et splendor Prope accedat:

Λdjungendus Lysistratae locus est, quo Lusistrata aeterna gaudet gloria. iii qua seminae aliquando apud Graecos suturae sint. 6. In Thesmophoriar usis. Praeter locum, quo servus omnes, qui ad sint, silentio uti jubet, 7 adver-

15. Ibid. v. 706. seqq. si Lusistr. v. 551 seqq. I. Thesmoplior. v. 39. 46.

74쪽

tenda verba sunt, quibus Musae et Agatho poeta alternis versibus Cererem, Apollinem et Dianam salutant: λ ATA N.

et quae sequuntur Adjiciendi Mnesilochi questus sunt de noctis diutum uitate. 9 Praebent etiam anu plures locos, quibus id, quod volumus, poterimus comprobare est autem in his illo quidem, quo Dionysos onditionem suam deplorat, quod Plena sit tituoris ac solicitudinis: R

Tum legas, ubi Euripides Aethera implorat, ut opem sibi erro velitiai. Quod deinceps sequitur colloquium inter utrumque poetam actum, in eo multa insunt, quae aut integra, ut Minta e tragoediis repetita esse videantur. Sed rem indicasse funiciet. uem habemus, quam huc res ramus, orationem, qua Praxagora in Ecclesiaetusis ab initio lucernam solen niter appellat. Ne quis vero in his Aristophani vitio dandum putet, quasi orationem miscuerit, cui major, piam par esset, Onus sit additus. Nonne seria caminina ideo imitatus esse videatur dicendique gravitatem adhibuisse, ut magi etiam oculari modo uti posset Ita res habet Plerumque enim stu sententia, quae primo foveritatis Peciem prae se serat, deinde cognita

maiorem risum commoveatiis. Ibid. v. 106. seqq. s. Ibid. V. 1065 seqq. 20. an. v. 307. seqq.2i ibid. v. 892 seqq.

75쪽

Sed iam videamus quanta fuerit animi elatio in eis sabulae partibus, quas chori cantus complectantur, aut quo usque progredi poeta potuerit in sentiendi sublimitate. Omnino autem recte judicavit Maximus Turius, aut quicunque suit, qui antiquam Atheniensium Musam in choris consistore diccbac λ. Quae quamquam ita sunt in promptu, ut explicatione non indigeant, tamen comparari possunt et quae chlegetius disputavit, qui plurimos Aristophanis choros in tragoediam integros transferri posse ut

ret, et nonnulla exempla, quae ex summi poetae sabulis asseremus. Ex Acbarnensibus legendi chori cantus sunt, quibus ille ingravescentis senectutis molestias conqueritur, quae prohibeant, ne intercessorem Persequi possit; deinde se ipsum cohortatur, ne ulla re deterreri se a persequendo patiatur. In Equitum choro quodam optunus laudibus ornatur atque evocatur, ut chori partes tueri velit; si altero Minervae opem chorus im- Plorat, ut ea propius accedat verisque victoriam praebeat L 7.

et reliqua. Quanta autem virtus ac praestantia in eis carminibus inesse videatur, quae Nubium chorus decantaverit, id jam alii monuerunt Nec dubium est, quin talia sint, quae Aristophanis pulcherrima haberi possint. Sunt autem in his ea potissimum numeranda, quibus chorus se ipsum provocat ad progrediendum, ut ex altitudine descendere possit: a'.

22. Cons. Gyrald Comment de eom. et trag. in Gronov. Thes antiq. graee. Vol VIlI.

24 Aectam. v. 204 seqq. 25. Ibid. v. 219 seqq. 26. Multi v bbi. seqq.27. ibid. v. 81 seqq. IS. Nub. v. 275 seqq.

76쪽

deinde ea, quae nonnullos deos advocant, ut ad chorum accedant. . Adde iIlis ex Λvium carminibus ea, quibus chorus pollicetur, se non discos rum esse a senis sentcntia; δ' quo adiungi possunt, in quibus animi a titia de nuptiarum sacris exprimitur di omnino, qui, quam dulcis sit istophanis Musa volunt experiri planeque percipere, ii legant nobilissimum Thesmophorim arum hymnum, qui in omnium deorunt, quos Thesmophoriis praeesse rodebant, honorem compositus esti . .

77쪽

Quocum ungendum cst canticum I nnarum, quod allius assurgit atque eL fertur, invocans Bacchum, ut in rutum introeat accedatque ad orbem saltatorium, quem sacra multitudo instituerit: δδ.

Sed quoniam antiqua comoediae natura ita comparata est, ut in ocis sacetiisque omnino consistat, saCil intelligitur, quatenus Praeter cas, quas diximus, alias quoque sententia adhibucrit, quibus uti imos movere posseti Est autem jocus illo talis, ut nihil ab eui, quod sequatur, neque ullo sine coerceri se patiatur, Estque e Persectior, quo minus certa ratione niti vi detur. Quod longe aliter accidit apud Os, quorum nova est comoedia, poetas, quoniam id ager student, ut totius subula forma, quamvis multos haheat jocos, certum consilium Equatur neque areat severitate quadam. Ingenioso igitur . . Schlegetius de hac antiqui generis ratione ita ex

78쪽

betumniern dieini. Ex quo effici potest sententiarum genus, quod subtiles dissimulationes exprimat, cogitationes praeter omnem opinionem invectas contineat eaque habeat, quae e longinquo alludanta Quare iure laudantur, qui plurimum leporis ac facetiarum Aristophanis nos sugere iudicarunt, quamvis multa in eo explicata sint multumque doctrinae congestum ac t men una Aristophanis sabula plus sestivitatis continere videatur, quam plures novi generis comoediae conjunctae. suae poetae virtutes ut magis perspiciantur, dicendum est, illud facetiarum genus dissicile esse ad intelligondum compositum, acute dictum, sed tamen ita institutum, ut neque usu trituu , neque obscurum ac suspensum sit. Poterit autem id, quod

modo dixi, nonnullis locis probari, qui ex ipsius poetae sabulis petendi

sint lege prae ceteris duos Nubium locos, qui acumen quoddam habent, et justi oratoris verba, in quibus magna est sentiendi subtilitas. δο. Deinde elucet illa quidem comici facultas ex Equitum lepidissimis versibus, per quos Cleo, coriis vendendis quaestum faciens, et sartor botulorum gratiam aucupantur senescentis atque inepti populi blanditiis, vaticinationibus et rebus ad epulandum exquisitissimis propositis. δῖ Sed magis etiam excellit Avium sabula et inveniendi audacia et rerum mirabilium frequentia eadem

delectat hilaritate et jucunditate. Quicquid enim est, quod in historia naturali, in mythologia, quae dicitur, in proverbiis aliisqus rebus de avibus memoἡabile traditur, omne id in rem suam argute poeta converti Quae quidem sententia ut comprobetur, cum multos opponere possim versus sum ciat nonnullos indicasse, quorum memoratu dignissimi sunt ii, quibus antia quam avium potestatem exprimi vides Comparari insuper possunt ei-sthetaeri exhortatio δ' et sermones ipsius cum vate quodam habiti. Ex Pace autem memoranda est Trygaci gratulatio atque invitatio. i. Multa

ab Nub. v. 319 seqq. eons. v. 43. seqq. 36. Ibid. 961 seqq. 37. Equiti v. 1010 seqq. m. v. v. 488 seqq. 39. ibid. v. 837. seqq. 40 Ibid. v. 963 seqq. 'l. Pax. v. 289 seqq.

79쪽

autem, quae huc pertineant, in Ranarum sabula inveniuntur, quippe quao propter facetiarum multitudinem plurimam ridendi materiam praebeat. Vita inter alia ea, quae colloquium cum mortuo quodam continent ad sepelie dum transvecto; p. eadem ratio est eorum Versuum, quibus Aeacus ostenditur quaestionem instituens, uter deus hincndus sit, Dionysus a Xanthias. 3. Nec minus miraberis poetae ingenium, quo servorum inducit sermones, ad sortis delectationem compositos. 44. His adde Ecclesiaetusarum locum, ubi Praxagora seminas eximia laude ornat, propterea quod admirabili animi constantia excellanti ολ Sed ne praetermittatur quicquam, quod antiquae comoediae proprium sit, adjiciendum est id sententiarum genus, quod in summa petulantia ac ridendi lascivia versatur, quodque omnia honestatis et pudoris claustra videtur perfringere, ut nisi tempore suo excusari non possit. Nec vero inscite erit ad explicandum, quid de eo judicemus, si perpenderimus, illam comoediam institutam fuisse, ut festis ejus dei diebus ageretur, quem quasi divino spiritu homines inflare putarent atque ludicris oblectare. Quare serii tuit, ut ipsa comoedia, ad sest naturam accommodata, tanquam crapula quadam capi videretur, id quod ad plurimas Aristophanis sabulas easque, quae reliquorum poetarum sunt, Pertinere consentaneum est Hue autem, tio omnem licentiam excusabat permittebatque, ut multa, quamvis pracm ditata essent, tamen eas oblata viderentii et lepide dieta, quae puncto temporis enata essent. Sunt autem illius generis, quod in hilaritate positum est, plura exempla, quorum habes initium Lysistratae, quod seminas ostem di ad aram sacrificantes hesmophoriaetusae deinde exhibent matrem cum

prolo, quae nihil aliud significat, nisi utrem vino repletum in ipsis Acharianensibus pacis sit periculum sub specie vini habita temporis ratione. Ex quo judicari potest, quam proclivis fuerit antiqua comoedia ad asperior sneotias cavillandique libidinem, qua nemini parcere velle Sed tamen ignorari in his non debet, quantum laudis Ahistophani tribuendum sit, qui

elesiar. v. 214 seqq.

80쪽

totam deridendi et iocandi rationem ita instituerit, ut prorsus confusa appareat atque numeris suis absoluta Cratinus vero acerbis cavillationibus excelluisse, hilaritate caruisse perhibetur; quocum Eupolis ita jungitur, quasi ridendo iucundus, versutus in dicendo fuerit, deficiente vi comica. Optime autem, quid disserant inter se tres summi antiqui generis poetae,

grammaticus in his exposuit: si Κρατῖνος αυστορος μἐν ταῖς λοιδοριαις ἐστιν od

Jam vero accedamus ad explicandam rationem, quae in personarum adumbration posita est, qua nihil possit esse gravius in dramatico carmino et heroico praecipuis illis quidem poesis generibus. Quae personae si a curate describuntur, acti sieri potest, ut ipsam hominis naturam perspiciamus atque cognoscamus, quid res externae in eum valuerint, quidque in sentiendo atque agendo movere Potuerit. Est igitur omnino statuendum,

eos poetas, qui in hoc genere gloriam adepti sint, optime docere posse, quonam iudicio de universo hominum genere et de nobismet ipsis uti deceat Sed ut gravissima est haec res, ita est di sucillima. Neque enim ullo

modo personarum natura recte exprimetur, nisi totius hominum vitae e

gnitio parat sit atque indagati et vitiorum et virtutum, quae ad agendum impellere soleant Ne quis igitur miretur, quanta sit ingenii facultatum, quae in his rebus desiderentur, penuria. Quae in hoc genere feliciter et horare possint, splendida sunt ingenia, quae pauca inveniuntur, cum multitudo populi consuetudine semper dueatur, quamvis invita, atque vitiis teneatur, quae 'num judicium impediant. Sed qui tales existunt, ut probo intelligant, quales ipsi inter homines constituti sint, quique tanta animi libertate utuntur, quanta in agendo requiritur, ne cuipiam obnoxii videamur.

SEARCH

MENU NAVIGATION