De trium, quae Graeci coluerunt, comoediae generum ratione ac proprietatibus disputatio

81쪽

omnes ii id, quod in quoque ordine persectum erit, in se colligere poterunt, haud neglecta sua ipsorum dignitate. Is enim solus, qui quasi in medio

constitutus est, unde omnem hominum rationem circumspicere possit, aptus erit ad dijudicandum, quantum disserant inter se hominum genera atque distenti Nec vero illud solum est, quod inde redundet poterit etiam ad Praestantiam quandam pervenire, qui alienus a singulorum hominum proprietate et assectione complectatur, in quo totius generis natura potissimum

cernatur.

Sin vero transgrediamur, ut dicatur, quales sint Aristophanis pers nae, omnino intelligendum Est, summam in ipsarum adumbratione vim esse, ne Vero arietatem, quae nec ssaria esse vidaeatur. Sed tamen nihil erit, quod reprehendere possis, si rem ipsam cognoveris, earum Peraonarum, quae ex ipsa hominum vita potitae sint, mutationem dissiciliorem esse, quam si quae fictae proponantur. Ut enim singula persequamur, tenendum est, in sabulis summum comicum totum sese ad rem publicam accommodasse ideoque personarum designationem ita instituisse, ut fidem historiae haberet, ac tamen poesis libertate uteretur. Quod praeclare de his Suevernius dispu

rum fidem accedere, quemadmodum modo diximus tamen aliquatenus din 7 lytb r aristophane mollen, o D. S. Euorrn Berlia 1826. S. 3.

82쪽

seres inter se reperientur, siquidem aliae plus, aliae minus ex ipsa vita desumptae appareant. Earum enim aliae uno quasi penicilli ductu depictas sunt, ita tamen, ut, quid significent, luculenta imago praebeatur, aliae accuratius expressae, denique aliae ex comoediae ratione, quae conditionem humanam excedat, poetarum more exauctae sun Neque mirum videri debebit, nisi sorte poetae munus confunditur cum eo, quod historici est; de qua re acute, ut solet, Suevernium audiamus disputantem, Hat nun

uis eruncten nigege uat Quamquam autem sabularum, quae Aristophani tribuuntur, divisio non magni facienda est, tamen in aliis aliud poeta comsilium, quod personarum delineati ostendit, eminere videatur; neque dubitandum est, quin idem ad omnes antiqui generis sabulas pertinea Quod latius persequemur, si prius apposuerimus, quod idem Suevernius de sati

latum Aristophanearum distributione optime exposuit Nad ben notvor andenen merte de Uristophane ι umhisen, fari man mei grope es buhei, iunge seine Dramen, o mei si in die bit de osten Romodi fallen, anne men,

83쪽

Potest autem triplex oppositum in ipsis comoediis animadverti, cuius a. primum est, quo publica describitur vita eorum, qui rei publicae male praesint, aut malorum civium ratio et populi inconstantis, qui emiciosas consuetudines et consilia sequatur. Sunt autem ex fabularum numero huc reserendi Acbarnenses, Equites, Vespae, Pax, Lysistrata EcclesiaZusae. Sed iam ante Aristophanem nonnulli comici omne id, quod civitati aut saluti publicae aut moribus periculum conssare videretur, in sabulis tractare inceperant, ut mali populi moderatores, heluones, adulatores, homines molles et ignavi, denique omnes, qui imbecillitatis aut turpitudinis speciem prae se ferrent, acerbe reprehensi cssent. Gam supra attigimus, quo usque

84쪽

Cratinus progredi voluerit, qui ne Periclis quidem auctoritati parceret, aut quos Eupolis perstringere susceperit, qui omnis sere civitatis principes tangeret; adjiciatur tamen mentio etiam aliorum poetarum, qui idem aggressi sunt. Audiatur in his Meinevius, quo nullus sere rectius judicaverit, qui

Toleclidem acerbum Periclis adversarium dixit '. ermippumque inter eos fuisse contendit, quos contumeliosis versibus eundem virum persecutos esse notissimum sit. i. Neque abstinuit Plato comicus, quo minus omne studium eo conserret, ut Cleophontem et Pisandrum perstringeret in sabulis, quae eisdem nominibus inscribebantur Cleopho autem, qui ad ducis dignitatem pervenerat, tanquam homo novus deridetur et obscuro loco, tus, tanquam nugator et levis Pisander in scenam committitur, quod tum, cum militum imperium haberet, ignaviae opprobrium sibi contraxerat. Sed Aristophuni demum contigit, ut summam scenae libertatem adduceret eo,

quod homines, ad quos delata essent omnia, quique plurimum apud po-Pulum valerent, ludendos dabat, vitam eorum detegebat atque ingenia et mo Des ita exprimebat, ut etiam nobis perspicui in Maxime autem se appdicabat ad Cleonis derisionem, quam ita instituit, ut operae pretium ess vidcatur, cxponere, qua Via id, quod Vellet, consequeretur. Jam in Babyloniis, quae secunda est ejus sabula, tanta vehementia in eum invectus erat, ut aut ipse, aut Callistratus, sub cuius nomine comoedia docta esset, accusaretur, quasi in cives, Praesentibus advenis, aequo plus criminum congessisset Addam de hac rem Dindorsi verba: a Proxima ae

talensibus sui aetate, sed indole multum diversa Babylonii sabula, quae multorum invidiam conflavit Aristophani Animosior enim, ut videtur, quem Dae talon se ex P exta erat, populi favor factus, in Babyloniis non solum magistratus quosdam acriter exagitavit, sed etiam Cleonem, cujus tum summa sui exstincto ericle in civitate potentia, tanto impetu est aggressus, ut litem illatam sibi viderit, quam non

M. Quaest scen specim. I. pag. 29. in . Ibid pag. 30 ba Aristophani, radimenta, ex recens. G. Dindorsi Lips. 1829. pag. M.

85쪽

multum abfuit quin amitteret. De qua re disertum est ipsius testimonium in Acharnensibus v. 355. 377. ust.

Quibus si adhibeas versus 76 - 480. quod caput causae

-υπω ξένοι παρεισιν.

Pergit deinde poeta in Acharnensibus Cleonem carpere, da sed proximo anno suo ipsius nomine hominem nequissimum ita aggreditur, quasi ipse Hercules esset, quod de se in Vespis praedicat M. Οὐδ' l. πρωτόν γ ῆρξε διδάσκειν. ἀνθρωποι φ'σ' ἐπιθέσc ii,

dii' Ηρακλέους οργήν τιν' ἔχων τοισι εγιστοις ἐπιχειρειν, θρασέως ξυστας ἐυθυς ἀπ' Mρχῆς δε δ τω καρχαρυδοντι.

Ne quis vero Aristophanem inimicitiis, quus cum Cicone habebat gravissimas, ductum arbitretur, ut eum contumeliosius Perstringeret impugnabat omnino ipsius nomine Petulantiam eorum, qui in rei publicae administrationem irruerent Itaque appellat eum Populi moderatorem pessimum ac metuendum, qui arrogantia, ostentatione et gloriae cupiditate atque Dom sthenis et Niciae obtrectatione aeque Civium suorum odium et contemtum sibi constar volucrit, ac sociis Pecunia promissionibus molestias creare. Quod autem naturam moresque eius attinet, persectam brum imaginom habemus comparandis Vesparum locis, in quorum uno haec leguntur: M.

53. Acharn. v. 295 seqq. cons , 384 seqq.54. Vesp. v. 1029. seqq.55. Vesp. v. 34 seqq.

86쪽

Sed ut magis etiam illius ingenium intolligatur, videamus, quibus lineis ex qui tum sabula petendis poeta in adumbratione usus sit. Dixit eum

Tum Chorus haec ei objicit:

Tum plura ejusdem Cliori verba in his leguntur:

87쪽

Tum haec habes: σου δ' ἐκ Ποτιδαια ε - - Οἶδα δέκα τάλαντα. 61. Adjiciantur haec: Οιώοι, - δ' οὐδεν -αξουργου λέγειe; λAddantur alia: τῆν εἰρήνην cεσκέδασ- τας πρεσβεια τ' ἀτελαυνεια Τ. Tum ita de se praedicat homo nequissimus:

Denique haec leguntur: ωρκευ εχθειδε κυνα Κέρβερον ἀνδραποδιστῆν,

Postremo his versibus sinis imponatur imagini leonis illustrandae:

Quamquam autem reliquae sabulae, quod accurata earum cognitio docere potest, nihil habent, quo desinit Cleonis designatio exprimatur, tamen occasio ejus deridendi nullo modo omittitur. Etenim exagitatur tribus Nubium locis; 7i neque Vespae homini nefando Parcunt, sed tamen argume tum earum tale est, ut non tam in ipsum Cleonem, quam in eos doctae videantur, qui illo auctore, belli judiciorumque amore teneantur. Quod si ita instituere poeta voluisset, repetitione usus esset, quam se contemnere ipse his versibus dicit:

64. Ibid. v. 322 seqq. s. ibiae v. 438. 66. Ibid. v. 464. 67. JH. v. 795.6s ibid. v. 1017 seqq. s. Ibid. v. 1030 seqq. 70. Ibid. v. 1067 seqq- I. Nub. v. 550. 51. eous v. D.

88쪽

Qui rem illustrabunt Vesparum loci, hi sunt:

εli νῆν et πάτησεν χάοα - 1ν ἄμπελον. 76. Atque etiam Pacis fabula, habita argumenti ratione, multa continere debet, quae in rem nostram converti possint est enim illa quidem, de quo supra demonstratum est, omnino ad vitam publicam accommodata, quapropter in eadem Cleonis tanquam hominis popularis mentio fieri potuit Quod ut probetur, transscribamus hos versus: TPTOΙΟΣ. ἄγε i, τί δρωμεν - πονηρ' ἀνθρώπια;

89쪽

Tum haec habes: σὲ δ' ἐκ Ποτιδαίας ε - ε οἶδα δέκα ταλαντα. 65. Adjiciantur hae :οῖ μοι, σο δ' οὐδὸν u μαζουργου λέγεις ολ Addantur alia: τὴν εἰρηνην ἐξεσκέδασας, τας πρεσβείας τ' ἀπελαυνεις. 7. Tum ita de se praedicat homo nequissimus:

Denique hae leguntur: Οραζε ' εχθείδη κυνα Κερβερον ἀνδραποδιστον, o κέρκεν σαίνων ' Ἀποταν δειπνῆς, ἐπιτηρῶν,

Postremo his versibus sinis imponatur imagini leonis illustrandae:

Quamquam autem reliquae sabulae, quod accurata earum cognitio docere potest, nihil habent, quo desinit Cleonis designatio exprimatur, tamen occasio eius deridendi nullo modo omittitur. Etenim exagitatur tribus Nubium locis; 7i neque Vespae homini nefando parcunt, sed tamen arguinemium earum tale est, ut non tam in ipsum Cleonem, quam in eos doctae videantur, qui illo auctore, belli judiciorumque amore teneantur. Quod si ita instituere poeta voluisset, repetitione usus esset, quam se contemnere ipse his versibus dicit:

64. Ibid. v. 322 seqq. 65. Ibid. v. 438. 66. Ud. v. 464. 67. Ibid. v. D. 68. Ibid. v. 1017 seqq. 69. Ibid. v. 1030 seqq. 70. Ibid. v. I067 seqq-eti. N . v. 550 551 eous v. 590.

90쪽

Qui rem illustrabunt Vesparum loci, hi sunt:

Atque etiam Pacis fabula, habita argumenti ratione, multa continere debet, quae in rem nostram converti possint est enim illa quidem, de quo supra demonstratum est, omnino ad vitam publicam accommodata, quapropter in eadem Cleonis tanquam hominis popularis mentio fieri potuit. Quod ut probetur, transscribamus hos versus: TPTOΙΟΣ. ἄγε δο - δρῶμεν ον πονηρ' ἀν ωπια;