장음표시 사용
301쪽
santiatione panis in corpus Christi, ex lege Christi sic ordinantis, non fero seclusa ordinutione &institutione Christi. Domini ; alias sequeretur, quod de Potentia absoluta Dei, illa verba non possent Proserri circa materiam, quinesiectus poneretur; cum Deus nequeat impedure este formalem, posita causa formali phylica,quia effectus se alis est ipsa serma ut communicata subjecto: sed hoc est falsum: Deus enim de potentia extraordinaria potest impedire consecrationem, Positis verbis: ergo est tus gratiae non est connexus cum ipsa, seclusia
lege aut ordinatione Dei. Ad illud de sole, diaco, quod illo casu diceretur causa moralis ill minatiotiis, sicut Sacramenta apud Scotistas dicuntur ea sa moralis gratiar. Ad i. confirm. distinguo antecedens: Gratia habitualis est pariticipatio physica & ex natura rei, naturae divinar&s anmatis, nego antece-- dens ; moraliter, concedo, & nego consequentiam: Quia sanctitas Dei ex natura sua constutuit sanctum ; gratia vero non constituit hominem sanctum, nisi ex divina ordinatione s subindeque expellit peccatum etiam ex divinae voluntate statuente auferre gratiam, adveniente Peccato, quia, ut infra dicemus, Peccatum & gratia non opPonuntur Physicὰ ex natu
Ad a. dico, quod gratia vocatur lumen in sacra Scriptura , & peccatum dicitur tenebr sum, metaphoricὰ, quatenus sicut lux illuminat aerem, illumque ornar ; ita &gratia anumam, quam peccatum obscurat desective, &tollendo gratiam: ergo non requiritur, quod eNnatura sua opponatur peccato, illudque expellat, sicut lux Solis expellit tenebras a sed tantum moraliter, seu demeritorie , & ex ordinatione divina. Ad 3. resp. negando majorem, ut Patet eK dictis in trast. de Peccatis. Resp. t. negand
302쪽
minoiein, de privatione moralis sermae ; quia remota obligatione habendi formatri, qui non habet illam, non est in privatione, v. g. puer immediate postquam natus est , ita privatione
Baptisini , quia obligatur hac lege, quis
renatus fuerit ex aqua Spiritu sancto, non
potest introire in regnum Dei ; at si non daretur tale praeceptum, aut obligatio de Bastis mo suscipiendo, qui non haberet Baptisidum,
non esset in privatione ejusdem I ergo. Privatio gratiar non opponitur Physice cum gratiae ; & consequenter gratia non expellit: ipniri privationem ex naturasua, sed ex divina voluntate
Obj. a. & probat gratiam etiam tollere Peccatum , quatenus est osteissa & injuria Dei, ex. Trident. sess. can. ubi dicitur, Si quis per Iesu Christi Domini nostrigratiam, in Bapis
male consertur , τearum originalis peccati remitti neget , aut etiam asperat non tuli totium id, quod veram in propriam 'eccati rationem habet , an ': quibus verbis expresse & clare definit , remiuionem peccati, quoad omnem rationem, sieri per gratiam inhaerentem; qui autem totum dicit, nihil excludit: ergo ex Tridenta non solum di rositas maculae, sed etiam ratio injuriae &offensis Dei ita peccato reperta 1 per gratiam habitualem aufertur. Ratio etiam id suadet; nam per talem gratiam reddimur amici Dei', &ipsi grati ; eodem vero actu quo Deus in sui amicitiam admittit impium, S peccatur illi, remittit injuriam, &non remanet οὐ sensus ; sicut in humanis, homo cum ostendenti pacatur, sine nova benevolentia aut favore remittit injuriam ; alias non diceretur amicus
Ex hi inquit) probata manet 2. Para corollarii; si enim gratia habitualis ex intrinseca sua vi & natura expellat peccatum, secundum omnem' rationem tu eo repertam, certe ad justificam
303쪽
scationem seu remissionem peccati , pra ter beneficium gratiae habitualis , non requiritur sa-vor extrinsecus Dei , quo ostensa condonetur: Quia Trident. sest 6. cap.7. sic esu Vnieajorm abs causa nostrae iustifica ion festus,n quα
U. iustioni, sed qua nos 1 ustus facit: at si praeter infusionem gratiar, & acquisitionen. justitie
internar . .requireretur nOVus favor aut condo
natio extrinseca ad exclusionem peccati , non unica esset causa formalis nostrae justificationis; sed duplex, nempe justitia inhaerens, &favor ille extrinsecus: ergos &c .. Resp. ad Concilium, & dico, quod non assignat modum quo gratia expellat peccatum, sed tantum definit gratiam expellere peccatum, de
quo non dubitamus : ergo non est contra Comdicere,quod gratia expellit peccatum 'etiam prout est ostensii & injuria Dei, morali, ter & ex odivina. ordinatione . Ad rationem , concedo asiumptum in sensu morali, & sup-Iosita lege ; & nego paritatem , nempe iaumanis hominem sine lavore remittere inj xiam ; cum apud homines , injuriae remittantur Per condonationem extrinsecam. Ad ultimam rationem ,. nego suePontum, scilicet gratiam habitualem .ex intrinseca sua vi & natura expellere peccatum, ut Patet ex dictis. Et consequenter nego, ad justi fis attonem seu remissonem peccati, prae ter beneficium gratiae, non requiri favorein extrinsecum Pei, quo ostensia
condonetur ; quia Fratia physice sumpta, & s clusa ordinatione divina , non habet. Vim expellendi peccatum, nec Lanctificandi. Ad Concilium ad milla majori, quae est mens Concilii,
nego minorem, sic dicet causam nostrae justificationis esse duplicem: cuia condonatio extrin' seca aut favor non facῖd aliam causam serinalem: sed gratia inhaerens prout substat divinae o .dinationi , . seu ex vi ordinationis Dei, est causa
nostrae justificrationis; iit v. s. Innocentius XII.
304쪽
est Ecclesiae caput per favorein, aut ordinati nern extrinsecam electorum ; tamen Innoce lius XII.& favor extrinsecus, non siint duplex Ecclesiae caput, sed unicum: ergo entitas graria & favor extrinsecus quo Deus ordinat ipsam
ad sanctificatiqnem , non sunt duplex causis , sed unica, quia ex illa gratia & ordinatione, fiet
unica causa formalis moralis, ut patet in caeteris causis moralibus , . utpote in Sacramentis , quae non causiant gratiam ex propria natura, αProut sunt res elementares & signa sensibilia praecise , sed ex divina voluntate , quae ista elementa, & non alia bellFere voluit in sanctifica
tionem animarum; quin tamen unum Sacramentum sit duplex instrumentum , & quin elementum causet gratiam independenter a divina ans itutione , nec institutio independenter ab elemento, sed elementum causat gratiam ex vi divina institutionis. Ita pariter gratia non semctificat seclusa divina ordinatione, nec ordin tio seclusa gratia, nec gratia & ordinatio divina sanctificant partialiter, sed gratia ex vidi virustordinationis sanctificat: ergo suNosita nostra sententia, semper restat unicam esse causam so malem nostrae iustifi lionis , ut sancit Tride tinum, quae nedum importat remissionem peccatorum , sed etiam renovationena interiorem, ut expresse docet idem Conc. sest S. cap. 7. mares,an iustitia aut gratia sanctificans semel accepta, possit amitti, & revera deperdatur Pers sequens peccatum Reseondeo affirmative. Tum quia gratia ScPeccatum non possunt de via ordinaria esse Gmul:ergo dum justus peceat, amittit gratiam j sificantem; aut dicendum eu, quod justus non Potest peccare,quod est falsu, ut insinuat Seriptura variis in' loeis, & praesertim ex illo r. ' C
305쪽
inam reliquisti. Tuni quia Sacramentum Poenitentiae ad iustificationem Peccatorum institutum, reiteratur: ergo gratia semel accepta, potest amitti, ut pro certo emus in Adamori Peccans in paradissi, statim perdidit sanctitatem& justititiam, ex Trident. sessis. decreto de peccato originali. Et ejectus suit statim de paradisse, ut ageret poenitentiam dist. I . de poenit.cap. mam, quod est 8 eju in distinctionis, Tum qilia assertio nostradefinita manet in Concilio Τridentino can.23.Non desunt authotata tes in sacra Scriptura, quibus probul adversarii gratiam aut charitatem esse inamissibilem, lineas omitto ; quia probant selum ipsam gratiam esse inamissibilem ex parte temporis , quod est edax rerum temporalium, Vel ex parte Dei ,qui eum non deserat,nisi prius deseratur , non ausere eam nisi propter peccatum subsequens , quod est opus hominis: non autem, quod illa gratia nusquam possit per peccatum deperdi, alias . sequeretur, quod omnes fideles haberent gratiam
baptisinalem, quod est salsum.
foti gratia habitualis sit eausa formalis justificationis λ
DIco, actus contritionis, vel charitatis messe causam sorinalem justificationis , sed id soli gratiae habituali competere: tiam justificatio in sacra Seriptura indicat statum justiti Permanentem , ut olligitur ex iliis locis, in quibus anima justificata ει sancta,. dicitur Sponsa christi , templum Spiritus sancti, haeres regn. caelesti , cte. Ergo justificatio nostra non fit per aliquem actum sive sit contritionis, vel ch M
306쪽
ritatis. Prob. consequentia: Actus contritionis aut charitatis est transiens;alus homo dormiens posset habere actum contritionis & dilectionis quod implicat: erg6, &c. Gratia est formalis animae sanitas aut sanctitas , & ipsa anima est austa, quia sana 3 sed contritio non est formaliter sanitas antinae: ergo contritio non est causa formalis justificationis. Major est certa. Prob. minor 1. Jerem.3. Deus dicit peccatoribus,commeriimim filo revertentes, O sanabo vos 3 ex qui bus verbis constat 1 conversionem seu contritionem, non esse sanitatem animae ; sed conditi nem, aut dispositionem praecedentem. a. Id quod ad aliquam formam praeexigitur, non Prί sat estectum formae: sed contritio praeexigitur ad gratiae infusionem: ergo non justificat forin liter animam, sed hoc competit gratiar habituali, ad quam praeexigitur. Prob.minor: Convc ,so hominis ad Deum praeexigitur ad conversionem Dei ad hominem, juxta illud Zach. I. con
vertimini ad n e,o eo con ertar ad vos, ait Dom
mniam; sed contritio est conversio hominis ad Deum , & gratia est conversioDei ad hominem:
Tandem , gratia est forma seu causa formalis qua jastifidamur. Tum quia patet ex illo , justificari grati inius, cte. Tum quia comstat ex Conc Dident. 1est. 6. ean. s. ubi habetur, Si dixerit, ne praeveniente Spiritus sancti inspiratisne, atque ejus adjutorio , homirnem credere , sperare, avt. poenitere posse sicut ο- portet, ut ei justificatrinis gratia infundatur
Ergo grati a est eausa justificationis nostrae, it probarit haec verba , I stilatiouis gratia . Tum quia colligitur ex silpra dictis e ergo cometritio non est causa sermalis nostrae justificati Hnis. Prob. t'nsequentia I. In eodem Conui lio cap. 7. habetur , Vnicam esse ea am forma tem n strie justifieationis : ergo si gratia ut haec causa, eontritio non potest esse causa justiti-
307쪽
eationis , alias essent duae cauta sormies. 2. Contritio est dispositio aut praeparatio ad iustificationem, quam Deus exigit ab homine justificando, ut constat ex illo Iob. 2. Conver-
. risiani ad me ex toto corde vestra: Et justificatio . est donum, quod Deus promittit corde contritis, ut constat ex Psalm .so. cor eoniustum in
humiliatum Deus non despicies, id est, amabis, aut sanmficabis, vel acciti s. Et ex illo Eccl. 17. 23am magna misericordia illius , . in propitiatio eonverrentνbus ad sel Et ex Ioan. I . Si quis diligis me , iPater mens diliget eum , O ad
erim veniemus, apud eum mans nem faciemus:
ergo contritio non justificat serm aliter . . . Diees r. In sacra Scriptura, justificatio, sicut& peccatorum remissio , tribuitur actui contritionis , seu dilecti is & charit tis: nam Luc.7. dicitur de Μagdalena , Remittuntur ei peccata multa , causa est, quoniam dilexit mutium. Si- . militer August.lib. 3.contra Cresconium Grammaticum cap. 2. dicit, A peccat s mundamμr s eri ieiο eordis eontriti. Et ad Coloss. r. charitas est vinculum perfectionis. Et I. . Cor. 7- uuia haeret Deo, quod fit per chari tatem, ut doc*t
Aug. pluribus in locis, unus spiritus ori ergo
contritionis actus justificat Armaliter. . Resp. I. negando antecedens. Adprob.dico
Quod verba Scripturae & Patrum Sebent i telligi de dilectione aut charitate. habituali , quae,ut constat supra, est gratia sanctificans. a. Distinguo antecedens : Iustificatio tribuitux actui contritionis, tamquam formae aut causis sormali, nego, tamquam dispositioni, concedo. Scriptura enim tribuit justificationem fidei, ex i illo Luc. 8. Filia , ait Chris v dry tua Ial νam re fecit. Et Sap. s. habetur, δει side fa ctum fecis,llum. Tribuit etiam spei, juxta illud Rom.18.Sρε -Hi s i. sumi. 1. Tandem, eleemosyni aliisque virtutibus Scriptura tribuit justificati nem, quae tamen non sunt causia nostrae justis N' ς .atis
308쪽
eationis, sed tantum dispositiones : ergo con itritio debet esse causa dispositive dumtaxat,non
Dises x. Sanctitas nihil aliud est, quam id ,
quod unit animam cum Deo ι sed contritionis actus unit animam cum Deo , juxta illud I Dan. q. stui manet in charitate , in Deo manet , Deus in eo : Et insta , ut i diliget me , dilige νura Patre meo: ergo actus dilectionis Dei super omnia, aut contritionis,nos justifieat. Resp.m jorem esse vera de illo, quod unit ani mam Deo ,& Deum animae: Unde nego minorem, quiR contritio non unit Deum animae, sed disponieanimam, Deus ipsi uniatur, ut probat illud Dan. usi Hiligo me, diligeturὰ Parre meo. IM l
eirco qui Delim diligit , est dispositus, at dili
gatur. Ad Prob. dico , quod verba Ioan. ita, telligenda sunt de charitate lic tuasi , ut co notat haec Particula ν Manet in charitate; non vero de actu ch aritatis qui cim noo sit perin nens ut habitus, ita ipsis nota permanemus si inest ita habita. Dices 3. Si homo Peccator eliciens Perseo
tum actum dilectioni Dei super omnias. mor retur ante infasionem gratiae, certo esset vero
justificatus ; .cam cor contritum & humiliatum non despiciat Deus: ergo justificare formalirer , non competit soli gratiae habituali . Vsgo suppositum: talis enim homo non esset rinaliteo sanctus, nec iustus, sed tollim dispositive,quie-Pe cum sola gratiae habitualis sinsorina justi cans; ide ea si lata, tolleretur effectus sor- malis justi ac sancti . : ergo talis homo numquani esset beatus, cum gratia fir iund mentum &mensiara gloriar. Nego instantiarii: tum quia casus ille est mere speculativus. in Pra-πim numquam reducendus ; tum qiny Probabile judico, . Deum dare huic homici gratiam sanctificantem in instanti mortis, vel post mor em ι uec hoc videtur τ uSaans , tum .'uia
309쪽
anima mne est capax recipiendi eam , tum quia gratia disipositionem hanc consequitur,ut deci .rat Tridentinum sess. 6. cap. . ' .
Dico z. quod gratia haleualis ub proprio
.conceptu gratiae est cauta se alis nostrae j stificationis , non vero sub conceptu charitatis, a qua est indistincta. Probatur: Homo forma, liter iustificatur per id, per quod constituitur dilectus, aut gratus Deo: sed est talis per gratiam: nam charitas facit nos dilectores , eumeliaritas sit amor quo homo diligit Deum, jorem charitatem nemo habet , ,e. sunt verba quae indieant charitatem & amorem pro uno αeodem usurpari: ergo justificatio fit per gratiam sub proprio conceptu gratiae . Sub q o conee tu nedum iacit nos gratos Deo , ejusque filios adoptivos , sed etiam haeredes , ut ait Aposto Ius I. ad Titum cap.3. dicens, Vibi 'dieatilia ipsitas , haeredessimus secundi m θςm vitae aeternae. Deinde , justificati. est quaedam gener tio spiritualis 1 unde Eugenius IV. in decreta union. Arthen. g. quinto Ecclesiasticorum apud Lauream linepita canon. verbo baptismus; inquit , Bapti no homo renaseitur , idem habet in variis locis sacrae paginae 3 sed generatio non fit formaliter per amorem ; ideo enim Spiritas
Sanctus non eri genitus , quia procedit ut amor: ergo fit per gratiam si . proprio conceptu gratiae, quae est partici'atio divinae naturae. Dices: I. Ioan. q. 0mnix qui ditiaris,ex Deo n
tus eJ ergo generatio consi stit in charitate , &st per ipsam : unde idem Apostolus filiationem nouram indicare volens, ait, eho vitarem dedit nobis Pater , ut Filii Dei nomine mur ergo charitas nos justificat. go consequentiam, quia similes textus intelIigendi sunt in sensu identico ει reali, sellieet quia gratia & charitas sunt unus & idem habitus ; non autem insensu sermali 3t proprio charita tis , ut rei ndent communiter Scotistae .. Ra
310쪽
tio est, quia charitas sub tali conceptu non est Principium essendi, sed operandi , scilicstdμligendi, praesupponensi conceptum essendi: ergo non potest habitus ille nos consti tuere filios. Det iis conceptu charitatis. Unde Ioannes ait , diligit , ex Deo nazus est: & denotat con ceptum generationis prςsupponi ad dilectioneni habitualem , sicut esse ad operari. Nec reseri , quod ibi non noini tui potius gratia quam charitas; nam Scriptura intendit justificandos de iustificatos excit re ad ainorem; taque alia mi indo charitati, liquando gratiarn.stram ap-mopriae justifieationem; cum gratia habitualis& charitas sine una & eadem realis entitas ,
quamvis iustifice rout est fratia.
de potentia extraordinaria possit quis 1υε cari per externum Dei savorem , vel per selys adtiis contritionis re charritatis, etiam s gratia sancti Pana ei non infundatis tIN hujus quaestion titulo, duo dubia resel
Venda sunt; . quorum Primum est , an peccartum possit remitti de potentia Dei absolutaque infusione gratiae , seu per solum savorem extrinsecum P aliud vero , an de potentia Deῖ extraordinaria, eontritio possit justificare si clusa gratia. Dico 1 Qi,od potest homo per extraordinariam potentiam Dei, perses & complete justificari per solum favorem extrinsecum, se absque infusione gratiae. Ita Seotus cum omni bua Scotistis. Prob. i. Homo est persede Asomplete iussisicsus , dum ipsi remittuntian