장음표시 사용
81쪽
Sed oblitus paeno eram aliam quandam dubitationem removere, quam quo qui movet adjumento, i. e. sola conjectandi et opinandi libidine, nullo externo firmata momento, eodem ego reprimam. Ossit enim quispiam confusum nunc scholiastarum gregem disturbare velle, et antiquiores conjicere antiquiorum commentariis usos ipsos esse, recentiores autem acquievisse in Symmachi non plena aliquatenus veterum interpretum collectione, sed frustulis, de largis antiquorum grammaticorum dapibus hic illic depromptis. Quem equidem non videbo nunc, ut magno molimine siquidem serio istum singulos distinguendi scholiastas laborem subire velit nihil profecturum, oculorumque aciem, maximi rem pretii periliturum sacile nimis intendendo in tenebrosa nocte; sed contra conjiciam equidem e schol. Ravenn ad ub. 854 et ad hesin. 393 antiquissimos facile scholiastas Symmacho iam esse usos deinde e schol. v. 439, 379, reliquis, conjiciam, item antiquissimis scholiastis veterum interpretum commenta e Symmachi libro innotuisse. Haec igitur de me conjiciam, lectoribus autem relinquam judicium, uter nostrum verius conjecerit; quorum dubito mimquisquam ob illum Partes meas deserere velit.
Haec igitur prima sui quae Symmachi Commentar Deum hypomnemate illo in schol Plut 103 et Ρae 742citat convenit similitudo in utroque de priorum interpretum sententiis sui expositum et ita expositum, ut ne opus quid ei esset scholiastis alium praeterea commentarium ma- FnDPer quaerere. Atque haec quidem similitudo vel plus mihi quam necessarium putabit etiam qui maxime cunctari solet reluctarique, fiduciae addit ad affirmandum unum eundemque utrumque esse librum, et tum Symmachi commentarium indicari in scholl. Ρluti et ac L l. tum ubicunque Symmachus ad partes vocetur, υπομνημα istud esse intellii gendum. Sed reliqua quoque eodem modo persequar, quiabus quam pulchre in symmachum cadant quae de byp mnemate Xposuimus, denuo perspici credam. Vidimus autem quam amplum fuerit hypomnema, ut quod praeter deperditas aliquot sabulas illustraverit omnes quae hodie supersunt; sed Symmachi librum non minoris oportet ambitus suisse primum enim citatur in scholiis ad inlutum, Banas, Nubes, Acharnenses, quites Vespas,iacem, AFes, Thesmophoriagusas, i. e. ad servatas Aristophanis comoedias omnes praeter EcclesiaZusas et Lysistratam, quas nouattigisse fabulas Symmachum, qua quis probabilitate assim maverit, quum idonea adsit causa, cur in istarum tabularum
scholiis non citari Srmmachum, nullo modo possit mirum
82쪽
videri sunt enim et nimis hodie brevia earum scholia, et
ita comparata, ut, casu ne dicam an callida nescio cujus voluntates nullum ibi docti interpretis nomen hodio appareat 3 - Praeterea Symmachun etiam deperditas hodie fabulas interpretatum esse, certisSima ratione dein onstrari
potest vide primum schol. Plut 1012 Συμμαχύς ρησι, Niταρος πολυς ἐπὶ ριαλακi ὀνειοι φανος ἐν τοῖς ἐξῆς δρά- ιασι, καὶ Γάτος,. . . ubi imprimis ista advertunt ani imum ἐν τοι ἐξῆς δρώμασιν, quae in errores haud sane leves abripuerunt duo acutissimos viros emsterhusium et Bankium; quorum hic quum missa apud Suidam videret verba, a recentiore ea grammatico atque adeo a homa Magistro, si dis placet, temerari additamento illata conse-hnt, non cogitans ille quam non sit mirum a Suid omissa
verba esse, quippe qui ipsa illa τὰ ξῆς δράματα apponere
non potuerit nec positis verbis nimis stultum se praestare compilatorem voluerit δ). Hems tertius ius autem majora mo- Iitur: hinc, inquit liquido conficitur commentarios ad primum lutum elucubrasse Symmachum, quandoquidem secundus sabularum ultima in scenam ab Aristophane fuit data. Qui vero extrane omnem dubitationem positum est, quod Hemsterhusium statuisse oportet, in scholio τὰ ἐξῆς ραματα esse, quae post lutum Aristophanes docuit δ), an hoc quoque significare verbis Symmacho licuit: in sabulis, quas deinceps interpretabimur Utrumque quum potuerit eis indicari verbis, nos eam Sequemur interpretationem quae altera videbitur probabilior. Atque si Homsterhusium sequare, vide quantos excitaturus luetus sis, quos componere deficiant vires; etenim si Sym-1 Nisi pis Didymus itatur in schol Lrsistr. II; ut ibidem
testis producitur Craterus ejus enim nomen videtur restituendum prorice στερος quocum alibi quoquo commutatum est; es schol. Ran. 320 et pietneh. Quaest Scen I, p. 23 not. non est inter Aristophanis interpretos reserendus nec quum Ammonium laudant schol. Eccles. 610, de interprete cogitant Aristophanis.
2 Ranhe do vit Aristoph. p. CLXXIV seq.3 Quamquam si posuisset, hanc incuriam non dicerem a Suid alienam esse es enim Suid. s. νλιδονων μουσεῖα, coli schol. Ran. 93. 4 Hemsterii ad Aristoph. lui. n. 366. Inmemsterbusti ratione
nequievit qui levi brachio se Aristophanis interpretibus graecis scripsit,
Stoecherus P. I. 5 Ε hoc ut unice verum sit, inde tamen non consequeretur, nouesse de secundo Pluto cogitandum; nam te εξῆς δραματα possent Νω-καλος et Αἰολοσειων esse, quae etsi ab Araroto in scenam datae erant. constabat tamen ab ipso Aristophane scrinias eas esse, ut non esset mirum si hae quoque sabula ab Aristophanis interpretibus una cum reliquis ab inso poeta doctis, explicatae essent. Praeterea HemSterhu aianae rationi favere unice, nostrae prorsus refragari Platonii narratiomem de interdictu, ne quia comicum ὀνομαστὶ aliquem sugillarot cLAuster.
a Dpoth. Pluti novi dixerit qui Bersvium Corum P. 14 contuleriu
83쪽
machus primum lutum manibus trivit o explicavit, reliquos quoque interpretes eo hand dubio antiquiores omnes )credibile est, item non nostrum sed priorem lutum interpretatos esse quodsi esset, mirandumne esset jure optimo, quod tam pauca nobis e prim Plut tum in aliorum libris grammatitorum, tum in luti scitoliis extarent sorvata suffieiunt haec diems te rhusianam opinionem propulsandam alteramque commendandam interpretandi rationem, quasas intelligendas esse fabulas diximus, quas deinceps Symmachus interpreta turus fuerit nolui enim scitolii ambiguitatem initari et in hunc modum verba fortasse aecuralius Vertere: in sequentibus libri nostri sabulis; quod quum et ipsum duplici modo intelligi possit, ut sit aut r., in sequentibus sabulis, quarum in libro nostro deseri plus
conteXtus est.' aut quarum dabimus interpretationem,
statim veriorem interpretationem amplexus sum; nam demonstrabo postea ipsum contex una non videri a Symmacto una cum commentario descriptum fuisse in quo etsi
me so fellerit opinio tamen vel sic poterit o scholio colligi quod cummaxime volo interpretatum Symmachum sequentos illas fabulas suisse; qui enim potuisset Symmachus alias collectionis suae, si talem edidit Mabulas interpretari, alias non interpretari, sed non nisi ad augendam libri sui molem satis ceteroquin, opinor, ampli, opponere unctimque cum explicatis edere, praesertim quum critici editoris famam non videatur assectasse ergo si aliquam edidit sabular ut ipsarum collectionem, Omnes quae in ea suerunt fabulas explicasse censendus est, ut Sic quoque appareat τὰ itii doώματα illa a Symmacho explanata esse. Eas autem sabulas dicamus portet una cum Symmache commentari amissas hodie esse; nam in superstitibus sabulis de Νιταρι ne γρυ quidem. Deinde dignum est quod in rem nostram conseratur Ioxicum rhetoricum Bekkeri, in quo haec extant in Drai',
το προ)τον Σέλευκος Συμμαρος ὁ το μέσον, ἀφ' ου ἄλο- μενοι πάλιν ἐξάλλονται. μεινον ὐ λευκος. in καίνει δἐ καὶ τον τῆς θvoας ουδον ον ὐμηοος βολον, οἱ ὁ τραγικοὶ βαλον, - quae haud scio an summo jure a Symmacho in commentario Aristophane disputata censeam cujus ea pars
hodie deperdita sit ) Nam et Seleucus, licet plures fue-I Nam Didymum et Euphronium itavit cs. q. s), qui, quantum
video Aristophanis interpretes praeter SImmachum suerunt ultimi inter
2 CL BOIheri Aneedot. I, p. 224, 2 aeq. a Quid quod fortasse ipsui versum, ad uem ista scripsit Sym
84쪽
rint ei cognomines grammatici lique in diversis occupati
argumentis, ab Aristophane non rotrahit antinum cs enim schol. hesin. IIT coli schol. h. 840 supra a nobis trae lalo . IS et quamquam hoc quidem argument in contrariam quoque partem abuti possis, non scimus hodie aliorum quoque praeter Aristophanem seripta illustrasse Symmachum aut praeter commentarium Aristophaneum quicquam scripsisse. Nam quod Cratini quoque sabulas explicatas commentario a Symmacla suisse Bergkius contendit, Commentat. p. 264, Herodianum antestatus, περ μον. est. P. 39, 26; vereor, ne usi citius hoc sibi persuaserit vir doctissimus Herodianus enim postquam monuit, νἐφαλ-
λον pro τυλη cum reliquis Atticis Aristophanem quoque dixisse, cujus apposuit versus ex Amphiarao petitos, post pauca adjecit haec tori etiντοι, καὶ διὰ Ου γ Οαφουσιν ἔν τισιν ἐν μαλακοῖς κοατυνου περιεφυλαξε Συμμαχος, quae recte sine dubio emendavit lochius in hunc modum: ἐν τισιν ἐν αλθακοῖς Κρατiνου παρενυλαρε 2 os .es Herodiati p. 36, 25 παραφυλακτέον, τι το φαρος - αναδέχεται dita ἐν διανορυ σημαινομἐνω τα ρi γiνηκ. . unde perspicitur. παραφυλαττειν II erodianum eo
posuisse sensu, quo in ristophaneis scholiis poni solet παρατηρεῖν, i. e. observare vel singulare aliquid et paulo insolentius non incuriose omittere, Sed agnoscere idque veribis consignare. Id igitur certum est, non hoc voluisse Herodianum, Symmachum in edendo Cratino quam invene rit scripturam retinuisse et servasse ut hoc tantum disceptari possit, in commentario, quem in Cratinum scri, pserit an alibi istam observationem Symmachus proposue.
iit illud qui putabat ergkius, ita intellexerit verba opor-
tot se in locis quibusdam commentarii ad Μαλθα- κους illustrandos scripti observasse Symmachum etc. v reor ut satis recte neque enim perspicio, qui tam egregia aut necessaria ista suerit observatio, quam semel proponi non suffecerit, sed quae in unius sabulae interpretatione Symmacho visa sit identidem inculcanda esse. Praeis sintne igitur alteram amplecti interpretationem, qua hoc dixisse Herodianum puto: ἐν α ντ ιγραφοις τισi Μαλθακῶν Λρατι νου Symmachum non fugiebat scriptum esse γνέφαλλο', qua admissa interpretatione apparet quam incor tum istud Symmache in Cratinum commentarii vestia
sta To ἐπικαιοoτατον και et πnωτον Certe non indignum Aristophans
vorsum arbitror. - Ceterum adem atque Suidas ex Aelio Dionysio ellavit Eustath ad Od re p. 404, monente ustero. 3 m, ab re erit monere, alibi suoque in disputationibus grammaticis erodian uni aliquid tribuiss codicum auctoritati, ut si ἀντίγ-φα
eitari statuo, id per se quidem non absurdum sit vide modo ipsum neo. utori'. librum p. 37, 1.
85쪽
ium sit; φύ multo videbitur ver similius, eam observationem in Aristophaneo commentario, fortasse ad ipsum istum Amphiarai Ocui quem Herodianus apposuit, Sym
Sed dixerit quispiam, ista quae de aliqua deperdita Symmache commentarii parte disputavimus, si ciuicquaris, nihil docere, nisi Symmachum non aliter atque ypomn matis auctorem deperditas hodie fabulas interpretatum esse, nihilque inde cogi posse nisi hoc nihil obstare quin τουνπομν=ψατο auctor credatur Symmachus suisse. Recte Bane, at sufficere hoc in mea causa arbitror; sed addam tamen tertium locum, qui ctiam commendare meam opinionem videtur, qua non diversum utrumque suisse dixi, e schol. AV. I 283 extr. του ὁ σκυταλιον το α ἐκτεινεται, ν ἐν 'Oλκάσιν, ἐνθα καὶ το Νικοφῶντος ἐξ Ἀφροδiτης Γονων παρετέθη . τ .L - ουτως vs μαχος quo loco jam supra usi sumus, quum de deperditarum tabularum commentariis in universum loquebamur nunc addendum est quod huc cummaxime pertinet, suum ipsius inmolcades commentarium Symmachum citasse videri nam quum multos saepe interpretes Aristophaneos citaret Immachus, non est credibile, si παοετέθη dicebat simpliciter, ad alium quempiam eum respexisse, quem ultro intellecturos esse lectores quis esset sperare potuisset ); immo nisi statuis vel scholiastas Pauca suppressisse, vel librarios nomen quoddam omisisse. Neutrum autem video cur factum ipse statuam- illud Solum relinquitur suos inmolcades commentarios Symmachum jussisse adhiberi. - ,
Praeterea aliquando placebat quartum adjicere locum, quo illud saltem probari magis putabam, non propter aliquam nimiam Symmacho commentarii brevitatem vel sabularum, quas interpretabatur, paucitatem debere quemquam diversos Symmachum et hypomnematis auctorem putare. Est is in schol. Av. I297 et ita habet -- ο Συμμαχος, iκεν, ἐωκει leg ροκει). ρτυγα δἐ λέγει τι ορτυγοκύπος et ν ὁ Μειδίας), εο ου προειρηται. Sed de Midia praeter hunc locum in nostro Aristophano nulla amplius mentio, ut facile esset ad suspicandum, in deperdita alium sabula iterum hominom ab Aristophane sugillatum in eiusque fabulae commentari res hominis a Symmacho enarratas esse quae suspici primo quidem aspectu magis etiam ad- blandiebatur, quod 'Αριστοφάνην ν Περιαγγει iterum
1 Hie nolim quisquam oblitum me nonnullos eorum loeorum quera tur, quos . 2 enumeravimus; quorum vides paulo diversam rationem esse. Ut enim hoc utar, non potest affirmari, non unum, sed plures in Cratinum commentarios trivisse eum, qui in schol Vesp. III scripsit:
simile quid colligi, atque quale e schol. Λv. 12S modo colligebamus
86쪽
earpsisse hominem refert quicunque seripsit quae Symmachi interpretationi praecedunt, sire Didymus fuit sive Ammonius: γελοiως Θιὰ το κυβευτην εἰναι καὶ ἐν πυρω τους ορτυγας κοπτειν ), ουτως αντον νυν Ἀριστοφάνης προσεῖπε. δηλοῖ ὁ τουτο ριστοφάνης ἐν Περιαγγεῖ χρηστον sis κατα Μειδιαν ρτυγοκοπον. λεγει ὁ ἐν Ποαστρiαις λαυτος, ως καὶ περὶ λέκτορος αυτου σπου-κοτος διαβάλλεται ὁ εις τε πονιηριαν, ως Πλατων ἐν δε καις, και κλοπῆς
scrib. κλοπην diit οσiων ως Μεταγενης ἐν '0μημ', καὶ συκοφαντire. κοβαλος τε εἶναι λεγετο καὶ πτωχαλάζων, ως Φρυνιχος ἐν ' inseri Verum enim vero neque de Περιαγγε neque do Ποαστρὶαις Aristophanis sabulis quicquam constat nec ea scholio tribu Dotest fides, ut utraque indo sabula in deperditarum Aristopnanis comoediarum catalogum reseratur. Quid quod ne a mutatione quidem alique, quae quam maXime similes alius cujusdam notioris fabulae nomini ductus litterarum in corruptis vocibus detegere studet, certius aliquod et probabilius auxilium peti posse videatur Namque etsi non absurde pro Iεριαγγεῖ
posses Πελαργοῖς scribendum esse suspicari, esset tamen, quum eundem utriusque tabulae auctorom esse indicet illud ὁ αιτος - simile etiam Ποαστριων nomen mutandum,
quod in quem alium notae et genuinae Aristophanis sabula indicem probabiliter mutem non invenio. Quod autem maximum est, hoc ipsum nomen ab Aristophane plane retrahit animum et ad Phrynichum rapit, cujus aliquam eo
nomine inscriptam fuisse fabulam constat ). Sed qui semel ab Ariston hane recesserit, non dubitabit simul cum eursio ' et ustero ad h. l. pronuntiare, verba ista non Aristophanis esse is Περιαγγεi, sed Platonis comici ἐν Ιεριαλγεῖ -); quod probo illorum virorum judicium illud autom improbo, quod Platonis restituto nomine scriptoque
Περιαλγὲ turbas omnes composuisse se videntur putasse. Componuntur autem ab Omni parte si ita mecum scholium
scripseris δηλοῖ o τουτο πλην του Ἀριστοαράνους Πλάτων
I De his vid Paul. Leopardum, Emendat. II. c. I in Grnter Lamp. Tom. II, p. 27, qui corrigenuum censuit vel ἐν Mers vel ἐν γυρφ. Al
2 De hae nominis forma eineIio assentior, Quaesti Scen. II, p. 8 seq.3 CL Suid sub Φρ ιχος, et runch ad Aristoph. Fragm. p. 212. Quamquam ejusdem tituli fabula Magneti quoque tribuo batur es. Meineh. Quaest. Seen I, p. 2. 4 CL Mours in bibliotb. Attie. p. 447, qui tamen Aristophanis eam sabulam περιαλγὴς fuisse voluit.b Opti inum emendationis fidejussorem ei nev produxit in Quaest. Scen. II, p. 22, - scholiastam Luciani Tom. II p. 696.
87쪽
ἐν Ποαστοίαις λαυτος ως καὶ περὶ ἀλἐκτορας αυτου σπουδακότος. Quae si vere conjeci, stati in nobis tum Aristophane aliqua sabula hodie deperdita, in qua Midias simili
atque in vibus ratione vituperatus fuerit, tum Symmachi in eam sabulam Ommenlarius repente de manibus olli bitur id quod equidem non querar magnopere, praeSertim quilin verba illa, quibuscum nobis res est, aυι μαχος - περὶ ὁ α ροε ἐρηται, facilius etiam videantur expediri posse, quam ut ad deperditae fabulae commentarium resu-gere necessarium sit dieque enim improbabile est, Symmachum ipsum, ut qui quae praecedunt in librum suum retulerit ei ipsa, quum suam proponeret sententiam, de ejussundamento ad alius ab ipso modo citati grammatici conias respicere potuisse quo denu comprobetur, quod de Symmachi libro ut aliqua priorum interpretum collectione supra eli posui. - Quamquam, ne quid dissimulem nihil impedit, quominus non tam Symmachum, quam aliquem
scholiorum collectorem ista περὶ οὐ προεiργηται ob eandem causam posuisse credatur ). Quodsi in schol. v. non ad suos commentarios Symmachus respexit, simul non possum jam eodem loco ad aliam quoque rem uti sui enim quum me sperarem demonstraturum, Symmachum eundem in interpretando tenuisse tabularum ordinem, quem supra probavimus in hypomnemate constanter suisse Servatum, ut inde quoque
persuadere lectoribus studerem, Symmachum ejus hypomne. malis suisse auctorem. Qua in in rem potuissem fortasse illo quoque loco uti. Sed Ilium in universum ea spe exciderim, singularem quoque illum locum non doleo magnopere mihi ereptum. Interim tamen non celabo quae, dum ista spe tenebar, invenerim bonae quidem illa rugis, sed quae non sufficiunt ad ea quae sectabar demonstranda.
Neque irim quicquam demonstrari potest nisi hoc, Symmachum quoque sequutum in interpretandis sabulis ordinem aliquem suisse qui temporum rationem nihil curabat idque aperte consequitur ex Symmachi Verbis in schol Plut 1012, si quod non dubito et illa: ἐν τοις ξλῆς δρόμασι, recte interpretatus sum, et non primum lutum a Symmacho esse explicatum jure affirmavi.
1 Recte pisor versum emendavit Bergh. Comm. p. 42b χρησιον γε μὴ ηαι Μειδίαν.
2 CL supra ρ. II p. 3 nota extri
88쪽
Tandem ad ultimum accedo argumentum, quo non alienum esse a Symmacho Πομ ν tua, a Scholiastis usurpatam, demonstrare me osse credo. E, id a scribendi cogitandique ratione repetitum, quod tametsi pulchre scio quam sallax saepe sit et in errorem ducat argumentum, tamen ubi plura in eandem rem consentiunt testimonia, hoc quoque est aliquid, quo carere vix possumus, utque, si suppetit,
aliquid par os momenti tribuere et ipsi. me petenda autem hic denuo ejus scholii nemoria est, quod saepius jam in tota hac disputatione adjuvit nos egregie ad Plut 103T:
δἐ vi βάλλεται ἐν μοιχα υπύλιδος οἶδα κἀκεῖ γαρ τὴν Υπεο λου με τεο τηλi εἰκάζει τὰ πλατε i σανiδι- τ λ. Hine vides quam sobrius suerit interpres που νήματος auctor quamque alienus ab eorum levitate, qui pessima quaeque ἐipitis somnia effundere et nescio quid absurdi et inepti hariolari malunt libentius, quam eseire se quidpiam ingenuo saleri Sed quae in commenlari conspicitur cauta et sol, ria interpretandi ratio, eadem in eis recurrit scholiis, quibus praefixum Symmachi nomen est vide modo schol. Av. 297 σα pi ουθὸν στιν νοεῖν. schol. Αv. 1379 τουτοου ἐστιν νοεῖν. schol. v. 1679 ου εσrιν ι τουτουνους φανεοος schol. Αv. li ut τὰ di ξῆς διανοητα schol. Equit. 95Ν εοικε χρησι ος τις iναι schol. Av. 439 Aia σωπεio λόγου si τοιουτου τινος, εοικε με ιινῆσθαι schol. Equit 1253 φαίνετα τις γυαμματευς υτος. schol. v. I 294 φαi νονται τον Avκουπον Αἰγυπτιον εἶναι oui ν- τες ἡ τ γενυς ἡ τους τροπους. schol. Ran. 44 φαινον - τα - λεγειν. schol Vesp. 1302 ευλογιώτατον ν ει ητρωγικον ποκριτνην u/ρυνιχον. schol. v. 303 μι-οτε Ου ἔν ἐστιν αλλὰ δυο quocum confer mihi haec in schol Au IT: υκ ἔχ0sυν- ιον υ υ διὰ τῆς cisti codiας εἰπεῖν.
gis jam apparebit cur supra in conjecerim Symmachi esse
verba schol. Λv. 1291 ποτε etc. schol Εquil. 4 Συμμαχος δε φησι νευδεσθαι - πεοὶ Θεμιστοκλόους. χυτ γὰο θοδοτος, υτε Θουκυδiδης ἱστοοεῖ schol. an. I 225 - παρατήοησις του Συμμάχου Quae si reputas tertiam earum observationum esse partem quibuscum Symmachi nonae omnino conjunctum si concedes, opinor, mihi integrum Symmachi commentarium resertum plane ejusmodi ζrovidi et cauti animi indiciis suisse, atque adeo eam Orietatem et quasi timiditatem penitus ejus animo fuisse in-
89쪽
sitam atque innatam, ut appareat quantum ejus generἰ im
dieiis ad sua Symmacho restituenda tribuendum siti ine equidem vel ob eam solam causam non dubitarem magnopere, quin Symmachum loquentem audirem in schol Vesp. 544 968, v. 281 556 1075 quae supra ' ob eandem causam conjecimus e τω πομνηματι deprompta esse), nisi id nunc quidem etiam propter commentarii Symmache rationem probabile esset. Praeterea autem idem ill6 in Iulum scholium in aliam quoque rem videtur utile fore. Fallorne enim an recte agnosco in isto scholio nescio quod assectatum et sophisticum dicendi genus, quod eis quae simplici ratione atque oratione dici poterant quasi quendam lucum obducit, ut non possis nisi per transennam alia a veram formam aspicere haeccine enim simplex oratio est hominis de re magis quam de verbis solliciti τουτο τί ἐστιν ου οἶδα, υτ ει συμβάλλεται - οιδα - quamquam etiam magis Sophistic quid redolet ejus orati qui ad eundem versum haec scripsit, sed ex eodem sonte, cujus quum nomen reticeret, compensare hoc studuit quicquid sui injuriae pulchrioribus, si dis placet, floribus ex eodem horto lantem ornans τηλiω
ἔχει μέν τι καθ' εαυτ απορον ἐὰν di το ἐν ναρικα ποοσελθη - ἀπορωτερον σται ζητDτεον υ κ. τ λ. - Sed ab eodem scribendi genere num Symmachus descivisse cenissendus est quum haec scriberet adaquit. 974, quae eodem nitent suco i μααχος σκεψασθε τι δή ποτέ ἐστι, δε γμα των δικῶν παρεῖται γαρ, εἰ μὴ το δεῖγμα τοπος εστὶν ἐν Πειραιεῖ, ενθα πολλοὶ συννηγοντο ξενοι καὶ πολῖται, καὶ ἐλογοποιουν. O cI των δικῶν προσεθηκεν, ινα διαμλλητο φιλοδικον των Ast γναίων.
Quodsi manifestum est, quaecunque de hypomnemate extricari poterant, quod unicum ejus generis se tractasse ipsi indicant scholiastae, ita comparata esse omnia, ut, quamvis non ea sint quae omnibus commentariis eo ipso quod sunt commentarii soleant communia esse, in Symmachi Iibro denuo vel hodie conspiciantur nunc demum clarissime apparet, tantum sit fidei subscriptionibus illis e Veneto et Leidonsi codice prolatis tribuendum, quas suspectas, certe non multae auctoritatis oportebat esse dum ex ipsorum scholiorum indole nondum erat quam proxime accederent veritati demonstratum. Sed munita ipsarum auctoritate primum illud licebit affirmare, ad Aves, Pacem et ubes explicandas Symmachi commentarium a scholiastis suisse
90쪽
adhibitum, et adhibitum ab antiquis scholiastis, et ita adhibitum, ut unicum iste commentarius scholiastis ejus generis adjumentum fuerit, quo ultimo paululum quidem mulari subscriptionum memoria videtur, at hanc specie tantum
non revera nostrae adversari Sententiae postea apparebit.
Deinde autem iisdem illis subscriptionibus jam tantam licebit tribuere vim, ut si non specie a revera ad Omnes pertinere sabulas ad eosque codices omneS, quorum antiqua dicimus scholia, dicantur ure, i. e. ut Symmachi librum affirniemus ad omnes explanandas sabulas omnibus scholiastis suppeditasse quicquid boni et antiqui tradunt, eumque si non unicum, at praecipuum nostrorum in Aristophanem
Hoc si summam rem spectas, certissimum arbitror esse
nec quemquam aliter judicaturum spero. Itaque non dubitabo ad Symmachi memoriam magis etiam illustrandam eis quoque uti scholiis, quae Symmachi esse vel ex hypor emate deerompta non constat diserto testimonio mo- done a novitio quodam scholiographo imponi nobis pati mur neve unquam abstineamus acri judicio, quo antiqua et magis sincera a recentioribus scholiis distinguamus. Hi jus autem observationis mox magnus erit usus tum ad alia, tum ad eam dijudicandam quaestionem, quae est de aetate qua conscriptum hypomnem sit. Id quum olim facile videretur invento Symmacho auctore explanari posse, tamen quum rem ipsam aggrediebar, ea ratione in lucem protrahi
non potuit, quandoquidem ipse Symmachus aliunde non
magis quam e scholiis Aristophaneis notus est ut appareat igitii longiorem imi editioremque viam ingredi oportere. Quamquam equidem non fugiens ceteroquin aut justo 'ci lius pertaesus viam impeditam, sed sortiter ingressus et molestiam patienter tolerans, non potui hucusque certissimis argumentis quaeque omnem statim dissensum propulsen illud demonstrare, qua aetate Symmachus vixerit quove tempore suum illud hypomnem conscripserit id unum certosein, Atheniensem hominem fuisse testante scholiasto ad Acharn. 145 - Πώγετο δ ουτος ήoης. Ἐνιοι δέ νασι ,δτι utis νυμος ἡ τ πατο Σιταλ κει Συμααχος Acthναῖος μεμνηται eui testimoni non vide cur fidem denegem, aut alius atque quem auaerimus Symmachi memoriam in.
esse putem, quum pulchre perspiciam cur hoc solo in loco operae pretium duxerint scholiastae, cujas fuerit Symmaestus indicare namque quoniam de cive Attico agebatur, de eo putabant optimum et esse testem et visum iri onubibus, qui et ipse esset Atheniensis. - At de aetate viris quaeris, hoc habeto. suum Suidas saepius Symmachum diserte citarit, Eustathius autem ejus librum aperte indiea,