장음표시 사용
71쪽
aliena, quam ut isti citandi rationi nimis multum tribui
possit. Sed talem fraudem quam facile hic potuerint committere aperium est. Nimirum unum altem ex superioribus exemplum concedes mihi docere, in Symmacli commentariis aliorum sententias directa oratione suisse productas, illud dico, quod ex schol. Av. 1379 descripsimus Συμμαρος ουτους φρονιος ἐπειδὴ κυλλος χην ὁ πιννησiας τουτο Που ἔστιν ευρειν. Quid igitur impedit, quominus Didymi
quoque interpretationes, si non ubique, at hic illic eadem ratione citatas in Symmaχhi commentario fuisse concedas Quod si tacis, statim in culos incurrit quo ne minimo quidem negotio Didymea ita citare scholiastae potuerint, quasi ipsi invenerint quam industriae suae magnaeque lectionis speciem quin saepissime et lubentissimo assectaverint non potest dubitari. . Quamquam ego non praefracte negaverim, unum alterumve locum quo Didymi propagatur memoria aliunde quam e Symmachi copiis fluxisse suit enim illius grammatici ea industria eaque eruditio qua plurimi possent in diversis tractandis argumentis uti quo pomtebat evenire ut ejus observationes in diversissima aliorum scripta transirent, lexi cographorum maxime, itaque per plurimorum manus traditae ad recentiores magistros propagarentur, quos So esSe ejusmodi observationibus credibile
est plerumque ignaros, quibus primum locis quove in libro Didymo propositae fuerinti jusmodi Didymi observationes si scholiastas quoque alibi invenisse et de suo addidisso Aristophaneis scholiis concessero, res tamen mea manebit mihi integra nec quidquam inde detrimenti ea capiet sententia qua, quae in Aristophanem cominentatus sit Didymus, in universum scholiastis e Symmachi libro innoluisse dixi. q. 20.
Quodsi semel probavi, scholiastas Symmachi copias ita
in usum suum convertisse ut quae ibi invenerint. Didymi interpretamenta ita posuerint, quasi ipsis debeamus inventorum laudem tribuere pertractatique Didymei commentarii concedere studium, non erit quod quis eandem calliditatem neget agnoscendam esse in aliis quibusdam locis, quibus primo loco de Didymi sententia, de Symmachi secundo expositum invenimus schol. Αv. 1294: idvsιος ως τοιουτου τὴν φιν οντος μνημονευμ αὐτου καὶ ιθ ρυγχος θοντος καὶ ὁ τας ' ταλαντας γράμνας και υπολις ἐν αξιάρχαις. Συμμαρος φαῖνονται τον υκουργον Αἰγυπτιον ἐναι, μιζοντες - γένος τους τροπους Φερεκρατη Ἀγριοις κ. . . - quamquam hic Didymi observatio a v. I 294, Symmachi ad v. 1296 pertinet. - schol. 2 ad Av. 1297: μῖν ἐδυμος υτως - ὰ Συμμαχος, τ λ. - Schol.
72쪽
Av I379 Azφιος ψ κυκλον, ἐπεὶ κυκλίων ἀσμάτων ποιη-τ, ς ἐστι κυλλον ὁ ἐπεὶ χωλος ἡ - Συμμαχος ουτως. Eυ φρόνιος ἐπειδὴ . . . quae saepius jam scripsimus. Haec igitur eadem calliditate atque superiora scholia seriopserunt scholiasiae, nisi quod de sententia Didrmi, quem ut aruiqui irem et magis celebratum Aristophanis interpretem magis etiam venerabantur, primo loco Xposuerunt, quamquam idem Ordo in Symmachi quoque commentario potuit observatus esse tum in ultim exemplo parum tribuebant constantiae, ut qui uphroui quidem terpretalionem ut a Symmacho propagatam indicarent, Didymi ut ab ipsis inveniam propriisque culis in ipsius libro lectam, cui simile quid factum in schol. v. I 292, qualem inconstantiam quis magnopere mirabitur in scholiastis Praeter hos autem quos hucusque enumeravi locos nonox lant hodie alii' in scholiis nostris, quibus junctim Dositae sunt adjectisque nominibus Didymi et Symmachi interpretationes; sed ex his certissimam conjecturam sacere Iicet do eis Iocis, quibus solius Didymi nomen positum est, adjecta ejus interpretalione, id quod in reliquarum sabularum scholiis saepius quam in AVium laetum est, - eam, ubicunque vel quocunque modo legitur, ex Symmacho fluxisse putandum est, nisi uia alterove loco ex lexicographis aliqua indymi observati ab ipsis scholiastis, non a Sym macho primo sublecta est. - Sed unum tamen locum non praetermittam, qui item huc pertinet quemque, quum egregie meam de traditis in scholiis Didymi observationibus sententiam sirmet, tamquam quoddam quasi subsidium in ultima acie placuit collocare est is in schol. v. 100Ir
γεῖ, καθαπερεὶ πωμά τι περικείμενος τα ὁ εξῆς, Ῥησιν ὁ Συμμαχος, διανοητα - ubi Didymi verba tam arcto vides cum Symmachi conjuncta, ut hic scribere sua non potuerit, nisi priora quoque, Didymi, posuit ut statuendum igitur sit necessario, Didymi interpretationem non a scholiastis esse ex ipsius libris transcriptam sed e Srm-
Salis dictum os de Didymo. Cujus observationibus
qui tamquam a semet ipsis inventis usi sunt scholiastae, eos probabile est ceterorum quoque interpretum adnotationes adam ratione usurpasse. Quod si igitur locos nonnullos in scholiis invenimus, quibus Syinmachi interpretamenta
3 Praeterquam in schol. Av. 58, unde lamen colligi In nostram rem nihil potest.
73쪽
cum aliorum lia coniuncta sunt, ut horum observatIones ex illius commentariis fluxisse non indicatum sit externa aliqua ratione, non debet statim quisquam plurimorum in Aristophanem commentarios a scholiastis ipsis compilatos putare. jusmodi locos deinceps Scribam, ubi primum illud monuero, quod de aliorum interpretationibus dixi, doeis quoque intelligendum esse, quibus non praefixa est alio
I CL Arat Diosem. v. 1077 seqq. utlm. 2 l. e. το βρυν, quod apud ipsum Aristophanem legitur Nubi 136 r
4 De hoc versu, qualem eum citavit Symmachus, iusta disputabitur
74쪽
ραμαινομενω schol. Pac. 882ς λεπάστην ειδος ποτηριο μειζον ἡ κυλιξ. υτιυς ι Συριμαχος ὁ δ Παλαμηδης το πιδαριον ἐκδεχεται. - Ηorum igitur pleraque ab ipso Symmacho indicata puto omnia, a scholiastis
autem ita usurpata, ut non necessarium ducerent significare, Symmacho se non ipsius solum interpretationes sed cetero-Tum quoque debere. Quamquam hic quoque tum illud valet quod supra attigi, nonnulla potuisse a vulgaribus quibusdam valdeque trilis libris, qui pridem ejusmodi observationes
aliunde collegerant, scholiastis suppeditari, tum hoc moneo, nolle me quovis pignore contendere, inter ea quae descripsi interpretamenta nullo auctoris nomine insignita esse quoque quae ex ipsorum scholiastarum cerebellis potuerint Proficisci. In universum autem quam Vera sint quae de talium observationum sonte Symmacho, dixi egregie proin bat schol Acharn. 145 ὁ δ' ιος i. e. Σιταλ-vo τουτον πολιτην ἐποiησαν Ἀθηναῖοι - ελέγετο di ουτος ως ενιοι δε φασιν τι ὁμωνυμος ἡ τω πατρι Σιταλκει Συμαχος Ἀθηναῖος μεμνηται Θουκυδίδης προστίθησι καὶ το νομα λέγων Ουτως in καὶ Σαδωκον leg Σαδοκον τον υἱον αυ-
του Ἀθηναῖον. Ultima apparet alium scripsisse quam qui riora alioquin enim legeremus, opinor, aliquam αυτοπείας aut incuriae vituperationem in eos, qui tam gravissimo teste, qualis erat Thucydides, neglecto, in alia milia abiissent scriptumque sic esset: Θουκυδὶδης ὁ κ. .M. Sod id hic non tam quaeritur, quam utri adnotationi adhaereat illud Συιιμαχος Ἀθηναῖος μεμνηται Qua in re si reliquorum exemplorum analogia duci nos patimur id quod unice hic probandum non ultimae observationi praefixam istam lantas tibiam putabimus, quippe huic interprelationi nescio quomodo illud μθινηται parum eonvenire videtur, sed ad Priorem observationem reserendam esse tamquam subscriptionem quandam, ut hoc dixerint scholiastae fuisse nonnullos, qui patri cognominem filium putarint, Symma chus memoriae prodidit, quo apparet quod posueram egregie firmari.
Bie potoram ad alia transire; sed praestare videbatur pedem aliquantisper figere, quo statim possem nonnulla Propulsare, quae isti meae sententiae opponi ab aliquo posse
a Fragmentum Amipsiae aperι corruptum ita videtur in integrum
restitui posse: ωοτε ποιουντες χρησμους αυτο φαοι δεδοσμαι nomiore
Aliam emendandi viam iniit, sed non absolvit Bergh. Commentat. p. 173.
75쪽
eurioso praevidebam. Quaesierit enim quispiam, si Symmacho pleraque omnia debuerint qua et antiquissimam et
doctissimam esse scholiorum ni Strorum partem OnSentaneum est, qui sieri potuerit, ut scholiastae uno alterove loco relicta atque adeo reprehensa Symmachi interpretatione aliam proposuerint, Oetam Semper et accurate XCO-gitatam, tum plerumque etiam veriorem talem interpretalionem quum scholius in e suopte ingenio haurire vix potuerint, cogi nos, a pii tribus interpretibus ut pridem eam veriorem interpretationem propositam putemus quodsi hanc
quoque, ut statuerim, Symmachi commentarius suppeditaverit, verendum esse ne Symmachum habeamus interpretem aliquem insigniter fatuum, qui bonis aliorum Observationibus ab ipso lectis propagatisque uti non potuerit.
Sed qui ita argumentatur, eum non Sque quaque Vere argumentari arbitror. Quid enim vera in ne aliquam quaeque omnes boni interpretis numeros expleret interpretationem seinper procudisse antiquiores interpretes recenti Ores autem, ubi ad perspiciendam veram Aristophanis sensum iu- tendebant aciem, ubique caecuti isse egregie erroribusque suisse obnoxios immo, ut sumus natura nostra comparati homines omnes, a prioribus quoque illis quantumvis suerunt docti non alienum erat illud errare uitianum est, ut sugerint eos interdum quae posteriores demum erudi. tione nullo modo curti illis comparandi, scholiastas dico, perspexerunt. Itaque si quando scholiastae Syminachum castigant, nova aliqua allata interpretatione eam nemo justo citius contendat ab antiquiori laus esse prosectam interpretibus, quos scholiastae suis ipsi culis legerint Symmachus autem non legerit ne dum in commentariun Suum retulerit eorum placita, nec debet quisqua in ea ratione meam de Symmachi commentari sententia in statim propulsatam arbitrati. Sed non unius generis videntur qui huc pertinent loci esse praeterea enim in uno alterove antiqui quidem satisque Oeli manum grammatici agnoscere mihi videor, sed qui tamen Aristophanem de industria non interpretatus sit sed quasi praetereundo et obiter veritin indicarit. Deinde videndum potueritne Symmachus antiquiorem aliquam interpretationem, ab iis a descriptam et in librum
suum relatam ob certas quasdam causas, sive veras illas sive salsas, spernere novamque excogitare non diu adum Ommendabilem, quam scholiasta sibi sumpserint refellendam, adjuti in eo negotio prioruin illis observationibus, a Symmacho allatis spretisque, quas ipsi inagis probabant et pro suis venditabant. - Sed jam ipsos enumerabo locos Sehol. I besmoph. 393 Συμμαχος σησι nao τ mniων τονοινον. γέ d ora ὁρῶ τυ πιπιέειν es ταυτλης τῆς ἐννοίας na α τοῖς Ἀττικοῖς κείρονον, ἀλλὰ κατὰ ψησιν πιώνῆς λε-
76쪽
πας θει ἀντὶ του τὰς ιεθίσους ἀπο του πιπiζειν, περ
ἐστὶν ἐκμυ ιν - quod scholiuria propterea scripsi totum, quo appa eret non in coin mentario aliquo quo iterentur scholiastae, Symniachi interpretationem fuisse reprehensam; si en hin suisset, non repetiisset, opinor, audem interpretationem alter scholiasta; quamquam huic argumento ob ea quae supra posui non multum tribuam. Illus aulom eristum est, in Symmachi libro scholiastas priorem tantum interpretationem invenisse; cui prior scholiast memor ille in tempore Homerici vocabuli Obloquebatur, niter autem, nihil suspicatus vitii totus assentiebatur, Suidas deniquo proprio diffisus judicio una cum reprobatione locum inlexico suo concessit ita enim loquitur sub voc οἰνοπiπας, p. 365Si Gaiss. οἰνοπίπας, τὰς τους ινους περισκοπουσας ως Usεηρος παρθενοπίπης Ἀριστονα νης Inσiν. - μἐν Ουν avstuαχός φησιν παοὰ το πιπiζειν τον οἶνον. - of χ
ἐν τοῖς ἐξῆς φησὶν υριπMης ἐγώ πριωμαι ψδω Ἀστε ματαία ἡ παρατηρησέ τυ μι υ tio. In his trium manus interpretum agnoscere mihi videor, quorum unus quem Symmachum esse arbitror qui ista posuit: υσε ειπεν - του/πριι ἐν Acyblio υνησαι ἀποπρια dixerat per brachylogiam quandam positum esse pro πριάμενος αλλην λωκυθον πολοος ἀντὶ τῆς ἀπολωλυιας, eaque ratione ἀποπριασθαι et
πριασθαι hic saltem disserre alter autem, qui in scholio loquitur primus, videndum dixit num ἀποπριο significetis eme ab Aeschylo, o Euripides, an vende o Aeschyle; sed Symmacho deinceps tertius scholiasta ita obloquitur, ut nullam dicat causam fuisse cur Symmachus ad Aeschylum istud ἀποπριυ tendere dixerit, quum quod statim sequatur θω-oiωμαι ψδε salis doceat, Euripidi ista dixisse Dionysium, adeo ut appareat temere istud inter πρια- σθαι et ἀποποiασθαι discrimen Symmachum statuisse. Quae num ab omni parte ab omnibus recte excogitata sint, nunc non curo illud tantum moneo, nullam poSse extricari causam a docta aliqua resutalionis specie repetitam, quae ab antiquo quodam Aristophanis interprete, non a scholiastis ipsis resutatum Symmachum probet. - Schol. Av. 303 πε- λήπυρις μήποτε ον εν ἐστιν αλλὰ δυο, φησὶν ὁ Diaua χος καὶ ἐν τοῖς Λαλλιμώχου ἀναγεγραπται κέβλχὶ εἰ α υρ-
77쪽
μην μίππου τετραμετροις καὶ Θεμιστοκλέους τὀν πρω- νος τις αν κεβληπυρίς τις νομά ται, -- ἐνθάδε ἐκεῖ ἡμαρτηται το εν παρα ν γραφῆ quae probata ei sunt qui huc transcripsit, non item alii schiatastae, cujus subjuncta
est indicataque voce solemni ἄλλως haec observatio ου δυναται δυο εἶναι δια τον ἀριθμον των εἰκοσιτεσσαρων, quae lucem accipiunt e schol. Av. 297 ἀπ τουτου ἡ καταρῶθριχησις των εἰ τὼ χορον συντεινοντων προσωπιὼν κδ ἐν περιττλληφθεντων των προκατειλεγμένων. ὁ δ τραγικος ιε' προσωπα εχει ἐνταυθα δἐ ευρήσεις αριθμησας ταεἰκοσιτεσσαρα πρόσωπα, ἐξ Ho κωμικος χορος συνισταται,
vel e schol. quit. 587 συνειστήκει ὁ χορος ὁ μἐν κωμικυς ἐξ ἀνδρων fidia καὶ γυναικων - κδ ιυς καὶ Ουτος ἀπο- ριθμησεν ἐν υρνισιν, ρρενας sal ορνις β', θηλεὶα δἐ
τοσαυτας. imirum suerunt, qui avium numerum solita meliori magnitudinem non excedere putarent, adeo ut, κεβλη- ρις Si duae essent aves, aequabilis illa avium inter et chori numerum ratio perturbaretur eaque sententia nostra memoria pulchre exornata est a Boecknio, viro summo j. Sed am pinionem non credo sane scholiastas ex suo hausisse ingenio, magisque videtur credibile ex superiorum eujusdam libro hanc tantam doctrinam fluxisse. 'equ tamen ideo statim quisquam sibi persuadeat, non per Symmachi commentarium observationem illam quasi transiisso eaque via ad scholiastas tandem pervenisse, sed incognitam
Symmacho ab ipsis scholiastis repertam in antiquo aliquo
commentari fuisse neque enim ea ista observati est quae omnes statim ad assensum trahat, quamque nemo legere atque de describere potuerit, quin suam aliquam diversam sententiam reprimere noluerit. suo enim argumento, uod ertissimum sit omnemque dubitationem procul arceat. lud demonstrari possit, quo ista nititur sententia, inde a v. 29 demum enumerari a poeta chori sive personas sive QVOS, ea autem quattuor aves, quarum V 268, 274, 279,
287 mentio sit, omni modo in computando chori numero negligendas esse sed has qui meminerit apparet facile potuisse de illa sententia dubitare aqua spreta aliam interpretationem quaerere. Ad quod quum accederet, ut κεβλη- πυρις ignota prorsus avis esset, κεβλη autem alibi memorata inveniretur, tum πυρις avis quaedam posset credi a rubro colore nomen gerens, ut πορφυρις ερυθροπους, aliae,
augeri facile dubitatio potuit. Sed quorsum haec - Ut appareat non absurde me statuere symmachum illam de XXIV in choro avibus sententiam descripsisse quidem et
1 Fragmentum corruptissimum acutioribus relinquo sanandum ego operam et oleum perdidi.
78쪽
in OmmenlaHum suum retulisse, Sed ipsum tamen eam reliquisse quodsi verum est poluit scholiast aliquis non admodum curiosus Symmachi copiis adversus ipsum uti, adeo ut hic quoque locus nequaquam probet praeter Symmachum alius quoque interpretis Aristophane corramentarios a scholiastis esse tritos. - Schol. v. I 679 Συμμα
gnopere professum hominem esse, cujus sobrium minimeque credulum animum aliunde quoque cognosse Videor;
quis enim si e subjecta Didymi interpretatione de reliquorum opinionibus conjecturam facere licet quis, inquam, inscitiam suam non malit confiteri quam in contorta parumque probabili sententia acquiescere Iam vero vide quantum sapiat scholiasta ad v. 678 μα τον ire, φησίν ου λέγει παoαδουνα αλλὰ βαδi ιν καὶ ναρουρεῖν ουτω ἐαυτο τησι βαDβάρως καὶ δυσφραστως σπιρ αἱ χελιδονες. καὶ ιπυλος το βαρβαριζειν χελιδονi ιν φησί, καὶ Ιων ἐν 'μιφάλη τους βαρβαρους χελιδονας αρσενικω φVσιν, - quae qui semel legerit, assentietur, opinor, nec queretur ampliuS de obscuritate. Quid igitur veramne illa in interpretationem ab interprete aliquo Aristophane allatam putemus, Symmacho ceterisque recentiore, ita ut salso statuerim ο- Iius Symmachi commentarium scholiastis patuisse Nequa. quam occurrit enim alia conjectura non sane minus illa probabilis, mihi autem multo etiam probabilior, non ab interprete aliquo propositam prim eam interpretationem fuisse, sed ab alio quopiam docto grammatico aliud quid agente obiter esse indicatam talis autem grammaticus non longinquo nobis quaerendus est optime enim factum, quod schol ad, I 67 post illa quae descripsi - τους βαρ- γρους χελιδονας αρσενικῶς φ 3σιν, haec adjecit co 'υρωδιανις ἐν τυ πραιτω τῆς καθόλου φησίν, cujus grammatici Acripta constat quam sedulo a recentioribus tractata sint ut nequeat parum videri veri simile scholiastas hic ipsos
veriorem invenisse interpretationem eamque non indicatam
fuisse ab interprete aliquo quem ipsi legerint Symmaehus autem non usurparit. - Praeterea addo, eundem eorum videri sontem quae in codice Ravennato ad Ban. 93 prostant χελιδονων μουσεια - αντὶ του βάρβαρα καὶ ἀσυνετα καὶ γαρ ἡ χελιδων ἐπὶ των βαρβαρων τάττεται J.
Postremo hic in censum venit schol. Av. II: a Mεν
I Hinc factum ut apud lexieographos quoque de χελιδ ιν i. e. Do-βαοοκ ex nos itum videamus. s. Κoepharao Jonia Chii viti et fragment. p. 35. Adde Suidam s. χελιδόνων μουσεῖα.
79쪽
ἐπὶ σαικροτητι πὐ λεκλείδου κεκωμιιώειται, καὶ ὁ κολοιδρρει κρος ιυν ἐκ των πτερων τὴν συστησιν , Τ). AAΩΣ. αδηλον ἰυσωποδωρον άγει ος κωμωδεῖται ἐπὶ σπικροτ ητι scoti ατος. ην δε καὶ ὁ αὐθελεidii πικρος --δα οἱ sui πλεioυς πειλληνασιν vio τινα εἶναι, Θαρρελε ido βραχυν καὶ παραπλα σιο scrib. καὶ ο παραπλησιον κολο κωs ω δεῖσθαι Ου θομεν ὁ υἱον αυτου διὰ γῆς κω -δiας εἰπεῖν. ux ποτε ιν ορνησὶ κατα περiφρασιν ειρκγκεν θαρρελείδου κολοιον ἐν σω - Θαρρελεὶδκὶς, ὁ ἐστι κολοιωδης. ἡ ως κολοιους αυτον πωλουντα διαβαλλει. Ἀπιδα -οεθαρρελε i Io vio εγένετο αὐλοιος. - Ultima non moror amplius reliqua autem sola sunt, quae apertum facilemque interitum mea sontentiae minari videantur. deque enim ru in superioribus exemplis promptum erat restigium i quoque recurrere lacile licebit, ut ab alio quoniam grammatico, aliud tractanti argumentum ab Aristophane alienum, priorem interpretationem in dubitationem vocatam putemus neque suo Sol fretos ingenio scholiastas probabile est eam reliquisso et vituperasso, id quod vel φησὶ
illud in tertio scholi dissuadet, supra β. IS a nobis ipsis
de sensum, et similitudo quaedam, quae terti huic scholio eum is intercedit, quae . oraclavimus a scholiastis aliunde transcripta. - Verum lamen has quoque turbas probabili ratione removere me osse arbitror, neque patiar Ob hoc solum scholium explodi sententiam idoneo unda nento nixnm in eam autem rem illud primum leneri velim integrius olim scholi initium octum fuisse, ut appareto Suida sub θαρρελεiδης. Συμμαχος Ἀσωποδωρος καὶ Λιβυααχίας, ὁ ἀδελφος αυτου, ἐπὶ σμικροτλητι διεβἐβληντο TO G90sιατος, quae misso Symmacho bis repetita eadem ratione ab eodem sunt Suida, sub σωπύδωρος et sub ι
I uorum orborum debrbat sensi in explicare qui accurate totum Aristophanis locuti pertractavit. C. de Leuisch. Mus Rhon. 183 p. 359. Ipso olim ita iudicabam non scholiastae hae sed ipsius eleclidae esse verba, ita fortasse redintegranda:
l. e. κολοιος quoque ille, ut qui lineo sit, amat versari eum aliis, con-
Venienter πτερω εατι Suo natu Πυναγελαστικον κολοιος καὶ φιλαλληλον
schol volnet ad Iliad. 7553. Quamquam latere aliquid potui exquisitius o facetius. Sed si illa revera sunt ipsius Teleclidae verba, a Darere videtur quod primus scholiasta Asopodorum, a Teloclide sugillatum, harrolidae siliuin suisse affirmat, non alia niti ratione, quam quod hic quoque ut κολοιο ab Aristophane notabatur. Ita lite iure potuit tertius scholiasta monere: υκ ομεν- ιον αυτου διὰ τῆς κωμωδίας πεῖν. Nunc autem incertior visa ista de eleclidae versu conjectura, et acquiesco in vulgata opinione, scholiastae esse verba, quae tamen si velim refingas καὶ ὁ κολοιος ικρος ων ἐκ τῶν πτερῶν λεπτὴν ποοτμοιν CL schol. Nub. 952 κριμνωδη - ἀνι του παχεῖαν συοτοι
80쪽
δοαπιας Quodsi hinc patet licuius mannm parum diligent om ita lii versalarii esse, ut non admodum bono volam nominibus sese praestiterit, non absurde nec sine probabilitatis specio ita statuere videor, post vi Moχει ejus excidisse nomen cujus semiebatur interpretatio, eademque ratione hoc scholium olim conformalum fuisse atque schol. Av. 1379 Συuu πο ουτως. υ φρονιος ἐπεὶ κυλλο o
vides hodie in tertio tantum scholi ex lar quaeque ego ad Symmachum reser non cupiditate aliqua, ut meam de Symmacho sontentiam cum illi φησι in tertio scholio conciliem, sed quod, qua sunt sobrietate posita, vel invitum animum rahunt ad Symmachum, Sed si eo quo dixi modo ' olim scriptum primum scholium fuit, facillimo indo potuit hodierna sorma existere. Quum enim qui ex duo-Dus codicibus primum et tortium scholium prirnus in unum volumen transtulit, sub utriusque scholii sine eadem repoti videret, ea salius putavit semel tantum ponere ), unde primi scholii haec oriebatur sorma: Συμυαχος it υτρονιος- AG 0πο- δωρον καὶ γαρ --ει, nisi quod etiamtum plenilis fortassis sui Didymachiae mentione. Sed in ea forma magis etiam perspicitur quam lacilis Euphronii nomini, vel quom-eunque tandem istam interprolationem protulisse e Symmacho integrum scholium retulerat, interitus paratu erat. Atque ita mutilatam Observationem Suidas jam invenit id quod minime improbabile est in eo homine, quem supra alio exemplo docuimus diversa interpretamenta inquo nostra scholiorum congerie voce αλλως dirempta intra unius
loci ambilum conjunxisse. - aec qui probabiliter disputata sint nemo dubitabit, et si, quod spero, non minore probabilitate de hoc quam de reliquis scholiis quae antea
tractabam, numero sunt pauca, disseruisse videbor, salva
mea mihi res erit nihilque obstabit quominus quilibet mihi
concedat, veterum Aristophanis interpretum placita non innotuisse scholiastis nisi per Symmachi commenta in
1 CL infra . 25.2 De seribendi ratione loquor, de ipsis verbis non item Symmaeli autem verba in prioribus teritus scholiast magis quam riiuus seris vasse videtur; sed tune uiuenis inmacheam scribendi rationem retinuisse arbitror, qualem e seliol. Av. 1379 illustravi. 3 inde nonnunquam antiquorum scholiorum sormam suisse mutatam supra mones.