장음표시 사용
121쪽
quarum ambiguitatem non advertentes Inte pretes, primi in errorem inducti sunt , ad alios induxerunt . Ita quia caras significat
tornua producere, et radios splendoris instameornuum emittere, Interpretes dixerunt MLysen cornutum factum a consortio Dei, ipsumque cornutum pictores repraesentarunt; cun potius vertere debuerant: Mosen facie radiautem, vel radios e facie emittentem. No- , men Lebem aequivocum est, notat enim O rientalem plagam simul et anteactum tempus; ac etiam usurpatur pro his particulis. antea, ante. ItR quoque nomen dauar significat sermonem, et quamcumque rem . NO-men eletem propriE denotat os , corpus , sub ιtantiam, et quandoque obtinet locum. pronominis . Ita corpus teccati est ipsum peccatum, corpus mortis ipsa mors, corpus fieri instae ipsa Ecclesia . Vasa sunt quaevis instrumenta ; sic vasa mortis sunt id omne , quo. mors insertur; vasa bellii arma , et instrumenta mortis; vasa psalmi, et Cantiei, Omnia
instrumenta musica. Ita de hoc nominemius; hebraei etenim appellant sagittas filias pharetrae, insulam filiam maris suburbia , et vi
eos Civitati subjectos filios ejus. Item filius ponitur pro discipulo; hinc Uii Prophetarum
hoc est dis.ipuli ; justiscata est sapientia a filiis suis, nemph a discipulis . Pactum salis ponitur pro pacto aeterno, Iapis interdum propondere. Ponere in manu animam, seu vitam ,
idem est, ac in pericula versari, aut periculo exponi. Virtus pro exercita, auditas Pro rumo
122쪽
more asurpantur; sedere pr. Maxere , stretio rum pro raro, Getam pro Deo , animam pro vita , caput pro summa, lucerna Pro visa, Iambor pro dolore, pro poeentia; alienigena sonat meretrix. perforare aurem est servum
quempiam facere . Calix, et funiculus, praeter ordinariam significationem , denotat haereditatem; quia haeredes dum agros dividebant, hos metiebantur funiculis, et dum sorti divisionem committebant, sortes mittebant in ea licem . Geminatum substantivum significae excellentiam, et vicem tenet superlativi; sie Saneta Sanctorum pro sanctissima , Canticum Canticorum . pro excelle tissimum Cauticum . Manitas vanitatum pro res vanissuma. Eadem quoque vox substantiva in eodem casu geminata eiusdem rei denotat multitudinem . seu universitatem: Homo et homo natus est
in ea, nempe multi homines, populi populi , idest omnes populi, duo et duo scilicet hiui . Et sic de sexcentis aliis idiotismis , ac Pr prietatibus linguae sanctae , quas nobis sat fuit innuere, quoniam ad alia properare de hemus. Lector, qui plura desiderat , adeat 1acros Interpretes, legatque praecipvh Ma xium de Calasio Tom. Primo.
ne festis, M sacrificiis Judaeor- .
D Lurimi erant apud Aebraeos sestivi dies;
alii, quos Deus ipse praeceperat servan i dos
123쪽
stituti a Deo septem numerantur . I. Sa batum, cui benedixi r Deus, atque sanctifi-CRVit, postquam die septima cessavit ab omni opere quod patrarat s Gen. C. A. . Observatio diei sabbati propter iam datam rationem praecepta fuit homini ab initio , et altius a Deo repetita Iudaeis. 2. Pascha, quod
idem est ac transitus Domini, et hanc quotannis solemniter per tres dies celebrabant Uebraei in memoriam egressionis a servi tu
te Aegypti. a. Festum Pentecostes, quod die 5 o. celebrabatur ab exitu de Aegypto. quia per Moysen hac die publicata est omni
Populo lex a Deo accepta. Dicebatur etiam festum hebdomadum , quia hebdomades se-Ptem enumerabantur a celebratione Paschae . Post quas dies 5 O. solemnis erat. Vocabatur etiam festum primitiarum fructuum , eo quod
ἱn illo offerebantur Deo duo panes ex farina Confecti novi frumenti. 4. Festum Taberna Culorum , quod celebrabatur die Is . Mensis septimi ; manebant Hebraei septem dies intra tuguria viridantibus ramis composita, et dies
Uctava erat solemnis. Hoc festum respondebat nostrae lunae Septembris : celebrabatur autem in memoriam 4O. annorum , quibus Israelitae manserunt sub papilionibus in de . sesto, antequam promissionis terram ingrederentur. 5. Festum Tubarum die primo mensis Tisri, qui septimus erat in an . Sacro sive Ecclesiastico. In hac solemnitate tubis
124쪽
hionis Isaaei, qui se obtulit devoth ad immolandum Deo; sive in memoriam tubarum. ac tonitruum, quae obstτepuerunt in monte
Sinai, dum Deus Moysi legem dabat ; sive tandem ut se ipsos excitarent ad Deo fideliter serviendum in fine anni Civilis, qui tune desinebat. 6. Festum Propitiationis , seu Expiationis, institutum ad purificanda corpora, et delenda peccata: celebrabatur die decimamen. Tisri. r. Festum Caetus , se a Collectae; in quo colligebatur pecunia sive pro Tabernaculi, sive pro Templi utilitate. Praeter hos dies Festos colebant Hebraei quemlibet diem primum mensis, quod festum dicebatur Neomenia, hoc est nuovae lunae , quia lunares erant eorum menses. Servabant
quoque Hebraei annum sabbati cum , qui quo- I bet septennio recurrebat, et annum Iubi laeum , qui So. an decursu habebatur. Dies autem Festi instituti ab ipsis Hebraeis 4. sunt, nempe ς I. Festum sortium .
eorum lingua Phurim, die I 4., et I s. Adar, in memoriam liberationis per Esther in Perside Esther C. 9. 3 . a. Festum Encaeniorum , seu purgationis Templi. quae facta est sub Iuda Machabaeo I. Μach. c. 4. 3. 3. Festum recepti e caelo ignis sacri s u. Maeli.
c. I. . 4. Festum ob caesum Nicanorem I. Mach. z. , et A. e. ult. ).
Festa Judaeorum semper incipiunt ab occasu solis usque ad alterum occasum diei sequentis: quapropter cadunt in duos dies Kalendarii Romani. In his a primis tempo ribus
125쪽
xibus lagunt Hebraei in suis synagogis seru
pturam, quam sic partiuntur , ut singulis sabbatis parascha , hoc est portio legis habeatur , adeo ut intra anni vatium colam evolvant , incipiendo a Genesi ; ea tameneonditione, ut in festo Tubernaculorum, integra perlacta lege, rursum a Genesi exorodiantur; in hoc enim festo Prima Geneseos Parascha legitur . Habent tandem Hebraei dies Angar ἱ1rum , sive jejunia , in quibus et a cibo ab stinent usque ad vesperam, et assi igunt Enimas suas. Haec ieiunia plurima sunt i quae in eorum Kalendariis suiq diebus notantur . Ex his alia sibi ipsi adsumpserunt propter
varios eventus nunc faustos, nune luctuosos,
alia, quae Deus ipse praeceperat . Pro hujus rei plenaria intelligentia alἱ- quid addendum ost de temporis mensuris a Pud Judaeos. Ipsi igitur habebant, sicut ernos, dies, hebdomadas, menses , et annos a Diem di videbant in duodecim partes , seu ho ras, quarum quaelibet duodecima pars erat illius temporis, quo sol conspicuus est nobis: quo viebat, ut horge aestivae longiores essent hibernis . In die autem distinguebant
mane, meridies, vespera: mane cum sol oriretur; meridies cum vertici nostro immineret; vespera cum ad occasum vergeret , et
occideret. Hinc duas vesperas distinguunt Hebraei; uua a meridie, quando sol incipit inclinare ad occasum; haec est vespera una alcera vespera Post solis occasum . Noctem quo
126쪽
quoque in quatuor partes dividebant , quae
dicebantur Vigiliae, et quaevis earum tres horas habebat . Primam appellabant Caput vitiliarum ; secundam mediam , eo quod tota
flueret usque ad mediam noctem ; tertiam horam tertiam matutinam, postrema vigiliam matutinam, quas nos diceremus sero , inedia nox, gallicinium, mane. Septenarius numerus dierum essiciebat hebdomadem , quae vox graeca est, spatium significans septem dierum . Septima dies sabbatum , hoc est dies requiei . Prima dies, quae sequebatur Post sabbatum, dicebatur prima sabbati , alterae secunda sabbati, tertia , quarta , quinta , se Ita sabbati, quibus nominibus singulae dies hebdomadis notabantur. Sexta autem sabbati erat PaPasceve , quod idem est ac praepara- io , quia in illa die omnia praeparabantur victui necessaria in sequens sabbatum. Advertat autem prudens lector , quod sabbatum non semper denotat septimam diem heb- .domadis , sed totam quoque hebdomadem ;
quare illud Pharisaei apud Lucam: Jejuno bis
in sabbato, hoc est in hebdomade . Nomen quoque Hebrimadis aequivocum est: quandoque enim usurpatur pro numero septem dierum, quandoque pro spatio septem annorum , quod dicebatur Sabbaticus, quo terra quiescere debuerat . Μenses Hebraeorum lunares erant nee eos incipiebant a coniunctione lunae cum Sole , sed a phari, sive a prima visione lunae;
et erat Neomenia; quae illica clangore tubae
127쪽
I us indicebatur . Nomina mensium hebraicorum unt I. Avib seu Abib; post tempora captivitatis Avib dictus est Nisan, 2. Iar, a. Si- ain, 4. Tam mus , 5. Ab, 6. Elul, z. Tisri, cui olim nomen Ethanim , 8. Marchesvan , 9. Ei seu, sive Κasleu, IO. Thebet, II. Schebet, I 2. Adar . Quoniam vero annus I a. mensium lunarium minor est anno solari undecim diebus,
horis duabus, et minutis nonnullis: hinc Hebraei ad hujusmodi temporis iacturam repa
randam quolibet temo anno unum menSem addebant, et tunc annns erat I 3. mensium,
Seu IS. lunarum; et hunc mensem appellabini Veadar, qua Ai dicas Adar , seu secun dus Adar, et tunc annus erat Embolimaeus , quasi dicas, insitus, sive additus. Non idem tamen est initium apud Hebraeos anni Ci- , vilis, et Ecclesiastici : initium namque anni
Ecclesiastici , sive qui ad sesta, et res divinas spectat, est Nisan, in quo Hebraei egressi sunt de Aegypto. In politia vero mensis Tisri habetur primus De sacrificiis tandem veteris legis pauca dicemus, quia de his abunde Theologi. Sacrificia igitur Hebraeorum triplicis generis
erant: Holocaustum, in quo tota combure batur victima, quin aliquid vel minimum superesset ad usus humanos . Sacri tum pro peccato, ad excitandam detestationem , seu contritionem de peccato ipso, e iusque expiartionem obtinendam, institutum pro peccatis
eXterioribus, et ut plurimum pro publici.
128쪽
23 osse rebatur. In hoe sae incla una pars victimae comburebatur, altera cedebat in usum
Sacerdotum, ni forte offerretur pro peccatis totius multitudinis, sive Sacerdotum, in quibus casibus tota debuerat ab igne consumi pro illo namque, qui de victima oblata participabat , non intelligebatur oblatum sacrificium . Hostia pacifica, quae offerebatur pro
gratiarum actione, vel pro Salute, et prosperitate offerentium. uno verbo,cum proheneficiis acceptis, tum accipiendis. Hoc sacrificium in tres dividebatur partes ; una consummabatur in Dei honorem; altera pro usu erat Sacerdotum; tertia offerenti dabatur. Lege Leviticum Cap. I. 3, 4. 6. et c. In hisce Sacrificiis, quae tota erant Carnalia, ex quadrupedibus praeter boves, oves,
et capreas; ex volatilibus autem praeter turtures , et columbas, caetern omnia animan
tia, et volatilia offerti Deo non poterant, quia a lege habebantur immunda; quorum mysticam rationem apud Interpretes reperietis . Ad commodum tamen pauperum etiam offerebantur Deo panes, simila, oleum , sal, spicae, et alia huiusmodi. Circumcisio tandem , Agnus paschalis, purificationes pro variis immunditiis legalibus, et eXPiationes RPeccatis, Sacerdotum et Levitarum consecratio , esus panum propositionis , ablutio
manuum et pedum etc., veluti sacramento
rum locum tenebant apud Hebraeos.
129쪽
De statu Reis. Judaeorum, ast de Iussistis. STatus Reipb. Iudaeorum sub initio nec
fuit Democratia, in qua regimen est pe nes Plebem, nec Aristocratia, ubi nobiles.seu Optimates praesunt, nec Monarchia, in qua unus solus imperat, sed fuit Theocratia, in qua nimirum Deus tantum regitaret. Ipso namque ex Gentibus universis Abrahamiti- um genus elegit, ex quo sibi populum eo formaret, qui diceretur populus Dei. Hos de Canaan adduxit in AEgyptum; hos de aEgy pto deduxit; hos aluit in deserto per an . 4o. , hos tandem reduxit in Palaestinam, eis que possidendam tradidit sertilem Cananaeo, Tum terram. In hoc igitur populo omnia, quae iuris sunt Principum, Regum, Impe Tatorum , soli Deo tribuebantur, et cum isto regimine sic Religio coniuncta, ut qui Dei leges praetergrederetur, et in sacros ritus Peccaret. publicae rei hostis protinus Cen3exetur. Deus pro Principe, et Rege Israelisse gerebat. Cum Israel in deserto peregrinatus est, in Tabernaculo, tamquam sum mus Imperator in Aula, sedebat, Israelitis circumseptus tamquam exercitibus: unde ipse amabat dici Deus Sabaoth, idest, exercituum Deus. Non movebant castra exercitus Israel nisi ex Dei iussu, quando summus Impera tor De us signum dabat, quando scilicet nu bes, quae operiebat Tabernaculum, interdiu
130쪽
discedebat, in ne proficiscebantur; et quando nubes residebat, denuo quiescebant castra : Per verbum Domini figebant tentoria, σι per verbum illius proficiscebantur; erantque
in excubiis Domini juxta imperium ejus permanum Mosi s Num. C. 9. v. 23. γ. Tune dici potest estormata Hebraeorum Re9pb. . quando Deus in Sinai Arabiae' monte legem dedit per MOYSen . Ex quo autem Moyses ad consilium Iethro soceri sui elegit ex omni Tribu Principes populi, Tribunos et Centuriones, Quinquagen rios et Decanos, ut saecularia, et
quae parvi erant momenti, iudicarent: tune Respb. Hebraea exterius induit speciem quan dam Aristocratiae, quam et sub Iudicibus retinuit. Caeterum quia Moyses, quemadmo dum et Iudices non sua mandata praescribe bant, sed quae Deus mandaverat, significabant; hinc solus Deus erat Imperator, cujus solius imperata servabantur, et cuius volun tas exquirebatur in dubiis rebus: uno verbo,
Iex Dei imperabat, et ubi imperat lex Dei, ipso Aristotele fatente in Politicis, Deus im-
Perat . Optimum sane regimen . Qua de re cum populus a Samuele postulasset regem γConstitue nobis Regem, ut judicet nos, sicut et universae habent Nationes: Deus Samueli
respondit: Non est abjecerunt, sed me , ne re
gnem super res r. Reg. C. 8. in . Quo re sponso significabatur. ut Sigonius observat, hactenus regnasse Deum super Hebraeos, quia lax dominata esset; imperio autem ad Reingem