장음표시 사용
321쪽
agi animadvertissent, et ad cardinales adissent; iisque quibus locis scripturarum, patrumque ea opinio confirmari posse videretur exposuissent; quod nihil ab iis, quibus sanctae custodiendum se . cretum erat, de censura intellexissent; sibi salso persuaserant, soro ut non libellos modo legere cuique, sed tueri quoque sententiam liceret. Id ut est legato pontificis nunciatum, ex societates octonica quaesisse sertur, quemquam ne illa Romam defendendorum librorum, quibus propositio de duobus cultibus adsereretur,
caussa i) misisset 3 Responsum continuo ab Castellanio doctore
sorbonico est, sociorum esse neminem, qui librum ullum de hoc
argumenti genere scriptum umquam fuisse a sciat. Bourgeoisium Romae, libri de frequeniti communiono caussa, versari, in quo de duobus cultibus occlosiae nihil quidquam reperiatur. Anno 1647. cum viii. kal. februarias publicatum Romae, missumque in Gallias, rursumque legati cura typis a Sebastiano Cramoisio 3, ut episcopis regni distribueretur, excusum inquisitionis decretum suisset; inventus continuo est, qui illud audacter oppugnare edito libello aggrederetur, quem libellum parisiensis praepositus damna
tum, proscriptumque voluit. Sunt qui obstitisse quaedam s
rant, quo minus ab legato cogitata perscerentur. Contra Arnalitum, illiusque se utentiae defensores, post Mar-Cam, einque, quOS Supra commemoravi, scripsit Theophilus Rayna.
udus libros de bicipiti ecclesia, deque Arnaldo de Brixia redivi.
322쪽
CHRISTIANARUM LIBER IV. 3oguo in Arnaldo de Lutetia i). Hoc demum saeculo, cum Pascha
sius Quesnellus et adventus Romam, et successorum Pauli memi. nisset, ab auctore collectionis centum nonaginta novem propositio. num ex reflexionum moralium opere depromatarum, quem aueto rem dominum Fromageaum suisse serunt, haereseos, ac si duos principes supremos, duoque capita, quae unum Constituerent, in
duxisset, accusatus est a . Graviter id tulit Quesnellus. Quamo.
brem negavit licuisse doctori sorbonico, qualem Fromageaum suisse constat, ex inquisitionis romanae decreto, quod edicto parta menti idibus malis fureressum, ut aiunt, fuisset, praesidium petere. Prudentiam enim iuris gallorum hoc maxime postulare dixit, ut quae constituta a Congregationibus romanis fuerint , nisi senatus Parisiensis consulto publicentur, auctoritate vacent. Nihilo secius decretum illud adiu mento esse collectori non posse. Propositionem de duobus ecclesiae Cuitibus, quae unum Constituant, non quocumque demum, sed eo se usu suisSe damnatam, quem
cardinales, ipseque pontifex, qui congregationi praefuerat, indicarunt. Iam vero genus illud propositionis ita explicatum, ut ponat
uimodam aequalitatem inter s. Petrum, et s. Paulum si subordinatione, et subiectione s. Pauli ad s. Petrum in Potestate suprema, Et regimine uni malis occlesiae, Congregationis decreto esse reiectum. Ab se vero Pauli adventum stomam, successoresque suisse memoratos semel; Paulum autem dictum omnino aequalem Petro, numquam. Multa praeterea in eam sententiam ita disputavit, ut propositionem, quam haereseos Congregatio Conde
mnasset, non ab se quidem, sed ab adversario haereticam appel-
323쪽
lari ostenderet; quasi vero quod omnes ecclesiae, atque in primis romana, in qua arcem esse religionis Iocatam liquet, eum sanctae fidei decretis pugnare assirmaverint, id, gallorum opinione, tueri quisquam impune possit. Ac de novorum quidem scriptorum variis, interque se dissidentibus opinionibus, deque supremae inquisitionis decreto hactenus. Nunc quae fuerit maiorum de Petri, Paulique dignitate, atque auctoritate sententia, utque haec decreato inquisitionis respondeat, videamus. Quod ut distincte, distributo. que iaciam, statuendum principio est:
Maiores nostros, qui clapos Petro datas ceteris deinde communicandras dixerint, in ea fuisse sententia, ut VOStolos omnes, qui missi in mundum unioersum a Christo ad c angelium nunciandum essent, cPACOPos etiam fuisse defendereret. Atque maiores quidem nostros claves Petro datas ceteris com. municandas dixisse, tam Certum est, ut revocari in Controversiam nullo modo posse videatur. Non enim solum ecclesiam regni cae.
li nomine ab Daniele r) propheta demonstratam suisse, principa- tuque eodem in regno fuisse Christi sontentia potitum Petrum assirmarunt a quae res auctoritatem, ac iurisὸictionem ut ab rege in magistratus, comitiaque regni, ita ab Christo per Petrum
in ceteros permanasse, ostendit , sed testati etiam sunt, in eo aedificatam fuisse 3 modisquo omnibus extructam ) , stabiliquo s) modo fundatam ecclesiam, atque ita silem suscγta 6
ecclesiae fundamenta, summamque Potestatem ac Ptiam ab eo, ex quo episcoPalis nominis, et honoris auctore, uniri miscopa tus 7 , et omnis auctoritas nominis huius omersit, debeant sumere ceterae ecclesiae oelut de natali suo fonte aquae cuncta
324쪽
procederent, et Per disersas totius 'mundi regiones Puri evitis in re tae manarent) quid Praecistiant, quos abluant, quos -- Iut in coeno in undabili sordidatos mundis digna corporibus unda Milet, statueruntque, Per eum, in quo Christus sacerdotii
summam locavit i , et apostolatum in Christo, et episcopatum coepisse exordium a , acceρtasque ab eo solo, qui Omnium vostolorum cutit fuit, quiquE Pra foret omnibus vostolis debuit , fuisse claues regni caeloriam ceteris comunicandas 3): tit qui ab ipso charismatum fonte copiosis ferit irrigationibus inundatus , Cumque multa solus ac Perit, NIHIL IN QUEMQUAM fine tialitis Particistatione transierit. De toto autem mundo fuisse unum Petrum electum, qui ct universarum gentium DOcationi, et Omnibus apostolis , cunctisque ecclesiae Patribus PraePOneretur , ut quamuis in pUtilo Dei midii sint sacerdotes, Omnes tamen Proprie Petrus rogeret, quos Principaliter regit et Christus ). Ma gnum et mirabile hialc Diro consortium Potentiae suae tribuisses dioinam dignationem, et si quid cum eo commune ceteris uoluit so Prim mus , NUMQUAM, Nisi PER IPsUM DEDIME quidquid aliis non negas it 5 . Specialem a Domino Petri curam fuisse su- sc tam , et Pro fide Petri pro ris sumticatum, tamquam aliorum Certior esset futurus status, si mens Princ*is Uicta minimo fuisset. In Petro igitur omnium fortitudinem fuisse munitam , et dioinae gratiae ita ordinatum auxilium, ut Irmitas, quae per Christum Petro tributa est, per Petriam apostolis conferretur 6 . Ita Porro Doluisse Christum hiatus muneris sacramentum ad omnium vostolorum os sim pertinore , ut illud in beatissimo Petro vostolorum Omnitim stimmo Principalitor colloca rit, ut ab ipso quasi quodam capite dona sua oeliat in corpus diffunderet, ut exortem se m=sterii intelligeret esse diuini, qui ausus
fuisset a Petri soliditate recedere ). Claues denique fuisse μ
325쪽
tro, et Per etina ccclesiae, hoc est hierarchis ceteris, quibus ea potestas inest, concessam si . Quod si quis ex me percuntetur , quo demum modo haec sint intelligenda loca, cum apostolos a Christo, non a Petro suisse missos evangelium gentibus nunciatum a) constet, is sic habeat: Christum, qui eos Omnes apostolatus dignitate, ac retinendorum, emittendorumque peccatorum facultate instructos misit, ita certe
misisse, ut Petrum sui loco esse voluerit, et Misibilo 3 caput, a quo ceteri, ut membra , penderent, et sentem a quo ceteri ut rivi fluerent, et centrum unitatis 5 ad quod ceteri ten
derent, et radicem, ex qua ceteri ut rami 6) enascerentur, et fundamentum, super quod reliqui omnes, ut ecclesia universa aedificarentur ), et pastorem 8), qui ceteros moderaretur, ac regeret. Id enim non patrum modo, sed etiam sacrarum scripturarum, quae hactenus descripsimus, locis persuaderi cuique, non opinione quidem, sed ad veritatem plane potest. Etsi vero apostoli fuerunt Petro ratione apostolatus 9 pares, nou sequitur tamen eos. qui exsequutione auctoritatis aequales fuerint Petro , fuisse etiam ei regiminis auctoritate pares. Nam episcopos, si munus offerendi spectetur, pares esse sin licibus presbyteris, pendereque ab episcopis simplices presbyteros, ne adversarii quidem negant. Quamquam apostolorum latius patebat auctoritas sio , quam si licium episcoporum pateat, qui successores ii et sunt, et habentur apostolorum. Sed qui plura his de rebus volet, consulere scriptores Orthoxos poterit, qui de privilegiis romanorum pontiscum commentarios Ia) ediderunt.
326쪽
Iam vero episcopatus dignitate apostolos ceteros praestitisse, tam certum maioribus nostris, tamque exploratum fuit, ut nisi a calvinianis, lutheranis, ceterisque protestantibus hostibus , op pugnatoribusque episcoporum qui confirmandi sui erroris caussa rebus clarissimis tenebras offundere sunt conati) a nemine revocari in controversiam posse videatur. Itaque Tertullianus, Cy
prianus i , Eusebius α) caesariensis, Hilarius diaconus, 3 Hiero-
327쪽
apostolos ipsos episcopos, aut hoc idem constituturi , cpiscopos successores esse dixerunt 5) apostolorum. Rursum patres, qui, nisi ab episcopis, neque manus imponi cuiquam Spiritus sancti conserendi caussa si) , neque sacerdotio non modo primi, sed ne secundi quidem ordinis quemquam initiari dixerunt ) posse, idque ut ostenderent, exemplo sunt USi
apostolorum ; apostolos certo episcopos fuisse putarint necesse est. Iam Vero cos, qui episcopos constituerint, consecraverint, CCCtesiisque, quas condidissent, praefecerint, episcopos minime suisse 8 , quis credat Θ Confitendum
est igitur, apostolos praestitis-
328쪽
3I ICum autem Paulus vostolus fuerit, ePiscoPus item, sententia maiorum, fuit. Neque vero quisquam est, qui Paulo apostolatus honorem , auctoritatemque neget. Satis enim sunt hac de re perspicua patrum, Sacrarumque scripturarum loca. Quare dicam de episcopa tu, sed paucis. Id enim etsi plerique vehementer negent , quoniam tamen conceditur ab iis , contra qum omnis haec a nobis
est instituta oratio, non est cur copiose aut demonstrandum, aut
explicandum esse videatur. Itaque Origenes r), qui scientissimum Pontificum, et Peritissimum sacerdotum ; Eusebius, qui sacerdotem ecclesiis sa) imperantem; Iohannes chrysostomus 3 , qui ordinatum impositione manuum ; Epiphanius ), qui νucopatu iunctum; patres synodi aquisgranensis 5), qui manuum
i Ositione ePiscoseum constitutum Paulum fuisse docent; plane ostendunt, suisse huic apostolo mis Patus dignitatem, auctoritatemque tributam.
329쪽
non Paulum, solum, Merum etiam ceteros vostolas
aequales fuisse Petro. De apostolatu nulla est caussa, cur plura disputem. Dixisse namque me supra memini cum de Cypriani loco dissererem i , dicamque paullo copiosius, cum egero de dignitate, potestateque apostolorum. Igitur de episcopatu dicam, sed breviter. Est autem omnis episcopatus in eo constituta ratio, ut qui eo potitus est, is ordinandorum ministrorum, consecrandorum episcoporum a , regendaeque ecclesiae O , quae illius curae est credita , obtineat, ita ut subiectus, subordinatusque sit capiti christianae rei publicae, potestatem. Hoc autem in genere Omnes antistites coetuum
christianorum, quibus episcopi character inest, Pares esse omnino, tam certum est, ut nemo sit non scriptorum 4) veterum modo, sed ne novorum quidem, qui contra esse statuendum putet. Quum igitur apostolos omnes episcopos suisse liqueat, sequitur, ut eos ratione characteris, potestatisque episcopatus pares omnino fuisse
Quare, Patrum sententia, Paulum, si collega Petri in fingendo AcUatus romani munere fuisset, hoc quidem Pacto Parem fuisse futurum Petro. Non furn autem nescius extitisse aliquos, qui Eusebii, Epiphanii, aliorumque quorumdam scriptorum locis, qui minus haberent perspicuitatis, freti, ut Petrum, ita Paulum episcopum ro-
330쪽
manum fuisse arbitrarentur. Nam post auctorem librorum i) do
auctoritato s. Petri, et s. Pauli, deque magnitudine ccclesiae ro
manae, Petrus de Marca, qui singularis priucipatus coryphaei apostolorum defensionem susceperat, huius in episcopatu collegam Paulum fuisse scripsit, idque componi cum eo genere disciplinae iudicavit posse, quae ante synodum ni caenam in quibusdam coetibus christianoruin a) obtinuisset. Maream deinceps Consequutus Quesnellus est, qui in eo, quem gallice edidit, de panis conatibus Irauilarum , et si Paulum suisse subordinatum stibio ctumque 3 Petro concessit; fuisse tamen , ita ut suit Petrus , episcopatu romano perfunctum existimavit. Quod si vera hi praedicassem quoniam episcopos charaeteris, Seu ordinis potestate pareS GSe omnes , Paulumque sive Romae, sive alibi , sive nulli bifunctus cpiscopatu fuerit, episcopi tamen auctoritate praeditum suisse ostensum est hoc unum es siceretur, Paulum apostola
tus, ut dixi, et characteris ordinis, ac, si vis etiam , administrationis episcopatus ratione solum fuisse aequalem Petro.