장음표시 사용
71쪽
n cares ea virtute, cuius est indulgere. Sed habet, inquis, potes- η tatem ecclesia delicta donandi. Hoc ego magis et agnosco, etn dispono, qui ipsum paractetum in prophetis novis habeo di-n centem, potest ecclesia donare delictum, sed non faciam , D n et alia delinquant. De tua nune sententia quaero, unde hocin ius ecclesiae usurpes. Si quia DIxERIT PETRO DOMINUS , SVern hanc Petram aediscabo ecclesiam meam, tibi dedi claoes rexi gni caelestis, Des quaecumque alliga eris, Del soloeris in te B ma , crunt alligata, o I soluta in caelis, idcirco praesumis eth ad te derivasse solvendi, et alligandi potestatem, IDEAT AD OMNEM
B ECCLEsIAM PETRI PROPINQUAM, qualis es evertens, atque commu-
η tans manifestam Domini intentionem personaliter hoc Petron conserentem p Per te, inquit, aediscabo ecclesiam meam, etn dabo tibi otiora , non ecclesiae; et quaecumque sol oris, Peln alligas oris, non quae solverint, vel alligaverint; sic enim etn exitus docet. In ipso ecclesia extructa est, idest per ipsum. n Ipse clavem imbuit . . . sic et in illa disceptatione custodien- η dae nec ne legis, primus omnium Petrus spiritu instinctus, et , de nationum vocatione praefatus, et Πtinc, inquit, cur tentastisn Dominum de imponendo iugo fratribus, quod neque NOS , --n que Patres nostri sufferre oaluerunt Θ Sed enim per gratiam n Iesu credimus nos salutem consequuturos, sicut et illi. Haecn sententia et solvit, quae omissa sunt legis , et alligavit, quaen reservata sunt. Adeo nihil ad delicta fidelium capitalia, po- η testas solvendi, et alligandi Petro emancipata. Cui si praecen perat Dominus etiam septuagies delinquenti in eum fratri in- η dulgere; utique nihil postea alligare, idest retinere mandas-n set, nisi sorte ea, quae in Dominum, non in fratrem quis ad. n miserit . . . . Quid nunc et ad ecclesiam, et quidem tuam , n psychice 8 Secundum enim Petri personam spiritalibus potes- η tas ista conveniet, aut apostolo, aut prophetae. Nam et ecclen sia proprie, et principaliter ipse est spiritus s. Itaque catholici omnes uno ore contra impiam Μontani sectam , dimittendorum scelerum, ac ligandorum solvendorumque, quae liganda, solvendaque viderentur, sacultatem ecclesiis a Christo tributam at baut, iisque in primis ecclesiis, quae Petro propinquae essent, et in quas potestas ab Iesu servatore Petro tributa manasset. Cum-
72쪽
que in Petro aediscatam ecclesiam, eique clares regni caelestis tributas, et primatum Concessum scirent, mirabile certe non est, si haec omnia in ecclesiam a Petro eodem institutam , suoque sanguine consecratam competere putarint. Quod si haec decora solius Petri propria, quin in successores manaverint, fuisse Tertullianus contendit, agit ille quidem more haereticorum, ea, quae Catholicis probentur, quibusque ipsi erroris Convincantur, audacter negantium. Constituta autem Tertulliani de auctoritate Petri sententia, quam auctoritatem in ecclesiam Petri propinquam manasse Orthodoxi pugnabant, sequitur, ut quemadmodum Petrus doctor ecclesiae, ac petra, seu caput claves regni caelorum est consequutus, ita ecclesia Petri propinqua eamdem obtineat, catholicorum, qui aetate Tertulliani storebant, iudicio, non potestatem modo, sed etiam dignitatem. Atque ut oin nos i litelligant, eam, qua Ornatus Princeps apostolorum a Christo suerat, Petro vitas uncto, in successores romanos pontifices Primatus auctoritatem, consentientibus catholicis secundi, tertiique saeculi, permanasse, I exponam hac de re Tertulliani luculentissimum testimonium. Habet autem ille, de antistite romanorum loquens, in eo, qui de pudicitia inscribitur, loco, hoc modo a): s Audio etiam edictumn esse propositum, et quidem peremptorium. PONTIFEx fCILICET
D MAMMUS, QUOD EST EPIsCOPUs EpisCOPORUM, edicit, ego et moechiae,n et fornicationis delicta poenitentia iunctis dimitto. Ο edictum, v cui adscribi non poterit bonum factu mi Et ubi proponeturn liberalitas ista λ Ibidem, opinor, in ipsis libidinum ianuis, sub, ipsis libidinum titulis. Illic eiusmodi poenite uti a promulganda B est, ubi delinquentia ipsa versabitur. Illic legenda ost venia,n quo cum spe eius intrabitur. Sed hoc IN ECCLESIA LEGITUR, ET D IN ECCLESIA PRONUNCIATUR, ET vIRGO EST. Absit a sponsa Chris-n si talo praeconium n. His autem verbis quis non videat re
prehendi ab Tertulliano catholicos, eumque in primis, quem ipsi
vocare episcopum episcoporum, et pontisicem maximum consueverant p Cur autem illi his nominibus usi essent, nisi primas inter episcopos romanum antistitem obtinere partes putassent 3 Ac
73쪽
romanum antistitem hoc loco ab Tertulliano indicari, cum demonstratum a nobis supra est, tum ex eo ipso de pudicitia libro constat I . Nam praeter romanam, quae umquam alia e clesia suerit, quae et ProPinqua, ut Tertullianus loquitur, Petri esset, et sibi delatam, quam is apostolus obtinuerat, potestatem, diceret, ne suspicari quidem possum. Itaque is locus Tertulliani de pontifice maximo , quem nobis protestantes Opponunt, tanturn abest, ut nobis noceat, ut potius magno sit ad veritatem declarandam, demonstrandamque praesidio. Non enim me movet, quod
montanistae haeretici quo ex grege Tertullianus erat), sed quod
orthodoxi eius aetatis somines praedicabant, ac tuebantur. Quamquam montanistas pontificis epistolas, quas sibi favere putabant, pluris quam cuiusque alterius episcopi epistolas penderent. Itaque quum sparsum, nescio quo casu, in Vulgus suisset, a pontifice maximo datas litteras pacis ad ecclesias Asiae , quae insectae, imbutaeque erant superstitione cataphrygarum, easque deinde opera Praxeae renovatas fuisse , qui eidem pontifici demonstrasset, quam id esset discrepans ab decretis, sententiisque pontificum superiorum, graviter Tertullianus, acerbeque tulit. Quamobrem initio libri, quem adversus Praxeam edidit a , η Iste ,
n inc ιit, primus ex Asia hoc genus perversitatis intulit Romae,n homo et alias inquietus, insuper de iactatione martyrii instan tus, ob solum, Pt simplex, et breve carceris taedium, quandon etsi corpus suum tradidisset exurendum , nihil profecisset di-n lectionem Dei non habens, cuius charismata quoque ex Pugna- v vit. Nam idem tunc EpiscopuM ROMANUM agnoscentem iam pron phetias Montani, Priscae, et Maximillae , et ex ea cognitionei, pacem ecclesiis Asiae, et Phrygiae inserentem , salia , et den ipsis prophetis, et ecclesiis eorum adseverando, et praecessorumn eius auctoritates defendendo, coegit et litteras pacis revocaren iam emissas, et a proposito recipiendorum charismatum conces- η sare. Ita duo negotia diaboli Praxeas Romae procuravit, prophen tiam expulit, et haeresim intulit; para letum fugavit, et pa- η trem crucifixit x. Ita ne vero indigne hoc Praxeae sectum passus Tertullianus suisset, si de alio quopiam antistite sermo suis-
74쪽
set Θ Deinde maximam sane illius episcopi potestatem, tamque late
patentem fuisse indicat, ut non contineretur angustiis Europae, sed ad Asiam usque extenderetur. Quid enim eius litteras asiani quaesissent, qui tam longe ab Asia distaret Θ De re autem,
quam Tertullianus narrat, non aeque curandum censeo. Sive enim
nondum palam Montanus haeresim Vulgarat, quod visum Baronio si , et Rigallio est, sive pontifex, quisquis ille fuit α ma-
75쪽
gnam enim de illo ortam esse inter historicos video altercatio
nem iis crediderat, qui ipsum nihil a cataphrygis absurdi, fal
sique doceri certiorem secerant, sive sabulam Tertullianus scripserat, parvi refert. Hoc certum est, neque peccatum quidquam ab eo pontifice fuisse, neque ab haereticis ipsis habitam illius auctoritatem ceterorum antistitum auctoritati parem r . Descendo ad Cyprianum. Sed ut distincte, atque Ordine ostendam, quae fuerit eius de episcoporum potestate sententia, dividam hanc omnem disputationem in partes quatuor, quarum hau C
Quid illud sit: uniuersum orbem unam esse dioecesim, unumquctin ecclesia γis Uatum cuius a singulis in solidum Pars teneatur) constitui Vortere. Itaque Cyprianum ita fuisse interdum loquutum , ut unam
esse universum Orbem dioecesim putasse videretur, constat. Nam
in LV. γ istola, quam ad Antonianum sa) scripsit: n Cum sit ,
76쪽
in inquit, a Christo una ecclesia per totum mundum in multan membra divisa, item episcopatus unus episcoporum multorumn concordi numerositate diffusus v. Quin etiam in libro, quem inscripsit de unitate occlesias, n Primatum fuisse datum, Us n mat, Petro, ut I) una Christi ecclesia, et cathedra una mon-n stretur. Et pastorem esse omnes, et gregem unum ostendi, quin ab apostolicis omnibus unanimi consensione pascatur , utques ecclesia Christi una monstreturn. At quid sibi hisce verbis Cyprianus voluerit, disquirendum est. Igitur cum ille unam a Christo servatore catholicam ecclesiam a) sundatam, atque Stabilitam, eique primatem unum praesectum 3) suisse sciret, quo
77쪽
cum ceteri episcopi societate i) non doctrinae modo, sed etiam
communione coniuncti esse deberent, unaque curarent, ut in te
gra ubique gentium ci disciplina ccclesiarum, et, quod caput est,
opponitori leti imo pallori eomunciam. et proiada
78쪽
religio orthodoxa r) vigeret. Hoc certe sensu unam Oeluti di
resim ecclesiam Per totum mundum in multa membra dioisam,
eaeaque eona ut est . ea te in ah Melea; a e mana M.
. . pes uia e . atra satis . ut alii se murit. Hime . . .. ωα σπι. ilaee autem potentia priueipalia noti miritia eas res ad potentiam romani pon .sela s. imperio... quaa nulla proraua erat. εεδ ad pes .is Iam iam in
79쪽
merositato dis sum, Cyprianus dixit. Quapropter Arimatum suis. se Petro datum animadvertit, ut eo uno capite I constituto
una Christi ecclesia, et cathedra una monstretur. Atque ut omnes perspiciant, Cypriano auctore , non potestatem regendae universae ecclesiae, sed legem cuique episcopo fuisse datam servandae unitatis cum eo, qui coetui Christianorum universo prae
sit, vigilandique una , ne quibus haeresibus evangelica dogmata
vitientur, animadvertendum etiam atque etiam est, eodem ipso antistito carthaginiensi teste, id onus etsi maxime opiscopis, presbyteris tamen, itemque laicis suisse impositum sa). Quotus a
tem quisque est, qui ius regendae, ad in inistrandaeque ecclesiae, non universae dico, sed singularis cuiuspiam concessum presbyteris, laicisque, Cypriano iudice, arbitretur 3 Nam ille de singularibus ecclesiis agens, episcopis 3 cam potestatem osse divini.
.. Qui eplicopo Corvi lio iis e tholica . . i. d. mi
80쪽
tus tributam saepe dicit, presbyteris autem , laicisve numquam. Plus vero potestatis ab eo presbyteris in universam ecclesiam , quam in singularem aliquam fuisse tributum, quis credat Θ Itaque de societate communionis cum ecclesiae capite, primaque
cathedra, deque diligentia, quam unusquisque, quod ad se a tinet, adhibere debet, ne oriantur divisiones, neve religio lab sactetur , loquutus fuerit in epistola ad Antonianum , atque in
singulari do ecclesiae unitate libro, nec Se mi
Atque est eodem modo intelligendum, quod de uno e isco. Patu, cuius a singulis pars in solidum teneatur, scribit i . Unus enim est in princiρω, in castite, in fundamento, ac Primciste ecclesiae, Ux quo ceteri estis Pi, ut radii ex sole , ut quo
risi ex fonte, proficiscuntur, a) et cui, ut arbori rami, haerent,
doctrinaeque consensione iunguntur. A singulis autem pars tenetur, propterea quod suum quisque gregem singularem regat;
in solidum vero, qnod christiani singuli, in primisque episcopi ,
id agant, atque enitantur necesse est, ut ecclesiae primo mode
ratori, atque principi iuncti, non ex coetu modo singulari, cui ipsi praesunt, sed etiam ex universa christiana re publica, quod ad ipsos attinet, 3 utque vires eorum serunt. errores depellant, prospiciantque saluti coetuum christianorum. Quare si antistes alicuius ecclesiae in haeresim incidat, eius gregi a quocumque episcopo Opem, atque auxilium esse Cyprianus serendum statuit. Si enim opiscopus ut imprudens navarchus in discrimen se Coniecerit, perieritque, periculumque sit, ne christiani illiuς fidei curaeque crediti naufragium faciant, tunc dandam esse cuique