장음표시 사용
191쪽
pietate laceratos coegit ad patriam remeare. Potitus itaque victoria, vacavit itorum delere gentem Scotorum atque Pictorum, incomparabili saevitias indulgens. Cumque nulli prout reperiebatur parcoret, comenerunt omnes Episcopi miserandae patriae, cum omni clero sibi subdito, relinquias sanctorum et ecclesiastica Sam menta nudis ferentes pedibus, misericordiam regis pro salute populi sui implorantes. Mox ut praesentiam Hus habuerunt, flexis genibus deprecati sunt, ut Pietatem super contrita gente haberet. Satis etenim poriculi intulerat, nec erat opus perpaucos qui rem serant, usque ad unum delere. Sineret illos portiunculam patriae habere, perpetuae servitutis jugum ultro
congestaturos. Cumque regem in hunc modum rogavissent, commovit eum pietas in Iacrimas, sanctorumque virorum petitioni acquiescens, veniam donaVit.
* 7. ARTURUs HOELUM DE MIRABILIBUS STAGNORUM INSTRUIT.
IS itaquo gestis, explorat Hoetus praedicti stagni situm, admiraturque tot flumina, tot insulas, tot rupes, tot
numero aquilarum nidos adesse. Cumque ad mirum contulisset, accessit
Arturus, dixitque illi: aliud stagnum magis eSse mirandum in eadem provincia. Erat quippe
haud longe illinc, latitudinem habens viginti pedum,
eademque mensura longitudinom, cum quinque pedum altitudine. In quadrum vero, sive hominum arte, SiVΘnatura constitutum, quatuor genera piscium intra quatuor angulos procreabat: nec in aliqua partium pisces alterius partis reperiebantur. Adjecit otiam
aliud stagnum in partibus Gualliarum prope Sabrinam esse, quod Pagenses LinsigWan appellant: quod cum
mare in ipsum fluctuat, in modum voraginis recipitur, sorbendoque fluctus nullatenus repletur, ut riparum marginem operiat. At dum mare decrescit, instar Diuiligod by Go le
192쪽
montis eructat absorptas aquas, quibus demum ripas tegit et aspergit. Interim si gens totius patriae illius
facie Versa prope astaret, recepta intra Vestes undarum aspergine, vel vix vel nunquam elabi Valeret, quin a Stagno Voraretur. Tergo autem verso, non est irroratio timenda, otiam si in ripis astaret.* 8. ARTURUR EBORACUM RENOVAT.ΑΤΑ venia Scotorum populo, petivitrox Eboracum, instantis natalis dominisestum celebraturus. Cumque urbem intrasset, Visa sacrarum ecclesiarum desolatione, condoluit. Expulso namque beato Samsone Archiepiscopo, cunctisquo sanctae religionis viris, templa semiusta ab ossicio dei cessabant. Tanta etenim Paganorum insania praevaluerat. Exin convocato clero et populo Pyramum capellanum suum Μetropolitanae sedi destinavit. Ecclesias usque ad solum destructas renovat: atque religiosis coetibus virorum ac mulierum exornat. Proceres autem inquietudine Saxonum expulsos, patriis honoribus restituit.
l 9. ARTURUS SCEPTRUM SCOTORUM AUGUSELO, URIANO MUREFENSIUM, LOT VERO CONSULATUM LONDONEAIAE DONAT.
RΑΝΤ ibi tres fratres regali prosapia
orti, Lot videlicet atque Urianus, necnon et Auguselus: qui antequam Saxones praeValuissent, principatum illarum partium habuerant. Hos igitur ut ceteros paterno jure donaro volens, reddidit Auguselo regiam potestatem Scotorum: is tremque Hus Urianum sceptro Μur ensium insignivit:
193쪽
Lot autem, qui tempore Aurelii Ambrosii sororem ipsius duxerat: ex qua Walgannum et Mododrium
genuerat: ad consulatum Londonesiae ceterarumque comprovinciarum, quae ad eum portinebant, reduxit. Deniquo cum totius patriae statum in pristinam dignitatem reduxisset, duxit uxorem Gua ummam ex nobili genere Romanorum editam : quae in thalamo Cadoris ducis educata, totius insulae mulieres pulcrutudine superabat.
ς 10. ARTURUs HIBERNIAM, ISLANDIAM, GOTH NDIAM, ETOR DEA IMPERIO ADDIT.
DVΕΝΙΕΝΤΕ doindo sequenti aestate,
paravit classem suam, adivitque Hiberiniae insulam, quam sibi subdere desiderabat. Applicanti autem ipsi, praedictus rex Guillamurius cum innumerabiligente obviam venit, contra illum dimicaturus. Cumque praelium incepisset, confestim gens ejus nuda et inermis, miro lacerata confugit quo ei locus refugii patebat. Nec mora, captus est etiam Guillamurius et ad deditionem coactus. Unde ceteri principes patriae stupefacti, exemplo regis deditionem fecerunt. Subjugatis itaque totius Hiberniae partibus, classem suam direxit in Isiandiam, eamque debellato populo subjugavit. Exin divulgato per ceteras insulas rumore quod ei nulla provincia resistere poterat, Doldarius rox Gothlandiae, et Gunsastus rex Orcadum
ultro Venerunt: promissoquo vectigali subjectionem secerunt. Emensa deinde hyomo, reversus est in Britanniam, statumque regni in firmam pacem reno- , moram duodecim annis ibidem fecit. Dissiligod by Gorale
194쪽
l II. NORVEGIAM, DACIAM, AQUITANIAM ET GALLIAM SUBJICIT.
UNC invitatis probissimis quibusque ex longo positis regnis, coepit familiam
Suam augmentare: tantamque urbanitatem in domo sua habere, ut aemulationem longe manentibus populis in reret. Unde nobilissimus quisque incitatus, nihili pendebat so, nisi sese sive in induendo, sive in arma ferendo, ad modum militum Arturi haberet.
Denique fama largitatis atque probitatis illius per
extremos mundi cardines divulgata, reges transmarinorum regnorum nimius invadebat timor, ne inquietatione ejus oppressi, nationes sibi subditas amitterent. Μordacibus ergo curis anxiati, urbes atque urbium turres renovabant: oppida in congruis locis aedificabant: ut si impetus Arturum in illos duceret, refugium, si opus esset, haberent. Cumque id Arturo notificatum esset, extollens se quia cunctis timori erat, totam
Europam sibi subdere affectat. Paratis deindo navigiis Nomegiam prius adivit, ut illius diademate Lot sororium suum insigniret. Erat autem Lot nepos Sichelini regis Nor egensium, qui ea tempestato defunctus, regnum suum eidem destinavorat. At Nor egenses indignati illum recipere, erexerant jam quendam Riculsum in regiam potestatem, munitisque urbibus, Arturoso posse resistere existimabant. Erat tunc Walvanus filius praedicti Lot duodecim annorum juvenis, obsequio Sulpicii Papae ab avunculo traditus: a quo arma recepit. Ut ergo Artur sicut dicere in operam)in Nomogenso littus applicuit: obviavit ei rex Riculfus cum universo patriae populo, Praeliumque commisit: et cum multum cruoris in utraque parte diffusum osset, praevaluerunt tandem Britones: factoque impetu Riculsum cum multis peremerunt. Victoria igitur potiti, civitates accumulata flamma invaserunt: dispersisque pagensibus, saevitiae indulgere non cessaverunt, donec
195쪽
totam Nor egiam, necnon et Daciam, dominio Arturi submiserunt. Quibus subactis, cum Lot in regem Nor egiae promovisset, navigavit Arturus ad Gallias, factisque turmis patriam undique vastare incoepit. Erat tunc provincia Gallia Romae Flossoni tribuno commissa, qui eam sub Leone Imperatora regebat. Qui cum Arturi adventum comperisset, collegit omnem armatum militem qui potestati suae parebat, et cum Arturo praeliatus est, sed minime resistere quivit. Nam Arturum juventus insularum omnium quas Subjuga-Verat, comitabatur. Unde tantum perhibebatur habere exercitum, quantum orat dissicito ab ullo posse superari. Famulabatur quoquo si melior pars Gallicanae militiae, quam sua largitate sibi obnoxiam fecerat. Flosso igitur cum sese in doteriorem praelii partem incidere vidisset, relicto confestim campo Parisios cum paucis
diffugit. Ibi resociato dilapso populo, munivit urbem:
et iterum associavit cum Arturo dimicare. At dum exercitum suum vicinorum auxilio roborare intenderet, ex improviso vonit Arturus, ipsumque intra civitatem obsedit. Emenso denique mense, cum Flollo gentem suam fame periro doluisset, mandavit Arturo, ut ipsi soli duellum inirent: et cui victoria provenisset, alterius regnum obtineret. Erat enim ipse staturae, et audaciae, ot fortitudinis magnae : quibus ultra modum confisus, ita mandaverat, ut hoc modo salutis aditum haberet. Quod cum Arturo nunciatum esset, placuit ei vehementor Flollonis affectus. Renuntiavitque SoSo paratum fore praedictam convontionem tenere. Dato igitur ab utraque parto foedere, conveniunt uterque in insulam quae erat extra civitatem, populo expectante quid de eis futurum erat. Ambo erant decentor armati: Super equos etiam mirae velocitatis sedentes : nec erat promptum dinoscere utri triumphus proveniret. Ut itaque erectis lanceis in advorsis partibus steterunt, confestim subdentes equis calcaria, sese maximis ictibus percus erunt. At Arturus gestans cautius lanceam, FIollonem Diuitig le
196쪽
in summitate pectoris infixit, ejusque telo vitato, quantum vigor sinebat, illum in torram prostravit. Eoonato quoque ense festinabat eum ferire, cum molio Velocius erectus, praetensa lancea occurrit: illatoque intra pectus equi Arturi letifero vulnere, utrumque concidero coegit. Britonos ut prostratum regem Viderunt, timentes eum peremptum esse, Vix potuerunt retineri, quin rupto foedere in Gallos unanimiter irruerent. Αt dum metam pacis jam egredi meditarentur, erectus est O us Arturus : praetensoque clypeo imminentem sibi molionem cito cursu petivit. Instantes igitur cominus, mutuos ictus ingeminant, alter neci alterius insistens. Denique Flosso invento aditu, Percussit Arturum in frontem, si nisi collisione cassidis
mucronem hebetasset, mortiferum vulnus forsitan intulisset. Μananto ergo sanguine, cum Arturus loricam et clypeum ruboro vidisset, ardentiori ira succensus
est, atque crocto totis viribus Caliburno, impressit eum per galeam in caput Flollonis, quod in duas partes dissecuit. Quo vulnero cedidit Flosso, tellurem calcaneis pulsans, ot spiritum in auras emisit. Cumquo id per exercitum divulgatum fuisset, concurrerunt cives, apertisque valvis civitatem Arturo tradiderunt. Qui deinde victoria potitus, divisit exercitum suum in duas partes, et unam Hoelo duci commisit: praecepitquo illi ut ad expugnandum Guttardum Pictavonsium ducem iret: ipse vero cum reliqua parte ceteras provincias sibi subjugare vacavit. Μox Hoesus Aquitaniam ingressus, urbos patriae invasit, Gestardumque pluribus praeliis anxiatum, ad deditionem coegit. Guasconiam quoque sorro et flamma depopulans, principes ejuSdem subjugavit. Emetigis iterum noVem annis, cum totius Galliae partes potestati suae submisisset, venit iterum Arturus Parisios, tenuitque ibidem curiam: ubi convocato clero et populo, Statum regni pace et lege confirmavit. Τunc largitus est Beduero placernae suo Neustriam, quae nunc Normannia dicitur: Caioque Diuili co by Corale
197쪽
dapisero, Andegavensium provinciam. Plures quoque alias provincias nobilibus viris, qui in obsequio suo fuerant. Denique pacificatis quibusque civitatibus et populis, incipiento vore in Britanniam est revergus.
I 12. ARTURUs CONCILIUM REGUM AIBI s JECTORUM IN URBE LEGIONUM CONVOCAT.
UΜ igitur solennitas Pentecostes ventro inciperes, post tantum triumphum maxima laetitia fluctuans Arturus, affectavit curiam ilico tenero, regnique diadema capiti suo imponerΘ. Reges etiam et ducos sibi subditos ad ipsam sestivitatem convenire: ubi et illam venerabilitor celebraret, et inter proceres suos firmissimam pacem renovaret. Indicato autem familiaribus suis quod affectaverat: consilium cepit, ut in urbs Legionum suum exequeretur Propositum. In Glamorgantia etenim super oscam fluvium, non longe a Sabrino mari, amoenissimo situ locata, prae ceteris civitatibus divitiis abundans, tantis solennitati apta erat. Ex una namque parto praedictum nobile flumen juxta eam fluebat, per quod transmarini reges et principes, qui venturi erant navigio advehi poterant: ex alia Vero parte pratis atque nemoribus vialata, regalibus praepollebat palatiis: ita ut aureis lociorum fastigiis Romam imitaretur. Duabus autem eminebat Ecclesiis, quarum una in honoro Iulii martyris erecta, virgineo Deo dicatarum puellarum choro perpulcre ornabatur: altera vero in beati Aaron ejusdem socii nomino fundata, canonicorum conventu subnixa, tertiam metropolitanam sedem Britanniae habebat. Praeterea gymnasium ducentorum philosophorum habebat: qui astronomia atque ceteris artibus Muditi, cursus stellarum diligenter observabant, et prodigia oo tempore ventura regi Arturo veris argumentis praedicebant. Tot ergo delitiarum copiis Diuitig Coos d
198쪽
praeclara, festivitati odictae disponitur. Missis doindo
in diversa rogna legatis, invitantur tam ex Galliis quam ex collatoralibus insulis oceani, qui ad curiam Vontrodeberent. Venerunt ergo Augusolus rex Albaniae, quae nunc Scotia dicitur, Urianus rex Μuresensium: Caduallo 'Loesta rox Vonodotorum, qui nunc Nort=alenses dicuntur: Sater rex Demetorum, id est Suthgualensium : Cador rex Comubim : trium etiam motropolitanarum sedium Archipraesules, Londoniensis videlices, Eboracensis, neo non ex urbe Legionum Dubricius. Hic Britanniae primus Apostolicae sedis Iegatus tanta religione clarebat, ut quemque languo gravatum orationibus suis sanaret. Venerunt nobilium civitatum consules, Μorvid consul Claudiocostriae: Μauron Guigornensis: Anaraut Saleberiensis; Arthgal Carmeitonsis, quae Warguit appellatur: Iugeta in Logecestria: Cursalem ex Kalcestria: Κimmare dux Doroberniae: Galluo Saloberiensis : Urgennius ex Badone: Ionathes Dorocestrensis: Boso Ridocensis, id est, Oxonesordiae. Praeter consules venerunt non
nomina longum est enumerare. Ex collateralibus
etiam insulis, Guillamurius rex Hiberniae: Μaluasi rex Isiandiae: Doldavius rex Godlandiae: Gunvasius rex Orcadum: Lot rex Nomegiae: Aschillius rex Dacorum. Ex transmarinis quoque partibus, Holdinus rex Rutenorum : Leodegarius consul Boloniae: Bedu- erus pincerna, dux Normanniae: Borellus Cenomanensis: Caius dapisor, dux Andegavensis: Guttardus Pici vensis: duodecim quoque Galliarum pares, quos Guerinus Carnotensis conducebat. HOelus dux Armoricanoram Britonum cum proceribus sibi subditis, qui
199쪽
tanto apparatu ornamentorum, mularum et equorum
incedebant, quantum dissicito est describere. Praeter hos non remansit princeps alicujus procli citra Hispaniam, qui ad istud edictum non veniret. Nee mirum: largitas namque Arturi per totum mundum divulgata, cunctos in amorem illius illexerat.
l 13. DE ARTURI CORONATIONE.ΜNIBUS donique in urbe congregatis, solennitate instante, archipraesulas ad palatium ducuntur, ut regem diademate regali coronarenti Dubricius ergo, quoniam in sua dicacosi curia tenebatur, paratus ad celebrandum obsequium, hujus rei curam suscepit. Rege tandem insignito, ad templum Metropolitanae sedis ornato conducitur: a dextro enim et a laevo latere duo Archipontificos ipsum tenebant. Quatuor autem regos, Albaniae videlicet atque Cornubim, Demetiae et nodociae, quorum illud jus fuerat, quatuor aureos gladios ferentes ante ipsum, Praeibant. ConVentus quoque multi modorum ordinatorum, miris modes tionibus praeeinebat. Ex alia autem parte reginam suis insignibus laureatam Archipraesules atque pontifices ad templum Deo dicatarum puellarum conducebant. Quatuor quoque praedictorum regum reginae, quatuor albas columbas de more praeserebant. Μulieres autem quae aderant, illam cum maximo gaudio
sequebantur. Postremo peracta processione, tot organa,
tot cantus fiunt in utrisquo templis, ita ut prae nimia duleodine militis qui adorant nescirent quod templorum prius peterent. Catervatim ergo nunc ad hoc, nunc ad illud ruebant: nec si totus dies celebrationi deditus esset, taedium aliquod ipsis generaret. Divinis tandem obsequiis in utroque colebratis, rex et regina diademata sua deponunt: assumptisque Ierioribus ornamentis, o by GOrale
200쪽
illo ad suum palatium cum viris: haec ad aliud cum mulieribus epulatum incedunt. Antiquam namque
consuetudinem Τrrim servantes Britones, consueverant mareS cum maribus, multores cum mulieribus festivos dies separatim celebrare. Collocatis postmodum cunctis, ut singulorum dignitas expectebat, Caius dapiser Herminio ornatus, misso vero nobilissimis juvenibus comitatus est: qui omnes Herminio induti, fercula cum ipso ministrabant. Ex alia vero parte, Beduerum pincernam totidem vario amicti sequuntur: qui in scyphis diversorum generum, multimoda pocula cum ipso distribuebant. In palatio quoque reginae innumerabiles ministri diversis ornamentis induti, obsequium
suum praeStabunt, morem Suum exercentes: quem si
omnino describore pergerem nimiam historiae prolixitatem generarem. Ad tantum Etenim statum dignitatis Britannia tunc provecta erat, quod copia divitiarum, , luxu ornamentorum, facetia incolaram, cetera regna excellebat. Quicumquo ergosamosus pro bitato talos in eadem erat, unius coloris Vestibus atque armis utebatur. Faccio otiam mulieres consimilia indumonia habentos, nullius amorem habere dignabantur, nisi tertio in militia approbatus esset. Emes antur ergo castae mulieres, et milites amore illarum meliores.
EFECΤΙ tandem epulis, diversi diversos ludos composituri campos extra civitatem adeunt. Μox milites gimulacrum praelii ciendo, equestrem ludum componunt: multores in edito murorum aspicientes, in furiales amoris flammas
amore joci irritant. Alii cum Celtibus, alii cum hasta, alii ponderosorum lapidum jactu, alii cum saxis, alii
cum aleis ceterorumque jocorum diversitate conia tondontos, quod diei restabat, postposita lite, praete-Diuitig Corale