장음표시 사용
361쪽
in Theatro Romano Sest. IV. describit, Xhibetque Tab. III. n. 23. 44. Tu p.
duplex inen flam organum, alterum πολυαυλος utriculare, alterum Dulci
no Europaeorum persimile ex C. p. CALVO Rituali P. II p. 693 ubi ge
nus hoc tubae gravissimae a nostris ut Vocant, Fagotiis non admodum diversum in manu senis, qui accinenti adstat, reprmentatur, cum caeteris trium generum pulsatilis, en chordi, ineumatici instrumentis in singulis exhibens inarum inventa aene iconismo . l. S. V. c. O. Vid. quae modo laudatus CALvo de musica funebri Hispanortim , Lisonorum, Letiorum, apponum, Thracum, Indorum, Persarum, Sinensum, Africanorum de Madagascar, exicanorum . I lib. III. Sech II. c. 24 de cantu
Neque vero est natio aliqua hominum fera adeo ac barbara, apud American quam non aliquod musicae genus obtineat brutissimum etiam inter pipedes creditur genus, quod Hotant0t appellant, e sono, quem saltantes edunt, cum mensura saltem aliqua musica Christ. COLUMBus musicam reperit apud Indos occidentales . etsi nec vestigium aliquod scripturae seu artis scribendi deprehenderet Haec aliaque collegit auctor Gaiaticus hist. mi de variis mundi plagis recens detectis in merica, qua T. L p. 33. rum incolae seu nostri, seu ni l
igri sint coloris, plerumque quatuor saltem tono νς otat porro genus et iam quoddam organi alicubi,
rum musicam tenent. Otat porro genuSet iam quo uuam Organt
ecore D. HELLIo Τ, qui utramque Indiam orientalem occidentalem peragravit, atque usum quendam sacrum saltandi cantandique a) lura nobis D. BURNE promittit de musica novi orbis recens etiam detectis terris.
peuples de nouueari monile, cit paroit, insique notis 'avon dit, dans es eu pratiquesquel quies trages 'un culte religeux. ou leurschansons, elles oulent surcies beati fait deleurs eres, Mur a ruine des leur enne-mis. Ut geuerale des ceremouies, cetir , H coutumes religienses c. de Africain T. VII. h. 3. p. 44. Et hap. IX. p. 9. Disons queique hos dia chant de Americatus. Quoi qu'ils 'observent ni regie, ni ari, iis en tirent des sages, qui eur lant commutas avectous es uires euples Le chant leur serta Ioue les Dieux, Ies ommes, a se divertir a regie les a de leur danses. O croitasseZ, qu'ilis' a ni elegance, ni delicates dans es chansons de Duvages cependant On
trouve de figures, quelque elevation , des expression distinguee d langage populatre, uia sens mysterieti menveloppe , de inversion de phrases , des satiles, qui soni 'effet
tiquoient utre is es petiples de 'antiquite, meme te S thes, es Cimbres, es Goths, .les AHemans Vid T VI p. II . les effet de la nusque fur es retres dii les prophetes de&
362쪽
Ars, ac in situtio cantus mu cae sacrae postrema
am velut e diverticulo ad nostrum redeamus canis tum , hodiernamque musicam ecclesiasticam, quae melodia constat harmonia illa in successione, haec in coniunctione seu combinatione diversorum sonorum simul eodemque tempore, consistit. Illa iterum duplex est pro diversitate musicae seu cantus plani , vel figurati.
II. Usu ecclesiastico ' antiquissima praescriptione , obtinet hodieque cantu , quem proprie choralem seu planum vocamus , idem sibi semper simillimus tantum quod Ambrofanus, Gregoriamis, genere idem, aliquantisper inter se differant, veluti etiam ritu. His tertius accedit Maurubicus quod officium etiamnum in ecclesia Toletana dici quotidie cum tono, iam supra notavimus. DONIUS in dissertatione de mustica sacra observat, intonationes quoque eius ritus, saltem in vetustis quibusdam codicibus, superesse. Annotaverat is in bibliothecae Laurentiana fourialis elenchis tractatum quemdam , qui inscribitur Mzarabes intonatio-nys. Cuius specimen aliquod petiit a Luca TORRI epist. I. ' 13 I. Sitit arbitror, addit, sacros cantus litur iis Tarabum c0ntinent. . . Peropportunum id erit illa strando operi , quod molimur de musica sacra et eoolesitusica. Nihil vero amplius ad rem occurrit apud DONIUM in disseriatatione illa de musica sacra, aut alibi, inter copiosa eiusdem opera de musica. Restitutum fuisse a Card. 1MENio officium Maurubicum, iam
Neque vero est, quod hic addamus cum haud dubie in genere cantus plani conveniat cantus ille cum Ggorian Ambrosano, de quo
dissertationis de antiqua missa issipanica seu ossicio morarabieo, seqlientem huius restitutionis chronologiam colligit e praemissis: in II 36. restauro en aniago et Oficio Mazarabeel sentior Obispo de Iegovia. Detae et anno Isoo se restauro et Toledo. En et Isi 7. se introduio en Salamanca. En et Is 67. seligootra Andacion et Valgadolid, ara Perpetuara que Rito. naua Satruda T. III. p. 36
363쪽
Franchinus AF o Rus audenses, ditionis nempe etiam sacrae Mediolauen sis: si Ambrosiani nostri inquit atque Greg oriani clerici cantum planum O-cant quoniam simpliciter .de plano singulas notulas aequa brevis temporis mensura pronuntiant. Non enim concinnitatis Oscitur servare naturam; sed quod certi ipsorum Odorum quos 'onos vocant limites ciermini, atque vocum congressiones transitus, secundum scilicet naturalem diatonici generis dispositionem observari pernoscuntur: cantilenarum ac totius modulaminis X Ordia in ipso ut plurimum comprobantur. otat subinde differentiam secundum tonos ecclesiasticos usitatos Ambrosani ire oriani cantus seu melodiae. Quae tamen ipsa vox apud Ambrosanos idem significat, quod passim iam neumam dici a medio sevo observavimus. Estque ipsi etiam FRANCHINO Uscum seu n. v. s. notularum unica respiratione cong rue pr0nuntiaudarum agrargatio. Haec vero definitio non propria adeo est, ac postea allata descriptio, eam ipsam ad rem , seu nominis distinctionem, de qua modo diXimus se Solent Oisp. tist .Lquoque inquit cantores ecclesiastici in canticis, ut sunt Allehu δ vertastis, ac in eo genere plurima, Circa unam eandemque Ocalem continuatois perenni transitu modulari. Id Ambrotaui communi nomine melodiam appellant divinam scilicet Trinitatem langelicam harmoniam ut ipsi aiunt mente manimo interea percurrenteS. Sed videntur Ambrosunt his cincinnis parcius uti. Nempe cantus Ambrosianus ad unam restrictus provinciam melius se intra orbitam, quam Romanus, totam fere Europam pervagatus, continere potuit. De cantu hoc ambrosian egimus T. I, p. 2 2 seqq. Sc sparsim alibi. Si D. BURNE credimus Diar itin mus. Vol. I. p. 9. nec ipsi Mediolanem se de eo certi aliquid habent, frustraque P. Io Bapt. MARΤi Ni in hoc argumento desudavit. Genere certe, atque adeo institutione non differt a Gregoriano seu Romano. Speciminis loco apponam, quas laudatus FRAN cuisus ad finem libri primi describit Ambrosianas psalmodiarum terminationes, secundum csto tonos ecclesiasticos Gre orianis plerumque simpliciores, quas ambrofanae inquit modulationes frequentius
364쪽
Euovae septimi toni. Euouae septimi toni.
Euouae octavi toni. Euouae Octavi toni.
III. Tractationem autem de musica mensurata seu figurali deinceps a suis primordiis repetens , auspicatur libri secundi caput primum hoc a-phorismo rubrica instar posito mensuram temporis in doce poetae iu-1io brevem X lavam posuere. Quae nimirum ad rhythmum spectant, nunquam magis in musica neglectum, quam dum posteriore aevo semper magis sonorum mensura ac tempus dispesci in minimas partes usu venit; ut si uspiam, id vulgatum hic obtineat copia inopem facit-, Sed haec ipsa est ratio, quod hodie notarum tantum attendatur mensura veteres autem, qui hac ignorum varietate caruerunt, syllabarum quantitatem spe- NU - stabant. igitur cautus melas V quidem perfectus, inquit BRYENIUS, ω -, ,hξ istud, quod ex harm0nia θ' rhythm0, se prolatione constat s e Pumiaxo. p. sor. graUitate, celeritate V tarditate, long itudine item X reditate. Gravis est Lor. GLARE AN DO decachordi lib. I. c. 39. multimo ad phonascos de inveniendis teuoribus admonitio Tenorem ibi pro harmonia, seu melodia accipit, qui, inquit, auribus dulciter verbis apte iunctis inf0net, mentique insedeat, ac in audientis animo aculeos relinquat, in i naturae vis expre su videatur. Denique in quem animus hominis aliquaπ- velut e somno experrectus prorumpat. Melopae nostri soli sonorum compositioni intenti, ut e verbis ipsis vis .energia cantu accedat, qui in animos ipsos influat, non curant, ut veteres. Est hoc argumentum, libri ab sua os ossi editi de poematum cantu siribus rhrthmici ubi hoc utraque in pagina in musca nostra desiderat. Cantus, inquit p. 29. non poto subsisere, sit Bllabarum non constet quantitas, huius vero nullam puto uberi rationem, apud plerosque in confesso s. Un enim ore m-nes fatentur, nePlli hoc tempore veram se natura m Bllabarum quantit tem sed hunc defecIum commode suppleri censent accentuum observati0net.
365쪽
At postremum hoc etiam Vulgo negligitur, miscenturque quadrata rotundis, longa brevibus, prout se thema musicum se harmonicum offert; cui haud raro iam perfecto verba demum innectuntur, quae necesse est languescere, omnique destitui energia. Secundum ossi UM musici veteres triplicem fecerunt vocis motum, continuum, diasstematicum, seu intervallis discretum, medium inter utrosque. Continuum ad vocem loquentium refert: insematicus proprie ad nausicam pertinet. Cantantium autem vox inquit debet habere in ' tervalla non sonorum tantum, sed Qtemporum , ita ut singuli pedes,.singula membra exacte distingui possint aliter enim olim si fieret, non canere, sed loqui dicebantur. Erant quidem etiam Olim aliqua cantica, quae ἀπνευλι' velut uno spiritu absolverentur , sed levia & nullius pretii, Vixque alium usum habentia, quam ut cantu diastematico velut aevi quidam permixta, maiorem adferrent ornatum. Ille autem cantu ab antiquis maxime probatur, qui fit non αποτάδεν, sed κατὰ κο-οι, non
continuus, sed in partes membra distinctus Hodie id fere negligitur, postquam sublato metro carminum dimensione barbarus, inconditus iuccessit cantus. Hymnos sacros URBANU VIII metricis legibus restituit: seMym Mymni me sint inquit in bulla Divinam psalmodiam paucis exceptis, qui non me- tricia UR-ktro, sed soluta oratione, aut etiam rhythmo constant, vel emendatio p . I , ribus codicibus adhibitis, vel aliqua facta mutatione ad carminis Haiti-
,, nitatis leges, ubi fieri potuit, revocati, ubi vero non potuit, de int 4 gro conditi sunt, eadem tamen quoad licuit servata sententia. au
dat hunc pontificem Mecoenatem suum ID. Bapt. oesius in epistola dedicatoria bra Barberinae, quod illius incomparabili ingenio doctrinaque
multiiugi mascula illa castaque Oesis, quam tantopere admirabamur in priscis, sua aetate rursus refloruerit. Ipse haud dubie ea in re Pontifici, restituendo veteris musicae decori intentissimus, operam navavit quod paullo post innuit, his verbis: si Quo consilio rem novam, ac nemini hactenus tentatam aggressi sumus , ut de tota ratione modulandorum Carminum latinorum iusto commentario tractaremus in quo praeter alia multa, ut parum hodie nota, sic ad veterem musicae praestantiam , ac maiestatem in usum revocandam necessaria, nisi me animus fallit, vulgo innotescent tum illud praecipue apparebit, quam sapienter ac providentissime , ut omnia, Sanctitatis tua iussu hymni sacri metricis legibus restituti sint nuper, sine quibus videlicet praecipua sui parte, quae rhythmus est, mutila, ac deficiens musica facultas videri possit.
366쪽
Idem passim hoc inculcat, praesertim vero in opere de praestantiar moicae veteris hinc etiam argumentum petit: si Melopoeiae ἐκ si mi οφου, inquit respondet rhythmopoeia effectricis musicae non obscureo ipsa pars cuius antiquus status, constitutio quantum recenti huic praestet, non dissicile probatu est. Nam cum ex tribus summis rhythmorum generibus, quibus prisci artifices utebantur, parili, duplo, seXcupio, sive sesquialtero quae aliis nominibus vocantur Dactylicum, Iambicum, se0nicum tertium nobis desit, e prioribus duobus quodammodo compositum quid superest, nisi ut nostram egestatem , ac negligentiam agnoscamus Mirum scio, hoc cuipiam Videbitur; verumtamen auctorei sum, ut vel ο ά γον inspiciat, quae super hac re DoNi Us noster
ita is ipse in dialogo loquitur appositis etiam exemplis disseruit in adnotationibus suis ad compendium de generibus ac tonis musicae. Quare si ulla in re , hic certe , hodiernorum usurgorum incredibilem quamdam oscitantiam mirari licet qui cum infinitis prope rhythmicorum temporum notis, ut nudius tertius dicebam, suos referserint libros, ac ma-Ximam rhythmorum varietatem possidere se putent; si res ad calculum redigatur , valde inope reperiuntur. Iam GLAREANU audiamus : Ego tenorem requiro, quem nUS vel solus secum personet, vel aliis accinat, vel quem multi simul, sed unum intonent, quemadmodum in choro sacri hymni ac psalmi adsolent. Praeterea eum requiro, qui brevibus longisque syllabis sua et tempora , quod in choro hodie, mirum, Cur non Observetur, olim, ut puto, non neglectum unde adhuc puto esse, ut non nunquam uni longae syllabae plures datae fuerint notulae, quamquam posteri hoc ita deinde negleXerunt, ut brevibus pariter ac longis promiscue plures dederint notulas. Laudat postea FRANCHINUM suae aetatis cantores, ad syllabarum differentias ostendendas brevibus ac semibrevibus usos notulis tum priscos illos, qui, ut affectus exprimerent, magis harmonias verbis aptabant, quam aut mensur32 aut numeri verba quanquam omni carmini sua quaedam est mensura , sed non prorsus, ut nunc e Xigunt musici Sunt, notulae affectuum, qua lectoris iudicio Xaminanda relinquo. Hoc vero maXime est quod sibi proponere debet, qui musicae pro
ecclesiastico usu pangendae modulandaeque operam collocat, ut ad pietatem affectum Commoveat, eumque animi sensum , quem propositum thema
continet. Idque nonnunquam faciunt optimi quique satis feliciter hodieque . quos ad textum componere dicimus; sed deest plerumque vis ac energia
367쪽
energia illa, de qua hic loquimur , deberetque muscae mensuratae esse vel maxime propria, si imitaretur inusicam veterem rhythmicam metricamque. Affert GLAREANU quaedam modulationum e X empla tum sua, at m, quas nimirum dicit, se iuvenem in HORAΤII das finxisse harmonias cum etiam Robertim Asuis celebris Francicarum historiarum scriptori S ele p. is fgiaci carminis harmoniam plenam fletu M ac Umis atque Hermannum Buscuiu insigne in illa aetate poetam memorat, ad 0nicum cantantemseam Aram. Carmen erat addit heroicum de laudibu inclytae ur-s. Αε. bis A rippinae, quo intra annos OctingentOS, non puto , quidquam Onditum elegantius, quod ipsi litterarum principi D ERAS M aliquando visum fuit. Et ipse etiam Buscuius illud idem carmen ad eum, quem
dixi modum, non minus graviter, quam eleganter decantavit coram universitate A rippinensi anno a Christo nato M. D. VlII. quem ego tunc
adolescens viginti annorum magna voluptate audivi. IV. Haec idcirco commemoranda duXi, ut studium metopoetarum no Muso tali. strorum excitarem ad rhythmopoesiam . fere neglectam in ipsa musica ratis primi-men iurata seu figurali, quae suapte natura ad hoc accommodata est o tW hmyὶς itularum quippe differentia supplere potest in musica sacra quodammodo rhythmum metrum, si quidem illa sua themata rectissime e sacra scriptura repetit, quae metro ac rhythmo carent. Nihilominus vero videas
peritiores mus urgos pro Xime elapsorum saeculorum ma Ximam vim nausicae suae addere ex syllabarum quantitate . accentu prosodico emphaticoque notis melodiae apte innexo applicatoque, antequam soli fere celeritati studeretur, ac musica figuralis in minimas dissiliret particulas. saeculo decimo quinto, sunt, qui epocham musicae figuralis repetendam putant, annum idcirco iubilaeum meditati in gratiam DUNsΤAPH sngli,
qui circa anno ψ O floruit, X coluisseque musicam maxime dicitur. Tunc vero . ac diu adhuc postea duae tantum mensurae seu temporum agnita sunt species, perfecta nimirum trium , altera duorum, quam impersectam dixerunt. Tempus, modus, ac prolatio figebant notarum alorem, si Tres sunt gradus musicales inquit IsΤENI Us scilicet modus, tem ne mi ore pus prolatio. Modus debita mensura longarum maximarum. Est 'hyli enim in notulis quemadmodum in caeteris rebus secundum temporis mensuram, numerum notularum semper obserVandus modus, quem a moderata modulatione dictum putant. Hic in ordine graduum recte primum sortitur locum, quod in primas a praecipua notula , utpote a X imago longas vim suam exerceat. Tempus proXimum, quod in pro-
368쪽
ximasis breves agat. rotatio Vero postremum , quod posteriores semi-hreves minimas consideret, tot enim antiquitas notulas habebat, quibus singillatim hos gradus tribuebat, ut singuli in singulas, tanquam sibi
proprias, non promiscue in Omnibus, agerent.
Poste, uiti, Iam quidem tunc ab hac simplicitate abitum est, sed non tanto, ut modum au deinceps, excessii Adhuc magis suae definitioni respondebat musica fio' guralis, quam talem ponit laudatus L Is ΤΕΝ Ius si Musica figuralis est musicalium graduum ac proportionum sub certa mensura figurata cantandi
scientia. Haec constat addit variis planeque dissimilibus notarum, pausarum, ac signorum figuris Figura est ipse habitus seu dispositio, quailotae quaelibet ausae liquido cognosci queunt otarum vero alia
simplex , alia ligata , alia minor dicitur. longum vero esset percensere, quantis ambagibus institutio musicae figuratae involuta, quam confusa, intricata fuerit; quod adolescente adhuc saeculo XVII. queritur Lo. Lupi Dosius lib. I. de praefantia musca et etsi tunc magna iam Ob-T soleverit parte. Iam vero inquit)quot inutiliter paginas implent tam multis fusissime tradendis, qu3, tanquam supervacua prorsus, ac nulliuSplane usus non heri atques hodie obsoleverunt Quotus quisque, quaeso, eorum est, qui regula illas Concentuum innumerabiles, quas nemo unquam memoriter comprehendere potest, usque ad fastidium in sua scripta non congerat Qui non passim legentium oculis ingerat, tanquam pulcherrima quΘedam ornamenta chartarum, quasi vermiculati operis speciem, tot inanissima schemata temporum rhythmicorum qui non illa toties recoquat, quasi brassicam quamdam, quid sit Modus, em pus, Prolati, quotve sint eorum combinationes ac sormae, in maiores, minores, in perfectas atque imperfectas, utili subtilitate distincta, quaeque, si utilitatem requiras, nulli plane usui sunt; si proprietatem vocabulorum, nihil minus significant, quam quod significare primo aspectu videntur Mitto tot claves, tot ligaturas, tot proportionum species, tot pausarum 1gna, tot punctorum genera, erficientia, Augentia, Discernentia, Alterantia cum regulis, X ceptionibus, atque Observationibus pene infinitis, circa Otarum, quem vocant, satorem, atque usum ut ne
consummatissimis quidem hac in arte satis probe teneantur Mitto totalia pene innumera, quibus suos inferciunt libros, legentium otio abutuntur, bonas horas male perdunt, ac suam demum produnt stupiditatem. Quodsi vocabula, ac loquendi formulas serpendere paullis per velimus, quodnam , Obsecro, scriptorum genu tot verborum sordibus, inuis quiliis
369쪽
POSTREMA MAC IETATE. C. IV. 27
Iiis adeo scatet, ut quorundam musicorum, inuidem non de vulgo ac trivio, sed , maxime insigni una atque illustrium Affert deinceps
quaedam X empla e FRANCHINO, ipsoque LARE AN o. a a V. Notarum simplicium figuras, unde musicae figuratae nomen est, cumiitatis censet laudatus L ISTE NI Us numero octo, ex quibus maxima . lotiga 4. 'Vββgm'sςΠbrevis a. secvlibrevis unam mensuram, quam tactum vocamuS Valent; reliquarum quatuor priina, seu minima, dimidiam semiminima quartam; fusa octavam seriaifusa decimam seXtam, ut hodieque partem eiusmodi tactus explent. by Addit vero : Tres posteriores species unacum suis pausis imagis musicis instruinentis propter suam celeritatem, quam unianae Oci, competunt Sunt enim a neotericis superioribus illis quibus Veteres contenti fuisse leguntur tanquam supplementum adiectoe, non quod non plures& subtiliores excogitari queant, sed elegantioris ac suavioris melodiae gratia. Vellem haec verba notarent musici nostri, quibus adhuc, ut videre Moria Mest apud ID. Bapt. MARΤ1Ni binas minuritiones addere croma se mi R croma vocant, quas veteres fusam, semifusam, ut haec nomina servent, quas triplici quadruplicique linea dispescunt notas visum est ad Ostentationem saltem celeritatis, non elegantiam suavitatemque musicae, aut decentiam certe iravitatem musicae ecclesiasticae. GLAREANUS lib. II cap. I. postquam dirisset, septem esse, quarum in frequenti cantu 1 usus, notaru in figuras a maxima usque ad fusam , ad finem addit: si Organarii vero, aliique plurimi, qui instrumentis utuntur musicis, etiam fusam diviserunt, ut facerent octavam notarum figuram, quam semifusam vOCant quidam, Varieque pingunt, maXime tamen alter adiecto unco su-sae. UT EANU in modulata Pallade ed. IS99. iam missis aliis, quinque agnoscit notas suo tempore usitatas, duas candida , reliqua CHAT Pag. 1 r. noctis, quarum ultima scilicet semisus a Claudius SEBASTIANI tamen Organista eten sis, nempe iam an I S 63 ponit insuper notam cum triplici unc , quam fusellam vocatae. 8. cia operis, quod inscribit fetam museale inter plani V mensuralis cantus rege de principatu in musica provincia Hi neniis contendentes, Ar entorati ed. FRANCHINUs, cuius Practica mulierem diolani an I 9s impressa est, lib. II. c. q. prodit, variasse adhuc sua mentoria nomenclaturum harum minimarum notarum. Dum ero lib. I. . . Otas cantu plani descripsisset, subiungit: Sunt , qui notulas huiusmodipi in cantus aeque describunt .commensurant figuris mensurabilis considerationis, ut longas breyes, ac semibreves, ut constat in symbolo cardineo,
' i Acidi potest exempli loco integer tractatus Go in da mola mensurata exercitote. ρim SPATARO Ulai Bolon ne quilis G Aliam posterioraim notularua nomenclaturam uultu de a perfectione d tu sesqualtera producΙ vid. apud modo cit. SPATAR. e. q.
370쪽
nonnullis prosis atque hymnis: quod potissime ad ornatiorem modulorum pronuntiationem ipsa diversitate concipiendam celerrime prosequuntur. Frustraten VI. Inter eos, qui nuper alia notis vulgaribus signa substituere in 'x' am: in habuerunt, seniet etiam nominat L. RoussΕΑ sed facti se poeni-
tuis Θ, satis ingenue confitetur . Gracteres de mysque a V. Notes breviter quidem iterum mentionem facit systematis , quod Xcogitavit SAU-VEUR, explicatumque habetur in commentariis Academiae scientiarum n.
IT a I. alter una que DEMA LX aliquot post annis suum autern quod editu seruit singulari dissertatione Di Dertati0n fur a musique moderne, edita an 1743. hic pluribus recenset, atque etiam ad calcem sui lexici Odulationem ad haec signa seu characteres novos Xpressam in specimine Tab. litera F. insignita X hibet. Syllabae, quas VII. Idem hic auctor, qui, ut insignem aliquem locum inter ventilatos Pin iisti' illos grandes spiritus, superbiae scilicet, impudentiae, Vendicaret, supero S
vaei is'. 3Cherontaque Commovit, ut solent, subtilitate quadam ingenii cum ironte&imi tatae perfricta , sectoreque aeneo nihilominus dum historica tractat, perinde ac antesignanus suus Vor ΤΑIR , desipere solet, ac esse etiam aniliter fabulosus. Is dum in legico suo musico de syllaba Si vulgato eXachordo ut , re, mi C. in Galliis addita, agit, mire rem confundit Car-M MVi dimilis BONA , postquam uino Ni retino sexachordum illud tribuisset, XV 1 Oc addit Hoc item saeculo Ddicitis uΤΕANUs, vir eruditissimus
u. I. Omni doctrina refertus, duobus editis libellis ad se vulgares notas septimam adiungere conatu est, ut omnes vocum mutatione tollantur , quae pueris maius negotium in cantu discendo facessunt; loc modo praXis musicae multo facilior reddatur. Ro UsSE A praeterquam quod nescio, quem Certium Van de Putten, qui tamen ipsissimusJUI EA N Us est, in orbem protrudat; non solum alium fingit ocium Dupuis quem facile licentia Galli familiari alterandi nomina, ΡUTE ANUM eundem esse divinare potuisset sed crassiori errore una ipsum etiam GUIDON Aretin a Card. BONA coaevum dici, asserit his deceptus verbis hoc item saecula queis tamen BONA suum, quo ViXit,
saeculum decimum septimum intelligit. Edidit quidem PUTEANus Mediolani iam anno Is 99. libellum de hac re sub titulo modulata Pallas, laeseptem discriminu vocum ad harmonicae lectionis novum S compendiarium usum