장음표시 사용
181쪽
omni ratione. quippe si nobiscum recte possemus expendere quod hominem deus terrestrium regem coustituerit, ornatum ab se prius immortalitate , non heic mortalitatis quicquam immisceremus, non de condito ad imaginem dei qiridquam absurdi eogitaremus. facit Iluc Iohanuis Chrysostomi locus, qui in oratione XXI de sex dierum operibus exstat. cum hominem, inquit, creasset deus, voluit eum iu res universas adspectabiles imperium habere. iccirco etiam ei naturam et essentiam animae largitus est, quod eum perpetuo vellet immortalem esse. ac tametsi per recordiam lapsus sit mandatumque sibi praescriptum transgressus, non tamen ipsum Prorsus aversatus est, sed immortalitate spoliatum ac morte damnatum propemodum iu eodem imperio reliquit. Ilete autem notandum quod non solum deus ipsum constituere voluerit adspeetabilium regem, sed etiam hoc imperium ei concessum
absolute fuisse rebus ipsis declararit. quippe ad ipsum auimalia cui eta deduxit, tametsi quid secuturum esset non ignoraret. quo factum ut omnia servilem in modum ipsi adstantia suas Per ipsum appellationes acceperint. ita per mentem intelligeutiae vi praeditam deus hominem etiam immortalitate ornaviL quanquam enim futuram non multo
182쪽
ε. Tocio P. Post exorbitationem non nesciret, tamen cum ob solum cogitationis institutum damuare non vellet, consentanea deo ratione consilium suum perficit; adeoque mentis participem, ut diximus, animam ei largitur, ut omnino immortalis esset. enimvero eur hominem statim ab initio regem terrestrium et immortalem condidit Z ut hinc discamus etiam opificem illum nostri deum eunctis illis supernis potestatibus cum imperio Praeesse, necnon eundem esse immortalem Omnis lia expertem interitus. nam ea de causa pulvere sumpto inquit faciamus hominem ad imagiuem nostram. quod cum Solonici non ignoraret, deras ' ait tam ortem non eoudidit, sed in statu interitus experte ad imaginem aetervitatis auae hominem creavit. ' ac tametsi deinceps eum ad mortem damnavit, non tamen diu consolationis egere permisitis nam transfert Enoelium, eaque re naturam nostram condocefacit
ut immortalitatem illam exspectet, quapropter tuobedientiam excia dit. audi quid hae tu parte magnus ille Athanasius in Dratione sua de Assvniptiove tradat. simora quidem intravit per inobedientiam, Terram nihiloininus suae comminationis vigorem laxans deus statim humano geueri spem immortalitatis oriri facit. dum Enochum e medio rapit, eoque pacto nos docet metas immortalitatis exspectaudas Disiligod by Cooste
183쪽
et t. Unoβαλλόμενον P. nobis esse. ' eonfirmant haec et Christi discipuli, cum dicunt ea quae
Moelio et Eliae acciderint, repraesentare nobis insiguiter liberationem nostri ab interitu et vitam illam perpetuam. ac de his quidem in hunc modum illi disserueruui. Iohannes autem Chrysostomias e posuit etiam illustrius hominem primum hae ab tuteritu immunitate Praeditum fuisse, idque per haec ipsa verba. Aplacuit Enochus deo, Propterea transfertur. heie mihi domini bonitatem intuere. eum enim reperisset hominem egregia virtute praeditum, non ea dignitate spoliat ipsum quam ante mandati violationem homini primum formato largitus suerat. quodsi ita est, quid verbia est opus nam si primus homo immunitatem illam ab tuteritu habuit, quam ut homines exspectent Enochus translatus docuit, omnino perspicuum est quod aedeo talis conditus ab initio fuerit, qualem ex mortuis resurrecturum oracula divina tradunt. his tu fidem derogare noli. nam et Anastasius ille Sinai tes in oratione sua de resurrectione verbia his eadem apertissime tractat. tale suscitatum est ex mortuis corpus, dudum collapsum, quale ab initio erat, . reiectis atque depositis omnibu
quae Prius ei per peccatum accidere. velim his mihi verbis animum Disiligod by Co le
184쪽
advertas. si tali suseitatum est quale ab initio erat, etsi corpus illud, quod excitatur, sic suscitari constat ut supra mortem interit n- lue positum sit, quod ipsum magnus ille Paulus eonfirmat (r Cor. i S 53) hisce verbis isoportet hoc eorruptii bile incorruptibili natura et hoc mortale immortalitate indui, ' plane perspicuum est etiam corpus illud, quod est ommum primo laetum a deo, revera immortale ac interitus expers fuisse, sicuti iam saepe diximus. idem et Nyssensis
ille Gregorius tradit, ubi dictum illud Ecclesiastae (i s) declarat, cuius haec verba sunt siquid est quod fuit Z idem illud quod erit. quid factum Z idem illud quod siet. ' inquit enim hoc loco manu dei fa
ctum hominem, non quod nunc propter Peccatum est, nimirum mu
tationi et interitui obnoxius, ab initio fuisse , sed quod deinceps efficietur, expers scilicet mutationis et interitus. quapropter si deus in statu interitus experte condidit hominem ad imaginem aeternitatis suae, quemadmodum Solomo loquitur; si honorem ei proprium detulit, communicata eum ipso anima intelligentiae vi praedita , quo Perpetuo immortalis esset, quemadmodum Chrysostomus ait; si aete nae vitae fruitionem largitus est homini ab initio deus, ut magnus ille Basilius loquitur; si Adami prima ereatio interitus erat expers,
ut Anastasius ille Sinaites inquit; si dignitatem hane ab initio deus Disilired by Cooste
185쪽
Andreas dixisse reperitur; si hominem deus libertate voluntatis donatum et exornatum immortalitate regem omnium terrestritam constituit, quemadmodum vir heatus Barlaamus praedicat, quo laudem ore pariter eum mortalem ae immortalem a deo eonditum dieemus nequit hoc ullo pacto fieri, quando peritissimiis ille rerum divindirum Gregorius eiusmodi nos de homine illo priueipe imaginari non sinit. eum enim illum nullo vel tegumeuto vel vestitu indiguisse tradit, clare demonstrat ornatu immortalitatis amictum fuisse. enimvero his contradicere velle iniquum fuerit. nam vel corpus illud adfectionihus hisee naturalibus subiectum erat, et pro consesso statuetur obnoxium eorruptioni fuisset vel supra omnes did etiones erat Positum, quemadmodum oratione superiori est declaratum. itaque de ineorruptibilitate ipsius minimo dubitandum est, cum manifesto pateat interitui nulli reapse subiectum fuisse. Eodem modo, dileete lili, corpus etiam domini nostri Iesu Christi eorruptibile suisse fatemur ante passionem , cuin adfectionibus natΠ-ralibus subiectum Merit, ae rursum post passionem et refrirrectionem incorruptibile. nam adfectiones eiusmodi prorsua deposuit ex Disitired by Cooste
186쪽
ἐκπέπτωκεν.8. Erid P. 2o. κριθηc mortuis suscitatum. qua ipsa de causa nudum e sepulcro exsiliit, rolietis in eo eunetis sepulcralibus exuviis: quippe lain laetum inco ruptibile . ceu diximus , non tegumenti ullius egebat. Quid multis verbis opus extZ si primus ille Adam iis Pariter mortalis erat et immortalis, si naturalibus adfectionibus obnoxius erat, ut multi opinantur, omnino necessarium est statuamus nostra quoque compora deinceps condicionis eiusdem futura, si quidem ad statum primi illius Adami revertentur. id vero dici nefas fuerit, quando etiam oratione desieiente fidem facere nobis ipsae res abunde possunt. quippe si homo hic obnoxius interitui, posteaquam defossus in terram fuerit et computruerit, incorruptibilis et immortalis ex mortuis suscitatur, beato Paulo hoc ipsum verbis hisce comprobante (i Cor. i, si a) Aseritur in mortalitate, suscitatur in immortalitate, ' clarissime patet etiam Adamum ante peeeatum talem ab initio fuisse, nimirum ineorruptibilem et immortalem neque mirum hoc tibi videatur, quando etiam coniectum in terram semen talo consuevit oriri quale prius erat. uam sive tritici granum appelles sive hordei sive aliud quodvis semen, illud ipsum e terra prodit quod in eam coniectum
187쪽
Ilaec fabulosa tibi nequaquam videantur. etenim magnus etiam Athanasius ille probare volens, nos ex incorruptibili natura corruptibiles laetos esse ac vicissim ex corruptibili resurrecturos lucorrupti-tibiles, grani similitudine quam aptissime usus est, in hunc modum ad Antiochum disserens. quem adinodum grano spicam ab initio deus adiunxit, et contrita spiea granum consitum rursus spicam producit, sie homo divinitus incorruptibilis laetus est, deinde per inobedientiam attritus interiit. verum ubi Per mortem seritur et terra desoditur, repullulat et incorruptibilis fit, qualis ab initio erat. ' noli hoe Ioeo inihi obiicere' si erat antea immortalis . quo pacto dei neeps inieri tui mortalitatique laetus est obnoxius y Lane tu mihi vocem, quo pacto, missam facito. nam deus erat, qui dixerat (Gen. 2 ir; hquo-eunque die vescemini hac arbore, morte multabimini v et audes tu mihi obiicere, quo pacto mortalis factus sit qui immortalis erat Z desine , quo pacto, interrogare. Iohannes ille Chrysostomus in oratione sua de Adami exsilio dubitationem hanc tibi solvet. transgressus est, inquit, mandatum Adamus; comedit a quo iussus erat abstinere et Propterea qui immortalis erat, mortalis factus est. quonam id paetopereuuctari desine, ne forte de hoc mortali corpore magis etiam haesites, et quonam pacto resurrecturum sit ex mortuis immortale quae-
188쪽
ras, cum mortale sit et eorruptibile. nam qui de eo dubitat, qDo Paeto qui immortalis erat mortalis faetus sit, neeessario de hoc etiam dubitaverit, nec resuscitationem ipsius ex mortuis lacile admittendam existimaverit. quamobrem illud tuum, quo pacto , missum tacito. ubi deus, ibi quo pacto locum non habet. condidit enitu deus hominem ad stilum interitus expertem , omnium terrestrium Principem constituit, perpetuam ei largitus est immortalitatem, uti supra declaratum est, ipsum denique quod attinet, habiturus hanc erat homo saeculis aeternis, cum munera dei sint irrevocabilia: sed quia videbat eum ad peccatum delabi ac propterea sublimi illo vitae genere, quod angem lorum vitae par erat, excidere, ipso eone edente mors adversus Eum occasionem arripit. quippe ne expediebat quidem hominem ex eo tem Pore immortalem esse. nam nisi tale quiddam accidisset, nisi eondonatio deinceps saeta fuisset ex benevolentia, ne malum Perpetraum s ret, nequaquam permisisset deus ut mors ad hominem Pri-mram in statu experte interitus conditam ad imaginem aeternitatis dei accederet; nee corpus illud supra mortem et interitum omnem prius Positum corruptioni laetum fuisset obnoxium. qude cum ita sint, quo landem pacto dicemus eum mortalem pariter et immortalem esseeonditum a deo quanquam enirn non servato mandato sit,i Praescripto in mortem lucidit, tamen hoe ipsum referri debere ad Posterio-Disiligod by Co le
189쪽
rem illam administrationem, uti superius indicatum est, reperiemus. si .pi idein seriei saerarum litterarum advertere animum volemus. non eni in tum quum conderet hominem deus, ut antea dicebamus, his ad ipsum verbis usus est (Gen. a i siquacunque die veseemini haearbore, morte multabimini, ' sed aliquanto post eius creationem interiecto tempore. Posteaquain enim regem ipsum constituerat, posteaquam animalia cuncta deduxerat ad eum , posteaqua in divinum do ipso consilium ad exitiam perductum erat, tum demum hae eum To-ee eompellat. simul adversus ipsum id temporis mors locum invenit. quamobrem hoc 3 ne si mansisset immortalis post transgressiouem, necessario peccatum quoque cum ipso sine sine maneret.
Et vero immortalem futurum fuisse hominem etiam post Peccatum , nisi dispensatio divina quaedam accessisset, ne ipsi quoquo Perpetuis poenis subiiceremur, ut angelis lapsis aecidit, divinus ille vir. Gregorius antistes Nyssenus ostendit. Posteaquain, ait, homines illi principes vetita eommiserunt ac beatitate sua nudati sunt, pelli-eeis tunicis . hoc est animalium mortalitate. certo quodam consilio et dispensatione deus naturam ad immortalitatem conditam induit . ne malum perpetuo duraret. quibus in verbis praeelare dictum fe-Disitigod by Co le
190쪽
essse deum hoc certo quodam consilio et dispensatione. nam solliciatus de nobis, ne forte perpetuo peccaremus neu tristis haec et a rumnosa vita duraret aeternum, uti Iohannes etiam Chrysostomus inquit , morti potestatem facit immortalem invadendi, atque hoc modo mortalis fit qui immortalis erat, et corruptibilis qui nulli erat interi- tui obnoxius. idem nobis etiam Isafilius persuadeat, cuius haec verba stante mortem deus non prohibuit, ne infirmitas ac morbus ille noster aeternum duraret. quo sit ut in lucro mors Poni debeat, et haec poena beneficii loco haberi, quemadmodum Gregorius ille cognomento Theologus scripsit; adeoquo nos iccirco moerere non conv nita quamvis enim in terram, unde sumpti sumus, revertimur iuxta imprecationem illam dei (Gen. 3 is Aterra es et in terram redibis, 'tam I indidem, uti Chrysostomus scripsit, suscitamur ac meliorem ait cora dicionem transformamur, ita ut tales rursum evadamus quales eramus prius , hoc est interitus expertes et immortales.
Nihil igitur liete haesitandum, quando patres illi divini resurrectionem ex mortuis nihil aliud nobis polliceri tradunt quam lapsorum in integrum et condicionem pristinam restitutionem. vide, si placet , quid prae caeteris divinus ille vir An.istasius in hae parte di- .eata fecit, inquit, hominem deus, et quidem eum ad imaginem deicbcαδ. IDisitigod b, Cc oste